Creationistisch perspectief

Creationisme valideert de concepten feit en mening, het verklaart hoe feiten worden verkregen, en meningen worden ge-uit. De creator is subjectief, de creatie is objectief.

Nu is het geval dat creationisme is gemarginaliseerd in de academische wereld, en de bevoking in het algemeen, en daarmee wordt ook het concept "mening" gemarginaliseerd. Dat betekent dus dat men niet begrijpt hoe het werkt hoe een mening wordt gemaakt. Dat is natuurlijk relevant voor de politiek, want de politiek gaat over meningen.

Deze marginalisatie van het concept mening zou dan volgens mij de verborgen dominant manipulerende factor zijn in de politiek. Men produceert slechte meningen, omdat men niet begrijpt hoe een mening wordt gevormd.

De logica van een mening is dat de geest kiest en de geest wordt geidentificeerd met een gekozen mening. Wat wil zeggen, alleen wat subjectief is kan kiezen, en wat subjectief is wordt geidentificeerd met een gekozen mening. Je moet gewoon zelf kijken naar de regels die worden gebruikt in conversatie bij feiten en meningen, om de logica van feit en mening te vinden.

Het idee van een "mening" is dus gebaseerd op het idee van een keuze maken. Het concept "mening" functioneert alleen wanneer het concept "kiezen" wordt begrepen als spontaan. Maar over het algemeen geeft men er de voorkeur aan om "kiezen" te beschouwen als een proces waarbij de beste mogelijkheid wordt uitgezocht. Zoals hoe een schaakcomputer een zet zou kunnen berekenen. De consequentie van het verkeerde begrip van kiezen, is dat die persoon geen werkend concept van subjectiviteit meer heeft.

En dan krijg je dus mensen die meningen verkondigen, die tendentieus richting het gevoel gaan om je best te doen, in plaats van meningen die zijn gebaseerd op in het algemeen gelukkig zijn met een resultaat (wat wel wordt genoemd, gezond verstand).

Covid, stikstof, klimaatverandering, oekraine, immigratie. De meningen erover gaan volgens mij tendentieus en overdreven richting het gevoel dat men zijn best aan het doen is.

Dit is zoals bijvoorbeeld het communistische China van Mao het doel had om meer staal te produceren, en om dat doel te bereiken de broodnodige landbouw-werktuigen omsmolt tot staal, resulterende in hongersnood.

Het gaat dan dus niet meer om gelukkig zijn met het resultaat, het gaat alleen om het gevoel te genereren dat men zijn best aan het doen is, dat men z'n best aan het doen is om staal te produceren.

Iemand die een keuze maken beschouwd op basis van het idee om de beste mogelijkheid uit te zoeken, is erg afhankelijk van dat gevoel om zijn best te doen, want dat gevoel is dan geworden tot de basis van het gevoelsleven in het algemeen. Dit komt omdat het normale gevoelsleven is afgesneden van de keuzes die worden gemaakt. Keuzes refereren niet meer terug aan emotie, maar aan de waardes die men gebruikt om de opties te evalueren, om het beste resultaat te krijgen. En dan hebben emoties dus niks te doen, en worden de emoties morbide. En dus moet die morbiditeit worden gecompenseerd door extreem je best te doen, om de gevoelens te genereren dat men zijn best aan het doen is, zodat men emotioneel kan overleven.

Veel van de sociaal activisten worden linea recta naar de demonstratie gestuurd door hun psycholoog. Ze lopen bij een psycholoog vanwege de emotionele morbiditeit, en activisme wordt door de psycholoog dan gezien als oplossing voor de emotionele problemen.

Het is niet zo dat psychologen basis-begrip hebben van hoe subjectiviteit werkt. Je kan niet verwijzen naar een of andere wetenschappelijke studie die uitlegt hoe subjectiviteit werkt, zulk soort studies bestaan niet. Wat psychologen doen is dat ze subjectiviteit aannemen als een gegeven van de taal, en dan gewoon veel praten, zonder fundamenteel begrip van hoe het werkt. In de academische wereld geldt vrije wil, keuzes maken, nog altijd als een controversieel probleem.

Op deze basis kijk ik ook naar lbgtq+. Het is maar de vraag in hoeverre het legitiem is, en in hoeverre het komt door onwetendheid over hoe subjectiviteit werkt.

Naar mijn indruk is Nederland heel ver richting het verkeerde begrip van keuze als de beste mogelijkheid uitzoeken. Anders dan in bijvoorbeeld Amerika, waar creationisme nog veel steun heeft onder de bevolking.

Mijn stemadvies is SGP of FVD, alhoewel deze partijen geen zuivere creationisten zijn. In de FVD wordt toch veel nadruk gelegd op gevoel. Bij andere partijen gaat het over waardes die gebruikt worden om opties te evalueren.

In ieder geval het hele beeld van dat er allerlei experts zijn, en dat we allemaal goed weten hoe het werkt, is onzin. We begrijpen kiezen niet, en subjectiviteit niet, en onze kennis erover is op een laag nivo, en gaat achteruit, niet vooruit. Dit komt door de algemene psychologische druk om je best te doen, en ook het toegenomen onderwijs conditioneert het begrip richting feit, en marginaliseert begrip van meningen.

De cultuur in Nederland is slecht. Dat zie je ook duidelijk aan dat de omroepen hun identiteit verloren hebben. Het kan eigenlijk alleen nog maar fout gaan.