quote:

Op vrijdag 31 januari 2025 22:06 schreef flipsen het volgende:
Het ziet er allemaal echt héél vervelend uit hoor

Flipsen Het kost een paar centen, maar dan heb je ook wat

Je hebt het echt goed geregeld! We hebben eigenlijk maar twee dingen die we anders hadden gewild als we hadden geweten wat we nu weten;, de eerste is dat we graag een extra dag in Cafayate zouden zijn geweest (kan zomaar dat je dat in je eerste voorstel had ) en die busrit van Salta naar San Pedro (die over een post of 5-6 aan bod komt ) had beter een vlucht kunnen zijn.

Goedkoop was het niet, maar echt vet goede ‘value for money’

quote:

Op vrijdag 31 januari 2025 22:24 schreef flipsen het volgende:

[..]
Jullie wilden teveel in te weinig dagen he, vooral je vriendin was nogal veeleisend in haar "must see" wensenlijstje
En vliegen tussen Salta en San Pedro de Atacama? Succes! Dat wordt Salta - Buenos Aires - Santiago - Calama

_{Of je had toch een helikopter moeten charteren...}

Wij wilden precies genoeg in de tijd die we hadden

Bus is gewoon kut voor een rit van 10-12 uur (incl grens over), zelfs al was het op zich een OK bus qua comfort. Liever airbus

quote:

Op zondag 2 februari 2025 15:46 schreef Individual het volgende:
Je doet het jezelf aan. Nu zal je weer maanden aan het vlees thuis moeten wennen.

Argentinië is mooi en lekker. Heb je de nieuwe reis van volgende jaar al geboekt?

Nog geen biefstuk gehad sinds ik thuis ben…

Vanmiddag een reis naar Lima geboekt om volgend jaar een weekje de sneeuw en vrieskou te ontduiken

Goed, maar eens verder met schrijven…

In Cachi wederom bij een leuk hotel geparkeerd. Beetje chillen, lunchen, even wat zwemmen, full body massage en later een heel goed diner. Hier hoef je het hotel niet uit. Niet dat er in dat dorp verder wat te doen is, dus dat kwam goed uit.






De volgende dag naar Tilcara gereden, een stukje via een slingerweg waar af en toe een stuk rivier overheen loopt, of koeien, paarden, schapen, rotsblokken, you name it, de weg is voor alles en iedereen.






We kwam, hee, ja, alweer (!), bij een leuk hotel uit, alwaar ze de perfecte kamernummers hebben voor als je dronken bent. Ook handig als je nuchter bent overigens maar de ‘nummers’ zijn gebaseerd op archeologische ontdekkingen nabij het hotel.
Ook hadden ze twee huislamas die soms kwamen buurten.





Het stadje zelf was leuk, met een markt, wat kroegen, voldoende restaurant etc etc.

De hoteleigenaar gaf ons een restaurant tip, dus daar maar gaan eten. Kregen er onder andere lamatartaar! Maar ik heb nog steeds geen idee hoe lama eigenlijk smaakt, want er zat veel knoflook doorheen.



Het restaurant heeft als leuke gimmic dat je een tekening meekrijgt van wat je gegeten en gedronken hebt.

Tilcara is een goed startpunt om wat gekleurde bergen te bekijken.


We kregen een kaart mee en de tip om eerst naar Purmamarca te rijden om de zevenkleurige berg te bekijken, en daarna pas naar Serranía de Hornocal, want dat zou mooier zijn met de stand van de zon.


Bij de afslag naar het dorp stond iemand die alle autos tegenhield, ik netjes raam open en proberen te communiceren maar we begrepen elkaar niet en een handgebaar wat ik interpreteerde als "rij maar door" ben ik maar doorgereden en op zoek gegaan naar een parkeerplek.
Er reed gelukkig net iemand weg, dus auto daar maar neergegooid.

Ze hebben een soort van observatieplatform gemaakt maar daar liepen we eerst voorbij. Na een paar honderd meter kom je bij een of ander hutje waar ze geld vragen zodat vanaf daar nog een stuk kan lopen om die gekleurde heuvel te zien. Veelste warm daarvoor, dus maar omgedraaid en die mensen van dat platform betaald om daarop te mogen (kostte overigens precies hetzelfde als bij dat hutje).

Goed uitzicht, maar ook veel samengeklonterde toeristen.



Maar OK, die heuvel hoef je niet veel tijd voor uit te trekken om het te bekijken, dus we gingen op pad naar Hornocal.
Onderweg daarheen is het overigens ook al mooi.



@flipsen vond dat we daar in het centrum van Humahuace naar een gids met 4x4 moesten zoeken omdat je niet zelf wil rijden op die berg. (de hoteleigenaar zei overigens "gaat goed joh, gewoon zelf rijden").

Bij binnenkomst van de stad/dorp stond iets van toeristenkantoormensen autos naar binnen te zwaaien. Kreeg een heel verhaal via google translate dat je na de rivier moet zoeken naar gidsen met 4x4 maar dat het ook zelf kan en dat ze dat afraden.

OK prima, heb serieus gezocht naar 4x4 lui maar vond die niet en na en x aantal km op een ongeasfalteerde weg werd het ook wel duidelijk dat we die niet meer tegen zouden komen
Maar, er kwamen zo nu en dan normale sedans de berg af, dus dan lukt het ons vast ook wel om naar boven te komen.
En toen opeens waren we er!

Net na dit uhm bord(?) is er een WC die ze in de rimboe van Thailand misschien als luxe zouden ervaren, maar het was gewoon een betonplaat met een gat erin en een paar planken voor een poging tot privacy. Blij dat ik gewoon staand mijn ding kon doen daar, op in een vliegtuig na nog nooit zo hoog gepist



Het was een beetje bewolkt, en de foto laat niet zien hoe mooi het daar echt was.



De weg is onverhard, er ontbreekt af en toe een stukje en er loopt soms wat water overheen. Vangrails vinden ze niet zo heel belangrijk (al hebben ze die op sommige stukken wel), je moet gewoon niet van de weg af rijden...
Maar, in zijn geheel was het ongeveer zoals dat stuk van Cafayate naar Cachi, geen probleem dus. (nu rij ik met enige regelmaat in de bergen en/of op onverharde wegen in Noorwegen, dus waarschijnlijk is mijn perspectief van "valt mee" anders dan dat van jullie... ik was al lang blij dat er niet ook nog een sneeuw en ijs op de wegen lag)


Veilig weer bij het hotel, alwaar een van de lamas druiven aan het eten was. Ik kan geen Spaans, maar het was heel duidelijk dat de receptioniste het dier vermanend aansprak en uiteindelijk kon overtuigen om gras te gaan eten ipv druiven.



De huurauto had overigens interessante waarschuwingen...





Salinas Grandes, de grote zoutvlakte stond ook nog op onze TODO lijst. Ook hier een slingerweg en hoogteverschil.... maar in ieder geval met asfalt, maar ook met rotsen, mini rivieren, dieren, af en toe een auto die uitgebrand langs de weg staat, etc etc.



Bij de zoutvlakte stond er weer iemand met een geel vestje nietsvermoedende toeristen naar binnen te zwaaien middenop de weg. Dus ja, ik rij zo'n mens niet overhoop en rij netjes de parkeerplek op. Daar verdere gele hesjes maar genegeerd, stukje gelopen en wat eten gekocht.
Daarna verder gereden en auto gewoon lang de weg geparkeerd om de volgende fotos te maken, zonder dat gele hesjes vonden dat je daarvoor moet betalen, wat bij het vorige punt wel het geval was.





[ Bericht 52% gewijzigd door Fogel op 10-02-2025 20:48:11 ]

Vanaf de zoutvlakte reden we naar Salta, om er daar achter te komen dat de straatnaam waar we heen moesten niet in Salta maar in San Lorenzo was, maar dat ligt gelukkig maar een kwartiertje ofzo bij elkaar vandaan.

Aangezien route 9, een slingerweg tussen Salta en Tilcara op de heenweg gesloten was, besloten we om die nu maar mee te pakken. Lekkere smalle wegen met veel bos en heel veel bochten. Een stuk leuker dan de snelweg.

Oh, de saga van de stroopwafels (en stroopkoeken, kruidnoten, ketjap en drop....) komt in deze post aan een eind. Want de nieuwe bestemming ipv @flipsen waren de eigenaars van de B&B, ook Nederlanders.
De zak kruidnoten was door de hitte vervormd tot een hartvormig geheel. Er zijn uiteraard vele andere fotos naar @flipsen gestuurd van blije mensen met Nederlands snoepgoed, maar die zal ik hier niet posten omdat hun blije gezichten daar ook op staan.
En jullie kunnen dat soort dingen gewoon in een supermarkt kopen, maar wij dus niet...
Die kruidnoten zijn de volgende dag onder het genot van wat bier en een paar potjes Hnefatafl opgemaakt.



Huurauto ingeleverd, en na een kleine empenadalunch naar Museum of High Altitude Archaeology gelopen. In het museum mag je geen fotos maken, maar daar kan je leren over mensenoffers uit de "pre-Colombiaanse tijd" en El Niño was te zien, een geofferd kind wat door de hoogte, droogte en kou goed bewaard is gebleven.
Bijzonder museum.

Leuke gebouwen ook in het centrum.


Ik had geen zin om een taxichauffeur uit te leggen waar we heen moesten, dus maar een Uber besteld en terug naar de B&B.

Zie dat ik mar weinig fotos heb zonder mensen heel herkenbaar erop, dus deze post is iets leger dan de anderen.

De volgende ochtend werden we opgehaald door een taxi om naar het busstation te gaan. B&B eigenaar zei backuptaxi te zijn indien de taxichauffer zich zou verslapen, mooi aanbod, maar gelukkig was dat niet nodig.

De bus was een dubbeldekker met ruime stoelen, alwaar we op de tweede verdieping zaten, helemaal vooraan. Goed uitzicht! Het eerste deel van de route was via de snelweg naar het noorden en via de slingeweg en zoutvlakte verder richting de grens, en nog verder de hoogte in.

We kwamen de wilde variant van de alpacca tegen.

De grenscontrole is een oefening in bureaucratie! Eerst een rij in om, ja, waarom eigenlijk, Argentinië uitchecken ofzo? Daarna naar luik met nummer 3 omdat we buitenlanders waren. Dat bleek de Chileense instempelbrigade te zijn, we kregen een los printje mee in de pas met het bericht "muy importante". Het zal allemaal wel... maar netjes opgeborgen. Toen weer een nieuwe rij, deze keer met onze koffers. Alle rijen gaan door elkaar heen en je moet een rij doorbreken om achteraan, buiten, in de nieuwe rij te gaan staan. *zucht* en dat met heel veel minder zuurstof dan dichterbij zee.
Maargoed, heel geklooi verder en nadat de chauffeur de passagier zo ongeveer had geteld gingen we verder. Maar niet veel verder. We stopten en moesten de bus uit, geen uitleg of niks. Een medepassagier kon gelukkig zowel Spaans als Engels (ze was Frans, dus ik was voor het eerst onder de indruk over iemand uit dat land ) en kon vertellen dat de passagiers verdeeld zouden worden over twee bussen, een naar San Pedro en de andere naar een andere plek.
Op 4800 meter boven NAP 50 meter met een koffer zeulen kan ik afraden... was blij dat ik die bus in kon en neerploffen en hijgen als een paard met astma.

Na een poos kwamen we in San Pedro de Atacama aan bij een gigantisch groot en modern busstation.



Daar een taxi gevonden en gevraagd of we met een credit card konden betalen, want we hadden nog geen Chileense cash. Ja, geen probleem… ook gevraagd of ie bij een pinautomaat kon stoppen en dat was ook geen probleem.
Mooizo, karren met die handel, natuurlijk eerst (volgens mijn gps) de verkeerde kant op, maar dat bleek nodig te zijn want hij reed naar een tankstation. Na wat gebaren werd het duidelijk dat er binnen een pinautomaat zou moeten staan.
Dat klopte inderdaad, maar dat ding was defect. Chauffeur wist geen andere dus dan maar naar het hotel.
En wat denk je dat er gebeurde toen ik mijn cc tevoorschijn haalde om te betalen? Nee nee, cash only!
Er kwam een receptiepersoon zich met de situatie bemoeien, chauffeur uitleg in het Spaans en wij in het Engels… we kwamen er niet helemaal uit. Bij uitzondering konden ze wat cash uit hun kassa voorschieten zodat de taxi verder kon. Goed geregeld.

Receptiepersoon liep mee naar de kamer en legde wat dingen uit over het zwembad, water, housekeeping en dat soort dingen. En hee, wat vervelend, er stonden wat bubbels klaar. Hate it when that happens



De volgende ochtend moesten we idioot vroeg op om ‘s werelds hoogst liggende voor toeristen toegankelijke geisers te bekijken. Zelfs al was het vroeg, zeer zeker de moeite waard om je nest voor uit te kruipen.






En in een dorp iets verderop hadden ze een hele kudde mer flamingos, drie verschillende types zelfs.


En een maanvallei. Daar is vooral veel niks.


Pride rock(?) bij zonsondergang.


De avond afgesloten met een kerkbezoek

De volgende dag zouden we eigenlijk naar de rode bergen gaan, maar vriendin was de vorige dag al ziek en dus maar een rustdag gepakt (die ze achteraf gezien eerder had moeten pakken).

Fast forward naar de dag daarna dan maar… het was alweer een poos geleden dat we in een vliegtuig zaten, dus hopla, transfer, even vliegen en in Santiago werden we opgewacht door een gids en chauffeur. Onderweg naar het hotel kregen we een bult info over Chile, de stad en een hoop andere dingen.

Het hotel had een naam die me een beetje aan El Chapo deed denken…

Maar dat kon de pret niet drukken, zelfs niet met tralies in de ontbijtzaal (maar ik gok dat die vooral om mensen buiten te laten bedoeld zijn).


Spanjaarden zijn heel goed in parken, dat was ook hier te merken, dus we begonnen de stadstour met de park checken.





Kerkbezoek mag ook niet ontbreken, maar hier hadden ze geen bier…



Dus gingen we maar verder naar het paleisdinges.


Ik merk dat ik maar weinig fotos heb gemaakt op die tour. Niet omdat het niet tof was, maar ik had het gewoonweg te druk om alle indrukken te absorberen


De volgende dag gingen we naar de plek war de regering zit, een leuk havenstadje met stijle hellingen.
Onderweg een pitstop voor wat koffie, maar er was ook een heel winkeldeel met souvenirs en vooral veel wijn ook. Blauwe wijn onder andere. Smaakte raar en ik vraag me af hoeveel smurfen je moet melken om een fles te vullen

Ze hadden ook wat replicas van de beelden uit Rapa Nui staan.


Na de pitstop dus verder en we begonnen bij een museum van een bekende schrijver die zijn huis zelf had gebouwd en gevuld en curiosa. Je mocht daar geen fotos maken van het interieur, maar wel van het uitzicht. En wát een uitzicht!




Steegjes, hoogteverschillen en street art is wel een goede samenvatting van deze stad. Ik vind het tof



Oud en nieuw combineren… oude liften, nieuwe gebouwen, oude gebouwen, oude gebouwen waar nieuwe gebouwen uit groeien, het kan allemaal!





Aangezien de gids doorhad dat we die replicabeelden wel leuk vonden reden we een omweg naar een museum waar een echte stond. En ja, ze hadden de bevolking netjes gevraagd of ze die mee mochten nemen naar het vasteland kunnen de Britten nog iets van leren…


Oh neeeeee, dit weer!? Ja, op de terugweg nog even een wijnproeverij, deze keer mousserend.

Tja, dat was het wel een heel eind. Een reis stampvol indrukken, goede indrukken! Ennuh, die @flipsen weet echt waar hij mee bezig is, de reis was echt iedere euro dik waard!

De terugweg ging lekker smooth, in tegenstelling tot de heenweg. Had een los ticket van Santiago naar Buenos Aires, en van BA via Amsterdam naar Trondheim. Bij de balie in Santiago hebben ze de koffers toch helemaal naar Trondheim ingechecked. Goede service

In deze aluminium vogel was het goed uit te houden.


Beenplek genoeg.

Uitzicht over de Andes. Ze waarschuwden voor turbulentie, maar dat viel erg mee.

Huisjes krijg je zelfs al op de korte vlucht!


En nog een beetje uitzicht aan beide kanten van de grote plas.

quote:

Op vrijdag 28 februari 2025 15:22 schreef MaJo het volgende:
Heel tof verslag! Lijkt me fantastisch om ook eens die kant op te gaan, maar ik denk dat zoonlief dan iets ouder moet zijn

Thanks
Weet niet hoe oud ie nu is, maar als ie geen kinderwagen/trolly meer nodig heeft, waarom wachten?

quote:

Op donderdag 27 februari 2025 23:09 schreef flipsen het volgende:
Leuk reisje, zou ik ook wel eens willen doen
Fijn verslag, lekker veel foto´s, top. Op naar de volgende!

Volgende is Chicago

quote:

Op zaterdag 1 maart 2025 15:18 schreef Individual het volgende:
Leuk verslag! Reizen in Z-America is leuk!

Ga je nu ook naar Peru?
_{ik weet van een reisbureautje die dat doet..}

Weekje geboekt voor volgend jaar alvast. @flipsen mag het stuur weer overnemen, dat beviel eigenlijk best wel heel goed.