In de vorige rit zagen we voor het eerst de klassementsmannen in actie, dat is altijd een mooi moment in zo'n grote ronde. Weliswaar waren de verschillen nog klein, omdat de slotklim tot aan de laatste drie kilometer eigenlijk niet zwaar genoeg was en iedereen bovendien nog fris, maar op het allerlaatst zagen we toch wat actie in het kleine pelotonnetje. Pedersen was toen allang gelost, hij verruilde de roze trui voor de paarse, eentje die hem eigenlijk ook beter past; zijn Giro kan al niet meer stuk met drie ritzeges, maar hij zal vanaf nu dat andere grote doel proberen te behalen, het puntenklassement. Zijn ploeggenoot Ciccone zat er nog wél bij, en probeerde met zijn goede punchersbenen een aanval te plaatsen. Hij werd bijgehaald door een sterke Bernal, die eindelijk weer een glimp van de klasse liet zien uit zijn jonge jaren. Bernal ging zelf daarna ook nog in de aanval, maar werd op zijn beurt weer bijgehaald door Ayuso. Laatstgenoemde bleek vandaag de sterkste, en Del Toro maakte het feestje voor Emirates compleet door tweede te eindigen. Roglic oogde wat kwetsbaar, maar werd achter Bernal nog wel vierde, en dat was genoeg om de roze trui te pakken. De tijdsverschillen zijn nog altijd klein bovenin het klassement.
![juan-ayuso.webp]()
![https%3A%2F%2Fs3-newsifier.ams3.digitaloceanspaces.com%2Fwww.indeleiderstrui.nl%2Fimages%2F2025-05%2Fprimoz-roglic-681f8a8f14d88.jpg@webp]()
Met Roglic in de roze trui gaan we dus verder met etappe 8. Het parcours ziet eruit als volgt:
![JsiLrX1ogzkF6n8wSjfb_280425-021236-1202x800.jpg]()
We beginnen vandaag in Giulianova, een stadje met ongeveer 20.000 inwoners. Net als Tagliacozzo, waar we gisteren finishten, ligt Giulianova in de Abruzzen, maar al wel een stukje noordelijker; we bewegen langzaam maar zeker noordwaarts. Het stadje is vooral bekend als badplaats aan de Adriatische kust, met idyllische stranden en palmbomen. Voor de rest is er niet bijzonder veel te beleven, maar de (eerlijk gejatte) foto's zijn er niet minder fraai om.
![caption.jpg?w=1000&h=-1&s=1]()
De renners zullen echter weinig gelegenheid hebben om lekker te zwemmen of te zonnebaden. Niet alleen vanwege het weer, maar ook omdat ze een stevige heuvelrit voor de kiezen krijgen, met maar liefst 3700 hoogtemeters. Niet al die hoogtemeters zijn terug te vinden in officiële gecategoriseerde beklimmingen, maar ook zeker in de glooiende wegen daartussen. Na een stuk neutralisatie langs de kust begint de koers echt op het moment dat ze landinwaarts fietsen, en heel langzaam maar zeker begint de weg dan al omhoog te lopen. Als na 24 kilometer Martignano wordt bereikt hebben ze toch al 270 meter geklommen - beslist geen duizelingwekkende percentages, maar ze gaan wel in de benen zitten. We kunnen in deze fase een fraaie strijd zien om de vlucht van de dag, waarbij er ongetwijfeld slag om slinger gedemarreerd gaat worden. Inmiddels bevinden we ons dan in de regio Marche, een relatief rustige regio met veel fraaie kastelen.
![kasteel-gradara-le-marche_18896_l.jpg]()
Als er na 50 kilometer nog steeds geen vroege vlucht op poten is, dan zal de eerste officiële beklimming van de dag daarin wellicht een sleutelrol kunnen spelen. Op kilometer 53 beginnen we officieel aan de Croce di Casale, 3e categorie. De percentages worden nooit loodzwaar, maar je moet toch behoorlijk kunnen klimmen om hier weg te rijden van het peloton.
![croce-di-casale-ponte-marese.png?v=1736629781]()
We rijden nog een eindje verder naar het noordwesten door het glooiende landschap, en dan komen we op kilometer 91 de zwaarste beklimming van de dag tegen, de Valico di Santa Maria Maddalena, categorie 1. Sommige bronnen noemen deze beklimming 'Sassotetto', wat in wezen de naam is van het nabijgelegen skioord, als ik me niet vergis. Hoe je hem ook noemt, rozetruidrager Roglic zal aangename herinneringen hebben aan deze klim, aangezien hij hier in 2023 won in de Tirreno-Adriatico.
![https%3A%2F%2Fstatic.nieuwsblad.be%2FAssets%2FImages_Upload%2F2023%2F03%2F10%2Fef5f8e7b-5890-435f-8f38-b2b522f1919d.jpg]()
De kans dat Roglic vandaag hier wint is echter vrijwel nul. Niet alleen omdat we op de top nog 92 kilometer te gaan hebben, maar ook omdat de vroege vlucht inmiddels waarschijnlijk een flinke bak minuten bij elkaar geraapt zal hebben. Trek gaat namelijk niet controleren voor Pedersen, voor wie de rit veel te zwaar zal zijn, en Roglic zelf zal zijn mannen ook niet zomaar op kop zetten, zeker niet nu Hindley naar huis is. Zo rond deze fase in de koers zullen we dan ook voorzichtig de conclusie trekken dat de ritzege vandaag, zoals we op voorhand al vermoedden, voor de vluchters zal zijn.
Ze moeten dan nog wel een derde beklimming overwinnen, namelijk die naar Montelago; de top daarvan ligt op kilometer 152, nog 45 kilometer van de finish. Categorie 3, trouwens. Leuk feitje over Montelago, hier wordt in augustus het Montelago Celtic Festival gehouden, een festival over Keltische cultuur met ook allerlei workshops, games, et cetera. Doet me een beetje denken aan Castlefest als ik de site zo bekijk. Geinig.
![giochi-celtici.jpg?v=1654001866]()
In de finale blijft het glooiend, maar er komen geen heel lange of zware beklimmingen meer aan. Op 6,5 kilometer van de finish ligt nog een klein puistje bij Gagliole. Wellicht is er tegen die tijd al een renner bezig aan een solo, maar als dat niet zo is, dan is dit een uitstekende gelegenheid om af te rekenen met de medevluchters met een ultieme punch. Als je een gaatje hebt op de top en je kunt een beetje dalen, dan is het te doen om de concurrentie van je af te houden richting de finish in Castelraimondo.
![etappe-8-profiel-finale.jpg]()
Tot nu toe hadden de vluchters nog weinig te juichen, maar zoals al vermeld staan nu alle seinen op groen. Veel te zwaar voor de sprinters, maar in de finale niet interessant genoeg voor de klassementsmannen, dus een typische overgangsrit. We gaan op zoek naar goed klimmende mannen met eventueel een stevige punch, die in vorm zijn maar geen algemeen klassement rijden. Wie zijn gevaarlijke kandidaten voor morgen?
1. Wout Poels. Het verhaal is bekend: vorig jaar tot zijn grote frustratie gepasseerd voor de Giro, nu gebrand op revanche. Hij moet en zal een ritzege pakken dit jaar en zijn palmares compleet maken. Een type als Poels kan dat alleen vanuit de vlucht, dus deze rit zal rood gearceerd staan in zijn agenda, en ook in die van de ploegleiding van Astana, die hard bezig zijn met punten sprokkelen. Astana is in vorm, Poels is in vorm - vandaag nog 19e, net achter de klassementsmannen - dus nu moet het gebeuren. Die trilogie komt er!
2. Lorenzo Fortunato. Als Poels het laat afweten heeft hij ook nog een ijzersterke ploeggenoot die het kan doen. Of wellicht gaan ze voor een een-tweetje, waarom niet? Minimaal één van de twee zal toch wel in de vlucht zitten. Fortunato is wel gevallen, maar finishte toch behoorlijk kort vandaag, dus blijkbaar is hij er aardig doorheen gekomen. Hij zit stevig in de blauwe trui, maar wil ook voor etappezeges gaan en krijgt daar vandaag een uitgelezen kans voor.
3. Stefano Oldani. Is het een klimmer? Is het een sprinter? Eigenlijk allebei net niet, maar in dit soort ritten kan hij zijn mannetje staan. Drie jaar geleden won hij een vergelijkbare rit naar Genova, ook vanuit een enorme vluchtersgroep, dus wie weet.
4. Pello Bilbao. Was al even in de aanval met Fortunato deze Giro, maar hield de benen stil toen hij wist dat het een kansloze zaak was voor de ritzege. De vorm is er, de klassementsambities zijn er niet, dus dit moet dan zijn moment zijn.
5. Koen Bouwman. Ik wilde weer de 'Jefferson A. Cepeda'-grap maken, maar die is inmiddels een beetje uitgekauwd, en ik kan niet kiezen tussen de beide heren. Dan gooi ik het maar over de chauvinistische boeg en ga ik voor Blauwman. Hij heeft nog niet extreem veel laten zien dit jaar, maar wellicht kan hij die bloedvorm van 2022 nog eens benaderen.