Toen kwam er gelukkig een nieuwe baan (ik noem geen namen, want het is allemaal nog strikt geheim ) en ik kon er weer vol energie tegenaan. Het werk was super, de collega's tof en het groeide. Dat was bijna 9 maanden geleden. Het bedrijf kwam uit een diep dal, maar er zat groei in, het ging de goede kant op. Daarom zochten ze nieuwe mensen want het ging zo goed.
Mijn zelfvertrouwen kreeg weer een boost, ik begon weer in mezelf te geloven.
Vandaag kreeg ik te horen, dat ze ermee uitscheiden. Er komt een dikke streep door. Ik word geacht mijn contract uit te dienen en de klanten op de hoogte te brengen. Ik.. ik die op straat sta straks, maar nog wel even die klappen voor de directie mag opvangen. En zij, zij gaan gewoon weer verder met hun andere activiteiten. Ik word bedankt voor de moeite, het was erg leuk blabla.. maar u kunt gaan...
Mijn collega's en ik kunnen het niet bevatten, allemaal tegelijk begonnen en samen een groei gerealiseerd. Maar het ging niet hard genoeg, dus stoppen ze er maar mee.
Ik ben moe, voel me wederom machteloos. Het ligt niet aan mij, dat realiseer ik me heel goed. Maar om juist nu werkeloos te worden, dat geeft me angst. Ik kom wel weer op mijn pootjes terecht, doe ik immers altijd. Maar deze beslissing is zo frustrerend.
Ik heb helemaal geen zin om te solliciteren, heb het net allemaal gehad. Was net een beetje ingewerkt. Het kost zoveel energie, daarom ben ik moe.
Ik heb zooo hard gewerkt voor dit bedrijf, om me te bewijzen. Niet alleen voor hen, maar meer nog voor mezelf. Om dat stukje zelfvertrouwen terug te krijgen. 'Zie je wel dat ik het kan?'
Elke dag 250 km rijden naar het werk en terug, vroeg eruit laat weer thuis. Ik wilde zo graag! En ik heb er echt al mijn energie ingestopt. En nu voel ik me uitgeblust.
En officieel mag ik nix zeggen, maar wat moet ik dan?
quote:I know,
Op woensdag 19 maart 2003 20:27 schreef Whiteshark het volgende:
is altijd vervelend dit soort dingen ...zit zelf tegen een uwv procedure aan omdat mijn huidige baas geen ander passend werk voor me heeft.
je eigen inzetten voor een ander is leuk maar als je jong genoeg bent en het lef hebt waarom start je niet je eigen onderneming...zat dingen te bedenken . begin klein probeer het doordacht uit te laten groeien tot jij denkt dat het mooi geweest is.bij een baas ben en zal je altijd een nummer wezen ook al kennen ze je naam.. even terug te komen op je topic jij moet je klanten gaan vertellend at jullie ermee stoppen ik zou het anders doenzou mijn klanten opbellen met de mededeling dat jou direktie hen belangrijks te vertellen heeft aan hun ....laten ze hem maar bellen ..iig veel succes met de volgende baan en bedenk dat er vele anderen zijn die in hetzelfde schuitje in zitten als jij en of het nog veel moeilijker hebben
Zoals jij denkt staat mij wel aan. Er spelen zoveel dingen door mijn hoofd momenteel, zoveel mogelijkheden en tevens onzekerheden. Moet dat echt even de tijd gunnen.
GVD zat je eindelijk lekker op je plekkie..
Wat ontzettend klote voor je, ik weet hoe hard je gewerkt hebt,
en je kan het, dat weet ik!
Ik mijn ogen ben je altijd een soort superwoman, ik ben ervan overtuigd
dat je dat ook zult blijven!
Ga niet met de pakken neerzitten, het komt allemaal goed, zoals altijd..
En zit je er doorheen?
Dan weet je me te vinden he?!
Al is het midden in de nacht
Bedenk goed dat het niet aan jou persoonlijk ligt en laat je niet gebruiken voor de kutklusjes. Elders kun je met jouw inzet ongetwijfeld wer goed terecht. Wat voor soort baan was het eigenlijk?
quote:Weet ik, je bent een schat.
Op vrijdag 21 maart 2003 12:08 schreef Bolletje... het volgende:
Hej wijffie,
En zit je er doorheen?
Dan weet je me te vinden he?!
Al is het midden in de nacht
Ripley, ik ben vertegenwoordiger in hart en nieren. Ach, commerciele mensen worden altijd wel gezocht, komt allemaal wel goed hoor.
Voelde me gewoon superzielig, omdat het mannetje net die ochtend vertrokken was voor een paar dagen. En dan krijg je zoiets te horen, dan weet je even niet waar je het zoeken moet.
Verhuizen? No way! Blijf lekker in dit boerenland wonen.
Ik ben het ook al weer wat positiever gaan inzien. Ik zie dit als een teken. Er spelen allerlei ideëen door mijn hoofd en ik heb volg. week een vervolggesprek. Dus dan zien we wel weer verder. Deze kat is nog altijd op haar pootjes terecht gekomen.
Het mannetje komt eindelijk vanavond weer thuis en dan kan ik weer tegen hem aan hangen. Heb door dit hele gedoe het gevoel dat hij een eeuwigheid is weg geweest.
Ik zou daaraan blijven denken, komt echt wel weer goed, en vaak als je net een baan achterlaat waarvan je dacht dat je het nooit meer beter kan treffen, blijkt dat een volgende baan NOG leuker is, met NOG leukere collega's...
Wat wel vervelend is, dat je alles moet afronden en verder iedereen teleurstellen, zal niet het makkelijkst zijn.
Ik zou in ieder geval als het mogelijk is even jezelf een kleine periode rust gunnen als je daar weg bent. Jezelf even opladen om je er opnieuw voor te gooien. Misschien bedenk je iets anders wat je perfect ligt
Succes in ieder geval
quote:Dit idee is het helemaal.
Op vrijdag 21 maart 2003 16:51 schreef Right het volgende:
Je kunt je natuurlijk ook gewoon ziek melden: overspannen vanwege de situatie. Hoef je nu de shit niet op te ruimen en kun je rustig op zoek naar een andere baan als je je er weer toe in staat voelt met behoud van je salaris.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |