Ik weet niet of ik je vraag helemaal begrijp, want je overweegt om je moeder (dus de dader) ermee te confronteren, maar je vraagt vervolgens hoe anderen het zouden vinden als je partner zoiets aan je vertelt.
Ervan uitgaande dat het je niet gaat om een partner, maar om de dader confronteren: ik denk dat het lastig adviseren is voor een buitenstaander. Als jij ook maar enigszins het gevoel hebt dat het je rust of bijvoorbeeld antwoorden kan geven door haar te confronteren, dan kan je het zeker proberen. Twijfel je, probeer dan voors en tegens tegen elkaar af te wegen en kijk daarbij naar wat voor jou haalbaar en echt belangrijk is. Je hoeft niet te kijken naar wat het beste is voor jouw moeder, maar wat het beste is voor jou!
Ik heb zelf ook met seksueel misbruik en seksueel geweld te maken gehad, het zou mij echter niets opleveren om alles op te rakelen en het gesprek hierover aan te gaan. Omdat ik weet dat het zal leiden tot verdraaiingen, verwijten richting mij, frustraties, etc. Kortom, ik ben bang meer te verliezen dan dat het wat oplevert. Kortom, het is echt voor iedereen anders.
Gaat het om je vraag of je je partner moet vertellen over wat jou overkomen is, dan zou ik zeggen: zeker. Het is onderdeel (geworden) van wie je bent, het heeft je gevormd tot wie je bent. Ik ben zelf van mening dat je zoiets beter niet voor je kan houden. Als je echt van elkaar houdt, dan is dat in voor- en tegenspoed en zijn ook dit dingen die je met elkaar moet kunnen bespreken en waarin je elkaar moet kunnen steunen. Dan zou de basis ook veilig en open genoeg moeten zijn om alles met elkaar te kunnen bespreken. Het lijkt mij heel eenzaam om een relatie te hebben met iemand die zoiets belangrijks van jou niet weet en bij wie je dus ook nooit terecht kan als er iets speelt op dat vlak waar je wat steun in nodig hebt.
Hoe dan ook, sterkte!