Ik ben niet bang voor de dood. Ik ben 24, gezond, en ik voel me onsterfelijk. Ik wéét dat er een dag komt waarop ik er niet meer zal zijn, maar die dag is nog zo ver weg...
Hoop ik. Want misschien word ik morgenmiddag wel wakker met m'n kussen vol bloed. Teveel gerookt, longkanker, whatever. De goede dokter vertelt me dat mijn rit ten einde is. Nog een half jaar, en dan ben ik dood. Nog honderdtachtig dagen om alles te doen wat ik nog wilde doen.
Zal ik als een bezetene proberen vijftig jaar leven in zes maanden te proppen? Zal ik reizen, drugs gebruiken omdat ik toch al kapot ben, vrienden omhelzen en zeggen dat ik van ze houd? Of maak ik er meteen een einde aan? Zal ik zes maanden treuren, me terugtrekken, alleen nog maar op m'n bed liggen, lezen, en het einde afwachten? Of maak ik van mijn afscheid mijn levenswerk?
Ik weet het werkelijk niet. Ik zou graag zeggen dat ik zes maanden alleen nog maar zou feesten, genieten, en extatisch schuimbekkend ten onder zou gaan...maar ik denk het eerlijk gezegd niet.
Het lijkt me zinloos.
Dat is een confronterende gedachte.
Mijn vraag: het is kwart voor catastrofe. Nog zes maanden. Wat doe jij?
wat me dan vast niet zal lukken aangezien het me in de afgelopen 20 jaar ook nog niet gelukt is.
He named this world: Forbidden Paradise
quote:Zorgen dat ik zoveel mogelijk mijn dochter nog zie. En losse endjes aan elkaar knopen. Bekijk het van de andere kant, 9 van de 10 keer komt de dood best plotseling en blijven er "zaken openstaan".
Op zaterdag 8 maart 2003 04:55 schreef Kwark het volgende:
Mijn vraag: het is kwart voor catastrofe. Nog zes maanden. Wat doe jij?
Maargoed, af en toe bij stil staan maar niet té veel mee bezig zijn, waste of time.
Ik zou die laatste zes maanden zoveel mogelijk plezier proberen te maken. Echt nog een keer uit mijn dak gaan.
Maareuh.... Hoe wil je wakker worden in bed met je kussen vol bloed als je al dood bent? Lijkt me toch een beetje onmogelijk.....
quote:+ voortplanting!
Op zaterdag 8 maart 2003 08:26 schreef buttpirate_II het volgende:
Ik maak een lijstje met mensen die ik meeneem ....
Zo'n 30.000 X
Feestjes organiseren, door de natuur trekken en genieten van al het mooie.
Voor de rest zou ik niet aan de dood denken, ik zou het eerder zien als iets moois.
Vergeet niet dat geboren worden altijd erger is dan dood gaan.
[Dit bericht is gewijzigd door Tha.Gnome op 08-03-2003 08:49]
Ik zou er niet teveel bij stil staan, het lijkt me erg onwerkelijk om te horen dat je nog een half jaar hebt. Maar ik zou wel proberen zoveel mogelijk dingen te doen die ik nog graag eens wilde meemaken, en veel bij de mensen te zijn waar ik om geef.
[Dit bericht is gewijzigd door sundae op 08-03-2003 19:43]
quote:Genieten van alle tijd die ik nog heb. Familie en vrienden vaak zien, paar keer goed feesten en mensen die ik liefheb vertellen wat ik voor ze voel.
Op zaterdag 8 maart 2003 04:55 schreef Kwark het volgende:
Mijn vraag: het is kwart voor catastrofe. Nog zes maanden. Wat doe jij?
Het geld trouwens destemeer voor de mensen om je heen, ook zij kunnen er over een uur niet meer zijn, laat niemand achter met dingen die je nog had willen zeggen.
Ik zou niet kunnen leven met het idee dat ik op korte termijn dood ga...
Edit: Hmm... eigenlijk zeg ik altijd dat ik bang voor de dood ben, omdat je niet het wat, wanneer en het hoe weet... maar als ik het zou weten, dan zou ik er toch niet mee om weten gaan en zou ik het niet kunnen accepteren.. Dus misschien is het wel beter zo....
[Dit bericht is gewijzigd door Qarinx op 08-03-2003 10:09]
Ik denk dat het erg van de situatie afhangt.. heb je een reden om te blijven vechten?
quote:Dat bepaal je natuurlijk helemaal zelf...als de dokters je hebben opgegeven dan kan je er natuurlijk zelf voor kiezen om elke medische behandeling te weigeren en gewoon te doen wat jij op dat moment wilt...
Op zaterdag 8 maart 2003 09:02 schreef zwijntje het volgende:
Overigens zijn de meeste mensen die te horen krijgen dat ze nog een half jaar hebben dat laatste halve jaar het grootste deel van de tijd in het ziekenhuis. Een half jaar nog ten volle leven en dan komt de grote kracht het licht uitdoen, zo ziet het eigenlijk nooit uit.
quote:Lijkt me moeilijk...
Op zaterdag 8 maart 2003 10:18 schreef Govinda het volgende:
Dat bepaal je natuurlijk helemaal zelf...als de dokters je hebben opgegeven dan kan je er natuurlijk zelf voor kiezen om elke medische behandeling te weigeren en gewoon te doen wat jij op dat moment wilt...
Ik denk niet dat artsen doorgaan met een medische behandeling als het toch geen zin meer heeft.... Dus als een arts mij zou zeggen of ik een medische behandeling wil ondergaan, dan denk ik niet dat ik eigenwijs nee zeg.. Wie weet laat je wel een kans liggen? Je kan altijd hoop houden..
"De slimste van FOK!", dat is net zoiets als 'de minst stinkende drol op de mesthoop'.
quote:Ik zou er gelijk een eind aan maken dan ben je er maar vanaf
Op zaterdag 8 maart 2003 04:55 schreef Kwark het volgende:
Wat doe jij?
quote:Ik zou wel willen, maar zou niet durven..
Op zaterdag 8 maart 2003 11:04 schreef CasB het volgende:
Ik zou er gelijk een eind aan maken dan ben je er maar vanaf
Maar kun je nog genieten als je weet dat het over 6 maanden afgelopen is? Wordt het dan niet allemaal zinloos.
Als je dan wilt gaan "genieten" van bv. de natuur, zul je dan niet alleen maar depri worden van al dat moois, omdat je weet dat je er straks niet meer zult zijn om het allemaal te zien?
Volgens mij is genieten er niet meer bij, ik zou elke dag m'n ogen uit m'n kop janken en voortsukkelen denk ik. Das niet het meest romantische idee erover maar ik denk wel een stuk realistischer dan wat hierboven allemaal staat.
=fucking tiepoos=
[Dit bericht is gewijzigd door Phuturistixxx op 08-03-2003 11:08]
quote:Reizen? En je famillie dan, en je vrienden? Die laat je zo achter?
Op zaterdag 8 maart 2003 11:07 schreef Libris het volgende:
Ik zou iets achter willen laten, dus zou ik beginnen met een dagboek. En dan dingen doen, die ik nog graag had willen doen. Vooral reizen.
quote:Dat is dus ook wat ik probeerde te beschrijven.
Op zaterdag 8 maart 2003 11:07 schreef Phuturistixxx het volgende:
Ik lees hieer veel het woord "genieten"Maar kun je nog genieten als je weet dat het over 6 maanden afgelopen is? Wordt het dan niet allemaal zinloos.
Als je danwilt gaan "genieten" van bv. de natuur, zul je dan niet alleen maar depri worden van al dat moois, omdat je weet dat je er straks niet meer zult zijn om het allemaal te zien?
Volgens mij is genieten er niet meer bij, ik zou elke dag m'n ogen uit m'n kop janken en voortsukkelen denk ik. Das niet het meest romantische idee erover maar ik denk wel een stuk realistischer dan wat hierbovcen allemaal staat.
Ik moet zeggen dat ik het wel redelijk klote vind om dat te erkennen.
Heel veel winkelen
trouwen met mijn vriendje
met dolfijnen zwemmen
feesten
aan Idols of Soundmixshow meedoen
een boek schrijven
naar de VS, Zweden, Ijsland, Zuidamerika, Barcelona, Parijs, Antwerpen.
Al mijn bezittingen aan arme mensen/goed doel schenken, net als spaargeld (is niet erg veel, maar toch).
Het zijn niet echt nobele of bewonderingswaardige dingen, maar als ik dat gedaan heb, dan zou ik gelukkig kunnen sterven
quote:Deels wel, ik zal geen half jaar weg zijn, maar de helft wel. En misschien wel met een vriend of familielid reizen. Ik ben altijd al heel onafhankelijk van familie en vrienden geweest (lees niet: ik heb geen vrienden).
Op zaterdag 8 maart 2003 11:09 schreef Phuturistixxx het volgende:[..]
Reizen? En je famillie dan, en je vrienden? Die laat je zo achter?
quote:Dat lukt je dus nooit in een half jaar...
Op zaterdag 8 maart 2003 11:12 schreef vrouw-hooivork het volgende:
Ik zou nog een aantal voor mij belangrijke dingen willen doen voor ik dood ga:
Heel veel winkelen
trouwen met mijn vriendje
met dolfijnen zwemmen
feesten
aan Idols of Soundmixshow meedoen
een boek schrijven
naar de VS, Zweden, Ijsland, Zuidamerika, Barcelona, Parijs, Antwerpen.
Al mijn bezittingen aan arme mensen/goed doel schenken, net als spaargeld (is niet erg veel, maar toch).Het zijn niet echt nobele of bewonderingswaardige dingen, maar als ik dat gedaan heb, dan zou ik gelukkig kunnen sterven
quote:Ik weet niet ik zie m'n vrienden ook zeker niet elke dag, maar als ik nog 6 maanden had, zou ik niet ergens aan de andere kant van de wereld zijn in m'n eentje, zou ik me helemaal kut gaan voelen waarschijnlijk. Maar dat xal verschillen van persoon tot persoon.
Op zaterdag 8 maart 2003 11:14 schreef Libris het volgende:[..]
Deels wel, ik zal geen half jaar weg zijn, maar de helft wel. En misschien wel met een vriend of familielid reizen. Ik ben altijd al heel onafhankelijk van familie en vrienden geweest (lees niet: ik heb geen vrienden).
quote:Als ik zou gaan reizen, dan zou ik mijn hele familie en iedereen die maar wil meenememen..
Op zaterdag 8 maart 2003 11:16 schreef Phuturistixxx het volgende:
Ik weet niet ik zie m'n vrienden ook zeker niet elke dag, maar als ik nog 6 maanden had, zou ik niet ergens aan de andere kant van de wereld zijn in m'n eentje, zou ik me helemaal kut gaan voelen waarschijnlijk. Maar dat xal verschillen van persoon tot persoon.
Yes, I live so true, without my lover. But tell me if the sky is blue, how old are you?
Proud member of the UVT vinyl-crew
Supergroot feest geven.
En aan het eind van het feest doei roepen door de microfoon en verdwijnen.
"once again, you save the day captain obvious! without your obviousness the world would suck." (bash.org)
quote:Now where talking! Wat doe je dan: grote schoonmaak houden dus!
Op zaterdag 8 maart 2003 08:26 schreef buttpirate_II het volgende:
Ik maak een lijstje met mensen die ik meeneem ....als ik dan toch niets te verliezen heb neem ik het grootste tuig mee waar ik nu woon...kampjoekels en drugsdealende antillianen hier kunnen allemaal met mij mee....dat doe ik als ik dood ga...en een half jaar geeft me flink tijd om veel te doen....waarom????omdat ik het wel een beetje veilig wil achterlaten voor mijn kids....call me stupid maar het is wel zo..doodgaan kun je niet leren maar moet je gewoon doen...
Als het dan toch te vroeg moet, dan maar met een hoop herrie.
quote:Je hebt niets meer te verliezen he? Zo lijkt het althans. Wat dacht je bijvoorbeeld van mensen die bejaard zijn en die eigenlijk wel een beetje weten dat ze niet lang meer hebben. Deze mensen zeggen gewoon eigenlijk waar het op staat, en hoe ze denken over de maatschappij. Dat is niet altijd te rooskleurig. Tja, je haalt echt iets aan waar iedereen zich wel n keer (ooit) mee bezig houd (of juist niet). Nouja, sommige mensen staan er nooit bij stil. Ik sta er soms wel eens bij stil. Wat is hierna. Ik geloof zelf in de evolutie. Niet zozeer een geloof. Er zal ongetwijveld wel iets zijn, maar als je daar over na gaat denken word je gek! Want waar is het ooit begonnen? Er was nooit iets, toen was er opeens iets? Nee dat kan niet, want iets wat er niet is kon er ook nooit zijn. Maar wat is het bron van al het leven? Tja de oerknal, en toen kwam de rest. Vaag, ontzettend vaag. Aan alles komt een einde zeggen ze, maar aan het einde ook?
Op zaterdag 8 maart 2003 04:55 schreef Kwark het volgende:
N.a.v. een post van Buurmannetje in dit topic.Ik ben niet bang voor de dood. Ik ben 24, gezond, en ik voel me onsterfelijk. Ik wéét dat er een dag komt waarop ik er niet meer zal zijn, maar die dag is nog zo ver weg...
[ knip ]
Mijn vraag: het is kwart voor catastrofe. Nog zes maanden. Wat doe jij?
De dood? Een doel? Geen idee of de mens een doel heeft. Sommigen geloven in reincarnatie. Je zou vorige levens hebben gehad, je hebt dus een ziel. Maar ehm, hoe kan dat nou, er komen steeds meer mensen op deze planeet? Waar komen die zielen dan vandaan? Je hoort mensen met bijna doodervaringen, maar die komen allemaal op hetzelfde neer. Ik denk zelf dat het een chemische reactie betreft wat plaatsvind in je hersenen door zuurstof tekort, een soort van hallucinatie. Sla er wat boeken op na met theorieen erover. 
Ik denk zelf dat we allemaal voortkomen uit 1 materie. Iets wat we nog niet bevatten denk ik. Allemaal dragen we namelijk een steentje bij aan het leven op deze planeet. Als je het leven laat, dan heb je mischien wel voor nageslacht gezorgd, of anders zorg je wel dat als je dood gaat dat de wormen wel weer wat aan je hebben. Oftewel, jouw lichaam, jouw materie, een cel uit je lichaam zorgt weer voor leven! De wormen worden weer opgegeten door vogels, een vogel word weer opgegeten door een ander wezen en dat word weer gevangen en opgegeten door de mens. Dat stukje cel komt weer terecht in een mensenlichaam dat zich voortplant, en jouw stukje cel zit weer in een ander mens.... zo kan je nog wel even doorgaan dus. 
Nee, ik heb nooit begrepen wat ik hier "opeens" doe... niemand zal dit denk ik begrijpen. Maar zolang je ervan kan genieten, prima! Dat doe ik gewoon, en dat is nu en niet wachten totdat een dokter je komt vertellen dat je maar een halfjaar hebt te leven, of tot je 80 bent ofzo. Ik lees hier en daar reacties van mensen die zeggen dat ze op dat moment 'dat' zouden doen, waarom niet nu? Het zal wel liggen aan het feit dat jeje dan pas beseft wat je waard bent op deze planeet..... wie zal het zeggen....
[Dit bericht is gewijzigd door Ultradyne op 09-03-2003 06:01]
Lekker doorsnee antwoord
Zodat zij in ieder geval weten wat er gaat komen.
Daarna zal ik mezelf mentaal er op voorbereiden enzo.
en dan nog van me laatste tijd genieten
quote:misschien draagt het niks bij, maar ik vond het wel een bij het topic passende text.. hij is overigens van de Osdorp Posse en heet "Wat zou je doen"
Soms heb je wel eens van die dingen dat je denkt Oda¹s raar¹
Zo gebeurt het je nooit, zo twee keer achter elkaar
Zoals dit jaar, we kregen op een dag een brief te lezen
van een meisje die schreef: OMijn vriend is niet te genezen¹
OHij heeft kanker, z¹n linkerbeen is al geamputeerd,
maar de kanker was al uitgezaaid, dus hij crepeert¹
OHij heet Sander, hij houdt van Nederhop als geen ander,
maar hij heeft niet zo lang meer, niemand die dat veranderd¹
ODus nu hebben wij; zijn vrienden; nog een laatste verzoek
Dat is mag Sander een keer in de studio op bezoek¹
OMisschien kan hij een stukje rappen of iets zeggen op cd,
want daar maak je hem voor ons gevoel onsterfelijk mee¹
Ik zei: OO.K., laat hem maar wat schrijven, volgende week
kan hij dan meedoen aan een nieuwe O.P.-studiotake
Sander vond dat wel tof, dus ik dacht: ODie komt gewoon¹
Maar voor dat het zover was ging alweer de telefoon
Het was zijn vriendin weer, ze zei: OMoet je horen¹
OSander is net overleden dus die afspraak gaat niet door en
hij heeft nog wel een tekst gemaakt, die stuur ik wel op¹
Ik zei: Ogecondoleerd, ik draag nog wel een nummer aan hem op¹
En ik dacht: OWat een lullig en een triest verloop,
om zo jong te moeten sterven aan een ziekte zonder hoop¹
Ik wou wel schrijven hierover, maar ik wist niet wat
Want alles wat ik kon bedenken leek zo simpel en plat
Want ik dacht: OWat zou ik doen als ik wist dat
ik zelf nog geen twee weken meer te leven had?
Zou ik mijn geld op zuipen en neuken in een sjiek bordeel?
Of zou ik heroïnespuitend bungeejumpen? weet ik veel!
Toen kreeg ik Sander zijn tekst en die zei juist relaxed:
OGa jij dan helemaal los? Dan ben je eerder de klos!¹
OIk kom er door en krijg de kracht van boven of opzij¹
OIk weet alleen¹ zei hij, Ode kracht komt naar mij!¹Wat zou je doen als jij wist dat
je door kanker nog geen maandje meer te leven had?
Wat zou je doen als je niets kan doen?
Ga jij wanhopig door het lint of hou je je fatsoen?
Wat zou je doen als iemand tegen je zei:
OHet einde komt nabij, maar schrijf je straks een nummer voor mij?¹
Wat zou je doen als er geen hoop meer blijkt?
Wat kan je dan nog zeggen zonder dat het onzin lijkt?Vlak na dit alles kwam er opeens weer een bericht
Het ging om Willem van Magnifiosie, het gezicht
van een jongerencentrum waar wij vaak optraden
en waar Willem altijd kookte, dat was niet te versmaden!
Maar wat bleek? Ook Willem was door kanker afgetaaid
De ziekte was bij hem al door zijn hele lijf gezaaid
Hij had nog maar een paar weken en daarom zei hij:
OIk wil nog een keer wat drinken met de O.P. d¹r bij¹
Dus wij gingen snel naar Lisse om met Willem te praten
En het voelde wel vreemd toen we daar zo zaten
en te weten dat je hem dan voor de laatste keer ziet
Maar Willem hield zich ijzersterk en toonde geen verdriet
Het werd zelfs nog gezellig en het bier ging vlot
We praatten over leuke dingen, maar ook over het lot
Ik vertelde hem van Sander en zijn laatste tekst
Ik zei: OIk moet een nummer schrijven, maar dat gaat niet best¹
OWant hoe het ook loopt, het eindigt steeds in een knoop
want kanker is en blijft een ziekte zonder enige hoop¹
Toch, ondanks alle pijn moet zo¹n nummer wel goed zijn
en niet depressief, want verdriet zal er genoeg zijn
En toen zei Willem zonder na te denken:
OSchrijf gewoon maar de waarheid, dat is wat je kunt schenken!¹
Een nummer over kanker vraagt niet om een happy end
Maar ik eindig toch met Oblij dat ik jou heb gekend¹Wat zou je doen als jij wist dat
je door kanker nog geen maandje meer te leven had?
Wat zou je doen als je niets kan doen?
Ga jij wanhopig door het lint of hou je je fatsoen?
Wat zou je doen als iemand tegen je zei:
OHet einde komt nabij, maar schrijf je straks een nummer voor mij?¹
Wat zou je doen als er geen hoop meer blijkt?
Wat kan je dan nog zeggen zonder dat het onzin lijkt?
quote:ik zou neuken, wel veilig, en dan een martelaarstch door amsterdam trekken en IEDERE crimineel die ik zie kapot maken op war voor manier dan ook. doe ik nog eens iets goeds.
Op zondag 9 maart 2003 04:35 schreef PietF het volgende:
proberen verliefd te worden, neuken, feesten en als ik toch ga, wat uitschot van deze kloteaardkloot mee het graf in sleuren.
quote:Ja, da's waar. Ik zou liever kiezen voor de optie 6 maanden te leven dan plotseling sterven en geen afscheid kunnen nemen van mijn zoontje en familie
Op zaterdag 8 maart 2003 06:34 schreef Pushit het volgende:[..]
Bekijk het van de andere kant, 9 van de 10 keer komt de dood best plotseling en blijven er "zaken openstaan"
In het kader van: ik heb toch niks meer te verliezen?
Edit: ah, dit topic had al twee pagina's...
Out of my way, I'm coming through
quote:dat lijkt me inderdaad wel wat, maar ja
Op donderdag 13 maart 2003 15:15 schreef Fling het volgende:
Just curious; Is er iemand hier die in die zes maanden zou proberen een daad te stellen die deze wereld in zijn ogen zou verbeteren? Zoals het vermoorden van meervoudig moordenaar/verkrachter die na 9 maanden cel alweer buiten stond (ik noem maar wat).
In het kader van: ik heb toch niks meer te verliezen?Edit: ah, dit topic had al twee pagina's...
ik denk dat ik dan maar voor die anti Joodse marokaan ga uit belgie. Dat heft Pim Fortuyn weer een beetje op zeg maar 
quote:Zorgen dat ik zo snel mogelijk in Tijs' armen terecht kom en er niet meer uit komen. Nee.. een wereldreis maken. Al mijn geld uitgeven aan mensen die het nodig hebben. Ik denk dat ik nog even ga sparen voor ik doodga, dan kan ik mijn familie en vrienden meenemen naar Ierland ofzo. En dan daar blijven genieten.
Op zaterdag 8 maart 2003 04:55 schreef Kwark het volgende:
N.a.v. een post van Buurmannetje in dit topic.Ik ben niet bang voor de dood. Ik ben 24, gezond, en ik voel me onsterfelijk. Ik wéét dat er een dag komt waarop ik er niet meer zal zijn, maar die dag is nog zo ver weg...
Hoop ik. Want misschien word ik morgenmiddag wel wakker met m'n kussen vol bloed. Teveel gerookt, longkanker, whatever. De goede dokter vertelt me dat mijn rit ten einde is. Nog een half jaar, en dan ben ik dood. Nog honderdtachtig dagen om alles te doen wat ik nog wilde doen.
Zal ik als een bezetene proberen vijftig jaar leven in zes maanden te proppen? Zal ik reizen, drugs gebruiken omdat ik toch al kapot ben, vrienden omhelzen en zeggen dat ik van ze houd? Of maak ik er meteen een einde aan? Zal ik zes maanden treuren, me terugtrekken, alleen nog maar op m'n bed liggen, lezen, en het einde afwachten? Of maak ik van mijn afscheid mijn levenswerk?
Ik weet het werkelijk niet. Ik zou graag zeggen dat ik zes maanden alleen nog maar zou feesten, genieten, en extatisch schuimbekkend ten onder zou gaan...maar ik denk het eerlijk gezegd niet.
Het lijkt me zinloos.Dat is een confronterende gedachte.
Mijn vraag: het is kwart voor catastrofe. Nog zes maanden. Wat doe jij?
Meer kan ik niet verzinnen
Meer boeit me eigenlijk niet...
Dave: Al draagt een mod een blauwe kleur, het is en blijft een oude zeur.
yvonne says: nee hoor die Danny is gewoon een werknemer
Vis een optie?
quote:hier sluit ik me bij aan,
Op zaterdag 8 maart 2003 05:07 schreef twiFight het volgende:
mijn liefde zoeken..
wat me dan vast niet zal lukken aangezien het me in de afgelopen 20 jaar ook nog niet gelukt is.
, iemand zien te vinden dus, maar aangezien je ziek bent zal het er niet makkelijker over worden
Direct afscheid nemen van iedereen, en euthanasie ( pijnvrij)
Met de gedachte nog maar 6 maanden te kunnen leven, word ik waarschijnlijk neurotisch, angstig, verdrietig en wanhopig.
Bij alles wat ik doe en zie denk ik dan: "dit is misschien de laatste keer.."
Weten wat het leven je nog zou kunnen bieden, wat je evt gaat missen.. zou me letterlijk gek maken van verdriet.
Maar dat is mijn eerste gedachte..
quote:Precies!! Waarom wachten met al die dingen totdat je weet dat je dood gaat??? Leef NU!! Iedere seconde die je nadenkt over de dood, gaat van je leven af....Just remember:
Op zaterdag 15 maart 2003 00:39 schreef kepler het volgende:
iedereen zegt dat ze gaan genieten van het leven, waarom zou je dit nu niet doen dan? Ben je dan nu niet eigenlijk al dood?
Work like you don't need money, dance like no one is watching, and love like you've never been hurt before...
quote:Over het algemeen leven mensen met de blik op de lange termijn. En daarvoor moet je soms wel 'es op korte termijn dingen doen waar je niet zo warm voor loopt.
Op zaterdag 15 maart 2003 00:39 schreef kepler het volgende:
iedereen zegt dat ze gaan genieten van het leven, waarom zou je dit nu niet doen dan? Ben je dan nu niet eigenlijk al dood?
Mocht je weten dat je over 6 maanden dood gaat, kun je je volledig richten op de korte termijn en die verandering is wat veel mensen denk ik bedoelen met "genieten van het leven".
|
|
