Nieuw Zeeland maart 2025

Na de voorpret TRV / Nieuw Zeeland reisplan maart 2025 en de reispret, is het nu tijd voor de napret
Belofte maakt schuld enzo

Omdat het best een lange reis was en ik niet heel veel tijd heb en het best veel werk is, zal ik dit topic langzaam vullen met een soort chronologisch verslag van de reis.

Goed. Genoeg geluld. Op pad.

Ik zou liever per boot gaan, maar dat is geen optie, vliegen is de weg. En het is een rotend vliegen, kan ik u vertellen. Wij hadden een vlucht met twee korte tussenstops, eentje in Duitsland, een uurtje, en eentje in Singapore van twee uur. In totaal was dat dan ruim 27u onderweg. 10 of 11 uur opgevouwen zitten in een vliegtuig is hels.

We landden in NZ in de hoofdstad, op het Noordereiland: Auckland


In Auckland hadden we een kamer in het bijgebouw van een sjieke villa gereserveerd waar we twee dagen & nachten konden bijkomen.

In Western Springs, wat een groen en rustig -op het saaie af- deel van de stad Auckland is. Auckland is enorm uitgestrekt. Naar het centrum zijn we met de metro gegaan. Ze hebben een zeer eenvoudig in/uitchecksysteem daarvoor; je zwaait met je bankpas of smartfoon naar een in/uitcheckding en dan brengen ze je de kosten in rekening. Met een dagmaximum voor heel Auckland doorcrossen met alle vormen van OV (metro/bus/veerboot) van zo'n 7 euro. Het OV is sjiek. Schoon, op tijd, er is personeel maar geen kaartjescontrole. Sommige stations hebben poortjes zodat je er alleen met geldig in/uitchecken in en uit kan, maar ook genoeg stationnetjes zonder poortjes.




Auckland zelf is een grote moderne stad. Schoon, veilig, met alles wat je kan bedenken en behoorlijk veel parken.

Na twee dagen uitwaaien in Auckland begonnen we echt aan onze reis *in* Nieuw Zeeland. Eerst maar weer eens een endje vliegen, naar het Zuidereiland.

[ Bericht 0% gewijzigd door sigme op 24-05-2025 09:30:33 ]

Op het Zuidereiland landden we in Christchurch.


Aldaar ons auto'tje opgepikt.


En met dat auto'tje naar de gevangenis gereden:



Alwaar voor ons een cel klaarstond


In die villa in Auckland was een gezamelijke keuken, maar dat was allemaal een beetje raarrrrr en er waren ook geen andere gasten maar wel villahuisbewoners (geen rijke stinkerds, meer arme sloebers). De keuken gebruiken voelde toch alsof ik in andermans huis aan het rommelen was.

In de gevangenis was veel volk en een grote gezamenlijke keuken, en dat was echt een keuken van en voor de gasten.


Verder hebben we Christchurch niet bekeken, we bleven er een nachtje hangen zodat we tijd hadden om boodschappen te doen om voorraden voor onze roadtrip in te slaan. Dat konden we in Auckland nog niet doen omdat we nog moesten vliegen. Maar nu hadden we een auto en begon de maand rondrijreis. Dus wij naar de Pak 'n Save. Charmant hoor.

Maar daarna hadden we wel alles wat we nodig hadden.

En wat we wilden gaan doen in Nieuw Zeeland was rondrijden om het land te bekijken, onderweg veelal kamperend.

Daartoe hadden we onze kampeeruitrusting meegenomen. Kort samengevat:
Tent, matjes, slaapzakken, kooktoestel + kook- en eetgerei, stoeltjes. We hadden elk een (1) grote tas bij ons en een klein handbagagatasje.

Bij aankomst in NZ moesten we door uitgebreide controle omdat we kampeerspullen mee het land in namen. De zolen van onze wandelschoenen werden geinspecteerd en de tent moest apart worden ingeleverd en kregen we ontsmet weer terug. Ze willen echt echt echt GEEN vreemde zaden/sporen/pollen vanuit de rest van de wereld hun natuur in slepen - en terecht. Maar goed, we mochten er dus wel in met onze uitrusting.

Na de binnenlandse vlucht van het Noordereiland naar het Zuidereiland bleek onze bagage opnieuw apart behandeld te zijn; de tas van liefste had een schrijven aangehecht gekregen dat security er een gevaarlijk apparaat uit gehaald had; ons kooktoestel. Onze met veel moeite in de bagage gepropte Trangia, die we al 30 jaar overal mee heenslepen


Nadere inspectie leerde dat ze niet onze complete trangia hadden geconfisceerd, maar alleen het brandertje. Dat was leeg (geen brandbare vloeistof er in), maar waarschijnlijk pikten ze nog wat restje damp op. Totaal toevallig hadden we een reservebrandertje bij ons. Pfew.

Per saldo hadden we dus toch onze complete kampeeruitrusting.

Voor de campings hebben we ons een maandkaart gekocht voor de DOC-campings. De DOC is het departement of Conservation, een soort staatsbosbeheer. Die hebben een heleboel kampeerterreinen (en hutten) en een kaart waar dat goed op staat en een soort maandkaart waarmee je 30 nachten kan kamperen zonder per nacht dan nog los te hoeven betalen. Kostte rond de honderd euro dacht ik.
https://www.doc.govt.nz/map/index.html

Dus nu daarvan eentje uitgezocht die in de buurt was, ons aansprak (klein, weinig voorzieningen) en dan daar op an!

Foto'tje van de site van de DOC:


[ Bericht 0% gewijzigd door sigme op 24-05-2025 12:32:48 ]

Zo'n DOC-camping moet je je van te voren op aanmelden en dat kan alleen als er nog plaatsen vrij zijn.
Deze eerste keer bleek ik dat niet helemaal goed gedaan te hebben, maar toevallig had deze camping ook een echte campingbaas erbij (de meeste bleken dat helemaal niet te hebben), en die hielp me er even mee en alles kwam goed.



Wandelingetje gemaakt.

Ook hier al mooie flora

En schaaaaaapen


En kijk nou, ook deze eenvoudige camping heeft een keuken voor de kampeerders:


Dat blijkt min of meer standaard te zijn; we hebben geen enkele camping getroffen zonder.
En dan is er dus standaard
• koelkast
• kookfornuis (gas of elektriek)
• broodrooster
• waterkoker of kokendwaterboiler:
•

En schoon sanitair en warme douches. Schoon sanitair vind je overigens ook in elk dorp, een publiek toilet is er standaard. Schoon, met wc-papier en stromens water om je handen te wassen.

Dat er overal kokend water te tappen viel was natuurlijk geweldig handig met ons koffiezetding, de wacaco pipamoka. Fabuleus ding.


We konden de keuken en de zitruimte goed gebruiken, het ging miezeren en erg warm was het ook niet. Dus dan lekker droog binnen zitten en in het tentje enkel slapen. Volgende ohctend was het nog nat & koud dus we zijn zonder veel omhaal maar weer verder getrokken.

Dan gingen we richting Lake Tekapo rijden, en daar in de buurt moest weer een DOC-camping zijn.

De volgende dag reden we dus het binnenland in. Richting Lake Tekapo, wat ook het startpunt is van de (doodlopende) weg naar Mount Cook. Mount Cook / Aoraki is de hoogste berg van NZ, en is een touristische trekpleister. Eenmaal bij Lake Tekapo zochten we wat naar de DOC-camping en stuitten we op autobussen vól toeristen, dwalende toeristen op zoek naar hun autobus, rijen souvernirshop en andere ons angstaanjagende drukte. Rechtsomkeert!

We reden met gezwinde spoed terug naar de kust, alwaar wij een rustige camping vonden.
Dat maakt dit onze route van Christchurch naar Peel Forest naar Lake Tekapo en toen *snel* terug :


De camping waarop we neerstreken was niet van de DOC maar van de lokale gemeente. Met een op de camping wonende campingbeheerechtpaar, waarvan de vrouw ons iets probeerde uit te leggen over de 'share'. Tegen de tijd dat we begrepen dat dat de NZ-uitspraak is van het woord 'shower' waren we een handvol misverstanden rijker. Waaronder iets wat we niet begrepen maar ook maar lieten voor wat het was over verwachtte drukte morgen, waardoor we met de tent ergens anders moesten staan dan waar we anders hadden kunnen of moeten staan. Ofzo.

Waar wij onze tent wel op moesten zetten vonden wij een prima plek.

Ook deze camping had dus een gezamenlijke keuken / eetkamer:


En zoals steeds, prima sanitair en een warme douche.

Wel met een rare douchekop. Die zijn we op veel plaatsen tegengekomen. Samen met de kranen bij wasbakken heeft het bij mij geleid tot de conclusie dat Nieuw Zeelanders, of Kiwi's zoals ze zichzelf noemen, in de overtuiging leven dat mengkranen van de duivel zijn. Wasbakken zijn over het algemeen Engels ingericht; met 1 kraan waar je heet water uit kan laten stromen en 1 andere kraan voor koud.
En douches zijn meestal óf vaste temperatuur, of zo:

Wonderlijk wonderlijk.

[ Bericht 3% gewijzigd door sigme op 24-05-2025 18:22:14 ]