Ik ben best wel een einzelgänger, nooit veel zin om met vrienden of familie tijd door te brengen. Eens af te spreken beetje te praten, en wat te wandelen of een theetje op de bank zitten, prima. Maar ik zit er echt niet op te wachten, om allerlei familie verplichtingen te moeten hebben.
Het gros van de tijd zit ik gewoon graag onderuitgezakt op de bank, zonder mensen om mij heen. Laatst is er een nieuwe vriendschap ontstaan via een hobby, die gast wil maar steeds afspreken met mij, maar ik heb er echt geen zin in. Ik zeg dat ook, van luister als we elkaar zien even praten etc, beetje appen is prima. Maar niet steeds dat afspreken.
Ik voel me dan ook niet gauw eenzaam, ik denk dat je voor jezelf moet afwegen wat voor jou belangrijk is, en wat jij wil. En dat andere misschien minder behoefte eraan hebben, zie dat niet als een afwijzing, dat is gewoon hoe iemand in elkaar steekt.