ben "depressief" (klotewoord), sinds zondag aan de paroxetine (seroxat). die heb ik vooral gekregen omdat de therapie een beetje stil kwam te staan... in eerste instantie was t niet de bedoeling dat ik medicatie zou krijgen, ook vanwege leeftijd, maar na goede overweging en overleg met een kinderpsychiater toch voorgeschreven.
ik word begeleid door mn huisarts, en volg therapie bij een psycholoog. Ben nu gestart met 10 mg parox, en over anderhalve week terugkomen om op te hogen naar 20 mg (tenzij t klote gaat natuurlijk). Bijwerkingen waar ik nu last van heb zijn vooral de moeheid, slaperigheid en hoofdpijn... maar heb ook meer honger dan anders, een bijwerking die welliswaar niet in de bijsluiter staat, maar wel bekend is (oa me ma en andere bekenden van me slikken t ook).
ben benieuwd of het aanslaat en of ik meer last krijg van de bijwerkingen als ik hogere dosering krijg.
maar nu eerst evaluatie van de eerste dagen met me psych morgen... heb geen pest zin 
Sinds ongeveer een maand kan ik totaal niet meer in het normale leven functioneren... Kon op een gegeven moment alleen nog maar huilen. Slik nu 20 mg seroxat en ga naar een psycholoog. Afgelopen weken is duidelijk geworden dat ik waarschijnlijk al mijn hele leven (ben nu 19) depressief ben.... Ben even gestopt met studeren en heb op het moment even totaal geen idee wat er de komende tijd gaat gebeuren...
[Dit bericht is gewijzigd door Dr.DarkXL op 02-04-2003 23:08]
Ik ben nl. bang dat ik dat misschien ook wel ben. Soms kan ik me namelijk echt wekenlang gewoon kut voelen om 'niks'. Zeg maar dat alles wel goed gaat studie/sociale leven etc. maar dat ik me gewoon toch kut voel. Altijd het gevoel heb dat ik iets mis (en dan niet een vriendin ofzo), dat het niks uitmaak wat ik doe zeg maar...
Naja ik weet niet, ik heb dat al best wel lang (jaar of 8 ofzo) ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik daarmee moet doen, of aan kan doen..........heeft iemand advies ofzo?
Ik vind dus een opmerking als hierboven geplaatst door Dr.DarkXL niet nodig hier.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Hallo Lotjeb,
Op woensdag 2 april 2003 22:59 schreef Lotjeb het volgende:
Even heel kleine situatieschets:
Sinds ongeveer een maand kan ik totaal niet meer in het normale leven functioneren... Kon op een gegeven moment alleen nog maar huilen. Slik nu 20 mg seroxat en ga naar een psycholoog. Afgelopen weken is duidelijk geworden dat ik waarschijnlijk al mijn hele leven (ben nu 19) depressief ben.... Ben even gestopt met studeren en heb op het moment even totaal geen idee wat er de komende tijd gaat gebeuren...
Kop op meid! Zet door die therapie.....
Als je naar je psych... gaat zie je er natuurlijk zwaar tegen op, maar niets doen verandert je situatie ook niet.
Misschien wel verstandig dat je even een time-out neemt wat school betreft, dat neemt de druk misschien ook een beetje weg, geen verplichtingen enzo, maar pas wel op dat je je niet helemaal alleen opsluit en afzondert van alles en iedereen.
Aan de andere kant is het misschien ook zo dat het beter is om een vast patroon te blijven behouden, dat je een reden hebt om op te staan 's morgens, maar daar kan de psych... je beter over informeren!
Sterkte, je bent nog zo jong en hebt nog een heel leven voor je! 
quote:Als je echt denkt dat je depressief bent, kun je het beste gaan praten met een vertrouwenspersoon, bijv. de huisarts.
Op woensdag 2 april 2003 23:05 schreef InWonderland het volgende:
ff een vraagje he, hoe weet je dat je depressief bent? En wat moet je dan doen....
Ik ben nl. bang dat ik dat misschien ook wel ben. Soms kan ik me namelijk echt wekenlang gewoon kut voelen om 'niks'. Zeg maar dat alles wel goed gaat studie/sociale leven etc. maar dat ik me gewoon toch kut voel. Altijd het gevoel heb dat ik iets mis (en dan niet een vriendin ofzo), dat het niks uitmaak wat ik doe zeg maar...
Naja ik weet niet, ik heb dat al best wel lang (jaar of 8 ofzo) ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik daarmee moet doen, of aan kan doen..........heeft iemand advies ofzo?
Die kan je het beste advies geven. Verder bestaan er (ook wel op het net, denk ik) van die tests met vragen, bijv. 10 vragen en als je er dan 5 of meer met ja beantwoord dan ben je depressief of heb je er aanleg voor. In dat geval is het misschien verstandig er werk van te maken.
Maar niet iedereen die zich zo nu en dan depressief voelt, zit in een depressie....
Sterke! 
de vraag is wel heel serieus bedoeld overigens... aan iedereen dus die ervaring hiermee heeft.
ben blij dat ik het absoluut niet heb...
nog niet....tenminste....(mdma schijnt niet echt het middel te zijn om het op latere leeftijd te voorkomen) 
quote:Mensen roepen heel gauw 'ik ben depri', maar de gemiddelde NL-er heeft natuurlijk geen psychiater nodig.
Op donderdag 3 april 2003 00:42 schreef street011 het volgende:
...ik ben vaak zat depri, heb ik geen medicatie voor nodig, laat staan zo'n malloot die mij even de les gaat lezen...
Net als jou ws
Yuki, suc6 met je medicijnen, hopelijk slaat het aan en verbetert je situatie.
Sterkte morgen bij de psych 
je kunt het vergelijken met iemand die in diepe rouw is. Wat je aan iemand die in de rouw is niet hoeft te vragen, hoef je dus ook niet aan iemand die depressief is, te vragen. Kortom, vragen of opmerkingen van "ga wat leuks doen", "waar heb je zin in" zijn niet de meest intelligente opmerkingen...............Voor iemand die depressief is, ziet alles er over het algemeen uitzichtloos uit.
Wat kan Yuki verwachten?
Yuki, net zo als jij slik ik paro, 20 mg. Op mijn 16de werd geconstateerd dat ik depressief was. Nu ben ik 30. De enige bijwerkingen waar ik last van heb, is dat ik meer zweet dan normaal.
In het begin van de therapie leer je elkaar eerst kennen. Jij moet je natuurlijk op je gemak voelen bij de psych. Wat zal de psych voor je doen. In ieder geval gaat hij je niet vertellen wat je moet doen, hoe je moet denken. Dat kan ook niet. Hij kan niet weten wat voor jou het beste is. Alleen jij weet dat en de psych zal je helpen met het vinden ervan. De psych zal je helpen door vragen te stellen. Ook zal hij jou andere visies van situaties laten zien. Jij hebt misschien een bepaalde gedachte over iets, maar misschien zijn er wel meerdere mogelijkheden! Dit klinkt misschien raar, maar het is wel zo. Je gaat opzoek naar wat jou stoort in dit leven en leert het een plaats geven/ er mee om te gaan.
Wat belangrijk om te weten is, is dat je tijdens je therapie eerst nog door een dieper dal moet, dan je tot nu toe geweest bent. Hierna klim je weer naar boven. Geef dus niet op als je het gevoel krijgt dat je je slechter gaat voelen. Het is een teken dat je vooruit gaat. Het is "leed" dat je weg hebt gedrukt en nog niet hebt verwerkt. Praat hierover met je psych. Probeer samen met hem achter de waarheid te komen.
Het belangrijkste voor jou is erachter te komen waarom je je zo slecht voelt. Wat is de reden/oorzaak van je slecht voelen.
Hoelang de therapie zal duren, hangt van jou. Jij bepaalt wanneer je je weer goed genoeg voelt.
Mijn ervaringen zijn positief. Je krijgt de mogelijkheid om problemen te bespreken, met iemand die objectief is, luisterd en niet meteen een hele lading van zogenaamd goed bedoelde adviezen geeft die je al lang zelf hebt bedacht. Je hebt per slot van rekening ook hersens!
Ik hoop je hier een beetje mee geholpen te hebben. Houd vol en gun jezelf rust. Mocht je nog vragen hebben dan zie ik ze hier wel verschijnen. Vrijdag vertrek ik voor 15 dagen naar Thailand, dus als ik niet meteen reageer........,dan weet je waarom.
Oh ja, paro zorgt er ook voor dat het libido zo ongeveer verdwijnt..........dit komt weer terug zodra je stop met de medicatie. Mocht je een relatie hebben, dan is het belangrijk dat je hem hierover vertelt. Het kan erop neer komen dat je 1keer in de 6 maanden sex hebt....Dit betekent dus extra veel knuffelen!!!!!
Heb geduld, het kost tijd.
kijk daarom ook eens in Waar geniet jij van?
Een depressie is erg zwaar, maar in de meeste gevallen kom je er goed uit.
PSV, de logische kampioen
Proud To Be VBL User
Hiphop Purist
Maargoed, dat was mijn goedbedoelde advies voor vandaag. Ik denk dat ik zo maar eens mijn bed in ga, en lekker ga slapen. Voor iedereen die zich op dit moment down voelt en sterkte.
Nemesis Divina
M'n hele leven heb ik al last gehad van depressieve gevoelens, alleen is dat nooit door mij of anderen onderkent. Ik deed altijd of ik hartstikke blij en gelukkig was, zodat anderen maar niks in de gaten kregen. Dit heeft geduurd tot december vorig jaar. Toen kon ik er echt niet meer tegen en wilde ik mezelf voor de trein gooien. Gelukkig heeft iets me ervan weerhouden en ben ik vanuit m'n studentenflat naar huis terug gevlucht. Daar heb ik thuis alles verteld en heb de volgende dag een afspraak met de huisarts gemaakt.
Deze heeft mij doorvewezen naar een geweldige psycholoog en ik kreeg Seroxat 20 mg. Na een week of 3 begonnen de medicijnen te werken en kreeg ik weer zin in het leven. Ik schrok nogal van de 1e terugval, maar dat was tijdelijk. Nu zit ik sinds een tijdje op 30mg Seroxat omdat ik een extra zetje nodig had en het gaat nu naar omstandigheden erg goed.
De belangrijkste tips die ik iedereen kan geven zijn acceptatie, positief proberen te denken, veel buiten zijn en je niet schuldig gaan voelen. De acceptatie is het moeilijkste, maar denk gewoon van "nu gaat het een tijdje kut, maar er komen weer mooie tijden aan".
Het klinkt allemaal heel logisch misschien maar het duurde bij mij ruim 2 maanden voordat ik het geaccepteerd had. Mocht iemand er in geinteresseerd zijn ik heb er al eens een topic over geopend, er staan een hoop nuttige tips in waar ik iig veel aan heb gehad
PSV, de logische kampioen
Proud To Be VBL User
Hiphop Purist
) zei dattie dacht wel iets te merken...dat libido daalt wist ik ook al (me ma slikt al 6 jaar seroxat en blijft r ook de rest van dr leven aan ivm dwangstoornissen) maar hoop dat daar bij mij geen sprake van is... maar goed, me vriend weet ervan, dus dat zal wel loslopen.
enige wat ik nu hoop is dat het aan gaat slaan en dat ik uit mn depressie kan komen... ik kan zo ECHT niet verder
quote:mja daar ben ik ook benieuwd naar... maar als ik nu naar mn gevoel kijk is mn grrotste zorg of ik er uberhaupt wel uikom... dat gevoel heb ik nu niet echt namelijk
Op donderdag 3 april 2003 22:43 schreef Dr.DarkXL het volgende:
hmmz, goed om te weten dat je iig hard je best doet om er uit te komen, het zou zonde zijn om je kwijt te raken aan zo'n ( sorry ) KLOTE depressie. maar ik vraag me wel af hoe jij zult zijn als je erg in slaagd om er uit te komen
maar heb gelukkig steun van oa me vriend, en jou ook
quote:Dat mag je nu ook nog niet verwachten. Je zit nog geen week aan de seroxat en je bent ook nog niet al te vaak bij de psycholoog geweest. Deze periode is erg zwaar, maar je voelt je na verloop van tijd steeds beter. Verwacht de komende 1,5 week niet te veel van jezelf. Zoek wat afleiding en probeer een redelijk dag/nacht ritme aan te houden
Op donderdag 3 april 2003 22:48 schreef Yuki het volgende:mja daar ben ik ook benieuwd naar... maar als ik nu naar mn gevoel kijk is mn grrotste zorg of ik er uberhaupt wel uikom... dat gevoel heb ik nu niet echt namelijk
Sterkte Iig
Thijs
PSV, de logische kampioen
Proud To Be VBL User
Hiphop Purist
maarja, moet ook leuke dingen blijven doen dus proberen niet te druk te maken... en doen waar ik de meeste (naja, bijna enige) lol aan beleef: veel afspreken met me vriend
en nu eerst slapen, thx iedereen, en tot morgen!!
quote:Hier ben ik het niet helemaal mee eens, want ik heb mijn hele leven tegen mezelf gezegt dat ik niet depressief was... heb het eigenlijk gewoon genegeerd
Op donderdag 3 april 2003 21:23 schreef NemesisDivina het volgende:
Ik wilde ook nog even zeggen dat ik het heel erg met Tony_Montana67 eens ben, je moet niet blijven hangen in de depressieve circel. Je moet tegen jezelf zeggen: "Ik ben niet depressief!" Natuurlijk kom je er niet gelijk uit, maar het helpt je wel een stuk verder te komen, dan te gaan denken: "Ik ben depressief, en het leven heeft voor mij geen zin meer."
Advies wat ik nu van mijn psycholoog was om er nu maar eens aan toe te geven, even niet meer zo hard te zijn voor mezelf...
quote:En dat is ook goed! De eerste periode is gewoon verschrikkelijk zwaar en daar moet je je doorheen slaan, maar zorg niet dat je in een negatieve spiraal terecht komt, want daar ga je je alleen maar slechter door voelen. Maar je zult merken dat je je na verloop van tijd wat beter gaat voelen. Probeer daar naar uit te kijken en gun jezelf in de tussentijd veel rust.
Op vrijdag 4 april 2003 11:26 schreef Lotjeb het volgende:
Hier ben ik het niet helemaal mee eens, want ik heb mijn hele leven tegen mezelf gezegt dat ik niet depressief was... heb het eigenlijk gewoon genegeerd
PSV, de logische kampioen
Proud To Be VBL User
Hiphop Purist
Je verzetten tegen een depressie levert vaak alleen maar frustraties op. Want hoe hard je ook je best doet, die depressie is er niet voor niets
.Dus afleiding zoeken, zgn positief proberen te denken, tegen je zin dingen ondernemen omdat dat goed voor je zou zijn..... Allemaal afleidingsmanoeuvres van het werkelijke onderliggende probleem.
En wat is dan dat onderliggende probleem? Dat verschilt natuurlijk per persoon, maar vaak zijn het toch emoties en gevoelens die opgekropt zijn. Verdriet en woede. Door die langdurig niet te uiten kan een depressie ontstaan.
Acceptatie van een depressie is imo stap 1 op weg naar verbetering. Er komt dan vanzelf een tijd dat je actie gaat ondernemen tegen de passiviteit en het lamlendige zinloze gevoel. En dat kan toch pas als je daar zelf aan toe bent. Niemand kan je daar in pushen of stimuleren.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
|
|
