Ik heb er ontzettend lang over moeten nadenken, of ik dit hele verhaal hier nu wel moest neerplanten of niet. Uiteindelijk besloten om het toch maar te doen, al is het maar om het allemaal van me af te schrijven. Het is een lang verhaal wat, jammer genoeg, nog niet is afgelopen. 
Maar goed, ik zal beginnen. Een klein jaar geleden werd het contact tussen mij en één van m'n beste kameraden eventjes wat minder. Hij en zijn vriendin waren druk bezig met hun plannen te verwezelijken om te gaan samenwonen. Ze hebben uiteindelijk een appartementje gevonden en ik heb hen zelf nog een paar keer meegeholpen.
Prima, toen ze eenmaal gesetteld waren werd het contact weer een stuk beter. Ik zocht hem weer regelmatig op, waarbij ook wel duidelijk werd dat ik het prima met zijn vriendin kon vinden. Verder helemaal niks mis mee. Op een bepaald moment vroegen ze me zelfs om een Yahoo! ID aan te maken, zodat we lekker konden chatten. Prima, goed idee want ik voelde me op dat moment vaak nogal eenzaam en op die manier kreeg ik toch het idee "er bij te horen". 
Het werd al snel duidelijk : dat chatten, dat deed ik eigenlijk alleen maar met zijn vriendin. En dan ging het over van alles en nog wat, de zin en onzin van het leven. Op die manier heb ik haar ook een beetje geholpen bij haar studie. Echter, de chat's werden op een bepaald moment steeds persoonlijker. Zij kwam daarom ook met een vraag, waar zij het antwoord niet op wist. Haar vriend had haar het voorstel gedaan, dat wanneer zij eens trek had in een ander "snoepje", dat hij daar helemaal geen problemen mee had. Zij vroeg zich af, waar dat voorstel vandaan kwam en vroeg aan mij of ik het antwoord wist. 
Ik vertelde haar, dat zijn vorige relatie heel plotseling en op een vreemde manier uit was gegaan, en dat hij dat op deze manier mischien wilde voorkomen dat zoiets nog een keertje zou gebeuren. Affijn, zij met hem gepraat en dat bleek inderdaad zo te zijn. Ik een goed gevoel, ik had hen immers geholpen bij hun relatie. 
Prima, het chatten en contact ging prima verder. Ik merkte alleen op een bepaald moment, dat zij maar weinig zelfvertrouwen leek te hebben. Iets wat ik helemaal niet begreep, want ze is hartstikke spontaan en aardig en ziet er erg goed uit. Ik heb vanaf dat moment ook van alles gedaan, om haar weer een beetje zelfvertrouwen te geven. "Ik wil ook nog leuk gevonden worden" zei ze op een bepaald moment, waarop ik haar als antwoord gaf dat ze maar eens goed in de spiegel moest kijken, en dat een vent zoals ik alleen maar van iemand als haar kon dromen. Bleek dat ik daarmee een gevoelige snaar had geraakt... 
Hoe dan ook, op de avond van mijn verjaardag waren we weer aan het chatten. Ze wilde mij een vraag stellen, maar ze durfde niet. Haar vriend moest daarom lachen, want hij wist waar het om ging. Affijn, het kwam er uiteindelijk toch uit : "Wil jij met mij zoenen?". Hier begonnen mijn oren evetjes van te klapperen...wat was dit nu opeens? Ik moet eerlijk zijn, mijn antwoord had ik snel klaar : "Ja", en ik heb haar ook verteld waarom: dat ik haar erg aantrekkelijk vondt en dat het voor mij zoiets was als een droom die uitkwam. 
Haar vriend (en dus ook mijn vriend, om het nog maar eens duidelijk te maken) zat tijdens die chat gewoon langs haar en was dus van alles op de hoogte. Nou, nu moesten we nog eventjes afspreken waar en wanneer. We besloten het een week later te doen, 2 dagen voordat ik op kerst-vakantie zou gaan. Ik zou gewoon naar haar toe komen, haar vriend moest toch nog ergens een klusje opknappen en werd dus niet uit huis gejaagd.
Maar goed, het werd dus dagen aftellen en in de tussentijd hebben we nog stevig met elkaar ge-sms'st. Daarbij werdt het mij al snel duidelijk dat de nood bij haar erg hoog was, en ik voelde me daar heel erg goed bij : het gevoel "begeerd" te worden. Een dag voordat ik naar haar toe zou gaan stuurde ze me nog een mailtje : "Het verlangen naar jou is inmiddels niet normaal meer. Berreid je maar goed voor, je zult het niet snel vergeten...". Nou, voel je je daarna een echte vent of niet?
Nou, D-Day was aangebroken en ik moet zeggen dat ik nog redelijk relaxed bij haar aanbelde. Ze maakte open, we liepen door de gang, ze vroeg of ik iest wilde drinken...maar nog voordat ik mijn jas uit had hing ze al aan me en waren we stevig aan het zoenen. Ik had haar trouwens van tevoren aangegeven waar ik haar niet zou aanraken, puur uit respect voor haar en mijn vriend. Ik heb me daar prima aan gehouden, maar zoals wij die avond hebben beleefd...dat was niet gewoon een beetje zoenen, dat was gewoon vrijen, en het voelde verdomde goed. Dat ik me nog zo heb kunnen inhouden, ik snap het nog steeds niet, maar ze werdt gewoon zwaar opgewonden. Was ik niet zo nuchter geweest, dan was het waarschijnlijk behoorlijk uit de hand gelopen. We hebben ook dingen tegen elkaar gezegt, die achteraf niet gewoon "in de sfeer van de avond" lagen. 
Toen we "klaar" waren, waren we er echter ook heel erg nuchter over. Leuke avond gehad...prima. Ik heb haar naar het ouderlijk huis van haar vriend gebracht (daar was hij ook), we hebben afscheid van elkaar genomen door elkaar gewoon een hand te geven. En toen kwam voor mij thuis de ontnuchtering : heb je net iemand een paar uur lang alle aandacht kunnen geven, en ook van haar ontvangen...lig je daarna alleen in bed met de wetenschap dat zij gewoon tegen iemand anders aan kan kruipen. Heb die avond dan ook bijna niet geslapen, en liggen piekeren over de dingen die we elkaar hebben gezegt. "Ik zou willen dat alles anders was" had ze me verteld...wat moet je daar nu mee? Hoe dan ook, ik heb heel de vakantie er mee rond gelopen en heb toen ook met ze afgesproken dat we er na de vakantie met z'n drieën eens over moesten praten...zij hadden het kennelijk al een plaatsje kunnen geven maar ik nog niet...
Dat gesprek hebben we gehad, meteen een dag nadat ik van vakantie terug was. Ik heb toen duidelijk gemaakt, dat er bij mij op die bewuste zoen-avond wel wat meer achter zat dan alleen het hebben van een leuke avond. We waren het er dan ook wel over eens, dat zij en ik een beetje rustig aan met elkaar moesten doen, en niet te veel op elkaars gevoelens in te spelen.
Maar verdomd als het niet waar is, een dag daarna krijg ik 's avonds een mailtje van haar met het verhaal dat ze die dag een zwaar gesprek met haar vriend heeft gehad. Het had niet eens zoveel met mij te maken, maar ze waren er achter gekomen dat het gesloten leventje dat ze had (samenwonen in een grote stad, studie etc...) toch nog niet echt voor haar was weggelegd. Ze zou een paar dagen naar haar ouderlijk huis terug gaan, en eventjes helemaal geen contact meer met haar vriend hebben om over de dingen na te denken. Ik nog aangeboden om hun er mee te helpen, maar ik kon op dat moment niets voor ze doen.
Een week daarna vroegen ze me toch om hun te helpen, en wel door gewoon met hun mee te gaan sporten zodat ze hun problemen eventjes konden vergeten. Prima, geen probleem...het was wel het minste wat ik kon doen. Maar na die sportavond kwam het allesverklarende mailtje van haar : Zij gaf toe mij toch wel heel erg leuk te vinden, ze dacht veel te veel aan me, kreeg kriebels wanneer ze een sms'je van me kreeg en ze kon tijdens het sporten haar ogen niet van mij afhouden...kortom, ze was verliefd. Toen ging er bij mij ook een belletje rinkelen, was ik ook niet gewoon verliefd op haar? Waarom had ik anders de hele vakantie die knoop in mijn maag? Ik heb haar toen terug gemaild, dat ik ook verliefd was op haar...en heb meteen duidelijk gemaakt wat ik zoveel in haar waardeerde. 
De hele week daarna is zij thuis bij haar ouders geweest. Ze vroeg of ik haar daar wilde opzoeken, gewoon om te praten...hoewel ze aangaf er bang voor te zijn dat ze me wilde verleiden. Toen ik haar opzocht bleek dat inderdaad het geval te zijn : ze ging langs me op de bank zitten, sloeg haar armen om mij heen en vertelde me dat ze zo graag met me wilde vrijen. Ik zei haar dat ik ook niks liever zou willen, maar dat het voor mij erg makkelijk zou zijn om daar misbruik van te maken en dat het voor haar niks zou oplossen. 
Ik heb haar zelfs verteld, dat ze niet het risico moest lopen om haar relatie voor mij op het spel moest zetten...omdat ik het niet waard was. Ik zou daar immers ook mijn vriend een loer mee draaien. Ik heb haar ook verteld dat we dit zo snel mogenlijk tegen hem moesten zeggen, maar het kwam haar op dat moment niet zo goed uit. 
En vanaf dat moment is eigenlijk alle ellende zo'n beetje begonnen... 
Ik had haar daarna beloofd om haar met rust te laten, zodat ze eens goed over alles na kon denken. Maar ja, ik was verliefd en hield het dan ook niet langer dan een week vol. Ze vondt het echter helemaal niet erg dat ik weer contact zocht, en we hadden dan ook afgesproken om elkaar over een week of twee op te zoeken. We hebben in die tussentijd stevig naar elkaar gemaild, waarbij zij mij elke keer de hoop en het idee gaf, dat ze echt wel een toekomst met mij zag maar dat ze de dingen wel op een fatsoenlijke manier wilde aflsuiten. Ondertussen waren we elkaar ook stevig aan het smsen, waarbij we niet onder stoelen of banken schoven wat we wel niet allemaal met elkaar wilden doen. Zelfs drie dagen voordat wij elkaar zouden ontmoeten, vertelde ze me zelfs dat ze het had uitgemaakt met haar vriend...maar dat stond er op zo'n luchtige manier dat ik daar m'n vraagtekens bij ging zetten.
Die vraagtekens, die bleken achteraf terecht. Een dag voor onze date liet ze via een mailtje (waar ik liever een telefoongesprek had gehad) weten dat het niet door kon laten gaan. Het zou ten koste gaan van haar eigenwaarde..."Het is nog niet voorbij, geef me nog meer tijd. Ik weet het, ik krabbel terug maar het komt ooit nog eens goed tussen ons.". Geeft iemand je dan hoop, of niet? Een paar dagen daarna heb ik dan ook weer contact gezocht, gewoon omdat ik nodig met haar wilde praten om te vragen in welke positie ik mij nu bevond. Maar ze zei dat dat voor de carnaval niet meer ging lukken. "Ik wil je alles geven, maar het zit er nu even niet in en dat weet je. Heb geduld, ik zoek je binnenkort op.". En wederom kreeg ik hierdoor de nodige hoop. Ondertussen liep ik nog steeds met grote schuldgevoelens rond, want ik was ondertussen voor m'n gevoel toch nog altijd m'n kameraad aan het bedriegen. Ik had me dan ook voorgenomen dat, wat er ook uit het gesprek met haar zou komen, dat ik na dat gesprek alles zou opbiechten, hoewel ik de eer eerst aan haar zou laten. Maar dat er iets moest gebeuren was voor mij wel duidelijk, want ik ging er langzaamaan aan onderdoordat gezweef tussen hoop en vrees. 
Maar goed, geen gesprek voor de carnaval dus. Ze mailde nog wel dat het haar kei-gezellig leek als ik mee ging, ook al zou het wat moeilijk voor ons zijn om elkaar te zien. Ik kreeg wel de indruk, dat ze weer bij haar vriend woonde, maar ik durfde er niet naar te vragen...tegen beter weten in? Ze heeft me overgehaald om mee carnaval te vieren, maar ik had achteraf beter thuis kunnen blijven. Ze heeft me 2 dagen volledig genegeerd, en durfde me niet in de ogen aan te kijken. Echter, op zaterdagavond op de terugweg in de taxi-bus zat ik achterin langs haar en begon zij mijn been te strelen...en ik vroeg of ik dat ook bij haar mocht doen. Dat vondt ze helemaal niet erg...haar vriend zat trouwens vlak voor ons...ik heb er achteraf spijt van dat ik dat heb gedaan. We sliepen die avond gezamelijk op zolder bij vrienden van ons, en daar werd ik eventjes pijnlijk met de neus op de feiten gedrukt. Waardat ze me een week voor carnaval nog vertelde dat haar relatie met haar vriend zo platonisch was als het maar zijn kon...nou, wat ik op zondagmorgen zag was toch verre van platonisch. Toen ik later op die morgen m'n spullen aan het pakken was, kwam zij ook nog boven. "Hoe moet ik mij nu voelen?" vroeg ik haar, waarop zij als antwoord met mij begon te zoenen. "Sorry" zei ze, en daar kon ik het dan mee doen. "Moet ik mij nog illusies maken" vroeg ik nog, maar kreeg daarop geen antwoord. De dag daarna hebben we ook nog carnaval gevierd, waarbij we met zn allen in het ouderlijk huis van die kameraad van me bleven slapen. Ik heb haar in een onbewaakt ogenblik wederom verteld, dat ze me gewoon kon aankijken en dat ik haar de woensdag na carnaval zou bellen om wat af te spreken. Gewoon, om te praten en knopen door te hakken, want zo kon het niet langer. Dat is goed. zei ze, en we hebben het er verder die avond niet meer over gehad. Ze heeft me echter ook heel die avond weer zoveel mogenlijk ontlopen, en aan het einde van de avond kon ik mijn gespeelde vrolijkheid dan ook niet langer opbrengen. Toen we met zn allen terug liepen met ik alleen voorop gaan lopen, omdat ik de hele poppenkast zat was. Ik heb namelijk die avond haar en haar vriend ook een beetje in de gaten gehouden, en ze keek van tijd tot tijd ook van hem weg. Ik heb die avond wederom helemaal niet geslapen, al piekerend over de vraag waarom ze zo tegen me deed. Had ik iets fout gedaan? Ik wist het niet.
Nou, en inmiddels was het woendag. Net voordat ik haar wilde bellen, keek ik nog eventjes of ik mail haden jawel, een mailtje van haar. Het was haar het weekend wel, waarin haar een hoop duidelijk was geworden. Ze had me ontweken ja, en ze wist nu ook waarom (lijkt me logisch). Ze wilde haar vriend niet kwijt, en daar ging ze voor vechten. De liefde tussen hem en haar was er nog echt wel, en mischien zou die verliefdheid (?) wel weer terug komen. Ze wilde niet dat ik haar belde, want ze had me verder toch niets te vertellen. Jij hebt dit allemaal niet verdiend, en dat weet je. En ja, ik ga je ontwijken want ik wil niet verleid worden tot dingen die ik niet wil. En daar kon ik het dus mee doen. Machteloos en misbruikt voelde ik me, en ze gaf me hiermee geen andere keuze dan haar vriend te bellenwant ik kon dit geheim niet langer voor me houden.
Ik heb hem gebeld en vertelde dat ik graag met hem wilde praten, over mij, zijn vriendin en wat er de afgelopen maanden allemaal was gebeurd...d'r zou bij hem een hoop duidelijk zijn geworden, want waarom zij nou die 2/3 weken bij hem weg is geweest...dat wist hij waarschijnlijk niet eens. Hij vroeg nog of het goed was dat hij zn vriendin daarover ging bellenik zei Liever niet, want ik ben bang dat ze je dr van af houd. Maar hij heeft haar wel gebeld, en een uur daarna kreeg ik twee smsjes van haar : Wat denk je nou, dat je zo kan krijgen wat je wilt? Ik heb hem alles vertelde over ons ge-sms en onze verliefdheid, en hij houd nog steeds van mij. Als dat geen echte liefde is? En bel voorlopig maar niet, we nemen toch niet op. En toen ging ik door het lint. Witheet was ik, wat moest ik hier nu mee aan? 
Ben 2 maanden aan het lijntje gehouden, waarin mij keer op keer door haar het idee werd gegeven dat het tussen ons wel goed zou komen. Ik heb nooit van haar verlangd dat ze een keuze moest maken, of haar daarbij onder druk gezetverwachtte ook echt niet wanneer ze het uit zou maken, dat ze de volgende dag bij mij op de stoep zou staan. Ik heb verder alles gedaan om haar uit haar dip te krijgen, en van alles tegen haar verteld om haar weer een beetje zelfvertrouwen te gevenen dan krijg ik dit als dank? Ik snap het niet...of ben ik nu zo dom?
Ze hebben me bij hun probleem betrokken (ik heb mijn les geleerd, dat doe ik nooit meer, althans niet op deze manier ), door aan mij te vragen of ik met haar wilde zoenen. Het gaat om iets wat hij niet in kan vullen, hoe graag hij dat ook wil. vertelde ze me toen nog. Dat hij daarmee een ongelooflijk groot risico nam, dat had hij kunnen weten omdat hij wist hoe goed ik het met haar kon vinden. Maar daardoor ben ik nu dus onderdeel van hun probleem gewordeneen probleem wat kennelijk al bij hun loopt van voor dat ze gingen samenwonen. En ik heb nu een beetje het idee, dat ik nu geslachtofferd wordt. Dat ze wil vechten voor haar relatie dat snap ik. Maar als het kijken naar mij haar al verleid tot dingen waar ze later spijt van krijgt, en ik ben echt geen bijzonder knappe vent, is ze dan niet bezig haar vriend en zichzelf voor de gek te houden? Ik heb haar al uit mn hoofd gezet, laat ik daar duidelijk over zijnmaar het neemt niet weg, dat ik nog steeds om haar geef.
Kijk, we hebben dezelfde vriendengroep en het is natuurlijk niet de bedoeling dat er ook maar iemand van ons drieën buiten die groep gaat vallenmaar ik ben zo bang dat het toch die kant op gaat en dat ik dat dan ben. Ik heb de eerst pogingen tot verzoening al weer genomen, door te zeggen dat ik haar vergeef, zoals ze me behandeld heeft. En zal mijn vriend een hoop uit moeten leggen, hoewel er op zich nog niet eens zoveel is gebeurdhet initiatief tot zoenen/vrijen kwam elke keer vanuit haar, en ik heb elke keer de boot afgehouden. Hij zou me nog wel bellen, wanneer hij wilde pratenmaar dat is tot op heden nog steeds niet gebeurd. En het moet toch niet zo zijn dat we elkaar tijdens het uitgaan weer tegenkomen, zonder dat er eerst is gepraat.
Ik weet op dit moment echt niet wat ik moet doen. Wil niet te opdringerig zijn, want ik kan me voorstellen dat hij ook eventjes alles op een rijtje moet zetten. Maar aan de andere kant zou ik graag willen, dat we zo snel mogenlijk weer normaal met elkaar om kunnen gaan. Ben ook bang dat zijn vriendin nu een wig tussen hem en mij gaat slaan, omdat ze mij wil ontwijken.
Mischien zie ik het te somber in, maar het lijkt op dit moment voor mezelf een hopeloos gevalhad ik nu maar geen "ja" gezegt...
Samenvatten is misschien eventueel mogelijk wel makkelijk...
En ik denk dat jij je moet realiseren dat je iemand verdient die net zo is.
Dit meisje speelt met je gevoelens, meer kan ik er niet van maken.
Ze lijkt geen moment jouw gevoelens in acht te nemen; je verdient beter!
Probeer haar alsjeblieft uit je hoofd te zetten; en als daar afstand voor nodig is (in de zin van niet meer mailen of elkaar zien) neem die dan!
Misschien helpt het als je een beetje op afstand naar jezelf kijkt; alsof het om een goede vriend van je zou gaan i.p.v. jezelf; zou jij dan ook niet zeggen dat deze er beter aan zou doen dit meisje uit z'n hoofd te zetten?
Heel veel succes en sterkte in ieder geval..
quote:
Op maandag 10 maart 2003 15:58 schreef Reintje het volgende:
Da's een lang verhaal ja...Samenvatten is misschien eventueel mogelijk wel makkelijk...
quote:als je niks zinnigs te melden hebt, reageer dan helemaal niet
Op maandag 10 maart 2003 15:59 schreef Takemenow het volgende:
En nu verw8 je dat ik dit allemaal ga lezen
Het lijkt mij inderdaad slim om het eerst uit te praten voordat je weer uitgaat e.d. Maar het zal vast wel weer goed komen tussen jou en die vriend, jij hebt ook niet echt wat fouts gedaan.
Vrouwen, je kan beter kippen houden
een driehoeksverhouding...
schijnt ingewikkeld te zijn.
Sterkte.
On-topic : Het klinkt alsof ze je een leuk tussendoortje vond. Rare manier ook van hen om hun relatie te 'testen'. Haar laten zoenen met een ander. Ook omdat ze een vriend hierin betrekken die nu dus met een rot-gevoel zit.
Waarom zij zo boos doet, snap ik niet. Als ze zogenaamd alles aan haar vriend heeft verteld, waarom zou je dan niet met hem mogen praten?
Zij zijn nu weer blij met elkaar, maar jij mag niks meer over het geheel zeggen? Vreemd.
Ook die vriend snap ik niet. Hij weet dat jij wat dingen kwijt wilt, maar hij gaat het gesprek niet aan, omdat zijn vriendin het niet wil?
Kun je die vriend niet gewoon een keer opzoeken als je zeker weet dat hij alleen is? Dan kun je alsnog praten.
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
quote:Hij zegt al dat hij over haar heen is. Hij wil alleen zijn gevoel over alles nog kwijt in een gesprek met hem en haar.
Op maandag 10 maart 2003 16:09 schreef Noayla_ het volgende:
Je klinkt als een aardige, goeie vent; een "decent guy".
En ik denk dat jij je moet realiseren dat je iemand verdient die net zo is.
Dit meisje speelt met je gevoelens, meer kan ik er niet van maken.
Ze lijkt geen moment jouw gevoelens in acht te nemen; je verdient beter!Probeer haar alsjeblieft uit je hoofd te zetten; en als daar afstand voor nodig is (in de zin van niet meer mailen of elkaar zien) neem die dan!
Misschien helpt het als je een beetje op afstand naar jezelf kijkt; alsof het om een goede vriend van je zou gaan i.p.v. jezelf; zou jij dan ook niet zeggen dat deze er beter aan zou doen dit meisje uit z'n hoofd te zetten?
Heel veel succes en sterkte in ieder geval..
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Mja, ik weet niet echt wat ik hierop moet zeggen. het is niet echt een slimme actie van haar geweest om zo (misschien zelfs onbewust hoor) met iedereens gevoelens te spelen.
Ik zou haar ook gewoon proberen te vergeten en gewoon nog eens op de man af met je vriend erover praten. En die vriend zou dom zijn als hij jou laat schieten voor een bevlogen liefde...
Achja, vrouwe! Alleen maar ellende 
Jij bent aan het lijntje gehouden, maar ze heeft jouw vriend net zo goed voor de gek gehouden.
Verder niet meer mee bemoeien, als het mis gaat ben jij degene die de schuld krijgt van alle ellende en kun je je vriend er ook nog door kwijt raken.
Ga verder met je leven, vergeet haar, negeer haar volledig wanneer je haar ziet
Allereerst ga ik geen mening geven over dat meisje, ik vind het alleen erg stom en vreemd wat ze doet. Ik denk dat je vriend sowieso niet zoveel invloed op haar heeft, en dat hij dat zoen-idee eigenlijk niet helemaal geweldig vond, maar zich toch heeft aangesloten bij dat meisje.
Wat nu? Tja, ik zou zorgen dat je eens een goed gesprek alleen met je vriend hebt, zodat je eerst gewoon kan vertellen wat er gebeurd is, en waarom je daar boos en verward over bent.
Ik verwacht dat, indien je er goed met die vriend over kan praten, het helemaal goed komt tussen jou en je vriend.
Hij zal haar waarschijnlijk niet tussen jullie laten komen.
Conclusie: Persoonlijk en direct contact met die vriend, dat sowieso!
Heel veel sterkte!
Een chickie vind je er 1000 van... een goede vriend maar zelden. Je moet met je vriend gaan praten zonder haar erbij, zodat zij geen enkele invloed in het gesprek heeft. Op deze manier kan je het als mannen onder elkaar wel uitpraten. Benadruk vooral dat je jullie vriendschap niet wil vergallen door een wijf.
Succes ermee i.i.g.
Zoals ik het zo lees, zou ik die girl geen blik meer waardig gunnen, zeker niet nadat ze je zo behandeld heeft (en niet te vergeten haar so-called boyfriend)
Verder zou ik wel alles aan je vriend vertellen en hopen dat hij jou niet gaat beschuldigen. Hopelijk komt alles dan weer goed met jullie vriendschap!
quote:Als je met iemand samen gaat wonen zie je het over het algemeen niet als "chickie"...
Op maandag 10 maart 2003 16:51 schreef EggsTC het volgende:Een chickie vind je er 1000 van... een goede vriend maar zelden.
Improv: Rich Tapestry of Life
Je bent dus eigenlijk gewoon gebruikt in haar relatietest, ze heeft de reactie gekregen die ze wou hebben dus is het voor haar ook over .
Misschien is een brief schrijven naar hem om de situatie uit te leggen wel handig en zet dus op de envelop geen afzender want anders loop je het risico dat zij het leest en hij kan hem bij voorbaat dan ook niet meteen verscheuren . Dan is de situatie ook veel minder onaf lijkt me en hij jij gezegd wat je zeggen wilde .
Ik zou zeggen: Probeer dat rot-gevoel wat je nu hebt om te zetten in een natuurlijke dosis kwaadheid. Dat help misschien om er sneller overheen te komen...En die griet? Lijkt me duidelijk dat je beter verdient... Iemand die zó met jou en je gevoelens om wenst te gaan kun je toch moeilijk een 'vriendin' blijven noemen lijkt me
Die vriend van die griet wist ervan! Hij zat ernaast toen zij de topicstarter vertelde dat ze wel eens met hem wilde zoenen. Die vriend vond het allemaal wel best.
Waarom is zij dan slecht en hij niet? Die gozer heeft de topicstarter toch ook in dit spelletje betrokken? Die is imo net zo fout bezig geweest als die griet.
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
In dat geval geldt hetzelfde voor die gozer natuurlijk... En jij zit met de gebakken peren Eerlijk waar... Relaties... Ik zal er wel nooit wat van begrijpen
quote:Yep, lees maar :
Op maandag 10 maart 2003 19:08 schreef LordAnger het volgende:
Heb ik dat over het hoofd gezien
quote:
Hoe dan ook, op de avond van mijn verjaardag waren we weer aan het chatten. Ze wilde mij een vraag stellen, maar ze durfde niet. Haar vriend moest daarom lachen, want hij wist waar het om ging. Affijn, het kwam er uiteindelijk toch uit : "Wil jij met mij zoenen?". Hier begonnen mijn oren evetjes van te klapperen...wat was dit nu opeens? Ik moet eerlijk zijn, mijn antwoord had ik snel klaar : "Ja", en ik heb haar ook verteld waarom: dat ik haar erg aantrekkelijk vondt en dat het voor mij zoiets was als een droom die uitkwam. Haar vriend (en dus ook mijn vriend, om het nog maar eens duidelijk te maken) zat tijdens die chat gewoon langs haar en was dus van alles op de hoogte. Nou, nu moesten we nog eventjes afspreken waar en wanneer.
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
En soms moet je gewoon vriendschappen beeindigen maar dan komen er ook weer betere voor in de plaats.
quote:Toch blijft een goede vriend voor mij evenveel waard, op zo´n moment.
Op maandag 10 maart 2003 17:59 schreef OProg het volgende:[..]
Als je met iemand samen gaat wonen zie je het over het algemeen niet als "chickie"...
quote:
Op maandag 10 maart 2003 21:09 schreef ArmaniMania het volgende:
100% zeker weten dat er leven na de dood is. Het leven van overlevende.
Lol verkeerde topic .
Je bent er zelf in opgegaan/meegegaan en dat was in eerste instantie spannend, leuk, uitdagend, nieuw,verrassend en opwindend totdat er problemen van kwamen. Je kon dat van tevoren op je klompen aanvoelen. Vroeg of laat "moest" ze een keus maken: hij of jij. Het lijkt erop dat ze dat nu dus gedaan heeft.
Het is heel makkelijk om de schuld bij haar neer te leggen: "kijk wat jij mij aangedaan hebt", maar dat is wel erg makkelijk. Je was er zelf bij!!
Weer een lesje geleerd wat spannend begon en minder leuk eindigt. Ik zou denken: vis er de mooie dingen uit en move on, maar dat is natuurlijk helemaal aan jezelf. Bedenk alleen dat je niet het "willoos slachtoffer" kunt blijven uithangen.
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Je moet geen medelijden met dat meisje hebben. Het is bewezen dat mannen meer behoefte aan intimiteit en seks hebben als vrouwen. De kans is levensgroot dat zij misbruik van dit gegeven heeft gemaakt door je blij te maken met een dooie mus. Jouw verhaal is hier een schrijnend voorbeeld van. Ik zou haar negeren als ik jou was. Daar wil je toch geen vrienden mee zijn!
Veel sterkte!
Ik vind het inderdaad niet kunnen wat ze heeft gedaan. Ze speelt inderdaad met ieder zijn gevoelens en ik vind haar erg egoïstisch. Ze doet wat ze niet laten kan en houd absoluut geen rekening met de gevoelens van anderen. Zo iemand wil jij helemaal niet. Het is nu heel erg moeilijk vooral omdat je haar toch wel leuk vind/vond en je er zo dichtbij was. Het komt inderdaad als een enorme klap. Ik denk dat je het even moet laten bezinken en vooral nadenken over de kutstreken die ze je geleverd heeft. Bij mij worden dit soort dingen ook vaak geflikt en ik ben zo stom om het iedere keer weer te laten gebeuren, maar ik blijf hoop houden.
Wat je nu moet is gewoon doorgaan met je leven. Even alles op de rails krijgen en haar gewoon een tijd niet zien. Na een tijd ga je haar vergeten in de zin van dat je naar haar verlangd. De vervelende gevoelens over het misbruik zal je nog wel lang me je meedragen, maar dat is op een manier wel goed en dat is dat je het niet nog een keer laat gebeuren. Ik zou wel met die vriend praten want hij is hier geen schuld aan. Oke stom dat hij haar laat zoenen met iemand anders maar ik denk dat ook dat veel meer van haar kant kwam onder het mom van ja jij zei dat het mocht. Hij zei het waarschijnlijk omdat hij zoveel van haar houd dat hij alles wilt doen om haar gelukkig te maken kosten wat het kost en dus ook tenkosten van hemzelf. Zij maakt hier misbruik van. Ze is het dus niet waard maar ik denk dat je daar zelf ook al uit bent.
Probeer je vriendschap met die vriend wel weer helemaal goed te krijgen en probeer haar te ontwijken. Als je wilt dat het goed komt tussen jou en die vriendin dan moet je het misschien doen op de manier die ik doe:
Zij moet eerst jouw respect terug winnen. Ze moet er daadwerkelijk moeite voor doen om jouw vriendschap terug te krijgen en laat je niet inpalmen door woorden. Jij moet ook niet steeds de aanzetten geven omdat je wilt dat het goedkomt. Als ze niet genoeg moeite doet dan weetje dat de vriendschap voor haar minder betekend. Dit zou je dan moeten accepteren want forceren heeft geen zin. Je houd jezelf dan voor de gek. Het nadeel van deze methode is dat het veel tijd kost en frustraties door hoop.
Nou heel veel succes.
Maar ik kan niet helemaal opmaken wat die vriend nu allemaal wist en niet. Hij wist af van het zoenen, maar niet dat ze verliefd op je was geworden en niet van alle smsjes? Sja, dan is excuus wel op zijn plaats.
Maar zoals meerderen hier met mij zo te lezen denk ik dat je dat meisje nu op de laatste plaats moet zetten. Zij kan er wel weer bij komen als alles tussen jou en je vriend weer goed zit. Bij hem moet je dus beginnen! En laat je daarin vooral niet afwimpelen door haar! Wie weet trouwens wat zij tegen hem heeft gezegd over je, anders had hij waarschijnlijk al gebeld. Neem hierin dus nog een keer het initiatief, laat hem weten dat je je hier klote over voelt en dat je hem mist dus dat je graag nog één keer alle kaarten open op tafel wilt hebben omdat jullie allebei hardstikke vastlopen anders. Kijk er wel voor uit om hem te waarschuwen voor zijn vriendin, hij houdt van haar zal er allemaal zelf achter moeten komen. Jij wilt jullie vriendschap herstellen en met hun relatie heb jij nu even niets meer van doen.
Sterkte ermee in ieder geval, dit valt niet mee!
wat dus wél een foute actie van jou was is dat je met haar verder zou willen en op haar bleef wachten terwijl jouw vriend nog van niets wist! Matennaaierij is dat! Maar weinig mensen zouden dit kunnen waarderen... het getuigt in ieder geval niet van respect voor hem, en misschien weerhoudt hem dat nu ook van contact opnemen??
Ten 1e :
Ze heeft me een keer verteld, dat hun relatie voordat ze gingen samenwonen al niet meer helemaal jofel was. Het samenwonen maakte het in begin wel weer leuk en spannend, maar naar verloop van tijd moest ze toch weer zoeken naar de dingen die leuk waren. Ofwel, het speelde bij hun al heel lang, en ik heb zelf dan ook het idee dat het voor hem het toelaten van dat zoenen een soort laatste redmiddel was... Maar goed, ik hoop ooit nog eens te weten te komen van wie dat idee nu echt is gekomen, want ik kan er helaas alleen maar naar gissen.
Ten 2e:
Nee, hij wist er helemaal niets van dat we verliefd waren, en dat we hebben ge-sms'st en gemaild. Sterker nog, een pittig sms'je van haar is zelf een keertje per ongeluk bij hem terecht gekomen...en zijn eerste vraag aan haar was toen "Ben je verliefd op iemand anders?". Ze heeft zich toen in allerlei bochten moeten wringen en keihard tegen hem gelogen om er onderuit te komen. Ik besef nu pas, dat die gebeurtenis wel eens heel belangrijk kan zijn...
Ten 3e :
Matennaaierij...dat is helemaal waar. Ik voelde me dan ook helemaal niet goed bij deze situatie, elke keer dat ik hem sprak of tegenkwam voelde ik mij een klootzak. Kreeg echt last van wroeging...maar ik had al 2 weken voor de carnaval voor mezelf uitgemaakt dat hij het na de carnaval te weten zou komen, ongeacht hoe het met mij en haar verder zou lopen. Echt waar, ik voel tegenover hem een ongelooflijke zak en heb hem een hoop uit te leggen, het zal een lange tijd duren voordat hij het gevoel heeft mij weer te kunnen vertrouwen...maar dan moet hij mij die kans wel geven. Echter, dat ik uiteindelijk de stap heb genomen om het bij hem bekend te maken moet toch ook wel wat zeggen, al ben ik er waarschijnlijk te laat mee geweest...want wat zij nu over mij verteld heeft dat weet ik natuurlijk niet, maar ik vrees dat het niet veel goeds is.
Ten 4e:
Zij is helemaal niet meer belangrijk voor mij, al ben ik bereid haar te vergeven. En ik hoop voor hun, dat hun relatie weer wordt zoals ie moet worden, hij moet er zelf maar achter zien te komen hoe ze in werkelijkheid is. Het belangrijkste voor mij op dit moment is dat ik weer fatsoenlijk met hem om kan gaan, maar ik weet ook wel dat ik waarschijnlijk nooit meer bij hun op de koffie zal komen.
Kijk, weet je wat het is? Ik wordt op dit moment gewoon doodgezwegen. Al laat hij me weten dat hij me nooit meer wil zien (dat zal nogal moeilijk worden...), dan kan ik teminste verder...al zal de klap hard aankomen. Mischien ben ik te ongeduldig hoor, en heeft hij veel tijd nodig om er over na te denken. Ik ga hem morgen in ieder geval bellen, en wanneer hij niet opneemt dan kan ik helaas niets anders doen dan wachten. Een brief schrijven? Ik weet niet of dat wel zo'n goed idee is, die is immers ook zo verscheurd en dan weet ik nog niks...
Ik vraag mezelf af hoe ik het zover heb kunnen laten komen...hoe heb ik zo stom kunnen zijn? Henny Vrienten had waarschijnlijk gelijk : "Liefde is een vreemde ziekte.".
Tenslotte nog : Bedankt voor al jullie reacties , het helpt me ontzettend veel... (en ga vooral door)
[Dit bericht is gewijzigd door Brillie_Brilsmurf op 11-03-2003 01:46]
En over date genegeerd worden, hoor of zie je ze gewoon niet meer of kom je ze weleens tegen en draaien ze dan hun kop om? Dat lijkt me bestwel verschil maken.
In het eerste geval: jij kent hem het beste. Probeer een beetje in te schatten hoeveel tijd hij nodig heeft voordat je een gesprek opeist (wat je zeker moet doen als het niet anders kan), in de tussentijd kun je bv. een kaartje sturen waarin je je excuses aanbiedt (zonder uit te wijden over het hoe en wat) en je hoopt dat je snel weer welkom bent in zijn leven.
In het 2e geval: als je ze weer tegenkomt ergens en ze draaien hun hoofd om stap je op hem af en vraag je wat hij denkt te bereiken daarmee. Dat je zelf ook wel snapt dat er gepraat moet worden maar dat dat actieve negeren echt geen oplossing biedt!
- Het feit dat ze met je gezoend heeft? Je wist dat ze een relatie had en je was daar zelf ook bij.
- Ze heeft je "valse" hoop gegeven, maar jij stond het toe dat ze met je gevoelens kon blijven spelen. Je had helemaal niet in hoeven gaan op haar sms-jes, maar toch deed je dat. Je deed zelfs volop mee.
Objectief gezien had je na die kus kunnen zeggen: "je raakt me te diep, aangezien je een vriend hebt lijkt het me niet verstandig nu verder te gaan."
Jij bent alleen tov jezelf verantwoordelijk. Jij stond het toe. Ze wordt hier wel erg gemakkelijk neergezet als de "slet". Beetje jammer.
Wat betreft haar vriend. Je kan hem geen ongelijk geven dat hij niet op contact zit te wachten. Je hebt vrij weinig nog te eisen in zijn richting. Als ik hem was zou ik je je nek om kunnen draaien. Eerst opgaan in de liefdesverklaringen en sms-spelletjes en achteraf spijt.
Ok, het komt nu over alsof ik het veroordeel wat je doet, maar dat is het niet. Het was een "spel", waaraan je mede de spelregels van hebt bepaald, en dat loopt op z'n eind. Achteraf elkaar verwijten maken heeft weinig zin.
[Dit bericht is gewijzigd door R_ON op 11-03-2003 02:22]
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
quote:Vraagis of die vriend werkelijk wel zo blij was hiermee en echt degene was die het graag wilde... Grote kans dat hij dit gewoon toeliet of naar voren bracht uit angst zijn vriendin kwijt te raken.
Op maandag 10 maart 2003 19:05 schreef MUUS het volgende:
Leest iedereen wel goed?Die vriend van die griet wist ervan! Hij zat ernaast toen zij de topicstarter vertelde dat ze wel eens met hem wilde zoenen. Die vriend vond het allemaal wel best.
Waarom is zij dan slecht en hij niet? Die gozer heeft de topicstarter toch ook in dit spelletje betrokken? Die is imo net zo fout bezig geweest als die griet.
quote:Wat haar vriend toestaat is natuurlijk zijn zaak.
Op dinsdag 11 maart 2003 02:47 schreef KreKkeR het volgende:[..]
Vraagis of die vriend werkelijk wel zo blij was hiermee en echt degene was die het graag wilde... Grote kans dat hij dit gewoon toeliet of naar voren bracht uit angst zijn vriendin kwijt te raken.
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Sorrie hoor, maar dat had die vriend van jou eerder moeten bedenken.
Tot zover de fout van haar "boyfriend".
Zij is gewoon te egoistisch voor woorden, echt vies gewoon. Plaats haar maar is op www.wateenbitch.nl.
Je vriend wordt te veel beïnvloed door haar. is ook wel logisch, hij draagt oogkleppen.
Nu is het jouw probleem, terwijl dat helemaal niet de bedoeling was.
Probeer haar in ieder geval uit je hoofd te zetten en stuur die vriend van je een email waarin je alles uitlegt. Als hij de telefoon niet opneemt is dat de enige manier. Of een brief sturen.
Maar ik ben het met de rest eens. je verdient beter. er zijn wel meer vissen in de zee. Heb ik zelf ook ontdekt onlangs.
Vind het trouwens niet helemaal correct hoe die vriendin van hier wordt afgezeken. Teneerste er zijn 2 (in dit geval zelfs 3) kanten aan het verhaal; ten tweede is ze een erg onzeker type die opzoek is naar bevestiging/aandacht zoals alle vrouwen (alleen deze wat meer) en die aandacht gaf jij haar: luisterde, voerde (diepgaande) gesprekken en vertelde haar hoe knap ze wel niet is etc. Dit hoort ze met haar vriendje te delen en niet met jou, alleen die zal dat waarschijnlijk wel niet met haar doen en daarom kreeg ze gevoelens voor jou.
Succes gozer, volgende keer zulke spelletjes niet spelen, tenzij je je emoties de baas bent en je weet wat je wil.
Ik heb er een tweetal keer mijn schenen mee zeer gedaan (figuurlijk).
Je hebt zelf ook een fout gemaakt door met haar te zoenen. Als 1 van mijn vriendinnen me de vraag zou stellen zou het resoluut nee zijn. Krijg je achteraf alleen maar een hoop gelazer mee.
Ik snap ook niet dat haar vriend dit zomaar accepteerd. Ik had die bitch dezelfde dag nog de deur uit geschopt. Ik ben helemaal niet bezitterig maar er zijn absoluut grenzen. En dit is er 1.
Ik heb het 1 van de 2 keren zo erg gehad dat ik in een isolement terecht ben gekomen. Thuis zitten, telefoon niet opnemen, etc. DIt heeft zo'n 3 maanden geduurd.
Daarna ben ik weer eens wat oude vrienden opgezocht en het hele verhaal op tafel neer gemieterd (hou ik liever prive en niet op het forum)
|
|
