Het is vandaag, vrijdag 15 november, precies zestig jaar geleden dat de beste voetballer die Nederland ooit heeft voortgebracht zijn eerste eredivisiestappen zette. Dat deed Johan Cruijff als zeventienjarige blaag aan de Zaagmuldersweg in Stad. Al besefte geen van de 17.500 getuigen dat ze die zondagmiddag bij een historische gebeurtenis aanwezig waren.![b213329a-3d06-3aba-8327-815289bab3f2.jpg?width=1104&height=620&aspect_ratio=1104:620&cb=d201c8dafa373bb264ad6187452e3ee3]()
Het Oosterparkstadion is in de 73 jaar dat het bestond het decor van talloze iconische gebeurtenissen geweest. Zo was Pele er te gast (1959), vierden Feyenoord (1993) en PSV (1992 en 2003) er hun landstitels en werden Europese grootmachten als Atlético Madrid (1983 en 1988) en Internazionale (1983) daar genadeloos afgedroogd.
Vooral geïnteresseerd in NuningaAl die gebeurtenissen steken echter schril af bij 15 november 1964. Al was dat vooral met terugwerkende kracht het geval. Want er was geen Groninger die door had dat ze die zondagmiddag getuige waren van iets bijzonders. De GVAV-fans waren vooral geïnteresseerd in de terugkeer van Winschoter en oud-GVAV'er Klaas Nuninga. Die was een zomer eerder voor een recordbedrag van 275.000 gulden verkocht aan de club uit de hoofdstad.
Ook niet-Groningers hadden trouwens nog nooit van de 17-jarige debutant uit Betondorp gehoord. Zo heeft De Telegraaf het in z'n verslag, net als Het Parool en de Volkskrant, over Kruijff met een k. De Tijd-Maasbode en het Nieuwsblad van het Noorden hebben het over Cruyff met een i-grec, zoals Cruijff later over de grens zou worden genoemd. Ook de leeftijd van de zeventienjarige Cruijff wordt niet altijd goed ingeschat. In de ene krant is-ie zestien, in de andere net achttien. Ajax was kansloos tegen GVAV, maar de enige Amsterdamse treffer werd gemaakt door... Johan Cruijff
![57fd50c7-1c6a-31a6-8b0a-045492da2a36.jpg?width=1104&height=620&aspect_ratio=1104:620&cb=89d6982820ce2c187fdc46b6110ffae1]()
De wedstrijd tussen GVAV en Ajax was er in 1964 overigens één tussen een subtopper en een degradatiekandidaat. De Amsterdammers, getraind door de Brit Vic Buckingham, waren het seizoen dramatisch begonnen en bungelden met zes schamele punten uit tien wedstrijden in de onderste regionen. Het GVAV van coach Tinus van der Pijl stond daarentegen, met vijftien uit tien, in de subtop van de eredivisie. De twee punten bleven die middag in Groningen, want GVAV won, tamelijk overtuigend, met 3-1. Namens de thuisploeg scoorden Gerrit van Tilburg, Piet Fransen en Albert Alma. De enige Amsterdamse treffer werd gemaakt door... Johan Cruijff.
https://i.regiogroei.clou(...)2c187fdc46b6110ffae1'De jonge debutant Kruyff hield als enige Ajacied prettige herinneringen aan het duel over, toen Van Leeuwen een hard schot van Nuninga in zijn richting omboog, 3-1', zo omschreef Het Parool de treffer. De Telegraaf: 'In de laatste fase liet een strijdend GVAV de teugels wat vieren en zodoende kon de jonge Kruyff zijn debuut nog met een doelpunt opfleuren.' En De Tijd-Maasbode: 'Twee ferme schoten van Nuninga, een treffer en een grote misser van Cruyff (3-1), waren het sluitstuk van een wel levendige, maar toch te vaak door overtredingen onderbroken wedstrijd.'
De VolkskrantVoor het overige was de zeventienjarige spillebeen eigenlijk nauwelijks opgevallen. Dat wil zeggen: de correspondent van de Volkskrant wijdde toch nog een klein artikeltje aan het eredivisiedebuut van het wonderkind:
'Johan Kruyff, de nauwelijks achttienjarige debutant van Ajax, was de enige Amsterdammer die met lichte passen de kleedkamer bereikte. Natuurlijk deerde het hem ook, dat Ajax door GVAV naar een kansloze nederlaag was gespeeld, maar als grote troostprijs gold voor hem het doelpunt waarmee hij de enige schutter van Ajax was geworden.'
Geen bewegende beeldenHelaas zijn er geen bewegende beelden gemaakt van het debuut van Johan Cruijff in het betaalde voetbal. Op de televisiepagina van de krant van maandag 16 november snottert het Nieuwsblad van het Noorden daarover: 'In Sport en Beeld ontbrak Groningen. Een verslag van de voetbalwedstrijd GVAV-Ajax, waar velen op gehoopt zullen hebben, bleef uit.'
https://www.rtvnoord.nl/s(...)gen-vergeet-je-nooit
Ik was 11, het was 1974, het Nederlands Elftal was in West-Duitsland bezig in het Oranje de wereld te veroveren. Woonde in de Vogelenzang. Ik vond het wel een leuk idee om een hond te hebben. Ik wilde hem Cruijffie noemen, mijn broer Lassie. Zo heette immers iedere hond. Mijn broer heet Wim voor de duidelijkheid. Een net geboren kind noem je geen Lassie. Of Fikkie, nog erger. 'Heb je het gehoord van Fikkie?' 'Wat dan?' 'Hij heeft weer een vuurtje gestookt.' 'Nu ben je zelf aan het stoken. Fikkie is braaf, die stookt geen vuurtjes.' Het werd, na bemiddeling van de rijdende scheidsrechter, Maurice de Hond, uiteindelijk Cruijffie. Hij bofte dat het geen rooie hond was. Zo bleef ie van beschuldigingen van partijdigheid gevrijwaard.Er was echter een klein probleempje. Cruijffie moest wel eens een kleine of grote boodschap doen. Zelfs als kind begrijp je dat je zo'n beest niet op de WC-pot kunt zetten. Komen je ouders thuis, vinden ze de hond in de pot. Tegenwoordig zou je van seksisme of bestialiteit worden beschuldigd. Sportief als ik ben, en met mijn aangeboren talent voor delegeren, mocht Wim de vuurdoop doorstaan en als eerst Cruijffie langs de goten in de binnenstad leiden.
Van verre zag ik Cruijffie z'n eerste pootje lichten. Ik bloosde van trots. Van binnen stond ik in lichter laaien, van buiten liep ik rood aan van opwinding. Eenmaal terug van de wandeling was Wim uitgelaten en vertelde hij trots over zijn avonturen en belevenissen helemaal in de Oenselsestraat en op het Kerkplein. De dag erna was ik aan de beurt. Maar ja, net op het moment dat ik naar buiten moest begon het te gieten van de regen. Het goot pijpenstelen. Zeiknat kwam ik thuis. Had ook nog eens de eerste helft van Nederland tegen Bulgarije moeten missen. Voor de jonge Herman was dat geen kattenpis. Bedroefd vierde ik de overwinning van mijn helden.
Het enthousiasme doofde sneller dan de opwinding was opgelaaid. Het bleek dat mijn Cruijffie iedere dag uitgelaten moest worden. En dan ook nog eens meerdere keren. Mijn verweer dat ik zo niet genoeg tijd aan m'n huiswerk kon besteden en de schoolresultaten er onder kwamen te lijden, sloeg niet echt aan. Johan Cruijff zou die zomer in West-Duitsland de sterren van de hemel blijven spelen. Mijn sprookje ging als een nachtkaars in de kaarsenfabriek in rook op. Tussen honden en mij is het nooit meer goed gekomen. Ik loop er gewoonlijk met een grote boog omheen.
Als ik tegenwoordig naar de sterren aan de hemel kijk, denk ik nog wel eens aan mijn helden uit de zomer van 1974. Aan mijn hard blaffende, maar lieve Cruijffie, die geen hond kwaad deed. En aan onze nationale held. Cruijffie, die met praatjes voor tien honden en met vuurwerk aan de bal, ons land in vuur en vlam zette. Herman Kuiphof: 'Zijn we er toch in gebuitentuind?' Kijk naar de regenboog. Die verbroedert en tolereert. Al is het maar twee minuten.
tong80
'Als je een speler ziet sprinten, is hij te laat vertrokken.'

Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !