Waar heb ik nu weer naar zitten kijken? Nou, in eerste instantie naar een processie richting de tussensprint. Die volgde vroeg op de dag, na een lange strook vals plat. Dat vals plat was niet voldoende om Milan in de problemen te brengen, hij pakte de volle buit bij de tussensprint. Het groen is nu wel binnen, als hij iedere dag de finish op tijd haalt. Na de tussensprint kon de koers pas echt beginnen, Lidl-Trek had tot dat moment gecontroleerd en daarna mocht de rest van het peloton ten strijde trekken. We zagen een heleboel renners in de aanval gaan, Visma probeerde weer eens een paar mannen vooruit te sturen en dit lukte matig. Wout was mee, maar hij moest op de Glandon al snel lossen. Jorgenson was ook mee, hij hield het langer vol. Ineens schoof ook Primoz Roglic mee, de Sloveen van Red Bull zat ineens in de kopgroep en dat was toch best verrassend te noemen. Hij koerste een keer aanvallend, dat was natuurlijk een prima zet. Het pakte uiteindelijk heel slecht uit, maar dat weet je op voorhand niet. Op de Glandon waren we getuige van Lenny Martinez die tot drie keer toe aan de auto hing, daarna won hij doodleuk het bergsprintje. Schaamteloos, volstrekt schaamteloos. Hij kreeg achteraf een vrij minimale straf, daar hadden ze meer mee kunnen doen. Na de Glandon daalden we af richting de Madeleine, op die Madeleine besloot Visma alles of niets te gaan spelen. De hele ploeg werd op kop gezet, een voor een werden alle knechten opgerookt. Vooral de matige beurt van Wout viel op, hij moest al snel lossen uit de kopgroep en toen hij op de Madeleine zijn werk ging doen bleek dat werk heel snel klaar te zijn. De rest deed het beter, Benoot en Campenaerts kwamen al beter vooruit. Simon Yates deed ook een duit in het zakje, waarna vooral Sepp Kuss echt gas begon te geven. Dit leverde op een bepaald moment de vreemde situatie op dat we nog maar naar een stuk of tien renners keken. Drie van Visma, drie van UAE en dan nog vier andere renners. We keken naar een koers van twee ploegen, met een hoop figuranten. Na de versnelling van Kuss hielden we zelfs maar vier renners over, even later moest Lipowitz lossen en toen waren ze nog maar met drie. Kuss, Vingegaard en Pogacar. En dat op dik 70 kilometer van het eind. Op dat moment leek het echt een rit voor de eeuwigheid te gaan worden. Na het werk van Kuss ging Vingegaard in de aanval en hij reed zo naar de kopgroep toe, waar Jorgenson nog aanwezig was. Jorgenson mocht op kop rijden tot de top en hij nam ook de afdaling voor zijn rekening. In de afdaling namen hij en Vingegaard risico's, aldus Pogacar. De leider hield afstand en liet die twee hun ding doen, niet zonder daar later nog uitgebreid over te klagen in de media. De immer sympathieke Pogacar is deze Tour wel heel erg over alles aan het zeuren, volgens mij begint hij een beetje in zichzelf te geloven.
Tot dat moment was het een geweldige koers. Roglic vroeg in de aanval, UAE en Visma allebei met een bruggenhoofd, daarna Visma dat vol gaat op de Madeleine en op 70 kilometer van de finish keek je eigenlijk al naar een duel tussen Vingegaard en Pogacar. Het was een epische etappe, maar het werd uiteindelijk toch een enorm suffe rit. De kopgroep met daarin Roglic werd tot de orde geroepen en met een klein groepje kwamen we uiteindelijk beneden in de vallei. Daar viel het heel erg op dat men Lipowitz alleen liet zwemmen, de nummer drie van het klassement reed tussen de groep Pogacar en de groep Onley in. Roglic zakte niet uit, nee, Primoz was mooi met zijn eigen klassement bezig. Op zich is dat wel een redelijke fout, een grotere fout is misschien nog wel dat ze bij Bora besloten dat Lipowitz best dat hele stuk alleen kon afwerken. Waarom niet terug laten zakken naar Onley om daar op het wiel te rijden en zo de derde plek te verdedigen? In de vallei zagen we dat het vooraan stil begon te vallen, Jorgenson had geen zin om het hele stuk in de vallei op kop te rijden. Daar snapte ik eerlijk gezegd ook weinig van, het idee is blijkbaar dat je het Pogacar moeilijk kunt maken als hij een zware dag heeft gehad, dan had je Jorgenson gewoon zo hard mogelijk op kop moeten laten rijden en daarna meteen je aanval moeten plaatsen op de Loze, Pogacar geen moment van rust gunnen. Maar nee, Jorgenson reed niet op kop, hij liet dat uitgebreid aan iedereen weten en dat was het moment voor een deel van de kopgroep om aan te vallen. Het was een gemengde kopgroep, met daarin de beste renners van het peloton, maar ook een aantal gelukkige vluchters. Een van die vluchters was Ben O'Connor, hij zag zodra het stilviel meteen het moment om te demarreren en hij ging er vol voor. Einer Rubio ging mee, de rest was niet aan het opletten. Jorgenson sprong dan zelf maar mee, terwijl iemand als Gall drukker bezig was met het scoren van een bidon. Gall ging later dan wel nog een paar keer in de aanval, maar dat was veel en veel te laat. Ook Lipowitz maakte een pijnlijke fout, alweer. Hij wachtte tot de voorsprong van de koplopers dertig seconden bedroeg en toen ging hij er in z'n eentje achteraan. Die jongen koerst nog niet zo lang en dat zie je op dit soort momenten. Hij kwam in de chasse patate terecht en daar blies hij zichzelf dusdanig op dat hij bijna van het podium kukelde. Hij had een mooie voorgift, maar nu niet meer. Alles ging fout bij Bora, iedere verkeerde keuze werd vol overtuiging genomen. Roglic reed niet in de vallei, dat had hij wel kunnen doen. Lipowitz hield niet in toen hij zag dat hij niet bij de kopgroep ging komen, had hij ook kunnen doen. In plaats daarva reed hij zichzelf echt kapot, Onley was dan weer de lachende derde. De Schot werd keihard gelost op de Madeleine, maar in de afdaling en in de vallei keurde hij met hulp aan een paar ploeggenoten terug. Ze knalden meteen over de groep Vingegaard heen en ze begonnen te knabbelen aan de voorsprong van O'Connor en Rubio. Dat duo had ondertussen drie minuten cadeau gekregen, simpelweg omdat er niemand zin had om te rijden. Visma stuurde Jorgenson vooruit, waarna Vingegaard een paar keer reageerde op een aanval van Gall, verder werd ogenschijnlijk de keuze genomen dat het peloton moest terugkeren. De groep Onley sloot aaan, met in die groep ook een paar knechten van UAE en Visma. Terug bij af, al dat gedoe op de Madeleine voor niets. We begonnen vervolgens aan de matige kant van de Loze en we weten nu waarom dit de matige kant is. Niet lastig genoeg, teveel makkelijke kilometers. Al hangt veel ook af van e koersinstelling van de renners, op de Madeleine was het nog feest en op de Loze werd het ineens een rouwstoet. Yates en Yates reden op kop, net als wat andere knechten, maar niemand plaatste een versnelling. Pogacar vond het wel goed zo kennelijk, Vingegaard ook. Het lossen van Jorgenson vooraan veranderde daar ook niets aan. De Amerikaan reed uiteindelijk weer een slechte rit, vooral als je zag hoe kansloos hij werd gelost door Rubio en O'Connor en hoe weinig hij daarna nog in het peloton kon doen.
Vooraan ging ondertussen O'Connor in de aanval, hij liet Rubio achter. De slotklim was heel lang, maar de kilometers telden op zich redelijk makkelijk af. Vooral omdat ik hier aan het doorspoele was geslagen, er gebeurde letterlijk niets. Er gebeurde helemaal niets. Koers op 70 kilometer van het eind, geen koers in de laatste kilometers. Het was een heel vreemd schouwspel, het werd ook best een frustrerend schouwspel. Door het lage tempo in de groep kon O'Connor makkelijk de rit winnen, een rit die hij min of meer in de schoot geworpen heeft gekregen. Benno was bezig aan een matig jaar, de overstap van Decachtlon, met Decathlonbonus, naar Jayco viel niet mee. In Australië lopen ze tegenwoordig achter, bijna niemand komt daar echt vooruit. Ook deze Tour was O'Connor niet goed, maar nu had hij ineens wonderbenen. Goede timing, en een beetje geluk. Visma en UAE hielpen mee, ze deden er alles aan om niet te winnen. En dat vind ik dan toch ook vreemd van Vingegaard. Volgens Plugge komen ze hier voor geel en voor geel alleen, maar als je zoals Vingegaard weet dat je het geel niet gaat halen kun je alsnog proberen voor een rit te gaan om in ieder geval aan het eind van het verhaal niet met lege handen te staan. Dat was nu wel een beetje zo, de hele ploeg opgerookt voor niets. Bij Bora ging het ook van kwaad tot erger, Lipowitz bleef een eeuwigheid tussen O'Connor en de favorieten hangen, toen hij eenmaal werd bijgehaald door de groep gele trui moest hij vrij snel afhaken en hij verloor meteen een hoop tijd, waardoor het wit ineens niet meer zo stevig om zijn schouders hangt. Ik snap er echt niets van allemaal. Waarom eerst vol koersen en dan laten lopen? Waarom je kopman en de drager van de witte trui de hele dag aan zijn lot overlaten? Had Roglic niet iets meer kunnen doen voor zijn ploeggenoot? Waar waren ze in de auto mee bezig? Pogacar sprintte aan het eind nog even weg, dat snapte ik dan weer wel. Ondanks wat gekke bekken onderweg was hij toch gewoon weer in orde, geen schijn van kans voor de rest. Uiteindelijk een floprit, niet echt reclame voor de sport. Of het moet zijn dat Mas eerst in de aanval reed en een paar minuten later opgaf, dat vind ik dan nog wel humor. Deze kant van de Loze was dan weer minder geestig, doe maar niet meer. Te weinig onderscheidende kilometers, te veel vallei richting de klim. We hebben weinig gelachen, en ik ben bang dat er ook morgenweinig te lachen valt. Na een zwarte bergrit van 170 kilometer met 5500 hoogtemeters had er nu een korte en explosieve rit moeten volgen. Een ideaal recept, de korte rit kan dankzij de inspanningen van de lange rit heerlijk explosief uitpakken. Het is alleen een nog kortere rit geworden, we gaan niet over de Col des Saisies want daar gaat onder het vee een vervelende ziekte rond. Ja, in het wielrennen maak je veel mee, maar dat we een klim gaan skippen omdat er op de klim een paar boeren hun zieke dieren zijn verloren is nieuw voor me. De tweede rit in de Alpen is een flink stuk korter en ook minder zwaar geworden. Niet dat het veel uitmaakt op basis van de rit van gisteren, we noteren de volgende flopshow. Wel een flopshow met een mooie aankomst, we kunnen het de hele dag gaan hebben over de jour de gloire van Michael Boogerd in 2002. Slinger dat perfecte geheugen van je maar aan, Boogie. Gaan wij ondertussen kijken of er van deze ingekorte rit nog iets te maken valt.
Deze aangepaste rit gaat van start in Albertville, een plaats waar we tegenwoordig bijna jaarlijks passeren. Het is de achtste keer dat we hier zijn, de zevende keer sinds 2012. De zesde keer sinds ik stukjes tik, dus is het wat mij betreft ook wel tijd voor een tik op de vingers van de organisatie. Pleur ondertussen maar even een paar jaar op met je Albertville, riep ik ze op in 2021. Toen keerden we het jaar daarna meteen terug, nu zit er dan zowaar een periode van drie jaar tussen. Volgens Prudhomme keren we vaak terug naar Albertville vanwege de goede infrastructuur en de warme atmosfeer, de man is nogal een gewoontedier en als hij ergens in een stad een keer met alle egards is ontvangen keert hij graag terug. Het helpt vaak ook als de lokale burgemeester fan is van de koers, dat moet hier toch ook haast het geval zijn. In 2022 waren we voor het laatst in Albertville, toen reden we naar de Col du Granon, een klim die na een eeuwenlange afwezigheid terugkeerde in koers en een klim die het eindpunt vormde van een fantastische rit. Het was de dag dat Pogacar door een onophoudelijke stroom aan aanvallen van Roglic en Vingegaard werd gesloopt op de Galibier, Roglic kreeg het daar met zijn laatste krachten voor elkaar om zijn jonge landgenoot keer op keer uit de tent te lokken. Door die veelvoud aan inspanningen van Pogacar, hij moest in z'n eentje op alles reageren, kwam hij zichzelf op de slotklim enorm tegen. Vingegaard haalde de sloophamer boven en deelde een genadeloze tik uit, hij legde op de Granon de basis voor zijn eerste eindzege in de Tour. Sindsdien reden we in 2023 tijdens de rit van Moûtiers naar Bourg-en-Bresse nog wel door de stad, maar op een nieuw vertrek was het zowaar even een paar jaar wachten. In 2021 ging er dan weer een rit van start in Albertville die zou eindigen in Valence, waar Cavendish de sprint zou winnen. Centraal in de Alpen van start gaan en eindigen met een massasprint, Thierry heeft tegenwoordig iets beter in de gaten dat dit gekkenwerk is. In 2019 ging er ook een rit van start in Albertville en toen was er net als nu het een en ander aan de hand. We zouden voor we in Albertville van start zouden gaan aankomen in Tignes, maar dat ging vanwege de modderstromen in de afdaling van de Iseran niet door. De volgende dag kon men wel van start gaan in Albertville, maar het parcours moest aangepast worden. De Cormet de Roselend was door modderstromen eveneens onbegaanbaar geworden, waardoor men ervoor koos om vanuit Albertville dwars door de vallei richting Val Thorens te fietsen. Het werd daardoor een rit van amper 60 kilometer, nogal pover voor een laatste bergrit. Na weer wat fantastische tactieken van Movistar wist Vincenzo Nibali zijn vlucht succesvol af te ronden in Val Thorens, terwijl Egan Bernal zijn eindzege wist veilig te stellen. Steven Kruijswijk wist zich dan weer op het podium te fietsen, het laatste hoogtepunt van zijn carrière. In totaal maken we nu al de derde aangepaste rit mee met een start in Albertville, ik stel voor dat we hier nooit meer komen. Brengt ongeluk. Albertville is overigens een plaats in de vallei van de rivieren L'Arly en de Isère. Er wonen ongeveer 20.000 mensen in dit wintersportoord in het departement Savoie. In Albertville werden in 1992 de winterspelen georganiseerd. Veel van de evenementen vonden plaats in de bergen in de omgeving, maar het Olympisch park en het Olympisch huis stonden wel in Albertville. De Tour komt best vaak voorbij Albertville, aangezien de plaats strategisch gezien best lekker tussen de bergen ligt. Desondanks kwam hier slechts één keer kwam een rit aan, in de fameuze Tour van 1998. De zestiende rit van de 'Tour de Dopage' die gewonnen werd door Jan Ullrich eindigde in de stad. De volgende dag zou men vanuit Albertville vertrekken richting Aix-les-Bains, maar dat kwam er niet helemaal van. Festina was inmiddels al uit de Tour gegooid en ook TVM lag nog steeds onder vuur. In Albertville viel de politie binnen in het hotel waar TVM verbleef en in het peloton vond men dat het ondertussen verdacht veel op een heksenjacht begon te lijken. Dus ging men staken. Ploegen als ONCE, Banesto en Riso Scotti gingen zelfs naar huis. In 33 kilometer tijd stopte men twee keer met fietsen en na die tweede staking reed men met een slakkengangetje richting de finish. In Albertville is er kortom altijd wat te doen. Na 1998 ontweek de Tourorganisatie de stad een tijd, maar in 2012 keerde de Tour terug naar deze stad. De elfde rit van die Tour bracht de renners van Albertville naar La Toussuire waar Pierre Rolland won. Daarna kwam de Tour in 2016 ook nog eens langs in Albertville. De 19e rit van die Tour begon hier en eindigde in Saint-Gervais Mont-Blanc, de winst ging naar Romain Bardet. Ook in 2018 ging er hier een rit van start, dat was de elfde rit van die Tour. Een aankomst boven op La Rosière, waar Geraint Thomas wist te winnen. Hij was Dumoulin en Froome de baas, veroverde de gele trui en zou die trui niet meer uit handen geven. Als je ooit, om wat voor reden dan ook, in Albertville bent, moet je eigenlijk naar Conflans. Dat is een middeleeuws dorpje gelegen op een heuvel aan de rand van de stad, hier staan wat kicken gebouwtjes. Maison Rouge enzo, zit ook een museum in. Oude poort, kasteeltje, nouja, dat soort werk. Merken de renners verder vrij weinig van, want we gaan midden in Albertville van start in het Parc Olympique Henry Dujol, tussen het Olympisch stadion en de Halle Olympique d'Albertville in. Leuk, maar dit kennen we inmiddels wel. Nog een reden om Albertville te ontwijken: Alex Baudin komt hier vandaan. De renner van EF, die in zijn tijd bij AG2R zo dom was om de pijnstiller tramadol te gebruiken. Hij kwam overigens nog goed weg, tramadol was door de UCI verboden, maar stond nog niet op de dopinglijst. Betrapt worden op het gebruik van de pijnstiller leverde daarom geen schorsing op, je verloor alleen je uitslagen in de koers waarin je betrapt werd. Er staat dus een streep door de 73e plaats van Baudin in de Giro van 2023, ach. Hij stond daarna even een paar maanden aan de kant, maar keerde een jaar later veel sterker terug met een 21e plaats in de Giro. Dit jaar maakte hij de overstap naar EF en namens die ploeg heeft hij al een paar keer opvallend in beeld gereden tijdens deze Tour. Jammer, ik mag hem niet. Zoals ik Albertville ook niet mag.
De avond voor de koers kwam de organisatie ineens met het volgende bericht:
Wielrennen blijft een merkwaardige sport. Ik heb al ontzettend veel meegemaakt ondertussen, maar dat er een rit aangepast moet worden wegens de ontdekking van een 'besmettelijke nodulaire huidziekte' in een kudde runderen op een berg waar we zouden passeren moet toch wel zo'n beetje het toppunt zijn. We hebben vanuit Albertville een keer een rit moeten aanpassen vanwege een modderstroom, dat is dan nog iets waar je je wel wat bij kunt voorstellen. Maar dat we een rit aanpassen omdat er wegens een of andere ziekte een paar koeien geruimd zijn stond zeker niet op mijn bingokaart. De Col des Saisies wordt bij naam genoemd, daar zouden die dieren rondgelopen hebben (RIP aan de nabestaanden), maar in aanloop naar die Saisies zouden we ook nog over een andere klim rijden. Vanuit Albertville zouden we naar Ugine rijden, waar na negen kilometer al de tussensprint zou plaatsvinden, om vervolgens 11 kilometer aan 5% te klimmen naar de Côte d'Héry-sur-Ugine. Eindelijk een keer een bergrit met een lastig begin, eindelijk een keer geen eeuwigdurend stuk vals plat of helemaal plat in het begin. Een buitengewoon explosief begin na een superzware bergrit een dag eerder, daar keek ik wel naar uit. Zitten die verdomde boeren ons weer in de weg. No farmers no food zeggen ze dan, maar dus ook wel farmers geen Tour. De terreur stopt nooit. Omdat ze op de Col des Saisies blijkbaar in zak en as zitten slaan we die klim over, het is een buitengewoon bijzonder verhaal. Geen idee over hoeveel koeien het gaat of over hoeveel boeren het gaat, geen idee of ze daadwerkelijk langs de klim te vinden waren of juist een stuk verderop, alles is onduidelijk. Nogal onbevredigend om dan zomaar twee beklimmingen te schrappen. Nog veel onbevredigender om geen alternatief te vinden. Waarom niet de Col de la Forclaz Queige in het parcours opnemen? Had je vanuit Albertville op dezelfde manier kunnen beginnen om dan vrijwel meteen na de start in ieder geval nog een klimmetje mee te pakken. Nu rijden we vanuit Albertville de vallei in en blijven we in de vallei tot we Beaufort bereiken. In die vallei rijden we ook langs de voet van de Bisanne, maar die klim komt heel dicht in de buurt van de Saisies en het is dan wel weer enigszins logisch dat we daar niet aan beginnen. We werken dezelfde neutralisatie af in Albertville, maar daarna rijden we al snel een andere kant op. We gaan op weg naar de D925, om dan volledig door de vallei naar Beaufort te rijden. Buitengewoon jammer, een leuke rit wordt op deze manier toch lichtelijk onthoofd. Met 130 kilometer was deze rit al aan de korte kant, maar in combinatie met een zware bergrit met 5000 hoogtemeters een dag ervoor had het spektakel kunnen opleveren. Dat kan nu nog steeds, maar er is nu een langer stuk te overbruggen door de vallei voor we aan de eerste klim beginnen. In de eerste grofweg 17 kilometer van deze aangepaste etappe rijden we continu over dezelfde brede weg door de vallei. Een mooie weg, dat wel. Breed en goed asfalt, terwijl de natuur fantastisch is. Veel bossen, maar ook veel bergen in de verte. Daarnaast rijden we langs een mooi stroompje, Doron de Beaufort. Dit watertje komt soms in beeld, ziet er goed uit. De weg slingert een beetje en onderweg komen we in Queige (waar je beneden had kunnen komen na de Col de la Forclas Queige) een paar vluchtheuvels en rotondes tegen, maar verder is het ineens een buitengewoon makkelijke aanloop geworden. Weliswaar niet helemaal vlak, de weg in de vallei loopt richting Beaufort steeds een beetje omhoog. Voor we Beaufort bereiken komen we na een kilometer of 13 uit in Villard-sur-Doron en als we dit plaatsje bereiken zijn we een meter of 300 hoger uitgekomen dan in Albertville. De meeste van die hoogtemeters verzamelen we als we net zijn vertrokken, zodra de rit officieel is begonnen gaat het twee kilometer omhoog aan bijna 5%. Oké, toch nog een soort van explosieve start, maar daarna komen we alleen maar vals plat werk tegen. Na 13 kilometer komen we dus zonder veel verdere bijzonderheden uit in Villard-sur-Doron, waar de afdaling van de Col des Saisies had moeten eindigen. Hier hadden we beneden moeten komen om dan pas een paar kilometer door de vallei naar Beaufort te rijden. Nu bereiken we vanuit Villard-sur-Doron de vallei en vanaf dat moment rijden we verder op de manier zoals men het oorspronkelijk voor ogen had. Van Villard-sur-Doron rijden we vier kilometer nog steeds over een brede weg vrijwel volledig rechtdoor richting Beaufort, door een vallei die inmiddels wat breder is geworden. Veel bergweides, inmiddels. De weg tussen beide plaatsjes in loopt eventjes heel licht naar beneden, maar dat stelt verder weinig voor. Daarna is het eventjes zo goed als vlak, tot we na ongeveer 17 kilometer uitkomen in Beaufort. Hier zou de tussensprint kunnen zijn, of in Villard-sur-Doron, maar dat is op het moment van schrijven allemaal nog niet bekend. Lekker, man. Toen we voor het laatst door Beaufort reden, in de Tour van 2023, lag daar wel de tussensprint. Toen reden we via de normale route over de Cormet de Roselend op weg naar het altiport van Courchevel, nu pakken we dan weer de alternatieve route richting de Cormet de Roselend. We volgen dezelfde weg als in 2021 en 2018, we komen in Beaufort een aantal rotondes tegen en voorbij de tweede slaan we rechtsaf. We gaan daarna beginnen aan de Col du Pré. De vlakke aanloop valt nog mee, maar het oorspronkelijke parcours was alsnog een pak beter.quote:Changes to Stage 19 - Albertville - La Plagne
The discovery of an outbreak of contagious nodular dermatitis affecting cattle in a herd located specifically in the Col des Saisies has necessitated the culling of the animals. In light of the distress experienced by the affected farmers and in order to preserve the smooth running of the race, it has been decided, in agreement with the relevant authorities, to modify the route of Stage 19 (Albertville–La Plagne) and to avoid the ascent to the col des Saisies.
🚩 The ceremonial start will take place as planned at the exit of Albertville. After a 7 km parade, riders will head towards the D925, where the official start will be given. The race will then rejoin the original route shortly before Beaufort (at km 52.4 on the original schedule).
Due to this change, which notably bypasses the Col des Saisies, the stage will now cover a total distance of 95 km instead of the originally planned 129,9 km.
🕝 As a result, the start in the neutral zone will be given at 2:30 p.m., one hour later than originally scheduled.
In het pittoreske Beaufort liggen dus enkele rotondes, zo'n beetje de eerste verkeersobstakels van de dag. Voorbij die twee rotondes slaan we rechtsaf en rijden we via een brug over het stroompje dat we in de eerste 17 kilometer steevast hebben gevolgd. Aan de andere kant van het water begint de weg meteen omhoog te lopen, we staan hier op het punt te beginnen aan de eerste zware klim van de dag, de Col du Pré. We rijden via een paar bochten door het toeristische Beaufort omhoog, terwijl de klim van buitencategorie is begonnen. De komende 12,6 kilometer gaat het aan 7,7% omhoog, ik weet niet of het daardoor terecht een klim van buitencategorie is. Hoe dan ook bijzonder lastig, hoewel het eerste deel van de klim nog redelijk meevalt. In de eerste kilometer gaat het aan 7% omhoog, waarna we in de haarspeldbochtjes buiten het dorp twee kilometer aan ongeveer 8% gaan klimmen. Daarna zwakt het af richting 5%, de kilometer daarna is het zelfs bijna zo goed als vlak. We rijden over een brede en rechte weg richting het dorpje Arêches, waar het tweede deel van de klim begint. Dit tweede deel van de klim is een stuk lastiger. Meteen in Arêches gaat het een kilometer omhoog aan 9,5%, met de nodige haarspeldbochten. Dat is sowieso wel het verhaal van de rest van de klim, heel veel haarspeldbochten. Ook hoge percentages, al komt er nu wel even een makkelijkere kilometer aan 7,5% aan. Daarna gaat het evenwel twee kilometer lang aan 9,5% omhoog. We bevinden ons dan op vier kilometer van de top en krijgen nog drie lastige kilometers voorgeschoteld. Eerst een kilometer aan 8,7%, dat lijkt ook lastig maar het valt best mee in vergelijking met de kilometers daarna. Twee kilometer met percentages boven de 10%. De voorlaatste kilometer van de klim stijgt het zelfs aan 11%. Richting de top zwakt het vervolgens af naar 4,5%. Na ongeveer 30 kilometer, op ongeveer 65 kilometer van de streep (het is wat giswerk zonder een officieel profiel), komen de renners boven op de Col du Pré, een klim die in 2018 debuteerde in de Tour. Het is een zijweg van de klim naar Cormet de Roselend, in feite. Een veel steilere zijweg, zoals nu wel blijkt. Warren Barguil kwam toen als eerste boven, dat lijkt nu een moeilijker verhaal te worden. In 2021 kwam de klim ook voorbij in de Dauphiné, in een rit die zou eindigen op dezelfde locatie als deze rit. Daarover later meer, natuurlijk. Tijdens de negende rit van de Tour van 2021 passeerden we ook op de Col du Pré, Nairo Quintana kwam toen als eerste boven. Ik herinner me van die rit vooral de armzalige poging van zowel Michael Woods als Wout Poels om punten te scoren met het oog op de bergtrui. Wout reed nota bene in de bollen, maar die trui was hij na deze rit meteen weer kwijt.
Na de top van de klim gaat het een aantal kilometer naar beneden, over een weg die dus niet al te breed is. Weggetje heeft ook wat bochten, een paar pittige haarspeldbochtjes zelfs. Toch een vrij listige afdaling daardoor, zeker als het gaat regenen, en die kans is groter dan nul. Wel is het redelijk overzichtelijk, dat scheelt dan weer. Na een kort stukje dalen wordt het uitzicht ineens adembenemend mooi. De klim zelf was al best fraai, maar nu wordt het pas echt genieten. In de verte zien de renners de bergen en het Lac de Roselend liggen. Het gaat goed en wel twee kilometer redelijk steil naar beneden, voor de renners langs het meer komen te rijden. Ze rijden over de stuwdam, wat toch ook wel weer een wonderlijke weg is. Op de dam is het een kilometer vlak, maar daarna loopt de weg een kilometer omhoog aan 3%, gevolgd door een vals platte kilometer aan minder dan 2%. Dit brengt ons naar de top van de Col du Méraillet, voor zover je van een col mag spreken. Eenmaal boven bevinden we ons nog steeds in de buurt van het meer en langs het meer gaat het nu een kilometer lang naar beneden, over een brede weg. Paar bochtjes, maar prima te doen. Als dit korte afdalinkje gedaan is loopt de weg direct weer omhoog. We gaan beginnen aan de Cormet de Roselend. Althans, een deel van Cormet de Roselend. Normaal gesproken beklim je dit ding vanuit Beaufort, deden we in de Tour van 2023 ook nog, maar tijdens deze rit doen we vanuit Beaufort de Col du Pré, waardoor we op een ander punt aansluiting vinden bij de klim naar de Cormet de Roselend. Vanuit Beaufort is dat ding 20 kilometer lang, de renners hoeven nu alleen de laatste zes af te haspelen. Door een schilderachtige omgeving gaat het een kilometer omhoog aan 6%, waarna het twee kilometer lang aan ongeveer 8% omhoog gaat. In de laatste kilometers richting de top wordt het aanzienlijk minder lastig. Steeds een procentje minder, van 6,5% naar 5,5% om af te sluiten met een laatste kilometer aan 4,3%. Na ongeveer 43 kilometer bereiken we de top van deze klim van de tweede categorie, na de enorm zware Col du Pré valt deze uitsmijter van zes kilometer aan ongeveer 6% dan vaak toch een beetje tegen. Cormet de Roselend komt de laatste jaren veel te vaak voor in de Tour, de laatste jaren is het echt schering en inslag. In 2023 reden we onderweg naar Courchevel, waar Felix Gall zou winnen op het vliegveld, onderweg vanuit Beaufort over deze klim. In 2021 reden we dan weer via de Col du Pré naar de top van de Cormet de Roselend. Bij die gelegenheid waren we onderweg naar Tignes, waar - toeval of niet - Ben O'Connor vanuit de vlucht zou winnen. Het was een goedmakertje voor Tignes, want in de Tour van 2019 zou die plaats de aankomst zijn van de etappe over de Iseran. We reden wel over de Iseran, maar door een modderstroom konden we niet naar beneden en dus eindigde de rit. Mag ook meegenomen worden in het lijstje van bizarre toestanden, al vind ik een omleiding vanwege een of andere huidziekte toch nog net wat brisanter. De dag na de rit naar Tignes zouden we naar Val Thorens gaan en onderweg naar Val Thorens zouden we ook over Cormet de Roselend rijden, maar op die klim was eveneens sprake geweest van een modderstroom en een deel van de weg was daardoor onbegaanbaar geworden. De beklimming werd geschrapt, het was dus puur toeval dat we in 2019 niet over deze weg reden. In de omliggende jaren kwam de klim dan wel weer voorbij, in 2018 reden we net als nu via de Col du Pré naar de top en in 2020 werd de klim een keer van de andere kant bedwongen, de kant waarlangs we nu gaan afdalen. In een verder verleden kwamen onder meer kleppers als Claudio Chiappucci, Alex Zülle en Alejandro Valverde ooit als eerste boven op deze klim. Of Michael Rasmussen in 2007, dat waren nog eens tijden. Totdat ze dat probleem vakkundig wisten op te lossen, wellicht dat Cassani Tadej Pogacar ook op een opmerkelijke plaats heeft gespot. Dat laatste zinnetje schreef ik dan weer in 2021, in 2025 sta ik hier nog steeds volledig achter.
Cormet de Roselend is een klim met een stevige Tourgeschiedenis, veel recente Tourgeschiedenis ook. In 2018 kwam Warren Barguil hier als eerste boven, nadat hij ook al als eerste boven was op de Col du Pré. In 2020 reden we van een andere kant omhoog en was Hirschi godbetert als eerste boven, hij piekte volledig tijdens deze coronatour. In 2021 reden we ook omhoog via de Pré en was Quintana net als op de Pré als eerste boven op de Roselend, door een overdosis tramadol voelde hij zijn benen niet. De voorlopig laatste passage dateert van 2023, toen reden we klassiek vanuit Beaufort omhoog en was Ciccone als eerste boven. De pas is overigens genoemd naar het voormalige dorpje Roselend, een dorpje dat in 1960 is opgeofferd om plaats te maken voor het stuwmeer dat we tijdens de klim zien passeren. Het kerkje uit het dorp is destijds afgebroken en als herinnering herbouwd aan de oever van het stuwmeer. Sneu voor dat dorpje, maar het levert wel mooie plaatjes op. Voor de derde keer een passage over de Col du Pré om daarna boven te komen op de Roselend, voor de zoveelste keer volgt daarna een levensgevaarlijke afdaling richting Bourg-Saint-Maurice. Na de klim begint een lange afdaling van een kleine 20 kilometer naar dit stadje. Een afdaling die in het verleden nog wel eens voor problemen heeft gezorgd. Zo reed Johan Bruyneel in 1996 tijdens de afdaling van de Roselend rechtdoor het skoekeloen in. Wonderbaarlijk genoeg zonder veel gevolgen, het zou natuurlijk wreed zijn om dat jammer te noemen, maar de man heeft daarna wel een spoor van vernieling achtergelaten in de sport. De afdaling begint nochtans makkelijk, het gaat eerst een kilometer rechtdoor naar beneden, daarna komen de bochten pas. In vijf kilometer tijd krijgen we te maken een aantal haarspeldbochten en andere bochtjes, maar dit stelt relatief weinig voor omdat de weg behoorlijk breed is en het terrein vrij kaal. Daardoor is alles overzichtelijk, net zoals het in de laatste kilometers van de klim enorm kaal en overzichtelijk zal zijn. Na dit stuk wordt de weg weer wat rechter en wordt het ook wat vlakker. Een tussenstuk van een kilometer of drie, waarna het echte werk gaat beginnen. Voorbij Crêt Bettex wordt de weg ineens een stuk smaller en gaat het veel steiler naar beneden. We komen nu uit bij het deel waar Johan Bruyneel nog wel eens wakker van zal schrikken. Vrij snel bereiken we zijn bocht en toegegeven, dat is ook best een lastige bocht. Daarna komen er nog wat lastige bochten, waaronder een aantal haarspeldbochten. De renners rijden inmiddels door een bos, waardoor het overzicht wat minder is. Ook het feit dat de weg dus een stuk smaller is helpt niet mee. In latere tijden zijn hier nog wel eens wat renners in het skoekeloen gesukkeld, David Arroyo en Michael Rogers onder meer. De vorige keer dat we over deze weg afdaalden reden we uiteindelijk over de Loze naar Courchevel en over de afdaling van de Loze was toen veel te doen. Iedereen sprak schande van die afdaling, terwijl niemand sprak over de afdaling van de Roselend. Deze afdaling is pas echt gevaarlijk, daarvoor is voldoende bewijs geleverd in het verleden. Het lastige stuk van de afdaling duurt zes kilometer, we hoeven niet vreemd op te kijken als er een nieuwe memorabele duik in het skoekeloen te noteren valt. Na het lastige deel dalen we nog een aantal kilometer verder richting Bourg-Saint-Maurice, maar dat stelt minder voor. We komen na ongeveer 62 kilometer uit in Bourg-Saint-Maurice, waar wat drempeltjes liggen. Vanuit Bourg-Saint-Maurice kun je aan allerlei beklimmingen beginnen. In 2018 reden we naar La Rosière, waar Geraint Thomas zou winnen. Je kan ook naar Les Arcs, of je blijft gewoon in Bourg-Saint-Maurice zelf, waar in de Tour van 2009 Mikel Astarloza een rit zou winnen. Die werd helaas afgepakt omdat hij stout was geweest, maar in onze harten is Astarloza nog steeds de man die ooit won in Bourg-Saint-Maurice. In de plaats waar in de Tour van 2018 nog een rit van start ging slaan de renners komen de renners een stuk of vier rotondes tegen, we rijden dwars door het centrum om vervolgens buiten de stad een tijd door de vallei te rijden op weg naar de slotklim, een belangrijke klim voor ONS.
Bekijk deze YouTube-video
Voorbij Bourg-Saint-Maurice een vlak stuk in de vallei van liefst 13 kilometer, dat is toch wel een behoorlijke domper op enige feestvreugde die na de Col du Pré ontstaan zou kunnen zijn. Weer ideaal terrein voor Visma om de koers eerst te dynamiteren en daarna alles weer stil te laten vallen. Perfecte bodem voor nog een tactische disasterclass, we zetten ons schrap. We gaan op weg naar Aime en na twee kilometer heel licht vals plat in Bourg-Saint-Maurice loopt de weg buiten de stad een kilometer of 11 vals plat omlaag. Het is een enorm brede weg, eentje die zo nu en dan een beetje bochtig is. Daar gaan de renners weinig van merken, het is een enorm makkelijk stuk van de rit. Een moment om even op adem te komen, om de schade op te meten na de beklimming en de afdaling van de Roselend. Een moment om een scheve situatie recht te zetten, want die kan zomaar zijn ontstaan. Onderweg naar Aime is er soms een mooi uitzicht, verder is het echt een saai stukje rit. Af en toe opletten voor wat vluchtheuvels, dat is het enige. De enorm brede weg gaat na 75 kilometer eindigen in Aime, waar de renners rechtsaf een wat smallere afslag nemen. Aan het eind van de afslag volgt er een bocht van 180 graden naar links en daarna rijden de renners via een brug over de Isère. Na een tocht door de vallei van de Isère fietsen we nu over de rivier, aan de andere kant van het water beginnen we bijna meteen aan de slotklim van deze buitengewoon korte etappe. We rijden tot nu toe nog steeds over dezelfde weg als in de Tour van 2023, toen we tijdens de 17e rit over de Roselend via de Col de la Loze naar Courchevel zouden rijden. Voor de Col de la Loze reden we ook nog over de Côte de Longefoy, een debuterende klim. Een klim die de eerste meters deelt met de slotklim van vandaag. We gaan terugkeren naar een klim die we sinds 2002 niet meer in de Tour hebben gezien. We waren toentertijd nochtans getuige van een bijzonder gedenkwaardige rit, zeker voor de liefhebbers van het vlaggetje. Buiten ons land heeft het ogenschijnlijk minder indruk gemaakt, want de klim verdween bijna 20 jaar uit koers. In 2023 reden we na de eerste meters van de slotklim rechtsaf een andere weg in, nu blijven we op de hoofdweg en die hoofdweg gaat ons naar La Plagne brengen. Een naam die voor ons Nederlanders klinkt als een klok, maar wat voor klim is het eigenlijk?
In de laatste 19,1 kilometer van de rit rijden de renners aan 7,2% gemiddeld omhoog naar La Plagne. De klim begint met een kilometer aan 7%, over een brede weg slingeren we al vrij stevig omhoog. We zijn op weg naar een skistation, uiteraard is de weg breed. Redelijk goed asfalt ook, maar als we in de tweede kilometer van de klim door het dorpje Mâcot rijden komen we wel wat obstakels tegen. Het gaat in het dorp aan 5% omhoog, maar ze hebben hier vooral de boel opgeleukt met een boel drempels en wegversmallingen. Buiten het dorp slaan we bij een rotonde rechtsaf en daarna rijden we een bos binnen waar we in korte tijd enorm veel haarspeldbochten gaan tegenkomen. Een stuk of 12 haarspeldbochten in de komende kilometers, terwijl er behoorlijk stevig geklommen moet worden. In de derde kilometer van de klim gaat het in het bos ineens aan 9% omhoog, een kilometer later gaat het aan 8% omhoog en als de haarspeldbochten elkaar in een nog hogere frequentie opvolgen gaat het zelfs een kilometer aan 10% omhoog. De brede weg wekt niet direct die indruk, maar het is hier in het bos echt lastig. Al dat bochtenwerk kan ook wel meehelpen om de boel wat meer op een lint te trekken en het wat sneller uit te dunnen, dit is nu al een betere klim dan de Col de la Loze via Courchevel. Na drie zeer zware kilometers volgt er echter wel weer een wat makkelijkere kilometer, de weg vlakt wat af en we gaan slechts aan 5% omhoog. Aan het eind van deze wat makkelijkere kilometer komen we wat meer in de bewoonde wereld terecht, we reden enkele kilometers door een fraai bos, maar nu verschijnen de chaletjes ruimschoots in beeld. De haarspeldbochten blijven dan weer een constante, ook als het in de komende twee kilometer aan 8,5% omhoog zal gaan. Tussen de chaletjes in komen we overigens nog steeds veel bomen tegen, maar soms is er ook een passage zonder veel beschutting en dan krijgen de renners weer een aardig uitzicht over de vallei aangeboden. Na een kilometer aan 8% gaat het in de buurt van het gehucht Priarond ineens een kilometer aan bijna 10% omhoog, door de snelweg omhoog ziet het er optisch niet zo uit, maar het gaat echt lastig genoeg zijn. Na deze zeer steile kilometer gaat het dan wel weer twee kilometer aan 6% omhoog, terwijl we nog steeds van haarspeldbocht naar haarspeldbocht hollen. De klim is behoorlijk onregelmatig, zeker als je bedenkt dat het een weg is naar een skistation. Dat zijn vaak van die keurig aangelegde wegen, hier hebben ze een paar keer de kortste weg naar boven genomen. Na deze twee kilometer aan 6% hebben we 12 kilometer geklommen, we hoeven hierna nog maar zeven kilometer af te leggen naar de finish. In het restant van deze rit blijft de klim onregelmatig, de weg blijft breed en het aantal wintersportoorden neemt steeds meer toe. Het begin van de berg is nog best vredig, verder richting de top heeft de commercie dan weer volledig toegeslagen. Jammer, verder is het een mooie berg. Veel bossen, met veel verschillende soorten begroeiing. Na de wat makkelijkere kilometers gaat het ineens weer aan 9% omhoog, deze klim weet niet wat ie wil. Er zitten wel genoeg lastige kilometers tussen voor de renners om het verschil te maken, dit hoeft zeer zeker geen snoozefest te worden. Na de zware kilometer aan 9% gaat het dan weer een kilometer aan 7,5% omhoog, in de volgende twee kilometer klimmen we dan weer aan 7% terwijl we Plagne 1800 bereiken. Hetzelfde verhaal als in Courchevel, de hele berg is volgebouwd met wintersportresorts, de naam slaat vaak op het aantal meters boven zeeniveau, en in het geval van La Plagne klopt dat ook nog. In Courchevel smokkelden ze een meter of 100, Plagne 1800 ligt daadwerkelijk op 1800 meter. We rijden verder een enorm brede weg door dit onooglijke oord heen, het voordeel is dan wel weer dat we in de verte uitzicht hebben op een paar fraaie rotsachtige bergtoppen. Plagne 1800 bereiken we op drie kilometer van de finish, via nog meer haarspeldbochten rijden we door dit oord heen. We slaan met 2,5 kilometer voor de boeg in dit plaatsje bij een rotonde rechtsaf, terwijl het in die kilometer aan 7,5% omhoog gaat. De laatste lastige kilometer van de klim, in de laatste tweee kilometer van de etappe gaat het niet meer zo steil omhoog. In de voorlaatste kilometer hoeft er zelfs maar aan 5% geklommen te worden, over een weg die nog steeds waanzinnig breed is rijden we Plagne Centre binnen. Hier komen we wat minder haarspeldbochten tegen, maar wel allerlei vluchtheuvels. Op anderhalve kilometer van de finish komen we ter hoogte van de lokale gymzaal, de Salle Deportes Pierre Leroux, nog een rotonde tegen. Hier gaat het naar links en daarna bereiken we een nieuwe weg. Nog steeds breed, heel breed. We komen heel wat wintersporttoestanden tegen, de renners rijden onder meer tegen een gigantisch appartementencomplex aan met de bescheiden naam Le France. Het ziet er niet uit, hier tijd doorbrengen moet toch gelijk staan aan de hel op aarde. We komen bij het hotel nog een haarspeldbocht tegen, waarna we de slotkilometer betreden. In deze slotkilometer gaat het aan 7% verder naar de finish, terwijl we in de laatste meters van de rit nog twee brede haarspeldbochten tegenkomen. In die bochten komen we nog piekjes tot 10% tegen, je kunt zelfs in de laatste meters nog het verschil proberen te maken. Via de brede haarspeldbochten bereiken we de laatste meters van de klim, we gaan nog een paar flauwe bochten nemen terwijl we passeren onder de kabelbaan. Die bochten aan het eind zijn door de brede weg dan weer niet zo boeiend, het ziet er ditmaal op papier erger uit dan in de realiteit. Na een flauwe kromming naar rechts op 100 meter van het eind eindigen we in La Plagne op een grote parkeerplaats, omgeven door lelijke chaletjes en leuke appartementen. Deze bizar korte rit van 95 kilometer eindigt met een beklimming van de buitencategorie, een lastige. Negentien kilometer aan dik 7% gemiddeld, de moeite. Een onregelmatige klim, al heb je weer verschillende bronnen met verschillende meningen. Ik geloof de kaartjes van de organisatie, maar ik geloof ook de AltimetriasGoden. Zij houden het wat meer stabiel op 8%, zonder kilometers vol uitschieters. Af en toe een piekje tot 10%, maar meer niet. Als we die bron geloven, en ik geloof de AltimetriasGoden altijd, is de klim juist wel redelijk redelmatig. Alsnog lastig, zeker na bijna drie weken koers. Lastig genoeg om gaten te laten ontstaan, alleen in de laatste 100 meter zal dat wel meevallen aangezien de weg afvlakt op de parkeerplaats. De precieze finishlocatie is Plagne Villages, in totaal zijn er in deze omgeving zeven Plagnes waarvan we er drie zien. Liefst 21 haarspeldbochten in totaal, jawadde!
La Plagne is een groot wintersportgebied in de Franse Alpen, meer bepaald in de Tarentaisevallei in het departement Savoie. Het wintersportgebied opende in 1961 en werd in 2003 verenigd met het naburige gebied Les Arcs onder de naam Paradiski, een van 's werelds grootste skigebieden. Beide domeinen zijn eigendom van Compagnie des Alpes. La Plagne is 's werelds meest bezochte skigebied, met zo'n 2,5 miljoen bezoekers per jaar. La Plagne was het geesteskind van Pierre Borrione, de burgemeester van Aime. In 1959 nam de gemeente de beslissing om een skioord op te richten en in 1960 ging Aime daarvoor de samenwerking aan met de gemeenten Bellentre, Longefoy en Macôt. Samen hoopten ze hiermee een antwoord te bieden op de sterk achteruitgaande land- en mijnbouw en de bevolkingsafname die daarmee gepaard ging. In verschillende fases werden de bergen buiten Aime volgebouwd met allerlei dorpjes, een aantal daarvan passeren we tijdens de slotklim. De site la-plagne.com geeft geweldige beschrijvingen van de Plagnes die we tijdens de klim passeren. Kijk bijvoorbeeld maar naar de omschrijving van Plagne 1800: Plagne 1800 was voorheen een dorp van zilverloodmijnbouw. De site is rustig en aangenaam met zijn residenties en chalets in bergstijl. Dit dorp zal aan jouw wensen van cocooning en gemoedsrust voldoen. Je zal er je thuis voelen, eenvoudigweg goed. Het aanbod van accomodatie is zeer gevariëerd, in residenties, hotel, chalet, UCPA… Het kliënteel is internationaal, veel dienstverleners drukken zich uit in de taal van Shakespeare. Van cocooning zal weinig sprake zijn voor de renners, ze mogen aan de bak. Veel kracht om de taal van Shakespeare te spreken zal er ook niet zijn. In de buurt van Plagne 1800 rijden ze tevens langs een bobbaan, Bobsleigh La Plagne Piste Olympique de la Plagne. In 1992 was dit de olympische bobbaan tijdens de winterspelen in Albertville, zo is de cirkel aan het eind van de rit toch weer rond. De baan zal gerenoveerd en opnieuw gebruikt worden voor de Olympische Winterspelen 2030, uiteraard kun je hier naast bobsleeën ook rodelen en aan het mensonterende skeleton doen. De enige bobsleebaan van Frankrijk die nog in gebruik is, staat in het roadbook. Direct langs de brede weg omhoog te vinden, het is voor de renners na de finish wellicht een makkelijke manier om weer beneden te komen. Van Plagne 1800, een dorpje met een meer traditioneel Savoyaards uiterlijk, rijden we naar Plagne Centre. Plagne Centre is een skidorp in het wintersportgebied La Plagne, deel van Paradiski. Paradiski - grootse naam - is dan weer een groot wintersportgebied dat bestaat uit Les Arcs/Peisey-Vallandry en La Plagne, gebieden die met elkaar verbonden zijn door een netwerk van skiliften en pistes. Er liggen ook gewoon wegen, je kunt met de fiets hier ook een aardig rondje op en af maken. De renners worden weer eens gematst, ze hadden ook omhoog naar Les Arcs kunnen gaan om af te dalen en dan nog naar La Plagne te gaan, maar goed. Plagne Centre bevindt zich tussen 1940 en 2020 meter boven zeeniveau op het grondgebied van de gemeente La Plagne Tarentaise in het departement Savoie. Plagne Centre opende in 1961 met 2 liften en 4 pistes als het eerste skidorp van het nieuwe skigebied La Plagne. In de jaren 60 tot 90 werden er rondom Plagne Centre verschillende andere dorpen ingeplant, waaronder Plagne Aime 2000 in het westen, Plagne Villages in het oosten en Plagne 1800 in het noorden. Plagne Centre fungeert als het commerciële centrum van het skigebied. Architecturaal wordt het dorp gekenmerkt door eenvoudige modernistische blokken en torens met gevels in hout. Dat klopt wel ja, inderdaad. Van Plagne Centre kun je nog alle kanten op, maar wij rijden naar Plagne Villages en daar zal de rit eindigen. Plagne Villages opende in 1972 als derde skidorp van La Plagne, na Plagne Centre en Plagne Aime 2000. Het dorp werd vormgegeven als een slingerend lint van appartementsgebouwen van vier hoog, in moderne interpretaties van de chaletstijl. Een nieuw type urbanisme, aldus la-plagne.com! Het langzame levensrythme en de ontspannen sfeer die heerst in Plagne Villages verklaren het succes bij gezinnen, volgens dezelfde site. Natuurliefhebbers moeten schijnbaar naar Dou du Praz, dat is het zonovergoten plateau dat net buiten Plagne Villages ligt. Het biedt een prachtig panorama, met zicht op de Tarentaisevallei en de Saint Jacques. De omgeving is bucolisch, voor onvergetelijke tochten, temidden van prachtige, bewaard gebleven ruimtes, met een overvloed aan dennenbomen en prachtige vergezichten. Wow, wat een prachtige propaganda. Wat vooral blijft hangen is dat dit alles relatief nieuw is, pas een jaar of 50/60 is er iets te doen op deze bergen. Dat verklaart ook waarom La Plagne pas in 1984 debuteerde in koers, de eerste aankomst bergop in dit skigebied werd gewonnen door Laurent Fignon. Drie jaar later keerde de Tour terug naar La Plagne en weer won Fignon, de kans is heel groot dat de tweevoudig Tourwinnaar voor altijd de recordhouder op La Plagne zal blijven. Sinds 1987 zijn we nog maar twee keer naar La Plagne getrokken, een skigebied dat ook populair is bij bepaalde ploegen. Alpecin-Deceuninck gaat hier graag op hoogtestage, een aantal renners van die ploeg hebben in aanloop naar de Tour ook weer lang in La Plagne gezeten. Van der Poel heeft hier ook al eens voorbereiding op de Tour afgewerkt, een rondje over bekende wegen zit er voor hem alleen niet in.
In 1995 eindigde de negende rit van de Tour de France in La Plagne, we vertrokken vanuit Le Grand Bornand en na een afwezigheid van acht jaar keerden we weer terug naar het toen nog behoorlijke verse skigebied. Een rit die vergelijkbaar had moeten zijn met deze rit, toen reden we ook over de Saisies en passeerden we langs de klim in Ugine, maarja, nu lijkt de rit uiteindelijk toch niet. De rit die in 1995 niet ingekort werd zou gewonnen worden door Alex Zülle, maar dat was verder niet het verhaal. Zülle won vanuit de vlucht en vanuit die vlucht hield hij knap stand, maar de beklimming van La Plagne van 1995 is vooral bekend geworden dankzij Miguel Indurain. Hij deed iets wat toen ongezien was, maar nu haast normaal. In de gele trui besloot hij zich op de klim op kop van de groep der favorieten te posteren. Hij besloot daarna al zittend zijn eigen tempo te rijden en één voor één haakte de tegenstand af. Niemand kon zijn tempo volgen, ze konden gaan staan op de pedalen wat ze wilden maar Big Mig stoomde gewoon vrolijk verder. De verschillen liepen enorm snel op, als een stroomtrein, als een pletwals, als een sneeuwkanon reed Indurain omhoog naar La Plagne. Voor de rustdag had hij het geel veroverd in de tijdrit, hij reed daar uiteraard weer eens iedereen naar huis. Dat was logisch, dat was voorspelbaar. Een Zülle verloor vier minuten, van die vier pakte hij er in La Plagne twee terug, maar het was toch vooral de dominante stijl van Indurain die opviel. Hij werd tweede, achter Zülle. De nummer drie, Pavel Tonkov, eindigde op vier minuten. Pantani op 4:30, Virenque op zes minuten en ga zo maar door. Indurain reed iedereen de vernieling in, het was opvallend dat hij dat zittend deed en het was opvallend dat de renners om beurten afhaakten. Een paar jongens deden nog even een poging om hem te volgen, maar de een na de ander kwam zichzelf enorm tegen. Iedereen had het lastig die dag, vraag dat ook maar aan de mannen van de Lotto. Die eindigden op La Plagne bijna allemaal buiten tijd, omdat ze als enigen clean reden natuurlijk! De prestatie van Indurain op La Plagne was natuurlijk een straffe stoot, hij imponeerde daadwerkelijk een keer bergop in de laatste Tour die hij zou winnen. Maar natuurlijk was het niet zo'n straffe stoot als het meesterwerkje dat we zagen tijdens de Tour van 2002. De voorlopig laatste keer dat de Tour eindigde in La Plagne, sindsdien kwam alleen de Dauphiné een keer terug, tot nu. In 2002 reden we tijdens de 16e etappe van Les Deux Alpes naar La Plagne, bijna direct na de start reden de renners over de Galibier en op de Galibier reed Michael Boogerd samen met een aantal andere renners weg. Na de Galibier daalde men af naar Valloire om nog even de Telegraphe mee te pakken, daarna werd er dan nog wat verder gedaald om vervolgens aan de Madeleine te beginnen, een klim die we gisteren ook nog zagen. Op de Madeleine ging Boogerd vanaf de voet zo'n beetje in de aanval, hij liet zijn vluchtgenoten achter en hij begon aan een lange solo. Het was nog een kilometer of 90 fietsen tot de finish, vooral in die jaren leek zoiets natuurlijk een onmogelijke opgaven. Tegenwoordig kijken we nergens meer van op, in die tijd was het nogal gewaagd. Boogerd beschikte alleen over wonderbenen die dag, hij liep de hele Madeleine lang uit op het peloton. Ook in de afdaling verloor hij geen tijd, waarna hij een eeuwigdurend stuk in de vallei moest overbruggen tot de voet van de slotklim naar La Plagne. Met een mooie voorgift begon hij aan de slotklim, maar het is een lange klim en zeker in die jaren was het goed mogelijk om heel snel heel veel minuten te verliezen. Ik herinner met die dag nog heel goed, ik herinner me vooral hoe zenuwslopend ik het vond. Uiteraard was ik in die tijd een vlaggetjesjongen die volledig achter Boogerd stond, ik hoopte dat hij zou winnen. In aanloop naar de slotklim liep hij alleen maar verder uit ten opzichte van de achtervolgende groep, met daarin iemand als Miguel Martinez. Juist, de vader van plakbidonman. De voorsprong op het peloton begon alleen wat terug te lopen, het was zo rond de voet van de klim een minuut of zeven. Tegenwoordig weet je dan dat een renner het wel gaat halen, maar het waren andere tijden. Zeker na zo'n ontzettend lange solo lag het enorm voor de hand dat hij in zou storten, dat hij plotseling heel snel heel veel tijd zou verliezen. Toen de voorsprong terugliep naar zes minuten ging Carlos Sastre ineens in de aanval, Boogerd moest toen nog tien kilometer afleggen tot de top van La Plagne. De situatie begon ineens heel penibel te worden, want Sastre maakte per kilometer een halve minuut goed. Boogerd had het zwaar, de inspanningen van de dag begonnen door te wegen. De kilometers werden steeds langer, de klim duurde in mijn beleving drie dagen. Helemaal penibel werd het toen Lance Armstrong in de aanval ging, hij ging achter Carlos Sastre aan en hij zou ook bij Sastre aansluiten. In de laatste kilometers zakte de voorsprong naar drie minuten, daarna ging het zelfs naar twee minuten. Als je de beelden nu terugkijkt ziet het er overigens minder spannend uit, toen ik in 2002 keek hield ik het niet van de spanning. Een absolute afkeer van Lance Armstrong werd mij met de paplepel ingegoten, ik vreesde enorm dat de Amerikaan Boogerd alsnog bij zou halen. Met angst en beven zaten we voor de televisie, terwijl Mart Smeets Mike continu bemoedigend aan het toespreken was. Natte wind Breukink zei bij het ingaan van de slotkilometer dan weer dat het goed was. Een kleine twee minuten voorsprong, dat kon hij niet meer verspelen. Maar toch, van bijna zeven minuten terug naar twee minuten, van harte ging het niet. Boogerd verloor gedurende de klim zijn ritme, maar aan het eind herpakte hij zich weer. Sastre kwam een tijdje heel snel dichterbij, maar in de laatste paar kilometer stabiliseerde het gat zich weer wat. Armstrong sloot aan bij Sastre maar besloot verder geen punt van de rit te maken, zodoende kon Michael Boogerd een loodzware bergrit met een aankomst bergop na een buitengewoon lange solo op zijn naam schrijven. Zijn passage aan de finish is natuurlijk ook legendarisch geworden, het kettinkje kreeg een kus, de tanden waar Nils Politt nog een puntje aan kan zuigen schitterden nog nooit zo prominent in beeld. Boogerd boekte een fabelachtige ritzege, en in het land was het feest. Bij mij, althans. Een magnifieke solo, en dan ook nog eens Armstrong af weten te houden. Hij kan er zelf natuurlijk veel beter over vertellen dan ik dat kan, zeker hij met zijn onovertroffen geheugen. De filmpjes en de interviews vliegen je langs alle kanten om de oren, de Tour de France keert voor het eerst in 23 jaar terug naar La Plagne en dus is dit het moment van Boogerd.
‘Er is een camper langs het parcours en daar trekt iemand een blikje Heineken open. Ik kan de druppels condens zien, hoor dat sissende geluid, tssssjjj, en denk alleen maar: ik wou dat ik daar stond. Er komt een jochie naast me rennen, een Nederlands ventje, en dat roept: ‘Doe het voor mij, doe het voor mij.’
net zoals Mark Padun in 2021. In de Dauphiné van dat jaar keerde La Plagne na een zeer lange afwezigheid terug in koers, weer werd La Plagne een memorabele klim. Het was de eerste echte test voor de klassementsrenners, ook meteen een test met het oog op de Tour. Het was een koers waarin Mark Padun rondreed als passant. Hij stond 95e in het klassement, op dik 31 minuten van de leider. Niemand hield rekening met hem, natuurlijk hield niemand rekening met hem. Weinigen hadden überhaupt ooit van hem gehoord. Maar op de slotklim naar La Plagne zat hij ineens in de groep der favorieten. En toen Sepp Kuss in de aanval ging zat Mark Padun in het wiel. Niet veel later liet Padun Kuss achter en hij reed ineens in z'n eentje op kop. Een zware aankomst bergop, en Mark Padun reed alleen op kop. Daarachter keek men wat naar elkaar, niet eens wetende wie Padun was. Padun kreeg een deel van zijn voorsprong cadeau, maar toen de kleppers, waaronder Miguel Angel Lopez, begonnen aan te vallen kwamen ze nog geen seconde dichter. Mark Padun, de onbekende Padun, nog geen deuk in een pakje boter gereden dat jaar, won ineens de eerste echte aankomst bergop van de Dauphiné. Niet vanuit de vlucht, nee, gewoon weggereden van de favorieten. Porte werd tweede, op een halve minuut. Lopez derde, op driekwart minuut, de rest kwam op nog grotere achterstand binnen. Een dag later zou Padun het dunnetjes overdoen, onderweg naar Les Gets reed hij de hele dag in de aanval en rondde hij opnieuw een solo af. Ditmaal was hij anderhalve minuut sneller dan Jonas Vinegaard, het waren de twee wonderbaarlijke dagen van Mark Padun. Daarvoor en daarna nooit meer dat niveau gehaald. Een van de vreemdste vormpieken die ik ooit in het wielrennen heb gezien. Leg maar uit. Na zijn schroeisessie in de Dauphiné mocht Padun overigens niet mee na de Tour, dat leverde nog heel wat speculaties op. Ondanks dit nogal opzichtige vertoon is hij nooit gepakt, wel is hij inmiddels geruisloos uit het peloton verdwenen. Vorig jaar vier koersen gereden, twee keer een DNF, één OTL en één DNS. Dan toch maar de eer aan zichzelf gehouden in 2025, de benen van de Dauphiné zouden nooit meer terugkomen. Op La Plagne reed Padun bijna net zo hard als Indurain in 1995, het was echt bizar, hallucinant, hilarisch en geniaal tegelijk. Zo opzichtig zie je het nooit, zo bruin worden ze nooit gebakken. Het was alsof ik een willekeurige Argentijn zag vliegen in de ronde van San Luis, of Sayar in de Ronde van Turkije. Mark vond dat zelf overigens niet zo leuk, al die opmerkingen over zijn opmerkelijke niveau tijdens die twee dagen: “Sommige mensen hebben dingen geschreven die ongegrond zijn – ‘deze man is een bedrieger’, ‘hij is uit het niets gekomen’ – maar dat is allemaal niet waar”, vertelt hij in aanloop naar zijn eerste wedstrijden voor zijn nieuwe ploeg EF Education-Easypost. “Ten eerste ben ik geen valsspeler, en bovendien heb ik jaar na jaar resultaten geboekt. Het is heel onaangenaam, misselijkmakend. De vreugde is uit mijn overwinningen gehaald, ook al heb ik een paar weken na de Dauphiné, door met mensen in mijn naaste omgeving te spreken, tegen mezelf gezegd: oké, het hoort bij het spelletje”, gaat hij verder. Misselijkmakend, dat kan teveel eten ook zijn. Dat was de verklaring van Mark, hij was altijd aan het worstelen met zijn gewicht. Net die twee dagen in de Dauphiné had hij dat onder controle, en daarna niet meer, hahaha. Veel kwijt over zijn vertrek bij Bahrain-Victorious, wilde hij niet. Hij zei wel dat hem nooit is verteld waarom hij niet in de ploeg voor de Tour de France zat. Die beslissing was ‘een van de redenen’ waarom hij vroegtijdig wegging. Over de andere redenen zei hij: “Die deel ik liever niet.” Wij weten natuurlijk wel wat die andere reden zijn. De beelden bewaren we voor altijd, Mark Padun, gossiemijne, met dank aan Jezus. Oekraïne boven.
Voor de vijfde keer gaat er een rit aankomen op La Plagne in de Tour, het record staat voorlopig nog altijd op naam van Miguel Indurain. Of zijn record gaat sneuvelen gaan we pas vanaf 14:30 meemaken, de rit begint ineens heel laat dankzij die geruimde runderen. We zouden eigenlijk om 13:30 van start gaan, maar door het schrappen van de eerste 35 kilometer van de rit gaan we nu een uur later van start. De uitzendingen zullen daarom ook overal een uur later beginnen, u hoeft echt pas rond 14:30 in te schakelen vandaag. De neutralisatie zal hetzelfde zijn, tien minuten later begint de rit dus pas echt. Ik neem verder aan dat de aankomsttijd wel hetzelfde blijft, ergens tussen 17:18 en 17:46 krijgt Michael Boogerd een opvolger. In startplaats Albertville wordt het overdag 20 graden, terwijl er de hele dag een beetje kans op regen is. Op zich hoeft dat van mij niet, een natte afdaling van de Roselend zou niet best zijn. Dan gaan ze wellicht die klim ook nog schrappen, ik sluit niets meer uit tegenwoordig. In La Plagne wordt het op de berg slechts 14 graden, dat is onderhand gewoon guur. Vooral omdat het daar 's middags best wel kan gaan regenen, ik heb eigenlijk het vermoeden dat het een natte dag gaat worden. Een dag zonder veel wind, op La Plagne waait het helemaal niet. Frisjes, mogelijk nat, geen wind. Geen ideale dag, zou je kunnen stellen. Gelukkig is het maar een korte rit, he. Uurtje of drie op de fiets, stelt niets voor.
Zeker nu de rit nog eens 35 kilometer korter is geworden kan ik me weinig anders voorstellen dan UAE dat hier even de zege komt oprapen. Nils Politt moet dit met zijn 80 kilo makkelijk moeten controleren, niets aan het handje. Het zou natuurlijk leuk zijn als Arensman hier wint vanuit de vlucht, dat zou Boogerd zelf ook een leuke opvolger vinden, maar realistisch lijkt me dat niet. De vluchters zijn uiteraard niet kansloos, het hangt af van UAE, maar ik neem nu echt aan dat UAE wil gaan controleren. De laatste bergrit, de veelvraat heeft inmiddels wat cadeautjes uitgedeeld en dus zal hij nu vast weer hongerig zijn.
1. Pogacar. Zittend naar de top, net als Indurain in 1995. Alleen dan vijf minuten sneller.
2. Vingegaard. Geen idee of Visma nu nog niets gaat proberen, maar dat lijken ze zelf ook niet te weten. Linksom of rechtsom lijken de benen van Vingegaard het niet toe te laten om Pogacar te kloppen, dus noteren we een nieuwe tweede plaats.
3. Onley. Oscar Onley op het podium van een grote ronde. Hij kan niet eens een bril recht op zijn hoofd zetten, maar hij kan blijkbaar wel hard trappen. En hij kan mooi profiteren van de broddelwerken van Red Bull-Bora. Lipowitz zal de inspanningen van gisteren nog wel voelen, ik ben bang voor hem dat hij vandaag het podium en het wit gaat verspelen.
4. Roglic. Zo'n kortere rit lijkt mij ideaal voor Roglic. Vooral ideaal om zijn ploeggenoot Lipowitz weer in de steek te laten, het is een godswonder dat ze het bij Visma in de Vuelta van 2023 voor elkaar kregen dat Kuss die Vuelta mocht winnen.
5. Lipowitz. Arme jongen, het intellect van een stoeptegel en dan ook nog ploegleiders hebben met het intellect van een skippybal. Lipowitz is wel lekker enthousiast en hij vliegt er graag in, maar dat kan soms dus ook enorm dom zijn. Hij is nog jong, maar dit blijft denk ik wel in zijn manier van koersen zitten. Zeker met iemand als Bernie Eisel die in je oor loop te toeteren ga je niet plotseling betere keuzes maken. Het wit weggooien, toch best desastreus.
De zege van Boogerd heb ik net niet bewust meegemaakt en daardoor had ik als kind vrij weinig met Michael. Elke keer dat ik koers keek hoorde ik over zijn geweldige zeges maar de enige overwinning die ik heb gezien was van dat beruchte NK. Verder heb ik hem vooral zien lossen in de Tour als het serieus werd en altijd nét zien winnen in de Amstel.
Een jaartje eerder koers kijken en hij was misschien voor mij ook die enorme jeugdheld geweest die hij voor velen is.
Niet als Visma er weer "alles aan gaat doen" en vervolgens Yates de hele klim naar La Plagne op kop laat rijden.quote:Op vrijdag 25 juli 2025 08:17 schreef Dr_Flash het volgende:
Vandaag lekker sprinters buiten tijd rijden
Dit heb ik ook inderdaad. Die Tour van 2002 kan ik me alleen herinneren omdat we op vakantie waren in de buurt van de Ventoux en gingen kijken. Pas in 2003 of 2004 begon ik ook thuis naar de Tour te kijken.quote:Op vrijdag 25 juli 2025 06:39 schreef Aguero het volgende:
De Wonderdagen van Mark Padun
De zege van Boogerd heb ik net niet bewust meegemaakt en daardoor had ik als kind vrij weinig met Michael. Elke keer dat ik koers keek hoorde ik over zijn geweldige zeges maar de enige overwinning die ik heb gezien was van dat beruchte NK. Verder heb ik hem vooral zien lossen in de Tour als het serieus werd en altijd nét zien winnen in de Amstel.
Een jaartje eerder koers kijken en hij was misschien voor mij ook die enorme jeugdheld geweest die hij voor velen is.
Dat Volkskrant artikel is wel mooi. Goeie vent die Boogie
Nee dan nietquote:
[..]
Niet als Visma er weer "alles aan gaat doen" en vervolgens Yates de hele klim naar La Plagne op kop laat rijden.
Nu voel ik mij oud, met start in 95/96 van het kijken van de Tourquote:
[..]
Dit heb ik ook inderdaad. Die Tour van 2002 kan ik me alleen herinneren omdat we op vakantie waren in de buurt van de Ventoux en gingen kijken.
Pas in 2003 of 2004 begon ik ook thuis naar de Tour te kijken.
Ik denk dat ik het wel bewust mee heb gemaakt, maar kan het me niet echt meer herinneren helaas. Zal sowieso in de tijden zijn geweest dat we op vakantie waren, want ja, de Tour heeft natuurlijk de irritante gewoonte om grotendeels samen te vallen met de schoolvakanties. Maar ergens met de wereldontvanger naar Radio 1 luisteren had ook altijd wel watquote:
De Wonderdagen van Mark Padun
De zege van Boogerd heb ik net niet bewust meegemaakt en daardoor had ik als kind vrij weinig met Michael. Elke keer dat ik koers keek hoorde ik over zijn geweldige zeges maar de enige overwinning die ik heb gezien was van dat beruchte NK. Verder heb ik hem vooral zien lossen in de Tour als het serieus werd en altijd nét zien winnen in de Amstel.
Een jaartje eerder koers kijken en hij was misschien voor mij ook die enorme jeugdheld geweest die hij voor velen is.
Ja, jammer
Dan voel ik mij weer iets jongerquote:Op vrijdag 25 juli 2025 08:37 schreef Dr_Flash het volgende:
Oh nou, ik ben opgegroeid met Rooks en Theunissen zo'n beetje. En de Tour was altijd drie weken door Frankrijk en aan het eind wint Indurain.
Vanaf 1999:
In Amstel achtereenvolgens 4, 1, 2, 9, 3, 2, 2, 2, 3, 5.
In Luik achtereenvolgens 5, 2, 17, 5, 13, 3, 2, 3, 5, 6
En dan iedereen lyrisch omdat je een Tour etappe wint zoals pakweg Brice Feillu.
Jeetje, wat cynisch.quote:
Ik vond die La Plagne overwinning van Boogerd eigenlijk gewoon kut.
Vanaf 1999:
In Amstel achtereenvolgens 4, 1, 2, 9, 3, 2, 2, 2, 3, 5.
In Luik achtereenvolgens 5, 2, 17, 5, 13, 3, 2, 3, 5, 6
En dan iedereen lyrisch omdat je een Tour etappe wint zoals pakweg Brice Feillu.
En de rit in 96 dan?quote:
Ik vond die La Plagne overwinning van Boogerd eigenlijk gewoon kut.
Vanaf 1999:
In Amstel achtereenvolgens 4, 1, 2, 9, 3, 2, 2, 2, 3, 5.
In Luik achtereenvolgens 5, 2, 17, 5, 13, 3, 2, 3, 5, 6
En dan iedereen lyrisch omdat je een Tour etappe wint zoals pakweg Brice Feillu.
quote:
Ik vond die La Plagne overwinning van Boogerd eigenlijk gewoon kut.
Vanaf 1999:
In Amstel achtereenvolgens 4, 1, 2, 9, 3, 2, 2, 2, 3, 5.
In Luik achtereenvolgens 5, 2, 17, 5, 13, 3, 2, 3, 5, 6
En dan iedereen lyrisch omdat je een Tour etappe wint zoals pakweg Brice Feillu.
Het zou me verbazen als het vandaag enig moment ergens anders over gaat.quote:
Mooi interview van Boogerd in de Volkskrant. Hopelijk vandaag ook nog wat extra terugblikken bij de NOS.
Z'n cosinus en tangens waren wel goed?quote:
HIJ reed met een gebroken rib en sinusinfectie.
Ja, jammer
#werkenbijdenosquote:Het is tweeëntwintig jaar geleden dat Boogerd met een solo van zo'n negentig kilometer naar de slotklim trekt. Vlak voor de finish kust de Nederlander zijn kettinkje
Flopshow.quote:
Etappe is zelfs ingekort van 130 naar 95 km zie ik net.
wat zit hier achter 
Ook goedemorgen.quote:
Etappe is zelfs ingekort van 130 naar 95 km zie ik net.
Amateurkoers.
Ja, kan er ook niets aan doen dat ik er nooit van heb genoten.quote:
Ze hadden gecombineerd kunnen starten
Toen realiseerde ik het mij nog net niet. Pas vanaf de Olympische Spelen na de Tour ging het opeens het licht aan mbt wielrennen. Compleet onlogisch.quote:
Start 14.30 pas!quote:
Start de rit later of eindigen we vroeger? heb nog geen tijd gehad om de OP te lezen
Correctie voor in de OP, als ik de samenvatting terugkijk van de rit van Boogerd, dan komt daar voorbij dat het nog 126(!!) km fietsen was tot de finish op het moment van demarreren
Dat was op de Telegraphe. Nadien werd hij in de afdaling bijgehaald door figuren als O'Grady, die voor de tussensprint gingen. Op de Madeleine is Boogaard toen aan zijn solo begonnen.quote:Op vrijdag 25 juli 2025 09:09 schreef Blik het volgende:
Correctie voor in de OP, als ik de samenvatting terugkijk van de rit van Boogerd, dan komt daar voorbij dat het nog 126(!!) km fietsen was tot de finish op het moment van demarreren
Klopt idd, kwam er ook net achter dat ze daarna nog even bij elkaar kwamenquote:
[..]
Dat was op de Telegraphe. Nadien werd hij bijgehaald door figuren als O'Grady, die voor de tussensprint gingen. Op de Madeleine is hij toen aan zijn solo begonnen.
Maar de droogte in het Nederlands wielrennen was enorm in die tijd, dus het was ongekend wat hij deed.
Z'n ploeggenoten waren helemaal niet blij, lelijk zegquote:
.Wat een idiote post.quote:
Ik vond die La Plagne overwinning van Boogerd eigenlijk gewoon kut.
Vanaf 1999:
In Amstel achtereenvolgens 4, 1, 2, 9, 3, 2, 2, 2, 3, 5.
In Luik achtereenvolgens 5, 2, 17, 5, 13, 3, 2, 3, 5, 6
En dan iedereen lyrisch omdat je een Tour etappe wint zoals pakweg Brice Feillu.
Destijds hadden ze #samenwinnen nog niet uitgevonden.quote:
[..]
Z'n ploeggenoten waren helemaal niet blij, lelijk zeg
Had dan de eerste berg zonder publiek afgewerkt. Koeien hebben geen last van wat er op de weg rijdt.quote:
Om de boeren niet op stang te jagen
Het is een onzinmotief van de organisatie.
De reklamekaravaan had je wel de nieuwe huidige route kunnen laten rijden.
Gefixt.quote:
Even lang als de helft van een gemiddelde vrouwenkoers
Ze hadden gecombineerd kunnen starten
Klinkt alsof er wat gedreigd is als ze er wel over zouden gaan, boeren misschien boos op de plaatselijke autoriteiten.quote:The discovery of an outbreak of contagious nodular dermatitis affecting cattle in a herd located specifically in the Col des Saisies has necessitated the culling of the animals. In light of the distress experienced by the affected farmers and in order to preserve the smooth running of the race, it has been decided, in agreement with the relevant authorities, to modify the route of Stage 19 (Albertville–La Plagne) and to avoid the ascent to the col des Saisies.
In deze korte rit?quote:
Vandaag lekker sprinters buiten tijd rijden
Voor mij was Boogerd juist legendarisch op La Plagne. Die grinta, die rode kop, dat dansende kettinkje, dat shirtje helemaal open. En dan de grootste wielrenner van die tijd verslaan; Lance.quote:
[..]
Toen realiseerde ik het mij nog net niet. Pas vanaf de Olympische Spelen na de Tour ging het opeens het licht aan mbt wielrennen. Compleet onlogisch.
Dat is juist makkelijker in korte ritten. Alleen had er dan wel meteen een beklimming in moeten zitten aan het begin.quote:
Juist in deze korte rit. De limiet zal maar een minuut of 20-25 zijn en dan zijn 2 HC cols best lastig voor ze.quote:
Ok. Nou we gaan het zien.quote:
[..]
Juist in deze korte rit. De limiet zal maar een minuut of 20-25 zijn en dan zijn 2 HC cols best lastig voor ze.
Dat zal wel weer opgerekt worden naar 33% ofzo. Alles voor de flopsprinters.quote:
[..]
Juist in deze korte rit. De limiet zal maar een minuut of 20-25 zijn en dan zijn 2 HC cols best lastig voor ze.
Schitterend artikel in de Volkskrant daarover gelezen trouwens?quote:
[..]
Voor mij was Boogerd juist legendarisch op La Plagne. Die grinta, die rode kop, dat dansende kettinkje, dat shirtje helemaal open. En dan de grootste wielrenner van die tijd verslaan; Lance.
https://www.volkskrant.nl(...)ag-in-2002~b3932c2c/
Beetje jammer om eruit te lichten maar ook interessant te lezen wat de onzin was in alle dopingallegaties. Verhaal met zijn broer heb ik altijd wel onwaarschijnlijk gevonden, maar goed.
Amstel Gold Race heeft ook winnaars als Pidcock en Valgren.quote:
Ik vond die La Plagne overwinning van Boogerd eigenlijk gewoon kut.
Vanaf 1999:
In Amstel achtereenvolgens 4, 1, 2, 9, 3, 2, 2, 2, 3, 5.
In Luik achtereenvolgens 5, 2, 17, 5, 13, 3, 2, 3, 5, 6
En dan iedereen lyrisch omdat je een Tour etappe wint zoals pakweg Brice Feillu.
Staat in de OP!quote:
[..]
Schitterend artikel in de Volkskrant daarover gelezen trouwens?
https://www.volkskrant.nl(...)ag-in-2002~b3932c2c/
Beetje jammer om eruit te lichten maar ook interessant te lezen wat de onzin was in alle dopingallegaties. Verhaal met zijn broer heb ik altijd wel onwaarschijnlijk gevonden, maar goed.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Ook nog een linkje naar de etappe zelf, helaas wel in erbarmelijke kwaliteit.
20-25 is wel heel kort.quote:Op vrijdag 25 juli 2025 09:44 schreef Dr_Flash het volgende:
[..]
Juist in deze korte rit. De limiet zal maar een minuut of 20-25 zijn en dan zijn 2 HC cols best lastig voor ze.
Oorspronkelijk stond deze etappe ingedeeld als categorie 5 (zwaarste) met 2% extra tijdlimiet (waarschijnlijk omdat ie al vrij kort was). Voor de tijdslimiet moet je dus 2% optellen bij dit rijtje:
Als het de hele rit koers is wordt dat dus rond de 20%. 20% van 2,5u koers is 30 minuten.quote:11% if less than 29 kph
12% if 29 kph-30 kph
13% if 30 kph-31 kph
14% if 31 kph-32 kph
15% if 32 kph-33 kph
16% if 33 kph-34 kph
17% if 34 kph-35 kph
18% if 35 kph-36 kph
19% if more than 36 kph
Die petjes vallen me dan altijd weer op, een jaartje voor de helmplicht nog. Gekkenwerk eigenlijk dat je dan met 80 per uur cols afknalt.quote:
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Ook nog een linkje naar de etappe zelf, helaas wel in erbarmelijke kwaliteit.
Grappig om Maikel Boogaard weer over Luik in '99 te horen. Niet op La Plagne, maar op die dag had hij echt de beste benen in zijn leven. Vlak nadat de tien jaar later wereldkampioen wordende Bettini zich voor Bartoli op kop had gezet, ging Boogaard aan op de Saint Nicolas. Hij trapte door de boter, nam een ruime voorsprong en voelde dat dit niet meer mis kon gaan. Totdat Vandenbroucke fluitend het gat toe reed, hem recht in de ogen keek en vroeg hoe het ermee stond, voordat hij vrolijk door dartelde en Boogaard verbouwereerd achterliet.quote:
[..]
Schitterend artikel in de Volkskrant daarover gelezen trouwens?
https://www.volkskrant.nl(...)ag-in-2002~b3932c2c/
Beetje jammer om eruit te lichten maar ook interessant te lezen wat de onzin was in alle dopingallegaties. Verhaal met zijn broer heb ik altijd wel onwaarschijnlijk gevonden, maar goed.
Mijn favoriete overwinning ooit.
1995 is wel een prachtig jaar natuurlijk.quote:Op vrijdag 25 juli 2025 08:35 schreef franklop het volgende:
[..]
Nu voel ik mij oud, met start in 95/96 van het kijken van de Tour
Die oude podiumceremonie muziek die eronder is gemonteerdquote:
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Ook nog een linkje naar de etappe zelf, helaas wel in erbarmelijke kwaliteit.
Bekijk deze YouTube-video
Ja, dat is bijna suïcidaal.quote:
[..]
Die petjes vallen me dan altijd weer op, een jaartje voor de helmplicht nog. Gekkenwerk eigenlijk dat je dan met 80 per uur cols afknalt.
Na zijn val in de Vuelta kreeg deze ultieme teamspeler op die datum een levenslang contract bij Visma.
Ik ben er bijna zeker van dat deze egotripper sindsdien nu geen levenslang contract meer aangeboden zou krijgen.
Wat een onzin.quote:
Even over Wout van Aert en 18 september 2024.
Na zijn val in de Vuelta kreeg deze ultieme teamspeler op die datum een levenslang contract bij Visma.
Ik ben er bijna zeker van dat deze egotripper sindsdien nu geen levenslang contract meer aangeboden zou krijgen.
Ik heb trouwens het idee dat er tegenwoordig echt veel beter wordt gedaald dan een jaar of 10 geleden. Nauwelijks serieuze ongelukken meer. Klopt dit?quote:
SPOILERNatuurlijk wel eens een freak incident zoals Mäder.
Niet met altruïst WOUT hequote:
Even over Wout van Aert en 18 september 2024.
Na zijn val in de Vuelta kreeg deze ultieme teamspeler op die datum een levenslang contract bij Visma.
Ik ben er bijna zeker van dat deze egotripper sindsdien nu geen levenslang contract meer aangeboden zou krijgen.
Misschien is het tramadolgebruik flink gedaald.quote:
[..]
Ik heb trouwens het idee dat er tegenwoordig echt veel beter wordt gedaald dan een jaar of 10 geleden. Nauwelijks serieuze ongelukken meer. Klopt dit?SPOILERNatuurlijk wel eens een freak incident zoals Mäder.
Het stoppen van brokkenpiloot Zakarin helpt ook.
Misschien ook gewoon door de Garmins, waardoor bochten nauwelijks helemaal verkeerd worden ingeschat.quote:Op vrijdag 25 juli 2025 10:22 schreef hhh38 het volgende:
[..]
Misschien is het tramadolgebruik flink gedaald.
Ik bedoel dit soort crashes
Bekijk deze YouTube-video
Los van het feit dat je niet 'even' een omweg in de alpen kunt uittekenen, zit je ook met logistiek gedeelte en vergunningen.quote:
En een andere berg als alternatief was geen oplossing?
Ik heb het gevoel dat Lenny Martinez nog wel wat tips kan gebruiken, die schatte de bochten soms wel behoorlijk verkeerd in.quote:
[..]
Misschien ook gewoon door de Garmins, waardoor bochten nauwelijks helemaal verkeerd worden ingeschat.
Ik bedoel dit soort crashes
Bekijk deze YouTube-video
Dit is toch gewoon wegslippen?quote:
[..]
Misschien ook gewoon door de Garmins, waardoor bochten nauwelijks helemaal verkeerd worden ingeschat.
Ik bedoel dit soort crashes
Bekijk deze YouTube-video
Ik dacht dat dit een andere crash. Eentje waar en een stuk of 4 over een muurtje gaan.quote:
Simpelweg, prachtig 
Gelachen om Padun
Het onovertroffen La Plagne, lekker voor 500 piek in januari een week skieen bij -15 en in zo'n betonchalet tukken
Hebben Smeets en Boogerd toevallig dezelfde bloedgroep?quote:
'Boogerd staat zo te zeggen hoger in het bloed' is wel een opmerkelijke opmerking van Smeets, gezien de kennis van nu.
Als een willekeurige Fransman die dag had gewonnen had je het je nooit meer kunnen herinneren.quote:
Hij versloeg Lance natuurlijk niet. Hij mocht wat kruimels oprapen van de maffiabaas.quote:
[..]
Voor mij was Boogerd juist legendarisch op La Plagne. Die grinta, die rode kop, dat dansende kettinkje, dat shirtje helemaal open. En dan de grootste wielrenner van die tijd verslaan; Lance.
Verbod op dat idiote op de stang zitten zal wel wat geholpen hebben, net als de schijfremmen.quote:
[..]
Ik heb trouwens het idee dat er tegenwoordig echt veel beter wordt gedaald dan een jaar of 10 geleden. Nauwelijks serieuze ongelukken meer. Klopt dit?SPOILERNatuurlijk wel eens een freak incident zoals Mäder.
quote:
[..]
Hij versloeg Lance natuurlijk niet. Hij mocht wat kruimels oprapen van de maffiabaas.
Iedereen behalve Wout en Jonas in de aanval?quote:
Visma gaat hier ongetwijfeld weer een huzarenstukje laten zien
Nog twee kilometer korter, specifiek de twee kilometer aan 5%. Cool, cool.
Zodat Milan zijn puntjes kan oppakkenquote:
[ afbeelding ]
Nog twee kilometer korter, specifiek de twee kilometer aan 5%. Cool, cool.
Het staat je volledig vrij om naar huis te gaan, bloedhond.quote:Na een koude, regenachtige rit naar de Col de la Loze kwam Pogacar opvallend eerlijk uit de hoek op de vraag of hij het niet heeft gehad met die slopende Tour. “Goh, soms zit ik het me wel af te vragen, ja. ‘Wat doe ik hier in godsnaam nog?’ Ze duren verdomd lang, die drie weken. Het is een hele weg naar Parijs.”
“Ook ik word stilaan moe en snak naar het einde. Ik wil gewoon naar huis, om even wat andere dingen in mijn leven te kunnen doen. Maar het is wat het is. En dus kan ik er maar beter elke dag zo veel mogelijk van genieten.”
En dan is hij wel 99% zeker van groen toch?quote:
Beter nog, stoppen met wielrennen.quote:
[..]
Het staat je volledig vrij om naar huis te gaan, bloedhond.
Daarna kwam hij geloof ik wel op de zwarte lijst van Armstrong.quote:
[..]
Hij versloeg Lance natuurlijk niet. Hij mocht wat kruimels oprapen van de maffiabaas.
Inderdaad. Wij vragen ons ook af wat hij hier in godsnaam nog doet.quote:
[..]
Beter nog, stoppen met wielrennen.
Pogacarrogant strikes again. De verveling slaat toequote:
[..]
Het staat je volledig vrij om naar huis te gaan, bloedhond.
Laat die bloedhond dan maar vanuit de start demareren.quote:
[..]
Pogacarrogant strikes again. De verveling slaat toe
ik vind zo'n reactie eigenlijk niet kunnen.quote:
[..]
Inderdaad. Wij vragen ons ook af wat hij hier in godsnaam nog doet.
Dat kwam op een later moment, vertelde Boogerd nog in de podcast. Daardoor miste hij nog de AGR die Vino uiteindelijk won, toen reageerde Armstrong enkel op Boogerd en niet toen Vino gingquote:
[..]
Daarna kwam hij geloof ik wel op de zwarte lijst van Armstrong.
Maar Boogerd is geen willekeurige Fransman. Ik weet nog goed dat ik de hele dag aan de radio gekluisterd zat als 11-jarige.quote:
[..]
Als een willekeurige Fransman die dag had gewonnen had je het je nooit meer kunnen herinneren.
Je hebt ook bijzondere takes makker.quote:
@:slobeend en ik zijn wel echte vrienden deze dagen
Ja vanwege de logischerwijze radio 1 hype rondom dat moment.quote:
[..]
Maar Boogerd is geen willekeurige Fransman. Ik weet nog goed dat ik de hele dag aan de radio gekluisterd zat als 10-jarige.
Eens opnoemen wat deze gozer allemaal al gewonnen heeft in 2025:
14 zeges
3e en 7e etappe Ronde van de VAE, Eindklassement Ronde van de VAE
Strade Bianche
Ronde van Vlaanderen
Waalse Pijl
Luik-Bastenaken-Luik
1e, 6e en 7e etappe Critérium du Dauphiné, Eind- en puntenklassement Critérium du Dauphiné
4e, 7e, 12e en 13e etappe Ronde van Frankrijk
En was 2e in Parijs-Roubaix
Is dat niet juist de basis van je herinneringen? Dat je echt een binding hebt met iemand? Botero won de dag voor Boogerd een bergrit, dat zullen niet veel Nederlanders meer weten, maar veel Colombianen vast nog welquote:
[..]
Als een willekeurige Fransman die dag had gewonnen had je het je nooit meer kunnen herinneren.
Net zoals ik de overwinning van Wout Van Aert op de mont ventoux mij zo goed kan herinneren. Binnen 15 jaar vast ook nog, maar veel Nederlanders gaan dit vergetenquote:
[..]
Is dat niet juist de basis van je herinneringen? Dat je echt een binding hebt met iemand? Botero won de dag voor Boogerd een bergrit, dat zullen niet veel Nederlanders meer weten, maar veel Colombianen vast nog wel
Ik juich niet voor het vlaggetje.quote:
[..]
Je hebt ook bijzondere takes makker.
Dan onderschat je de invloed van WOUT! Dat WOUT drie verschillende etappes won in 1 Tour (bergrit, sprintrit en een tijdrit) zal ik later ook wel herinneren.quote:
[..]
Net zoals ik de overwinning van Wout Van Aert op de mont ventoux mij zo goed kan herinneren. Binnen 15 jaar vast ook nog, maar veel Nederlanders gaan dit vergeten
WOUT won dat jaar een bergrit, een tijdrit en een massasprint in 1 Tour. Iets wat alleen Merckx (1974) en Hinault (1979) ooit gedaan hadden. Van alle "mooie rijtjes" vind ik dit wel de meest indrukwekkende.quote:
[..]
Net zoals ik de overwinning van Wout Van Aert op de mont ventoux mij zo goed kan herinneren. Binnen 15 jaar vast ook nog, maar veel Nederlanders gaan dit vergeten
Destijds ook niet?quote:
Zeker. Ik ben niet heel nationalistisch, maar weet meer van Nederlanders en heb meer binding met Nederlandse sporters.quote:
[..]
Is dat niet juist de basis van je herinneringen? Dat je echt een binding hebt met iemand? Botero won de dag voor Boogerd een bergrit, dat zullen niet veel Nederlanders meer weten, maar veel Colombianen vast nog wel
Overigens juist vanwege die binding vind ik het zo jammer dat Boogerd vooral hierom herinnert wordt. Ik had hem meer gegund.
Ik snap de take nog steeds niet. Zo'n lange solo is toch juist heel mooi? Mooier dan de 3036e keer dat hij zich ringeloren door een willekeurige sluwe Italiaan op de Cauberg.quote:
[..]
Zeker. Ik ben niet heel nationalistisch, maar weet meer van Nederlanders en heb meer binding met Nederlandse sporters.
Overigens juist vanwege die binding vind ik het zo jammer dat Boogerd vooral hierom herinnert wordt. Ik had hem meer gegund.
Er is ook nog een echte koers vandaag, de Ordiziako Klasikoa. Nog een kilometer of 75 te gaan, met Stefan de God op kop! Al zal UAE ongetwijfeld weer winnen.
Je afgunst en afkeer tegenover UAE wordt alsmaar erger en erger. Hopelijk gaat alles goed met je.quote:
https://www.eitb.eus/eu/kirolak/zuzenean/
Er is ook nog een echte koers vandaag, de Ordiziako Klasikoa. Nog een kilometer of 75 te gaan, met Stefan de God op kop! Al zal UAE ongetwijfeld weer winnen.
Het is toch juist wel een mooi sport moment?quote:
[..]
Zeker. Ik ben niet heel nationalistisch, maar weet meer van Nederlanders en heb meer binding met Nederlandse sporters.
Overigens juist vanwege die binding vind ik het zo jammer dat Boogerd vooral hierom herinnert wordt. Ik had hem meer gegund.
Ik ben ook niet perse van het vlaggetje, maar je hebt gewoon vaker iets met een Nederlandse sporters. Al heb ik met Mathieu en Wout niet perse een voorkeur eigenlijk, twee Nederbelgen. Die duels op gelijk niveau zijn geweldig. Wel grappig hoe voor de Belgen Wout een halfgod is en Mathieu een Hollander is die soms toch wel Belgisch is eigenlijk. Terwijl de nationaliteit ook andersom zo hadden kunnen zijn.
Ik wacht op Wimderon die met quotes komt, maar ben nooit supernationalistisch geweest. Ook niet als kind.quote:
Marcelo Salas was mijn favoriete voetballer op WK98 bijvoorbeeld. Had wel zwak voor Boogerd, die was toen ik heel klein was nog een vriend van familie.
En alsnog zullen de meeste kijkers ook die ereplaatsen in de heuvelklassiekers wel herinneren.quote:
[..]
Ik snap de take nog steeds niet. Zo'n lange solo is toch juist heel mooi? Mooier dan de 3036e keer dat hij zich ringeloren door een willekeurige sluwe Italiaan op de Cauberg.
En ook z’n 1e Tourrit trouwens toen Mauri de bocht volledig miste
quote:
[..]
Ik snap de take nog steeds niet. Zo'n lange solo is toch juist heel mooi? Mooier dan de 3036e keer dat hij zich ringeloren door een willekeurige sluwe Italiaan op de Cauberg.
Heel simplistisch gezegd, ik heb er nooit van kunnen genieten omdat ik het gewoon zag als een toevallig gelukte aanval waarbij zege ook nog werd gegund door Armstrong (die ik diep diep diep haatte).quote:
[..]
Het is toch juist wel een mooi sport moment?
Ik ben ook niet perse van het vlaggetje, maar je hebt gewoon vaker iets met een Nederlandse sporters. Al heb ik met Mathieu en Wout niet perse een voorkeur eigenlijk, twee Nederbelgen. Die duels op gelijk niveau zijn geweldig. Wel grappig hoe voor de Belgen Wout een halfgod is en Mathieu een Hollander is die soms toch wel Belgisch is eigenlijk.
Zie het als een tienerclub die ik heb kunnen herstellen.
RR moet dagelijks aan de uitlaat om het vol te houden om door te blijven kijken. Misschien moeten we een crowd funding actie voor hem starten, zodat hij een welverdiende vakantie krijgt naar het Baskenland? Wie verzorgt anders volgend jaar de voorbeschouwingen voor de Tour?quote:
[..]
Je afgunst en afkeer tegenover UAE wordt alsmaar erger en erger. Hopelijk gaat alles goed met je.
Salas - Zamorano is dan ook wel een koningsduoquote:
[..]
Ik wacht op Wimderon die met quotes komt, maar ben nooit supernationalistisch geweest. Ook niet als kind.
Marcelo Salas was mijn favoriete voetballer op WK98 bijvoorbeeld. Had wel zwak voor Boogerd, die was toen ik heel klein was nog een vriend van familie.
17h-17h30 dacht ikquote:
De 'hihaho, wat is het toch een leuke, sympathieke allemansvriend die lekker spontaan doet'-act valt deze Tour wel echt he-le-maal in duigen, he?quote:
[..]
Het staat je volledig vrij om naar huis te gaan, bloedhond.
Lieve een halve week korter. Ik merk al een paar dagen, dat ik naar het einde snak, ondanks de Alpenetappes..quote:
Volgend jaar maar eens een Tour van 4 weken.
De algemene belangstelling loopt ook terug, gelet op de TV-kijkers wereldwijd.
Een etappekoers met vier weekenden vind ik gewoon net wat te lang.
[ Bericht 0% gewijzigd door Idisrom op 25-07-2025 12:25:14 ]
God man je hebt het er maar zwaar meequote:
Ik merk al een par dagen, dat ik naar het einde snak,
Dan kijk je toch gewoon niet
Nee hoor, Bauke Mollema redde het toen niet, terwijl ik dacht Bauke wel op Wout kon inlopen..quote:
[..]
Net zoals ik de overwinning van Wout Van Aert op de mont ventoux mij zo goed kan herinneren. Binnen 15 jaar vast ook nog, maar veel Nederlanders gaan dit vergeten
Bij 95% van de kijkers heeft hij dat imago vast nog steedsquote:
[..]
De 'hihaho, wat is het toch een leuke, sympathieke allemansvriend die lekker spontaan doet'-act valt deze Tour wel echt he-le-maal in duigen, he?
Dat ligt volledig aan het koersverloop natuurlijk. Vaak genoeg piekte de aandacht juist in het laatste weekend. Nu bloedt de Tour juist dood omdat iedereen kansloos is tegenover de overmacht van Pog/UAEquote:
[..]
Lieve een halve week korter. Ik merk al een par dagen, dat ik naar het einde snak, ondanks de Alpenetappes..
De algemene belangstelling loopt ook terug, gelet op de TV-kijkers wereldwijd.
Een etappekoers met vier weekenden vind ik gewoon net wat te lang.
[ Bericht 100% gewijzigd door Idisrom op 25-07-2025 12:25:02 ]
Heb ik gisteren en eergisteren ook niet meer gedaan.quote:
[..]
God man je hebt het er maar zwaar mee
Dan kijk je toch gewoon niet
Vrijwillig naar de Vuelta kijken is een vorm van zelfkastijding. Mooi niet dat ik daar mijn tijd aan ga verdoen.quote:
Lekker naar huis en ons dan weer drie weken lang komen vervelen in de Vuelta
Is wel eens zeker dat Pogi mee gaat doen daar?quote:
[..]
Vrijwillig naar de Vuelta kijken is een vorm van zelfkastijding. Mooi niet dat ik daar mijn tijd aan ga verdoen.
Inderdaad. Als ik eindeloze, kale, dorre, lege landschappen wil zien, ga ik wel zo'n fijne spaghettiwestern van Sergio Leone kijken.quote:
[..]
Vrijwillig naar de Vuelta kijken is een vorm van zelfkastijding. Mooi niet dat ik daar mijn tijd aan ga verdoen.
En eeuwige kopgroepen met types als Ben King en Tomasz Marczynski.quote:
[..]
Inderdaad. Als ik eindeloze, kale, dorre, lege landschappen wil zien, ga ik wel zo'n fijne spaghettiwestern van Sergio Leone kijken.
Ik ben praktisch de hele Vuelta op vakantie in Albanië, Kosovo en Montenegro. Ga het niet missen.
Rijdt Joe Dombrowski nog,?quote:
[..]
En eeuwige kopgroepen met types als Ben King en Tomasz Marczynski
Overigens hebben we nu de eeuwige kopgroepen met Woods, Lutsenko en Mühlberger.
En Unipuerto's met aanlopen over snelwegen. Vuelta is verreweg de minst interessante grote ronde.quote:
[..]
En eeuwige kopgroepen met types als Ben King en Tomasz Marczynski
Hij heeft eerder aangegeven dat hij zou starten, maar kwam er tijdens de Tour op terug dat hij daar op een later moment over zou beslissen. En met deze teksten erbij gok ik erop dat hij toch niet zou start.quote:
[..]
Is wel eens zeker dat Pogi mee gaat doen daar?
Kunnen ze Almeida ook nog een eigen ronde geven als kopman
Wat zijn dan de doelen nog van Proleetcock dit jaar?quote:
U bent tijdens de Vuelta van harte welkom bij het XCO, alwaar we in Crans-Montana een wereldkampioen gaan zoeken (zonder Pidders).
*Co-kopman. Matxin heeft Ayuso de selectie in gefietst.quote:
[..]
Hij heeft eerder aangegeven dat hij zou starten, maar kwam er tijdens de Tour op terug dat hij daar op een later moment over zou beslissen. En met deze teksten erbij gok ik erop dat hij toch niet zou start.
Kunnen ze Almeida ook nog een eigen ronde geven als kopman
Het enige wat ik weet is dat hij niet naar Crans-Montana komt omdat hij start in de Vuelta. Of dat een hoofddoel is of gewoon bezigheidstherapie weet ik niet.quote:
[..]
Wat zijn dan de doelen nog van Proleetcock dit jaar?
Onderlinge strijd tussen Ayuso en Almeida (wellicht nog een Marco die z'n eigen plan trekt) zou de amusementswaarde wel in één klap verdrievoudigen.quote:
[..]
*Co-kopman. Matxin heeft Ayuso de selectie in gefietst.
Modelploegmaat Jan Christen komt ook.quote:
[..]
Onderlinge strijd tussen Ayuso en Almeida (wellicht nog een Marco die z'n eigen plan trekt) zou de amusementswaarde wel in één klap verdrievoudigen.
Zou die eigenlijk een klassement kunnen rijden in de toekomst?quote:
[..]
Modelploegmaat Jan Christen komt ook.
Dat kan nog wel een leuke strijd worden als Ayuso echt ook mee doet.quote:
[..]
*Co-kopman. Matxin heeft Ayuso de selectie in gefietst.
Hm, wellicht nog eens z’n klassementsaspiraties testen dan. We schrijven hem alvast op voor een prachtige 9e plek in de eindstand.quote:
[..]
Het enige wat ik weet is dat hij niet naar Crans-Montana komt omdat hij start in de Vuelta. Of dat een hoofddoel is of gewoon bezigheidstherapie weet ik niet.
Wat ik begrepen heb is dat hij op de lijst staat als eerste reserve, waar dat eerst uitgesloten was. Het hangt af van Pogacar of hij daadwerkelijk deelneemt. Mocht dat een nee zijn, neemt Ayuso zijn plek in. Hij is alleszins al aan de voorbereiding begonnen.quote:
[..]
Dat kan nog wel een leuke strijd worden als Ayuso echt ook mee doet.
Heb nog nooit het idee gehad dat dit erin zit, die mening heeft hij nog niet kunnen veranderen. Op de brandstof van Gianetti is alles mogelijk, daarentegen.quote:
[..]
Zou die eigenlijk een klassement kunnen rijden in de toekomst?
Dat hele gedoe met Ayuso is eerlijk gezegd behoorlijk kinderachtig. Waarom is dat eigenlijk nooit fatsoenlijk opgelost? Alleen omdat Pogi een grote meneer is en dat kan eisen?quote:
[..]
Wat ik begrepen heb is dat hij op de lijst staat als eerste reserve, waar dat eerst uitgesloten was. Het hangt af van Pogacar of hij daadwerkelijk deelneemt. Mocht dat een nee zijn, neemt Ayuso zijn plek in. Hij is alleszins al aan de voorbereiding begonnen.
Je ziet deze ronde toch met Jorgenson ook dat Pogacar extreem kinderachtig kan zijn?quote:
[..]
Dat hele gedoe met Ayuso is eerlijk gezegd behoorlijk kinderachtig. Waarom is dat eigenlijk nooit fatsoenlijk opgelost? Alleen omdat Pogi een grote meneer is en dat kan eisen?
Als je zo'n overduidelijke kopman hebt is het toch ook raar als niet iedereen in dienst van hem wil rijden? Is volgens mij geen enkele ploeg waar dat getolereerd zou worden.quote:
[..]
Dat hele gedoe met Ayuso is eerlijk gezegd behoorlijk kinderachtig. Waarom is dat eigenlijk nooit fatsoenlijk opgelost? Alleen omdat Pogi een grote meneer is en dat kan eisen?
Alpecin krijgt zelfs Philipsen en Matje in het gareel. Enige probleem ontstond toen ze Merlier ook nog hadden, maar dat duurde maar een jaar. En Trine zou Wout nog als voorbeeld aan willen dragen en daar valt nog best iets voor te zeggen, maar daarbij heb je in ieder geval nog wel het idee dat ie het oprecht probeert.
wij zijn generatiegenotenquote:
Oh nou, ik ben opgegroeid met Rooks en Theunissen zo'n beetje. En de Tour was altijd drie weken door Frankrijk en aan het eind wint Indurain.
Komt wel dichtbij zo.quote:
Het was toen normaal dat nederlanders vrijwel nooit wonnen, de glorie dagen van de zoetemelken en knetemannen was voorbij, en de nieuwe gouden tijd was nog niet aangebroken.quote:
Ik vond die La Plagne overwinning van Boogerd eigenlijk gewoon kut.
Vanaf 1999:
In Amstel achtereenvolgens 4, 1, 2, 9, 3, 2, 2, 2, 3, 5.
In Luik achtereenvolgens 5, 2, 17, 5, 13, 3, 2, 3, 5, 6
En dan iedereen lyrisch omdat je een Tour etappe wint zoals pakweg Brice Feillu.
Dus al die podiumplaatsten waren al heel heroïsch
Het is natuurlijk ook wel lekker als je de Amstel op kan zetten en je weet dat Boogie ergens voorin zijn plannetje op de Eyserbosweg aan het voorbereiden is. Nooit saaie koers met hem.quote:
[..]
Het was toen normaal dat nederlanders vrijwel nooit wonnen, de glorie dagen van de zoetemelken en knetemannen was voorbij, en de nieuwe gouden tijd was nog niet aangebroken.
Dus al die podiumplaatsten waren al heel heroïsch
Was altijd wel schijtirritant dat hij weinig won. Altijd rijden, maar nooit winnen. In AGR winst was erg mooi.quote:
[..]
Het is natuurlijk ook wel lekker als je de Amstel op kan zetten en je weet dat Boogie ergens voorin zijn plannetje op de Eyserbosweg aan het voorbereiden is. Nooit saaie koers met hem.
Was het uiteindelijk niet altijd een sprintje de Cauberg op in die tijd?quote:
[..]
Het is natuurlijk ook wel lekker als je de Amstel op kan zetten en je weet dat Boogie ergens voorin zijn plannetje op de Eyserbosweg aan het voorbereiden is. Nooit saaie koers met hem.
Ik ben denk ik de enige die Boogerd ooit renners als Steegmans en Bos heeft zien verslaanquote:Op vrijdag 25 juli 2025 13:11 schreef mitt het volgende:
[..]
Was altijd wel schijtirritant dat hij weinig won. Altijd rijden, maar nooit winnen. In AGR winst was erg mooi.
“Die topcoureurs namen ons geld en werk af”: Michel Wuyts blikt terug op het Lotto-drama in de Tour van 1995, waarin EPO carrières kraakte
De Tour de France doet vandaag La Plagne aan. Plek waar dertig jaar geleden vijf renners van de Lotto-ploeg vergeefs streden tegen de klok, de elementen en de tijdsgeest. Wielercommentator Michel Wuyts beleefde de ‘catastrofe’ van Lotto vanop de eerste rij. Vijf coureurs bleven machteloos en gebroken achter. Eén sprong bij thuiskomst zelfs met kleren aan in zijn zwembad en zwoer nooit meer deel te nemen aan de Tour. “De naam EPO sijpelde bij ons pas in 1996 binnen.”
La Plagne, 11 juli 1995. 44 minuten en 54 seconden staat op de aankomstklok. Ze is stilgezet. De mannen van de finishfoto bergen hun materiaal op. Wachten op achterblijvers heeft geen zin. Ze zijn ruim buiten tijd. Bovendien hangt nu al een half uur een zwaar onweer boven La Plagne.
Bliksemschichten aderen door de zwarte hemel. Stortregens doen technici schuilen. Nog acht renners zijn onderweg. De sprinters Olaf Ludwig en Jan Svorada, landgenoot Carlo Bomans en vijf mannen van Lotto. Vijf van de zeven die nog in koers zijn. Waren, beter. Het drama voor de enige Belgische ploeg is dan al voltrokken. De vijf vechten hun ongelijke strijd.
Die tegen de machteloosheid, tegen het onrecht. Uitgehold toch naar de top. In de hoop hun wegcarrière te verlengen. Neen, ze komen niet samen aan. Ze beëindigen hun calvarie apart.
Sammie Moreels, de Maxim Van Gils van die tijd, rijdt op onze camera af. “Ik weet niet wat vertellen, ik ben te beschaamd.”
Zijn blik smeekt om begrip. Hij rijdt langzaam zijn eenzame weg verder. Links tegen de nadar hijgt Herman Frison, diep over zijn stuurstang gebogen. Winnaar van Gent-Wevelgem en een Tourrit in ’87.
Dat desolate beeld van een achtergelaten mens zal me een poos achtervolgen. Ook Peter De Clercq, in totaal 17 dagen drager van de bollentrui en in 1992 nog winnaar van de 20ste rit, kijkt me een minuut later met lege blik aan. Hij schudt van neen en zoekt ontredderd naar zijn slaapplaats.
Rudy Verdonck strompelt binnen. De altijd dienstbare man schuddebolt. “Ik ga foute dingen zeggen. Laat me even en kom straks naar het hotel.”
Mario De Clercq stapt uit de bezemwagen. “50 minuten achter aan de voet, ik zag het niet zitten nog naar boven te rijden. Ik kon ook niet meer.”
Een zottenkot, een martelgang, een abnormaal razend peloton, zo werd al gefluisterd na de Tourstart in Bretagne. Openingsuren van ruim vijftig, slopende veldslagen voor de juiste vlucht, sliertvorming de hele dag door.
“Ik zat voor een tussensprint in positie 93 en reed 62 per uur. Opschuiven was onmogelijk. Het was alsof je in iedere rit een slechte dag had,” verduidelijkte Marc Sergeant later.
Peter De Clercq: “Ik sprintte voorheen gezwind op het buitenblad de bergjes op. Nu werd dat à bloc aanklampen en gelost worden.”
Mario De Clercq: “Die ongelijke strijd was al een paar maanden bezig. Open kon je daar niet over spreken. Bij de mannen die wel meekonden, zaten makkers waarmee je wel eens op training ging.”
De vader van de EPO
Ging het drieletterwoord EPO dan nog niet door de rangen? Het hormoon dat de vorming van rode bloedcellen stimuleerde en kunstmatig toegediend de zuurstofopname aanzienlijk verhoogde. En bijgevolg de verhoudingen op zijn kop zette.
“Ik had er geen kennis van”, beweerde Lotto-ploegleider Jean-Luc Vandenbroucke.
“Kern van de zaak was dat mijn coureurs het vertikten op hartslag te trainen. Ze liepen in vergelijking met topteams hopeloos achterop.” Tergende oprisping: Lotto had welgeteld één hartslagmeter in de ploeg. Die werd beurtelings uitgeleend, zonder uitleg.
Hoe zat dat weer met dat wielrennen met twee snelheden? Professor Francesco Conconi wordt als de vader van de EPO-introductie bestempeld. Met Michele Ferrari en Luigi Cecchini als zijn fanatieke pupillen. Het Italiaanse gerecht zegt dat vooral Conconi en Ferrari in 1992 met toedienen van EPO aan sporters begonnen.
De vlek breidde zich bijgevolg eerst in de laars uit. Italië bevolkte met 8 à 9 teams het gros van de Tourpopulatie. De eerste ongeloofwaardige prestaties kwamen uit die hoek.
Giorgio Furlan won in 1993 met overmacht Milaan-Sanremo.
Het Gewiss-trio Moreno Argentin-Evgeni Berzin-Furlan dat in de Waalse Pijl fluitend de Muur van Hoei platlegde - het wekte alom verbazing. “Er is iets. Maar wat?” Het wondermiddel bestond, maar bleef onbenoemd.
Spanje was overigens even snel bij de zaak. In de aanloop naar de Spelen van 1992, in Barcelona, installeerde het staatssecretariaat voor sport 5 medische labs. De Spaanse medaillewinst moest verviervoudigd worden. Eén van die labs werd geleid door dokter Eufemiano Fuentes, in 2006 hoofdbeklaagde in de Operacion Puerto. Spanje leverde 4 tot 5 teams aan de Tour. De vlek werd immens.
In 1995 hing driekwart van het Tourpeloton aan de spuit. Wie niet meedeed, hing. En EPO was om een andere reden razend interessant: het was niet opspoorbaar. Edwig Van Hooydonck was moedig toen hij in het voorjaar van 1995 aan mijn microfoon zei dat mannen in finales abnormaal snel reden. Achterdocht leefde dus al langer.
Onverwerkt trauma
Die fluistermaterie moet ook de Lotto’s bereikt hebben. Het liep bij Lotto ook wat stroef. De wrevel kroop er in. Vandenbrouckes leiderschap was van absurd streng tot pijnlijk hilarisch. Nederlands onmachtig eindigde betoog al te vaak op ‘catastrophique’.
Dieetleer beperkte zich tot het in extremis weghalen van croissants bij het ontbijt en het voorschotelen van de aloude steak met rijst. Alles moest médiatique zijn.
Dus deed hij dat met zijn Lotto’s in het BK in Peer in 1992: jagen op de nochtans zegezekere Peter De Clercq. Die werd brutaal gekortwiekt en Johan Museeuw won voor een bereidwillige Johan Capiot. ‘Vis-à-vis de mes patrons stond de naam Museeuw veel skoner.’
Peter De Clercq restte de verbittering en een gegrond ongeloof in zijn ploegleider. “De frisse ijver van mijn eerste Lottotijd, in 1985, was zoek,” aldus Marc Sergeant.
In de bewuste Tour van 1995 hoopt Lotto op eenheid tussen de kopmannen Andrei Tchmil en Wilfried Nelissen en bijna dertigers einde contract.
Komt daar nog pech bovenop. Rudy Verdonck haalt bij een val zijn enkel open. Een tandwiel snijdt diep in het vlees. De wonde dient gehecht te worden. Door een eigen teamarts? Dat kan niet. Die heeft Vandenbroucke namelijk niet. Voor medische zorgen moet Lotto bij de Tourdokter terecht. Of buurtje leen spelen bij de concurrentie.
Neen, Verdonck mag de Tour niet verlaten. Blijven is een bevel. Tot de etter hem in de schoen loopt. “Ik heb daar mijn carrière verkloot, met de complimenten van meneer Vandenbroucke.”
Marc Sergeant moet er na de vierde rit uit door een hernia. In de rit naar Le Havre snelt Moreels met afwerker Wilfried Nelissen aan het wiel naar een grote rotonde. Pijlsnel, want bergaf. Moreels waait breed uit, botst op de nadar en gaat tegen de grond. Nelissen tuimelt er overheen.
Na de ramp van Armentières in 1994, waar hij in volle sprint tegen een fotograferende agent knalde, moet Nelissen andermaal de Tour verlaten. Rittenkaper weg, geen klassementsman in huis. Er blijft Lotto nog Tchmil en Peter Farazijn om ereplaatsen weg te kapen. Petieterig plan. La Plagne bergt het op.
Die negende rit, met zes cols dwars door de Savoie, laat van niet-EPO-gebruikers geen spaander heel. Alex Zülle speelt van bij de start voor stormram. De gebrilde Zwitser duldt na een poos alleen Bo Halburger in het spoor, maar schudt die op liefst 98 kilometer van La Plagne genadeloos van zich af. De kopman van het Spaanse ONCE blijft in La Plagne leider Miguel Indurain 2 minuten voor.
De rest ligt op apegapen. Lance Armstrong krijgt 18 minuten aangesmeerd. Tchmil en Farazijn een dik halfuur.
Verdonck: “Van bij de start lag alles in friet vaneen. Je keek achterom en zag niemand meer.”
Frison: “We hebben achter de auto gereden, er zelfs aan gehangen en raakten nog meer achterop.”
P. De Clercq: “De hele dag alles gegeven en aan de voet van de slotklim waart ge al buiten tijd.”
Droefenis vult zijn blik. La Plagne blijft een onverwerkt trauma.
Zwembad
Rond de klok van zeven, ’s avonds, lopen mijn cameraploeg en ik in het skioord een mastodont van beton en sparrenhout in. Dit is geen hotel, dit is een staatsgevangenis. Bij nader toezien is het hele Tourpeloton in het gedrocht gepropt. We stappen vier hoog en treffen er verweesde mannen. Zin in praten hebben ze begrijpelijk niet.
“Ge gaat zien, wij zullen voor de buitenwereld de klungels zijn,” rispt het bij Mario De Clercq zuur op. Frison komt zijn kamer niet meer uit. Verdonck komt wel mee naar de lobby.
Ik krijg nog een meedogenloze Vandenbroucke te pakken. “Deze prestatie is onaanvaardbaar. Veel renners moeten zich in vraag stellen. Dit is een drama voor de Belgische wielersport.”
’s Anderendaags, bij het krieken van de dag, worden de vijf Lotto’s als verschoppelingen op een privévliegtuigje naar Wevelgem gezet. Een onzekere toekomst tegemoet. “We hebben een frigobox met drank leeggezopen”, zegt Peter De Clercq achteraf. “We wilden alles effe vergeten.”
Bij thuiskomst springt Herman Frison meteen in het zwembad. “Met mijn kleren aan. Ik heb daar duidelijk tegen mijn vrouw en familie gezegd: nooit of nooit, en nu ben ik 100 procent zeker, ga ik nog naar de Tour.”
Ramen plaatsen
Frisons contract wordt na die Tour met twee jaar verlengd. Hij is later, samen met manager Marc Sergeant, twee decennia verantwoordelijk voor het sportieve beleid bij het nieuwe Omega-Pharma-Lotto. Frison geniet nu van zijn kleinkinderen en het golfen.
Peter De Clercq en Rudy Verdonck worden onterecht de laan uitgestuurd en koersen erna nog een jaar bij Collstrop. Gedemoraliseerd, want de strijd zou nog ongelijker worden. De Clercq gaat eerst aan de slag in een meubelzaak, later in een tuinhuizencentrum. Hij klust een poos bij als Vip-chauffeur voor Flanders Classics en fietst nu nog steeds fanatiek.
Rudy, een verdienstelijk pikeur in de drafsport, baat een poos een Kempische brasserie uit. Ook hij begeleidt een tijdje Vips in koersen her en der. Hij doet dat nota bene voor het Lottoteam, van Marc Sergeant.
Mario De Clercq schakelt met succes over naar de cyclocross. Hij wordt drie keer wereldkampioen en twee keer Belgisch kampioen. Jammer genoeg raakt hij later in opspraak in de zaak van veearts Landuyt. Daarna wordt hij ploegleider en adviseur van het team Pauwels Sauzen. De Clercq zegt nu nog dat hij veel liever aan wegwielrennen deed.
Ook Sammie Moreels moet van Vandenbroucke opstappen. Hij tekent voor Palmans en hield het daar een jaar vol. Sammie, vrolijk van nature, plaatst tien jaar lang ramen en werkt geruime tijd in een steenbakkerij in Oudenaarde. Hij is een poos ploegleider bij Veranda’s Willems en besteedt nu nog zijn weekends aan jongerenbegeleiding bij het clubteam Alfasun.
.
Zegt Jean-Luc nu over de neergang op La Plagne: “Ik heb ze met de grond gelijkgemaakt, maar achteraf hadden ze wel gelijk.” Over excuses las of hoorde ik niets. De geliquideerde renners ook niet. Of ze dan echt niet van EPO afwisten?
Het antwoord klinkt unisono: “Neen, we voelden wel dat er iets gaande was. Weggereden worden door minder getalenteerden, het was niet meer normaal. Als we dat bij Lotto aankaartten, stootten we op een muur van onbegrip en onwetendheid. De naam EPO sijpelde pas in 1996 binnen.”
Het meest zakelijke oordeel komt van Rudy Verdonck: “Die topcoureurs namen ons geld en werk af. Ze liepen later wel tegen de lamp, maar hielden er wel een dikke villa aan over.”
De meest beklijvende reactie is van Peter De Clercq: “Ik heb nooit meegedaan aan die dopingdans en ben ook daarom fier op mijn schone carrière. Ik vraag me wel af hoeveel mooier ze zou geweest zijn, mocht ik vijf jaar eerder prof geworden zijn.”
Vandaag rijdt het Tourpeloton weer naar La Plagne. Over dezelfde cols van de Savoie. Het zal met weer vijftig per uur van bij de start aanvallen regenen. Sliertvorming over de hele route.
Er zal gepraat worden over stijvere en snellere fietsen. Over voeding en dieetleer ook. Buiten tijd aankomen? Die kans is klein. En over medische begeleiding wordt met geen woord meer gerept.
Vanaf 2003, daarvoor in Maastrichtquote:
[..]
Was het uiteindelijk niet altijd een sprintje de Cauberg op in die tijd?
In het begin niet. Toen hij van Armstrong won was het nog niet met die aankomst op de Cauberg.quote:
[..]
Was het uiteindelijk niet altijd een sprintje de Cauberg op in die tijd?
Ah, ook dat was precies voor mijn tijdquote:
[..]
In het begin niet. Toen hij van Armstrong won was het nog niet met die aankomst op de Cauberg.
Wat een fantastische uitspraakquote:Verdonck: “Van bij de start lag alles in friet vaneen. Je keek achterom en zag niemand meer.”
Veel bekende wielerachternamen ook in dat artikel, nog linkjes met de huidige generatie?
Frederik Frieson is de neef van Herman Frieson (opgezocht)quote:
[..]
Wat een fantastische uitspraak
Veel bekende wielerachternamen ook in dat artikel, nog linkjes met de huidige generatie?
Volgens mij is De Clercq echt de meest voorkomende koersnaam naast Planckaertquote:
Mooi artikel wel, wat een stelletje boevennamen
ja dat ene geskipte colletje zal het verschil wel gemaakt hebben jaquote:
En Planckaert dan!quote:
[..]
Volgens mij is De Clercq echt de meest voorkomende koersnaam
In de tijd van de aankomst op de Cauberg hebben we in de tijd van Boogerd maar 1x een sprint met een vrij grote groep gehad, dat was in de mist in 2005. Toen zat Freire er nog bij en trok Boogerd zo hard de sprint aan dat hij alsnog iedereen uit het wiel reed en enkel Di Luca er nog overheen kwam..quote:
Kut, mijn edit te laatquote:
Ik bedoel ook meer dat de koers beslist werd met een sprintje de Cauberg op, niet per se dat er nog een grote groep bij elkaar was. Er begon zelden iemand solo aan de voet toch?quote:
[..]
In de tijd van de aankomst op de Cauberg hebben we in de tijd van Boogerd maar 1x een sprint met een vrij grote groep gehad, dat was in de mist in 2005. Toen zat Freire er nog bij en trok Boogerd zo hard de sprint aan dat hij alsnog iedereen uit het wiel reed en enkel Di Luca er nog overheen kwam..
Schitterend, de altijd achter de feiten aanhobbelende Belgjes.quote:
Mooi artikel wel, wat een stelletje boevennamen
En Johan Capiot de vader van Amaury Capiot schijnbaar.quote:
[..]
Frederik Frieson is de neef van Herman Frieson (opgezocht)
Tegenwoordig zijn dat de Fransen, al zal het bij het huidige Lotto ook niet al te best zijn.quote:
[..]
Schitterend, de altijd achter de feiten aanhobbelende Belgjes.
Destijds ook al toch. Cyclisme à deux vitesses komt ook uit die tijd toch?quote:
[..]
Tegenwoordig zijn dat de Fransen, al zal het bij het huidige Lotto ook niet al te best zijn.
Na 10 km ongeveerquote:
Maar is er nu ergens een tussensprint?
Je zou ook de OP kunnen lezen met al je vragenquote:
Maar is er nu ergens een tussensprint?
Ik dacht dat dit een soort van algemene kennis wasquote:
[..]
En Johan Capiot de vader van Amaury Capiot schijnbaar.
Frison en Frison zaten natuurlijk ook beiden heel lang bij Lotto. Er werd daar wel eens over gesneerd naar Fré, maar ik heb altijd in hem geloofd.
Het is vast wel eens benoemd, maar ik kende Johan niet dus dat heb ik niet echt geregistreerdquote:
[..]
Ik dacht dat dit een soort van algemene kennis was
Frison en Frison zaten natuurlijk ook beiden heel lang bij Lotto. Er werd daar wel eens over gesneerd naar Fré, maar ik heb altijd in hem geloofd.
Volgens mij juist best vaakquote:
[..]
Ik bedoel ook meer dat de koers beslist werd met een sprintje de Cauberg op, niet per se dat er nog een grote groep bij elkaar was. Er begon zelden iemand solo aan de voet toch?
Kan me sowieso Schumacher, Schleck en Vino herinneren. De “saaie” jaren kwamen pas later
Jij gaat me niet zeggen wat ik moet doen.quote:
[..]
Je zou ook de OP kunnen lezen met al je vragen
Maar goed, dat had ik net ontdekt in de OP. Met je arrogantie
Van Eetvelt weet wel wat nodig is om te winnen, dunkt me.quote:
[..]
Tegenwoordig zijn dat de Fransen, al zal het bij het huidige Lotto ook niet al te best zijn.
Maar ja, dan moet hij wel op zijn fiets blijven zitten.
Wat gruwelijk arrogant dat ik de OP heb gelezen, wat ben je toch ook een kneusje.quote:
[..]
Jij gaat me niet zeggen wat ik moet doen.
Maar goed, dat had ik net ontdekt in de OP. Met je arrogantie
quote:
[..]
Wat gruwelijk arrogant dat ik de OP heb gelezen, wat ben je toch ook een kneusje.
Rustig Momo.quote:
[..]
Wat gruwelijk arrogant dat ik de OP heb gelezen, wat ben je toch ook een kneusje.
quote:
[..]
Jij gaat me niet zeggen wat ik moet doen.
Maar goed, dat had ik net ontdekt in de OP. Met je arrogantie
WE smachten net als Pogaicar naar het einde van de Tour.
Ach zie het een lekker warm bad met een paar ijsblokjes. Opstootje maar het water koelt niet echt af.quote:
Ben ooit eens op vakantie geweest in Villar sur Doron.
https://images.app.goo.gl/fYTxhNmVUEw3h1WU9
Hoe maak ik die werkend?
quote:
Klote gifjes
https://images.app.goo.gl/fYTxhNmVUEw3h1WU9
Hoe maak ik die werkend?
quote:
Klote gifjes
https://images.app.goo.gl/fYTxhNmVUEw3h1WU9
Hoe maak ik die werkend?
SPOILER
quote:Op vrijdag 25 juli 2025 13:59 schreef Cyan9 het volgende:
De OP niet lezen is natuurlijk wel een groot schandaal.
Momo is een erg goede jongenquote:
Terwijl Capu en Momo twee goede jongens zijn. Alleen is Momo de laatste tijd wat gepikeerd.
Ben geen jongen, jongen.quote:
Terwijl Capu en Momo twee goede jongens zijn. Alleen is Momo de laatste tijd wat gepikeerd.
Niet teleurgesteld over het verhaal van Padun. Ik had er op gehoopt.quote:
De OP niet lezen is natuurlijk wel een groot schandaal.
Toch wel one of the boys hier?quote:
One of the guysquote:
Kwaad. Woedend.quote:
[..]
Wat gruwelijk arrogant dat ik de OP heb gelezen, wat ben je toch ook een kneusje.
Wel begrijpelijk
Sowieso de stukjes van RR.quote:
[..]
Niet teleurgesteld over het verhaal van Padun. Ik had er op gehoopt.
quote:
Dat wel, verder posten niet zoveel vrouwen in WLR volgens mijquote:
Niet in deze situatiequote:
[..]
Kwaad. Woedend.
Wel begrijpelijk
Waarschijnlijk zat er wat opgekropte woede, wat bij een kneusje als capu wel begrijpelijk is verder
quote:Lenny Martinez werd gisteren aan de schandpaal genageld na zijn plakbidon op de Col du Glandon. De 22-jarige Fransman sprintte na zijn duwtje in de rug naar de volle buit op de col, maar werd bestraft, weliswaar slechts beperkt. Ploegleider Roman Kreuziger nam de verantwoordelijkheid vandaag (deels) op zich.
Dankzij de gênante plakbidon kon Lenny Martinez gisteren toch naar de 20 punten sprinten op de Col du Glandon. Een schande, zo oordeelden vele wielerliefhebbers en koersanalisten.
Ook de jury kon het manoeuvre van Martinez niet door de vingers zien, maar de bestraffing deed nog meer de wenkbrauwen fronsen. Martinez kreeg een aftrek van 8 punten, maar hield aan zijn onsportieve zet dus nog altijd 12 bonuspunten over.
"Ik heb me verontschuldigd en ik heb alles uitgelegd aan de commissarissen", probeerde ploegleider Romain Kreuziger de schuld op zich te nemen.
"Er was wat miscommunicatie tussen ons, Frans en Engels, weet je wel. Het waren geen fraaie beelden, maar het betekent niet dat Lenny een bedrieger is of dat hij iets verkeerds heeft gedaan."
De sportief directeur van Bahrain Victorious wees zijn poulain daarna overigens ook met de vinger. "Hij is nog jong en moet nog veel leren."
"Hij kwam naar onze wagen op een deel van de klim waar dat niet nodig was. Het was het makkelijkste stuk. Want daarna toonde hij dat hij punchy genoeg is. We proberen vandaag de negativiteit om te draaien."
Al valt het me eigenlijk al mee dat ze íets doen.
Hahahahahaha, nee, dit kan écht nietquote:
quote:
Ja vlak na de start.quote:
Maar is er nu ergens een tussensprint?
(
)Hoeveel mensen zouden dit geloven?quote:
Gewoon -100 punten.quote:
De jury had gewoon een DSQ moeten geven, maar ja, dat doen ze niet, want vlaggetje.
Al valt het me eigenlijk al mee dat ze íets doen.
En een gele kaart.
Klootzakken. EN die jury erbij. "zie, we doen toch iets?quote:
" huichelaars. Uitschot.In ieder geval 20 punten straf en een gele kaart.quote:
De jury had gewoon een DSQ moeten geven, maar ja, dat doen ze niet, want vlaggetje.
Al valt het me eigenlijk al mee dat ze íets doen.
Er was er toch ook eentje met Barredo die Rui Costa met een wiel op zijn hoofd sloeg?quote:
Kolderiek natuurlijk.Roman Kreuziger blijft toch voor altijd het eerste slachtoffer van het bloedpaspoort.quote:
Dat vocht hij daarna dan weer met succes juridisch aan en sindsdien is het bloedpaspoort een wassen neus geworden. Bedankt, Roman!
Speciaal voor de Bisanne?quote:
Je suis Slobeend
Ben ooit eens op vakantie geweest in Villar sur Doron.
quote:
[..]
Er was er toch ook eentje met Barredo die Rui Costa met een wiel op zijn hoofd sloeg?
Komt vrij sneu over als twee gastjes zonder enige kracht gaan vechten
Die heb ik uiteraard beklommen, net als de meeste andere bergen in de omgeving. De Col de l'Arpettaz was de verborgen parel, echt een gevarieerde en mooie klim.quote:
[..]
Speciaal voor de Bisanne?
quote:
[..]
[ x ]
Komt vrij sneu over als twee gastjes zonder enige kracht gaan vechten
Hard gelachen 
quote:De omstreden hoofdverzorger van wielerploeg Ineos Grenadiers, David Rozman, heeft de Tour de France donderdag verlaten nadat hij werd gelinkt aan een dopingzaak uit 2012. Dat schrijft The Guardian.
Hoeveel OP's heb jij niet gelezen?quote:
Op quote:
[..]
Hoeveel OP's heb jij niet gelezen?
Lezen jullie dat allemaal wel dan? Opzichtig opzoek naar de traan.quote:
Voorbij gereden door een postbode?quote:
Okee okeequote:
Hebben WE er een beetje zin in vandaag!!!??
Uiteraard, goed begin van de ochtend.quote:
Op Dat weet je niet!quote:
Niet alleen over zijn eigen carrièrequote:
Boogie is echt een wandelende encyclopedie over z'n eigen loopbaan, niet normaal.
Nee toen ik het schreef dacht ik het al. Bizar, en daarom ook fijn om naar te luisteren.quote:
[..]
Niet alleen over zijn eigen carrière
Onleyquote:
Wie zou nog zin hebben om te rijden vandaag?
KAN JE DE OP NIET LEZEN OFZO?!?!?!quote:
Wie zou nog zin hebben om te rijden vandaag?
Onleyquote:
Wie zou nog zin hebben om te rijden vandaag?
Maar het voelt inderdaad wel alsof het wel klaar is voor bijna iedereen.
Echt veel rittenkapers voor een zware bergrit zijn er ook niet.
Bruyneel mag best nog een keer het ravijn induikenquote:
Nare dingen zien. JA!, dat willen we.
Martinez is niet goed genoeg, voor Ben Healy is het te zwaar, O Connor heeft gisteren al alles gegeven, Arensman misschien? Verder zijn het matige kapers of moeten ze knechten. Gall, Onley zie ik ook nog wel wat doen.quote:
[..]
Onley
Maar het voelt inderdaad wel alsof het wel klaar is voor bijna iedereen.
Echt veel rittenkapers voor een zware bergrit zijn er ook niet.
Natuurlijk.quote:
Afgaande op het interview bloedhond niet.quote:
Wie zou nog zin hebben om te rijden vandaag?
Misschien De Gier.quote:
[..]
Martinez is niet goed genoeg, voor Ben Healy is het te zwaar, O Connor heeft gisteren al alles gegeven, Arensman misschien? Verder zijn het matige kapers of moeten ze knechten. Gall, Onley zie ik ook nog wel wat doen.
Vocsnor zit alweer klaar om bruggenhoofd te wordenquote:
Wie zou nog zin hebben om te rijden vandaag?
Die heb ik in de CM gezet, maar overtuigd ook nog niet helemaal.quote:
Dit lijkt me vooral te liggen bij het ego van kopman Ayuso?quote:
[..]
Dat hele gedoe met Ayuso is eerlijk gezegd behoorlijk kinderachtig. Waarom is dat eigenlijk nooit fatsoenlijk opgelost? Alleen omdat Pogi een grote meneer is en dat kan eisen?
Ik neem aan dat Picnic alles op Onley zet vandaag.quote:
Zal Barguil niet nog wat willen. Of niet goed (genoeg) meer?
Al dagen nietquote:
Waarom hebben we geen Boogie als commentator, we worden beflikkerd
Helaasquote:
Hmm ja..quote:
[..]
Ik neem aan dat Picnic alles op Onley zet vandaag.
Lipowitz is in principe wel sterker gebleken. Het zou wel leuk zijn als Onley nog een paar seconden terugpakt. Dan kan er zondag zelfs nog voor het podium gestreden worden.quote:
Begint ook een beetje vervelend te worden. Voortaan in een lastige rit de tussensprint nooit voor de eerste klim leggen.quote:
De altijd irritante sprinters verpesten nu zelfs nog een aanvalsfase.quote:
Mat Simmonsquote:
Weet je hoe die de telefoon opneemt?quote:
"Mat Simmons"
Ik leg in dit geval de schuld bij de organisatie die keer op keer besluiten de tussensprint vóór enige hindernissen te leggen.quote:
[..]
De altijd irritante sprinters verpesten nu zelfs nog een aanvalsfase.
Classic Top 2000-postquote:
[..]
Weet je hoe die de telefoon opneemt?
"Mat Simmons"
quote:
[..]
Weet je hoe die de telefoon opneemt?
"Mat Simmons"
SPOILER
Ik denk ook niet dat Lipowitz vandaag uit het wiel van Onley durft.quote:
[..]
Lipowitz is in principe wel sterker gebleken. Het zou wel leuk zijn als Onley nog een paar seconden terugpakt. Dan kan er zondag zelfs nog voor het podium gestreden worden.
Roglic zal dus wel gaan aanvallen
MetgodGod!quote:
Ja je krijgt in eerste instantie waarschijnlijk een herhaling van gisteren, al zal Lipo zichzelf nu niet meer overschatten.quote:
[..]
Ik denk ook niet dat Lipowitz vandaag uit het wel van Onley durft.
Roglic zal dus wel gaan aanvallen
Die AGR vlogen er dingen de tv in, Rabotactics door Freire kopman te makenquote:
[..]
In de tijd van de aankomst op de Cauberg hebben we in de tijd van Boogerd maar 1x een sprint met een vrij grote groep gehad, dat was in de mist in 2005. Toen zat Freire er nog bij en trok Boogerd zo hard de sprint aan dat hij alsnog iedereen uit het wiel reed en enkel Di Luca er nog overheen kwam..
En….?quote:
Nou, eens zien wat er nog voor gore tjap in huis is voor in de AF.
Alleen nog maar een kilo frietquote:
Ik zie het probleem nietquote:
Geen vlees.quote: