Tong’s eigen individueel schrijfsels topic # 2.

Onderwerpen voor een voetbalcolumn, of in dit geval verhaal, liggen voor het oprapen. Meer dan een eeuw voetbalhistorie is een weldadige en gevarieerde bron om uit te putten. Ditmaal hou ik het echter dichter bij huis en recenter van geschiedenis.



Ik ben drie jaar geleden geopereerd aan m'n hart. Ja Ajacieden hebben een goed hart, zei Jules Deelder ooit. 'Gekookt op hun rug.' De rustmomenten daarna heb ik gedeeltelijk gevuld met achterstallig onderhoud qua voetballiteratuur. Of lectuur volgens de hooghartige literatuursnobs. Kieft en Gijp lagen al een tijdje te lonken. Ze pronkten in mijn boekenkast zoals Jan Boskamp bij een mosselmaaltijd. Ze zouden er dan ook inglijden als koek. Ik nam ze echter, door de waarheidsgetrouwe inhoud, niet als zoete koek. Integendeel. De één komisch, de ander verbazingwekkend rauw op de nuchtere maag.

Bij nuchter denk ik aan de jaren die achter me liggen. Die waren allesbehalve nuchter. De alcohol-en nicotinedampen sluimerden nog na in het Jeroen Bosch ziekenhuis. Het rookgordijn ligt, na 30 jaar te hebben gepaft, al weer 12 jaar achter me. Het gerstenat is van recentere datum. Zeg maar tot aan m'n laatste hartaanval.

Het roken, drinken en inertie de laatste 20 jaar was er mede oorzaak van dat m'n aderen waren dicht geslipt, als de ringweg bij Zaandam. Nu zijn ze weer om door een ringetje te halen en kan ik aan m'n herstel werken en langzaam weer op adem komen. Ademloos las ik in het ziekenhuis deze twee prijswinnende boeken uit. Niet in één ruk, van rukken kwam sowieso weinig, maar stapsgewijs en genietend van elke zin. Er was weinig voor nodig om me met deze twee voetbal-en TV persoonlijkheden te identificeren.

Vooral Kieft raakte me in het hart. Zijn levensloop is nog heftiger dan die van mij. Facetten van de stormbaan waar hij op balanceerde hadden wel raakvlakken met mijn provinciaalse bestaan. Dat we beiden een voetbalverleden en voetbalachtergrond hebben was de rode draad. De introversie en daarbij samengaande genots-cq verslavingsmiddelen maakte het verhaaltje af. Het verhaal van Kieft greep me bij de strot. Bijna ademloos verorberde ik zijn door Michel van Egmond opgetekende levensverhaal.

Dat Kieft nog functioneerde tijdens zijn dieptepunten is verbazingwekkend. Er gingen al wel geruchten destijds. En hij verscheen wel eens aangeschoten in beeld als analist. Maar gezien het destructieve leven waarin-ie zich bevond was het een mirakel. De openhartigheid waarin hij zijn verhaal openbaarde maakte hem nog sympathieker dan ik hem daarvoor al vond. Ikzelf functioneerde niet, tot bijna niet in mijn donkere periodes. Mijn afspraken met journalist Frénk van der Linden (kunststof NPO1) en de vorig jaar overleden uitgever Jan Schouten (ex-voorzitter FC Den Bosch) verdwenen als Jan Wolkers voor de zon. Ik gaf voorrang aan mijn destijds beste vriend, de fles. Ze zijn nog niet verdampt, liggen nog steeds te sluimeren. Maar er is wel werk aan de winkel.

Het tweede deel van René van der Gijps biografie ligt op me te wachten. Het overlijden van zijn vrouw zal de leidraad voor Michel van Egmond zijn geweest bij het optekenen uit René's mond. De praatjesmaker en rode wijnliefhebber zal ongetwijfeld ook op m'n gemoed gaan spelen.

Gijp en Kieft, twee totaal verschillende voetbalgrootheden. Een mix geeft een klein beetje tong80. Of een klein beetje Herman uit Zaltbommel. Ik mag niet in hun schaduw staan. Maar sinds het lezen van hun boeken heb ik er wel twee imaginaire kameraden bij. Momenteel zijn Gijp en VI geen schim meer van wat ze ooit waren. De urgentie is weg, alleen nog spraakmakend door ordinaire rellen en onderbroekenlol.

Ook mis ik Kieft tegenwoordig. Net zoals ik Kraaij en Bossie mis in wat ooit een geweldig voetbalprogramma was. Ik blijf duimen dat Kieft er straks weer eens zit. Nippend aan een glaasje water. Dat het weer over voetballen gaat. Misschien volgend jaar tijdens het WK. Samen met Kraaij en Boskamp natuurlijk. Dan is mijn zomer bij voorbaat geslaagd.

tong80

TV / tong80 op televisie. VoetbalKrexxx. Mei 1997. KRO Nederland 1.......
LIT / Tong’s eigen individueel schrijfsels topic

De drie jaar geleden overleden Uwe Seeler was de Willem van Hanegem van Duitsland. Net niet de beste ooit in eigen land, maar net als de kromme wel de meest geliefde. Er zijn spelers die ondanks zichzelf succesvol worden, en geliefd zijn door supporters.



Het laatste voorbeeld in Nederland is Dirk Kuijt. Nooit een groot talent geweest in de jeugd. Maar de laatste held voor het legioen. Scorend in de kampioenswedstrijd en gerespecteerd international. Dekselse Dirkie uit Katwijk, noemde Evert ten Napel hem liefkozend. Een nog groter mirakel dan Kuijt als succesvolle speler is Miroslav Klose. De in Polen geboren spits emigreerde met zijn ouders naar West-Duitsland. Thuis spreekt-ie nog steeds Pools of Silezisch. Hij voelt zich echter Duitser.

Dat kan ook niet anders als je als midvoor de legendarische Gerd Müller voorbij bent gestreefd qua sommige records. Zelfs Pelé hebt geëvenaard als speler die op vier WK's scoorde. Op de WK's 2002, 2006, 2010 en 2014 maakte hij, als niet briljante speler, liefst 16 doelpunten voor die Manschaft. Eén meer dan de Braziliaanse legende Ronaldo (de echte).

Gerd Müller, Der Bomber, had vóór Ronaldo het record in handen. Zo geliefd en legendarisch zal-ie waarschijnlijk nooit worden. Ondanks zijn 71 doelpunten in 137 interlands. Wat wel zeker is, is het feit dat-ie de Duitse legende en knuffelbeer Uwe Seeler nooit in populariteit zal evenaren. De populairste Duitse speler ooit. Hij evenaarde wel het record van deze HSV speler, die net zoals Pelé op vier WK's scoorde. Beiden op de WK's 1958, 1962, 1966 en 1970. Pelé werd drie maal wereldkampioen, Seeler won niet één titel met die manschaft.

Uwe Seeler werd geen wereldkampioen in 1954 of 1974. Terwijl de Duitsers toen wel op de hoogste trede stonden. Het interbellum kan ook helden voortbrengen. Voetbal is niet altijd oorlog. Of Klose een legende wordt zoals sommige andere Duitse spelers zal de toekomst uitwijzen. Bij leven een legende, is maar voor weinigen weggelegd. Uwe Seeler was het. De kromme is het.

Dat we nog lang mogen genieten van onze nationale brombeer. Zo worden ze niet meer gemaakt. En dat is helemaal niet erg. Willem is uniek. Uwe was dat ook. Daar doet een gemiste WK-titel niets aan af.

tong80

FC Volendam is een traditionele Ere-Eerste divisieclub. Ze staan niet voor niets bekend onder de naam "De Heen en Weer." De naam van de veerpond, die laveerde op het water, zoals FC Volendam tussen deze twee divisies. Dit seizoen worden ze weer kampioen en zijn ze op weg naar de Eredivisie. Twee seizoenen geleden voeren ze echter in woelige wateren. Het water stond aan de lippen, zelfs boegbeelden moesten vertrekken. Mede door de RVC onder leiding van een Veerman. Daar waar een andere Veerman weer aan het doelpunten roer staat. Zelfs Wim Jonk en Jan Smit werden slachtoffer van de Volendamse dorpsmentaliteit. In het palingdorp moeten er immers koppen rollen als er boven het maaiveld wordt gepresteerd. Doe Maar Normaal, dan ben je bijzonder genoeg. Zelfs hun bekendste band gaat anoniem door het leven.



Er is echter één seizoen dat er nooit twijfel was. Sterker nog, er was uitzicht op Europees voetbal. In het seizoen 1989/1990 werden ze zesde in de Eredivisie. Eric Steltenpool was één van de betere spelers. Wie kent hem nog ? Drie andere spelers zijn bekender van naam. Alex Pastoor, Frank/Pico Berghuis (de vader van) en Johan Steur (later Feijenoord). Dat waren belangrijke spelers. Zoals ooit de "ontslagen" trainer Wim Jonk, en de ex-Ajacied-en Feijenoorder Keje Molenaar in de Volendamse logboeken met hoofdletters werden vermeld.

Wie er ook belangrijk was, was een Amerikaan. Midvoor Peter Vermes was een immigranten zoon uit Hongarije. In 1956 vluchtten zijn ouders voor de Russische tanks. In 1990 keerde hij terug naar Amerika. Het land waar ie in 1994 voor zou spelen op het WK. Op datzelfde WK in Amerika scoorde "Nederlander" Earnie Stewart de winnende treffer voor Amerika tegen Colombia. Daarna kwam ie op de cover van Sports Illustrated. Een andere speler uit die wedstrijd wachtte een triester lot. Als schuldige van een eigen doelpunt werd de Columbiaanse verdediger Andrés Escobar vermoord door een landgenoot. De nederlaag tegen Amerika kostte gokbazen immers veel geld.

Volendam werd dat seizoen zesde. Even opmerkelijk is het feit dat ze in de zes uit-en thuiswedstrijden tegen Ajax, PSV en Feijenoord ongeslagen bleven. Johan Steur ging daarna bij Feijenoord spelen. Alex Pastoor is een gewaardeerde trainer. (Iets voor Ajax? Of toch liever Ron Jans?) De naam van Peter Vermes kent vrijwel niemand meer. De zoon van Pico Berghuis, Steven, houdt tegenwoordig de familienaam in ere in het andere Oranje. Gelukkig is-ie niet kleurloos. Wel weer een gemakkelijke prooi voor de critici. Zelfs voor de godenzonen uit het Zeisterbos is de scherpe voetbalzeis ongenadig. Hoe bot soms ook.

tong80

Engeland staat aan de basis van het voetbal. Tevens aan de basis van het einde. Het einde van de voetbalromantiek en eerlijke strijd. Engeland heeft het internationale voetbal veel geschonken. Het heeft ook lang in de cocon van zelfgenoegzaamheid geleefd. De olie-en geldbronnen strooien nu echter zoveel zand, dat de oogjes straks definitief gaan sluiten.



Pas in 1950 deden de Engelsen mee aan het WK. De WK's daarvoor vonden ze zich te groot voor zoiets triviaals. Echter op het WK-1950 werden ze met de neus op de feiten gedrukt. Amerika, het niet-voetballand, won met 1-0 van de Engelsen. Eén van de grootste verrassingen in het voetbal ooit. Toch bleven de Engelsen volhouden dat ze het superieure voetballand waren. Het echte lesje kwam 3 jaar later.

De mokerslag werd toegediend door het Hongarije van de sterspeler Puskas. Hongarije veroverde de voetbalwereld met tovervoetbal. Bleven 5 jaar lang ongeslagen. De slagroom op het toetje kwam in het beroemdste stadion ter wereld. Op Wembley werd Engeland in 1953 met 6-3 verslagen. De eerste thuis nederlaag van Engeland op Wembley ooit. Het korreltje zout werd er een jaar later ingepeperd. De Engelsen zouden revanche nemen in de uitwedstrijd tegen de Hongaren. De Hongaren wonnen echter met 7-1. Dat Hongarije datzelfde jaar, met 2-0 voorkwam in de WK-finale tegen de Duitsers, en na 5 jaar hun eerste nederlaag leed, omdat de Duitsers alsnog met 3-2 wonnen, is een nog groter trauma dan "onze" nederlaag in 74. De bron van Gary Linekers wijze woorden werd ontsproten.

Het moderne voetbal zette voet aan wal in het conservatieve voetballandschap. Engeland werd een lesje geleerd door één van de beste elftallen ooit. (Na Brazilië WK-70 werd Hongarije jaren-50, door de FIFA gekozen tot het op één na beste elftal van de 20ste eeuw. Nederland WK74 op plaats 3). Waar In Engeland voor het eerst werd betaald, is er nu in Engeland een geldbron die zijn weerga niet kent.

Het gaat vaak niet meer om de individuele klasse van Georg Best, Dennis Law, Paul Gascoinge, Dennis Bergkamp of Eric Cantona. De financiële bastions in traditionele shirts, waarborgen zekere winst. Tegenwoordig wordt er door de top-4 dusdanige bedragen betaald dat het geen competitie meer is. Niet in Europa en niet in Engeland. Af en toe een uitschieter als Aston Villa die even in de top binnendringt, of een topclub als Manchester United dat tijdelijk afhaakt. Leicester City was een sprookjes elftal uit de voetbalhemel. De laatste stuiptrekking van het romantische voetbal.

Internationaal is Ajax momenteel de underdog tegen Brighton. De club waar de schoffelaar Hans Kraai jr. ooit in het elftal van de eeuw werd gekozen. Manchester City was ooit een cultclub, vergelijkbaar met Sparta in Nederland. Tegenwoordig hebben ze 60 spelers op de loonlijst, waarvan ze hopen dat er één als goudhaantje zal doorbreken. De afvallers mogen hun zegeningen en ponden tellen.

Engeland heeft ons voetbal gegeven. Engeland heeft ons voetbal bijna afgenomen. Straks zal de les waarschijnlijk weer hard zijn voor het nationale elftal op het aanstaande WK. Geen sterren meer uit Engeland, geen vedettes als Bobby Charlton, Michael Owen, Brian Robson, Alan Shearer of Gary Lineker. Die plaatsen zijn ingenomen door buitenlanders. De Arabieren schudden met hun buidel. Het geld stroomt binnen. De tranen van de voetbalromanticus over de wangen. Oasis roepende in de woestijn, de fans van Manchester City, als Fata vergana. Liam, die Brady nog heeft zien schitteren voor Arsenal zit er niet mee.

tong80. Dutch Gooner.

Bekijk deze YouTube-video

het onschuldige kind speelde
het onschuldige kind lachte
het onschuldige kind huilde
het onschuldige kind ontroerde
het onschuldige kind bewonderde
het onschuldige kind troostte
het onschuldige kind zoende
het onschuldige kind schitterde
het onschuldige kind beweerde
het onschuldige kind geloofde
het onschuldige kind werd wees
het volwassen kind was schuldig

Ik hè niks tege buitelanders uit een ander land. Ik bedoel andere landen moete er ook zijn anders kun de nooit nie eens naar het buiteland op vakantie. Zoals Majorka of griekeland of een ander land met de zee in de buurt. In nederland is het druk genoeg me buitelanders die hier naar toe kome buite de vakantie om. Die wille dan blijve en houde dan de ballebak van de ikea bezet. En dan kan de bommelse jeugd fluiten op hun vingers naar de ballebak. Dan zegge ze da ieder een dezellufde rechte mot hebbe. Maar ik krijg altijd de indruk da ze worre veurgetrokke. Want ze zijn op de vlucht veur de vluwelehandschoenen. Van de geitewolle woke sokke. Da Of hier al ware uit ut buiteland, maar dan deur hun vader en moeder uit de eerste ligting kome aanwaaie met een boot onder de bommelse brug. Daar hedde nog een gedicht over da mevrouw Nijhoff psalleme zong en toen ging heel de familie Nijhoff naar de brug kijke. Die is toen geopend door Hans Joritsma. Die woar gevlucht mej Femke Halsema. Bommel ontving ze toen mej ope arme omda ze nie wiste woar naar toe.

Daarom fijnde andere minse Bommel zun mooi stadje. Komp om da wij ze mè ope arme ontvange. Kik da ze hier op vakantie kome viere, motte ze helemaal zelluf wete. Da krijde ache atraksies het. Zoals de ef teling en de Ikea vlak bij eindhove. Dan hek ut nog nie gehat over alle duive op de dam of op de Bommelse mert. Die toch al niks meer veur stelt behalve kibbeling en note. Die duive schijte alles onder. Maar daar kunne de buitelanders dan weer niks an doen. Da zijn ok maar toeristische minse. Die neme ze nie zelluf mee. De duive op de dam of op de Bommelse mert in de stad. Moest er nog bij kome ook. Da ze zelluf de duive meeneme. Veur de lieve vrede te beware zegge ze dan. Maar ze vrete wel alle takke van onze duive op. Kunde zien op de tekeninge. Hebbe ze altijd een tak in hun snavel. Da zie de hier nooit nie bij de egte nederlandse duive. De Nederlandse duif moet hun poot stijf houwe. En opkome veur de oprechte, hart werkende koerden de duif. Die vliege ok nie zomaar naar frankrijk om te winne bij een wedstrijt.

Mun opa hat trouwes ok duive. Toen hadde ze nog geen shoarmatente en minse die Ramses hiete. Ja Ramses shaffie die was homo dus da telt nie. homoos hebben nooit nie duive of shoarmatente want joop braakhekke had een garage waar ie ilegaal ete kookte. As de duif dood was deed opa um altijd in de soep om te eten.

Hij moest wel eerst dood zijn anders verbrant de duif levend da wilde opa nie denk ik ten minste ak er over nadenk. Ik ging altijd gère naar Ramses. Bietje lulle over de wereld en de duive met hun vrede want da wit ramses dan weer nie over de duive en de takke die ze in hun mond hebbe. over ete wist ie wel veul net zoas ie over de baas van turkije veul wiest en dan een bietje zielig wort en dak dan een extra broodje shoarma nam. Veur de lieve vrede te beware. Ik mis ramses wel een bietje want nou zijn ut allemoal kappers uit syrie en Wim van der Wal as ie tijd het. Merrege ga ik weer naar Wim om te knippe, Dan lak altijd mun ore vrij want ik wil nooit nie niks misse van de leugebank. Ik woar natuurlijk een bietje aan ut gekuilen over Syrie want wij zijn gelukkig tollerant en as minse geknipt zijn voor hun vak schere we nie iedereen over een kam. Da mokt bommel zo mooi da we over de brug kome mej open arme ontvange. Merrege trouwes ok nog effe langs munne maat Aziz ak die heb gesproke in zun mooie winkel is munne dag weer goed. Bommels kleppe hiet da. En doar kan niks tege op. Nou ik brei ur een eind an. Veur dak sentimenteel wor. Houdoe war en let op elkaar. Dan zijn wu allemoal trots op ons mooie stadje......Of nie dan?

Herman.

Ruud Gullit werd in 1987 Europees voetballer van het jaar als speler van PSV. Iets dat tegenwoordig niet meer kan als speler van een club uit een kleiner land. Ik zeg kleiner land en niet kleinere competitie. Nederland was toen immers nog een topvoetballand met een topcompetitie.



Het vreemde is dat PSV het jaar erna nog groter werd en het grootste succes uit de clubhistorie zou behalen. Het jaar waarin Ajax een EC-2 finale speelde, en verloor, tegen KV Mechelen en Oranje Europees kampioen werd in West-Duitsland. Een Europa Cup die bij menigeen (in het buitenland) niet in het geheugen gegrift zal staan. Maar Nederland juichte. Terecht. Het was echter, ondanks de sterren in het team, de Europese winnaar van de middelmaat.

Lerby, Arnesen, van Breukelen, Koeman, Vanenburg, Gerets, Kieft, Nielsen. Toch speelde PSV op safe. Hiddink maakte zijn eerste internationale glorieperiode mee. Dat zat wel snor. PSV had al eerder een grote prijs binnen gesleept onder grootmeester Kees Rijvers, de UEFA-Cup (EC3) in 1978. Toen ook al een mooi Nederlands voetbaljaar. Zoals de jaren '70 en '80 groots waren voor het kleine kikkerlandje. Destijds waren het twee decennia waarin Nederland mede het Europese voetbal beheerste.

"We" vonden het jammer dat PSV vanaf de kwartfinale geen wedstrijd meer won. Vier gelijke spelen en zelfs de finale bleef Nul-Nul. Bordeaux werd in de kwartfinale overwonnen. Mede door een doodschop van PSV spits Hans Gilhaus, die de Franse uitblinker Tigana uit de wedstrijd schopte. Ronald Koeman verklaarde achteraf in de pers dat het een professionele overtreding was van Gilhaus. Die opmerking kwam hem op een schorsing tegen Real Madrid te staan in de halve Finale.

Real Madrid werd destijds getraind door Leo Beenhakker. Dat elftal van Real en Don Leo werd beschouwd als wonderteam. Het beste Real Madrid na de eerste succesperiode jaren-50/60. Met spelers als Buyo, Camacho, Chendo, Paco Llorente, Hugo Sánchez, Santillana, Martin Vázquez, Cordillo, Michel en Butruagueno. PSV had in de uitwedstrijd echter Edward Linskens in de gelederen. Een type van Aerle op het middenveld. Spelers die hun eigen droom verwezenlijkten alsof Marco Borsato nooit heeft bestaan. PSV kwam één keer voor het doel in die wedstrijd. Uitgerekend Edward Linskens, de ietwat onbeholpen verdedigende middenvelder.

Nooit heeft iemand geweten waarom juist deze zwoegende en bikkelende middenvelder in scoringspositie kwam. Hij scoorde dan ook het lelijkste doelpunt ooit op dat niveau. Linskens wilde de bal in de rechter hoek schieten, de doelman dook dezelfde hoek in. Linskens echter raakte de bal met z'n rechter scheenbeen verkeerd. De doelman keek nog naar links, en zag de bal onder zich het doel in hobbelen. Daar waar de Mexicaanse wereldster Hugo Sánchez keer op keer Hans van Breukelen op zijn weg vond, wist Edje zich onsterfelijk de maken. Wie zou hem nu nog kennen zonder dit miraculeuze doelpunt?

Over de finale tegen Benfica kunnen we kort zijn. Nul-Nul. Verlenging. Nul-Nul. Net zoals in de halve finale thuis tegen Real Madrid een heldenrol voor van Breukelen. Het was een voorbode tevens proloog ongelogen van het EK-88. PSV won de grootste clubprijs. Mede dankzij Hans van Breukelen. In de EK-finale tegen Rusland stopte hij de strafschop van Belanov. In de EC-1 finale die van Veloso.

Koeman zou nog vaker schitteren in een EC-1 finale. PSV, een club om trots op te zijn. En Linskens ? Die ging afbouwen bij NAC. Daar droegen ze hem na afloop van een avondje NAC ook op de schouders. Daarna bleef het nog lang gezellig in de kantine. Aan de bar werd volop ge-Mexicaant. Laat dat maar aan een Brabander als Edward Linskens over.

tong80

Tijdens de millennium wisseling 2000 werden er veel verkiezingen gehouden. Ook in het voetbal. Zo werd het Nederlands elftal van het WK-74 internationaal gekozen tot op twee na beste elftal van de eeuw. Eén was Brazilië WK-70, twee het Hongarije van de jaren 50 en het WK-54. Het Hongarije dat vóór de verloren finale tegen Duitsland, 5 jaar ongeslagen was gebleven. Engeland op Wembley deklasseerde bij hun eerste thuisnederlaag ooit op deze heilige grond. Hongarije kwam in de finale zelfs met 2-0 voor. Verloor in het wonder van Bern alsnog met 3-2 van de Duitsers.



Nederland leerde 20 jaar later ook de Duitse vechtersmentaliteit kennen. Net als Hongarije kwamen ze voor in de finale. Net als de fabuleuze Magyaren, stond Oranje later te pronken zonder beker. Schoonheid in de kiem gesmoord, door moordaardige efficiëntie. Een snor zou later "wraak" nemen. In de ban van de Olympische ring. Het mooie is dat in deze verkiezing ook werd gekeken naar de romantiek in het voetbal. Er waren meerdere verkiezingen in verschillende bladen of zenders. De halve finale tussen Italië en West-Duitsland (4-3, 5 doelpunten in de verlenging) op het WK-70 werd terecht gekozen tot mooiste wedstrijd van de 20ste eeuw. Het WK-70 is, naar mijn mening, dan ook het mooiste WK geweest.

De speler van de eeuw bereikte dat toernooi zijn hoogtepunt. Pelé wordt niet voor niets de Koning genoemd. De tot beste speler van de 20ste eeuw in Europa gekozen Johan Cruijff werd nooit wereldkampioen. Wel de verlosser, die de romantiek terugbracht. J.C. zijn niet voor niets zijn intialen. Deze verkiezingen gingen over de beste elftallen en beste spelers ooit. Een andere Nederlandse voetballer won ook een prestigieuze verkiezing. Een elegante verdedigende middenvelder won de wedstrijd voor het mooiste Panini-voetbalplaatje ooit. Zonder zijn snor zou Abe allang vergeten zijn. Geen aanvaller, eveneens een Abe, die furore maakte of later een standbeeld kreeg bij het stadion van Heerenveen

Abe van den Ban liet de mondhoeken van menig voetballiefhebber krullen. De lach die hij gaf aan de toeschouwers, was de lach die onder zijn gekrulde en gesoigneerde snor schuil ging. De mooiste snor ooit op een voetbalveld. De pretoogjes van Abe van den Ban maakten het af. Abe de verdedigende middenvelder, die nooit een sliding maakte. Alles op techniek en het broekje schoon.

FC Haarlem bestaat niet meer helaas. Echter, twee voetballers van Haarlem staan eeuwig in ieders geheugen gegrift. Hebben geschiedenis geschreven. Ruud Gullit, gekozen tot 's werelds beste voetballer met zijn karakteristieke dreadlocks en Abe van den Ban, de voetballer die na het voetballen kunstenaar werd. Twee levende legendes. Fijnbesnaarde kunstenaars uit de Haarlemse school.

Op 21 juli 1973 was Abe van den Ban het middelpunt van een unieke gebeurtenis tijdens een wedstrijd om de Intertoto Cup tegen de Slowaakse voetbalclub FC Nitra. Van den Ban ergerde zich dermate aan de scheidsrechter, die een aantal grove overtredingen onbestraft liet, dat hij de gele kaart uit de scheidsrechter z'n borstzak trok en deze aan de beste man toonde. Het kwam Van den Ban op een rode kaart te staan. De enige in zijn carrière. Abe, kleurrijker vind je ze niet. Een Nederlandse snor, om trots op te zijn. Wat ik je brom.

tong80

Het einde van doelman Hans van Breukelen als international had beter verdiend. Het EK-92 werd een triest einde van een mooie internationale carrière. Samen met superster Marco van Basten nam hij ongewild afscheid in mineur. En dat nadat Nederland hun misschien wel beste wedstrijd op een groot toernooi had gespeeld tegen de Duitsers in de poule fase. 3-1 met het super trio van Basten, Gullit en Bergkamp in de voorhoede. San Marco werd zelfs voor de derde keer Europees voetballer van het jaar. Ook Gullit, Rijkaard, Bergkamp en Koeman stonden in 1992 in de TOP-10 van deze verkiezing.



Het Nederlands elftal speelde in Zweden op het EK-92 beter dan op het EK-88 in Duitsland. Het geluk ontbrak echter. Hans Van Breukelen zorgde mede door zijn gestopte strafschoppen in de EC-1 finale 1988 tegen Benfica en de gestopte strafschop van de Rus Belanov in hetzelfde jaar in de EK-finale Nederland-Rusland voor een jubelstemming.

Van Basten en van Breukelen waren de helden in 1988. De pechvogels of schlemielen in 1992. Van Breukelen kreeg maar 3 doelpunten tegen in het hele toernooi. Van Basten was in een bloedvorm. De ballen gingen echter op paal en lat. Het zat niet mee. De omhaal in de halve-finale tegen Denemarken, die net over ging kan niemand zich nog herinneren. Geen Kieft die, zoals tegen Ierland op het EK-88, na een mislukt schot van Ronald Koeman een balletje, lullig binnen kopt. Een kniesoor die daar op lette. Zelfs de neus was als een schraalhans verheugd.
Na de 2-2 eindstand en na verlengingen moesten in de halve finale tegen de verrassende Denen strafschoppen worden genomen. Van alle strafschoppen werd er één gemist. Uitgerekend door van Basten. Ik vermoed dat van alle topspelers Marco van Basten het het hoogste scoort qua percentage benutte penalties. Hij benutte er 51 van de 54. Nu werd Schmeichel de held en van Basten de schlemiel.

Hans van Breukelen stopte er niet één. Denemarken naar de finale tegen......West-Duitsland! De Denen wonnen, en het kleine doekje tegen het bloeden was voor Oranje. Misschien een voorbode. Zo'n 30 jaar later is Marco inmiddels mislukt als coach en wordt een pannenkoek genoemd. Als analist bakt hij er ook niet veel van. Co Adriaanse had het begin deze eeuw goed gezien en voorspeld. Die zei dat een goed paard nog geen goede ruiter hoeft te zijn.

Hans Van Breukelen werd amateurpsycholoog van de koude grond. Samen met analist Marco van Basten verkopen ze her en der onzin. Wanneer ze weer eens van een koude kermis thuiskomen, zoals in 1992 staat niet in de sterren geschreven. Een warm onthaal zal het nooit meer worden. De woonbootbewoners kunnen met een gerust hart gaan slapen. Dromend over het EK-88. Toen Nederland het niet meer droog hield en de sterren nog niet waren gevallen.

tong80

Half lege plastic bierglazen en kleine wegwerpaanstekers op het veld, spelersvrouwen die zogenaamd in de prostitutie bijklussen, spelers die netjes, met twee woorden, om een gele kaart voor de tegenstanders vragen. Keurige hockey- en honkbal-ballen en volleybaltrainers die het voor het zeggen hebben bij de topclubs. Iemand die 'Foei, stoute politie agent' roept bij FC Den Bosch.



Het loopt de spuigaten uit in de Nederlandse stadions en op de amateurvelden. Wanneer stopt deze gekte ? Wanneer worden wedstrijden weer eens ouderwets en goed verkloot ? Waar blijven de zwaargewonden na vechtpartijen op de tribunes? Waar blijven de volle bierflesjes, die goed gemikt doel troffen ? Zoals ooit bij NAC en Inter Milaan. Waar zijn de sinaasappelbom en ijzeren staaf gebleven? Waar zijn de sigaar en sigarettenreclames? We snakken naar Bengaalse voetzoekende tijger-kanonkilo knallers in het uit vak. We snakken naar ijdele, megalomane voorzitters en frauderende clubeigenaren.

Vroeger was niet alles beter, maar veel wel. Het voetbal zelf natuurlijk. Maar ook de randzaken waren geen kattenpis. Of voor de kat z'n kut. Toen werd er niet gezeken over een hi ha hondenlul meer of minder. Kon de Kromme gewoon openlijk op het veld racistisch een spleetoog uit Zuid-Korea nadoen tijdens FC Utrecht-PSV. Mocht Johan Derksen op het veld en in de VI iedereen nog figuurlijk en letterlijk afslachten en afzagen. Toen veegde de huidige bondscoach Ronald Koeman ongestraft z'n reet af met een Duits voetbalshirt. Stonden meiden nog gewoon woke te koke i.p.v. dat Joke loopt te stoke dat ze hetzelfde loonstrookje moet krijgen als de Berry van Aerle's van tegenwoordig.

Zoals juni 1979. Nacompetitie FC Groningen-Telstar. FC Groningen leidt met 2-0. Fred Bischot, linksback en aanvoerder van Telstar, staat op het punt om in te gooien tot hij iets langs zijn oor hoort suizen. Een medespeler raapt een mes op dat uit het publiek op het veld is gegooid. Scheidsrechter Bep Thomas staakt de wedstrijd, waarna Telstar ontdaan weigert de wedstrijd te hervatten. De Telstar-spelers worden bekogeld met stenen terwijl ze onder politiebegeleiding het stadion verlaten. Een 41-jarige Groninger wordt gearresteerd als messenwerper. Na het uitspelen van het restant wint FC Groningen met 3-0. Willem 2 zal uiteindelijk promoveren.

Ik was erbij, samen met m'n maten Ton vd Hoek en Harry Gloudemans toen Willem 2 de laatste wedstrijd won. Kan me er weinig meer van herinneren. Zo messcherp is m'n geheugen ook niet meer. Als FC Den [Bosch](https://prf.hn/.../destination:https%3A%2F%2Fcoolblue.nl...) fan was ik wel jaloers. Hetzelfde gevoel dat ik momenteel heb als ik naar de ranglijst kijk van de KKD. Sommige dingen veranderen nooit. Nu nog Koeman straks op het WK, die z'n kont afveegt met een Duits shirt. En niemand die er schande van zal spreken. Alhoewel.............

tong80

Bekijk deze YouTube-video

toen ik daarnet de hoek omging
zeg maar de Boschstraat
dacht ik Henk te zien
het was Henk niet

wie het wel was
weet ik niet
iets verderop leek het Bennie
het was Bennie niet

ik dacht
in een flits, daarnet
is het Bert
het was Bert niet

ook Nol zet ik
uit m'n gedachten
wie zie ik straks
wie zie ik straks niet

er gaan er te veel
het hoekje om
koester de bekommering
koester de grachten

koester Bommel
koester de gedachten
aan de Bommelaars
de echte Bommelse prachten

Herman