ben "depressief" (klotewoord), sinds zondag aan de paroxetine (seroxat). die heb ik vooral gekregen omdat de therapie een beetje stil kwam te staan... in eerste instantie was t niet de bedoeling dat ik medicatie zou krijgen, ook vanwege leeftijd, maar na goede overweging en overleg met een kinderpsychiater toch voorgeschreven.
ik word begeleid door mn huisarts, en volg therapie bij een psycholoog. Ben nu gestart met 10 mg parox, en over anderhalve week terugkomen om op te hogen naar 20 mg (tenzij t klote gaat natuurlijk). Bijwerkingen waar ik nu last van heb zijn vooral de moeheid, slaperigheid en hoofdpijn... maar heb ook meer honger dan anders, een bijwerking die welliswaar niet in de bijsluiter staat, maar wel bekend is (oa me ma en andere bekenden van me slikken t ook).
ben benieuwd of het aanslaat en of ik meer last krijg van de bijwerkingen als ik hogere dosering krijg.
maar nu eerst evaluatie van de eerste dagen met me psych morgen... heb geen pest zin 
Sinds ongeveer een maand kan ik totaal niet meer in het normale leven functioneren... Kon op een gegeven moment alleen nog maar huilen. Slik nu 20 mg seroxat en ga naar een psycholoog. Afgelopen weken is duidelijk geworden dat ik waarschijnlijk al mijn hele leven (ben nu 19) depressief ben.... Ben even gestopt met studeren en heb op het moment even totaal geen idee wat er de komende tijd gaat gebeuren...
[Dit bericht is gewijzigd door Dr.DarkXL op 02-04-2003 23:08]
Ik ben nl. bang dat ik dat misschien ook wel ben. Soms kan ik me namelijk echt wekenlang gewoon kut voelen om 'niks'. Zeg maar dat alles wel goed gaat studie/sociale leven etc. maar dat ik me gewoon toch kut voel. Altijd het gevoel heb dat ik iets mis (en dan niet een vriendin ofzo), dat het niks uitmaak wat ik doe zeg maar...
Naja ik weet niet, ik heb dat al best wel lang (jaar of 8 ofzo) ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik daarmee moet doen, of aan kan doen..........heeft iemand advies ofzo?
Ik vind dus een opmerking als hierboven geplaatst door Dr.DarkXL niet nodig hier.
quote:Hallo Lotjeb,
Op woensdag 2 april 2003 22:59 schreef Lotjeb het volgende:
Even heel kleine situatieschets:
Sinds ongeveer een maand kan ik totaal niet meer in het normale leven functioneren... Kon op een gegeven moment alleen nog maar huilen. Slik nu 20 mg seroxat en ga naar een psycholoog. Afgelopen weken is duidelijk geworden dat ik waarschijnlijk al mijn hele leven (ben nu 19) depressief ben.... Ben even gestopt met studeren en heb op het moment even totaal geen idee wat er de komende tijd gaat gebeuren...
Kop op meid! Zet door die therapie.....
Als je naar je psych... gaat zie je er natuurlijk zwaar tegen op, maar niets doen verandert je situatie ook niet.
Misschien wel verstandig dat je even een time-out neemt wat school betreft, dat neemt de druk misschien ook een beetje weg, geen verplichtingen enzo, maar pas wel op dat je je niet helemaal alleen opsluit en afzondert van alles en iedereen.
Aan de andere kant is het misschien ook zo dat het beter is om een vast patroon te blijven behouden, dat je een reden hebt om op te staan 's morgens, maar daar kan de psych... je beter over informeren!
Sterkte, je bent nog zo jong en hebt nog een heel leven voor je! 
quote:Als je echt denkt dat je depressief bent, kun je het beste gaan praten met een vertrouwenspersoon, bijv. de huisarts.
Op woensdag 2 april 2003 23:05 schreef InWonderland het volgende:
ff een vraagje he, hoe weet je dat je depressief bent? En wat moet je dan doen....
Ik ben nl. bang dat ik dat misschien ook wel ben. Soms kan ik me namelijk echt wekenlang gewoon kut voelen om 'niks'. Zeg maar dat alles wel goed gaat studie/sociale leven etc. maar dat ik me gewoon toch kut voel. Altijd het gevoel heb dat ik iets mis (en dan niet een vriendin ofzo), dat het niks uitmaak wat ik doe zeg maar...
Naja ik weet niet, ik heb dat al best wel lang (jaar of 8 ofzo) ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik daarmee moet doen, of aan kan doen..........heeft iemand advies ofzo?
Die kan je het beste advies geven. Verder bestaan er (ook wel op het net, denk ik) van die tests met vragen, bijv. 10 vragen en als je er dan 5 of meer met ja beantwoord dan ben je depressief of heb je er aanleg voor. In dat geval is het misschien verstandig er werk van te maken.
Maar niet iedereen die zich zo nu en dan depressief voelt, zit in een depressie....
Sterke!
de vraag is wel heel serieus bedoeld overigens... aan iedereen dus die ervaring hiermee heeft.
ben blij dat ik het absoluut niet heb...
nog niet....tenminste....(mdma schijnt niet echt het middel te zijn om het op latere leeftijd te voorkomen) 
quote:Mensen roepen heel gauw 'ik ben depri', maar de gemiddelde NL-er heeft natuurlijk geen psychiater nodig.
Op donderdag 3 april 2003 00:42 schreef street011 het volgende:
...ik ben vaak zat depri, heb ik geen medicatie voor nodig, laat staan zo'n malloot die mij even de les gaat lezen...
Net als jou ws
Yuki, suc6 met je medicijnen, hopelijk slaat het aan en verbetert je situatie.
Sterkte morgen bij de psych 
je kunt het vergelijken met iemand die in diepe rouw is. Wat je aan iemand die in de rouw is niet hoeft te vragen, hoef je dus ook niet aan iemand die depressief is, te vragen. Kortom, vragen of opmerkingen van "ga wat leuks doen", "waar heb je zin in" zijn niet de meest intelligente opmerkingen...............Voor iemand die depressief is, ziet alles er over het algemeen uitzichtloos uit.
Wat kan Yuki verwachten?
Yuki, net zo als jij slik ik paro, 20 mg. Op mijn 16de werd geconstateerd dat ik depressief was. Nu ben ik 30. De enige bijwerkingen waar ik last van heb, is dat ik meer zweet dan normaal.
In het begin van de therapie leer je elkaar eerst kennen. Jij moet je natuurlijk op je gemak voelen bij de psych. Wat zal de psych voor je doen. In ieder geval gaat hij je niet vertellen wat je moet doen, hoe je moet denken. Dat kan ook niet. Hij kan niet weten wat voor jou het beste is. Alleen jij weet dat en de psych zal je helpen met het vinden ervan. De psych zal je helpen door vragen te stellen. Ook zal hij jou andere visies van situaties laten zien. Jij hebt misschien een bepaalde gedachte over iets, maar misschien zijn er wel meerdere mogelijkheden! Dit klinkt misschien raar, maar het is wel zo. Je gaat opzoek naar wat jou stoort in dit leven en leert het een plaats geven/ er mee om te gaan.
Wat belangrijk om te weten is, is dat je tijdens je therapie eerst nog door een dieper dal moet, dan je tot nu toe geweest bent. Hierna klim je weer naar boven. Geef dus niet op als je het gevoel krijgt dat je je slechter gaat voelen. Het is een teken dat je vooruit gaat. Het is "leed" dat je weg hebt gedrukt en nog niet hebt verwerkt. Praat hierover met je psych. Probeer samen met hem achter de waarheid te komen.
Het belangrijkste voor jou is erachter te komen waarom je je zo slecht voelt. Wat is de reden/oorzaak van je slecht voelen.
Hoelang de therapie zal duren, hangt van jou. Jij bepaalt wanneer je je weer goed genoeg voelt.
Mijn ervaringen zijn positief. Je krijgt de mogelijkheid om problemen te bespreken, met iemand die objectief is, luisterd en niet meteen een hele lading van zogenaamd goed bedoelde adviezen geeft die je al lang zelf hebt bedacht. Je hebt per slot van rekening ook hersens!
Ik hoop je hier een beetje mee geholpen te hebben. Houd vol en gun jezelf rust. Mocht je nog vragen hebben dan zie ik ze hier wel verschijnen. Vrijdag vertrek ik voor 15 dagen naar Thailand, dus als ik niet meteen reageer........,dan weet je waarom.
Oh ja, paro zorgt er ook voor dat het libido zo ongeveer verdwijnt..........dit komt weer terug zodra je stop met de medicatie. Mocht je een relatie hebben, dan is het belangrijk dat je hem hierover vertelt. Het kan erop neer komen dat je 1keer in de 6 maanden sex hebt....Dit betekent dus extra veel knuffelen!!!!!
Heb geduld, het kost tijd.
kijk daarom ook eens in Waar geniet jij van?
Een depressie is erg zwaar, maar in de meeste gevallen kom je er goed uit.
Maargoed, dat was mijn goedbedoelde advies voor vandaag. Ik denk dat ik zo maar eens mijn bed in ga, en lekker ga slapen. Voor iedereen die zich op dit moment down voelt en sterkte.
Nemesis Divina
M'n hele leven heb ik al last gehad van depressieve gevoelens, alleen is dat nooit door mij of anderen onderkent. Ik deed altijd of ik hartstikke blij en gelukkig was, zodat anderen maar niks in de gaten kregen. Dit heeft geduurd tot december vorig jaar. Toen kon ik er echt niet meer tegen en wilde ik mezelf voor de trein gooien. Gelukkig heeft iets me ervan weerhouden en ben ik vanuit m'n studentenflat naar huis terug gevlucht. Daar heb ik thuis alles verteld en heb de volgende dag een afspraak met de huisarts gemaakt.
Deze heeft mij doorvewezen naar een geweldige psycholoog en ik kreeg Seroxat 20 mg. Na een week of 3 begonnen de medicijnen te werken en kreeg ik weer zin in het leven. Ik schrok nogal van de 1e terugval, maar dat was tijdelijk. Nu zit ik sinds een tijdje op 30mg Seroxat omdat ik een extra zetje nodig had en het gaat nu naar omstandigheden erg goed.
De belangrijkste tips die ik iedereen kan geven zijn acceptatie, positief proberen te denken, veel buiten zijn en je niet schuldig gaan voelen. De acceptatie is het moeilijkste, maar denk gewoon van "nu gaat het een tijdje kut, maar er komen weer mooie tijden aan".
Het klinkt allemaal heel logisch misschien maar het duurde bij mij ruim 2 maanden voordat ik het geaccepteerd had. Mocht iemand er in geinteresseerd zijn ik heb er al eens een topic over geopend, er staan een hoop nuttige tips in waar ik iig veel aan heb gehad
) zei dattie dacht wel iets te merken...dat libido daalt wist ik ook al (me ma slikt al 6 jaar seroxat en blijft r ook de rest van dr leven aan ivm dwangstoornissen) maar hoop dat daar bij mij geen sprake van is... maar goed, me vriend weet ervan, dus dat zal wel loslopen.
enige wat ik nu hoop is dat het aan gaat slaan en dat ik uit mn depressie kan komen... ik kan zo ECHT niet verder
quote:mja daar ben ik ook benieuwd naar... maar als ik nu naar mn gevoel kijk is mn grrotste zorg of ik er uberhaupt wel uikom... dat gevoel heb ik nu niet echt namelijk
Op donderdag 3 april 2003 22:43 schreef Dr.DarkXL het volgende:
hmmz, goed om te weten dat je iig hard je best doet om er uit te komen, het zou zonde zijn om je kwijt te raken aan zo'n ( sorry ) KLOTE depressie. maar ik vraag me wel af hoe jij zult zijn als je erg in slaagd om er uit te komen
maar heb gelukkig steun van oa me vriend, en jou ook
quote:Dat mag je nu ook nog niet verwachten. Je zit nog geen week aan de seroxat en je bent ook nog niet al te vaak bij de psycholoog geweest. Deze periode is erg zwaar, maar je voelt je na verloop van tijd steeds beter. Verwacht de komende 1,5 week niet te veel van jezelf. Zoek wat afleiding en probeer een redelijk dag/nacht ritme aan te houden
Op donderdag 3 april 2003 22:48 schreef Yuki het volgende:mja daar ben ik ook benieuwd naar... maar als ik nu naar mn gevoel kijk is mn grrotste zorg of ik er uberhaupt wel uikom... dat gevoel heb ik nu niet echt namelijk
Sterkte Iig
Thijs
maarja, moet ook leuke dingen blijven doen dus proberen niet te druk te maken... en doen waar ik de meeste (naja, bijna enige) lol aan beleef: veel afspreken met me vriend
en nu eerst slapen, thx iedereen, en tot morgen!!
quote:Hier ben ik het niet helemaal mee eens, want ik heb mijn hele leven tegen mezelf gezegt dat ik niet depressief was... heb het eigenlijk gewoon genegeerd
Op donderdag 3 april 2003 21:23 schreef NemesisDivina het volgende:
Ik wilde ook nog even zeggen dat ik het heel erg met Tony_Montana67 eens ben, je moet niet blijven hangen in de depressieve circel. Je moet tegen jezelf zeggen: "Ik ben niet depressief!" Natuurlijk kom je er niet gelijk uit, maar het helpt je wel een stuk verder te komen, dan te gaan denken: "Ik ben depressief, en het leven heeft voor mij geen zin meer."
Advies wat ik nu van mijn psycholoog was om er nu maar eens aan toe te geven, even niet meer zo hard te zijn voor mezelf...quote:En dat is ook goed! De eerste periode is gewoon verschrikkelijk zwaar en daar moet je je doorheen slaan, maar zorg niet dat je in een negatieve spiraal terecht komt, want daar ga je je alleen maar slechter door voelen. Maar je zult merken dat je je na verloop van tijd wat beter gaat voelen. Probeer daar naar uit te kijken en gun jezelf in de tussentijd veel rust.
Op vrijdag 4 april 2003 11:26 schreef Lotjeb het volgende:
Hier ben ik het niet helemaal mee eens, want ik heb mijn hele leven tegen mezelf gezegt dat ik niet depressief was... heb het eigenlijk gewoon genegeerd
Je verzetten tegen een depressie levert vaak alleen maar frustraties op. Want hoe hard je ook je best doet, die depressie is er niet voor niets
.Dus afleiding zoeken, zgn positief proberen te denken, tegen je zin dingen ondernemen omdat dat goed voor je zou zijn..... Allemaal afleidingsmanoeuvres van het werkelijke onderliggende probleem.
En wat is dan dat onderliggende probleem? Dat verschilt natuurlijk per persoon, maar vaak zijn het toch emoties en gevoelens die opgekropt zijn. Verdriet en woede. Door die langdurig niet te uiten kan een depressie ontstaan.
Acceptatie van een depressie is imo stap 1 op weg naar verbetering. Er komt dan vanzelf een tijd dat je actie gaat ondernemen tegen de passiviteit en het lamlendige zinloze gevoel. En dat kan toch pas als je daar zelf aan toe bent. Niemand kan je daar in pushen of stimuleren.
nog even iets over bijwerkingen... ik heb echt VRESELIJKE vreetbuien... heeft iemand daar ervaring mee, of weet iemand er iets tegen?
me ma is 51 kilo aangekomen sinds ze seroxat slikt, waar er inmiddels wel weer 30 af zijn, maar toch... daar zit ik niet op te wachten. probleem is alleen dat ik eigenlijk chronisch honger heb nu, en wat ik ook eet, t helpt nix 
ben al niet echt tevreden over mn uiterlijk, maar als ik ook nog es vreselijk aankom, wordt dat gevoel niet beter
Had echt een verschrikkelijke behoefte aan chocola en zure snoepjes en daarvan dus echt veel gegeten... Maar op het moment valt het wel mee eigenlijk, misschien dat het iets is van de eerste weken dat je seroxat gebruikt? (ik slik het nu 4 weken)en t is ook niet alleen in t begin volgens mij... mn moder heeft t nog steeds en die slikt t 6 jaar, en die anderen die ik ermee ken hebben t na een aantal jaren ook nog steeds
quote:waarom verwijs je steeds naar dat topic?
Op zaterdag 5 april 2003 19:12 schreef ThaEminEmShow het volgende:
depressief.... :S
quote:die is gesloten...
Op zaterdag 5 april 2003 19:12 schreef ThaEminEmShow het volgende:
depressief.... :S
of wil je op die manier je verhaal kwijt? 
maar goed, verwarring is opgehelderd dus we kunnen weer ontopic
Gewoon grapjes, mensen die lachen ik kan gewoon niet meelachen dan en denk "jha , boeiend"
het is gewoon met alles zo, zelfs verliefdheids gevoel voor een vriendin verdwijnt ik voel gewoon niks
quote:Komt dit bij jou door de seroxat?
Op maandag 7 april 2003 14:04 schreef Ickeane het volgende:
Ik voel vaak niks :S
Gewoon grapjes, mensen die lachen ik kan gewoon niet meelachen dan en denk "jha , boeiend"het is gewoon met alles zo, zelfs verliefdheids gevoel voor een vriendin verdwijnt ik voel gewoon niks
quote:'t kan komen door de antidepressiva... serotonine is een zogenaamde neurotransmitter. deze geeft signalen van gevoel etc door. serotonine zit zeg maar opgeslagen in iets dat vergelijkbaar is met een gootsteen. net als een gootsteen heeft het 2 uitgangen, het "afvoerputje" en nog een gat waar bij een gootsteen het water uitloopt als ie te vol wordt. seroxat is een middel die 1 van die 2 afvoergaten afsluit waardoor de serotonine er langzamer uitkan. dat zorgt voor vervlakking van je gevoel. oftewel, pieken in je gevoel worden verlaagd. niet extreem vrolijk of extreem neerslachtig dus.
Op maandag 7 april 2003 14:04 schreef Ickeane het volgende:
Ik voel vaak niks :S
Gewoon grapjes, mensen die lachen ik kan gewoon niet meelachen dan en denk "jha , boeiend"het is gewoon met alles zo, zelfs verliefdheids gevoel voor een vriendin verdwijnt ik voel gewoon niks
hoop dat t beetje duidelijk is zo, zo is t mij iig uitgelegd en was mij erg duidelijk
ik zoek informatie hoe je zelf met jezelf aan de slag kunt om dit te verminderen bovendien ga ik dat sintjans kruit proberen 
vandaag is echt klote... zit midden in mn toetsweek die zwaar klote gaat door concentratieproblemen. ben 1,5 week begonnen met paroxetine... fijn op dit moment
Gisteren bij de psycholoog geweest en de diepere oorzaken van mijn depressie bekeken. Ik blijk dus heel slecht te zijn in social talking. Het moet altijd ergens over gaan, anders verlies ik mijn interesse. Over koetjes en kalfjes lullen kan ik bij relatief onbekenden niet, dus is het voor mij heel moeilijk om nieuwe contacten te maken en dit uit te bouwen naar een vriendschap.
Verder ben ik extreem rationeel en ook nog eens erg wantrouwend tegenover "vreemden". Ik kan me niet meer herrineren wanneer ik voor het laatst naar iemand uitgevallen ben of m'n boosheid (of andere gevoelens) geuit heb.
Nu dit voor mezelf ook eindelijk eens duidelijk is, kan ik eindelijk eens gaan beginnen met m'n "genezing"
Hier zit echter ook het probleem; ik heb het gevoel dat ik een stukje van mezelf moet opgeven en iemand worden die ik vroeger als type verafschuwt heb. Iemand die altijd in het midden van de belangstelling staat en over van alles en nog wat moet lullen. Aan de andere kant moet ik ook niet zo bang zijn, want deze extreem negatieve houding t.o.v. anderen heeft me uiteindelijk ook niet al te veel gebracht.
Nou ja, we zullen zien...
quote:Ben je dan wel depressief? Ik bedoel is het aangetoond door een arts ofzo?
Op maandag 7 april 2003 20:44 schreef Ickeane het volgende:
ik gebruik geen anti depressiva middelen..ik zoek informatie hoe je zelf met jezelf aan de slag kunt om dit te verminderen bovendien ga ik dat sintjans kruit proberen
Zo ja vind ik het heel knap van je, ik zou het niet kunnen!
Misschien is het handig om die tips hier dan eens neer te zetten, zodat anderen er misschien ook baat bij kunnen hebben
wie van de depressieve mensen (wat klinkt dat raar eigk 
) die OOK automutileren kennen het gevoel van innerlijke/psychische pijn die ze willen bestrijden door "kunstmatig" fysieke pijn te creeren?
quote:Nou, mooi dat je weet waar je aan kunt werken
Op dinsdag 8 april 2003 19:30 schreef Tony_Montana67 het volgende:
Nu dit voor mezelf ook eindelijk eens duidelijk is, kan ik eindelijk eens gaan beginnen met m'n "genezing"
Hier zit echter ook het probleem; ik heb het gevoel dat ik een stukje van mezelf moet opgeven en iemand worden die ik vroeger als type verafschuwt heb. Iemand die altijd in het midden van de belangstelling staat en over van alles en nog wat moet lullen.
.Ws is het zo (tenminste, op die manier interpreteer ik je post), dat jij je door angst hebt laten leiden. Angst om iets te zeggen, angst dat wat je zegt niet leuk/interessant/belangrijk/whatever is. Door die angst ben je mensen die juist wel goed zijn in dat soort zaken, met scheve ogen gaan bekijken. Een soort jaloezie.
Dat jij nu daaraan gaat werken, wil echt niet zeggen dat je compleet moet veranderen hoor .
Je gaat gewoon met/tegen je angst aan de slag. En je echte 'ik' komt tevoorschijn, zonder allerlei pantsers ter bescherming. Maar jouw wezen blijft wel hetzelfde hoor .
quote:Dat denk ik ook ja, maar daar moet ik eerst nog ff emotioneel achter komen. Rationeel lukt wel, maar dat irritante stemmetje in m'n hoofd moet ik nu nog overtuigen
Op dinsdag 8 april 2003 21:29 schreef Moonah het volgende:Ws is het zo (tenminste, op die manier interpreteer ik je post), dat jij je door angst hebt laten leiden. Angst om iets te zeggen, angst dat wat je zegt niet leuk/interessant/belangrijk/whatever is. Door die angst ben je mensen die juist wel goed zijn in dat soort zaken, met scheve ogen gaan bekijken. Een soort jaloezie.
quote:Dank je, mooi omschreven
Dat jij nu daaraan gaat werken, wil echt niet zeggen dat je compleet moet veranderen hoor
Je gaat gewoon met/tegen je angst aan de slag. En je echte 'ik' komt tevoorschijn, zonder allerlei pantsers ter bescherming. Maar jouw wezen blijft wel hetzelfde hoor
.Ook hier moet ik af van dat extreme zwart/wit denken, alleen is dat erg lastig. Als ik ruim 20 jaar alles als goed danwel slecht heb gezien en geen middenwegen ken, wordt dat wel lastig. Gelukkig weet ik nu waar het aan ligt en kan ik dus idd beginnen met de noodzakelijke veranderingen
quote:[INFORMATIEF] Depressies
Op dinsdag 8 april 2003 21:56 schreef spookie het volgende:
Wat zijn nou de symptonen van depressie?
daar staat alles in
Met dank aan DuchessX
quote:Het kost tijd, heb geduld
Op dinsdag 8 april 2003 21:50 schreef Tony_Montana67 het volgende:
Als ik ruim 20 jaar alles als goed danwel slecht heb gezien en geen middenwegen ken, wordt dat wel lastig.
.quote:oke
Op dinsdag 8 april 2003 21:58 schreef Tony_Montana67 het volgende:[..]
daar staat alles in
Met dank aan DuchessX
voor vragen/ervaringen over automutilatie kun je terecht in dit topic:
Krassen/Snijden/Krabben
quote:
Op dinsdag 8 april 2003 21:10 schreef Yuki het volgende:
ff vraagje...wie van de depressieve mensen (wat klinkt dat raar eigk
ikke dus.. dingen die tussen je oren zitten zijn zoveel moeilijker op te lossen dan lichamelijke probleempjes, dat ik ze daardoor maar probeerde op te lossen door te snijden. nou ja, oplossen, wegdrukken, want ze kwamen later altijd weer terug. van lichamelijke pijn weet je dat het weer over gaat, van geestelijke pijn weet je dat vaak niet....
btw, nu snij ik bijna nooit meer, alleen in hele extreme gevallen
quote:verder praten op dat mutilatietopic?
Op dinsdag 8 april 2003 22:20 schreef NemesisDivina het volgende:[..]
ikke dus.. dingen die tussen je oren zitten zijn zoveel moeilijker op te lossen dan lichamelijke probleempjes, dat ik ze daardoor maar probeerde op te lossen door te snijden. nou ja, oplossen, wegdrukken, want ze kwamen later altijd weer terug. van lichamelijke pijn weet je dat het weer over gaat, van geestelijke pijn weet je dat vaak niet....btw, nu snij ik bijna nooit meer, alleen in hele extreme gevallen
Gisterochtend stond ik een taart te bakken en voelde gewoon een paar uur niet dat zware gevoel! Echt fijn... En vanmorgen hetzelfde!
Begin nu een beetje in te zakken, erg moe, maar toch fijn dat het eventjes goed ging!
quote:Mooi zo
Op woensdag 9 april 2003 11:34 schreef Lotjeb het volgende:
Ook even een positief berichtje tussendoor: eindelijk heb ik het gevoel dat de medicijnen iets beginnen te werken...
Gisterochtend stond ik een taart te bakken en voelde gewoon een paar uur niet dat zware gevoel! Echt fijn... En vanmorgen hetzelfde!
Begin nu een beetje in te zakken, erg moe, maar toch fijn dat het eventjes goed ging!
Leer die momenten te waarderen, dat geeft je uiteindelijk kracht om door te zetten in de mindere periodes. Weet alleen wel dat je waarschijnlijk nog wel een paar terugvallen kan verwachten. Laat je daar niet door uit het veld slaan!
Sterkte iig
[edit]Oh, behalve eiwitten ook koolhydraten en vetzuren die in vis zitten. Volgens de deskundige die op tv was komt depressie in landen waar veel vis wordt gegeten veeeeel minder voor.
[Dit bericht is gewijzigd door Fogerty op 19-04-2003 18:44]
En een depressie is zeker te overwinnen Het is zeker mogelijk. Je kunt je na een depressie zeker als herboren voelen en weer super positief in het leven staan. Het is mogelijk en dat moet je in je achterhoofd houden.
Probeer de tijd uit te zitten en het beste ervan te maken. Doe het rustig aan en neem de tijd om alles op een rijtje te zetten. Maak je niet te druk. Want uiteindelijk duurt het niet je hele leven.
Er zijn maar weinig mensen die chronisch depressief zijn. En met die mensen heb ik het ook erg te doen.
Sterkte ermee.
quote:he shit
Op zaterdag 19 april 2003 18:38 schreef Fogerty het volgende:
Nu op Ned. 2 iets over een onderzoek waaruit blijkt dat het eten van veel eiwitten kan helpen tegen depressie en stress.[edit]Oh, behalve eiwitten ook koolhydraten en vetzuren die in vis zitten. Volgens de deskundige die op tv was komt depressie in landen waar veel vis wordt gegeten veeeeel minder voor.
gemistkan iemand een samenvatting geven?
quote:Nouja, zo ongeveer wat ik daarnet postte dus. Veel verder ging het niet hoor, was maar een kort item.
Op zaterdag 19 april 2003 20:14 schreef Yuki het volgende:
he shitkan iemand een samenvatting geven?
quote:Het wordt iig herhaald om 01.45 en ik denk dat de aflevering wel na te kijken is op de website.
Op zaterdag 19 april 2003 20:14 schreef Yuki het volgende:he shit
kan iemand een samenvatting geven?
En nu een persoonlijk heel goed bericht. Ik ben weer aan het werk en mijn baas is geweldig! Ik heb een 0 uren contract gekregen en als het goed gaat wordt dat op ieder mogelijk moment omgezet in een 40 uren contract!
quote:
Op zaterdag 19 april 2003 22:34 schreef Tony_Montana67 het volgende:
En nu een persoonlijk heel goed bericht. Ik ben weer aan het werk en mijn baas is geweldig! Ik heb een 0 uren contract gekregen en als het goed gaat wordt dat op ieder mogelijk moment omgezet in een 40 uren contract!
hartstikke goed houdt in (neem ik aan) dat je gewoon werkt, en als zeker is dat je t allemaal aan kan een "echt" contract krijgt? dus nu die 0 uren is gewoon uitbetalen wat je werkt, en later 40 uren vast? (okay, geen normaal nederlands, maar voel me nie zo lekker, nix wil echt lukken)
quote:Helemaal correct
Op zaterdag 19 april 2003 23:22 schreef Yuki het volgende:[..]
houdt in (neem ik aan) dat je gewoon werkt, en als zeker is dat je t allemaal aan kan een "echt" contract krijgt? dus nu die 0 uren is gewoon uitbetalen wat je werkt, en later 40 uren vast? (okay, geen normaal nederlands, maar voel me nie zo lekker, nix wil echt lukken)
Merk jij nu al enige verbeteringen?
iig sterkte de komende tijd, je komt er wel uit
ineens weer sombere buien vanuit t niets (hele tijd niet gehad), neigingen tot zelfbeschadiging, en af en toe bijna suïcidale gedachten.
gelukkig mag ik over een week ophogen met mn medicatie. Dan krijg ik eindelijk een werkzame dosering... misschien kan ik dan eindelijk verder
quote:Dat was bij mij ook zo. Je omgeving merkt eerder dat het beter met je gaat dan jijzelf. Je moet het eerst compleet accepteren dat je in deze kut situatie zit en dat duurt gewoon een tijd. Probeer jezelf heel te laten (dat is heel moeilijk, weet ik)
Op zondag 20 april 2003 00:00 schreef Yuki het volgende:
volgens mn psych ga ik vooruit (niet meer beeld van "ik ben zwak" en durf me weer te uiten bij mn ouders) maar ik heb t idee dat alles slechter gaat.
ineens weer sombere buien vanuit t niets (hele tijd niet gehad), neigingen tot zelfbeschadiging, en af en toe bijna suïcidale gedachten.
quote:Dat is opzich positief, maar probeer niet voor de volle 100% van die medicijnen afhankelijk te worden. Je moet er zelf uitkomen en daar moet je de tijd voor nemen.
gelukkig mag ik over een week ophogen met mn medicatie. Dan krijg ik eindelijk een werkzame dosering... misschien kan ik dan eindelijk verder
quote:Ben je echt 14?
Op zondag 20 april 2003 00:00 schreef Yuki het volgende:
volgens mn psych ga ik vooruit (niet meer beeld van "ik ben zwak" en durf me weer te uiten bij mn ouders) maar ik heb t idee dat alles slechter gaat.
ineens weer sombere buien vanuit t niets (hele tijd niet gehad), neigingen tot zelfbeschadiging, en af en toe bijna suïcidale gedachten.gelukkig mag ik over een week ophogen met mn medicatie. Dan krijg ik eindelijk een werkzame dosering... misschien kan ik dan eindelijk verder
quote:mja... zijn meer mensen die dat niet geloven, maar tis toch echt zo
Op zondag 20 april 2003 00:11 schreef ilona-scuderia het volgende:[..]
Ben je echt 14?
maar ben wel behoorlijk volwassen voor mn leeftijd geloof ik. Komt ook wel door klas die overgeslagen is, en ik dus vanaf groep 5 al bij mensen in de klas zitten die 1 a 2 jaar ouder zijn dan ik. Dan trek je toch automatisch wel mee in hun patroon. Meeste mense schatten me nu minimaal 16, terwijl ik over 6 weken 15 word.
Ik ga goed vooruit, maar om me echt van m'n "mensen fobie" af te helpen wil hij dat ik dit in groepstherapie ga doen. Opzich wil ik alles doen om er helemaal overheen te komen, maar het idee van groepstherapie staat me nog niet helemaal zo aan. Met lotgenoten een gesprek beginnen lijkt me niet echt bevordelijk...
Nou ja, gewoon maar een nachtje over slapen en maar weer verder zien.
Maar ik ben het nu wel ff kwijt
vind t een beetje vreemd klinken, sorry
Op naar de huisarts... preek krijgen ben ik bang (te laat in bed liggen 's avonds na 12 uur is niet vreemd meer voor me) en dan eindelijk ophogen van 10 naar 20 mg...hoop dat t gaat werken!
[Dit bericht is gewijzigd door Yuki op 25-04-2003 10:33]
half uur zitten wachten op de huisarts... afspraak om 8:40, werd om 9:10 naar binnen geroepen ben nu wel opgehoogd naar 20 mg, ze vind dat t niet goed met me gaat enzo. Ze heeft ook fax naar psychiater gestuurd dat ik eerder dan eind juni terecht moet kunnen. Hoop dat t enig verschil uitmaakt.
en nu ben ik doodmoe... ga maar niet naar gym op school vandaag
quote:Dat had ik dus ook zo'n beetje. Alleen heb ik het nooit als een probleem ervaren
Op vrijdag 25 april 2003 08:27 schreef Yuki het volgende:
ik ben geen psych natuurlijk, maar om direct zo'n "exposure" te hebben, lijkt me niet echt gezond. Sociale fobie (neem aan dat je dat hebt, correct me if I'm wrong) en daar overheen komen door maar meteen in een hele groep mensen over je probleem te pratenvind t een beetje vreemd klinken, sorry
. Maar ja, ik wacht wel af. Ik heb er ook alleen maar last van als ik me slecht voel, maar volgens de psycholoog moet ik het met een soort schok doorbreken.quote:schok, oke... hoogtevrees overwin je ook door jezelf met je angst te confronteren en er een keer schijt aan te hebben
Op vrijdag 25 april 2003 13:27 schreef Tony_Montana67 het volgende:[..]
Dat had ik dus ook zo'n beetje. Alleen heb ik het nooit als een probleem ervaren
ik weet ook dat cognitieve gedragstherapie t beste werkt meestal, maar je angst overwinnen door jezelf in een keer aan hetgene waar je heel erg bang/paniekerig van wordt bloot te stellen lijkt me niet verstandig
kan t mis hebben natuurlijk (kheb nie gestudeerd), maar kvind t toch wel raar
quote:Wat is nou precies cognitieve gedragstherapie want ik kom het woord wel vaker tegen maar weet niet precies wat het nou inhoud.
Op vrijdag 25 april 2003 16:15 schreef Yuki het volgende:[..]
cognitieve gedragstherapie
Cognitieve gedragstherapie gaat uit van het idee dat de manier waarop iemand zijn ervaringen inhoud geeft, bepalend is voor zijn stemming en zijn gedrag. Zo kan iemand die 's nachts de trap hoort kraken, denken dat het de kat is, maar ook denken dat het een inbreker is. Hij zal daar heel verschillend op reageren, terwijl de aanleiding gelijk is. In de therapie leren mensen meer controle uit te oefenen op hun gedachten, waardoor ze zich prettiger kunnen voelen en zich vrijer kunnen gedragen. De therapie richt zich daarmee op de meest kwetsbare plek van mensen met schizofrenie: problemen met de "cognitie" oftewel met de verwerking van informatie.
Moet zeggen dat ik het helemaal gehad heb met al die gesprekken en ben heel blij dat mijn huisarts Paroxetine voorschreef, 20 mg. Ik moet zeggen dat ik me af en toe nog wel rot kan voelen maar het gaat echt een stuk beter.
Ik gaf dus al aan dat ik het niet meer zie zitten om met een psycholoog te praten. Ik vraag me wel af wat jullie ervaringen hierin zijn
Binnenkort moet ik wel (misschien eenmalig) naar een psychiater, vanwege automutilatie(neigingen).
Van anderen heb ik vernomen dat zij het prettiger vinden met een psycholoog te praten dan met een psychiater, maar dat verschilt per persoon natuurlijk. Psychiater zou ze eerder als een nummertje zien, en meer van: "hoe gaat t met je? mooi... medicatie, geen last van? nee? mooi, dan schrijf ik je weer voor een maand voor. Over een maand terug komen graag" en daarmee was het af zo'n behandeling zie ik ook niet zitten, maar misschien tref ik wel een hele goede psychiater, daar kan ik nog geen uitspraak over doen natuurlijk.
edit: oow ja, paroxetine is seroxat, voor t geval je dat niet wist. seroxat is alleen de merknaam.
en ik krijg ook mn medicijnen voorgeschreven door mn huisarts, omdat mn psycholoog niet gekwalificeerd is dat te doen.
quote:Wis ik wel
Op vrijdag 25 april 2003 17:18 schreef Yuki het volgende:
ik heb (nog) geen ervaring met een psychiater, maar de psycholoog die mij behandeld vind ik een hele aardige man, ik kan ongelooflijk goed mn hart luchten bij m, en hij neemt me helemaal serieus, al heb ik zelf het idee dat het allemaal raar is enzo.
Binnenkort moet ik wel (misschien eenmalig) naar een psychiater, vanwege automutilatie(neigingen).Van anderen heb ik vernomen dat zij het prettiger vinden met een psycholoog te praten dan met een psychiater, maar dat verschilt per persoon natuurlijk. Psychiater zou ze eerder als een nummertje zien, en meer van: "hoe gaat t met je? mooi... medicatie, geen last van? nee? mooi, dan schrijf ik je weer voor een maand voor. Over een maand terug komen graag" en daarmee was het af
edit: oow ja, paroxetine is seroxat, voor t geval je dat niet wist. seroxat is alleen de merknaam.
en ik krijg ook mn medicijnen voorgeschreven door mn huisarts, omdat mn psycholoog niet gekwalificeerd is dat te doen.
Maarre ik denk dat ik het inderdaad maar bij de pillen hou. Zat al zoveel jaar in gesprek en bij mij schoot het echt voor geen meter op.
Ik hou het er maar dan op dat ik het "geluksstofje" in mijn hersenen mis.
quote:je mist serotinine, dus technisch gezien mis je de aanmaak van je geluksstofje.
Op vrijdag 25 april 2003 17:27 schreef Yuki het volgende:
geluksstofje mis je niet... je hebt teveel ONgeluksstofje
quote:Ik mijn huisarts een draai om zijn oren geven omdat hij dit niet eerder voorgeschreven heeft
Op vrijdag 25 april 2003 17:27 schreef Yuki het volgende:
geluksstofje mis je niet... je hebt teveel ONgeluksstofje
quote:Dank je, ik kon ff niet op het woord komen.
Op vrijdag 25 april 2003 17:29 schreef DarkElf het volgende:[..]
je mist serotinine, dus technisch gezien mis je de aanmaak van je geluksstofje.
Na hoeveel tijd na het starten met behandeling (medicatie en/of therapie) voelde je je weer echt lekker in je vel? Hoe lang ben je daarvoor depressief geweest? Ben je daarna weer depressief geworden of was het een eenmalige depressie?
Om mijzelf een beetje op een beter vooruitzicht te kunnen instellen..
quote:das niet helemaal waar. Je lichaam neemt te snel serotonine op. Je kan het zien als een gootsteen. 2 uitgangen. seroxat (en andere serotonine-heropname-remmers) sluiten een zo'n uitgang af, waardoor de serotonine minder snel heropgenomen wordt.
Op vrijdag 25 april 2003 17:29 schreef DarkElf het volgende:[..]
je mist serotinine, dus technisch gezien mis je de aanmaak van je geluksstofje.
oow ja... dit is mn eerste depressie (denk ik) maar ja, mag ook wel, kben 14
heb er waarschijnlijk sinds de herfstvakantie 2002 last van (begin october), maar ben pas eind januari hulp gaan zoeken. toen kreeg ik door dat t echt niet meer verder kon zo
[Dit bericht is gewijzigd door Yuki op 25-04-2003 22:25]
quote:Echt lekker in mijn vel voel ik me nog niet, maar na 6 weken nadat ik met de seroxat begon voelde ik me beter. Nu na ruim 4 maanden kan ik rustig beginnen met werken en hoef ik minder vaak naar de psycholoog. Volgens de planning (waar ik me niet te erg op wil vastpinnen) heb ik nog minimaal een half jaar medicatie nodig voordat ik echt met afbouwen kan beginnen
Op vrijdag 25 april 2003 18:34 schreef Kingofsorrow het volgende:
een vraagje aan mensen die een depressie hebben gehad.Na hoeveel tijd na het starten met behandeling (medicatie en/of therapie) voelde je je weer echt lekker in je vel?
quote:Dit is de eerste keer dat ik aan een depressie geholpen wordt, maar terug gekeken heb ik er al sinds m'n 6e al last van. Meestal periodes van 3 weken tot 4 maanden en dan was ik er wel overheen. Deze depressie heb ik sinds Eind juli, maar pas eind december heb ik ingegrepen. Ik hoop dat dit de laatste keer is, maar dat valt niet met zekerheid te zeggen.
Hoe lang ben je daarvoor depressief geweest? Ben je daarna weer depressief geworden of was het een eenmalige depressie?Om mijzelf een beetje op een beter vooruitzicht te kunnen instellen..
Ik kan je maar 1 advies geven en dat is Laat alles over je heen komen en stel absoluut geen eisen aan jezelf.
Succes iig
quote:helemaal mee eens. ik stel ook steeds minder eisen aan mezelf, en merk dat het een soort blokkade die er zat aan het begin van de behandeling wegneemt
Op vrijdag 25 april 2003 21:49 schreef Tony_Montana67 het volgende:
-=knip=-Ik kan je maar 1 advies geven en dat is Laat alles over je heen komen en stel absoluut geen eisen aan jezelf.
quote:Ik voelde me na 1 jaar een stuk beter, maar pas na 2 1/2 jaar kan ik zeggen dat het weer gewoon gaat zoals het hoort.
Op vrijdag 25 april 2003 18:34 schreef Kingofsorrow het volgende:
Na hoeveel tijd na het starten met behandeling (medicatie en/of therapie) voelde je je weer echt lekker in je vel?
quote:Ervoor: 8 maanden.
Hoe lang ben je daarvoor depressief geweest?
quote:Ik heb mijn depressie eigenlijk in drie stukken beleefd. Het eerste "deel" was het ergste en hier ben ik toen ook voor in therapie geweest. Na een paar maanden therapie vond ik dat ik genoeg had geleerd, en stopte ik op eigen initiatief de behandeling. Drie maanden later ben ik volledig ingestort, en ben ik weer naar mijn therapeute teruggegaan ("deel 2"). Daarnaa heeft het nog een maand of tien geduurd voordat ik me weer OK voelde. "Deel 3" van mijn depressie bestaat eigenlijk uit een serie van flinke dipjes die één of twee weken duren, maar pas sinds een maandje ongeveer kan ik zeggen dat ik nergens meer last van heb.
Ben je daarna weer depressief geworden of was het een eenmalige depressie?
quote:Ik weet niet of je veel hebt aan andermans verhalen, omdat het heel persoonlijk is. In mijn geval was ik gewoon te eigenwijs om therapie serieus te nemen, en vond ik mijn therapeute niet erg haar best doen. Achteraf had ik meer uit mijn therapietijd kunnen halen, en dat is m.i. de reden waarom ik nog vrij lang last gehad heb van "naschokjes".
Om mijzelf een beetje op een beter vooruitzicht te kunnen instellen..
Succes ermee iig
quote:Wordt niet te afhankelijk van die pillen. Ze kunnen je geweldig helpen, maar ze lossen uiteindelijk je problemen niet op. Je bent er zelf in gekomen en nu moet je er ook zelf weer uit komen. Als die pillen aanslaan lijkt het me verstandig om toch eens langs een professional te gaan, anders is de kans op een terugval altijd aanwezig
Op vrijdag 25 april 2003 17:35 schreef MissAlPacino het volgende:Ik mijn huisarts een draai om zijn oren geven omdat hij dit niet eerder voorgeschreven heeft
Het heeft naar mijns inziens niets te maken met die zogenaamde stoffen. Serotine De psychiaters nemen dat snel in de mond om lekker snel van het probleem af te komen.
Het heeft te maken met hoe je naar het leven kijkt. En ik denk niet dat een stof in de hersens je gedachtes bepalen. Je doet het toch zelf allemaal. Zelf bepaal je hoe je je voelt.
Geluksstofjes. Ik geloof er dus niet in. Ik geloof in een heldere en nuchtere kijk op de wereld en jezelf. Dat je goed zelf kunt bepalen hoe je je voelt.
Maar dat denk ik
Ik geloof niet in gelukspilletjes die je visie veranderen. 
Het probleem kan niet worden opgelost door pillen. Je moet het zelf doen.
quote:Niet alleen psychiaters, maar huisartsen ook. Toen ik bij de huisarts kwam met mijn "neerslachtige gevoelens" stuurde hij me naar een psycholoog. Hij zei "ik wil je na de zomervakantie weer zien". Het gesprek bij die ontmoeting ging als volgt:
Op zaterdag 26 april 2003 21:45 schreef Levensgenieter het volgende:
Het heeft naar mijns inziens niets te maken met die zogenaamde stoffen. Serotine
Dr: "Hallo, ga zitten. Hoe gaat het?"
Ik: "Ja, gaat goed."
Dr: "Goed? Oh ik had gedacht je nu medicijnen voor te moeten schrijven."
En vandaar verder dus.
quote:Aan de ene kant helemaal mee eens, maar hoe komt het dan dat ik me nu wel beter voel
Op zaterdag 26 april 2003 21:45 schreef Levensgenieter het volgende:
Mijn visie dan maar weer.Het heeft naar mijns inziens niets te maken met die zogenaamde stoffen. Serotine
Het heeft te maken met hoe je naar het leven kijkt. En ik denk niet dat een stof in de hersens je gedachtes bepalen. Je doet het toch zelf allemaal. Zelf bepaal je hoe je je voelt.
Geluksstofjes. Ik geloof er dus niet in. Ik geloof in een heldere en nuchtere kijk op de wereld en jezelf. Dat je goed zelf kunt bepalen hoe je je voelt.
Maar dat denk ik
Ik geloof niet in gelukspilletjes die je visie veranderen.
Het probleem kan niet worden opgelost door pillen. Je moet het zelf doen.
Ben al vanaf mijn 22 ste depressief en ik ben nu 30. 3 psychologen gehad, en voel me nu wel beter. Het is nog niet optimaal maar heb het gevoel dat dat wel komt. Mijn hoop zijn die pillen, eindelijk iets wat mij helpt. Vind je het dan gek dat ik denk dat het echt aan dat stofje ligt??
Niks anders heeft nog geholpen en dit werkt.
Leve de anti-depressiva
quote:Ik wil niet negatief overkomen maar heb echt het idee dat die gesprekken mij niet geholpen hebben. Rond mijn 22ste gesprekken gehad maar kapte deze na ongeveer een jaar af omdat het mij niet hielp. Heb dit dus 3 keer gedaan en uiteindelijk kwam ik aan de Seroxat. Eindelijk dus iets wat mij wel helpt.
Op vrijdag 25 april 2003 18:34 schreef Kingofsorrow het volgende:
een vraagje aan mensen die een depressie hebben gehad.Na hoeveel tijd na het starten met behandeling (medicatie en/of therapie) voelde je je weer echt lekker in je vel? Hoe lang ben je daarvoor depressief geweest? Ben je daarna weer depressief geworden of was het een eenmalige depressie?
Om mijzelf een beetje op een beter vooruitzicht te kunnen instellen..
Ik heb echt wel dingen geleerd van die gesprekken en pas sommige dingen ook echt toe en dat helpt ook wel. Ik wil alleen geen gesprekken meer.
Mijn zus kan niet zonder die gesprekken en heeft er echt veel aan. Ik ben dus ook bang dat je hier zelf achter moet zien te komen.
De ene is al geholpen bij 10 gesprekken, de ander heeft 3 gesprekken per week nodig. Moeilijk om te zeggen dus.
Blijf wel positief denken, helpt zowiezo al
Veel geluk!
quote:je zal me wel niet geloven, en dat maakt me ook niets uit (ieder zn eigen mening toch?).
Op zaterdag 26 april 2003 21:45 schreef Levensgenieter het volgende:
Mijn visie dan maar weer.Het heeft naar mijns inziens niets te maken met die zogenaamde stoffen. Serotine
Het heeft te maken met hoe je naar het leven kijkt. En ik denk niet dat een stof in de hersens je gedachtes bepalen. Je doet het toch zelf allemaal. Zelf bepaal je hoe je je voelt.
Geluksstofjes. Ik geloof er dus niet in. Ik geloof in een heldere en nuchtere kijk op de wereld en jezelf. Dat je goed zelf kunt bepalen hoe je je voelt.
Maar dat denk ik
Ik geloof niet in gelukspilletjes die je visie veranderen.
Het probleem kan niet worden opgelost door pillen. Je moet het zelf doen.
Het is wetenschappelijk bewezen dat een depressie samen KAN hangen met te snelle wederopname van serotonine.
quote:Depressief zijn heeft wel degelijk met serotonine te maken. Zelf slik ik B6 met triptofaan en die maken serotonine aan in je bloed, waar ik zelf een grandioos te kort aan heb. Gaat nu ook niet helemaal lekker. Ik heb nog nooit een chemisch anti-depressie middel genomen en ben het ook niet van plan, omdat je er toch wel aan moet werken. Ben ook laatst van psycholoog gewisseld, o.a omdat hij dacht dat ik daar zat omdat ik moest weten om met Asperger/PDD-NOS (dit is een autisme verwante stoornis, voor de mensen die dit nog niet weten) omtegaan, terwijl ik daar om hele andere reden zat, namelijk om van mijn dusdanige depressie om te gaan, maar dit kan ik verkeerd gedacht hebben. Zit nu bij een psycholoog, omdat ik dus irrationele gedachten heb en dit gaat beter.
Op zondag 27 april 2003 22:22 schreef Yuki het volgende:[..]
je zal me wel niet geloven, en dat maakt me ook niets uit (ieder zn eigen mening toch?).
Het is wetenschappelijk bewezen dat een depressie samen KAN hangen met te snelle wederopname van serotonine.
quote:Psychiaters zijn echt wazige mensen, ik heb altijd het gevoel dat ik daar als een proefkonijn behandeld wordt dat je vol kun stoppen met allerlei chemische rotzooi. Ik heb in de tijd dat ik depressief wel 5 verschillende medicijnen gehad, soms een heleboel tegelijk, maar uiteindelijk werkte alleen de seroxat echt goed.
Op zaterdag 26 april 2003 22:14 schreef Christine het volgende:[..]
Niet alleen psychiaters, maar huisartsen ook. Toen ik bij de huisarts kwam met mijn "neerslachtige gevoelens" stuurde hij me naar een psycholoog. Hij zei "ik wil je na de zomervakantie weer zien". Het gesprek bij die ontmoeting ging als volgt:
Dr: "Hallo, ga zitten. Hoe gaat het?"
Ik: "Ja, gaat goed."
Dr: "Goed? Oh ik had gedacht je nu medicijnen voor te moeten schrijven."En vandaar verder dus.
quote:heel naar lijkt me dat... maarja, elk medicijn werkt anders, voor die artsen is t ook een beetje uitproberen. dat kan je ze op zich niet kwalijk nemen.
Op maandag 28 april 2003 15:33 schreef Geoff_Reza het volgende:[..]
Psychiaters zijn echt wazige mensen, ik heb altijd het gevoel dat ik daar als een proefkonijn behandeld wordt dat je vol kun stoppen met allerlei chemische rotzooi. Ik heb in de tijd dat ik depressief wel 5 verschillende medicijnen gehad, soms een heleboel tegelijk, maar uiteindelijk werkte alleen de seroxat echt goed.
Maar hoe komt het dan dat kinderen zelden depressief zijn. En dat depressie pas later komt. Gaan je hersens dan van samenstelling veranderen ineens????
Of ligt het eraan dat je als volwassen persoon nuchter naar het leven kijkt en niet meer de gelegenheid hebt om de hele dag met de lego te spelen.
Ik geloof dus niet in die stofjes in de hersens.
Het heeft puur met instelling te maken.
En ja...ik ben ook erg depressief geweest. Ik wou dat iemand me 100 keer onder de kont had geschopt. Daar was ik verder mee gekomen dan die seroxat die mijn dokter me voorschreef.
Psychiaters 
Goed praten kunnen ze niet, het enige dat ze doen is medicatie voorschrijven.
Het merendeel van de psychiaters kan als auto verkoper door het leven gaan.
Alleen doen psychiaters het met medicatie.
Een goed gesprek met ze aangaan blijkt onmogelijk. Daar zijn ze niet toe in staat. Zover reikt hun inlevingsvermogen en mensenkennis niet.
Is weer mijn ervaring. Ikzelf heb er nu 4 opzitten ( psychiaters) en een voor een waren het amateuren. Niets heb ik aan ze gehad. Als ik wilde praten toen klapten ze allemaal dicht.
Ik bouw op mezelf
Heb geen doktertje nodig daarvoor.
Ik ken er ZAT die echt mensen hebben geholpen, en gelukkig kunnen we ze niet allemaal over 1 kam scheren,
ik moet over een paar weken voor het eerst, en ben al behoorlijk nerveus omdat ik meer dan eenmalig moet (tis te ernstig ofzo )
quote:Ik hoop dat je een profi krijgt. Een dokter die de naam dokter eer aandoet. En geen dokter die nergens toe in staat is. Je moet geluk hebben. De juiste tegen komen.
Op maandag 28 april 2003 21:55 schreef Yuki het volgende:
levensgenieter, don't get me wrong, tis niet om te flamen maar ik hoop dat t aan jou of die psychiaters heeft gelegen.ik moet over een paar weken voor het eerst, en ben al behoorlijk nerveus omdat ik meer dan eenmalig moet (tis te ernstig ofzo
En morgen ga ik verder.
Ben al lang afscheid aan het nemen voor vandaag.
Morgen ga ik verder.
Sterkte!!!!
Ps. Het lag voornamelijk aan de psychiaters. Die waren niet goed genoeg. Mijn beeld zal wel negatief overkomen maar het is en blijft mijn ervaring.
Het zijn amateuren naar mijn idee.
best raar zo ietsmensen in amc zijn getraind... voor mensen zoals ik (om t ff heel bot te zeggen) dus zal wel goedkomen
Weltruste nu
ik kan op het moment niet studeren... mijn leven ligt helemaal stil op het moment... ik skate een uurtje per dag, ik kijk veel discovery, lees als het lukt, bak cake, maak legpuzzels.... scrub m'n lichaam, maskertjes bla bla...
Maar wat doen andere mensen die in een soortegelijke situatie zitten nou de hele dag?
Ik ben benieuwd...
quote:In het begin veel TV kijken (ook veel Discovery), muziek luisteren en internetten. Gelukkig had ik ook een hele goede vriend waar ik terecht kon en daar heb ik veel rondgehangen en gepraat over van alles en nog wat.
Op vrijdag 2 mei 2003 10:54 schreef Lotjeb het volgende:
wat ik me nu afvroeg....ik kan op het moment niet studeren... mijn leven ligt helemaal stil op het moment... ik skate een uurtje per dag, ik kijk veel discovery, lees als het lukt, bak cake, maak legpuzzels.... scrub m'n lichaam, maskertjes bla bla...
Maar wat doen andere mensen die in een soortegelijke situatie zitten nou de hele dag?
Ik ben benieuwd...
Na verloop van tijd kun je wat meer aan en toen ben ik begonnen met sporten (Fitness en hardlopen) en daardoor ging ik me weer wat beter voelen.
Nu ben ik zelfs op het punt aangekomen dat ik weer rustig begonnen ben met werken en ik vrij goed in m'n vel zit.
Voor iedereen helpen andere dingen, maar ik denk dat het van belang is dat je in beweging blijft en niet de hele tijd stil zit.
quote:Toen ik depressief thuis zat deed ik dus helemaal nix. Veel slapen en op de bank liggen. 's-Weekends me eigen lam zuipen
Op vrijdag 2 mei 2003 10:54 schreef Lotjeb het volgende:
wat ik me nu afvroeg....ik kan op het moment niet studeren... mijn leven ligt helemaal stil op het moment... ik skate een uurtje per dag, ik kijk veel discovery, lees als het lukt, bak cake, maak legpuzzels.... scrub m'n lichaam, maskertjes bla bla...
Maar wat doen andere mensen die in een soortegelijke situatie zitten nou de hele dag?
Ik ben benieuwd...
(Dit was een jaar of 5 terug).Laatste depressie heb ik veel met vriendinnen gepraat, ook veel geslapen en televisie gekeken.
er zijn dagen dat ik simpelweg niet kan, en dan lig ik de hele ochtend op bed, en 's middags op de bank. beetje stom tv-kijken ofzo. niet dat er iets tot me doordringt, maar goed.
heb nu vakantie, en had me voorgenomen veel te gaan werken, en heb nu bij elkaar 2 halve dagen gewerkt
zou vandaag gaan werken maar voel me zo beroerd door de medicatie dat ik heel rustig aan doe tot ik naar therapie moet vanmiddag.
ik snap niet hoe ik schoolweken door kan maken eigenlijk niet zoals ik me nu voel iig
quote:Een dagje uit met iemand die jou toch nog stiekem een beetje lief vind?
Op vrijdag 2 mei 2003 10:54 schreef Lotjeb het volgende:
wat ik me nu afvroeg....ik kan op het moment niet studeren... mijn leven ligt helemaal stil op het moment... ik skate een uurtje per dag, ik kijk veel discovery, lees als het lukt, bak cake, maak legpuzzels.... scrub m'n lichaam, maskertjes bla bla...
Maar wat doen andere mensen die in een soortegelijke situatie zitten nou de hele dag?
Ik ben benieuwd...
Def
quote:Niet als je je er goed bij voelt en je er bewust voor kiest omdat je er zin in hebt. Dit gaat eerder om de vraag: Hoe kom ik deze dag nou weer door?
Op zaterdag 3 mei 2003 13:35 schreef WAT het volgende:
Dus als ik een dag lang voor Discovery Channel hang is het mis?
quote:Ik heb ook een hele tijd gehad dat ik niets deed. Ik had ook nergens zin in. Niets vond ik prettig om te doen. Alleen maar doemdenken deed ik. Was het enige waar ik me mee bezig hield.
Op vrijdag 2 mei 2003 11:05 schreef MissAlPacino het volgende:[..]
Toen ik depressief thuis zat deed ik dus helemaal nix. Veel slapen en op de bank liggen. 's-Weekends me eigen lam zuipen
Laatste depressie heb ik veel met vriendinnen gepraat, ook veel geslapen en televisie gekeken.
Ahja. Op de bank liggen en buiten zitten deed ik ook wel 
En een glas bier ging er ook nog wel in als koek
Dat waren pas tijden
Niet dus!!!!!
quote:Achteraf gezien kijk ik er dus luchtig naar toe. Het is niet mijn bedoeling om een depressie als onzin aan te zien. ( kom nu erachter dat het misschien zo kan overkomen)
Op zaterdag 3 mei 2003 14:55 schreef Levensgenieter het volgende:[..]
Ik heb ook een hele tijd gehad dat ik niets deed. Ik had ook nergens zin in. Niets vond ik prettig om te doen. Alleen maar doemdenken deed ik. Was het enige waar ik me mee bezig hield.
Ahja. Op de bank liggen en buiten zitten deed ik ook wel
En een glas bier ging er ook nog wel in als koek
Dat waren pas tijden
Niet dus!!!!!
Op het moment zelf is het een grote hel.
Maar zodra je eruit bent dan kan ik in ieder geval met een lach ernaar terug kijken.
Vooral omdat het na een depressie lijkt alsof de wereld nieuw en fris is
quote:Volledig mee eens.. zodra je uit je depressie stapt, lijkt het net alsof er een hele wereld voor je opengaat.
Op zaterdag 3 mei 2003 18:10 schreef Levensgenieter het volgende:[..]
Achteraf gezien kijk ik er dus luchtig naar toe. Het is niet mijn bedoeling om een depressie als onzin aan te zien. ( kom nu erachter dat het misschien zo kan overkomen)
Op het moment zelf is het een grote hel.
Maar zodra je eruit bent dan kan ik in ieder geval met een lach ernaar terug kijken.
Vooral omdat het na een depressie lijkt alsof de wereld nieuw en fris is
Jammer alleen dat de pieken en dalen zover uiteen liggen..
quote:Klopt. Maar door dat grote verschil tussen de pieken en dalen voel ik me nu dus echt super
Op zaterdag 3 mei 2003 18:58 schreef Maerycke het volgende:[..]
Volledig mee eens.. zodra je uit je depressie stapt, lijkt het net alsof er een hele wereld voor je opengaat.
Jammer alleen dat de pieken en dalen zover uiteen liggen..
Sinds een zeer korte tijd kan ik pas zeggen dat ik genezen ben ervan.
En dat merk ik vooral omdat ik nu pas weer die grote behoefte heb om van alles en nog wat te ondernemen. Heb overal zin in
Dat thuis hangen en somber zijn dat is gelukkig voorbij nu.
Bij mij heeft de laatste depressie zowat een heel jaar geduurd
Heb het gevoel dat ik van alles gemist heb in de tussentijd.
Maar de schade ben ik van plan om te gaan inhalen
Dubbel en dwars terug verdienen van de verloren maanden.
maarja, keel- EN oorontsteking drbij maken me nou niet echt bepaald vrolijker
quote:Pfew... tzit je ook niet echt mee he... ik had net als jou echt heel veel last van bijwerkingen maar heb nu een halve tablet meer (30 mg) en voel me lichamelijk opeens een stuk beter. Fijn, want je zowel psychisch als lichamelijk ellendig voelen is helemaal vervelend. ....
Op maandag 5 mei 2003 13:35 schreef Yuki het volgende:
ben nu 5 mg terugggegaan op mn dosering paroxetine, omdat de bijwerkingen te erg waren... gelukkig vallen de bijwerkingen nu ook wel mee.maarja, keel- EN oorontsteking drbij maken me nou niet echt bepaald vrolijker
Succes!
quote:Wat voor groepstherapie? Voor depressive mensen of alle soorten problemen bij elkaar?
Op woensdag 14 mei 2003 11:44 schreef Tony_Montana67 het volgende:
Heb na goed overleg met de psycholoog besloten maar mee te gaan doen met de groepstherapie. Het is zonder verplichtingen en ik kan er ieder moment mee stoppen. Slechter kan ik er niet van worden, dus ik ga er gewoon naar toe!
quote:Depressieve mensen. Maar deze groep is speciaal samengesteld om weer vertrouwen te krijgen in het aangaan van nieuwe sociale contacten.
Op woensdag 14 mei 2003 12:00 schreef Lotjeb het volgende:Wat voor groepstherapie? Voor depressive mensen of alle soorten problemen bij elkaar?
ik hoop dat t een beetje gaat werken voor je!!
quote:Dat lijkt me idd ook heel erg moeilijk, als je al je gevoelens op tafel moet leggen met zoveel mensen erbij, en dan kijken ze je ook nog allemaal aan enzow...
Op woensdag 14 mei 2003 19:21 schreef Yuki het volgende:
vind het heel knap van je dat je in groepstherapie gaat. ik zou het niet durven. mn gevoel hier delen is ook vorm van groepstherapie, maar hier is t bijna anoniem... ik moet er niet aan denken dat die mensen me aankijken enzoik hoop dat t een beetje gaat werken voor je!!
Daar heb ik me al veel te lang mee bezig gehouden en dat heeft me toch ook niet echt geholpen. Ze accepteren me maar hoe ik ben en als iemand daar problemen mee heeft; best, maar mij interresseert het echt niet meer.
Zo, dat moest er ff uit, nu het nog meer gaan waarmaken
hou je ons op de hoogte?
quote:Als ik het nodig vind zeker, alleen heb ik gemerkt dat ik niet alles moet opschrijven, om mezelf in bescherming te nemen
Op zaterdag 17 mei 2003 12:42 schreef Yuki het volgende:
nogmaals, ik vind het echt super!!hou je ons op de hoogte?
quote:deel wat je wil... tis geen verplichting
Op maandag 19 mei 2003 17:02 schreef Tony_Montana67 het volgende:[..]
Als ik het nodig vind zeker, alleen heb ik gemerkt dat ik niet alles moet opschrijven, om mezelf in bescherming te nemen
stemmingswisselingen (en dan vooral de sombere kanten) zijn gewoon te erg
BLEGH!
quote:stel het voor aan je huisarts/wie medicatie dan ook heeft voorgeschreven voor dan? en natuurlijk ook even redenen erbij geven. en je hebt binnekort vakantie enzo als het goed is, je kan het ook ff aankijken tot dan, bij mezelf gaat het meestal meteen een stuk beter als ik vakantie heb en ik niet zoveel verplichtingen (zoals school) meer heb.
Op dinsdag 27 mei 2003 13:32 schreef Yuki het volgende:
kweenie of t wel verstandig is om nu al te doen, maar ik wil een hogere dosering voor mn medicatie... word knetter van mezelf, t werkt niet... voelt alsof ik die pilletjes elke dag voor nix loop te slikkenstemmingswisselingen (en dan vooral de sombere kanten) zijn gewoon te erg
BLEGH!
zelf heb ik al paar dagen geen anti-depressiva meer op :/ slecht van me, moet beter bij gaan houden hoeveel ik nog heb enzo zodat ik niet plotseling zonder zit, want nieuwe halen duurt meestal wel ff (ben neit zo snel :/ ). Merk het wel, stemming is stuk minder goed en minder stabiel dan eerst, en dat terwijl ik nu juist net vakantie heb. En slaap enorm slecht en me hoofd voelt echt heeeeeeeel vaag, vooral als ik ga slapen. Morgen anders toch maar ff langs apotheek gaan
Over de medicijnen: Op het moment zelf voel ik ook geen verbetering, maar als ik terugkijk merk ik wel dat het steeds beter gaat,. Jammer genoeg gaat dit zo langzaam dat ik er zelf niets van merk.. Maar als ik dingen doe, zoals naar de bios gaan, 1x per maand, dan merk ik wel dat het steeds een beetje beter gaat..Maar dat is ook de enige manier voor mij om te vergelijken.
Maar ik ben er al weer bijna overheen ). Maarjah ik vergeet wel meer, af en toe zelfs of ik ze al eens heb genomen op een dag.Maarjah net langs apotheek gegaan, moest eigenlijk voor 10 uur 's ochtends maarjah ff via huisarts toch weer vandaag nieuwe seroxat gekregen, anders kreeg ik het morgen pas weer.
Ik merk heel erg aan haar juist dat ze door die depressie steeds meer aan het isoleren is , zoals afspraken verzetten etc. Hoe maak ik haar duidelijk dat ze soms toch beter afleiding kan zoeken want ik merk dat ze er heel erg in blijft hangen en het zichzelf moeilijker maakt.
Ik heb van mezelf ook wel depressieve aanleg maar juist door de therapie ben ik het beter gaan herkennen en heb me daarzelf een schop voor onder de hol kunnen geven als ik het uberhaupt al merkt dat het eraankomt , omdat ik ook wel de gewoonte had er in te hangen en dat stukje bij haar komt nog niet . Ze kan ook steeds moeilijker afstand doen van therapie omdat het bij haar ook steeds langer word . Ze heeft het wel nodig , maar des te langer ze er blijft des te moeilijker het word om uit het therapiewereldje te komen.
) ik weet dat t niet goed is enzo, en dat je juist onder de mensen moet blijven voor de nodige afleiding, maar heb het gevoel dat ik gek wordt als ik bij anderen ben.Mn moeder zegt dat ze t gevoel heeft dat t beter gaat... maar ik weet dat ik weer maskers draag... Ik doe alsof er nix aan de hand is, maar ondertussen loop ik helemaal knetter te worden
Laat die toetsweek snel over zijn, dan kan ik tenminste ophogen!
)nog even over die maskers... ik zou gewoon willen dat ik kan laten zien wat ik voel... door die maskers ziet mn beste vriendin niet meer wat ik voel, wat er in me omgaat... zij ziet terwijl ik van binnen een combi ben van
waarom kan ik niet gewoon laten zien hoe ik me voel zonder me er schuldig over te voelen?
als ik thuis huilbui nr 423 krijg, wordt ik kwaad op mijzelf, omdat ik begin te huilen, nog verdrietiger, omdat mijn ouders mij proberen te troosten, waardoor ik meer kwaad wordt omdat zij er mee zitten dat ik huil - resultaat.. NOG harder huilen
en zo maar door.. En achteraf baal ik weer dat ik niet gewoon normaal kan doen. Naja. Vrienden vinden wel dat ik wat mat ben, maar niet schokkend verander ofzo.hmm... naja, heb nu eigk maar 1 persoon bij wie ik terecht kan en WIL... mn beste vrienden vervreemden van me, hebben t te druk met anderen... ik ben een type die wel aandacht nodig heeft, en ook wil krijgen... maar niet moeilijk doet als ik t niet krijg, al heb ik hun steun zo hard nodig
blah
Mijn hele familie (zeker van vaderskant) heeft wel zeer zwaarmoedige trekjes. mijn opa en vader waren alcoholisten, mijn (half-) broer heeft, voor mij onduidelijke redenen, zelfmoord gepleegd.
Zelf heb ik ook het onuitroerbare gevoel van "niet gelukkig zijn, omdat ik een vrij rationeel persoon ben, denk ik dan altijd maar, ok, ik ben niet optimaal gelukkig en probeer het te relativeren.
Maar nu net mijn 3e (sort of) relatie van dit jaar beeindigd is denk ik opeens wat ik ergens ander hier las: 'een gelukkige relatie begint met het gelukkig zijn van jezelf" (of zoiets dergelijks)
Denk dat dat maar is waar ik de komende tijd wat meer aan moet gaan werken (misschien met wat hulp)..
onze familie zou een geweldige zijn voor dna onderzoek 
Ik heb inmiddels wel een aantal trucs ontwikkeld die kunnen voorkomen dat ik te diep wegzak: sporten en sociale contacten, vooral. Die werken vaak, maar niet altijd. Soms ben ik al te ver heen en kan me er niet meer toe zetten, als ik er op tijd bij ben kan een uurtje sporten of een afspraak met vrienden voorkomen dat ik wegzak. Ik heb niet de illusie dat het mogelijk is om helemaal nooit meer weg te zakken, ieder mens heeft zijn dalen en ik al helemaal.
Met m'n ouders en mijn zusje... heel veilige omgeving dus... Vooral de zon deed me heel erg goed... zwemmend in de zee kon ik bijv. ECHT gelukkig zijn... fijn...
Maar nu ben ik al twee dagen terug en voel me aardig depressief... Vind het vervelend om m'n telefoon op te nemen, mailbox te openen... M.u.v. het gezin en m'n vriend lijkt het net of ik bang ben voor mensen... en hoewel ik sommige vrienden echt mis, ik moet er ook niet aan denken om ze te bellen of met ze af te spreken Ik voel me zo sip en zo moe en de confrontatie met alle mensen uit mijn leven "voor de depressie" (of beter gezegd, voordat ik echt instortte, ben waarschijnlijk al m'n hele leven depressief) kan ik nu gewoon niet aan... Want ik zou ook willen studeren, wil gewoon naar m'n kamer in Amsterdam, met mensen afspreken enzov. Maar ik zit nu al 3 maanden bij m'n ouders of bij m'n vriend thuis en doe niks en zie bijna niemand.... Bah!!!
ook nog even wat positieve dingen: het gaat over het algemeen genomen wel beter met me, het gaat alleen zo langzaam dat ik het zelf soms niet zie (gelukkig zijn er mensen om me heen die het wel opmerken).
En nog iets positiefs: voor het eerst in 3 maanden kan ik weer lezen! Dat kon ik namelijk eerst niet meer, had zo weinig concentratie en het was ook gewoon te vermoeiend, het lukte niet.... Maar op vakantie heb ik 3 boeken gelezen! Gheh, ben er gewoon helemaal trots op
quote:
Op zaterdag 31 mei 2003 12:40 schreef Lotjeb het volgende:En nog iets positiefs: voor het eerst in 3 maanden kan ik weer lezen! Dat kon ik namelijk eerst niet meer, had zo weinig concentratie en het was ook gewoon te vermoeiend, het lukte niet.... Maar op vakantie heb ik 3 boeken gelezen! Gheh, ben er gewoon helemaal trots op
Toppie! Eigenlijk klinkt het heel stom: "Ik kan weer lezen!" maar ik weet hoe fijn t is... sinds kort kan ik het ook weer, en vind t heerlijk!Over erfelijkheid: dat kan zeker meespelen. M'n beide ouders en grootouders van beide kanten hebben er in meer of mindere mate last van (gehad). Nu ik dat weet, kan ik er rekening mee houden en me er in de toekomst beter op concentreren
Zelf begin ik de verbetering steeds beter te voelen, maar ik weet dat ik er nog lang niet ben. Gelukkig wordt ik goed opgevangen in m'n directe omgeving en die geven me aandacht op het moment dat ik het nodig heb en laten me met rust als ik dat wil.
Waar ik een beetje bang voor ben wat betreft de erfelijkheid is dat als ik tzt kinderen krijg zij ook klachten krijgen... ik weet zelf hoe klote het is, en zou dat echt heel erg vinden. Kans is wel niet zo heel groot, maar toch... mn moeder heeft er last van, haar vader, haar tante, haar nichtje, haar dochter
wat verbetering betreft... merk dat ik nog steeds heel erge ups en heel erge downs doormaak... mn ma zegt dat ze verbetering merkt, maar ik voel echt helemaal NIETS... wil echt heeeeel graag op gaan hogen nou, kword zo af en toe knetter van mezelf
Bleh, kheb nu echt even een terugval... beetje mensenschuw ook... vind het moeilijk om contact met mensen op te nemen / te "accepteren" wanneer ik me klote voel... vind het wel fijn als mensen weten wat er met me aan de hand is maar vind het moeilijk om het ook te laten zien...
waar ik nu vooral last van heb is dat ik dacht eindelijk verbetering te merken afgelopen weekend... en dat t gisteren dus echt megasuperongelovelijk fout ging
heb die ups en downs trouwens voor iedereen verzwegen... zelfs voor mn vriend... en alleen omdat ik geen zeur wilde zijn... naja, nu maakt hij zich dus heel erge zorgen, net als mn ouders...
blah
heb net voor de tweede keer opgehoogd naar 20 mg... hopen dat t nu wel lukt
Ik ben een jongen van 20 jaar oud en ik denk dat ik al een aantal jaren depressief ben. Ik heb gister alle reacties op dit forum gelezen om te kijken of ik wat wijzer werd. Nu denk ik dus dat ik depressief ben. Sinds twee en half jaar ongeveer is mijn hele leven veranderd. Misschien moet ik beginnen bij het bgin.
Mijn moeder is overleden toen ik 6 was en mijn vader is alcoholist. Ik heb 2 broers en 1 daarvan woont al jaren niet meer thuis. Ik woon dus met nog 2 "mannen" thuis en het is 1 grote teringzooi. Vroeger blowde ik me helemaal suf. Op een gegeven moment (2,5 jaar geleden) heb ik iets meegemaakt waardoor me leven veranderde:
Ik had geblowd en ik ging helemaal fout. Ik had allemaal waanideeën en dacht dat alles en iedereen tegen me was en dat ik niemand meer kon vertrouwen. Hier heb ik me dus nooit meer overheen kunnen zetten en sindsdien ben ik (niet altijd!) een ongezellig persoon die bang is om grappen te maken en niemand tot zich toe laat. Mede hierdoor heeft mijn vriendin er een eind aan gemaakt gisteravond, we groeide uit elkaar, zei ze. Maargoed het vreemde is dus dat ik op sommige momenten supervrolijk ben, vooral tijdens uitgaan. Maar het merendeel uitgeput, moe, chagarijnig en heb ik nergens zin in. Soms gaat het een maand wel goed maar daarna weer niet. Ik heb al een aantal keer overwogen om met iemand te gaan praten maar ik heb gehoord dat er bij het riagg maar een paar goeie rondlopen en dat de rest maar wat doet. Ook ben ik niet echt een voorstander van medicijnen. Maar misschien loop ik ook maar slap te lullen en ben ik helemaal niet depressief en stel ik me gewoon aan. Ik weet het gewoon niet en hoop dat jullie me misschien wat meer kunnen vertellen. alvast bedankt
quote:dit herken ik in mezelf, teveel up en downs ook. Echt om gek van te worden
Op woensdag 11 juni 2003 10:50 schreef Groove het volgende:
*knip*
Maargoed het vreemde is dus dat ik op sommige momenten supervrolijk ben, vooral tijdens uitgaan. Maar het merendeel uitgeput, moe, chagarijnig en heb ik nergens zin in. Soms gaat het een maand wel goed maar daarna weer niet.
*knip*
Ook ben ik niet echt een voorstander van medicijnen. Maar misschien loop ik ook maar slap te lullen en ben ik helemaal niet depressief en stel ik me gewoon aan. Ik weet het gewoon niet...
*knip*
quote:mja idd... en als er echt iets aan de hand is kan je beter doorgestuurd worden, dan kan je sneller terecht.
Op woensdag 11 juni 2003 13:26 schreef Tony_Montana67 het volgende:
Als je je echt zo voelt moet je echt ff langs de huisarts lopen. De reacties hier zijn niet geplaatst door mensen met de juiste opleidingen.
succes!
Ik hoop alleen wel (dat als ik doorverwezen wordt) dat ik een beetje met die persoon kan praten want anders nok ik er gelijk mee.
ik hou jullie op de hoogte
quote:tis idd belangrijk dat je een beetje kan praten met een hulpverlener, want als het niet klikt dan werkt het ook niet, je moet dan gewoon iemand anders zoeken... enneh, als het met de eerste niet klikt niet meteen opgeven! De man die mij nu behandelt is de 5e en de eerste waarbij ik me echt begrepen voel, ben nu erg blij dat ik het niet opgeven heb met de hulpverlening maar het nog een keer heb geprobeerd.
Op woensdag 11 juni 2003 14:10 schreef Groove het volgende:
Ok, ik ga gelijk een afspraak maken bij dokter. Hopen dat ie me nog kent...
Ik hoop alleen wel (dat als ik doorverwezen wordt) dat ik een beetje met die persoon kan praten want anders nok ik er gelijk mee.
ik hou jullie op de hoogte
Het is jammer dat ik nu weer een ander ga krijgen omdat de gene waar ik gesprekken mee had weggaat en ik hoop dat het met met de nieuwe psycoloog ook zal klikken.
Afgelopen weekend naar Pinkpop geweest, nooit gedacht dat ik het zou "overleven" maar het ging goed...
Alleen nu, bijna een week later ben ik nog steeds niet over de klap heen die ik kreeg naderhand... (lichamelijk en psychisch).
Voelde me 3 dagen overwegend heel fijn om vervolgens enorm in te zakken.... bah
quote:Maar je hebt iig 3 fijne dagen gehad. Probeer daar moed uit te halen. Accepteer de terugslag en probeer er stapje voor stapje weer boven op te komen.
Op zaterdag 14 juni 2003 12:06 schreef Lotjeb het volgende:
Bleh...... ik voel me sip vandaag....Afgelopen weekend naar Pinkpop geweest, nooit gedacht dat ik het zou "overleven" maar het ging goed...
Alleen nu, bijna een week later ben ik nog steeds niet over de klap heen die ik kreeg naderhand... (lichamelijk en psychisch).Voelde me 3 dagen overwegend heel fijn om vervolgens enorm in te zakken.... bah
Ik heb die terugslag ook gehad toen ik nog niet in staat was te werken, maar m'n baas heeft me verzekert dat het niet erg was en inmiddels werk ik weer 2 a 3 dagen in de week.
Rust gewoon lekker uit en probeer wat te lezen of iets anders ontspannends te doen
Thijs
blah ben ik es vrolijk, gaak me overal zorgen over lopen maken
Zelf heb ik 3 depressies achter de rug.
De laatste was de ergste. Ik dacht dat het nooit meer goed kwam.
Ik zat diep in de shit en in de put.
40 mg seroxat kreeg ik. Ik weet dus niet zeker of het daar aan gelegen heeft.
Maar opeens kreeg ik dagen waarop het beter ging. Het was geen grote vooruitgang maar ik merkte verschil. Al was het maar een uurtje per dag.
Hoe verder de tijd verstreek ging het steeds een beetje beter. Er zaten mooiere momenten tussen. Ik begon er weer in te geloven.
Ineens had ik dat ik me 3 dagen achter elkaar goed voelde!!!! Ik dacht van....Yesss ik ben genezen. Maar wat bleek....daarna ging het minder.
De tijd ging door en de goede dagen keerde terug. Op die dagen genoot ik dus van het leven.
Nu is het zo dat ik al 3 maanden depressie vrij ben. Misschien al langer zelfs. Ik kan me een klote dag niet eens meer herinnren hier.
Wat ik wil zeggen is. Hoe kut je je ook voelt. Het kan altijd beter gaan.
Ook ik heb een tijd gehad dat ik dacht van. Waar doe ik het nog voor. Het schiet van de meters niet op.
Nooit heb ik de moed opgegeven.
En dat is maar goed ook
Tot een maand geleden gad een relatie met m'n ex. Tot dan toe liep alles (in mijn ogen) goed. Zij dacht er echter anders over en maakte het plotseling uit met als reden: 'Het gevoel is weg'. Dat was in mijn ogen al vreemd omdat ze me nooit signalen had gegeven dat het minder ging. Afijn, ik had me er enigszins overheen gezet en we zouden gewoon goed met elkaar blijven omgaan.
In eerste instantie ging dit ook goed, maar na 2 weken kwamen de problemen. Via internet kwamen er allerlei beschuldigingen aan mijn adres en ik was er dus al snel zat van. Wat blijkt nou?
Ze heeft het hele gebeuren niet goed verwerkt. Haar onbezonnenheid heeft ons een relatie gekost en nu wil ze me heel graag terug. Het probleem is echter dat ik hier geen seconde aan gedacht heb. Voor mij is het over, aangezien het de 3e keer zou betekenen (een knipperlicht ja ).
Bijkomend probleem is dat ze super depressief is en ik niet weet hoe ik daar mee om moet gaan. Ze heeft nu veel contact met een jongen die zelf ook depressief is geweest, maar ik heb het idee dat het met de dag erger word. Het is voor ons allebei dus beter als er duidelijkheid komt. Maar hoe kan ik dit aanpakken want ik wil haar niet kwetsen. En hebben jullie nog tips hoe ik met de situatie moet omgaan?
Bedankt.
Realiseer je dat depressieve mensen een negatieve kijk op alle dingen hebben en alleen de slechte dingen van de situatie inzien.
Praat er iig goed met elkaar over en wees vooral eerlijk tegenover elkaar. En bedenk dat jij haar niet beter kunt maken, dat kan ze alleen zelf eventueel gesteund door een professionele arts of medicatie
Succes ermee
quote:Dat duurt gewoon een tijdje. Bij mij heeft het ook 3 maanden geduurt voordat ik het positive van dingen ging inzien.
Op zaterdag 14 juni 2003 15:31 schreef PteV het volgende:
Dankje, probleem is wel dat ze alleen maar negatieve dingen ziet terwijl er echt genoeg mogelijkheden voor haar zijn. Ik weet het niet... *zucht*
DuchessX heeft een heel goed en duidelijk stuk over depressies geschreven, misschien heb je er wat aan [INFORMATIEF] Depressies
Steeds vaker denk ik wel eens dat het een stof is die de hersenen missen. Ik wilde dat nooit geloven.
Dan komt het uiteindelijk uit op te weinig serotine ofzo.
Of zie ik dat fout?
quote:Jij bent toch degene die elke weekend even komt vertellen hoe je erin geslaagd bent met denken jezelf een plek te geven in deze wereld en hoe fantastisch je je op die plek voelt?
Op zaterdag 14 juni 2003 15:47 schreef Levensgenieter het volgende:
Steeds vaker denk ik wel eens dat het een stof is die de hersenen missen. Ik wilde dat nooit geloven.Dan komt het uiteindelijk uit op te weinig serotine ofzo.
Of zie ik dat fout?
Als depressie door een tekort aan "dat stofje" veroorzaakt wordt, is het dan nog mogelijk met ordinair denkwerk een depressie te overkomen of is het een noodzaak om naar pillen te grijpen om de mentale stofwisseling in goede banen te leiden?
quote:Dat weet ik dus niet goed. Wat ik wel weet dat ik op een gegeven moment helemaal zat vast geroest in mijn denken. Ik kwam er niet meer uit. Continu kwamen dezelfde gedachtes terug.
Op zaterdag 14 juni 2003 16:04 schreef thoth het volgende:[..]
Jij bent toch degene die elke weekend even komt vertellen hoe je erin geslaagd bent met denken jezelf een plek te geven in deze wereld en hoe fantastisch je je op die plek voelt?
Als depressie door een tekort aan "dat stofje" veroorzaakt wordt, is het dan nog mogelijk met ordinair denkwerk een depressie te overkomen of is het een noodzaak om naar pillen te grijpen om de mentale stofwisseling in goede banen te leiden?
Ik verzette me ertegen natuurlijk. Ik wilde er vanaf. Ik wilde door die barriere heen breken.
Steeds als ik opstond dacht ik van. Was het maar alweer avond enzo. Van die gekke dingen. Ik had helemaal geen zin in de dag.
Ook zag ik het nut van het leven niet meer in. Ik vond het maar doelloos. Alles zag ik negatief.
Toen ben ik het ook wel van de andere kant gaan bekijken. Ook ben ik gaan denken van :" Waar ben ik mee bezig". Ik leef maar een keer.
En ook ben ik gaan zoeken waarom ik me zo kut voelde.
Door te blijven speuren in mijn denken dus.
Maar ik denk ook dat het met serotine te maken heeft.
In de zomer voel ik me beter dan in de winter.
Bekend is dat de zon serotine geeft aan de mensen. Daglicht geeft ook serotine.
Deze winter ga ik licht therapy volgen. Om een winter depressie te voorkomen.
Op Cran Canaria overwinteren is me iets te duur
Sorry. Zal er voortaan beter op letten.
En ook ga ik ervan uit dat je het zelf moet doen. Je kunt nog zoveel hulp krijgen van anderen. Er is niemand die in jou kan kijken. Niemand kan de oorzaak van de depressie weg nemen.
Sommige mensen zweren op handoplegging. Dat een spritueel genezer ff binnen 5 seconden je depressie weg neemt.
Vind dat maar bullshit. Alsof iemand met een handoplegging al je problemen kan oplossen.
Stelletje kwakzalvers
Die mensen moeten bij de efteling gaan werken
quote:Bedankt voor de uitleg
Op zaterdag 14 juni 2003 16:31 schreef Yuki het volgende:
er is geen tekort aan serotonine bij een depressie... het wordt te snel weer opgenomen in je bloed. medicatie als seroxat zijn Serotonine Heropname Remmers. ze zorgen er voor dat se serotonine langzamer heropgenomen wordt in je bloed.
Dat wist ik niet. Echt helemaal verdiept heb ik me ook niet erin. Maar het zijn inderdaad SSRI's. De hele naam ken ik niet.
Ik vraag me dus nog steeds af in hoeverre serotine belangrijk is bij een depressie.
Ook ik neem nog 20 mg seroxat. Voorlopig laat ik dat ook zo. Omdat ik helemaal geen bijwerkingen meer heb. En ook omdat ik bang ben dat dit super goede gevoel door de seroxat komt.
Vreemd gevoel. Ik weet dus niet of ik me nu zo top voel omdat ik het zelf in de hand hebt of dat het komt door de seroxat.
20 mg is niet veel. 1 klein pilletje is het maar.
40 mg was teveel van het goede. Daar werd ik opgefokt van.
De poging wagen om te stoppen met seroxat wil ik wel. Ik ben dan benieuwd of ik dit gevoel dan ga vasthouden.
Val ik terug dan weet ik ook genoeg. Dan zit ik waarschijnlijk mijn hele leven aan de wonder pillen.
Dat snap ik juist niet.
Wat mijzelf wel opvalt is dat ik na de therapie er beter mee om kan gaan , ik voel het eerder aankomen en zodra ik merk dat ik erin blijf hangen schop ik mezelf naar buiten voor afleiding .
Voor de therapie kon ik dat zelf niet gedaan krijgen omdat ik het zelf niet inzag.
)Bij mij is het dus zo dat ik nog nooit in de zomer depressief ben geweest. De laatste 3 jaar kwam dat altijd in de winter. In de zomer had ik overal zin in en in de winter lag ik het liefste in bed.
Ik haat winters.
Je hebt gelijk als je zegt dat het herstel na een depressie anders kan zijn. Voorheen was het bij mij zo dat ik na een depressie een gevoel had dat ik de hele wereld aan kon. Van depressief werd het overdreven druk enzo. Ik wilde de politiek in en van alles.
Nu is het zo dat ik het redelijk onder controle heb allemaal. Ik weet nu best goed wat ik kan en niet kan. Het is nu niet zo dat ik teveel zelfvertrouwen heb.
Dat topic over zelfvertrouwen dat is iets dat bij mij erin gegroeid is nu. Heeft dus ook weinig te maken met manie.
De laatste tijd heb ik zowiezo het idee dat ik toch wel beter weet hoe ik moet leven.
Nog steeds ga ik licht therapy volgen. Alleen al om te kijken of het werkt.
. Het was meer iets wat me opviel bij een contact met een ander. Ik denk zowieso dat iedereen al anders mee omgaat met depressies . Klinkt trouwens ook wel goed van die lichttherapie baat dan schaadt het niet . Heb je ondertussen ook een lekker zomers kleurtje erbij quote:Klopt
Op zaterdag 14 juni 2003 17:03 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Doelde ook niet op dat topic hoor
Bij licht therapy moet je de ogen ff open houden en daarna weer dicht doen heb ik gehoord. Je mag niet continu in het licht kijken.
Ik kan natuurlijk ook onder de zonnebank gaan liggen maar dan loop ik als een Spanjaard rond in de winter. En of dat helpt weet ik ook niet.
Dan blijf ik liever een bleekscheet
Ik heb veel daglicht nodig om me goed te voelen. Dat is hier best van invloed op hoe ik me voel.
quote:[/quote]
Op dinsdag 17 juni 2003 13:46 schreef NemesisDivina het volgende:
Ik las vandaag in de Metro een stukje over manische depressie, en ik vond het wel wat om even hier neer te zetten. Qua informatie ofzo. Misschien dat sommige mensen er wat aan hebben.
Gen gevonden voor manische depressieZiekten Wetenschappers hebben een defect in een gen ontdekt dat manische depressiviteit veroorzaakt. Het gen, GRK3, speelt een grote rol bij de reactie van de hersenen op stoffen als dopamine, die verantwoordelijk zijn voor de stemmingswisselingen. Dat heeft de Britse krant The Times gisteren gemeld.
Manische depressiviteit (of bipolaire stoornis) is een van de meest voorkomende en zeer ingrijpende psychische ziektes. Een op de tweehonderd mensen lijdt eraan. Patiënten ervaren afwisselende periodes van enorme euforie en zware depressie.bron: Metro, dinsdag 17 juni 2003
quote:
Op dinsdag 17 juni 2003 13:48 schreef -Artemis- het volgende:
Helaas is het zo dat dit defecte gen bij slechts 1 op de 10 patienten een oorzaak kan zijn werd er gisteren vermeld.
quote:Dankjewel Ripley
Op dinsdag 17 juni 2003 13:49 schreef Ripley het volgende:
Even een quote uit een ander topic:
[..]
Het gekke is dat je daar na 1 of 2 keer genoeg aan hebt en dan gaat het gesprek over bolletjes in de vla of over digitale fotografie
Ik kijk nu vooruit en ben minder bang voor een terugval. En mocht dat toch gebeuren weet ik dat ik er weer bovenop kom
quote:Scherpe woordkeuze in dit topic.
Op zaterdag 21 juni 2003 12:54 schreef Yuki het volgende:
ff een schopje... we zakken een beetje weg
quote:ja nou je t zegt... maar dacht: tis wel handig, mensen kijken toch meestal bovenaan in een forum, en we stonden bijna onderaan omdat er lang niet gepost was, dus ff een schopje tegen t wegzakken he
Op zaterdag 21 juni 2003 13:34 schreef Moonah het volgende:[..]
Scherpe woordkeuze in dit topic.
quote:Mmm.... dat is fijn nieuws, ook hoopgevend nieuws
Op zaterdag 21 juni 2003 13:28 schreef Tony_Montana67 het volgende:
De afgelopen 1,5 week gaat het fantastisch, eigenlijk beter dan ooit. De groepstherapie zie ik nu eerder als een uurtje gezellig kletsen dan dat ik het als iets negatiefs ervaar. Ik heb er een aanta; mensen leren kennen die ongeveer hetzelfde voelen als ik en met hen kan ik erover praten.Het gekke is dat je daar na 1 of 2 keer genoeg aan hebt en dan gaat het gesprek over bolletjes in de vla of over digitale fotografie
Ik kijk nu vooruit en ben minder bang voor een terugval. En mocht dat toch gebeuren weet ik dat ik er weer bovenop kom
Pfew... hier gaat het wat minder, vorige week een ontzettend dip gehad, 2 dagen compleet van de wereld geweest.... zo'n verschrikkelijk gevoel... Bijna ondragelijk, maar ben er nu weer bovenop
En hoewel ik weet dat het er bang voor zijn het alleen maar erger maakt, de angt zit er weer goed in
Ik hóóp van wel iig
-edit
weet je wat ik zo kut vind:
Het ene moment voel ik me ontzettend goed, bijna de oude, maar na een paar dagen zwak zijn (dwz te veel drinken, niet sporten, laat op bed, laat uit bed) voel ik me weer zoooo down dat echt ALLES voor niets lijkt geweest wat is dat een KLOTE gevoel zeg, weer die totale leegte, die moedeloosheid, etc.. en het waait allemaal wel weer weg en s avonds voel ik me weer prima, maar het verpest je bui gewoon ontzettend: Je kan je gewoon niet voorstellen dat je je ooit goed gevoelt hebt.
[Dit bericht is gewijzigd door Kingofsorrow op 22-06-2003 19:46]
ik hoop echt wat vander te horen want anders gaat t eg niet goed
quote:Maar als je weet dat het deels aan je leefpatroon ligt, dan kun je daar toch rekening mee houden? (op tijd naar bed, niet teveeldrinken, etc.)Zolang er factoren zijn waar je zelf invloed op hebt, zou ik daar altijd voor gaan.
Op zondag 22 juni 2003 19:43 schreef Kingofsorrow het volgende:
wat een heerlijk vooruitzicht.Ik hóóp van wel iig
-edit
weet je wat ik zo kut vind:
Het ene moment voel ik me ontzettend goed, bijna de oude, maar na een paar dagen zwak zijn (dwz te veel drinken, niet sporten, laat op bed, laat uit bed) voel ik me weer zoooo down dat echt ALLES voor niets lijkt geweest wat is dat een KLOTE gevoel zeg, weer die totale leegte, die moedeloosheid, etc.. en het waait allemaal wel weer weg en s avonds voel ik me weer prima, maar het verpest je bui gewoon ontzettend: Je kan je gewoon niet voorstellen dat je je ooit goed gevoelt hebt.
gelukkig is t bijna vakantie voor mij (vrijdag vliegen ( ) ff rustig worden, en mn leefritmes weer op de rails krijgen... tgaat nie goed daarmee
[edit]Excuus, compleet verkeerd topic. Haal eventueel deze hele posting maar weg, heren moderators
Dat heeft ongeveer 2,5 jaar geduurd, al bijna een half jaar heb ik het idee dat het over was, maar de laatste week trek ik het het niet meer. Ik voel me vreselijk alleen, heb nergens zin, ben altijd moe en ik voel me vreselijk dik en eet soms te veel.
Misschien komt het wel omdat ik nu vakantie heb en mijn vriend en mijn beste vriendin door omstandigheden nauwlijks op msn spreek, niet dat ik eerder met hun daar openhartig over praatte. Ze weten het zelfs nauwlijks, maar ik h3eb altijd zo'n behoefte aan om te weten dat er aan de andere kant van de lijn mensen zitten.
Ik voel me nu zo machteloos, ik wil met dingen gaan gooien, misschien zelfs met dingen gaan snijden. Ik hou het gewoon niet meer uit. In de laatste 4 maanden heb ik zoveel bereikt. Ik heb eindelijks eens een goed rapport waar ik trots op kan zijn en ik ben gestopt met roken, maar nu zit ik weer met een sigaret in m'n hand.
Ik wil gewoon niet terug gaan, ik had echt het idee dat het over was en dat ik een normaal leven kon gaan lijden maar het wil gewoon niet.
shakes voor voeding, ga naar de osteopeaat of helderziende, spring in een blubberbad, ga naar de sauna, ga zwemmen. Stop met koffiedrinken. Jaag de spookkaboutertjes uit je TV, lees wat meer garfield pockets, bel iemand op en zeg "gek mens".
LEEF!! Maak het jezelf waard.
quote:Tsja.... hier kan ik met m'n depressieve hoofd even niks mee hoor....
Op maandag 30 juni 2003 22:23 schreef Gevederde_Vlerk het volgende:
Probeer eens Knoflook tabletten om je bloed te zuiveren, neem ijzertabletten voor energie, neem Zink voor extra sex-drive, neem extra
shakes voor voeding, ga naar de osteopeaat of helderziende, spring in een blubberbad, ga naar de sauna, ga zwemmen. Stop met koffiedrinken. Jaag de spookkaboutertjes uit je TV, lees wat meer garfield pockets, bel iemand op en zeg "gek mens".LEEF!! Maak het jezelf waard.
De afgelopen paar weken is het me gelukt op tijd op de rem te trappen als ik begon weg te zakken, door heel rationeel te bedenken dat er t.o.v. de periodes waarin ik me goed voel GEEN dingen/omstandigheden gewijzigd waren, dat ik dus geen reden had om me slechter te voelen dan in die periodes, en dat het dus voor 100% mijn eigen keuze was of ik de dag zwaar depressief, of relatief opgewekt zou doorbrengen.
Tot nu toe gaat het aardig, ik hoop dit voorlopig even zo te kunnen houden. Heb vandaag voor het eerst in twee weken weer een dag waarop het wat minder makkelijk lukt om de moed erin te houden, maar we doen ons best. Heb ook het idee dat het van vandaag afhangt hoe het de komende dagen gaat: als ik er nu aan toegeef, krabbel ik pas zondag ofzo weer overeind. Als ik er nu niet aan toegeef, kan het best zijn dat de neiging om weg te zakken morgen alweer een stuk minder is.
Een kleine test waar je goed over het antwoord moet nadenken.
Als je klachten hebt ga je gewoon eens praten met je huisarts, waarom zelf conclusies willen trekken?
Ik kan me er helemaal niets meer bij voorstellen hoe dat ook alweer voelt... vooral omdat ik steeds weer in staat ben om mezelf "uit de put" te denken.
Misschien ook niet, maar het kan
quote:ik zie niet helemaal in hoe dat kan zijn... ik bedoel... die nierstenen zijn wel logisch, alles aan vitaminen wat je "teveel" inneemt wordt uitgescheiden door je nieren... maar depressie? hoe kan zo iets nou invloed hebben op je mentaal welzijn?
Op dinsdag 11 november 2003 18:23 schreef Jinxxx het volgende:
Ik heb nog niets op internet kunnen vinden hierover, maar ik hoorde vandaag op de radio van een onderzoek naar de gevolgen van een teveel aan vitamines, omdat de Nederlander tegenwoordig zo extreem veel voedingssupplementen slikt. Gevolgen waren: nierstenen en depressie. Wellicht is er een samenhang tussen de enorme hoeveelheid mensen die tegenwoordig extra vitaminen slikt, en de enorme hoeveelheid mensen die tegenwoordig depressief is.
Misschien ook niet, maar het kan
quote:Ze denken al langer dat een tekort aan vitaminen kan leiden tot depressies, dus men meent zeer zeker dat dat soort dingen invloed kunnen hebben, net als simpele dingen als zonlicht en buitenlucht
Op dinsdag 11 november 2003 18:52 schreef Yuki het volgende:
ik zie niet helemaal in hoe dat kan zijn... ik bedoel... die nierstenen zijn wel logisch, alles aan vitaminen wat je "teveel" inneemt wordt uitgescheiden door je nieren... maar depressie? hoe kan zo iets nou invloed hebben op je mentaal welzijn?
quote:ja idd... alhoewel... bij mij op school word je heeeel raar aangekeken als je vertelt dat je depressief bent... laat staan automutilatie... je bent toch "gestoord" als je in jezelf snijdt?
Op dinsdag 11 november 2003 18:59 schreef Tony_Montana67 het volgende:KNIP
Maar ik was het er niet mee eens dat er steeds meer mensen aan depressies leiden. Het is nu minder een taboe dan vroeger, dus durven mensen er eerder voor uit te komen, het is nog nooit bewezen dat er nu meer depressies zijn dan vroeger
quote:Dat heeft met leeftijd te maken denk ik. Op de middelbare school durfde ik er ook nooit voor uit te komen omdat ik dan nog verder buiten de groep zou zijn gevallen. Mijn omgeving reageerde er heel goed op, iets wat voor mij ook wel als een verrassing kwam, maar ik merkte dat ik zeker niet de enige was
Op dinsdag 11 november 2003 19:32 schreef Yuki het volgende:
ja idd... alhoewel... bij mij op school word je heeeel raar aangekeken als je vertelt dat je depressief bent... laat staan automutilatie... je bent toch "gestoord" als je in jezelf snijdt?
ik heb soms ook wel het gevoel dat ik me "leeg" voel... ik ben 17 en ben niet echt depressief (denk ik) maar voel eerder iets dat ik mis of iets dat me in de weg zit om echt te genieten van dingen... heb dit gevoel nu een paar maanden, eerst ff gekeken of dr n lichamelijke oorzaak was dmv bloedonderzoeken enzo maar da was niet zo... maja t gaat wel goed, ik voel me gelukkig, heb op zich wel zin in dingen en heb zin in school enzo... maar de dingen waar ik vorig jaar echt op kickte zoals cabaret enzo vind ik opeens veel minder kix, hoewel ik er wel nog keihard om moet lachen als ik het hoor... maar ik wor dr nie warm van
kent iemand dit? misschien heeft het met het seizoen te maken?? had ik vorig jaar geen last van btw :p anyway... tis n btje fuzzy gevoel want ik wil dat warme gevoel vaker terug... dat gevoel dat je echt n levensgenieter maakt enzo... :s beetje wazig uit te leggen maar denk dat veel mensen wel weten wat ik bedoel
hoop alleen niet dat t nog n fucking ontsteking ergens is ofzo :p die mn resources weghaalt... maja dat denk ik niet want ik heb nergens pijn ofzo dus dat is niet zo plausibel denk ik
iemand tips of mede-ervaringen? tnx
.Zijn er hier mensen die ervaring hebben met ( -uit een depressie ontstaande- ) hallucinaties?
alvast bedankt
quote:Gewoon. Eerlijk zijn. Niet iemand sparen, omdat hij depressief is. Je moet diegene wel voor vol blijven aanzien.
Op dinsdag 13 januari 2004 12:42 schreef rensch het volgende:
Hallo, klein vraagje. Hoe kan je iemand, die vrij depressief is slecht nieuws het best vertellen?alvast bedankt
quote:Gewoon vertellen, omdat de persoon in kwestie depressief is betekent het niet dat hij of zij geen slecht nieuws kan onvangen
Op dinsdag 13 januari 2004 12:42 schreef rensch het volgende:
Hallo, klein vraagje. Hoe kan je iemand, die vrij depressief is slecht nieuws het best vertellen?alvast bedankt
quote:Dat is stap 1, nu moet je er zelf ook echt wat aan gaan doen. Er is niks makkelijkers dan blijven zetten en denken dat je er wat aan moet doen
Op dinsdag 13 januari 2004 13:52 schreef Asap het volgende:
Ik zit gewoon in zo'n klote vicieuze cirkel waar ik slecht uitkom... moet er $#^&@# echt eens een keer uitkomen. Genoeg van deze crap, ik moet er eens wat aan doen! Ben al veel te lang depri.
quote:Die test heb ik zelf van de huisarts gekregen.
Op zondag 9 november 2003 15:55 schreef -Artemis- het volgende:
Ik moet eerlijk zeggen dat het invullen van zo'n test, zonder uitleg van een arts erbij en erna mij niet zinvol lijkt.Als je klachten hebt ga je gewoon eens praten met je huisarts, waarom zelf conclusies willen trekken?
quote:Nee? Niemand?
Op maandag 12 januari 2004 20:50 schreef De-oneven-2 het volgende:
Ik heb zelf onlangs een moment gehad waarin ik werd geconfronteerd met enkele waanbeelden, en ben daar eigenlijk behoorlijk van geschrokken.Zijn er hier mensen die ervaring hebben met ( -uit een depressie ontstaande- ) hallucinaties?
Hmz..
En nog even wat hartverwamende feiten:
Vrijwel alle antidepressiemiddelen zijn giftig. Omdat depressieve mensen vaker dan anderen zelfmoord plegen en daarvoor naar het dichtstbijzijnde middel grijpen - het medicijn dat op hun nachtkastje staat - gebeurt dat zeer vaak met hun antidepressivum.
Vijftien procent van de depressieve mensen doet een poging tot zelfmoord. Hun kans om te overlijden is dertigmaal zo groot die van niet-depressieve mensen. Omdat de tricyclische antidepressiva inderdaad giftig zijn, moet hier erg mee worden opgepast.
quote:beetje laat maar door pc problemen al eeuwen niet hier geweest
Op dinsdag 11 november 2003 22:12 schreef RiFF het volgende:
hoiik heb soms ook wel het gevoel dat ik me "leeg" voel... ik ben 17 en ben niet echt depressief (denk ik) maar voel eerder iets dat ik mis of iets dat me in de weg zit om echt te genieten van dingen... heb dit gevoel nu een paar maanden, eerst ff gekeken of dr n lichamelijke oorzaak was dmv bloedonderzoeken enzo maar da was niet zo... maja t gaat wel goed, ik voel me gelukkig, heb op zich wel zin in dingen en heb zin in school enzo... maar de dingen waar ik vorig jaar echt op kickte zoals cabaret enzo vind ik opeens veel minder kix, hoewel ik er wel nog keihard om moet lachen als ik het hoor... maar ik wor dr nie warm van
kent iemand dit? misschien heeft het met het seizoen te maken?? had ik vorig jaar geen last van btw :p anyway... tis n btje fuzzy gevoel want ik wil dat warme gevoel vaker terug... dat gevoel dat je echt n levensgenieter maakt enzo... :s beetje wazig uit te leggen maar denk dat veel mensen wel weten wat ik bedoel
hoop alleen niet dat t nog n fucking ontsteking ergens is ofzo :p die mn resources weghaalt... maja dat denk ik niet want ik heb nergens pijn ofzo dus dat is niet zo plausibel denk ik
iemand tips of mede-ervaringen?
in ieder geval: het zou best door het seizoen kunnen komen, ik denk iig niet dat het een infectie is zorg voor veel daglicht, dat helpt! als het aan blijft houden, toch even naar de dokter
quote:en wat is dat?
Op dinsdag 13 januari 2004 19:40 schreef Dr.Krea het volgende:
Amitriptyline is jullie verlosser. En ik kan het weten, want ik heb blauwe vingers van het uitschrijven van recepten.En nog even wat hartverwamende feiten:
Vrijwel alle antidepressiemiddelen zijn giftig. Omdat depressieve mensen vaker dan anderen zelfmoord plegen en daarvoor naar het dichtstbijzijnde middel grijpen - het medicijn dat op hun nachtkastje staat - gebeurt dat zeer vaak met hun antidepressivum.
Vijftien procent van de depressieve mensen doet een poging tot zelfmoord. Hun kans om te overlijden is dertigmaal zo groot die van niet-depressieve mensen. Omdat de tricyclische antidepressiva inderdaad giftig zijn, moet hier erg mee worden opgepast.
trouwens, giftige antidepressiva zijn er volgens mij niet zoveel. Voor zover ik weet zijn de meest voorgeschreven ad's (ssri's) niet giftig... of ben ik verkeerd ingelicht??
quote:Ik herken wel een beetje wat je zegt. Ik heb ook last van lusteloosheid, geen energie of zin om dingen te doen, niets echt leuk vinden. Ook onderzoekjes gehad om te kijken of het misschien een lichamelijke oorzaak had, maar er is niks gevonden. Op zich is het niet zo dat ik elke avond lig te janken ofzo, maar het plezier dat ik eerst in dingen had is al een tijdje weg. Bij vlagen gaat het beter en slechter, maar over het algemeen gaat het niet zo goed als ik zou willen.
Op dinsdag 11 november 2003 22:12 schreef RiFF het volgende:
hoiik heb soms ook wel het gevoel dat ik me "leeg" voel... ik ben 17 en ben niet echt depressief (denk ik) maar voel eerder iets dat ik mis of iets dat me in de weg zit om echt te genieten van dingen... heb dit gevoel nu een paar maanden, eerst ff gekeken of dr n lichamelijke oorzaak was dmv bloedonderzoeken enzo maar da was niet zo... maja t gaat wel goed, ik voel me gelukkig, heb op zich wel zin in dingen en heb zin in school enzo... maar de dingen waar ik vorig jaar echt op kickte zoals cabaret enzo vind ik opeens veel minder kix, hoewel ik er wel nog keihard om moet lachen als ik het hoor... maar ik wor dr nie warm van
kent iemand dit? misschien heeft het met het seizoen te maken?? had ik vorig jaar geen last van btw :p anyway... tis n btje fuzzy gevoel want ik wil dat warme gevoel vaker terug... dat gevoel dat je echt n levensgenieter maakt enzo... :s beetje wazig uit te leggen maar denk dat veel mensen wel weten wat ik bedoel
hoop alleen niet dat t nog n fucking ontsteking ergens is ofzo :p die mn resources weghaalt... maja dat denk ik niet want ik heb nergens pijn ofzo dus dat is niet zo plausibel denk ik
iemand tips of mede-ervaringen?
quote:Leg die eens uit.
Op dinsdag 13 januari 2004 19:40 schreef Dr.Krea het volgende:
Hun kans om te overlijden is dertigmaal zo groot die van niet-depressieve mensen. .
quote:Slaat nergens op, kloon enzo.
Op dinsdag 13 januari 2004 19:53 schreef De-oneven-2 het volgende:[..]
Leg die eens uit.
quote:Ja dat is dus precies wat ik bedoel... ik heb t nog steeds n btje alhoewel t n stuk beter gaat... ik moet dr wel bij zeggen dat de omstandigheden nu n stuk anders zijn dan 2 jaar geleden (de "goeie" periode) want toen was ik bijv. blijven zitten, had ik dus weinig stress aan mn kop, zat ik nog in n band en leek alles makkelijker (maar dat kan daar ook weer aan liggen)... nu heb ik dat niet meer... moet best hard werken voor school en t ligt niet meer zo geweldig met leraren als vorig jaar, en binnenkort komt dr wel weer n nieuwe band maar daar heb ik nu niks aan... misschien dat t daarmee te maken heeft?
Op dinsdag 13 januari 2004 19:50 schreef Mini_rulez het volgende:[..]
Ik herken wel een beetje wat je zegt. Ik heb ook last van lusteloosheid, geen energie of zin om dingen te doen, niets echt leuk vinden. Ook onderzoekjes gehad om te kijken of het misschien een lichamelijke oorzaak had, maar er is niks gevonden. Op zich is het niet zo dat ik elke avond lig te janken ofzo, maar het plezier dat ik eerst in dingen had is al een tijdje weg. Bij vlagen gaat het beter en slechter, maar over het algemeen gaat het niet zo goed als ik zou willen.
maja verder gaat t wel goed... ik ben soms alleen n btje bang lijkt t wel dat ik iets krijg ofzo 
heel raar gevoel... terwijl ik 2 jaar geleden echt de hele wereld aankon
quote:Oh.
Op dinsdag 13 januari 2004 19:59 schreef Mini_rulez het volgende:[..]
Slaat nergens op, kloon enzo.
Dus het kleine beetje hoop op het eeuwige leven dat ik zojuist had, kan ik bij deze weer laten varen?
.
quote:http://www.achmeahealth.nl/mednet/mednet.php?type=showdoc&id=826
Op dinsdag 13 januari 2004 19:59 schreef Mini_rulez het volgende:[..]
Slaat nergens op, kloon enzo.
.
een ehm, vriend van mij kost dat ruim 80 pleuro per sessie en dat vind ik veel geld... :x
quote:Ja, tis echt troep...
Op dinsdag 13 januari 2004 19:40 schreef Dr.Krea het volgende:
Amitriptyline is jullie verlosser. En ik kan het weten, want ik heb blauwe vingers van het uitschrijven van recepten.En nog even wat hartverwamende feiten:
Vrijwel alle antidepressiemiddelen zijn giftig. Omdat depressieve mensen vaker dan anderen zelfmoord plegen en daarvoor naar het dichtstbijzijnde middel grijpen - het medicijn dat op hun nachtkastje staat - gebeurt dat zeer vaak met hun antidepressivum.
Vijftien procent van de depressieve mensen doet een poging tot zelfmoord. Hun kans om te overlijden is dertigmaal zo groot die van niet-depressieve mensen. Omdat de tricyclische antidepressiva inderdaad giftig zijn, moet hier erg mee worden opgepast.
Een paar weken geleden ben ik van paroxetine overgestrapt naar citalopram. Ik wist weinig van het nieuwe medicijn dus ging ik even op internet informatie zoeken. En wat kom ik tegen?!? Een soort van medisch rapport, waarin precies beschreven staat hoeveel mensen aan een overdosis zijn gestorven, welke hoeveelheden ze hadden geslikt en eventuele andere medicijnen die in combinatie met citalopram fataal zijn geworden.
Gatver... ik schrok daar aardag van! Ik heb zelf geen zelfmoordneigingen, ook nooit gehad, maar het idee dat je op internet kan opzoeken hoeveel pillen je moet slikken, in combinatie met die pillen om jezelf van kant te maken...
iew...
quote:Hangt er van af wat voor psycholoog het is, ze weten zelf meestal wel door welke verzekeringen ze vergoed worden.
Op woensdag 14 januari 2004 00:02 schreef Boschjesman het volgende:
hoe zit dat eigenlijk met psycholoog en verzekeringen en kosten daarvan??
een ehm, vriend van mij kost dat ruim 80 pleuro per sessie en dat vind ik veel geld... :x
edit: BEN depressed
-lucht op
[Dit bericht is gewijzigd door MaZz_ op 14-01-2004 23:35]
quote:je kan altijd bij de awbz aankloppen als je er niet voor verzekerd bent. Je betaalt dan 10% eigen bijdrage per sessie en dat is meestal een Euro of 10, 11
Op woensdag 14 januari 2004 00:02 schreef Boschjesman het volgende:
hoe zit dat eigenlijk met psycholoog en verzekeringen en kosten daarvan??
een ehm, vriend van mij kost dat ruim 80 pleuro per sessie en dat vind ik veel geld... :x
quote:AWBZ?
Op donderdag 15 januari 2004 00:04 schreef Tony_Montana67 het volgende:[..]
je kan altijd bij de awbz aankloppen als je er niet voor verzekerd bent. Je betaalt dan 10% eigen bijdrage per sessie en dat is meestal een Euro of 10, 11
quote:Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten...
Op zaterdag 17 januari 2004 16:02 schreef Boschjesman het volgende:[..]
AWBZ?
quote:Maar dat geldt dus bij lang niet alle psychologen en therapeuten he. Dus als het geld een probleem vormt, let daar dan op voordat je er eentje uitzoekt
Op donderdag 15 januari 2004 00:04 schreef Tony_Montana67 het volgende:
je kan altijd bij de awbz aankloppen als je er niet voor verzekerd bent. Je betaalt dan 10% eigen bijdrage per sessie en dat is meestal een Euro of 10, 11
quote:ik heb der dus al 1, maar die gasten daar vragen er 80 euro voor per 45 minuten :|
Op zaterdag 17 januari 2004 17:21 schreef thaleia het volgende:[..]
Maar dat geldt dus bij lang niet alle psychologen en therapeuten he. Dus als het geld een probleem vormt, let daar dan op voordat je er eentje uitzoekt
en de verzekering van mij vergoed NIETS
hoe werkt dat met de awbz, moet je je daarvoor aanmelden ergens ofzo?
ik weet hier eigenlijk best weinig over,
http://home.planet.nl/%7Eangst/index2.html
Zijn sites waar je kunt praten met lotgenoten.
- Ervaren jullie ook dat je het idee hebt dat je je gevoel 'kwijt' bent? Alsof je elke dag vanuit je verstand handelt, maar niet weet waar dat beetje gevoel gebleven is...Kzal heus nog wel gevoel hebben, maar kdenk dat het héél diep verstopt zit.. Kheb dit al een tijdje en het is zo verschrikkelijk frustrerend. Ik wil weer wat voelen!
quote:Nee daar heb ik geen last van.
Op maandag 19 januari 2004 16:16 schreef Zsa het volgende:
Ff een vraagje tussendoor:- Ervaren jullie ook dat je het idee hebt dat je je gevoel 'kwijt' bent? Alsof je elke dag vanuit je verstand handelt, maar niet weet waar dat beetje gevoel gebleven is...Kzal heus nog wel gevoel hebben, maar kdenk dat het héél diep verstopt zit.. Kheb dit al een tijdje en het is zo verschrikkelijk frustrerend. Ik wil weer wat voelen!
Enigste probleem dat ik heb is dat ik geen toekomst meer zie...
Ik herken mezelf niet meer in de spiegel, ik weet niet meer wie ik ben, of ik veranderd ben....
Ik zie het gewoon soms niet meer...
quote:Yup, tijden lang last van gehad, gelukkig komt het redelijk snel terug als je gestopt ben met de medicatie
Op maandag 19 januari 2004 16:16 schreef Zsa het volgende:
Ff een vraagje tussendoor:- Ervaren jullie ook dat je het idee hebt dat je je gevoel 'kwijt' bent? Alsof je elke dag vanuit je verstand handelt, maar niet weet waar dat beetje gevoel gebleven is...Kzal heus nog wel gevoel hebben, maar kdenk dat het héél diep verstopt zit.. Kheb dit al een tijdje en het is zo verschrikkelijk frustrerend. Ik wil weer wat voelen!
quote:Je kan het altijd proberen aan te vragen. Als je partiulier verzekerd bent kan je aankloppen bij het ziekenfonds. Heb ik ook gedaan en nadat ik een verklaring van de huisarts had doorgegeven was het geregeld. Navragen kan je het altijd, je kan een hoop besparen
Op zondag 18 januari 2004 15:20 schreef Boschjesman het volgende:
ik heb der dus al 1, maar die gasten daar vragen er 80 euro voor per 45 minuten :|
en de verzekering van mij vergoed NIETS
hoe werkt dat met de awbz, moet je je daarvoor aanmelden ergens ofzo?
ik weet hier eigenlijk best weinig over,
want in dat geval is het me niet waard allemaal... Kword er helemaal gek van ....
Zou een hogere dosis of een andere AD misschien ook kunnen helpen denk je..?
quote:Dat was bij mij iig het geval. Maar ik weet niet wat je gebruikt en hoe lang al. Het begin is meestal vrij zwaar, maar na een maand of 2,3 merkte ik dat het bij mij goed werkte en na 13 maanden ben ik er uiteindelijk helemaal vanaf gekomen. Dat onderdrukken van het gevoel went verrassend snel. Toen het gevoel helemaal terugkwam was het wel weer wennen trouwens
Op maandag 19 januari 2004 17:24 schreef Zsa het volgende:
Dus het komt door de anti-depressieva?
want in dat geval is het me niet waard allemaal... Kword er helemaal gek van ....Zou een hogere dosis of een andere AD misschien ook kunnen helpen denk je..?
Maar globaal gezien gaat het wel iets beter met die AD, kben iets opener geworden en heb een ook een beetje het idee dat ik veel meer aankan... Dus dat is wel weer positief....
quote:Maar je kan je nog wel ergens over opwinden, dus helemaal weg is je gevoel niet. AD's zorgen ervoor dat de hersenen bepaalde signalen onderdrukken.
Op maandag 19 januari 2004 18:01 schreef Zsa het volgende:
kslik Zoloft 50mg, nu bijna 3 maanden... Volgens het RIAGG moet mn gevoel vanzelf weer terugkomen, maar het duurt me te lang.. ik kan hier echt niet tegen! Ik kan niet eens meer huilen GRrrrrrrr
quote:En dat is het belangrijkste. Er is vooruitgang. Als je dat voor jezelf onderkent is het een grote stap. Zodra je ziet dat niet alles slecht is, ben je op de goede weg
Maar globaal gezien gaat het wel iets beter met die AD, kben iets opener geworden en heb een ook een beetje het idee dat ik veel meer aankan... Dus dat is wel weer positief....
ik denk niet dat het helemaal juist is... maar of het nou door de medicijnen komt of door mezelf, I dunno. Er stond wel "anorexie" als bijwerking tevens hoort je eetlust toch groter te worden? Bij mij juist minder... lijkt wel. Die slapeloosheid is zo irritant... ik word op de meest rare momenten moe en als ik dan ook maar 5 min nog blijf zitten en niet ga slapen ben ik over mn slaap heen en dan duurt het weer super lang voor ik weer eens moe zou kunnen worden. Ik ga morgen naar mn psychiater iemand die dit ook had met dit medicijn? Watvoor bijwerkingen hadden jullie bij Zoloft? Ik merk iig wel dat het werkt... ik ben niet ineens gelukkig natuurlijk, maar mijn gedachtes gaan niet meer zo door elkaar heen (of mijn stemming v + naar - en - naar +) en ik ben niet zo'n chaos. Ik denk meer na en alles is overzichtelijker dat zal wel de bedoeling van het medicijn zijn, denk ik zo.[Dit bericht is gewijzigd door gekke_sandra op 25-01-2004 20:58]
quote:Eh das vrij prijzig als je particulier verzekerd bent.. je moet dan de hoogste (duurste) verzekering... 120 ¤ ofzo en dan kon je 28 keer een bezoek aan je psycholoog brengen? Ik weet het niet precies meer... zoiets... hoeveel het per keer kost weet ik niet precies. Zal wel niet goedkoop zijn, aangezien een nacht in het ziekenhuis ookal 500¤ schijnt te kosten.
Op woensdag 14 januari 2004 00:02 schreef Boschjesman het volgende:
hoe zit dat eigenlijk met psycholoog en verzekeringen en kosten daarvan??
een ehm, vriend van mij kost dat ruim 80 pleuro per sessie en dat vind ik veel geld... :x
quote:Ja... het gevoel dat je helemaal niets voelt.. eng is dat hè? Alsof alles langs je heen gaat en je wel leeft, maar niets voelt... alles doet je niet echt enorm wat. Alsof je helemaal leeg bent... dat iets het op moet vullen, maar je weet niet wat. Dat zal wel eenzaamheid heten. Veel mensen die depressief zijn denken dat het aan liefde ligt en gaan het (hopeloos en wanhopig) in/bij allerlei mensen zoeken. Het werkt echter uiteindelijk alleen niet... even is het leuk, maar later kom je er toch weer achter dat die leegte leeg blijft. Maar één vraagje... als je enkel dankzij AD ineens wél gelukkig zou zijn, hè? Waarom zou je het dan niet slikken? Omdat je per se uit jezelf gelukkig wilt zijn? Ik heb zoiets van... dan maar wél gelukkig mét dan ongelukkig zonder, want zolang leef je niet... beter dat je lol hebt zolang je leeft dan dat je ergens naar probeerd te streven wat wellicht geen resultaat boekt. Heb je dus heel je leven geprobeerd om gelukkig te worden zonder resultaat, nee dat is leuk. Ik begrijp wat je bedoelt, maar waarom moeilijk doen als het erg simpel is dan? Niet dat je enkel van AD gelukkig kan worden, want dat is niet zo.
Op maandag 19 januari 2004 18:12 schreef Zsa het volgende:
Ja misschien heb je wel gelijk... Kverwachtte ook geen wonderen en ben dus al heel blij dat het ietsje beter gaat... Maar kzou zo graag weer wat gevoel in mn lijf willen hebben.. Maar als dat enkel door de AD komt, overweeg ik zeker om te stoppen en alleen verder te gaan bij het RIAGG...
en daar maak ik me zorgen om.. Verders heb ik met Zoloft wel het idee dat ik rustiger ben, opener en dingen beter kan relativeren..Als bijwerking ben ik wel zo'n 6kg afgevallen de afgelopen 2mnd dat ik Zoloft slik, echt HEERLIJK!!
Kheb ook vaak dat ik zwetend wakker word, alsof ik koorts heb ofzo. Ik kan me niet meer concentreren op school, ben erg moe maar heb dan ook een raar slaapritme door de Zoloft....Just want some feelings
quote:Is dit dan nog wel gezond, dat je na 2 maanden nog bijwerkingen hebt.
Op dinsdag 27 januari 2004 16:09 schreef Zsa het volgende:
Ik kan me niet meer concentreren op school, ben erg moe maar heb dan ook een raar slaapritme door de Zoloft....Just want some feelings
Zelf heb ik nu Seroxat met 30mg. per dag en zulke sterke reacties zoals jou heb ik helemaal niet.
Alleen het begin was echt een hel om aan de medicatie aan te passen.
Ik ga op wat zwaarder spul en ben benieuwd, tot nu toe werkt 't heerlijk
quote:hm ik ben ook een hele lange periode moe geweest maar dat trekt snel weer bij.Daarbij moet je gewoon dingen ondernemen al voel je je moe.. om dat deel weer goed te ontwikkelen en dan verdwijnt dat moeie gevoel vanzelf..
Op dinsdag 27 januari 2004 16:09 schreef Zsa het volgende:
Echt gewoon niks boeit me meer nee... Kvind geen enkele jongen leuk, hoe knap hij ook is.. Want er is immers geen gevoel. Ik vind het echt super moeilijk om hier mee om te gaan. Een vriend van me heeft waarschijnlijk niet meer zo lang te leven, maar het doet me gewoon niks. Ik kan niet eens meer huilen..
Als bijwerking ben ik wel zo'n 6kg afgevallen de afgelopen 2mnd dat ik Zoloft slik, echt HEERLIJK!!Just want some feelings
ik zit op 20 mg btw, ga naar 30 of 40 nog ff vragen ..
