Ik ben niet bang voor de dood. Ik ben 24, gezond, en ik voel me onsterfelijk. Ik wéét dat er een dag komt waarop ik er niet meer zal zijn, maar die dag is nog zo ver weg...
Hoop ik. Want misschien word ik morgenmiddag wel wakker met m'n kussen vol bloed. Teveel gerookt, longkanker, whatever. De goede dokter vertelt me dat mijn rit ten einde is. Nog een half jaar, en dan ben ik dood. Nog honderdtachtig dagen om alles te doen wat ik nog wilde doen.
Zal ik als een bezetene proberen vijftig jaar leven in zes maanden te proppen? Zal ik reizen, drugs gebruiken omdat ik toch al kapot ben, vrienden omhelzen en zeggen dat ik van ze houd? Of maak ik er meteen een einde aan? Zal ik zes maanden treuren, me terugtrekken, alleen nog maar op m'n bed liggen, lezen, en het einde afwachten? Of maak ik van mijn afscheid mijn levenswerk?
Ik weet het werkelijk niet. Ik zou graag zeggen dat ik zes maanden alleen nog maar zou feesten, genieten, en extatisch schuimbekkend ten onder zou gaan...maar ik denk het eerlijk gezegd niet.
Het lijkt me zinloos.
Dat is een confronterende gedachte.
Mijn vraag: het is kwart voor catastrofe. Nog zes maanden. Wat doe jij?
wat me dan vast niet zal lukken aangezien het me in de afgelopen 20 jaar ook nog niet gelukt is.
He named this world: Forbidden Paradise
quote:Zorgen dat ik zoveel mogelijk mijn dochter nog zie. En losse endjes aan elkaar knopen. Bekijk het van de andere kant, 9 van de 10 keer komt de dood best plotseling en blijven er "zaken openstaan".
Op zaterdag 8 maart 2003 04:55 schreef Kwark het volgende:
Mijn vraag: het is kwart voor catastrofe. Nog zes maanden. Wat doe jij?
Maargoed, af en toe bij stil staan maar niet té veel mee bezig zijn, waste of time.
Ik zou die laatste zes maanden zoveel mogelijk plezier proberen te maken. Echt nog een keer uit mijn dak gaan.
Maareuh.... Hoe wil je wakker worden in bed met je kussen vol bloed als je al dood bent? Lijkt me toch een beetje onmogelijk.....
quote:+ voortplanting!
Op zaterdag 8 maart 2003 08:26 schreef buttpirate_II het volgende:
Ik maak een lijstje met mensen die ik meeneem ....
Zo'n 30.000 X
Feestjes organiseren, door de natuur trekken en genieten van al het mooie.
Voor de rest zou ik niet aan de dood denken, ik zou het eerder zien als iets moois.
Vergeet niet dat geboren worden altijd erger is dan dood gaan.
[Dit bericht is gewijzigd door Tha.Gnome op 08-03-2003 08:49]
Ik zou er niet teveel bij stil staan, het lijkt me erg onwerkelijk om te horen dat je nog een half jaar hebt. Maar ik zou wel proberen zoveel mogelijk dingen te doen die ik nog graag eens wilde meemaken, en veel bij de mensen te zijn waar ik om geef.
[Dit bericht is gewijzigd door sundae op 08-03-2003 19:43]
quote:Genieten van alle tijd die ik nog heb. Familie en vrienden vaak zien, paar keer goed feesten en mensen die ik liefheb vertellen wat ik voor ze voel.
Op zaterdag 8 maart 2003 04:55 schreef Kwark het volgende:
Mijn vraag: het is kwart voor catastrofe. Nog zes maanden. Wat doe jij?
Het geld trouwens destemeer voor de mensen om je heen, ook zij kunnen er over een uur niet meer zijn, laat niemand achter met dingen die je nog had willen zeggen.
Ik zou niet kunnen leven met het idee dat ik op korte termijn dood ga...
Edit: Hmm... eigenlijk zeg ik altijd dat ik bang voor de dood ben, omdat je niet het wat, wanneer en het hoe weet... maar als ik het zou weten, dan zou ik er toch niet mee om weten gaan en zou ik het niet kunnen accepteren.. Dus misschien is het wel beter zo....
[Dit bericht is gewijzigd door Qarinx op 08-03-2003 10:09]
Ik denk dat het erg van de situatie afhangt.. heb je een reden om te blijven vechten?
quote:Dat bepaal je natuurlijk helemaal zelf...als de dokters je hebben opgegeven dan kan je er natuurlijk zelf voor kiezen om elke medische behandeling te weigeren en gewoon te doen wat jij op dat moment wilt...
Op zaterdag 8 maart 2003 09:02 schreef zwijntje het volgende:
Overigens zijn de meeste mensen die te horen krijgen dat ze nog een half jaar hebben dat laatste halve jaar het grootste deel van de tijd in het ziekenhuis. Een half jaar nog ten volle leven en dan komt de grote kracht het licht uitdoen, zo ziet het eigenlijk nooit uit.
quote:Lijkt me moeilijk...
Op zaterdag 8 maart 2003 10:18 schreef Govinda het volgende:
Dat bepaal je natuurlijk helemaal zelf...als de dokters je hebben opgegeven dan kan je er natuurlijk zelf voor kiezen om elke medische behandeling te weigeren en gewoon te doen wat jij op dat moment wilt...
Ik denk niet dat artsen doorgaan met een medische behandeling als het toch geen zin meer heeft.... Dus als een arts mij zou zeggen of ik een medische behandeling wil ondergaan, dan denk ik niet dat ik eigenwijs nee zeg.. Wie weet laat je wel een kans liggen? Je kan altijd hoop houden..
"De slimste van FOK!", dat is net zoiets als 'de minst stinkende drol op de mesthoop'.
quote:Ik zou er gelijk een eind aan maken dan ben je er maar vanaf
Op zaterdag 8 maart 2003 04:55 schreef Kwark het volgende:
Wat doe jij?
quote:Ik zou wel willen, maar zou niet durven..
Op zaterdag 8 maart 2003 11:04 schreef CasB het volgende:
Ik zou er gelijk een eind aan maken dan ben je er maar vanaf
Maar kun je nog genieten als je weet dat het over 6 maanden afgelopen is? Wordt het dan niet allemaal zinloos.
Als je dan wilt gaan "genieten" van bv. de natuur, zul je dan niet alleen maar depri worden van al dat moois, omdat je weet dat je er straks niet meer zult zijn om het allemaal te zien?
Volgens mij is genieten er niet meer bij, ik zou elke dag m'n ogen uit m'n kop janken en voortsukkelen denk ik. Das niet het meest romantische idee erover maar ik denk wel een stuk realistischer dan wat hierboven allemaal staat.
=fucking tiepoos=
[Dit bericht is gewijzigd door Phuturistixxx op 08-03-2003 11:08]
|
|
