Er was een tijd, lang geleden, toen computers nog piepten als je ze aanzette en Windows startte vanaf een floppydisk. Een tijd waarin je de geur van nieuwe CRT-monitoren rook en je muis nog een bal had. Toen, in het verre jaar van Windows 3.11, verscheen hij voor het eerst in mijn leven: het legendarische Blauwe Scherm des Doods, de BSOD.
Hij kwam altijd onverwacht. Je was net urenlang aan het klooien en uitzoeken hoe alles werkte, van instellingen tot obscure configuraties, en BAM! alles blauw. Wat een drama, wat een frustratie, maar achteraf, wat een nostalgie!
In de jaren die volgden, bleef het blauwe scherm een trouwe, zij het gevreesde metgezel. Windows NT 4.0 introduceerde ons aan een hardere, koelere BSOD, die altijd precies op het verkeerde moment verscheen, bijvoorbeeld midden in een demonstratie op kantoor, alsof hij precies wist wanneer hij maximale chaos kon veroorzaken.
Toen kwamen Windows 95 en 98 SE, die ware meesters waren in het produceren van creatieve en vaak totaal onbegrijpelijke foutcodes; codes die je uren naar je scherm lieten staren in de hoop dat je er iets van zou snappen. Het waren tijden waarin een BSOD bijna een dagelijks ritueel was.
Met Windows 2000 en XP werd de BSOD tot een ware kunstvorm verheven. Vooral XP’s blauwe scherm voelde bijna als een oude vriend: hij kwam langs, tikte je op de schouder en fluisterde als het ware: “Rust maar even uit, ik heb het systeem vastgezet.”
Zelfs Windows Server 2003 deed gezellig mee: ook servers mochten genieten van de blauwe pracht, en wie dacht dat alleen desktops ermee geteisterd werden, kwam bedrogen uit.
Windows 7 bracht eindelijk een zekere stabiliteit, maar het blauwe scherm bleef zo nu en dan opduiken als een troostende herinnering aan vroegere tijden. Toen verscheen Vista, een heuse BSOD-extravaganza die zo pijnlijk was dat we met z’n allen geprobeerd hebben die periode collectief uit ons geheugen te wissen.
Daarna volgden Windows 8 en 8.1, die de BSOD een make-over gaven: het werd een modern, minimalistisch blauw scherm met een verdrietig gezichtje, maar onder die nieuwe uitstraling zat nog steeds dezelfde vertrouwde paniek.
En uiteindelijk Windows 10 en 11, die het blauwe lichtje van hoop nog even brandend hielden. De BSOD kwam minder vaak voor en was strakker vormgegeven, maar bleef een stille herinnering aan het verleden totdat het moment kwam dat het blauwe scherm definitief geschiedenis werd.
Maar nu is de tijd van het blauwe scherm echt ten einde. Nooit meer dat gevreesde moment waarop het scherm plotseling zwart werd en dan, als uit het niets, veranderde in dat angstaanjagende blauw. Geen cryptische meldingen meer zoals “IRQL_NOT_LESS_OR_EQUAL” die je hersens tot pap reduceerden. Geen “UNMOUNTABLE_BOOT_VOLUME” die je ochtend verpestte nog voordat je eerste kop koffie op was. Geen mysterieuze BIOS-reset die je in totale paniek achterliet, hopend dat je computer ooit nog zou opstarten. En bovenal: geen heerlijk excuus meer om tegen je baas te zeggen dat je deadline niet gehaald werd omdat de BSOD weer eens besloot roet in het eten te gooien.
Vandaag neem ik afscheid van een trouwe, onmisbare kameraad in mijn digitale reis. Het was frustrerend, het was dramatisch, maar bovenal was het een deel van wie we zijn als Windows-gebruikers.
![17a73c66-1d17-4a74-ac91-2b55c03640dd.png]()
En dan… gaan we nu maar fappen op de Kernel Panics!
Klacht: Microschoft stop met BSOD`s