[Dit bericht is gewijzigd door Dagobert op 31-03-2003 23:56]
quote:mopper
Op maandag 31 maart 2003 22:41 schreef Ryan3 het volgende:
[edit: offtopic, geen gerommel in een serieuze poging aub]
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Pikkebaas houdt er niet van om zo behandeld te worden en sindsdien heeft hij slechts een drijfveer in het schimmige onleven dat hij als z'n bestaan beschouwt, wraak.
Woedend denkt hij terug aan de schande die hij toen voelde, bijna schatert hij het uit in een maniakale lach als hij aan z'n plannen denkt. De plannen die hij kon smeden terwijl hij geband was. Ja, wraak is een gerecht dat het beste koud smaakt, zeer koud, net zo koud als de zwarte ziel van Pikkebaas.
"Kom op Pikko" sprak hij tot zichzelf, dat deed hij vaker de laatste tijd "raap jezelf bij elkaar, het plan gaat beginnen".
Hij staat op, verlaat de behaaglijke schaduw van het bos en loopt naar het groepje onzinvluchtelingen toe.....
Van vreemde smetten vrij,
Ordos20 besluit nog even in de zon te bklijven liggen en zijn koude gewrichten en lijf op te warmen voordat hij in beweging gaat komen.
Van vreemde smetten vrij,
quote:en in welke zin van het woord is dat verkeerd volgens u?
Op maandag 31 maart 2003 20:58 schreef Jan-jaap het volgende:[..]
het is iemand van onzin
maar welkom
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Na een gezellig maar onafgemaakt aftel topic samen met andere users, is hij door de enorme knal in de lucht geslingerd. Na een slordige negen uur werd hij wakker. Wakker op een eiland ergens, ergens waar Nyand nog nooit is geweest. Vreemd kijkt hij op, op uit de bosjes waar hij beland was. In de verte kijken vreemde blikken naarhem.
Is het de lokale bevolking?? Hij kan het niet zien. Hij kijkt nog eens goed en ziet nog net dat de lokale bevolking wegrent.
Hij voelt zich weer alleen.
Alleen op een eiland dat hij niet kent ..................
* Sometimes it lasts in love, but sometimes it hurts instead *
OOC
Paarse_paashaas : Niet slowchatten svp 
Gewoon meedoen!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Van vreemde smetten vrij,
Leuk! Zouden ze ook wat te eten hebben?
Van vreemde smetten vrij,
In de verte ziet hij een kamvuurtje branden, en hoe dichterbij hij komt, hoe meer het geluid van een kalme zee wordt overstemd door een rumoer van onzin.
*In een waas van herkenning versnelt Cheiron zijn pas, en komt steeds dichterbij het rumoer*
"Onzinners!!" schreeuwt hij uit van vreugde
En toch is er iets anders...
PSN ID: Cheironnl
Eigenlijk te moe om ook maar 1 inspanning te verrichtten besluit Ordos20 om toch maar op te gaan staan. Met zijn doordrenkte, met zand bekoekte en half verscheurde kleding en warrig haar loopt hij door het rulle droge witte zand naar de menigte toe.
Vlug duikt hij de bosjes in om te voorkomen dat hij gezien wordt. Schichtig en met een enigszins verwilderde blik kijkt hij in het rond. Plots herkent hij een aantal mensen die daar tegen elkaar aan zitten, hij wil er naar toe lopen. Maar voordat hij daar is struikelt hij over een boomwortel en valt op de grond..
alles wordt zwart rond zijn ogen en hij blijft bewusteloos op de grond liggen.
* Sometimes it lasts in love, but sometimes it hurts instead *
Met een paar ferme petsen in z'n gezicht brengt hij 'm bij en sleept 'm naar de behaaglijke warmte van het vuur.
Zwijgend zitten ze bij te komen.
Pikkebaas vraagt zich nog steeds af wie deze mensen zijn en hoe hij ze het beste in z'n plan kan passen. De stank van de opdrogende bagger in de schuit wordt steeds erger.
Van vreemde smetten vrij,
Plotseling beginnen de runen op z'n lichaam zachtjes te tintelen. Z'n magisch versterkte gehoor pikt geluiden op van iemand die het bos inschuifelt.
"Hmmmm, we zijn hier kennelijk niet alleen" denkt Pikkebaas.
Hij besluit dat dat een latere zorg is en gaat verder praten met de onzinners...
Van vreemde smetten vrij,
Waar is hij heen??
Nyand kjkt om zich heen en ziet een groep mensen die schijnbaar in hetzelfde stinkende schuitje zitten. Hij buigt zijn hoofd weer richting het vuur en staart weer richting het knetterende vuur.
* Sometimes it lasts in love, but sometimes it hurts instead *
Van vreemde smetten vrij,
Nyand voegt zich ook in de gesprekken en luistert met een gewillig oor wat andere te vertellen hebben......
* Sometimes it lasts in love, but sometimes it hurts instead *
Uren ploetert Ordos20 zich zo door, van de ene openplek onder de bomen naar de andere. Waar de kleding gescheurd is vertonen zich schrammen van de stekels veroorzaalte door de begroeiing. In de verte hoort hij watergekletter. Vers drinkwater. Ordos2o rent vooruit, zwiepende takken negerend en glijdt de laatste 5 meter over de spekgladde rotsen.
Met volle teugen geniet hij van het kristal heldere water wat hij met zijn grauwe handen uit het water en in zijn mond schept. Nahijgend van het snelle drinken richt hij zich gedeeltelijk op en kijkt om zich heen. Een waterval van niet meer dan 5 meter prijkt dit serene meertje, nou ja meertje is een groot woord. Aan de zijwand van de waterval spot hij iets, een donker gat.... een grot. Onderzoekend staat Ordos20 op en schuifelt voorzichtig naar de grot toe. Een nieuw thuis? misschien. De grot is echter niet zo diep, slechts een meter of 7 8, maar afdoende tegen de rgen dis vast op zal steken tegen het einde van de dag. Ordos20 draait zich om met een grote grijns. Het wordt tijd om zijn nieuwe thuis een echt thuis te gaan bouwen.
Hij staat op en kijkt om zich heen
"Kijk ons nu eens zien zitten. We hebben niets, nog geen droge draad aan ons lijf. Onze magen zijn leeg en we zijn hongerig...
Het zijn de eilandbewoners die hier voor verantwoordelijk zijn. Zij hebben ons niet geholpen. Ze hebben ons niet naar hun haven geleid maar hebben ons schip te pletter laten slaan op de rotsen.
Het wordt tijd dat we terug gaan pakken wat van ons is, dat we pakken waar we recht op hebben.
Het wordt tijd dat we de zionistische varkens van eilandbewoners aan gaan pakken.
Het wordt tijd voor oorlog...."
Terwijl hij de woorden uitsprak, hoopte hij dat het zaad van de haat dat hij had geplaatst wortel had gevat zodat hij snel woede zou kunnen oogsten.
Hij zou het leger van de onzinners aanvoeren een oorlog in. Een oorlog die niemand kon winnen....
Van vreemde smetten vrij,
* Sometimes it lasts in love, but sometimes it hurts instead *
