quote:
Op dinsdag 3 juni 2025 15:18 schreef RM-rf het volgende:[..]
Dat zou dan betekenen dat een parlement met zeer veel kleine instabiele splinterpartijen ook beter werkt?
Dat is een extreem wat ik niet genoemd heb, maar goede stropop.
quote:
Dat blijkt uit de geschiedenis geheel niet... de beste parlementaire werking vind meestal plaats met ongeveer 4 tot 5 partijen (waarvan iig twee zeer groot, maar geen een absolute meerderheid haalt en dus een coaloitiepartner nodig heeft).
De beste coalitewerking, ja. De beste parlementaire werking kan prima met iets meer dan dat.
quote:
de reden is eenvoudig...: zodra het er meer worden, worden deze vrijwel allemaal veel kleiner, maar moeten ook de grootste partijen zich profileren door juist de kiezers die niet op one-isssue of populisme roeptoeters afgaan, over te halen op hen te stemmen om de andere grote partij te 'voorkomen'...
dat doen ze dan door een overdreven angst op te wekken dat "alles verkeerd zal gaan als die ene partij aan de macht komt"... dat zie je ook sterk in nederland, zowel over rechts als over links.
Dat zie je nog veel meer in landen die effectief zijn gedegradeerd tot een twee-partijenstelsel waarbij zelfs de inhoud wordt teruggebracht tot "als zij voor zijn, moeten wij tegen zijn" en je verkiezingen kan winnen met "wij zijn niet hun".
Dat is meer een eigenschap van populistisch en emotioneel campagnevoeren (in tegenstelling tot inhoudelijke argumenten) dan een functie van grote vs. kleine partijen. Sterker nog, met minder partijen is het alleen maar makkelijker om op de man ipv. de bal te spelen.
quote:
met een veelvoud aan kleine instabiele one-issue partijen of tijdelijk opkomende en weer imploderende protestbewegingen (als bv de NSC en BB sterk lijken te zijn) krijg je vooral een hoop onrust en gaan politieke partijen zich enkel om het politieke theater kommeren, maar vermijden dan het veel noodzakelijkere en belangrijkere (maar voor veel kiezers ook saaier) proces van het gewoon besturen van een land zonder alle polarisatie en roeptoeter-politiek.
We zijn het eens over de onwenselijkheid van politiek theater vs. inhoudelijk goed beleid, maar ik zie een arbitraire kiesdrempel en minder kiesmogelijkheden voor de kiezer (want daar leidt elke vorm van "hoogstwaarschijnlijk is mijn stem zinloos, maar..." toe) niet als de oplossing.
Als je naar de afgelopen regeringsperiode kijkt, wat waren dan limiterende factoren en bij welke partijen lag dat? Volgens mij waren dat grotendeels niet DENK, PvdD, FVD, SGP, CU, Volt en JA21 en dat zijn de partijen met minder dan 5 zetels. Volgens mij waren dat de populistische partijen die elke soundbyte aangrepen voor spelen voor de bühne, maar weigerden ook het werkelijke inhoudelijke werk (polderen, afgebakende wetsvoorstellen, compromissen smeden) te doen. Die laatste groep dam je niet in met een kiesdrempel zolang het grote publiek bereid is om in de waan van de dag ze 7, 20 of zelfs 37 zetels te geven.