Studentenkamercrisis explodeert: 'Amsterdamse toestanden'

quote:

Studentenkamercrisis explodeert: 'Amsterdamse toestanden'

LEIDEN - Een studentenkamer vinden in Leiden? Alleen met stalen zenuwen en een flinke portemonnee. Terwijl de huurprijzen met ruim 17 procent stijgen, daalt het aanbod met dertig procent. 'Het is een giftige cocktail van regels en gebrek aan actie', stelt John Verstappen, duo-raadslid voor Studenten voor Leiden. 'We spreken hier niet meer van een nijpend probleem. Dit is een wooncrisis.'

'Er zijn meer regels dan oplossingen', vervolgt Verstappen. 'Wat we hier zien, zijn Amsterdamse toestanden. En de gemeente wijst vooral naar landelijke wetgeving in plaats van zélf iets te doen.'

De cijfers liegen er niet om: volgens een recent rapport van de Plaatselijke Kamer van Verenigingen (PKvV) zijn 52 studentenhuizen in Leiden al gesloten of dreigen dat binnenkort te worden. Dat betekent dat minstens 317 kamers verdwijnen. En dat zijn alleen nog de bekende gevallen.

Uit kamer gezet
Simon Nammensma, bestuurslid bij de PKvV en zelf ervaringsdeskundige, zegt: 'Het zijn veelal huizen in het centrum. Zodra er een huurder vertrekt, wordt het huis verkocht of omgebouwd tot luxe appartement.'

'Ik ben zelf ook ooit uit mijn kamer gezet', vertelt Simon. 'Daarna begon het hele circus opnieuw: hospiteren, afwijzingen, wéér zoeken. Het is letterlijk afzien.'

Gemeente: vaag en defensief
De gemeente Leiden reageerde op het rapport met een beleefde, maar defensieve verklaring. Ze wijzen vooral naar het landelijke beleid, benadrukken hun eigen inzet voor 'balans tussen leefbaarheid en studeren' en stellen dat de zogeheten verkameringsregels 'voldoende ruimte' laten.

Volgens de PKvV is dat onvoldoende. 'De gemeente heeft ook een lokale verantwoordelijkheid', zegt Nammensma fel. 'Ze moeten nu met een concreet actieplan komen. Er verdwijnen huizen in een tempo dat we niet meer kunnen bijhouden. En dat terwijl het tekort aan studentenkamers al decennia speelt.'

Zware regels, weinig resultaat
Een van de grote boosdoeners is het Leidse verkameringsbeleid. 'Verhuurders moeten duizenden euro's aan vergunningen betalen en aan strenge eisen voldoen', legt Simon uit. 'In sommige wijken mogen er niet eens meer extra studentenhuizen bijkomen. Dus stoppen ze er gewoon mee.'

Ook het landelijke beleid helpt niet mee: belastingmaatregelen in box 3 en het dreigende verlies van het hospiteerrecht voor duizenden studenten door DUWO. Dat laatste raakt niet alleen de verhuurpraktijk, maar ook het sociale leven van studenten.

'Sociale cohesie is zó belangrijk', zegt Simon. 'Als je niet meer mag kiezen wie je huisgenoot wordt, gooi je de groepsdynamiek en het thuisgevoel kapot. Dat is een bom onder studentenwelzijn.'

'Structureel tekort, al veertig jaar'
Dat er flink wordt gebouwd aan de randen van Leiden, verandert weinig aan de kern van het probleem. 'Er komen wel flats bij, 'zegt Simon, 'maar als er ondertussen huizen verdwijnen in het centrum, blijven we achter de feiten aanlopen.'

'Dit is geen incident, geen coronanawee, geen tijdelijke dip, het is een structureel tekort dat al meer dan veertig jaar speelt', benadrukt hij. 'En zolang het beleid studenten niet als volwaardige inwoners behandelt, blijven zij de dupe.'

Tijd voor actie
John Verstappen is helder: 'De wethouder moet nú aan de slag. Roep DUWO tot de orde over het hospiteerbeleid. Kijk kritisch naar het verkameringsbeleid. En bovenal: neem verantwoordelijkheid. Leiden is een studentenstad, maar we behandelen studenten als tijdelijke overlast in plaats van als jonge bewoners met een toekomst.'

Tot die tijd blijft de situatie uitzichtloos voor velen. 'Als je in Leiden wil studeren', zegt Simon, 'moet je niet alleen hard werken voor je diploma, maar ook voor een dak boven je hoofd.'

Of, zoals hij het zelf samenvat: 'Het voelt soms alsof je eerst moet afstuderen in overleven voordat je überhaupt mag beginnen met studeren.'