Hallo FOK!leden,
Bijna vier jaar geleden begon ik illegale harddrugs te gebruiken als een manier om tijdelijk te ontsnappen aan mijn wrede realiteit die ik toen niet meer kon verdragen. Ik kampte met overweldigende zware levensproblemen met ernstige psychische aandoeningen waaraan ik al jaren lijdt zonder einde in zicht, en ik ben nu verslaafd aan harddrugs die wel mijn psychische pijn tijdelijk verzachten maar ook mijn leven kan verwoesten als ik niet kan stoppen. De reden waarom ik aan drugs begon is om mijn psychische lijden en ondraaglijke pijn en lijden van mijn psychosegevoeligheid en aanverwante problemen te ontsnappen. Dit begon na mijn laatste zware psychose in de zomer van 2020.
Ik werd toen circa vier maanden gedwongen opgenomen in het Willem ArntsZ gebouw van de psychiatrische instelling Altrecht. Ik werd toen vastgehouden in de zwaar gesloten unit HC5 (High Intensity Care) in de beruchte ‘toren’ van Altrecht. Voor degenen die wat ik heb meegemaakt niet kunnen inleven of voorstellen: Deze gedwongen opname in de ‘toren’ van Altrecht ervaarde echt een martelende hel en ik mijn persoon en geest zwaar getraumatiseerd en gebroken geraakt van deze zwaar ellendige omstandigheden dat ik moest doormaken tijdens die duistere periode van mijn leven toen. Ik verbleef in de gesloten toren van Altrecht voor min of meer vier maanden vast tegen mijn wil, terwijl ik zwaar lijdde aan zware psychoses die mijn rationele denkvermogen en controle over mijn gedrag overheerstte.
Ik zat vast zonder vrijheden in die toren samen met anderen met zwaar ontspoorde psychiatrische patienten en sommigen werden zelfs agressief tegen mij of anderen. Ik werd bijvoorbeeld aangevallen zonder aanleiding door een grote dikke half-transgender neger fysiek aangevallen in de rookruimte. en uiteindelijk heb ik hem in elkaar moeten slaan totdat wij elkaar getrokken werden door het personeel daar. Ze hebben ook de politie ingeschakeld en ik mocht aangifte doen tegen die man omdat er getuigen waren die hebben bevestigd dat hij mij eerst aanviel en de vechtpartij initieerde. Ik mocht eind augustus of begin september van 2020 naar huis met ontslag na vier maanden vast in die inrichting. Ik kreeg na een lange zoektoch eindelijk de juiste medicatie voor mijn psychoses, waardoor ik weer stabiel en normaal genoeg kan functioneren als een volwaardig burger in dit maatschappij.
Mijn acute psychosetoestand is verdwenen door mijn nieuwe medicatie, maar er volgt daarna zware sociale ellende en innerlijke marteling van pijnlijke lege emoties en treiterende gedachtes toen ik weer thuis was en in mijn bed mocht slapen. Ik vond gewoon wakker zijn al ondraaglijk zwaar. Ik heb een serieuze suïcidepoging gedaan door mezelf op te hangen in de trappenhal van mijn woongebouw, maar ik overleefde het doordat de touw dat ik heb gebruikt om mezelf op te hangen na 15/20 seconden in tweeën brak waardoor ik naar beneden viel op de grond. De touw was niet sterk genoeg om mijn gewicht te kunnen dragen kennelijk, maar ik heb toen wel bijna 20 seconden van mijn nek zitten hangen en dat deed echt veel pijn! Ik durfde niet nog een keer mezelf op te hangen daarna omdat het te veel pijn deed en ik kon geen efficiëntere pijnloze manier bedenken om mezelf van kant te maken hier waar ik woon.
Ik heb toen ook aangemeld voor euthanasie bij de levenseinde kliniek, maar na 5/6 maanden werd mijn verzoek voor euthanasie afgewezen omdat ik nog steeds goede kans had om te herstellen en weer gelukkig te worden. Mijn lijden was wel ondraaglijk, maar niet uitzichtloos volgens de levenseinde kliniek. Om in aanmerking te komen voor euthanasie moet er sprake zijn van ondraaglijk en uitzichtloos lijden, maar hoewel ze erkenden dat mijn lijden als ondraaglijk voelde in het moment, was het niet uitzichtloos omdat ik reële kans had om optimaal te herstellen in de toekomst. Ik besloot na mijn afwijzing voor euthanasie om samen met mijn beste vriend die ik al kende van de GGZ drugs te gaan gebruiken in plaats van zelfdoding. Ik wist wel vantevoren waarschijnlijk heel slecht is voor mijn toekomst en gezondheid, maar dat boeide mij niet meer in de helse periode waarin ik toen zat. Mijn drugsgebruik werd steeds meer en meer…
Ik heb vrijwel alle drugs geprobeerd behalve heroïne en crack. Ik heb xtc, mdma, 2cb, shrooms, ketamine, blue69, 3MMC, 4mmc, speed, cocaine en veel meer waarvan ik nu even de namen van ze ben vergeten. Ik raakte eerst verslaafd op Blue69, daarna speed, en en sinds juni van afgelopen zomer ben ik verslaafd geworden aan cocaïne. Ik ben naar meerdere afkickklinieken geweest en ik ga binnenkort weer naar een nieuwe afkickkliniek genaamd ‘de Hoop’ in Dordrecht. Ik heb al heel vaak geprobeerd om op eigen kracht te stoppen, maar dat lukt me niet. Ik kan min of meer twee weken lang nuchter blijven op eigen wil en daarna val ik weer terug ik gebruik.
Ik ben de wanhoop nabij met wat betreft mijn verslavingsproblemen aan harddrugs nu. Ik heb veel weer opgebouwd na mijn zware psychose in 2020, maar vanwege de drugs ben ik weer alles aan het kwijtraken. Mijn contract van mijn goede baan die ik had bij de overheid hier in Utrecht is niet verlengd afgelopen jaar waardoor ik nu in de ziektewet zit zonder baan.Mijn vriendin die ik al 12 jaren ken heeft het anderhalf/twee maanden geleden definitief uitgemaakt met mij voorlopig omdat mijn drugsverslavingen nog steeds zo ernstig overheersend in mijn leven bleef en ze ziet geen toekomst met mij zoals ik nu in het leven sta. Ik geef haar groot gelijk ook en ik neem haar niet kwalijk dat ze mij heeft gedumpt hierover, zoals ik nu ben, kan ik nooit een goede echtgenoot zijn voor haar en een goede vader zijn voor onze toekomstige kinderen. Ik ben een gebroken man die zeer beschadigd is door alles wat ik heb meegemaakt.
Ik worstel met zware negatieve emoties en gedachten zoals wrok, rancune, boosheid, verdriet, schaamte, haatdragendheid, enzovoorts dat ik al jaren blijft verdoven met drugs omdat ik het gewoon niet wil voelen meer. Ik blijf jezelf verdoven met drugs en ik wil wel stoppen maar dat kan ik niet meer doen op mijn eigen kracht. Heeft iemand hier ervaringen of kennis over wat ik hier heb geschreven over mijn verslavingsziekten? Zo ja, hoe kan ik dit oplossen en voorgoed stoppen met de drugsverslavingen die mijn leven nú overheerst? Ik heb niks aan mensen die gaan zeggen dat ik “gewoon” moet stoppen en dat ik heel zwak ben dat ik het niet kan doen blah blah blah 😒. Wat ik ook irritant en nutteloos vind is wanneer mensen denken dat ze een goed accurate beeld hebben van mijn leven en wie ik ben als persoon alleen maar omdat ze mijn topic hebben gelezen. Voor de duidelijkheid, het is niet mogelijk om een ander goed te kennen, alleen gebaseerd op geschreven tekst.
Ik heb wel een goed leven verder met mijn eigen woning in een goede wijk van Utrecht, financieel gezien hoef ik geen zorgen te maken want ik kan altijd op mijn welvarende familieleden rekenen, ik heb ook mijn eigen spaargeld op mijn bankrekening dus ik kan elke dag lekker eten en uitgaan nog steeds, ik heb een hele goede diploma behaald en veel andere achievements die goed uitzien op mijn CV . Sinds ik in Nederland woon, ben ik meestal geliefd en populair binnen mijn sociale netwerken, zolang ik psychisch stabiel ben zonder psychoses en aanverwante problemen die storend of afstotend zijn voor mijn sociale omgeving. Mensen die mij leren kennen als ik nuchter en stabiel ben hebben vaak een heel positieve indruk over mij als persoon, maar sinds mijn drugsverslaving ernstig overheersend is geworden valt dat tegen. Ik ben alles weer aan het kwijtraken en steeds meer mensen nemen afstand van mij vanwege hoe de drugs mijn leven kapot gemaakt hebben. Ik heb een aantal mensen al voor goed weggejaagd of verloren, maar de meesten hebben nog steeds liefde voor mij en vinden het vooral zielig en triest hoe ver ik ben gezakt.
De meesten die mij nu persoonlijk kennen geloven dat ik het wel zal overwinnen en dat ik uiteindelijk sterker eruit zal komen of iets dergelijks. Ze zien nog steeds veel potentie in mij en zijn nog loyaal aan mij, vooral omdat ze geloven in wie ik vroeger was zonder de drugs. Ik wil ze niet teleurstellen, maar ik heb geen kracht meer om te bewijzen dat ik het in me heb om een “super Antilliaan” te zijn. Ik ben gebroken en verslagen in mijn leven nu, ik heb geen wilskracht meer om te overwinnen of een held te zijn voor iedereen. Ik heb jaren mijn best gedaan, maar ik ben uitgeput nu. Ik kan geen held zijn voor anderen of goed leider zijn zoals ik nu ben geworden.
Mijn karakter is door alles wat ik heb meegemaakt ernstig negatief aangetast.en beschadigd geraakt, dit hebben oudere gebruikers hier op FOK! wel gemerkt vanwege de roekeloze topics en ongepast gedrag van mijn account Keep_Walking op dit forum. Heel lang was ik een voorbeeldige gebruiker op FOK! die nooit problemen veroorzaakte of ruzie maakte met andere gebruikers op FOK! forum, maar vanwege mijn zware trauma’s en verergende drugsverslavingen heb ik in de afgelopen vier jaren een hele duisters kant van mezelf getoond en daar voel ik nu spijtig om. Mijn reputatie is inmiddels wel naar de klote gegaan en hele lieve of respectabele gebruikers koesteren gevoelens van minachting en afgunst naar mij, maar ze weten niet waarom ik zo ben gaan gedragen opeens en dat is logisch.
Begrijpen jullie mijn situatie beter nu en voelen jullie empathie of mededogen voor mijn verhaal? Willen jullie feedbank of steunende reacties delen met mij? Wie van jullie herkent veel van mijn worstelingen in hun eigen persoonlijke sfeer?
Ik sta weer op de wachtlijst om weer een lange opname te maken in een gespecialiseerde kliniek om af te kicken van de drugs. Ik verwacht binnen enkele weken mijn afkicktraject te starten en het zal minimaal zes weken duren, en dat mag ook verlengd worden als zes weken niet genoeg is. Ik doe mee aan Narcotics Anonymous meetings in Utrecht en heb al een sponsor die mij gaat begeleiden om de 12 stappenprogramma te gaan doen zodra ik klaar ben met mijn opname straks. Wat nog meer kan ik doen om definitiefclean te blijven van alle illegale drugs, zodat ik weer een goed en gezond leven kan opbouwen en mijn volle innerlijke potentie en kracht zal benutten om positieve bijdragen te leveren aan onze samenleving?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."