Top 2000 Editie 2024 #268 We naderen de cliMex

Nee hè, was ik eindelijk bij, staat er alweer een nieuw blokje online. Hierbij mijn blik op 800-726, de recentste volgt later.

UITZWAAI-ALARM
(drie platen in totaal, waarvan 1 in 800-776 en 2 in 750-726)

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

37 favorieten over.

Favoriete nummers uit het blokje 800-776:

784 The National - I Need My Girl: Ik was ook wel verrast dat juist deze de lijst haalde in plaats van een wat bekendere, maar bij mij is het toevallig dus wél de favoriet en komt-ie precies 700 plekken hoger. Zo’n rustgevende, melodieuze plaat past voor mij gevoelsmatig net wat beter bij het zware, duistere stemgeluid. Ik had eigenlijk beide noteringen van The National bij Mex wel minstens bij de bovenste 500 verwacht, dus toch een kleine tegenvaller dat we deze nu al uitzwaaien.
781 Pet Shop Boys - It's a Sin: Zoals gezegd vind ik een wat kritischer blik op religie zeker niet altijd storend in muziek. Bij deze plaat is de thematiek interessant en herkenbaar – het schuldgevoel dat gepaard gaat met zondebesef slaat soms compleet door en dat kan verlammend werken. Daarnaast natuurlijk gewoon een heerlijke muzikale omlijsting die typerend is voor het tijdperk.
782 The Turtles - Happy Together: Ik had nogmaals Coldplay kunnen noemen maar ga toch een keer voor de verrassing, ook een beetje voor mijn vrouw, die dit een fantastisch nummer vindt. Van huis uit meegekregen uiteraard. Het verbaast me altijd wel dat dit al zo lang verdwenen is uit de Top 2000, het is echt een prachtige klassieker.

Minst favoriete nummers uit het blokje 800-776:

788 Dizzy Mans Band - The opera: In de categorie ‘schijtlol’ hebben we al veel erger gehad, en gelukkig veelal lang geleden, maar dit soort veel te blije nonsens scoort bij mij doorgaans niet bijzonder goed.
798 Manfred Manns Earth Band - Davys on the Road Again: Op zich best luisterbaar, maar ook weer niet heel bijzonder. Ik moest wel even checken hoe oud dit precies was om te verifiëren of dit commentaar gerechtvaardigd is, maar volgens mij wel: de sound is wat mij betreft nogal een discountversie van Status Quo.
776 Billy Joel - We didn't start the fire: Op zich wel te waarderen als zo’n grote artiest kritisch op zichzelf durft te zijn. Ik snap de zelfkritiek ook wel, al vind ik de opsomming nog niet eens zo storend. Juist het refrein vind ik net wat aan de magere kant eigenlijk.

Favoriete nummers uit het blokje 775-751:

762 Kylie Minogue - Can't Get You Out of My Head: Als niemand anders het doet, dan spring ik maar op de Kylie-bandwagon. Ja, op zo’n moment wel echt te zien dat we generatiegenoten zijn natuurlijk. Anderszins herinner ik me ook dat we al zo’n 3000 platen geleden Alicia Keys bespraken, die is uit hetzelfde tijdperk, maar een stuk minder blijven hangen.
775 Suzi Quatro - If You Cant Give Me Love: Oh! Hiervan was ik het bestaan een beetje vergeten. Kijk, daarom luister ik dus ook mee met deze lijst, om dit soort spul te herontdekken. Die pre-chorus is met name echt heel fijn. Vroeger werd dit thuis nog weleens afgespeeld toen ik klein was, vanaf een ouderwetse pick-up, als ik me niet heel erg vergis. Zo klinkt het ook.
753 Deep Purple - Woman from Tokyo: Best lastig om een nummer 3 te kiezen hier, er zitten best wat platen dicht bij elkaar. Die van The Smiths is ook fijn, en die van Iron Maiden, en nog wel een paar. De Japanse invloeden geven misschien nipt de doorslag hier, al hebben The Wombats en Beast In Black beide nog toffere platen met 'Tokyo' in de titel.

Minst favoriete nummers uit het blokje 775-751:

759 Paolo Nutini - Through The Echoes: Misschien komt het door dat stomme schoenenliedje, maar ik heb altijd wel wat moeite om Paolo Nutini serieus te nemen. Zijn muziek gaat me gewoon het ene oor in en het andere weer uit. Zelfs Iron Sky ben ik ieder jaar weer vergeten 5 seconden nadat-ie is afgelopen op oudejaarsavond.
761 Joey Dyser - 100 Years: Dat laatste geldt ook wel voor dit nummer. Zeker niet vervelend om te horen, maar wel een beetje muzikaal behang.
765 Dave Davies - Death of a Clown: Origineel van Ben Cramer. Oké, die is wel een beetje vergezocht, geef ik toe. Echt veel beter dan het nummer over de clown van Ben Cramer vind ik het niet, met name de zang vind ik echt niet onderscheidend genoeg voor zo'n hoge positionering.

Favoriete nummers uit het blokje 750-726:

746 Blur - Song 2: Het verbaast me eigenlijk dat Mex zo'n fan is van Parklife, met al dat parlando erin. Wel een prima nummer verder, daar niet van. In mijn beleving mist vooral The Universal echt wel in de lijst, maar Song 2 is natuurlijk ook gewoon heerlijk. Lekker korte rammende rockplaat, meteen to the point. Goed spul.
735 Green Day – Holiday: Misschien wel een van de wisselvalligste artiesten die ik ken, wat ze maken vind ik over het algemeen óf briljant óf echt geen fuck aan. Het feit dat dit niet het laatste uitzwaai-alarm is laat zien dat een paar van de briljante platen de Lijst der Lijsten wel hebben gevonden. De maatschappijkritiek ten spijt leunt hij wel stevig op het gitaarwerk, de riffjes en de akkoordencombinaties zijn gewoon echt heel lekker.
726 Muse - Knights of Cydonia: Wat mij betreft niet hét magnum opus van Muse natuurlijk, maar wel een uitmuntende, herkenbare en terecht zeer populaire plaat. Een van de zeldzame nummers waarbij ik de live-uitvoering eigenlijk toffer vind ook, met die intro van Ennio Morricone erbij. Maar ook de albumversie is veelzijdig en gecompliceerd en heerlijk opgebouwd, dus ook in deze uitvoering wint hij het makkelijk van de andere mooie platen in dit blokje. Met nog een keer Muse en Coldplay en Eminem en Air en Bastille en tweemaal Fleetwood Mac is dat beslist geen sinecure.

Minst favoriete nummers uit het blokje 750-726:

739 The Buffoons - Tomorrow Is Another Day: Het is in deze regionen wel wat meer zoeken naar platen om kritisch op te zijn, maar deze vind ik toch wel een beetje kitsch, met dat gepingel en dat ge-la-la-la. Op zich wel geinig dat het uit Twente komt, maar geef mij dan toch maar Too Many Outs als er een lokaal bandje gepromoot moet worden.
741 The Communards & Sarah Jane Morris - Don't leave me this way: Hoewel de climax naar het refrein toe op zich wel fraai is, met die vocalen die crescendo gaan, merk ik dat dit nummer me toch een beetje op de zenuwen werkt. Waarom weet ik niet precies.
734 Electric Light Orchestra – Eldorado: Nu wordt het echt zoeken met een vergrootglas naar de mindere platen. Degelijk nummer, maar de andere zijn gewoon net wat sterker.