quote:
Joe Cullen leeft volledig in zijn eigen wereld, wat op zich menselijk is. We zien de wereld niet zoals hij is, maar zoals wij zijn. Bij Cullen slaat het echter op een absurde manier door. Zijn interpretatie van de werkelijkheid is een narcistische.
@GurneyIsBestOke haalde al het Nijman-voorbeeld aan, maar gisteren zag je een video van Viaplay waarin Cullen verbaasd is dat hij niet voor de Premier League wordt geselecteerd. Waarom denkt die gast dat hij met bang-average gemiddeldes ergens recht op heeft? Dat kan in je hoofd circuleren, maar dat je het durft uit te spreken is nog krankzinniger.
Los van de narcistische werkelijkheid van Joe Cullen, is het ook gewoon een droevig figuur op het podium an sich. Enige vorm van intrinsieke motivatie lijkt hij niet te hebben. Er is altijd iets wat hem moet triggeren, anders kan hij het niet. De bookmakers, journalisten of wie dan ook, of gewoon een prospect/talent dat beter dan hem presteert. Dan kan hij zich opeens opladen. Of gewoon als de deuren voor de World Grand Prix bijna gesloten zijn en hij nog heel even een gaskraan open moet draaien.
Het is toch extreem treurig? Een darter die al meer dan tien jaar meeloopt, zich als een narcistische idioot gedraagt, nooit een stap in zijn ontwikkeling heeft gezet? En het alleen kan als er een bizarre bol frustratie uit moet? En dan maar als een sad clown om je heen schreeuwen en boos doen omdat je erkenning mist. Plakplaatjes, Istanbulhaar, onzekerheid.
Als hij de basiszaken op orde zou hebben, constanter zou worden en niet als een onzekere clown zou rondschreeuwen, dan heb ik geen last van hem.