quote:In dit nieuwe deel aftrappen met Interpol - Turn On The Bright Lights (cd)
In dit topic kun je plaatsen welk nummer je beluistert. Om het aantrekkelijk te maken voor anderen om te lezen en discussies te laten ontstaan, is het de bedoeling dat je bij elk nummer een korte review of toelichting zet over of bij het nummer of over de artiest.
Postopkrikken wordt niet gewaardeerd en beloond met een waarschuwing of erger.
Een van de ontdekkingen van vorig jaar en het klinkt nog steeds lekker. Perfect voorbeeld van een band met een "eighties-gevoel" maar met een actueel geluid. Aftellen tot 9 april...
Mensen die posts missen, kunnen ze in dat topic opnieuw plaatsen.
Heb 'm net gedownload, eindelijk weer iets nieuws van deze hardhouse-koning op Kazaa 
Typisch Tom, het begin alleen al, met de mc, mooi... 
Oude uk hardcore mix uit 1993 dus.. lekker rellen..
Na jaren weer een goed album van snoop dogg
waarvan dit nummer dus van komt
Geweldige hardcore plaat. Met echt een melodie waar je kippenvel van krijgt als je hem zelf draait. Zo'n plaat waar alle handen in de lucht gaan. Echt geweldig. 
Voor de mensen die Marc Acardipane niet kennen. Het is oa de man achter Marshall Masters
Niet mijn favo, maar, zoals elk nummer van de Pumpkins, zeer goed te luisteren!
Gisteren een hoop mp3's gemaakt van allerlei cd's en die beluister ik eens even. Dit is de versie afkomstig van het geweldige album Imaginations From The Other Side, dus niet de ongeplugde versie. Heerlijk gitaar spel en een dijk van een stem begeleid met redelijk strak en agressief drumwerk. Als ik dit nummer hoor verlang ik weer naar de nieuwe plaat van Demons & Wizards
Peter Hammill schreef dit album naar aanleiding van z'n scheiding. Dat maakt het tot een zeer intense en intieme plaat. Alle emoties komen aan bod, zowel tekstueel als muzikaal. Geen makkelijke kost maar voor de geoefende luisteraar met een gebroken hart verplichte kost.
en blijft ook mooi na een gelijmd hart...
Vet rellende live techno..
60 minuten lang beuken!
te downloaden op zijn website
*Slipknot euhh Corey Taylor tha bomb
Oftewel live vanuit Fillmore West, San Fransisco, 15 december 1969. deze opname maakt deel uit van een box met 4 live cd's uit 1969. Is het studioalbum "In The Court Of The Crimson King" al mooi, live zijn de heren nog indrukwekkender. Vooral de zang van Greg Lake is zo ontzettend goed op deze opname. Het bewijst iig dat KC een verschrikkelijk live-Beest is.
Instant-vrolijk nummertje!
Zit ik weer mee te zingen achter mijn schermpje!
Wat een mooi nummer, een van mijn favorieten!
2002 conceptdubbel-cd van de progressieve metalband Dream Theater uit de VS. CD1 is meer metal dan cd2, cd 2 hebben ze helemaal livegespeeld in de Ahoy vorig jaar.
Inderdaad een cover van het prachtige nummer van Simon & Garfunkel, alleen is dat muzikaal niet echt te horen. Een hele donkere melodie met geweldig bass, drum & gitaarspel. Een van de weinige covers die ik nog beter vind dan het origineel
wederom een beste bak metalherrie
komt officieel 8 april uit...
Heel ingetogen plaat die meer klinkt als een vervolg op First Band on the Moon (of zangeres Nina Persson's A Camp project) dan de directe voorganger Gran Turismo. Mooie en goed gearrangeerde popliedjes, maar ik acht de kans beperkt dat de Cardigans hier veel nieuwe fans mee binnenslepen.
Een ballade van de zusjes Appleton, die vroeger de helft van All Saints waren. Een leuk nummer, maar het is natuurlijk geen kippevelplaat zoals Black Coffee wel was.
echt een geweldige CD. De frontman Pharrel Williams is een topproducer met een heel eigen stijl. Hij heeft ook nummers geproduceerd op die nieuwe CD van Snoop Dogg.
Ik denk dat het een remixje is van een cd van Dana maar dan harder en sneller 
Een aanrader als je van dana houdt.
[Dit bericht is gewijzigd door SirPeter op 25-03-2003 19:58]
Nieuwe single van deze hiphop grootheden. De beat is wel wennen, maar klinkt eigenlijk wel erg goed. De flow van Guru is natuurlijk weer geniaal. Dit beloofd heel veel goeds voor hun langverwachte nieuwe album 
Het beste album van dit illuster gezelschap uit de tweede helft van de 80's. De magische riffs van John Marr en de hemelse zang van Morrissey maken The Smiths de meesters van de gitaarpop. Heerlijke nostalgie
Eén van de acts waar de Engelse producer/zanger/schrijver/tv-maker Jonathan King een hit mee scoorde. Zelf is hij natuurlijk het meest bekend van Everyone's gone to the moon. Dit is een grappig deuntje dat in november 1971 zelfs de tweede plaats haalde in de Engelse top 40.
Het debuut uit '94 van de Amerikaanse prog-rockers en wat voor een! Lange nummers die bol staan van de tempo en sfeerwisselingen, keyboard en gitaarsolo's, kortom prog volgens het boekje. En ondanks alle cliche's toch nog origineel klinken dan ben je van grote klasse!
Heerlijk mee krijs nummer van deze superband die vooral in de jaren '80 succes hadden, maar volgens mij zijn ze bezig met een reunie tour. Het is een zeer toegankelijk nummer met een een zeer sterk refrijn dat erg lang in je hoofd blijft zitten
quote:En de enige metaltekst die ik ooit weg heb zien komen met "raison d'être"
Op dinsdag 25 maart 2003 21:13 schreef Tony_Montana67 het volgende:
Het is een zeer toegankelijk nummer met een een zeer sterk refrijn dat erg lang in je hoofd blijft zitten
.Albumtrack van Regatta de Blanc en waarschijnlijk het dichtst wat de Police ooit nog in de buurt van punk gekomen is na hun debuutsingle Fall Out. Stewart Copeland is hier uitstekend in vorm, met name op het herhaalde outro waar iedere herhaling een andere drumfill doorheen roffelt.
("Varkala")
Beste electronische artiesten die ik in lange tijd gehoord heb;
alles tussen rustige nummerns en keiharde stampnummers in.
Live gezien, beste live(!) performance ever aangezien ze *echt* live spelen.
(Vrouwtje doet het knoppen-draai / 303-werk, kerel speelt gitaar die zo vervormd wordt dat het meer op een synth lijkt dan een gitaar).
In tegenstelling tot de huidige generaties DJ's die plaatjes van andere mensen draaien en met de eer strijken,
House-producers die ik regelmatig heel hard aan knoppen zie draaien van apparatuur waar ik geen *kabels* op aangesloten zie, (Men noeme een Junkie XL)...
Fijn om te weten dat er ook mensen zijn waarvan je kan zeggen dat ze muzikaal live bezig zijn ipv. hun DAT / Minidisc-playertje aansluiten en doen alsof ze hard aan het werk zijn.
Ohwell, enough ranting... 
Eigenlijk een waardeloos nummer, maar is afkomstig van de soundtrack van de geweldige fim SCARFACE dus dat maakt het een (voor mij) lekker nummer om te luisteren. Het is een typisch jaren '80 nummer waar het keyboard duidelijk de boventoon voert en de zang eigenlijk niet kan, maar toch klinkt het leuk "fout"
Een zeer minimalistisch nummer waar Robert Fripp zo ontzettend mooi gitaar speelt en tegelijk bewijst dat je niet snel hoeft te spelen om indruk maken...
Had hem al een tijdje niet meer gedraaid, maar weet nu weer waarom deze cd wordt beschouwd als een van de beste metal-cd's ooit gemaakt. Geweldige cd!
quote:Dat is wel erg toevallig dat ik dat ook op heb staan net nu ik dit lees!!
Op dinsdag 25 maart 2003 21:38 schreef MuadDib het volgende:
Robert Fripp & Brian Eno - Evening StarEen zeer minimalistisch nummer waar Robert Fripp zo ontzettend mooi gitaar speelt en tegelijk bewijst dat je niet snel hoeft te spelen om indruk maken...
Ik ben naar de dubbel cd Ambient Vol.1: A Brief History of Ambient aan het luisteren, dat is dus een ambient verzamelaar die een goed beeld geeft van zo'n beetje het onstaan van de ambient, vooral veel uit de jaren 70 van o.a. Tangerine Dream, Brian Eno, Hawkwind, Faust... Erg mooie verzamel cd vind ik het
damn hoe ik daar ooit aangekomen ben das pas relaxte muziek van hen... echt geweldig.. dalijk stetsasonic speaking off a girl named suzy !!!KORTOM... RELAXED.. . Chill 
quote:Uit de tijd dat ambient nog niet geassocieerd werd met vaag dance-achtig gedoe
Op dinsdag 25 maart 2003 21:54 schreef PinkMoon het volgende:[..]
Dat is wel erg toevallig dat ik dat ook op heb staan net nu ik dit lees!!
Ik ben naar de dubbel cd Ambient Vol.1: A Brief History of Ambient aan het luisteren, dat is dus een ambient verzamelaar die een goed beeld geeft van zo'n beetje het onstaan van de ambient, vooral veel uit de jaren 70 van o.a. Tangerine Dream, Brian Eno, Hawkwind, Faust... Erg mooie verzamel cd vind ik het
np:Andy Summers & Robert Fripp - Bewitched (cd)
Nog zo'n curieus album uit de hoge hoed van Robert Fripp. Andy Summers kennen we natuurlijk als gitarist van The Police en deze cd heeft daar helemaal niks mee van doen. Een nogal vreemde mengeling van jazz-rock, avantgarde en psychedelica, af en toe gecombineerd met electronische drums. Vooral leuk om Andy Summers eens in een andere rol te horen en hij doet het met verve. Later maakte hij wel meer soloplaten maar z'n samenwerking met Fripp (net als het 2 jaar eerder uitgekomen "I Advance Mask") was het eerste uitstapje buiten The Police
Track uit 1981, erg spacey en erhm... 't kan door de drank komen, maar ik waan me, zo achter mijn computers, in een ruimteschip.
Ofzo
Meestergitarist Jeff Beck komt na 10 jaar geen album te hebben uitgebracht terug met het sterke Who Else! waarop hij in geheel eigen stijl soleert over een techno achtergrond en bewijst daarmee nog niets aan inventiviteit te hebben ingeboet.
[Dit bericht is gewijzigd door Litpho op 25-03-2003 22:55]
Lekker rustig nummertje, sinds de dood van Lisa Lopez veel muziek van TLC gedownload.
Dit is toch wel 1 van de fijnste...de clip komt ook weer helemaal boven.
Lekker die gitaar een beetje erdoorheen en een rustig nummertje met een beetje een dramatische tekst..
Naar aanleiding van het vandaag binnengekregen nieuwe album van de Cardigans het titelnummer van de met een Oscar bekroonde film Boys don't cry maar weer eens opgezet. Ondanks dat het een cover is (van de countrypopband Restless Heart) klinkt het alsof het nummer voor Persson is geschreven. Later is deze versie verschenen op het album A Camp.
Haar nieuwe solo nummer, wel een goeie, maar niet echt verpletterend.
Ze kan beter met haar stem, zoald in Total Touch met Somebody else's lover.
In Nederland zwaar onderschat damestrio. Beetje neurotisch klinkende riot-grrl, al lijkt het meer op Throwing muses dan op echte riot-grrls als Bikini kill. De teksten echter...
quote:ik ben hem aan het downe en ik wacht in spanning af...
Op dinsdag 25 maart 2003 23:11 schreef ranja het volgende:
Sleater-kinney - Off with your head
In Nederland zwaar onderschat damestrio. Beetje neurotisch klinkende riot-grrl, al lijkt het meer op Throwing muses dan op echte riot-grrls als Bikini kill. De teksten echter...
Edit---is wel leuk, maar niet echt geweldige zang
[Dit bericht is gewijzigd door Sweetsixteen16 op 25-03-2003 23:26]
Debuutsingle van singer-songwriter Alana Davis is een wat gladder geproduceerde versie van het gelijknamige Ani diFranco nummer. Klinkt minder uit de richting van de folk dan Ani en meer uit dezelfde soulrichting als Alicia Keys een aantal jaar later. Davis mist voor mij het vuur wat diFranco er aan geeft, maar men vond deze versie beter op de radio te plaatsen en bereikte vervolgens de top veertig in de VS.
shitnummer van dit kleine opneukertje, snel skippen naar de volgende...
Geweldig nummer.Naar mijn mening metallica's beste nummers.Iedereen speelt fantastisch.Zelfs lars vind ik goed spelen. 
Heb vandaag bij toeval deze band ontdekt toen ik op ebay folk platen aan het zoeken was. Bij "hoogste prijzen" vond ik een plaat van Trees en de prijs ($242,50) wekte mijn nieuwsgierigheid op. Met wat moeite heb ik 1 liedje kunnen downloaden. Heeeeele mooi muziek, krijg er echt kippevel van. Echt een aanrader voor liefhebbers van keltische muziek!!!
quote:Ik ken nog een ander nummer van Trees, "Polly on the shore", die is ook erg mooi. Lijkt een beetje op Fairport Convention ook.
Op woensdag 26 maart 2003 00:06 schreef KillerRabbit het volgende:
Trees - The garden of Jane DelawneyHeb vandaag bij toeval deze band ontdekt toen ik op ebay folk platen aan het zoeken was. Bij "hoogste prijzen" vond ik een plaat van Trees en de prijs ($242,50) wekte mijn nieuwsgierigheid op. Met wat moeite heb ik 1 liedje kunnen downloaden. Heeeeele mooi muziek, krijg er echt kippevel van. Echt een aanrader voor liefhebbers van keltische muziek!!!
quote:Goh... zijn ze toch nog bekender dan ik dacht
Op woensdag 26 maart 2003 00:08 schreef Zander het volgende:[..]
Ik ken nog een ander nummer van Trees, "Polly on the shore", die is ook erg mooi. Lijkt een beetje op Fairport Convention ook.
had niet verwacht dat iemand hier ze zou kennen, aangezien ik best bekend ben met dit soort muziek maar zelf ook nog nooit van ze gehoord had...Hoop dat ik dit plaatje kan downloaden... ik ga snel ff kijken, tnx 
Geweldig rocknummer van een band die zeker live erg veel attitude heeft.
Natuurlijk kent men Bega van het geweldige topnummer ( 
) Mambo Number Five van een aantal jaar geleden, maar het kan nog erger. Namelijk dit nummer. De beste omschrijving van dit nummer is Skihutcalypso of iets in die trant. Het probleem met dit nummer echter, is dat ik het al een week ofzo aan het meezingen ben. Het nummer is werkelijk afschuwelijk, maar het blijft ontzettend hangen. .
Opzich is dit bestwel een typisch Motorpsycho-nummer, kwa opbouw dan. Verder is opvallend dat het eigenlijk een heel rustig nummer is waar flink tempo onder gezet wordt, alsof er met veel haast wordt gespeeld, maar toch ook weer niet
Een van de ruigste sixtiesbands ooit, met een behoorlijk hard nummer.
Lekker ruig modstampertje uit het Engeland van de jaren 60.
En nu begint hun Tin Soldier.
Countryrockbandje uit Amerika dat in februari ermee stopte. Het afscheidsconcert is te downloaden op hun website. Het klinkt wel leuk, maar ik ken dan ook verder nog niks van deze band. Iets om meer van te downloaden.
Iggy Pop's eerste plaatwerk, ruige garagepunk. Prima om hippies een bad trip mee te bezorgen.
Een van de beste SoM-nummers van het Floodland album. Bijna 11 minuten lang. Zang verzorgt door Eldritch en een vrouwenkoortje.
Staat op nieuwe MOH cd. MOH 2003
Prachtig piano nummer..
Ik ben opgegroeid met alle klassieke componisten, moet ook gelijk aan vroeger denken
Rosenfeld is een Maastrichtse band die bestaat sinds maart 2001.
Zij maken aanstekelijke 'powerpop': goed in het gehoor liggende liedjes die pittig gespeeld worden. Deze gitaarband met female vocal gaat qua muziekstijl in de richting van Anouk, K's Choice, Alanis Morissette, Guano Apes, Foo Fighters.
quote:Volgens mij is dit nummer juist een kopie van the Allman Brothers' Whipping Post (merk ook de vrijwel gelijkende titel op). Die gasten van Motorpsycho zijn volgens mij ook enorme muziekfreaks, het kan haast geen toeval zijn.
Op woensdag 26 maart 2003 09:33 schreef Vork het volgende:
Motorpsycho - Whip That Ghost
Opzich is dit bestwel een typisch Motorpsycho-nummer, kwa opbouw dan.
quote:Dat zou best kunnen, want da's niet de eerste keer dat ze iets namaken (denk aan Go To California dat erg doet denken aan een willekeurig Doors nummer). Maar hoe erg lijkend de 'tribute' ook zal zijn, toch vind ik het een typisch Motorpsycho nummer.. kwa uitvoering.. mocht het een cover of parodie zijn dan is die iig wle goed uitgevoerd.
Op woensdag 26 maart 2003 15:38 schreef Zander het volgende:
Volgens mij is dit nummer juist een kopie van the Allman Brothers' Whipping Post (merk ook de vrijwel gelijkende titel op). Die gasten van Motorpsycho zijn volgens mij ook enorme muziekfreaks, het kan haast geen toeval zijn.
Goed, ik luister nu:
Danko Jones - I'm Alive and on Fire
En ja dit rockt pas flink. Een van de betere artiesten tussen al het rock&roll revival geweld van de laatste jaren.
En dan eigenlijk de hele CD, dit blijft in mijn ogen een meesterwerk !
Was alweer een tijdje geleden dat ik de CD helemaal had beluisterd, maar nu heb ik de tranen weer in m'n ogen...
Dat kan er echter ook mee te maken hebben dat ik deze Elpee op had staan toen ik voor het eerst gepijpt ben (door een vriendinnetje, ja)
Franstalige hiphop, natuurlijk uit Marseille, de plaats waar de meeste Franse topacts vandaan komen (oa Iam). Dit is een zeer rustig nummer met een lekkere beat. De flow is misschien niet helemaal perfect, maar het klinkt allemaal zwaar ok. Mijn Frans is niet voldoende genoeg om wat over de text te kunnen zeggen, maar in dit geval boeit me dat ook niet zo.
Had het jaren niet gehoord, moest er ineens aan denken, en oh mijn god wat is het lekker om dat na zo lange tijd weer eens knoerhard te draaien 
Ook wel actueel trouwens, "the Iraki officials say....the West military officials say...the Iraki officials say..."
Ik weet nog, hoe ik als 9jarig meisje 'Epic' kreeg te horen van mijn broer. En Epic was cool, dus FNM was ook cool
Dat zit er sindsdien ingebakken bij mij en eigenlijk terecht, want godver, wat maken ze toch geweldige muziek. Stripsearch is geniaal, maar ook nummers als ' The gentle art of making enemies', 'We care a lot', 'Ricochet', 'Last cup of sorrow', 'Midlife crisis', etc...
Staat op de soundtrack van DE muziekfilm "High Fidelity".
Deze is voor de mensen die posts missen.
Sepultura! En die geweldige clip van Arise waarin je ze zag raggen middenin een of ander stoffig landschapje met wat stukjes ruine.
NP: Sepultura - Arise dus!
Word er helemaal vrolijk van!
Voor de nietkenners (kan dat dan? ); dit is ouderwetse metal 
Maar ik ken ze niet eens. Vreemd, want ik ken best wel veel muziek.
Een van de weinige leuke nummers van Kelly's album. Vooral de coupletten zijn prettig, het refrein (een stukje uit het nummer Follow Him uit de film Sister Act) wordt aan de andere kant na een tijdje irritrant. Maar al met al een lekker pakkend nummer.
Van zijn laatst verschenen plaat The Rising, niet mijn favoriet, beetje onopvallend nummer met mooie tekst maar er staan betere op The Rising (Worlds Apart, Further Up On The Road bijv.)
Nummer van het album "Fallen" ook op 3 singles verschenen vorig jaar in afwachting van een officiële release die ook door de artiesten gesteund wordt.
Gothicrock, hoewel hier ook wat ruigere elementen inzitten.
complete CD
- critical stage
- sheer horror
- h.i.v.+
- traumatize
- so many questions
- time
- fate
- necrophilia
- revenge
- the dreamhouse (mental version)
Electro met Industrial en Gothic invloeden. Lekkere muziek om wakker te blijven voor fans van het genre stevige synthesizermuziek.
[Dit bericht is gewijzigd door hoppe op 27-03-2003 19:21]
Een typisch M.O.P. nummer. Zeer rauwe stemmen met een zware beat eronder. Een aanrader voor iedereen die van hiphop houdt en eens een keer wat anders wil proberen, als je er niet van houdt/ weinig kent is het waarschijnlijk niks
De hypnotiserende stem van Ricky Lee Jones over de piepjes van The Orb. Beter dan dit wordt het niet vandaag.
quote:Da's idd een lekker nummer
Op donderdag 27 maart 2003 20:06 schreef dwerg het volgende:
The Orb - Little fluffy clouds
De hypnotiserende stem van Ricky Lee Jones over de piepjes van The Orb. Beter dan dit wordt het niet vandaag.
- Cool #9.
- If.
- Down. Down. Down.
- Limunous flesh giants
- S.M.F.
- Lock my way.
- Home.
- Moroccan sunset.
- Killer Bee bop.
- Slow down blues.
- (You're) My world.
- Sittin' round.
Een jazzy uitvoering van het typische Satriani gitaargeluid
Een stuk beter dan de uitvoering van Queen. Alhoewel deze versie misschien een beetje nerveus is. En eigenlijk kan Weird Al niet zingen, maar dat mag de pret niet drukken.
Live opgenomen acoustisch duel tussen John McLaughlin en Al DiMeola. Meesterlijke techniek wordt hier gecombineerd met gevoel voor humor in een bijna negen minuten durend kunstwerk, waarin flamenco, blues en het Pink Panther theme een onvergetelijke rol spelen.
Franse band, scoorden in Nederland een Megahit (die flopte) met If I ever feel better. Dit nummer is zomers, funky, en staat ook op de OST van Shallow Hal. Zoek ook de videoclip eens op.
Van de elpee Back to '78, uit 1978. Springerig Nederlands popdeuntje van deze Haagse band. En ik wil even
over Chris Zegers. Dank u.een verzamelaar van de band die je kunt zien als een aanrader voor de fans van Sisters of Mercy
Dit nummer sluit op geweldige wijze Night Time van Killing Joke af met een gitaarriff die de grungegeneratie later uit hun hoofd zou leren (zonder ooit Killing Joke geluisterd te hebben uiteraard).
Ik weet eigenlijk niet wie ze zijn en hoe ik aan ze gekomen ben. Maar ze maken geweldige rock waar je niet bij stil kunt blijven zitten. Het lijkt 'n soort mengelmoes van Oasis, The Rolling Stones en ja.. wat?
Deze komt bijna nooit langs als mensen het over hun favoriete nummers van B.d.G. hebben. Misschien ook wel logisch, want hij heeft zoveel mooie nummers gemaakt, maar toch is dit één van mijn persoonlijke favorieten. Komt vooral door de eerste paar zinnen:
'Laten we een afspraak maken, als ik jou aanraak dan mag je mij aanraken. Als ik jou bekijk, dan mag je mij bekijken...'
Ik kan het niet uitleggen, maar ik vind ze prachtig. En dat terwijl ik de rest van de tekst nooit volledig begrepen heb. 'Tenminste 1 van ons is vrij, gelukkig viel het lot op mij'??? Nooit begrepen wat daarmee precies bedoeld wordt, maar dat ligt waarschijnlijk aan mijn eigen domheid. Iemand die het kan uitleggen?
Ani covert Dusty Springfield voor de soundtrack van "My best friend's wedding". Met uitzondering van de vocals (die naar Ani's begrippen vrij ingetogen zijn) is deze versie vrijwel identieke. Eigenlijk alleen interessant voor verzamelaars.
Op deze cd (uit begin 2001) staan allerlei hardhouse klassiekers zoals: S.H.O.K.K. - Folie A Deux | Arome - Scream | Phutere Klang - Der Klang. Dit is één van die cd's die je na 2 jaar weer eens opzet en direct weer goed vind!
Af en toe kiest mijn Winamp hem uit en dan post ik 'm ff, deze uitvoering van de McCartney klassieker. Macca's orgineel hoor je vaak langskomen als achtergrondmuziek in tv-programma's en films (o.a. in Jerry McGuire), maar omdat het instrumentaal is vermoed ik dat veel mensen niet weten van wie het is. Het nummer komt oorspronkelijk van zijn eerste solo-lp 'McCartney' waar ook de versie-met-tekst Junk op staat.
En Zander? Tja, de laatste berichten waren dat hij met anderen bezig was met het schrijven van een superhit. Hoe zou het er mee staan?
Orishas is een Frans/Cubaanse groep die verschillende muziekstijlen met elkaar mengt. Er zit Reggae, Hiphop, Salsa, Soul en noog veel meer in. Het klinkt erg vrolijk en swingend. Ook al is het in het Spaans (waar ik dus niks van snap), het klinkt zo verschrikkelijk lekker. Gewoon een aanrader voor iedereen
Kwam eigenlijk op het idee door dit topic: nummers voor tijdens de sex!
Gecomponeerd in 1929 en een enorme hit in 1980 door het succes van de film '10', waarin Dudley Moore en Bo Derrick er de liefde op bedreven. Omdat het een hit was kwam het natuurlijk ook in Toppop en ik kan me herinneren dat er een animatieclipje bij zat dat ik toen een beetje eng vond. Allemaal rare dieren in een optoch, of iets dergelijks.
Zeer opzwepende muziek in ieder geval.
Love has locked us up, Peaches
We're locked inside this Zoo...
Your bananas get thrown at me
And mine get thrown at you
Everynight we fuss and fight
Like Arabs and like Jews
I guess love is alway's just...
[chorus]
Love is monkey-see and monkey-do
That's all it is, Peaches.
Love is monkey-see and monkey-do
Would I lie to you?
Love is monkey-see and monkey-do
That's all it is, Peaches.
Love is monkey-see and monkey-do.
Do you want my love, Peaches?
Or do you want my rage?
Or do you merely like to see me
Shake my cage?
Your papayas get thrown at me
And mine get thrown at you
I guess love is always just...
[chorus]
You won't let me near you, Peaches
But one day you will...
I'm gonna jump and stumble and eat the jungle
Until I had my fill
Then you'll learn the truth, Peaches...
One and one ain't Two
One and One is One
And love is...
[chorus]
quote:
The Short Review:
If you consider yourself a fan of groundbreaking pop, go out and buy this album right now. Now. Get up. Go.The Long Review:
Judd handed me a purple children's book and said, "Check this out." The hardback felt about the size of a gatefold double vinyl album. In bold letters, the cover proclaimed The Worst Band in the Universe! Immediately we opened the book in an attempt to discern which band the author, Graeme Base, had in mind while writing the picture book. Toto and Gomez came to mind. Yet upon finishing the first page, I muttered, "Man, this book is about the Dismemberment Plan."As Pitchfork readers know, I like to come up with wild and crazy scenarios for record reviews. The songs from the Plan's latest record, Emergency and I, had been making love to my brain for over a year, and I wanted my review to perfectly capture my faith and prophecy for the album. Ironically, "the worst band in the universe" captured my sentiments perfectly. The book begins:
"On Planett Blipp, beyond the stars, beyond the sun and moon,
The world was ruled by music- but tradition called the tune.
The Ancient Songs of ages past were all that could be heard,
And no one was allowed to change a single note or word."To write a new tune was heresy, to play it even worse,
And anyone who improvised was scowled upon and cursed.
For years untold the temple walls had rung to songs of yore--
Until the day a brave young groob named Sprocc rewrote the score."He took his trusty Spligtwanger, and though he knew 'twas wrong,
He cranked the volume up to ten and played a Brand New Song."The elders banish Sprocc from his planet and he's forced to wander the galaxy with his ragtag band. They stumble upon a contest for "the worst band in the universe," and naturally win. As it's a childrens' book, Sprocc and his jamming outfit return home and establish a new order of song. Lessons are learned. Hands are held. Cue sunset, go to sleep, little babies.
The Dismemberment Plan spit in the face of modern music. Perhaps their coup is more analogous to an unexpected sloppy french kiss, in terms of saliva imagery. But Emergency and I heralds a new era in rock and roll. Nothing else you own sounds like this record, yet everything you own echoes throughout. The Dismemberment Plan's chromosomes carry the superior DNA of rock's genealogy through a natural sexual affair with music-- not the cold process of cloning. The perfect nucleotides of the Pixies, the Talking Heads, Fugazi, and Prince spindle in beautiful double- helixes throughout these 12 tracks. Specific moments recall Gang of Four ("8½ Minutes") or Radiohead ("The Jitters"), but this melange is wholly unique-- boiled down for synapse- popping flavor. Certainly some will scratch their heads, but innovation is never unanimously understood.
Keyboards are enjoying a recent renaissance in rock. I believe even Snapcase tour with a Korg. But while pop groups are content to sprinkle Moog hooks or create false string sections with their Yamahas, the Dismemberment Plan squeeze alien funk and digital soul from their ebony and ivory. Deep, gurgling squirts carry "A Life of Possibilities" in place of bass. Mainframe bleeps add android soul to "Memory Machine." An overly synthesized score shifts behind "Spider in the Snow," mocking pop's traditional signifier for "delicate," yet inevitably sounding even more sincere. But the beautiful, yearning hum that hangs over "The City" like purple- orange sky pollution emotes more than a bruised diva-- it simultaneously aches and uplifts. The tumbling drums pleasantly propel like public transit. Frustrated guitars chime like flashes of streetlights in passing puddles. The alienation and excitement, the desolate and the bustling-- the title simply envelopes the themes. By the time Travis Morrison begins crying, "All... I... ever... say... now... is... good... bye," angels are spooning out your stomach with ladles and visions of your distant past are punching you in the face.
The closing track, "Back and Forth," grooves into brilliance. Bringing to mind the Talking Heads' Remain in Light, the layers lock in bliss. Funky drums, ticking guitar, synthetic slides, and joyous keyboard hooks circle tightly like bareback thoroughbreds in Siena's Palio. This track, along with the explosive "I Love a Magician" and "Girl O' Clock," hint at new futures. Hometown fans have staged elaborate costumed breakdancing during Dismemberment Plan sets, and these songs are the hormonal fuel. The Plan rule during schizophrenic dance-punk explosions, somehow finding middle ground between Brainiac and Prince. As a testament to the Plan's power, these songs have turned D.C.'s traditionally head- bobbing concert crowds into cathartic bacchanals. Can I get an "Amen?"
Around the time Kurt Cobain muttered "I think I'm dumb," lyricists gave up. Syncopated poetry, retro theft, and extended metaphor have ruled rock lyrics since. Perhaps more importantly than their music, the Plan offer a return to intelligent, ripe, narrative songwriting. An air of despair hangs over the album, spiked with humor and passion. A definite debt is owned to hip-hop and soul, but don't think that Morrison simply barks a sequence of rhyming phrases. He ponderously spits on "Back and Forth:" "And faces slide by in glowing shadows like snowbound ghosts that go up and down in epileptic shivers and negative radioactive shivers in a landscape of endless dull glitter and a taste in my mouth so sweet, yet so bitter-- and we exhaust ourselves trying to get there." Philosophy is backed up with primitive yelps like, "Put your hands in the air," and the always popular "yeah!" Sex, death and humdrum lives are examined with alacrity. I guarantee you that if you're a twenty- something, post- collegiate human, "Spider in the Snow" and "Gyroscope" will knock you back into a couch and force a slight "fuck" from between your lips. At the very least, you'll hum along for the rest of your 20's.
I could spend pages examining this record. Everything down to the art is stunningly unique and perfectly appropriate. Even standard guitar pop numbers like "What Do You Want Me to Say" hit like a high- strung Weezer. A full range of emotions-- orgasm, loss, confusion, uncertainty, resignation, rage-- ooze from the Dismemberment Plan. Paradox is woven throughout-- the alien and the nostalgic, the nascent and the classic. It's unfortunate that the term "new wave" is still linked to the early 80's. Bands like Jets to Brazil are unimaginatively trying to revive that new wave sound. But the Dismemberment Plan is truly, unequivocally, the new new wave. Emergency and I, fittingly, was delayed until the close of the century. (Hey, Interscope, does "the Boston Red Sox" ring any bells?) Let's get this era over with. Please form a line behind the fellows in the sweaty button- down shirts.
[Dit bericht is gewijzigd door Grobbel op 28-03-2003 18:33]
Amerikaanse rockmuziek, in de stijl van Cheap Trick en The Knack. Band uit Detroit, stond eind jaren '70 in het voorprogramma van onder andere The Ramones en, jawel, Cheap Trick. Opgeheven in 1985, verder hoor je van deze band alleen What I like about you nog op de radio.
Hun nieuwste. En zo op het eerste gehoor een heerlijke cd. Nog steeds de typische Placebo-sound en Brian Molko zingt nog steeds alsof 'ie een liter helium heeft ingeademd maar het is allemaal wel iets avontuurlijker geworden en dat komt de muziek zeker ten goede. Lekker cd-tje...
Het "The best of" album van Iron Maiden. 15 topnummers, waaronder Number Of The Beast en The Clairvoyant. Het beste nummer op deze cd vind ik Fear Of The Dark, live opgenomen op Rock In Rio voor 250.000 mensen, gewoon angstaanjagend goed
Laatste nummer wat de oorspronkelijke Joe Jackson band speelde in 1980 in Vredenburg, Utrecht. Later door Anthrax gecovered in een iets langzamere! versie, en het blijft natuurlijk meesterlijk baswerk van vaste Jackson-bassist Graham Maby.
Voor wie een onbezorgde avond lekker achterover op de bank of ingespannen voor zijn monitor door wil brengen een ideale dubbelaar.
Deze dark metal moet het vooral hebben van sfeer. Melodieuze vooral mid-tempo nummers, en een geweldige stem. Mijn allereerste metalband trouwens. .
Opzwepend nummer; ik zie weer een rokerig dansvloertje voor me, swingen met lang haar voor m'n ogen...
Lekker.
Eigenlijk een gigantisch zeiknummer, maar het zit eik. wel sterk in elkaar. Na 2 keer kan je het hele nummer mee hummen en dan blijt het ook nog eens een paar dagen door je hoofd spoken
Het zoetste A-Teens-nummer van allemaal. Het glazuur spat gewoon van je tanden af. Als je dit kan doorstaan ben je pas echt een bikkel.
Kweet niet wat het is, maar ik word op dit moment helemaal naar van dit nummer .
Ik ga maar gauw slapen... 
Lekker nummertje in die leuke hiphop/reggea stijl.
Ik vind hem persoonlijk beter dan zijn voorganger:
Gimme the light.
Lekker Oosters en een nummer voordat ze echt enorm bekend werd in Europa. Hij staat niet op Laundry Service, maar dit is echt een enorm goed nummer!!
Lekker veel temperament!!
Erg rustig, lekker om goed wakker mee te worden. De beat zit knap in elkaar en de strijkers passen er goed bij
Iedereen die pretendeert van avontuurlijke muziek te houden is verplicht dit onlangs uitgekomen album van King Crimson te kopen, desnoods downloaden, jatten oid...
Verguisd door veel Marilion-liefhebbers, maar ik vind het een behoorlijk goed album. Misschien wel hun meest rock-achtige album. De meeste nummers zijn, voor Marillion begrippen, kort en bondig en laten horen dat er bij Marillion wel enkele liefhebbers van The Beatles rondlopen. Alleen de poging tot blues, "Born To Run", had van mij niet gehoeven, maar 1 matig nummertje moet kunnen.
Bijzonder goede moderne klassieke muziek. Een absolute aanrader!
Kon niet naar het concert, dus moet ik het maar doen met een cd , wat overigens helemaal geen probleem is hoor, lekkere metal met een ijzersterke zang
25 jaar na de oprichting van de Joe Jackson Band is er nu Volume 4. Een flauwe, nutteloze reunie? Absoluut niet! De songs kunnen zich prima meten met het werk uit Den Beginne. Lekker venijnige songs, mooie ballads, scherpe teksten en goede muzikanten. Goedgekeurd!
Volledig verantwoorde teringherrie. Goedgekeurd door de Nederlandse Vereniging van Huisvrouwen. En door de Bond Tegen Stomme Buren & Lastig Bezoek...
zegt genoeg dacht ik. Oh my god wat een mooi nummer zeg. De emotie druipt er vanaf
Roadhouse Blues
Peter Gabriel's eerste stappen op het filmmuziekpad. De muziek is een combinatie van nieuw materiaal en bewerkingen van eigen werk. En het eindproduct is een uiterst bevreemdend geheel, overigens heel goed te beluisteren zonder de film te hebben gezien.
quote:Nog maar een keertje, omdat 'ie zo ontzettend goed is
Op zondag 30 maart 2003 13:52 schreef MuadDib het volgende:
King Crimson - The Power To Believe (cd)Iedereen die pretendeert van avontuurlijke muziek te houden is verplicht dit onlangs uitgekomen album van King Crimson te kopen, desnoods downloaden, jatten oid...
Gewoon... omdat ik me lekker voel Verder goed nummer
EP waar deze track op staat (Music Maker EP) is verguisd door velen maar ik kan er erg van genieten. Vrij complexe productie en een vette sound.
Lekker lekker. Niet de Fatboy Slim remix die ze op de tv draaien, amar de originele. Slow n Grooving.
Ja, het is een cover van Simon & Garfunkel, maar Queensryche heeft er een waanzinnig mooie versie van neergezet, 13 jaar geleden. (te vinden op de Empire single).
Mensen die posts missen, zulke postings horen in dit topic.
De OST van de Japanse anime/manga film: Ghost in the Shell. Erg fijne track erg mooie film.
Godskanonne, wat kan dat mens goed zingen. Echt een van de beste stemmen die ik ooit gehoord heb. En het nummer is ook heerlijk. Leuk en mooi tegelijk. 't Is dat ze al met One More Night naar het Songfestival gaat (en we gaan gewoon winnen ), maar dit nummer zou ook een hele goede indruk hebben achtergelaten daar in Riga.
Een cd die me blijft raken; een echte tearjerker wat mij betreft, iedere keer dat ik hem opzet krijg ik minimaal tranen in m'n ogen.
De combinatie muziek, tekst, stem van de zanger zorgen bij mij voor een melancholische stemming die toch niet helemaal vervelend aanvoelt.
quote:Staat hier op repeat
Op zondag 30 maart 2003 11:54 schreef Sweetsixteen16 het volgende:
Sean Paul - Get busyLekker nummertje in die leuke hiphop/reggea stijl.
Ik vind hem persoonlijk beter dan zijn voorganger:
Gimme the light.
De laatste cd van het Finse electronica / lounge / easy-kitsch-genie Jimi Tenor,waarop hij begeleid wordt door het eveneens Finse UMO Jazz Orchestra met een modderdikke blazerssectie.
Op deze cd herleeft het sleazy jaren 70 funky soundtrack-geluid van Isaac Hayes en Curtis Mayfield, gecombineerd met een vleugje moderne electronica en psychedelische jaren 60 fuzz-gitaren, bubbelende orgels, Rhodes-piano, Moog-synths en dwarsfluiten. Maar ook uiteenlopende invloeden als Frank Zappa (in de arrangementen) of Prince (op de nummers waarop gezongen wordt) zijn op de cd terug te vinden, al is Jimi Tenor's zang niet altijd even sterk. Maar verder een geweldige trippy cd, die vooral over de koptelefoon erg lekker klinkt. Het doet me af en toe ook wel een beetje aan Jaga Jazzist denken. De zomer begint vroeg dit jaar..
Afgelopen weekend gezien in Rotterdam; briljant concert van een begenadigd liedjesschrijver.
Geweldig album weer dit.
Ik heb altijd het gevoel dat de beste man op het randje van een nervous breakdown balanceert; de pijn is in zijn soms fragiele stem vrijwel altijd hoorbaar.
In tegenstelling tot bijv. "I see a darkness", waar maar 5 mensen op meespeelden spelen op dit album maar liefst 12 mensen mee.
Leuk detail; 1 van de muzikanten is Harmony Korine, de filmmaker.
Om nog even in de sfeer te blijven van het concert van gisteren, waar ik ook deze cd heb gekocht in Antwerpen.
Kwaliteitspowermetal met wat diepere teksten dan over riddertjes, draakjes en ander gespuis, nee, Stratovarius zingt over wereldvrede, dolfijntjes, moedertje natuur en vader tijd. Lekker bombastisch ook en best wel een goede zanger. Die gast kan hoog komen.
Van zijn eerste solo-album, uit 1977. Een jaar nadat hij uit Genesis stapte, bracht hij deze elpee uit, die gewoon zijn naam draagt. Net als de volgende twee elpees overigens.
quote:Jij weet wat ik ervan vindt, he Mona ?
Op maandag 31 maart 2003 21:31 schreef Seborik het volgende:
Stratovarius - Elements part 1. (cd)
Cat Power - You Are Free (cd)
Zie hier:
Cat Power
Relax hiphop nummer.
quote:Jahoor.
Op maandag 31 maart 2003 22:13 schreef AudreyHepburn het volgende:[..]
Jij weet wat ik ervan vindt, he Mona ?
Tijd voor wat apocalyptische geluiden uit de mond van Carl McCoy nu, de superzanger van de Fields of The Nephilim.
Ik was eigenlijk op zoek naar een remix versie hiervan, omdat het streetdance-dansje wat ik leer het fijnst op dat nummer gaat. Maar ik heb alleen een gewone versie kunnen vinden
Toen dat nummer net uit was, vond ik het niet erg mooi ofzo, het was een grappig nummer, maar nu begin ik het pas te waarderen
....oh oeps..... volgens mij heb ik het verkeerde nummer..... hihi....
geen wonder dat ik er geen remix van kon vinden
Veklaar mij ontoerekeningsvatbaar, maar de Crüe is volgens mij de enige echte punkband na de Sex Pistols. Qua attitute: schijt aan alles, oerlelijke bandleden, schandalig slechte nummers, zeeën van drank, wagonladingen drugs, sex...pornosterren..orgies, knokpartijen, mislukte kapsels etc. etc. Maar wel stinkend rijk worden ondertussen...
En hun trucje werkte langer. Daarom: hulde aan de Crüe!
[Dit bericht is gewijzigd door Mugger op 01-04-2003 00:55]
quote:Agree!
Op zondag 30 maart 2003 13:52 schreef MuadDib het volgende:
King Crimson - The Power To Believe (cd)Iedereen die pretendeert van avontuurlijke muziek te houden is verplicht dit onlangs uitgekomen album van King Crimson te kopen, desnoods downloaden, jatten oid...
*The power to believe opzet
Deze roeleert! Volkomen terecht dat het nieuwe album naar dit nummer vernoemd is. Ontzettend catchy, ik hoop dat het de nieuwe single wordt. Zit er ook wel in denk ik, tegen de zomer aan releasen, want het is een heel zomers plaatje.
quote:Goed zo!!
Op maandag 31 maart 2003 13:16 schreef Scandalous het volgende:[..]
Staat hier op repeat
Mijn moeder vindt het een kutlied...
extra hard
Prachtig nummer, hiermee bewijst mevrouw dat ze zeker enorm veel talent heeft en het is ook een nummer die volgens mij iedereen wel mooi vindt, ongeacht dat het chrisiie is..
You go girl!!
quote:Sorry..
Op dinsdag 1 april 2003 18:09 schreef Sweetsixteen16 het volgende:
Christina Aguilera - BeautifulPrachtig nummer, hiermee bewijst mevrouw dat ze zeker enorm veel talent heeft en het is ook een nummer die volgens mij iedereen wel mooi vindt, ongeacht dat het chrisiie is..
You go girl!!
gauw on topic: Ik luister momentel naar het nummer Lady Rosenred van de band Lake of Tears uit 1997. Wie van stevige melodieuze metal houdt moet deze band zeker gaan proberen. Bij voorkeur met het volume wat hoger en meebrullen.
Oplettende lezertjes herkennen in JPJ natuurlijk de bassist van Led Zeppelin. Hij maakte pas in '99 zijn eerste soloalubum (Zooma) en dit is z'n tweede uit '01. Jones speelt alles zelf, behalve drums en wat verdwaalde gastrolletjes. En de stijl? Rock, maar verwacht geen Zep-sound. Je zou het het wel prog-rock kunnen noemen omdat het niet echt standaard is ofzo. Meer pompende rock met allerlei subtiele wereldmuziek invloeden.
Voormalige ritme sectie van King Crimson, Bruford op drums en Tony Levin op stick/bas. Voor de gelegenheid aangevuld met Chris Botti op trompet en David Torn op gitaar ( 
). Een lekker experimenteel plaatje waarop de heren laten horen wat ze allemaal kunnen (en dat is nogal wat) zonder de songstructuren uit het oog te verliezen.
net afgelopen is echt een lekker nummer
en dat nummer van Ja Rule The Reign mooie clip
quote:Waarom zeg je sorry?
Op dinsdag 1 april 2003 18:11 schreef hoppe het volgende:[..]
Sorry..
gauw on topic: Ik luister momentel naar het nummer Lady Rosenred van de band Lake of Tears uit 1997. Wie van stevige melodieuze metal houdt moet deze band zeker gaan proberen. Bij voorkeur met het volume wat hoger en meebrullen.
Ontopic:
Ik ben in Christina Style vandaag:
Van het nieuwe album stripped:
Christina Aguilera - I'm ok
In de veronica gids mogen lezen dat het gaat over dat ze mishandeld werd door haar paps, triestig liedje... met allerlei lyrcs als:
I'm crying in my room..enz
zielig zielig zielig...
Hmmjaa, zomaar tegengekomen op Kazaa toen ik zocht op Massive Attack. Had al eerder van ze gehoord, maar ze nog nooit zelf gehoord..
Ze maken een soort moderne Jazz, met triphopinvloeden, vind ik...
Ze doen me soms denken aan LAMB, maar klinken hier en daar ook heel ambientachtig. En als Loungemuziek zou 't ook niet misstaan
Een aanrader dus!
[Dit bericht is gewijzigd door SEMTEX op 02-04-2003 01:29]
Nightwish is een van de beste en meest originele powermetalbandjes in het genre. Misschien ook wel zo populair door de zang van de knappe Tarja.
Dit is hun tweede album met echt supersterke nummers zoals bijvoorbeeld Stargazer. Hebben dit jaar een soort van pauze.
TRIAL BY FIRE: LIVE IN LENINGRAD
- Liar.
- Queen In Love.
- Deja Vu.
- Far Beyond The Sun.
- Heaven Tonight.
- Dreaming (Tell Me).
- You Don't Remember, I'll Never Forget.
- Guitar Solo (Trilogy Suite Op.5/Spasebo Blues).
- Crystal Ball.
- Black Star.
- Spanish Castle Magic.
Op deze wereldceedee van Yngwie Malmsteen speelden behalve Yngwie op gitaar mee:
Joe Lynn Turner - Vocals.
Jens Johansson - Keyboards.
Barry Sparks - Bass.
Anders Johansson - Drums.
persoonlijke toppers: Queen in Love, Dreaming, Guitar solo en Crystall ball
Yngwie was de eerste die in navolging van Queen met klassieke invloeden door zijn nummers heen kwam. Kenmerkend aan de gitaargeoriënteerde muziek van Yngwie J. Malmsteen is dat de solo's doorgaans langer zijn dat het nummer
De broeders Dean en Gene Ween zijn de meesters in het parodieren van stijlen en artiesten. Op deze plaat nemen ze vooral de bombastische prog-rock uit de jaren 70 op de korrel. Natuurlijk (!) is dit daarom een conceptalbum geworden dat over allerhande avonturen op zee gaat. Het geniale van deze band is dat, hoewel vrijwel elk nummer weer aan een andere bekende band doet denken, de composities vaak van een hoog niveau zijn. De teksten zijn juist vaak weer sarcastisch en onsmakelijk.
Heerlijk nummer om jezelf in zomerse sferen te wanen, alleen al bij het horen van de eerste mediterane tonen glij je onderuit en hoef je alleen nog maar je ogen te sluiten om het zacht wiegende hangmatje en de zwoele avondlucht te voelen.
Enne.. Zander.. Ween is top, maar je moet de teksten soms niet luisteren 
Wilco / Being There
Op het moment 'Outta Mind, Outta Sight'. Dubbelaar van Wilco. Tweede plaat van de groep en meteen hun beste ooit. Verveeld niet, zit vol met prachtige momenten. Mooiste nummer van allemaal: 'The Lonely 1'.
De hele plaat is eigenlijk een ode aan de muziek van de jaren 60/70 maar de composities zijn dusdanig mooi dat ze op zichzelf staan.
Mooie hoesfoto ook.
- The Kill
Een Electro/Industrial georiënteerd dansnummer waarmee ik even een zojuist in de soep gelopen installatie mee afreageer.
[Dit bericht is gewijzigd door hoppe op 03-04-2003 13:50]
Een prachtig nummer van het nieuwe album Reflections waarbij ze een drumstel hebben geintroduceerd. Perfecte combi!
Prachtig nummer van hun nieuwe cd, meteora.
Zeer goede tekst, met bijbehorende strakke muziek.
Tja, wat kan ik zeggen? India.Arie is gewoon een briljante zangeres! Ze maakt mooie muziek. Het is een beetje pop/soul/r&b achtig denk ik. Ze is ook bekend van de swingendere nummers Video en Can I Walk With You. Al zijn er van Brown Skin ook 2 versies: een ballad en een uptempo. Ik luister nu naar de balladversie.
oftewel King Crimson - The Power To Believe (cd)
En de mods kunnen lekker de weet-ik-veel krijgen met die zgn. motivatie. Dit is gewoon goed. Daarom...
Ok ok, geen hoogstaande muziek, maar wel een ontzettend lekker happy nummertje, met een pakkend melodietje en een leuke beat
Voor hierna staat Lightning Crashes van Live voor de 5e keer in een klein uur op het programma
En wat moet ik daar nu over zeggen... Oh now feel it comin back again, like a rollin' thunder chasing the wind, forces pullin' from the center of the Earth again, I can feel it. Gewoon een ontzettend lekker nummer, kippenvel voor mij!
), die ook in strapping young lad speelt. Alleen is punchdrunk nog sneller (en een beetje harder ook wel. Kortom: Genieten Van het nieuwe album, en een numer zoals ik ze het liefst hoor. Meerstemmig, zowel Michael als Suzanna opvallend aanwezig, en een lekker deuntje er onder... doet denken aan een oude nummer als Walking down your street of Let it go.
Van het album "Holiday In Eden", misschien wel het meest verguisde album van Marillion. Terecht of onterecht, na dit album zijn veel fans afgehaakt. Zonde, want Marillion heeft nog aardig wat juweeltjes voortgebracht.
Maar nu over het drieluik "This Town...", dat begint als een vrij standaard rock nummertje, daarna een hypnotiserend middenstuk kent en zeer emotioneel eindigt met 100 Nights. Het hoogtepunt van "Holiday in Eden" en live nog steeds een kraker van jewelste (als ze het tenminste spelen...)
FYC is één van de weinige wel-leuke mainstream popacts uit de jaren '80 en hun hun succesalbum The Raw & The Cooked uit 1989 is één van de leukste platen uit dat decenium. Het bekendst is waarschijnlijk de monsterhit She Drives Me Crazy maar ook alle andere tracks van deze cd zijn de moeite van het herbeluisteren/ondekken waard. Net als bijvoorbeeld Simply Red en nog wat Engelse artiesten uit die tijd, is de muziek van FYC behoorlijk door de Amerikaanse soultraditie van Motown beïnvloed, en daardoor swingen de meeste nummers onweerstaanbaar de pan uit. Maar even belangrijk is natuurlijk de uit duizenden herkenbare falset-stem van Raymond Gift (waar is-ie gebleven?). Op Good Thing geeft pianist Jools Holland, toendertijd lid van een andere eighties band Squeeze en nu van zijn muziekprogramma Later op de BBC, een prachtige piano boogie solo ten beste. Bij dit nummer zat trouwens een leuke clip van mods met meisjes op oude Vespa's, en die zoek ik nog, dus wie..?
Live-cover van Master of Puppets origineel van Metallica, nu gespeeld door de progressieve metalband Dream Theater. Best wel een goede cover.
Hoe krijgen ze het voor elkaar, drie van mijn favorieten artiesten (band) bij elkaar. Dat lokt uit tot luisteren dacht ik bij het zien van het nummer. Moby, en Heather Nova, ze hebben niets met elkaar gemeen, behalve dat ze beiden goede muziek maken... Het liedje klinkt op zich niet slecht, je herkent meteen beider stijlen en het past prima bij elkaar.
Maar...hoewel ze de sfeer redelijk goed benaderen, haalt het realutaat het niet bij het origineel van the Clash.
Aussie bulldozerpunk uit 1977. Geweldige plaat. Opgenomen in 2 dagen, en klinkt als een op hol geslagen diesellocomotief op speed. Erg goed dus.
Behaalde een 19e plaats in de Engelse hitparade in 1986. Mix van reggae, folk en een beetje jaren '80 pop. Geen idee of het een hit was in Nederland, maar ik heb echt jaren gezocht naar de originele versie van dit nummer. (Ik heb wel een live-versie, met een groot Afrikaans orkest, dat klinkt meer als Paul Simon dan als dit ingetogen protestnummer)
Bekent van het nummer I Wish. Skee Lo heeft de bekende G-Funk sound, maar klinkt een stuk minder agressief dan de bekendere acts. Op de hele cd wordt niet gescholden, maar toch klinkt het TRUE
Dit nummer is perfect om s'avonds heerlijk te relaxen
Ik ben in een ontzettende chaggerijnbui, heb mijn huillieplaylist opstaan, zwelg in mijn own misery en luister allerlei vervelende sentimentele jankmuziek. Tori Amos is de soort muziek die ik normaliter mijn aardsvijand nog niet kado zou doen op haar verjaardag, maar dit nummer doet me heel veel vanwege de vriend die het me aanraadde. Voor alle zwelgexhibinisten, Tori Amos.
Hoorde hem laatst in de auto terug naar huis terwijl we naar Club Lek aan het luisteren waren waar trouwens ook een hoop baggermuziek voorbij kwam. Dit nummer van DM kende ik al, maar was ik vergeten en dankzij Club Lek heb ik het zojuist weer geKazaad.
Het is de oldfashioned DM-stijl. Lekker nummer.
Speciale digipack heruitgave van een erg grappig metalalbum van de Duitse 'true'-metalband Grave Digger. Allemaal liedjes over schotse veldslagen, sommige nummers zitten er wat doedelzakken in verwerkt. Erg grappig, vooral het nummer "Rebellion."
Damn weer een lekker nummertje van het nieuwe album Stripped!!
Lekker ruig, maar niet zo ruig dat het niet goed klinkt.
Prachtige stem, waar je alles meekunt, dit dus ook.
Christina roeleerd echt keihard!!
Goede jazz om mee wakker te worden. En enigszins vrolijk te worden.
Ik deed iets met een "esel" en ineens haddik um Scheen wel aardige muziek te zijn, dus ik dacht; laat ik eens kijken. Ik ben aangenaam verrast moet ik zeggn...
Meer volgt
Ik weet nog goed dat het nummer uitkwam. Ik heb eerst heel lang moeten nadenken of het een man of een vrouw was. Toen ik erachter was gekomen dat Billie een vrouw is vond ik het een kutnummer. Nu vind ik het prachtig. De tekst is goed, de muziek is goed, de stem is goed, het is gewoon helemaal goed! Ik heb 'm nu al voor de 4e keer op repeat staan.
Uit de tijd dat de Stones nog echt goed waren, smerige rock & roll speelden en iedere moeder haar dochters binnenhield voor Mick en Keith. Inmiddels lijkt dat al heel lang geleden...
Do I need to say more?
Prachtig nummer, lekker simpel met een mooie stem.
Lekker zielig ook.
Leuke intro van een Britse meteoroloog....prachtig beginstuk...en daarna de percussie....eerst een vertraagde breakbeat en daarna op volle snelheid een 303. Een prachtplaat van hun eerste album: The Experience.
Deze groep blijft me elke keer verbazen
CD met daarop twee albums van deze Nederlandse psychedelische rockformatie. Beetje Soft Machine achtig, erg grappige muziek en net zo mooi.
Lekker nummertje met een grappig melodietje, afgeleidt van Montell Jordan met Get it on Tonight (wat een geheugen heb ik toch!)
Snelle rap van mevrouw Da Brat (ik kon het uit mijn hoofd opdreunen) en tussendoor nog een refrein gezongen door het bloedmooie fotomodel Tyrese.
Grappige clip zat er ook bij, het ging dus gewoon over seks.
Eén van mijn favorieten van Rubber Soul. Lekkere hatelijke McCartney voor de verandering. Volgens mij moet hij ongelooflijke ruzie hebben gehad met z'n vriendin voordat 'ie dit schreef, of zo.
Why, tell me why, did you not treat me right?
Love has a nasty habit of disappearing overnight
You're thinking of me, the same old way
You were above me, but not today
The only difference is you're down there
I'm looking through you, any other way
Miles Davis / In a silent way
Track 1 is wat meer Bitches Brew-achtige fusion... minder druk dat wel. Track 2 "In a silent way/It's about that time" is prachtige 'stille' jazz fusion. Een van de beste platen van Miles imho.
Lekker speedmetal nummer met een strak ritme. De zang is goed en de melodie zit goed in elkaar, kortom niks mis mee
Openingsnummer van Viva Emptiness, schitterend afwisselende song die alles bevat wat een moderne scandinavische rock/metalband nodig heeft: agressie, melancholie, melodie en een goed refrein.
De 12" van 6 minuten en 35 seconden. Matt Johnson wordt op dit nummer geholpen door de lieflijke Neneh Cherry. Dit nummer is opgenomen voor het album Infected uit 1986, dus nog voor haar solo-debuut Raw like sushi uit '89.
Aanvankelijk is zijn artiesten naam Jameson maar de naam scheen al bezet te zijn en daarom nu Jaimeson
www.jaimeson.co.uk
Verder een lekkere garage plaat.
10cc is welbekend van ietwat uitgekauwde Arbeidsvitaminen-hits als 'Dreadlock Holiday' en 'I'm not in love', maar op deze schandalig onderschatte plaat uit 1974 (#71 in mijn Album top 100) combineerden zij perfecte Beatles-achtige pop met scherpe teksten en een experimenteel randje. Welke andere band presteert het om nietsvermoedende luisteraars mee te laten zingen met liedjes over een kannibalenstam die verzot is op Amerikaanse touristen, een boyband die over geen enkel muzikaal talent maar wel over knappe smoeltjes bezit of over een bom aan boord van een vliegtuig die elk moment kan ontploffen?
quote:White trash rap?
Op maandag 7 april 2003 15:31 schreef FluxC5 het volgende:
Welke muziekstijl is/zijn de Beastie Boys?
[on-topic]
David Morales - Higher Higher
Erg lekker nummer, dat ik momenteel van de Planet Hardsoul compilatie luister gemixt door DJ Roog. Wat mij betreft 1 van de betere club-deejays.
Werd weer op dit prachtige album attent gemaakt door de Atomic Kitten
versie hiervan (die eigenlijk best wel lekker klinkt).
Het titelloze debuut uit '82 van deze supergroep, bestaande uit John Wetton (King Crimson, UK, Roxy Music), Steve Howe (Yes), Greg Lake (Emerson, Lake &Palmer) en Geoff Downes (Yes, The Buggles). Lekkere, bij vlagen behoorlijk bombastische, rocknummers. Niet te moeilijk maar allemaal zeer vakkundig gespeeld. Deze bezetting maakte nog een album, daarna was het een komen en gaan van bandleden. Bestaan nog steeds, geloof ik...
erg vrolijk simpel liedje met een lekker tempo. echt zo'n meezinger
Openingsnummer van de op de beurs gekocht lp The sky's gone out. En vanaf de eerste noot goed! Een van de hardste Bauhaus nummers.
Haha, vond dit nummer al super toen het uitkwam, hoor hem nu voor het eerst in 8-9 jaar, heerlijk fout nummer!
Werd nieuwsgierig gemaakt door de radio vanmiddag, ik geloof door een nummer wat Kobus draaide. Ik ging er helemaal van bewegen in m'n stoel Ik ben dus wat gaan zoeken op Kazaa na tipjes van hoedienielief en stuitte op de BVSC, een groepje waar m'n broer ook cd's van had, kan ik me herinneren. Fijne muziek, ik waan me in een steakrestaurant waar ik met mijn lief wacht op een net besteld vleesgerecht
Zuid-Amerikaanse muziek dus.. (geloof ik). Gegarandeerd dat er een paar spieren in je lichaam MOETEN meedoen..
voor info hier dit topic:
)EIB( aka Bad Company
Mickey Mars is een DJ die wat mixjes van hemzelf online heeft gezet op MikeMars.com. Vooral de laatste van hem, waarvan ook een tracklisting beschikbaar is (Stage III) is errrrug goed. Hele goeie opbouw in de set met echt lekkere tunes.
Voor alle duidelijkheid, 't gaat hier om drum'n'bass
Orgineel de theme van de film 'Requiem for a Dream' en door Howard Shore opnieuw opgenomen om te dienen als achtergrond muziek voor 'The Lord of the Rings: The Two Towers' trailer.
En hij ruled extreem!
Petje af voor Howard
Duitse terror met duistere, overstuurde beats en vooral veel tiefusherrie, van het beruchte kotzaaklabel. Al hun "hits" op één ceedee!
01 Stickhead - Intro (100bpm)
02 Leathernecks - Shaiiissseee (248bpm)
03 Stickhead - Getting Crazy (232bpm)
04 Stickhead - Kotzaak (Bastard Mix) (199bpm)
05 Stickhead - Get In Gear Remix (249bpm)
06 Dogge Team - We Came To Hool (249bpm)
07 Jack Lucifer - I Am Living Death (239bpm)
08 Jack Lucifer - 96 Knights (To The Death Mix) (239bpm)
09 Stickhead & Don Demon - Demonhead (216bpm)
10 The Kotzaak Klan - Thrashed (209/251bpm)
11 The Kotzaak Klan - Powerstation Kotzaak (240bpm)
12 Bold Bob - Kick Ya (209bpm)
13 Bold Bob - Dive Into The Steel (219bpm)
14 Bold Bob - Terminated Remix (231bpm)
15 The Kotzaak Klan - Locked Inside (188bpm)
16 Stickhead - Sadistic Base (KK Liveversion) (179bpm)
17 Stickhead - Check This Mutha Down (KK Liveversion) (209bpm)
18 Stickhead - Sanctuary (92bpm)
19 Jack Lucifer - 96 Knights (Burn By My Brain Mix) (231bpm)
Hoedienie en ik hoorden dit nummer laatst op nummer 3 met begeleidend commentar van Ruud de Wild, Sander de Heer en Jeroen Kijk in de Vegte en we lagen in een deuk en gingen meezingen. Sindsdien is dit dus een nummer waar we beide vrolijk van worden
Wat is het? Hele standaard hiphop maar voor mij met een bijzonder tintje dus
quote:die gasten zijn gaar
Op dinsdag 8 april 2003 14:10 schreef Soep v/d Dag het volgende:
Kotzaak - ... Like a Raging Bull ALBUM
ik heb ze een keer op een feest mee gemaakt.
draaien kunnen ze niet/nouwlijks.
zijn continue stoned (ze staken om de 15 minuten een nieuwe joint op)
en maar vaag doen.
op een gegeven moment wisten ze niet eens zeker of een plaat nou op 33 of op 45 toeren moest.
ze hebben de toeren iets van 4 keer veranderd voordat ze em goed hadden
Gewoon een Phatte remix met een strakke beat eronder
Hail to the thief
Promotional copy.
2 + 2 = 5 (The Lukewarm.)
Sit down. Stand up.(Snakes & Ladders.)
Sail to the Moon.(Brush the Cobwebs out of the Sky.)
Backdrifts.(Honeymoon is Over.)
Go to Sleep.(Little Man being Erased.)
Where I End and You Begin.(The Sky is Falling in.)
We suck Young Blood.(Your Time is up.)
The Gloaming.(Softly Open our Mouths in the Cold.)
There there.(The Boney King of Nowhere.)
I will.(No man's Land.)
A Punchup at a Wedding.(No no no no no no no no.)
Myxomatosis.(Judge, Jury & Executioner.)
Scatterbrain.(As Dead as Leaves.)
A Wolf at the Door.(It Girl. Rag Doll.)
Geen bijzonder grote Radiohead fan, maar prima album zo de eerste keer. Tom York is weer bijzonder.
Joy Division live! Slechts 1 woord om het te omschrijven: INTENS....
Experimentele jazz van meneer Zorn. Heel anders qua stijl van bijvoorbeeld Naked City of het #Muziek volkslied Speedball. Zitten hier een aantal bijna pijnlijke piepen op.
Dit schrijft allmusic erover:
quote:
Hockey belongs to John Zorn's early works. The piece dates from 1978 and is shorter (in principle) than Lacrosse or Pool, also from the same period. This disc contains 17 takes of "Hockey" by two very different groups. Group one appears on the first four tracks and consists of Eugene Chadbourne (electric guitar), Wayne Horvitz (amplified piano), and Bob Ostertag in one of his rare recordings with the Serge modular synthesizer. Group two is an acoustic trio of Polly Bradfield (violin), Mark E. Miller (percussion), and Zorn on duck calls and clarinet mouthpiece. The inner workings of the piece are left to the listener's imagination, but the composer suggests a likeness to entertainer Jack Benny (and to a lesser extent Buster Keaton). The second trio is the best place to study the piece. The players each have a very limited number of possible gestures and it sounds like they have to keep "passing the puck" (to pick up on the title). They play one at a time, one note at a time. The exercise quickly gets tiresome over the 13 takes of group two. Some are incomplete readings interrupted by Zorn for this or that reason; the duration varies from 45 seconds to close to four minutes. Group one is much more interesting, if only because Chadbourne is Machiavellian and the interaction between players sounds less forced. There is also more variety between the four takes (two stretch over 11 minutes). This disc was first released as part of the box set The Parachute Years.
Deze cd van John Zorn is niet helemaal jazz en een stuk minder experimenteel dan zijn andere muziek. Het is muziek bij een documentaire over Joodse homo's en lesbo's. De muziek staat bol van de klezmerklanken, erg goed gedaan. Sommige nummers hebben nog wel de schertzende Zorn-sound, maar het is toch allemaal wat serieuzer zo lijkt het, niet echt vreemde stukken ertussen met een krijsende saxofoon, maar vooral een erg ingetogen klarinet.
Eerste album van The Boss met de E Street Band sinds Born In The USA... Hij viel me eerst erg tegen. Ik vond de nummers geforceerd klinken en bovendien hoor je dat Bruce flink ouder is geworden. De laatste weken luister ik hem vaker en is hij eigenlijk . Er staan wel een paar zwakke/saaie broeders op zoals The Rising, Nothing Man (klinkt wel erg als Secret Garden) en Let's Be Friends. Daar tegenover staan echter weer toppers als Lonesome Day, Paradise, Worlds Apart en Further On (Up The Road). Bovendien klinkt Bruce dan wel erg oud maar ook erg goed...
Enige officiële live-album van de gothicrockband Fields of The Nephilim uit 1991 vlak voordat ze toen uit elkaar gingen (en sinds een aantal jaren weer samenwerken). Het is een album met daarop materiaal dat verzameld is tijdens drie van hun concerten in 1990. Live klinkt hun muziek haast nog beter dan op cd, vooral door het wat ruwere geluid van zowel instrumenten als zang, wat erg goed aansluit bij hun imago als gothiccowboys en de dingen die zij in hun muziek beschrijven.
Tracklist:
Intro, for her light, at the gates of silent memory
Moonchild
Submission
Preacherman
Love under will
Sumerland
Last exit for the lost
Psychonaut
Dawnrazor
Het laatst uitgebrachte album van Porcupine Tree. Naast de bekende melacholische wijsjes, bevat dit album ook een hoop stevigere stukken, overgehouden aan frontman Steven Wilson's samenwerkingen met Opeth. Aankomende woensdag staan ze in de 013. 
Geweldige dubbelCD, zojuist gekocht. Allemaal live-tracks, allemaal uit de periode van 1969 tot 1998
Koste me 25 euro, maar dat is 't zeker waard, ontzettend strak gespeeld!
Vette mix van dit nummer.
Afgelopen week zag ik haar live zingen op mtv, begeleid door een bongo-speler en een gitarist, en het klonk heel intiem en mooi. Wat een leuk liedje is dit toch, vrolijk, jaren '80-achtig, liev. En in de clip heeft ze nog rood haar ook.
Grijsgedraaid op m'n zolderkamertje, net als School.
De muziek van nu raakt me gewoon niet meer.
quote:I agree
Op dinsdag 8 april 2003 21:14 schreef MuadDib het volgende:
Joy Division - Les Baines Douches (cd)Joy Division live! Slechts 1 woord om het te omschrijven: INTENS....
zeer machtig quote:Niet om te zeiken, maar ik vind 'Preston' eigenlijk zelfs nog beter....
Op dinsdag 8 april 2003 21:14 schreef MuadDib het volgende:
Joy Division - Les Baines Douches (cd)Joy Division live! Slechts 1 woord om het te omschrijven: INTENS....
Hier hoef ik weinig meer over te zeggen. Hoe krijg je 't toch voor elkaar zo'n song inelkaar te draaien...
RESPECT
weer zo'n topnummer van Viva Emptiness. Daar gaat de buurt!
De laatste cd van dit hiphop-duo dat de relaxede laid-back stijl uit begin jaren 90 laat herleven. Tekstueel hebben de mannen niet echt veel te melden, vrijwel elk nummer gaat over a) vinyl verzamelen of b) blunts roken. Maar de produkties zijn wel geweldig, zo te horen hebben ze inderdaad ook een verzameling obscure jaren 70 soul/funk waar ik wel een middagje in wil spitten.
Brrrrrrr............ die 'apache' sample doet 't 'm.. .
en de cuts van DJ Supreme ....
Ooit frontman van artrock/punkband Virgin Prunes. Solo (of eigenlijk samen met Maurice Seezer) een heuse chansonnier. Perfect voor een avond met kaarslicht, cognac en een mooie vrouw...
Kelly Clarkson is een van de beste zangeressen ter wereld. Ze heeft echt een fantastische stem. Dat is op dit nummer ook weer goed te horen. Bombastisch nummer waar naast de stem van Kelly ook de muziek (prachtige violen enzo) eruit springt.
Duitse gothicmetal met een berg aan klassieke invloeden gezongen en gecomponeerd door Tilo Wolff, die ook onder andere samenwerkt met Illuminate.
Werelds nummer..vooral in het voorjaar!
(Accept = begin jaren '80 heavy metal ala motley crue en twisted sister e.a.)
Electroclash uit 2003, klinkt als een soort combi tussen Ladytron en Stereo total. Dit nummer in elk geval wel. Gooi er nog wat DAF en Anne Clark bij en je bent er helemaal.
Duran Duran - Rio
Het tweede album van de band, uit 1982. Bevat de hits Hungry like the wolf, Rio en Save a prayer. Vooral de clip van Rio is beroemd, de mannen in de nette pakken op de zeilboot van Simon LeBon. En ik vind het nog steeds geweldige muziek.
Als vrijwel alle nummers single material zijn, dan weet je dat je een goed album in handen hebt. Hier is dat zeker het geval. Een stapel schitterende en heerlijk in het gehoor liggende nummers en wat de teksten betreft: daar kan ik me helemaal in vinden (de reclameslogan bij deze cd, "De soundtrack van je leven", klopt als een bus) en bovendien lopen ze lekker en zijn ze goed opgebouwd. Steengoed.
Disco nummer uit 1988. Vond ik toendertijd supergoed, en ik snap nog steeds wel waarom. Lekker tempo, goed gezongen door Adele Bertei. Helaas geen hit geweest...
B-kant van 'Out of the blue' en destijds een van de beste albumtracks van de lp, vond ik dan. Pure 80's pop, typisch geval van iemand die te vroeg populair is geworden, in 1987/88/89 als 16/17/18 jarige zangeres groot in de VS (en een beetje in Europa) en vervolgens niks meer. En dat terwijl ze zelf alle muziek schreef en ook een hoop instrumenten bespeelde. Zonde.
Zit een beetje tussen new wave, pop en (fm-)rock in. Wordt meestal tot het eerste gerekend. Stem van Martha Davis is erg herkenbaar, verder hebben ze in Nederland slechts 1 hit gehad (Suddenly last summer) maar die staat niet op dit album.
Heeeel erg verkeerd van limp bizkit om tool te coveren.Het lijkt nergens op.
het nummer van het gelijknamige album
En dan specifiek dit nummer omdat het zomaar kwam bovendrijven toen ik van hetzelfde album 'Sikamikanico' hoorde. BSSM is een nummer met een lekker vet geluid, lekkere vette gitaren en de opzwepende stem van Anthony Kiedis. Prima stripnummer
quote:Nieuwe stijl
Op zaterdag 19 april 2003 21:44 schreef klOkproductions het volgende:
Erik Satie - Gymnopedie #2
Ik ben de film Resevoir Dogs aan het kijken en daardoor kwam ik op het idee om deze cd weer onder het stof vandaan te halen. Eigenlijk zonde dat ik hem lang niet meer gedraaid heb.
Gisteren in de kinky 101 gehoord en meteen gedownload. Mooi jaren 80 nummer met melancholieke sfeer.
quote:ok dan
Op zaterdag 19 april 2003 21:44 schreef SEMTEX het volgende:[..]
Nieuwe stijl
Erik Satie - Gymnopedie #2
Waarom? Lang verhaal... komt er op neer dat ik op zoekw as naar nummers van Erik Satie. Ik kwam terecht bij een, hoe toevallig, vandaag geopend topic over Erik Satie. EN toen ben ik die Gymnopedie maar gaan neerladen halen....
Erg mooie klassieke pianomuziek. Melancholische muziek. Voor sommigen te zwaar. In ieder geval; erg sfeervol. wordt de laatste jaren nog veel gebruikt in Reclames en Films (laatste film waar ik iets van Satie hoorde was : About Schmidt. De Gnossiennes...)
Het is 1987, het is de tijd van de Yuppen, van de film Wallstreet, van de snelle pakken, van Rick Astley. En in die tijd zal ws dit nummer wel uitgekomen zijn. Gaye 80's muziek. Het is zo'n easy listening nummer, wat ws 10 keer per dag op Sky Radio langskomt, maar het klinkt wel
En check de witte sportsokken in de schoenen Awww...
Het is zo prachtig vertolkt door o.a. Cecilia Bartoli, ik hoop dat meer mensen dit gaan luisteren, je hoort de liefde van de componist door de muziek heen. Zo mooi...
Uit de categorie: Ondergewaardeerd. Een album dat zich beweegt in de ruimte tussen pop, jazz en avantgarde. Een album dat de tijd neemt voor z'n composities. Een album dat het experiment niet schuwt. Een album dat het einde van Talk Talk inluidde...
(search: Proton)
Debuutalbum uit 1967 van de Britse rockformatie Pink Floyd, toen nog met gitarist en songwriter Syd Barret. De titel komt uit het boek The Wind in The Willows. Het album heeft een psychedelische sound.
1. Astronomy Dominé (Barrett) - 4:12
2. Lucifer Sam (Barrett) - 3:07
3. Matilda Mother (Barrett) - 3:08
4. Flaming (Barrett) - 2:46
5. Pow R. Toc H. (Barrett/Mason/Waters/Wright/Wright) - 4:26
6. Take Up Thy Stethoscope and Walk (Waters) - 3:05
7. Interstellar Overdrive (Barrett/Mason/Waters/Wright/Wright) - 9:41
8. The Gnome (Barrett) - 2:13
9. Chapter 24 (Barrett) - 3:42
10. The Scarecrow (Barrett) - 2:11
11. Bike (Barrett) - 3:21
Ik had nooit echt veel positiefs over deze CD gehoord, maar ik vind hem dus wel erg mooi. Ik dacht dat hij kut zou zijn, maar dat is 'ie helemaal niet! Maar ja, het is Alanis he. En Alanis staat voor kwaliteit.
Zangeres van de Nymphs, op deze song krijgt ze hulp van Jeff Buckley op gitaar en zang. Zwaar, intens, meeslepend. Zoals eigenlijk alles wat Inger maakt. Die zangstijl van haar... super.
erg lekker nummer..
Van de (live) demo van de jonge Nederlands dark/progressive metal band. Naar mijn mening veelbelovend, als ze de kans krijgen konden ze zeker bands als After Forever, Autumn, enz. evenaren.
Al met al gewoon heerlijke muziek. 
Niemand weet wat Allison Shaw zingt, klinkt alsof ze altijd dronken of stoned (of stronken) is. Maar dat maakt niet uit, haar stemgeluid past perfect bij de gothic-achtige muziek van de band.
Een nummer van het album Shifting Realities uit 2002. Helaas lijkt de band inmiddels overleden en dat terwijl ze best veel te bieden hadden, een van de betere bans uit Italie...
Overladen met synths maar nergens te veel. Lekker volle sound, crank that volume up baby
"I come to you, defences down, with the trust of a child."
Een heerlijke combinatie van 2 van m'n favoriete hiphop acts. Een funky beat met een catchy loopje. De flow is heerlijk. Een echte aanrader voor iedereen die de standaard hiphop een beetje beu is
Nirvana - In bloom
Waarom? Ik hoorde laatst op 3FM een In Memoriam van Nirvana met oa stukjes van Jan Douwe Kroeske en ook dit nummer kwam voorbij en daar was ik blij om, omdat het mijn favoriete Nirvananummer is en ik de bijbehorende clip ook geweldig vind.
Wat is het, voor de totale onwetende
: Grunge quote:Daar mag je ook posten hoor
Op woensdag 23 april 2003 01:07 schreef Myster_E het volgende:
Helga - Niemand heeft je ooit gezien-edit- sorry dit is de nieuwe
Alleen moet je d'r iets meer moeite voor doen
quote:Ja, ik heb het in het begin wel eens gedaan.
Op woensdag 23 april 2003 01:08 schreef Tony_Montana67 het volgende:[..]
Daar mag je ook posten hoor
Alleen moet je d'r iets meer moeite voor doen
Alsnog: Helga - Niemand heeft je ooit gezien
Ik kwam achter dit nummer doordat Helga (op Fok) ooit vertelde dat ze dit nummer had ingezongen. Ik ben er nog niet achter of dat werkelijk zo is maar het is best een leuk nummer. Over nieuw leven, kan nog net achter pasen.
RIP Nina Simone... en sadly enough ben ik door haar overlijdensbericht pas haar muziek gaan ontdekken. Vind niet alles even geweldig, dit nummer is echter wel fijn en onderhoudend...
Valt volgens mij onder de noemer jazz..
quote:Klassieke meesters - deel 1 - Rachmaninoff.
Ever since its creation, Rachmaninov's Piano Concerto No. 2 in C minor, Op. 18 (1900 - 01) has remained one of the composer's most popular large-scale works. The Concerto was written in the aftermath of the composer's treatments for depression and loss of inspiration following the disastrous 1897 premiere of his Symphony No. 1 in D minor, Op. 13, which had been led by a reportedly drunken Glazunov. For three years, Rachmaninov wrote almost no music, believing that his worth as a composer was negligible. Daily hypnotic therapy sessions from January to April 1900 rallied his spirits, and by the end of that year, he had completed and performed the second and third movements of his new piano concerto. Encouraged by the positive reception, Rachmaninov wrote the first movement and, on December 9, 1901, premiered the entire work in Moscow in a triumphant performance conducted by his cousin, Alexander Siloti.
The Concerto opens with a series of dark, increasingly insistent chords on the piano that introduces the main Moderato theme, a passionate melody in the lower strings distinctively Russian in its melancholy character; the lovely second theme maintains the intimate, wistful mood. The development features a brilliant and colorful buildup that climaxes in a dramatic march-like episode based on the opening theme. The movement ends with a lively coda.The second movement, Adagio sostenuto, features an intimate, dreamy theme, less melancholy and mercurial than the music of the first movement. A tense episode in the middle section heightens the drama; for the most part, the mood is tranquil though filled with passion and tender emotion.
The finale leads off with a distinctively rhythmic theme, typical of Rachmaninov in its simplicity and repetitive features as well as in its brilliant virtuosic writing. The alternate theme is one of the composer's most memorable creations, a passionate melody that in the 1940s was turned into the popular song "Full Moon and Empty Arms" (Indeed, the Concerto was a veritable wellspring of such source material; the alternate theme in the first movement was similarly converted into the hit "I Think of You".) The concerto closes with a soaring, rhapsodic statement of this theme, followed by a brief, brilliant coda.
Uit de 'in the fishtank'serie dit keer een samenwerking tussen Sonic youth en the Ex. Tja, het resultaat is een beetje voorspelbaar en dan extremer. Absolute noise. Piepjes, kraakjes, gitaarloopjes, een verdwaalde trompet, alles kan en mag. Ze hebben er zelfs verschillende nummers van weten te maken, titels bedenken was alleen te moeilijk, vandaar titels als 'II', 'IX' etc. Alleen voor de diehard fan.
Dit nummer heeft voor mij een zeer persoonlijke betekenis. De geweldige strot van Axl bezorgd me nu ook weer kippevel. Misschien allemaal een beetje eenvoudige en uitgekauwde muziek, maar het is heerlijk om nu weer te draaien!
Dit nummer kan al niet meer stuk vanwege de geniale intro uit de film Scarface. Dit nummer is een aanval van Cuban Link op de inmiddels bij het grote publiek bekende Fat Joe. Om de een of andere reden hebben ze ruzie, maar deze keer wordt het niet opgelost met een spervuur van kogels, maar met een heerlijk nummer, waarin Link z'n eigen text mengt met die uit de film. Deze combinatie klinkt verrassend en voor de vaste bezoekers van de hiphop topics hier een duidelijke aanrader