Over het intentionele zegt dit niets... Sommige dingen zijn goed bedoeld, maar worden slecht uitgelegd... De vraag "hoe fatsoenlijk ben je?" dringt zich vervolgens aan de oppervlakte...
Ligt misschien in het verlengde van "normen en waarden", maar ook weer niet echt eik. "Normen en waarden" zijn ook weer behaviouristisch, zegt in principe niets over het intentionele dus... Je kunt je goed gedragen, maar toch to the core slecht zijn... De vraag heeft op een andere manier misschien wel te maken met de 70 hoofdzonden en in hoeverre je deze erkent, niet iedereen doet dit nl., en bestrijdt...
Met fatsoen bedoel ik dus eik. wat zijn jouw intenties... Bedoel je het altijd goed of heb je lak aan de wereld...? En hoe komt het dat hoewel je het goed bedoelt, sommige dingen hopeloos verkeerd worden uitgelegd...?
Mijn antwoord: ik probeer het wel altijd, mijn intenties zijn zuiver, maar op 1 of andere manier lukt het me niet aldoor om ook goed over te komen... Het klinkt als geneuzel, maar ik denk dat de gebrekkige communicatie tussen mensen hieraan doorgaans debet is...
Ik vind mezelf erg fatsoenlijk! Ik help oude dames met hun bandenspanning op peil brengen (afgelopen week toevallig), ik vloek niet, drink niet, rook niet, rij wel eens te hard, maar geef anderen altijd voorrang en de ruimte, ik ben altijd hulpvaardig, werk hard, ken mijn verantwoordelijkheden en spring in de bres wanneer anderen een steekje laten vallen, ik ben attent, nooit chagrijnig of humeurig, zie altijd het positieve...
Kortom, was iedereen maar zo... 
Toen ging zij het aan een ander vragen, terwijl ik haar best had kunnen helpen. Maar om nou te zeggen ehhh ik bedoel ik woon er, klinkt ook zo raar...
quote:is toch goed zo
Op zondag 23 februari 2003 20:09 schreef Chayenn het volgende:
Ik heb al een paar keer meegemaakt dat ik op een bepaalde vraag een antwoord gaf wat niet geheel klopte en dus minder fatsoenlijk was. Bijvoorbeeld, ik zat pas in de bus en een vrouw vroeg aan me of ik bekend was in [desbetreffende woonplaats], zodat ik haar kon zeggen waar ze uit moest stappen. Zeg ik: "een beetje", terwijl ik er woon.
Mijn intentie's zijn vrijwel altijd goed bedoeld.
In mijn beroep wordt niet anders van me verwacht.
Ik heb mijn principe's en grenzen. Gaat iemand daar overheen.. dan is mijn intentie slecht. Gelukkig gebeurt dat niet zo gauw.
Ik heb zondes: rook,eet niet altijd gezond, sport niet, vloek wel es. Mijn manieren zijn netjes en ik spot niet gauw met mensen.
Ik zoek het niet op om iedereen te pas en onpas te hulp te schieten, maar is het nodig dan sta ik voor iemand klaar en bedoel ik het goed
..maar verder vind ik wel dat ik rekening probeer te houden met de ander..en soms lukt dat beter dan op andere dagen..tis maar net hoe de wind waait 
quote:Jawel, maar toch.
Op zondag 23 februari 2003 20:10 schreef hallo_mensen het volgende:[..]
is toch goed zo
|
|
