Het is in de top van het klassement nog steeds bloedstollend spannend deze Giro. Waar de verrassende Mexicaanse rozetruidrager Del Toro in rit 16 kostbare tijd verloor op zijn voornaamste concurrenten, Carapaz en Simon Yates, deelde hij in rit 17 juist weer een gevoelig tikje uit. Op het laatste korte klimmetje van de dag vertrok hij uit de groep favorieten, en alleen Carapaz kon hem volgen. Met zijn tweeën sloten ze aan bij vroege vluchter Bardet, die had gehoopt om in de late herfst van zijn carrière nog even een Giro-etappe mee te pakken. Zo ver kwam het niet, want Del Toro bleek vandaag de sterkste. Hij pakte een klein handjevol seconden op de concurrentie, plus nog bonificatie, en vergroot de voorsprong op zijn naaste belager van 26 naar 41 seconden. Die naaste belager is nu Carapaz, aangezien Yates dus net niet mee kon met die late uitval. Met nog maar vier ritten voor de boeg is het nog altijd verre van zeker wie de eindwinnaar gaat worden in de Giro, en dat is wel eens heel anders geweest. Wielrennen zonder Pogacar (en Vingegaard), het blijft een genot voor het oog.
De beslissing zal hoogstwaarschijnlijk niet vallen in deze volgende rit, rit 18. De twee echt zware bergetappes die we nog voor de boeg hebben komen daarna pas, in de ritten 19 en 20. Nee, vandaag heeft eigenlijk twee mogelijke scenario's: een vroege vlucht of een massasprint, al dan niet met een wat uitgedund peloton. Laten we eerst eens kijken naar het volledige profiel.
![https%3A%2F%2Fs3-newsifier.ams3.digitaloceanspaces.com%2Fwww.indeleiderstrui.nl%2Fimages%2F2025-05%2Fetappe-18-giro-68370d187744f.jpg@webp]()
De start is dus in Morbegno, een klein stadje in het noorden van Lombardije met ongeveer 12.000 inwoners. Het ligt niet ver van het Comomeer, en nog iets verder naar het westen heb je dan de Zwitserse grens, dichtbij Lugano. Locals zullen alsnog hun eigen taal kunnen spreken als ze de grens oversteken, want het deel van Zwitserland waar het aan grenst is Italiaanstalig. Morbegno ligt aan de rivier de Adda, waar een pittoresk bruggetje als een van de belangrijkste toeristische trekpleisters geldt. Naast fietsen kun je er in de regio ook prachtig wandelen, onder andere een wandelpaadje over een verlaten spoorbaan wordt van harte aanbevolen, met fantastische uitzichten. Niet gek.
![0?width=3072&height=2304&crop=false&q=70]()
![0?width=3072&height=2304&crop=false&q=70]()
Vanuit Morbegno fietsen de heren renners naar het westen, dus richting het Comomeer, en daarna buigen ze langzaam af naar het zuiden. Het blijft logischerwijs behoorlijk vlak zolang ze de contouren van het meer blijven volgen. Omdat de etappe niet belachelijk lang is, 144 kilometer in totaal, hebben mogelijk net wat meer renners puf om de hele dag in de aanval te rijden, en de vlakke start biedt in principe genoeg renners de kans om daar iets aan te doen. Vraag is alleen hoeveel vertrouwen ze hebben in een goede afloop van die vlucht, en hoeveel ruimte potentiële vluchters krijgen van de sprintersploegen. Als er een vlucht vertrekt die bestaat uit 3 relatief onbekende matige Italiaantjes, dan weten we genoeg en kunnen we ons opmaken voor een sprint. Als Taco en zijn vriendjes het op de heupen krijgen, wordt het wellicht interessanter, zeker met de afgelopen twee dagen vol bergen in de benen. Hieronder nog even het Comomeer, het decor voor de formatie van de vroege vlucht.
![haven-bellano-comomeer-720x480.jpg]()
Vanaf Bellano, waar bovenstaande foto is genomen, volgt er een drietal klimmetjes. De eerste daarvan is het pittigst, 2e categorie, namelijk de klim naar Parlasco. Hier zitten een paar stukken in tot maximaal 11%. Ik verwacht evenwel geen oorlog op deze klim; de vroege vlucht zal al vertrokken zijn, de klassementsmannen gaan het ook niet doen zo ver van de finish, en ook voor de beter klimmende sprinters is dit wel erg vroeg om al wat mannen te proberen te lossen. Nee, deze is meer bedoeld voor de algemene vermoeidheid, schat ik zo in. Parlasco is trouwens wel een geinig klein dorpje, dat bekend staat om een aantal fresco's waarin het verhaal verteld wordt van een bandiet uit de 17e eeuw. Zo leer je nog eens wat.
![Stefano-Zalaffi-Parlasco-2.jpg]()
Na Parlasco volgen al redelijk snel de andere twee klimmetjes van de dag. De Colle Balisio stelt volgens mij niet zoveel voor, maar na de afdaling daarvan komen ze bij de klim naar Ravellino. Als er nog iets spannends gebeurt vandaag zal het hier zijn. Misschien dat Pedersen nog meer honger heeft (nee hij heeft Trek, hihaho) en ze er hier een slinger aan geven om te proberen Groves, Kooij en Van Uden te lossen.
![ravellino-pescate.png?v=1669634942]()
De kans dat dat lukt is echter klein, zeker omdat er na de afdaling vanuit Ravellino nog zo'n eind te rijden is. Op kilometer 99 zijn ze in Lesmo, en vanaf daar is het nagenoeg vlak. In principe is de finishplaats al wel behoorlijk dichtbij dan, namelijk nog maar 20 kilometer, alleen is het lullige dat ze daar nog twee rondjes rijden over een biljartlakenvlak lokaal circuit. Dat ziet er ongeveer als volgt uit:
![https%3A%2F%2Fs3-newsifier.ams3.digitaloceanspaces.com%2Fwww.indeleiderstrui.nl%2Fimages%2F2025-05%2Fcircuit-18-6837117e9e0c4.jpg@webp]()
Aardig bochtig nog, al hebben we natuurlijk al debieler gezien deze Giro. De bochten kunnen nog een beetje in het voordeel werken voor de vluchters, aangezien de treintjes zo iets meer kans hebben om te ontsporen. Niettemin acht ik de kans groot dat het toch gewoon een massasprint wordt. Het is de voorlaatste kans voor de rappe mannen, en laten we eerlijk zijn, met die wagonlading aan heuvelritten die we al gehad hebben is dit eigenlijk wel een kans die ze moeten grijpen. Wie gaat er dan winnen deze rit?
1. Kaden Groves. Het zit hem nog niet heel erg mee tot op heden. De eerste keer dat hij de sprint won was de rit grotendeels geneutraliseerd en kreeg hij niet eens punten voor het puntenklassement (maar laten we eerlijk zijn, tegen deze Pedersen had hij die toch nooit gewonnen). De tweede keer won hij de rit niet eens, want Asgreen reed er nog voor. Beide keren werd de rit ook ontsierd door flinke valpartijen. Laten we hopen dat Groves ook eens goed rijdt in een rit waar er níet massaal gekegeld wordt met fietsen.
2. Olav Kooij. De Nederlandse sprinters doen het prima deze Giro, dus moeten we Kooij ook zeker weer opschrijven. Met een sterke Simon Yates in de ploeg moet de sfeer aan tafel dik in orde zijn, wellicht kan Kooij zelf ook weer een graantje meepikken. Maar om het vlaggetje een klein beetje in te dekken zet ik hem toch als 2e achter Groves.
3. Casper van Uden. Ook oprecht een van de rapste mannen in koers, dat is toch wel geinig om te zien. Als hij een tweede ritzege zou kunnen pakken zou dat al helemaal bijzonder zijn, maar ook een derde plek is eigenlijk al knap.
4. Mads Pedersen. Hij rijdt deze Giro op zijn Sagans: ijzersterk en onaantastbaar in het puntenklassement, maar ook net tekort komend in de pure sprints.
5. Max Kanter. Diverse sprinters zijn al naar huis, maar Kanter heeft er nog wel zin in. Gaat tekort komen voor de winst, maar als hij niet teveel van zijn lijn afwijkt zeker gevaarlijk voor een ereplaats.