Ik was uitgegaan van een totaal mensonterende eerste week en dat valt alleraardigst mee. Gouvenou heeft toch enigszins woord gehouden door de sprinters geen vrij baan te geven.
Behalve het mensonterende tweede weekend nooit twee vlakke ritten achter elkaar. Die heuvelritten zijn niet zwaar genoeg (niet allemaal tenminste) om Pogacar weg te laten rijden, maar wel zwaar genoeg om de sprinters te lossen. Dat biedt hoop voor leuke finales. Al gaat het dan vaak maar om de laatste 10/15 kilometer. Wel een recept voor valpartijen en chaos, hopelijk blijven we dat bespaard.
Als Mathieu nog een keer wat van de Tour wil maken, dan gaat ie nooit meer een betere kans dan deze editie krijgen. Alleen al in de eerste 11 ritten krijgt ie 5 ritten bijna volledig op zijn maat. Ook geel ligt voor het grijpen. Moet ie het mountainbiken nog maar een jaartje uitstellen.
De Pyreneeën. De vlakke aanlopen blijven dood- en doodzonde. Het geeft zo'n rit een hele andere dynamiek als er gelijk geklommen wordt. De Soulor in plaats van de Spandelles is een leuke variatie, fraaie klim sowieso. Op Hautacam hebben ze afgelopen jaar het asfalt vernieuwd, dus dit kon niet uitblijven natuurlijk. De combinatie Soulor - Hautcam is prima. De klimtijdrit had dan van mij niet gehoeven. Liever een vlakke tijdrit van 30/40 kilometer. Dan rit 14 naar Superbagnères . De eerste 110 kilometer is exact gelijk aan de eerste 110 kilometer van rit 14 van dit jaar, wat origineel. Was dan toch in Lourdes begonnen, of liever nog dichter bij de Tourmalet. Koud de Tourmalet op, dat was echt een topshow geweest. Vanaf het klimmen in ieder geval een prima rit. Het was al bekend, maar mooi om Superbagnères te zien.
Daarna sprinten in Carcassonne, een unipuerto op de Ventoux en dan nogmaals sprinten. Matig.
De eerste echte Alpenrit over de Glandon, Madeleine en finish op de Col de la Loze is dan wel top. Drie keer HC, dat mag er wezen. Verwacht ook dat de vlucht hier nog niet weg is als ze aan de Glandon beginnen, dus dat kan een mooie show worden. De rit naar La Plagne is kort, maar wel krachtig. Het is niet al te lastig aan het begin, maar in ieder geval constant op en af. Ideaal als laatste bergrit waardoor klassementsrenners alles of niets-pogingen kunnen doen. Cote d'Hery vervangen door de Col de l'Arepettaz was helemaal perfect geweest. Een van de leukste beklimmingen die ik ooit gefietst heb. Die start op dezelfde plek en komt ook op dezelfde plek weer uit. Maar goed, de Col du Pre in plaats van de Cormet de Roseland is ook prima, biedt ook mogelijkheden voor een alles of niets aanval. En dan mag La Plagne er ook wezen.
Rit 20 is een echte aanvallersrit, daar zijn er maar weinig van eigenlijk, prima toevoeging. En de Champs-Elysees, tja. Ik ga er nooit fan van worden.
+ De Alpenritten
+ Prima poging om te veel sprints tegen te gaan
+ Veel mogelijke winnaars in de heuvelritten.
+ Volledige Franse ronde.
- Niet enkele ritten met een klassieke afstand.
- Tijdritkilometers blijven beperkt.
- De weekenden komen er wel erg karig van af.
- Zeven bergritten, zeven keer aankomst bergop. Dat had één of twee keer anders mogen zijn.
Gegeven de start in Noordwest Frankrijk valt het mij niet tegen. Het parcours krijgt een 7.