R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Goedemiddag,
Ik zit in een lastige situatie met mijn familie en zou hier graag objectieve meningen en adviezen over horen.
Ik heb twee broers. Een van hen heeft een relatie met een vrouw die uit het buitenland komt. Onlangs hoorde ik dat mijn broer en zijn vriendin samen met mijn moeder volgend jaar zomer naar haar land van herkomst op vakantie gaan. Een week later hoorde ik dat ook mijn andere broer meegevraagd is. Ik ben de enige uit ons gezin die niet is gevraagd om mee te gaan.
Ondanks dat ik waarschijnlijk toch niet mee had gekund, raakte het me wel dat ik als enige niet ben gevraagd. Ik voelde me buitengesloten, en ik kreeg al snel het idee dat dit misschien bewust was gedaan, al probeerde ik mezelf ervan te overtuigen dat dit niet het geval was.
Na een tijdje heb ik mijn broer gevraagd naar de reden. Hij gaf uiteindelijk toe dat ik inderdaad bewust niet ben meegevraagd. Volgens hem veroorzaak ik spanningen en was ik tijdens onze laatste familievakantie 'lastig' (ik zat toen niet goed in mijn vel en liep bij een psycholoog). Ook zou ik de indruk wekken dat ik zijn vriendin niet mag (is niet waar). Hij gaf aan te begrijpen dat het mij verdriet doet en dat ik me buitengesloten voel, maar bleef ook herhalen dat dat niet zijn verantwoordelijkheid is en dat ik me er maar overheen moet zetten en het moet accepteren.
Ik vind het heel pijnlijk om dit allemaal te horen. Niet alleen omdat ik als enige niet mee word gevraagd op reis, maar ook omdat dit voor mij voelt als een bevestiging van mijn angst: dat ik niet echt welkom en gewenst ben. Hoe rationeel ik ook probeer te denken, ik blijf er enorm verdrietig over. Het voelt alsof ik langzamerhand steeds meer van ze af kom te staan, zeker omdat ik ook van mijn moeder en andere broer weinig begrip en empathie ervaar voor mijn gevoelens hierbij. Het feit dat dit nu allemaal speelt in de aanloop naar mijn bruiloft volgend jaar zomer, maakt het voor mij nog rotter.
Heeft iemand misschien advies hoe hiermee om te gaan? Hoe ik dit kan verwerken of hoe ik hiermee verder kan in de band met mijn familie?
Ik zit in een lastige situatie met mijn familie en zou hier graag objectieve meningen en adviezen over horen.
Ik heb twee broers. Een van hen heeft een relatie met een vrouw die uit het buitenland komt. Onlangs hoorde ik dat mijn broer en zijn vriendin samen met mijn moeder volgend jaar zomer naar haar land van herkomst op vakantie gaan. Een week later hoorde ik dat ook mijn andere broer meegevraagd is. Ik ben de enige uit ons gezin die niet is gevraagd om mee te gaan.
Ondanks dat ik waarschijnlijk toch niet mee had gekund, raakte het me wel dat ik als enige niet ben gevraagd. Ik voelde me buitengesloten, en ik kreeg al snel het idee dat dit misschien bewust was gedaan, al probeerde ik mezelf ervan te overtuigen dat dit niet het geval was.
Na een tijdje heb ik mijn broer gevraagd naar de reden. Hij gaf uiteindelijk toe dat ik inderdaad bewust niet ben meegevraagd. Volgens hem veroorzaak ik spanningen en was ik tijdens onze laatste familievakantie 'lastig' (ik zat toen niet goed in mijn vel en liep bij een psycholoog). Ook zou ik de indruk wekken dat ik zijn vriendin niet mag (is niet waar). Hij gaf aan te begrijpen dat het mij verdriet doet en dat ik me buitengesloten voel, maar bleef ook herhalen dat dat niet zijn verantwoordelijkheid is en dat ik me er maar overheen moet zetten en het moet accepteren.
Ik vind het heel pijnlijk om dit allemaal te horen. Niet alleen omdat ik als enige niet mee word gevraagd op reis, maar ook omdat dit voor mij voelt als een bevestiging van mijn angst: dat ik niet echt welkom en gewenst ben. Hoe rationeel ik ook probeer te denken, ik blijf er enorm verdrietig over. Het voelt alsof ik langzamerhand steeds meer van ze af kom te staan, zeker omdat ik ook van mijn moeder en andere broer weinig begrip en empathie ervaar voor mijn gevoelens hierbij. Het feit dat dit nu allemaal speelt in de aanloop naar mijn bruiloft volgend jaar zomer, maakt het voor mij nog rotter.
Heeft iemand misschien advies hoe hiermee om te gaan? Hoe ik dit kan verwerken of hoe ik hiermee verder kan in de band met mijn familie?
Alleen praten helpt. Vertel hoe jij je voelt en zeg dat je je best zult doen dat je je vervelende gedrag in die vakantie toen niet zult herhalen. Je zult eerst samen goed moeten begrijpen wat jullie gevoelens zijn, dat is stap 1 volgens mij.
Precies dit. Ga eens goed in gesprek met elkaar en benoem hoe je je voelt en wat het met je doet.quote:Op woensdag 30 april 2025 13:27 schreef Vincent_student het volgende:
Alleen praten helpt. Vertel hoe jij je voelt en zeg dat je je best zult doen dat je je vervelende gedrag in die vakantie toen niet zult herhalen. Je zult eerst samen goed moeten begrijpen wat jullie gevoelens zijn, dat is stap 1 volgens mij.
Ik vond het toen nogal pittig om weer langere tijd met familie op elkaar lip te zitten (het was de eerste familievakantie na een jaar of 10). Ik zat niet goed in m'n vel en kon daardoor snel omslaan in stemming, wat ik niet kon verbergen. De kritiek is dus terecht, maar de afgelopen jaren gaat het veel beter met me, en voor m'n gevoel straalde ik dit ook uit. En die laatste vakantie is inmiddels 2 jaar geleden.quote:Op woensdag 30 april 2025 13:25 schreef Boca_Raton het volgende:
De kritiek… in hoeverre heeft hij gelijk? Wat is er gebeurd tijdens de familievakantie?
quote:
Alleen praten helpt. Vertel hoe jij je voelt en zeg dat je je best zult doen dat je je vervelende gedrag in die vakantie toen niet zult herhalen. Je zult eerst samen goed moeten begrijpen wat jullie gevoelens zijn, dat is stap 1 volgens mij.
Er heeft al een gesprek plaatsgevonden. Ik heb me hierin heel kwetsbaar opgesteld. Aangegeven dat het me verdrietig maakt, het voor m'n gevoel iets dieperliggends raakt (namelijk het gevoel dat er een afstand ontstaat) en zelfs dat ik het iets doet met m'n eigenwaarde, dat ik niet goed genoeg ben. Dit allemaal in tranen. Mijn broer zei niets wat deze gevoelens bij me wegnam of verminderde. Hij bleef alleen maar hameren op dat hij nou eenmaal deze keuze had gemaakt en dat hij niet iedereen tevreden kan stellen.quote:
[..]
Precies dit. Ga eens goed in gesprek met elkaar en benoem hoe je je voelt en wat het met je doet.
Ik zeg het je eerlijk, ik zou het niet kunnen. Ik moet er zelfs niet aan denken. Ik vind familieverjaardagen al een hele opgave waar ik dagen vooraf al tegenop zie. Wat dan wel helpt is alvast vantevoren gespreksonderwerpen voorbereiden, dat geen wrevel oplevert, zoals sport of wat andere relaxtere dingen die het nieuws zijn. Spelletjes meenemen die geen ruzie uitlokken (laat de pakjes kaarten dan maar wel thuis).quote:
langere tijd met familie op elkaar lip te zitten
Samen koken en daarna samen de boel opruimen en afwassen werkt ook heel therapeutisch.
Kun je niemand anders benaderen die als neutrale bemiddelaar op kan treden die bij beiden goed ligt?quote:
[..]
[..]
Er heeft al een gesprek plaatsgevonden. Ik heb me hierin heel kwetsbaar opgesteld. Aangegeven dat het me verdrietig maakt, het voor m'n gevoel iets dieperliggends raakt (namelijk het gevoel dat er een afstand ontstaat) en zelfs dat ik het iets doet met m'n eigenwaarde, dat ik niet goed genoeg ben. Dit allemaal in tranen. Mijn broer zei niets wat deze gevoelens bij me wegnam of verminderde. Hij bleef alleen maar hameren op dat hij nou eenmaal deze keuze had gemaakt en dat hij niet iedereen tevreden kan stellen.
Ik denk dat je het de tijd moet geven om je familie te laten zien dat je daadwerkelijk veranderd bent. Je kunt geen knop omzetten bij hen. Je misdragen op een familievakantie, nog maar twee jaar geleden, gaat niemand in de koude kleren zitten.
Probeer het contact wat aan te halen en geef het de tijd. Zeker met het oog op je bruiloft.
Probeer het contact wat aan te halen en geef het de tijd. Zeker met het oog op je bruiloft.
Mijn moeder en andere broer waren bij het gesprek, maar die kozen voor mijn gevoel vooral de kant van mijn broer.quote:
[..]
Kun je niemand anders benaderen die als neutrale bemiddelaar op kan treden die bij beiden goed ligt?
Je hebt gelijk. Ik weet alleen echt niet hoe ik dit aan moet pakken. Ik heb op dit moment even helemaal geen behoefte aan contact, en dat terwijl we binnenkort een weekend weg gaan met elkaar. Geen idee hoe ik me daar moet opstellen. Ik ben bang dat ik voor m'n gevoel constant op m'n tenen moet lopen om in hun ogen maar niet over te komen als lastig.quote:
Ik denk dat je het de tijd moet geven om je familie te laten zien dat je daadwerkelijk veranderd bent. Je kunt geen knop omzetten bij hen. Je misdragen op een familievakantie, nog maar twee jaar geleden, gaat niemand in de koude kleren zitten.
Probeer het contact wat aan te halen en geef het de tijd. Zeker met het oog op je bruiloft.
Dat zegt toch, hoe pijnlijk ook, alles…? Stel je grenzen en kies voor jezelf, hoe hard dat ook is.quote:
[..]
[..]
Er heeft al een gesprek plaatsgevonden. Ik heb me hierin heel kwetsbaar opgesteld. Aangegeven dat het me verdrietig maakt, het voor m'n gevoel iets dieperliggends raakt (namelijk het gevoel dat er een afstand ontstaat) en zelfs dat ik het iets doet met m'n eigenwaarde, dat ik niet goed genoeg ben. Dit allemaal in tranen. Mijn broer zei niets wat deze gevoelens bij me wegnam of verminderde. Hij bleef alleen maar hameren op dat hij nou eenmaal deze keuze had gemaakt en dat hij niet iedereen tevreden kan stellen.
Ik snap dat het pijnlijk is.
Maar die vakantie naar Thailand moet het issue niet meer zijn, want je wil/kunt toch niet mee, zeg je immers.
Vind je dat ze je bij andere dingen ook minder betrekken?
Maar die vakantie naar Thailand moet het issue niet meer zijn, want je wil/kunt toch niet mee, zeg je immers.
Vind je dat ze je bij andere dingen ook minder betrekken?
The love you take is equal to the love you make.
Wat bedoel je precies?quote:
[..]
Dat zegt toch, hoe pijnlijk ook, alles…? Stel je grenzen en kies voor jezelf, hoe hard dat ook is.
Het gaat me er vooral om dat ik niet welkom ben. Zij gaan een bijzondere ervaring met elkaar beleven, en ik als enige van het gezin niet, omdat ik er niet gewenst ben. Dat vind ik moeilijk. En ik had gehoopt dat, naarmate we ouder zouden worden, de band tussen mij en beide broers beter zou worden. Deze situatie bevestigt voor mij dat eigenlijk het tegendeel waar is. Maar misschien verwacht ik er gewoon te veel van.quote:
Ik snap dat het pijnlijk is.
Maar die vakantie naar Thailand moet het issue niet meer zijn, want je wil/kunt toch niet mee, zeg je immers.
Vind je dat ze je bij andere dingen ook minder betrekken?
[ Bericht 1% gewijzigd door ikzouhetnietweten___ op 30-04-2025 14:57:27 ]
Ik ga geen conclusies voor jou trekken. Deze optelsom moet je zelf maken.quote:
[..]
Wat bedoel je precies?
Gewoon als jezelf. En als dat niet werkt, ja dan is het jammer maar moeten jullie blijkbaar niet te lang op elkaars lip zitten.quote:
[..]
Je hebt gelijk. Ik weet alleen echt niet hoe ik dit aan moet pakken. Ik heb op dit moment even helemaal geen behoefte aan contact, en dat terwijl we binnenkort een weekend weg gaan met elkaar. Geen idee hoe ik me daar moet opstellen. Ik ben bang dat ik voor m'n gevoel constant op m'n tenen moet lopen om in hun ogen maar niet over te komen als lastig.
Mijn broer en zus gaan binnenkort samen op vakantie (incl. partners). Ik ben niet meegevraagd, gegarandeerd omdat ze weten dat ik dat soort vakanties toch niks vind en dan humeurig word. Kan daar echt geen seconde mee zitten, want het is voor iedereen beter als ik niet meega dan
. Genoeg andere dingen die we samen kunnen doen.
Een heel weekend terwijl je helemaal geen behoefte aan contact hebt, oef. Kun je niet een middag gaan? Zorg in ieder geval dat je niet in negatieve zin de aandacht op jezelf vestigt.quote:
[..]
Je hebt gelijk. Ik weet alleen echt niet hoe ik dit aan moet pakken. Ik heb op dit moment even helemaal geen behoefte aan contact, en dat terwijl we binnenkort een weekend weg gaan met elkaar. Geen idee hoe ik me daar moet opstellen. Ik ben bang dat ik voor m'n gevoel constant op m'n tenen moet lopen om in hun ogen maar niet over te komen als lastig.
Maar voel je je bij andere familie-activiteiten ook niet welkom?quote:
[..]
Het gaat me er vooral om dat ik niet welkom ben. Zij gaan een bijzondere ervaring met elkaar beleven, en ik als enige van het gezin niet, omdat ik er niet gewenst ben. Dat vind ik moeilijk. En ik had gehoopt dat, naarmate we ouder zouden worden, de band tussen mij en beide broers beter zou worden. Deze situatie bevestigt voor mij dat eigenlijk het tegendeel waar is. Maar misschien verwacht ik er gewoon te veel van.
Je zegt dat jullie samen een weekend weg gaan. Dus daar word je wel gewoon voor uitgenodigd.
The love you take is equal to the love you make.
Er was bij het weekend weg geen sprake van een uitnodiging, mijn moeder en ik zouden sowieso al een weekend weg gaan.quote:
[..]
Maar voel je je bij andere familie-activiteiten ook niet welkom?
Je zegt dat jullie samen een weekend weg gaan. Dus daar word je wel gewoon voor uitgenodigd.
Voor andere familie-activiteiten word ik meestal gewoon uitgenodigd, maar op een of andere manier voel ik me wel al langer een soort buitenbeentje. Waarom weet ik niet precies.
Misschien ben je dat ook. Niet iedereen past perfect in zijn/haar eigen familie. Maar dat hoeft toch geen probleem te zijn?quote:
[..]
Er was bij het weekend weg geen sprake van een uitnodiging, mijn moeder en ik zouden sowieso al een weekend weg gaan.
Voor andere familie-activiteiten word ik meestal gewoon uitgenodigd, maar op een of andere manier voel ik me wel al langer een soort buitenbeentje. Waarom weet ik niet precies.
Okay, is dat weekend voor jou wel leuk dan? Want dit is het punt waarop je best even een grens voor jezelf mag trekken. Er is je verstaan te geven dat ze je bewust niet bij dingen willen hebben. Nou, mij zouden ze ook even niet meer krijgen. Een weekend weg hoort leuk te zijn en geen showcase waarbij jij mag laten zien best okay te zijn.quote:
[..]
Je hebt gelijk. Ik weet alleen echt niet hoe ik dit aan moet pakken. Ik heb op dit moment even helemaal geen behoefte aan contact, en dat terwijl we binnenkort een weekend weg gaan met elkaar. Geen idee hoe ik me daar moet opstellen. Ik ben bang dat ik voor m'n gevoel constant op m'n tenen moet lopen om in hun ogen maar niet over te komen als lastig.
Ik heb een familie die een beetje lijkt op die van jou. Samengesteld gezin, hoop psychiatrisch gedoe en vooral altijd de lieve vrede bewaren. In ons geval was dat door mij steeds aan het kortste eind te laten trekken want ik maakte dan geen heisa en de anderen wel.
Groot was de verbazing toen ik elke jaren geleden gedrag zoals uitsluiting, dubbele standaarden en schofferingen niet meer pikte. Of ik even terug in het gareel wilde gaan. Niet dus. Er is nog contact, maar op mijn voorwaarden en met afstand.
Ik had eigenlijk gehoopt dat dat beter zou worden naarmate we ouder worden en we meer naar elkaar toe zouden groeien.quote:
[..]
Misschien ben je dat ook. Niet iedereen past perfect in zijn/haar eigen familie. Maar dat hoeft toch geen probleem te zijn?
Tja, dat vraag ik me ook af. Maar het hotel en de vliegtickets zijn al geboekt, dus ik kan het niet meer afzeggen. En hoewel ik er nog steeds wel zin in heb om tijd met met mijn moeder door te brengen daar, geef ik richting mijn broer misschien de boodschap af dat ik dit allemaal maar pik. Dat ze me kunnen buitensluiten en ik vervolgens wel gezellig op een weekend weg ga doen alsof er niets gaande is. Dan komt hij er erg makkelijk mee weg.quote:
[..]
Okay, is dat weekend voor jou wel leuk dan? Want dit is het punt waarop je best even een grens voor jezelf mag trekken. Er is je verstaan te geven dat ze je bewust niet bij dingen willen hebben. Nou, mij zouden ze ook even niet meer krijgen. Een weekend weg hoort leuk te zijn en geen showcase waarbij jij mag laten zien best okay te zijn.
Ik heb een familie die een beetje lijkt op die van jou. Samengesteld gezin, hoop psychiatrisch gedoe en vooral altijd de lieve vrede bewaren. In ons geval was dat door mij steeds aan het kortste eind te laten trekken want ik maakte dan geen heisa en de anderen wel.
Groot was de verbazing toen ik elke jaren geleden gedrag zoals uitsluiting, dubbele standaarden en schofferingen niet meer pikte. Of ik even terug in het gareel wilde gaan. Niet dus. Er is nog contact, maar op mijn voorwaarden en met afstand.
Hoe heb je dit aangepakt?quote:
[..]
Groot was de verbazing toen ik elke jaren geleden gedrag zoals uitsluiting, dubbele standaarden en schofferingen niet meer pikte. Of ik even terug in het gareel wilde gaan. Niet dus. Er is nog contact, maar op mijn voorwaarden en met afstand.
Mijn advies: laat het rusten. Je kunt het niet afdwingen. Probeer er ontspannener in te staan. Door ze erop aan te spreken zet je er alleen maar meer spanning op en bereik je het tegendeel.quote:
[..]
Ik had eigenlijk gehoopt dat dat beter zou worden naarmate we ouder worden en we meer naar elkaar toe zouden groeien.
The love you take is equal to the love you make.
Ai, dan is het niet meer te ontwijken denk ik...quote:
[..]
Tja, dat vraag ik me ook af. Maar het hotel en de vliegtickets zijn al geboekt, dus ik kan het niet meer afzeggen. En hoewel ik er nog steeds wel zin in heb om tijd met met mijn moeder door te brengen daar, geef ik richting mijn broer misschien de boodschap af dat ik dit allemaal maar pik. Dat ze me kunnen buitensluiten en ik vervolgens wel gezellig op een weekend weg ga doen alsof er niets gaande is. Dan komt hij er erg makkelijk mee weg.
Dan zou ik een plan de campagne bedenken om het zo ontspannen mogelijk te houden. Geniet van de momenten met je moeder en hou je op de vlakte, maar correct, tegen de rest, zoiets? En als je er niet onderuit komt kun je misschien alvast een kort iets bedenken om te zeggen. Iets van "Ja daar zit ik wel mee maar dit is niet het moment om het erover te hebben. Ik leg me erbij neer."
Oh lieve hemel. Als je er al zo in staat, dan voorspel ik dat je de boel alleen nog maar verder gaat verzieken.quote:
[..]
Tja, dat vraag ik me ook af. Maar het hotel en de vliegtickets zijn al geboekt, dus ik kan het niet meer afzeggen. En hoewel ik er nog steeds wel zin in heb om tijd met met mijn moeder door te brengen daar, geef ik richting mijn broer misschien de boodschap af dat ik dit allemaal maar pik. Dat ze me kunnen buitensluiten en ik vervolgens wel gezellig op een weekend weg ga doen alsof er niets gaande is. Dan komt hij er erg makkelijk mee weg.
The love you take is equal to the love you make.
Lomp.quote:
[..]
Hoe heb je dit aangepakt?
In my defense: er was een noodsituatie dus ik reageerde niet heel rationeel. Zus 1 vond het nodig om compleet ongepast en egocentrisch te reageren, dus die heb ik moeten blokkeren. Nog nooit eerder gedaan in mijn leven. Broer bemoeide zich ermee dus die werd ook geblokkeerd. Na een aantal maanden (waarin mijn partner levensveranderend letsel en ook nog kanker bleek te hebben) werd ik verordonneerd om het maar even goed te komen maken.
Ik heb mijn zegje gedaan -netjes- in het gesprek en heb het verder op afstand gehouden. Ik ga geen dingen meer voor ze regelen, helpen, geven, incasseren. Heb genoeg leuke, aardige mensen in mijn leven die dat wel verdienen.
Ik zeg niet dat ik er ook naar ga handelen, dat ben ik geenszins van plan. Zeker niet op een weekend weg waar ik gewoon van wil genieten. Ik vind het gewoon rot hoe er met me omgegaan is.quote:
[..]
Oh lieve hemel. Als je er al zo in staat, dan voorspel ik dat je de boel alleen nog maar verder gaat verzieken.
Dat lijkt me het beste inderdaad. Bedankt voor je advies.quote:
[..]
Ai, dan is het niet meer te ontwijken denk ik...
Dan zou ik een plan de campagne bedenken om het zo ontspannen mogelijk te houden. Geniet van de momenten met je moeder en hou je op de vlakte, maar correct, tegen de rest, zoiets? En als je er niet onderuit komt kun je misschien alvast een kort iets bedenken om te zeggen. Iets van "Ja daar zit ik wel mee maar dit is niet het moment om het erover te hebben. Ik leg me erbij neer."
TS ik snap je situatie, ik zou me ook zo voelen maar je kan blijkbaar niets aan de situatie veranderen, je zegt zelf in de 2 Jaar vooruit gegaan te zijn, zet dat door want je bent goed bezig
Volgend jaar zomer zou ik als ik jou was zelf iets leuks gaan plannen om weg te gaan
Volgend jaar zomer zou ik als ik jou was zelf iets leuks gaan plannen om weg te gaan
Maar het één sluit het ander toch niet uit? Ik ben ook het buitenbeentje in m'n familie, maar heb verder wel een goede band met m'n broer en zus. Zij hebben een betere band met elkaar, en zien elkaar vaker, omdat ze veel interesses delen. Maar dat maakt mijn band met hen niet minder goed, gewoon anders. Dat accepteren, en jezelf en de anderen een beetje kennen, helpt wel.quote:
[..]
Ik had eigenlijk gehoopt dat dat beter zou worden naarmate we ouder worden en we meer naar elkaar toe zouden groeien.
|
|
