Verslag van de trouwdag van Zuurtje en Kleintje

Dit is overigens een verkorte versie. De uitgebreide staat op onze website

De nacht was rommelig. Ik droomde dat mijn jurk vol met gele, groene en rode bloemen zat.
Ik schrok wakker en haastte me naar de kamer waar mijn jurk hing om even te controleren.
Weer in bed, weer een hazenslaapje. Om 5 uur was ik klaarwakker. Maar ja, wat moest ik doen. Maar weer verder draaien.

s Morgens om 7 uur besloot ik dat het welletjes was geweest. ERUIT! Had van 5 tot 7 al niet meer geslapen.
Wat bleek nou mijn moeder ook niet. We hadden dus best een bakkie thee kunnen doen beneden!

Toen Arno in Schoonhoven aankwam stond iedereen buiten. Mijn getuige Jonna en ik stonden binnen te wachten tot Arno op het tuinpad liep, dan zou ik naar de deur lopen. Arno was sprakeloos. Woorden kwamen er moeilijk uit maar de tranen bleven bij ons allebei binnen. Arno zag er geweldig uit. Hoed op, handschoenen aan, hij zag eruit om door een ringetje te halen (grinnik dat gebeurde later letterlijk met zijn vinger!).

We liepen even een rondje over het tuinpad en gingen naar binnen. Daar at ook Arno nog een broodje, er werden nog wat spullen in de auto gedaan en toen gingen we op weg naar Rotterdam.

Bij het stadhuis aangekomen zagen we al collegas van Arno staan. Zijn eigen afdeling maar ook een heuse cameraman. Wel niet met een tv camera, maar hij begon flink te filmen. We kregen allerlei lieve woorden over hoe we eruit zagen, nog wat fotos gemaakt en toen naar de wachtruimte binnen. Daar ging iedereen de trouwzaal in, wij volgden als laatste. Heel leuk, mijn zwagers liepen voor ons. De mafkezen hadden zich in smoking gehesen, zonnebril op en een oortje in, alsof het security was, onze eigen bodyguards!

Bij de trouwzaal aangekomen stond iedereen en begonnen ze te klappen, heel mooi. Wij gingen zitten en de speech begon. Heel grappig, tijdens het voorbereidend gesprek met de ambtenaar had ik gevraagd of we de speech mee zouden krijgen maar dat zou niet gebeuren. Wat hadden Arno's collega's nou gedaan... de beste man had een microfoontje op zijn jacquet en er stond een grote tv camera constant op ons gericht!

Het verhaal ging over de getuigen en de vader van de bruid bemoeide zich er gelijk mee dat iedereen er getuige van was. Arno vond het allemaal te lang duren en die zei nog even dat hij aan het wachten was. De zenuwen waren duidelijk te zien. En jawel... eindelijk werd de vraag gesteld. Arno als eerste. Wat hij precies heeft gezegd, dat weet ik niet meer. Ik weet in ieder geval dat hij ja heeft gezegd. En mijn antwoord was: Niets liever, JA!!!
Direct na ons ja-woord werd er door zwager uit de stad van idol Jamai "COME ON" geroepen. Het ijs brak en iedereen begon te lachen. De spanning was weg. Er volgde nog een liefdevolle kus!

Na de speech heeft Eveline nog even iedereen bedankt voor de belangstelling in het stadhuis
en met name Wim bedankt. Want Wim is de persoon door wie Arno en ik elkaar hebben leren kennen en zonder hem hadden we deze dag nooit kunnen beleven. Na de het verhaal zijn we naar de felicitatiekamer gegaan. Hier kreeg Arno een bekertje cola en ik een bekertje water.

Nadat we nog even foto's hebben gemaakt op de trap in het stadhuis zijn we naar buiten gegaan.
Heel erg mooi, daar stonden ze ons met bellenblaas op te wachten! Allemaal bellen vlogen om ons heen. Een heel erg mooi gezicht

Buiten aangekomen was het tijd voor de duiven. We wilden iets anders. Iets liefdevols wat niet iedereen heeft.
Dus dan maar 7 duiven loslaten. 7 duiven, voor iedere dag van de week geluk, liefde en vrede.
Heel erg leuk en iedereen heeft hiervan genoten!

2 lieten we uit onze handen wegvliegen en de overige 5 uit hun mandje!

Het officiële gedeelte is nu voorbij. De daggasten vertrokken naar het hotel. Daar zouden ze vast een hapje en een drankje krijgen. Wij vertrokken met de chauffeur en de fotograaf + zijn vrouw naar plekken in Rotterdam om foto's te maken. We hadden geweldig weer. Dus als eerste naar de Oude Haven in Rotterdam. Even een foto op de brug maken en toen... een terras op! Daar wat leuke nonchalante foto's gemaakt en op wat andere plekken in de oude haven en bij de willemsbrug.

Wat heel erg leuk en onvergetelijk was dat was dat er 2 kleine meisjes op ons af kwamen. Of ze de prinses een handje mochten geven. Op dat moment smelt je. De ouders op het terras moesten enorm lachen.
We zijn nog even met die meiden op de foto gegaan. En ook alle auto's die toeteren, mensen die zwaaien en felicitaties roepen... zoiets is prachtig.

Na hier foto's te hebben gemaakt hebben we bij Hotel New York nog even foto's gemaakt.
Toen op naar het hotel. Daar heb ik mijn enorme sleep van de jurk gehaald. Die was behoorlijk smerig geworden dus ik zou verder gaan met een verkorte versie van mijn jurk, dat was ook makkelijker met dansen!

Arno had 2 mooie cd's gemaakt met nummers die op ons sloegen. Nummers waar wij mooie dingen bij hebben. Deze stonden aan bij het diner en tijdens de bruidstaart.
De hele dag hadden wij het nog droog gehouden, bij het zien van elkaar, bij het ja-woord... maar op het moment dat niemand op ons lette en koffie + taart kreeg hadden wij ons moment. Lenny Kravitz stond aan met het nummer Little girl's eyes! De tranen liepen bij allebei! Een moment om NOOIT te vergeten!

Toen naar beneden, de feestzaal. Veel gasten verspraken zich al over de poppenkast waar wij niets van mochten weten. Inmiddels weten we het want die videoband hebben we al! Mijn familie had een poppenkast geregeld en iedere gast moest hierin om iets tegen het bruidspaar te zeggen. Dit alles staat op video. Echt geweldig! Iedereen heel erg bedankt! Want zoiets is altijd moeilijk, zomaar spontaan op de video!

De openingsdans ging geweldig. Heel anders dan tijdens het oefenen! Helaas bleef het nog stil op de dansvloer.
Maar het nummer 'Step right up' van de Schoonhovense Jamai zorgde voor verandering. Het werd drukker en het feest barstte los.
---------

Inmiddels is het maandagmorgen.
We zijn nog niet helemaal bijgekomen. Maar we zijn er wel achter dat we de hele dag heel bewust hebben meegemaakt.
Alles is zo gelopen als het moest gaan. Het weer, het enige waar je echt geen grip op hebt, zat mee.
We hebben een topdag gehad, zijn niet geleefd en voelen ons geweldig.
Iedere keer als ik de ring om de vinger van Arno zie voel ik kriebels... WE ZIJN GETROUWD!

Het was een topdag en daar willen we IEDEREEN voor bedanken.
Iedereen die aanwezig was, iedereen die met ons heeft meegeleefd naar de dag toe, iedereen die op de vrijgezellenfeesten is geweest, iedereen die aan ons heeft gedacht op de dag en iedereen die ons op allerlei manieren heeft gefeliciteerd.

Het is nog niet af...

Vandaag pakken we onze spullen en morgen op vakantie!
Trouwen verandert niet veel aan de relatie zeggen ze, maar we voelen ons intens gelukkig en iedere keer als ik zijn ring zie smelt ik!