Egoisten in het OV

Sorry hoor, maar ik moet het toch even van me afschrijven. Dit weekend kreeg ik te horen dat een goede vriend van me niet lang meer te leven heeft. Ik zal niet in details treden, maar hij vroeg me wel of ik deze week nog langs wilde komen. Als speciale wens wilde hij heel graag dat zijn kat Minoes naar mij toe zou gaan, of ik haar mee wilde nemen na het bezoek. Natuurlijk!

Omdat reizen voor Minoes best stressvol is, ik wilde het wel een beetje fijn voor haar maken. Dus de kat in zo´n vreselijk mandje proberen te proppen, dat was absoluut niet de bedoeling. Gelukkig zag ik zondag een reclame op mijn favoriete kattenwebsite van een mooie grote tas. Zo´n Luis Vuitton tas. Ik dacht, zo´n grote verandering in het leven van Minoes, dat moet wel in stijl gebeuren natuurlijk! Maandagochtend tas gehaald, meegenomen naar mijn vriend en de tas daar open in de kamer gezet. Voor we het wisten, sprong ze er in! Ze vond het helemaal geweldig Ook voorzichtig dichtgeritst, ze vond het geen enkel probleem, was helemaal in haar nopjes. Mijn vriend had een flesje speciaal kattenparfum waar ze kennelijk rustig van worden, dus voor de zekerheid ook de tas hier rijkelijk mee besprenkeld en Minoes verder met rust gelaten (ze bleef zelf in de tas zitten), terwijl wij een moeilijk en emotioneel gesprek hadden.

Toen werd het tijd voor mij en Minoes om te gaan. Tranen met tuiten natuurlijk. Uiteindelijk de tas dichtgeritst en op de achterbank van mijn auto gezet. Toen ik wilde wegrijden, startte de auto niet Omdat het al vrij laat was intussen, met mijn vriend afgesproken dat ik de auto daar zou laten staan en de volgende dag de garage zou bellen. Met Minoes zou ik dan wel met de bus naar huis gaan, in die mooie tas zou ze dat geen probleem vinden leek me.

De bus kwam er gelukkig al snel aan en er was nog plek voor mij en voor Minoes. Omdat ik er emotioneel intussen wel doorheen zat, zette ik de tas op de stoel naast me (ook zodat hij niet vies zou worden natuurlijk) en kletste wat met Minoes, ook om haar gerust te stellen, volgens mij had ze nog nooit in een bus gereisd.

Toen we bijna bij mijn halte waren, stapte er een zwerver in de bus. Vieze kleren, ongewassen haar, een onverzorgde baard en een walm van alcohol om hem heen. Ik zag hoe hij onze kant op kwam, hoewel er nog genoeg plek was in de bus. En ja hoor, hij wilde per se zitten waar ik Minoes had neergezet. Er kwam wat onverstaanbaar gebrabbel uit zijn mond (inclusief weer die alcoholwalm) en hij begon steeds bozer te schreeuwen en tieren. Andere reizigers keken verstoord en vroegen of hij niet ergens anders kon gaan zitten. Maar nee, meneer wilde per se die stoel waar de tas met Minoes op stond. Uiteindelijk ben ik maar opgestaan, heb de tas met Minoes meegepakt en ben twee haltes te vroeg de bus uit gestapt, terwijl de tranen over mijn wangen liepen. Waarom bestaan dit soort mensen toch?

Sorry voor het lange verhaal, ik moest het kennelijk toch kwijt.