Inb4 je moet werk vinden dat je leuk vindt en dat je plezier geeft. Zo eenvoudig is dat niet. Je hebt als volwassene ook gewoon verplichtingen en niet alle droombanen zijn binnen handbereik of uberhaupt in de buurt van waar je woont bijvoorbeeld.
Leuk hè?
Wat je er verder mee doet is aan jou.
Dus alle onvruchtbare direct executie ofzoquote:Op maandag 30 juni 2025 19:55 schreef marc0871 het volgende:
Het doel van het leven, is dat je het doorgeeft.
Wat je er verder mee doet is aan jou.
Kom op mijn wortel zitten.quote:Op maandag 30 juni 2025 19:37 schreef roos94 het volgende:
Af en toe doe je leuke dingen, dat zijn kersen op de taart. Maar vaak is het leven gewoon kut. En soms ultra kut. Naar je werk gaan wat je niet leuk vindt maar je rekeningen moeten betaald, dus het grootste deel van je leven doe je iets wat je niet leuk vindt. En voor wat? Werk je je het schompes, over 100 jr is iedereen dood en vergeten. Dus waarom bloed zweet en tranen geven? Uiteindelijk slaat het nergens op. We zijn heel even op de wereld waarom besteden we dan een groot deel aan stomme dingen?
Inb4 je moet werk vinden dat je leuk vindt en dat je plezier geeft. Zo eenvoudig is dat niet. Je hebt als volwassene ook gewoon verplichtingen en niet alle droombanen zijn binnen handbereik of uberhaupt in de buurt van waar je woont bijvoorbeeld.
Wat nou als dat je dusdanig beïnvloed dat je er depressief van wordt omdat je de vraag van de zin van het leven zo belangrijk vind? Uitval, ongezond eten en drinken, roken, isolatie, etc. Zoiets is echt slecht voor je gezondheid.quote:
Inb4 je moet werk vinden dat je leuk vindt en dat je plezier geeft. Zo eenvoudig is dat niet. Je hebt als volwassene ook gewoon verplichtingen en niet alle droombanen zijn binnen handbereik of uberhaupt in de buurt van waar je woont bijvoorbeeld.
Ik denk vooral dat je er zelf wat van moet maken ongeacht wat anderen zeggen en vinden, je moet je helemaal zelf uitvinden en vooral niet luisteren naar anderen.
Ik moet ineens denken aan een liedje van Harrie Jekkers.quote:
Werk je je het schompes, over 100 jr is iedereen dood en vergeten.
Bekijk deze YouTube-video
Over 100 jaar zijn jullie allemaal dood
Over 100 jaar zijn jullie allemaal dood
Over 100 jaar zijn jullie allemaal dood
En wij ook
SPOILER
Nee hoor. Gewoon natuurlijk af laten sterven.quote:
[..]
Dus alle onvruchtbare direct executie ofzo
Of maak jij er na je 45ste ook een eind aan? Voor de genenpoel hoef je dan niet meer door te leven.
In een boom zie je ook weleens een dode tak zitten. Dan groeit hij daar niet verder.
Zolang de rest van de takken groen blijven, blijft de boom leven
En wat is dan de zin van het leven voor vrouwen?quote:
Zoveel mogelijk vrouwen onderspuiten denk ik.
Nooit?quote:
Bekijk deze YouTube-videoquote:
[..]
En wat is dan de zin van het leven voor vrouwen?
Nou nee. Zeker niet vaak zoals jij zegt in de OP nee.quote:
Om door zo goed mogelijke mannen ondergespoten te worden.quote:
[..]
En wat is dan de zin van het leven voor vrouwen?
Dat is echter niet normaal.
Er zijn heel veel mensen die zich het overgrote deel van de tijd prima vermaken, ja ook als ze werken.
Je wordt omringd door negativelingen, misschien je ouders, je directe omgeving.
Maar je kan daar dus uitstappen en erg gelukkig worden. In theorie.
@Masberum
Ik denk niet dat @roos94 wordt omringd door negatievelingen. Ik denk eerder dat ze de laatste tijd een beetje negatief is door de gedachte dat ze misschien wel nooit het rijbewijs zal halen. Als je je bedenkt dat het verreweg de meeste mensen die dat willen, er uiteindelijk wel in slagen om het rijbewijs te halen, kan ik me wel voorstellen dat het een teleurstelling is als je erachter komt dat je misschien tot de weinige ongelukkigen behoort die er nooit in slagen, of die er extreem veel tijd en geld aan zouden moeten besteden om een keer te slagen. Dat is een soort rouwproces, en het duurt gewoon een tijdje om daar overheen te komen.quote:
Je wordt omringd door negativelingen, misschien je ouders, je directe omgeving.
Probeer je haar nu onderuit te halen?quote:
[..]
Ik denk niet dat @:roos94 wordt omringd door negatievelingen. Ik denk eerder dat ze de laatste tijd een beetje negatief is door de gedachte dat ze misschien wel nooit het rijbewijs zal halen. Als je je bedenkt dat het verreweg de meeste mensen die dat willen, er uiteindelijk wel in slagen om het rijbewijs te halen, kan ik me wel voorstellen dat het een teleurstelling is als je erachter komt dat je misschien tot de weinige ongelukkigen behoort die er nooit in slagen, of die er extreem veel tijd en geld aan zouden moeten besteden om een keer te slagen. Dat is een soort rouwproces, en het duurt gewoon een tijdje om daar overheen te komen.
Nee. Hoe komt je daarbij?quote:
Ik kan beter aan jou vragen of je de mensen in haar omgeving probeert onderuit te halen.quote:
Je wordt omringd door negativelingen, misschien je ouders, je directe omgeving.
Maar je kan daar dus uitstappen en erg gelukkig worden. In theorie.
Ik vraag of ze wordt omringd door negatievelingen?quote:
[..]
Nee. Hoe komt je daarbij?
[..]
Ik kan beter aan jou vragen of je de mensen in haar omgeving probeert onderuit te halen.
Jij begint over het niet halen Vh rijbewijs, ik ken TS niet maar dat lijkt op onderuit schoffelen.
Ze heeft het daar zelf veelvuldig over gehad.quote:
Ik vraag of ze wordt omringd door negatievelingen?
Jij begint over het niet halen Vh rijbewijs, ik ken TS niet maar dat lijkt op onderuit schoffelen.
Nee, ze heeft vast nooit gezegd dat ze het nooit gaat halen, hooguit is ze bang het nooit te kunnen halen. Maar dan is zo’n opmerking dus extra onder de gordel.quote:
[..]
Ze heeft het daar zelf veelvuldig over gehad.
O ja?quote:
Ik vraag of ze wordt omringd door negatievelingen?
Dit lijkt toch echt eerder op een stellige bewering dan op een vraag.quote:
Je wordt omringd door negativelingen, misschien je ouders, je directe omgeving.
Maar je kan daar dus uitstappen en erg gelukkig worden. In theorie.
De persoon in kwestie was religieus, maar op zijn eigen manier. Ook hij (net als veel mensen met dit probleem) worstelden met het nut van dit leven, al lag dat bij hem anders. Volgens mij is zijn zienswijze niet uniek, maar een samenraapsel van andere verhalen.
Hij had het idee dat er een religie bestaat. Er is een opperwezen, en het draait niet om het hier en nu, maar om het hiernamaals. Dat is de eeuwige beloning. Deze plek (de aarde) is een soort proeftuin. Er is goed en kwaad, en je wordt op de proef gesteld.
De hogere macht ("God", zouden velen zeggen) geeft je voor je geboorte een opdracht mee die je in de proeftuin moet vervullen. Je hebt een gedeelte van je leven nodig om te snappen wat je opdracht is, en de rest om hem uit te voeren.
Voor sommige opdrachten is het niet nodig dat je ze snapt: het kan zijn dat jou hulpeloosheid juist de opdracht is van iemand anders (om je te redden), of dat je ingecalculeerd slachtoffer bent van iemands misdaden, tenzij iemand zijn opdracht vervult (denk aan oorlogsslachtoffers, kinderen die van de hongerdood sterven, mensen in Auschwitz, en verzin maar)
Daarnaast is de proeftuin ronduit lastig. Veel mensen snappen niet wat de bedoeling is, en hebben dus ook niet door dat er iets van ze verwacht wordt. (hun opdracht ontdekken en gaan uitvoeren) Meestal zijn deze mensen teveel bezig met zichzelf of materialisme, of een obsessie (zoals een verslaving) of sussen zich in slaap in verveling. Dit zijn elementen die met opzet in de proeftuin aanwezig zijn, omdat het niet te makkelijk moet zijn. Je opdracht zal vaak niet zonder opoffering zijn.
Volgens de jongen is de proeftuin niet helemaal zonder sturing. De uitvinding van de TV en de uitvinding van het internet kunnen best opdrachten van hogerhand geweest zijn, om de wereld te laten zien waar je je misschien boos om moet maken, of wat jou opdracht is.
En wat is dan de opdracht van Hitler geweest? Vroeg ik hem. "Dat kun je nooit weten. Het kan zijn dat zijn opdracht anderen de kans gaf hun opdracht uit te voeren, het kan zijn dat hij zich helemaal niet bezig hield met zijn opdracht, en verblind was door obsessies."
Ik heb het gesprek onthouden, ik vind het een mooi verhaal. En ik vond het moeilijk te geloven dat zo iemand zelfmoordneigingen had. Hij zelf ook. Als hij niet depressief was, was hij ook op zoek naar zijn opdracht en als hij dacht dat hij hem gevonden had, ging hij ervoor. Maar ja, depressies..... Ik weet niet hoe het nu met hem gaat, twee jaar na dit gesprek leefde hij nog.
En ergens werkt het voor mij wel. Ik hou mijn ogen en oren open, en zoek naar de zin van mijn leven. Daarbij doe ik vast allerlei goedbedoelde zaken die daar niet aan bijdragen, maar je weet het niet. Vandaag een klein bedrag (minder dan 2 euro) voor iemand gepind in de supermarkt die te rood stond om te pinnen. Waren allemaal gezonde dingen, en ik werd bedankt of ik een behoorlijk bedrag gedoneerd zou hebben. (Later nog mijn rekening gecontroleerd: het was echt maar 1.69 EUR) Als mijn toenmalige gesprekspartner zou horen dat ik het raar vind dat ik voor 1.69 EUR bedankt wordt, had ik waarschijnlijk te horen gekregen dat dat mijn materialisme was. Bedragen zijn niet zo belangrijk, maar het juiste moment en de juiste actie....
Ik neem aan dat je best voldoening hebt als je mensen spreekt en ze weer wat licht geeft.quote:
Ik heb ooit lang geleden een soort luisterend oor gespeeld voor mensen met zelfmoordneigingen. Eén gesprek is mij altijd bijgebleven. (Nou ja, eigenlijk nog wel meer gesprekken)
De persoon in kwestie was religieus, maar op zijn eigen manier. Ook hij (net als veel mensen met dit probleem) worstelden met het nut van dit leven, al lag dat bij hem anders. Volgens mij is zijn zienswijze niet uniek, maar een samenraapsel van andere verhalen.
Hij had het idee dat er een religie bestaat. Er is een opperwezen, en het draait niet om het hier en nu, maar om het hiernamaals. Dat is de eeuwige beloning. Deze plek (de aarde) is een soort proeftuin. Er is goed en kwaad, en je wordt op de proef gesteld.
De hogere macht ("God", zouden velen zeggen) geeft je voor je geboorte een opdracht mee die je in de proeftuin moet vervullen. Je hebt een gedeelte van je leven nodig om te snappen wat je opdracht is, en de rest om hem uit te voeren.
Voor sommige opdrachten is het niet nodig dat je ze snapt: het kan zijn dat jou hulpeloosheid juist de opdracht is van iemand anders (om je te redden), of dat je ingecalculeerd slachtoffer bent van iemands misdaden, tenzij iemand zijn opdracht vervult (denk aan oorlogsslachtoffers, kinderen die van de hongerdood sterven, mensen in Auschwitz, en verzin maar)
Daarnaast is de proeftuin ronduit lastig. Veel mensen snappen niet wat de bedoeling is, en hebben dus ook niet door dat er iets van ze verwacht wordt. (hun opdracht ontdekken en gaan uitvoeren) Meestal zijn deze mensen teveel bezig met zichzelf of materialisme, of een obsessie (zoals een verslaving) of sussen zich in slaap in verveling. Dit zijn elementen die met opzet in de proeftuin aanwezig zijn, omdat het niet te makkelijk moet zijn. Je opdracht zal vaak niet zonder opoffering zijn.
Volgens de jongen is de proeftuin niet helemaal zonder sturing. De uitvinding van de TV en de uitvinding van het internet kunnen best opdrachten van hogerhand geweest zijn, om de wereld te laten zien waar je je misschien boos om moet maken, of wat jou opdracht is.
En wat is dan de opdracht van Hitler geweest? Vroeg ik hem. "Dat kun je nooit weten. Het kan zijn dat zijn opdracht anderen de kans gaf hun opdracht uit te voeren, het kan zijn dat hij zich helemaal niet bezig hield met zijn opdracht, en verblind was door obsessies."
Ik heb het gesprek onthouden, ik vind het een mooi verhaal. En ik vond het moeilijk te geloven dat zo iemand zelfmoordneigingen had. Hij zelf ook. Als hij niet depressief was, was hij ook op zoek naar zijn opdracht en als hij dacht dat hij hem gevonden had, ging hij ervoor. Maar ja, depressies..... Ik weet niet hoe het nu met hem gaat, twee jaar na dit gesprek leefde hij nog.
En ergens werkt het voor mij wel. Ik hou mijn ogen en oren open, en zoek naar de zin van mijn leven. Daarbij doe ik vast allerlei goedbedoelde zaken die daar niet aan bijdragen, maar je weet het niet. Vandaag een klein bedrag (minder dan 2 euro) voor iemand gepind in de supermarkt die te rood stond om te pinnen. Waren allemaal gezonde dingen, en ik werd bedankt of ik een behoorlijk bedrag gedoneerd zou hebben. (Later nog mijn rekening gecontroleerd: het was echt maar 1.69 EUR) Als mijn toenmalige gesprekspartner zou horen dat ik het raar vind dat ik voor 1.69 EUR bedankt wordt, had ik waarschijnlijk te horen gekregen dat dat mijn materialisme was. Bedragen zijn niet zo belangrijk, maar het juiste moment en de juiste actie....
Dat hoeft niet met antwoorden, een luisterend oor doet al heel veel en mensen kunnen niet alleen hun verhaal kwijt maar zijn ook even uit hun isolement.
Dit heeft er niks mee te maken. Ik heb dat alweer losgelaten.quote:
[..]
Ik denk niet dat @:roos94 wordt omringd door negatievelingen. Ik denk eerder dat ze de laatste tijd een beetje negatief is door de gedachte dat ze misschien wel nooit het rijbewijs zal halen. Als je je bedenkt dat het verreweg de meeste mensen die dat willen, er uiteindelijk wel in slagen om het rijbewijs te halen, kan ik me wel voorstellen dat het een teleurstelling is als je erachter komt dat je misschien tot de weinige ongelukkigen behoort die er nooit in slagen, of die er extreem veel tijd en geld aan zouden moeten besteden om een keer te slagen. Dat is een soort rouwproces, en het duurt gewoon een tijdje om daar overheen te komen.
Goed dat je het hebt losgelaten.quote:
Dit heeft er niks mee te maken. Ik heb dat alweer losgelaten.
Zijn er andere dingen in het leven die je dwars zitten?
Het Germaanse 'sinnan' leidt terug naar het Indo-Europese '*sent' wat gaan, reizen, wandelen, varen, de weg of de richting betekend. Het woord zenden als op reis sturen is dus een verre verwante. Met de tijd heeft het woord 'zin' zich overdrachtelijk doorontwikkeld met de betekenis van het verstandelijke doel, nut en of lust.
'Zin' is het verstandelijk (geestelijk) vermogen de weg of de reis naar dat doel abstract voor te stellen. Zin is dus niet het verstandelijke doel ook niet het nut maar de reis, de weg er naar toe. Alles heeft immers een doel en een nut het wordt pas zinloos of nutteloos wanneer je niet bij vermogen bent om dit op de weg te zien.
Zin is dus altijd een persoonlijke verstandelijke waardebepaling vanuit je eigen verstandelijk vermogen het eventuele doel van de weg wel of niet te zien.
Zin als lust is ook een verstandelijke reis, zin in chocolade is de reis daar naar de chocolade toe...
Deze slaat de spijker op de kop...
Levenslust...quote:
Da’s een ultra moeilijke. Er wordt gezegd: de zin van het leven is de zin om te leven.
De reis is mooier en belangrijker dan de bestemming... Zin is een eindeloze en tijdloze reis en kan het doel dus nimmer bereiken. Als er al een doel is dan maak je die zelf voor zover jouw verstandelijk vermogen het toelaat die te kunnen voorstellen. Zin is als tijd, zonder referentiekader kun je er niets mee, het verleden is te laat en dat doel is al weer weg, de toekomst is er nog niet en onbekend slechts een denkbeeld. Dus zin is de reis, de weg die je in het hier en nu aflegt.
Maak er wat moois van...
En zinnige of onzinnige haiku's te verzinnen.quote:
Da’s een ultra moeilijke. Er wordt gezegd: de zin van het leven is de zin om te leven.
Juist. Het leven is er gewoon. Het heeft geen doel, het dient nergens voor, het heeft geen richting, het heeft geen waarde en heeft geen zin. Het leven is helemaal niks. Na je leven te hebben beëindigd, ben je dood en weldra door alles en iedereen vergeten (de oneindigheid van Tijd en Ruimte is immers een moordenaar).quote:
Wat is de zin van het leven? Het is een vraag die de mens al sinds zijn bewustzijn stelt. Maar hoe meer we weten over het universum, hoe duidelijker het lijkt: het leven heeft geen vooraf gegeven zin. Het heelal is doof voor ons bestaan. Geen goddelijke stem, geen kosmisch script. Het lijkt een bewustzijnsverschijnsel 'te zijn' dat ten prooi is gevallen aan volstrekte willekeur.
Maar:
Toch voelen we een diepe behoefte aan betekenis. Deze paradox, het zoeken naar zin in een ogenschijnlijk zinloos universum, is de kern van de menselijke conditie. We zijn geëvolueerd om te overleven en voort te planten, maar met ons bewustzijn kwam ook het besef van onze eindigheid. Dat maakt de vraag naar zin onvermijdelijk. Hoewel het universum onverschillig is, is de zin van het leven wel dat je er zelf een zin aan geeft. Bijvoorbeeld: verbinden, begrijpen, creëren, zorgen, liefhebben, onderzoeken, spelen, groeien. Als er geen hogere orde is die onze bestemming dicteert, worden we zelf verantwoordelijk voor het scheppen van betekenis. Dat is zowel bevrijdend als beangstigend. Vrijheid betekent keuze, maar ook confrontatie met leegte. Dit heb ik niet zelf verzonnen, Sartre en Camus zijn de grote denkers achter het existentialisme.
Wat ontzettend blijmakend is, is dat de mens dus absoluut en radicaal vrij is, én verantwoordelijk, om zelf betekenis te creëren, ondanks de afwezigheid van een hogere orde. Religie is in deze context een geweldige hinderpaal die verhindert om echt ten volle zin te geven aan het bestaan. Religie schrijft je immers voor wat voor soort zin het leven heeft en hoe je je daartoe moet verhouden. Beperkingen, beperkingen, beperkingen.......
Dus:
Niet "Wat is de zin?", maar "Welke zin geef ik vandaag aan mijn bestaan, wetend dat ik eindig ben?"
[ Bericht 3% gewijzigd door Bassie48 op 12-07-2025 20:32:07 ]
Sartre en Camus waren u al voor.quote:
Als het geen zin heeft dan maak je maar zin.
Iets aannemen is niet verkeerd, zolang je kritisch blijft, openstaat voor nieuwe informatie en aannames kunt herzien. Soms zijn gegevens onvolledig, tegenstrijdig of moeilijk verifieerbaar.quote:
Waarom denk je dat het leven een doel of zin heeft? Dat is een assumptie
Kritisch blijven, mis ik hier vaak op dit forum, teveel religieuzen en aanhangers van een 'hoger iets' doen boude beweringen op basis van ontoetsbare, zelfgefabriceerde mentale constructen waarmee ze aangeven het verschil niet te kennen tussen iets geloven of echt weten.