Ik heb een enorme voorkeur voor lekkere wijven. In alle soorten en maten. Dikke wijven, dunne wijven, lange wijven, kleine wijven, gehandicapte wijven, schreewerige wijven, bipolaire wijven, jonge wijven, oude wijven... tja. Ze kunnen allemaal lekker zijn. En als ze lekker zijn, dan is dat gewoon top. Gek op lekkere wijven.
Maar soms heb je ook luie wijven. En dat vind ik niks. Dat gehang, dat heen en weer geschuifel, beetje op de telefoon zitten... nee. Verschrikkelijk. Hekel aan luie wijven.
Heb ik er eentje van op mijn werk. Doet echt geen ene kloot. Houd ik dus niet van. 'Werkt echt op mijn allergie', zoals ze zelf zegt.
Probleem is, ze is ook lekker. Het is dus, een lekker, maar lui wijf. En dat is ontzettend complex voor mij. Want normaal zeg ik tegen zo'n lui wijf; 'Ga eens wat doen.' Maar tegen een lui en lekker wijf ben ik heel anders. Dan zeg ik 'Dit moet vandaag af, gaat dat lukken?' En dat is veel minder effectief. Nu wordt haar luiheid ook ineens mijn probleem. Heel gek.
Even resumé:
Lekkere wijven: Helemaal top
Luie wijven: Helemaal kut
Luie & lekkere wijven: Helemaal van m'n apropos geraakt
Ontzettend lastig, hoop op tips!
-nee-