TDF Tour de France 2025
Op naar Parijs. Wie gaat er winnen? Wie gaat er gepakt worden met doping? Genoeg te bespreken dus. :)
Vorige rit Agen - Pau
De rit begon interessant, nouja al voor de rit. Roglic zou niet meer opstappen. Zeer jammer voor de koers en de symphatieke Primoz. Die zal nu voor zijn vierde Vuelta gaan als back up plan. Misschien kan die daar Juan Ayuso treffen, want die stapte al snel af in de rit. Hij was van start gegaan met een positieve covid test maar voelde zich snel bagger op de fiets. Hopelijk maakt het covidspook niet meer slachtoffers, best veel renners die zijn afgestapt vanwege ziekte nu. Pogacar gaf er trouwens geen fuck om dat Ayuso moest afstappen.
In begin van de rit was er een grote ontsnapping van een omvangrijke kopgroep met onder andere Matje, Ooijer, FVDB2, Kwiat, de snor Cort, Mohoric , wieltjesplakker Rui Costa en Adam Yates. Adam Yates was als een betonnen blok voor de rest van de groep. Visma, Quickstep en Ineos begonnen onder ander hard te rijden om de groep terug te halen. De snor Cort vertrok later nog met Grégoire, Kwiatkowski en Bernard maar ook die groep kon niet meer wegblijven.
Schijnt dat Cort trouwens zijn snor gaat verven voor morgen.
Nouja we gingen weer sprinten dus, al werd er goed doorgereden en vielen mannen als Cavendish en Groenewegen weg. Jasper Philipsen pakte zijn tweede rit voor weeer Wout van Aert. Er was nog een valpartij aan de finish met veroorzaker Maxim Van Gils, Amaury Capiot en Cees Bol. De jury heeft besloten dat Van Gils een boete moet betalen van 1500 Zwitserse Frank voor zijn kapsel move. Daarnaast verliest de Belg 60 punten in de UCI-ranking.
Startplaats Pau
We komen er eigenlijk elk jaar wat een genot toch. Met 77.066 inwoners is het de grootste stad en tevens prefectuur van het departement Pyrénées-Atlantiques. Tot 1914 was Pau een mondain kuuroord, waar vooral Engelsen de gezonde berglucht kwamen opzoeken. De villa's uit die dagen hebben plaatsgemaakt voor betonnen flatgebouwen met appartementen. Sinds een aantal jaren op fok is het een stad die veel emoties los maken. De Italiaan Alfredo Binda won er in 1930 als eerste. Vorig jaar startte ook net als dit jaar een rit in Pau, die werd gewonnen door Jai Hindley. En gisteren won Jasper Philpsen dus de rit naar Pau toe.
Om Pau te eren wil ik wat oud werk van @Rellende_Rotscholier laten zien. Stiekem zit hij namelijk te fokken vanuit Pau. Speciaal voor Thierry Gouvenou en de asociale ASO heb ik deze weer naar boven gehaald
Ok, ik begrijp dat er weer wat frustatie uit moet:
Zullen we maar zo snel mogelijk wegrijden uit Pau, hup onderweg naar Saint-Lary-Soulan en een aantal mooie beklimmingen en een bedevaartsoord.
De rit
- Nog 112,5 km Lourdes : Het Zuid-Franse Lourdes is een van de voornaamste katholieke bedevaartsoorden ter wereld. In 1858 zou de Maagd Maria daar verschenen zijn aan de toen 14-jarige Bernadette Soubirous. Sindsdien verblijven elk jaar meer dan 6 miljoen bedevaarders of bezoekers in Lourdes, met een georganiseerde bedevaart, in familie of gewoon voor een bezoek aan het Heiligdom.
- Nog 82 km tussensprint Esquieze-Sere: Een klein dorpje, het schijnt in de regio bekend te staan als hub voor tarwe.
- Nog 80-61 km: Col du Tourmalet (19 km aan 7,4%). Een bekende klim in de tour, HC categorie. Op de top van deze Tour-klassieker wordt de Souvenir Jacques Goddet vergeven, een prijs ter ere van de overleden Goddet.
- Nog 36-28 km: Hourquette d’Ancizan (8,2 km aan 5,1%), een klim van de tweede categorie.
- Nog 12 km: Het dorp Saint-Lary-Soulan, hieronder staat meer uitleg over het dorpje dat aan het begin van de klim van de Pla d’Adet ligt.
- Nog 10-0 km: Pla d’Adet (10,6 km aan 7,9%), nog een klim van de buitencategorie.
Finishplaats Saint-Lary-Soulan (nouja soort van, op de berg is niet zoveel)
Saint-Lary-Soulan is een charmant dorpje in de Franse Pyreneeën, bekend om zijn toeristische aantrekkingskracht zowel in de winter als in de zomer. Saint-Lary-Soulan ligt in het departement Hautes-Pyrénées, in de regio Occitanie, dicht bij de Spaanse grens en telt 1084 inwoners. Het dorp heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot de middeleeuwen. De historische architectuur is nog steeds zichtbaar in de oude gebouwen en straten.
Saint-Lary-Soulan ontwikkelde zich tot een toeristische bestemming met de aanleg van de eerste skifaciliteiten in de jaren 1950.Het dorp is vooral bekend als een populair skioord. Het skigebied Saint-Lary heeft meer dan 100 kilometer aan pistes en moderne faciliteiten voor skiën, snowboarden en andere wintersporten. Saint-Lary-Soulan staat ook bekend om zijn thermale baden en spa's, die natuurlijke bronnen gebruiken om ontspanning en therapeutische behandelingen te bieden.Saint-Lary-Soulan biedt net als dorpen in de regio een scala aan eetgelegenheden waar bezoekers kunnen genieten van de lokale Pyrenese keuken. Specialiteiten zijn onder andere garbure (een stevige soep), confit de canard en diverse kaas- en vleesgerechten.
Tijden
Start: 13:05 uur
Finish: ongeveer 17:35 uur
Live op NOS vanaf 13:00 uur
Live op Sporza vanaf 12:55 uur
Live op HBO Max vanaf 12:45 uur
Weer
In het dal zal het ongeveer 25 graden worden, bovenop de Tourmalet ongeveer 14 graden. Het ziet eruit als een zonnige dag. In de bergen kunnen er wat meer wolken aanwezig zijn met een hele klein kans op neerslag. Verder geen bijzonderheden.
Glazen bol
1. Tadej Pogacar. Ik ga ervan uit dat deze rit gaat naar de klassementsrenners. Wie is er beter Pogi of Vingegaard?
2. Jonas Vingegaard. Wie is er beter Pogi of Vingegaard?
3. Remco Evenepoel. Net wat minder berg op dan de bovenstaande twee lijkt het.
4. João Almeida. Maar misschien heeft Ayuso over hem heen gehoest. Dat zijn geen grote vrienden. Maar anders moet het best goed gaan, of anders doet Adam Yates het wel.
5. Carlos Rodriguez. Denk de best of the rest, los van de UAE knechten. Won vorig jaar ook mooie bergrit met HC klim erin.
[ Bericht 0% gewijzigd door Momo op 13-07-2024 00:34:04 ]
De rit begon interessant, nouja al voor de rit. Roglic zou niet meer opstappen. Zeer jammer voor de koers en de symphatieke Primoz. Die zal nu voor zijn vierde Vuelta gaan als back up plan. Misschien kan die daar Juan Ayuso treffen, want die stapte al snel af in de rit. Hij was van start gegaan met een positieve covid test maar voelde zich snel bagger op de fiets. Hopelijk maakt het covidspook niet meer slachtoffers, best veel renners die zijn afgestapt vanwege ziekte nu. Pogacar gaf er trouwens geen fuck om dat Ayuso moest afstappen.
In begin van de rit was er een grote ontsnapping van een omvangrijke kopgroep met onder andere Matje, Ooijer, FVDB2, Kwiat, de snor Cort, Mohoric , wieltjesplakker Rui Costa en Adam Yates. Adam Yates was als een betonnen blok voor de rest van de groep. Visma, Quickstep en Ineos begonnen onder ander hard te rijden om de groep terug te halen. De snor Cort vertrok later nog met Grégoire, Kwiatkowski en Bernard maar ook die groep kon niet meer wegblijven.
Schijnt dat Cort trouwens zijn snor gaat verven voor morgen.
Nouja we gingen weer sprinten dus, al werd er goed doorgereden en vielen mannen als Cavendish en Groenewegen weg. Jasper Philipsen pakte zijn tweede rit voor weeer Wout van Aert. Er was nog een valpartij aan de finish met veroorzaker Maxim Van Gils, Amaury Capiot en Cees Bol. De jury heeft besloten dat Van Gils een boete moet betalen van 1500 Zwitserse Frank voor zijn kapsel move. Daarnaast verliest de Belg 60 punten in de UCI-ranking.
Startplaats Pau
We komen er eigenlijk elk jaar wat een genot toch. Met 77.066 inwoners is het de grootste stad en tevens prefectuur van het departement Pyrénées-Atlantiques. Tot 1914 was Pau een mondain kuuroord, waar vooral Engelsen de gezonde berglucht kwamen opzoeken. De villa's uit die dagen hebben plaatsgemaakt voor betonnen flatgebouwen met appartementen. Sinds een aantal jaren op fok is het een stad die veel emoties los maken. De Italiaan Alfredo Binda won er in 1930 als eerste. Vorig jaar startte ook net als dit jaar een rit in Pau, die werd gewonnen door Jai Hindley. En gisteren won Jasper Philpsen dus de rit naar Pau toe.
Om Pau te eren wil ik wat oud werk van @Rellende_Rotscholier laten zien. Stiekem zit hij namelijk te fokken vanuit Pau. Speciaal voor Thierry Gouvenou en de asociale ASO heb ik deze weer naar boven gehaald
Ok, ik begrijp dat er weer wat frustatie uit moet:
Zullen we maar zo snel mogelijk wegrijden uit Pau, hup onderweg naar Saint-Lary-Soulan en een aantal mooie beklimmingen en een bedevaartsoord.
De rit
- Nog 112,5 km Lourdes : Het Zuid-Franse Lourdes is een van de voornaamste katholieke bedevaartsoorden ter wereld. In 1858 zou de Maagd Maria daar verschenen zijn aan de toen 14-jarige Bernadette Soubirous. Sindsdien verblijven elk jaar meer dan 6 miljoen bedevaarders of bezoekers in Lourdes, met een georganiseerde bedevaart, in familie of gewoon voor een bezoek aan het Heiligdom.
- Nog 82 km tussensprint Esquieze-Sere: Een klein dorpje, het schijnt in de regio bekend te staan als hub voor tarwe.
- Nog 80-61 km: Col du Tourmalet (19 km aan 7,4%). Een bekende klim in de tour, HC categorie. Op de top van deze Tour-klassieker wordt de Souvenir Jacques Goddet vergeven, een prijs ter ere van de overleden Goddet.
- Nog 36-28 km: Hourquette d’Ancizan (8,2 km aan 5,1%), een klim van de tweede categorie.
- Nog 12 km: Het dorp Saint-Lary-Soulan, hieronder staat meer uitleg over het dorpje dat aan het begin van de klim van de Pla d’Adet ligt.
- Nog 10-0 km: Pla d’Adet (10,6 km aan 7,9%), nog een klim van de buitencategorie.
Finishplaats Saint-Lary-Soulan (nouja soort van, op de berg is niet zoveel)
Saint-Lary-Soulan is een charmant dorpje in de Franse Pyreneeën, bekend om zijn toeristische aantrekkingskracht zowel in de winter als in de zomer. Saint-Lary-Soulan ligt in het departement Hautes-Pyrénées, in de regio Occitanie, dicht bij de Spaanse grens en telt 1084 inwoners. Het dorp heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot de middeleeuwen. De historische architectuur is nog steeds zichtbaar in de oude gebouwen en straten.
Saint-Lary-Soulan ontwikkelde zich tot een toeristische bestemming met de aanleg van de eerste skifaciliteiten in de jaren 1950.Het dorp is vooral bekend als een populair skioord. Het skigebied Saint-Lary heeft meer dan 100 kilometer aan pistes en moderne faciliteiten voor skiën, snowboarden en andere wintersporten. Saint-Lary-Soulan staat ook bekend om zijn thermale baden en spa's, die natuurlijke bronnen gebruiken om ontspanning en therapeutische behandelingen te bieden.Saint-Lary-Soulan biedt net als dorpen in de regio een scala aan eetgelegenheden waar bezoekers kunnen genieten van de lokale Pyrenese keuken. Specialiteiten zijn onder andere garbure (een stevige soep), confit de canard en diverse kaas- en vleesgerechten.
Tijden
Start: 13:05 uur
Finish: ongeveer 17:35 uur
Live op NOS vanaf 13:00 uur
Live op Sporza vanaf 12:55 uur
Live op HBO Max vanaf 12:45 uur
Weer
In het dal zal het ongeveer 25 graden worden, bovenop de Tourmalet ongeveer 14 graden. Het ziet eruit als een zonnige dag. In de bergen kunnen er wat meer wolken aanwezig zijn met een hele klein kans op neerslag. Verder geen bijzonderheden.
Glazen bol
1. Tadej Pogacar. Ik ga ervan uit dat deze rit gaat naar de klassementsrenners. Wie is er beter Pogi of Vingegaard?
2. Jonas Vingegaard. Wie is er beter Pogi of Vingegaard?
3. Remco Evenepoel. Net wat minder berg op dan de bovenstaande twee lijkt het.
4. João Almeida. Maar misschien heeft Ayuso over hem heen gehoest. Dat zijn geen grote vrienden. Maar anders moet het best goed gaan, of anders doet Adam Yates het wel.
5. Carlos Rodriguez. Denk de best of the rest, los van de UAE knechten. Won vorig jaar ook mooie bergrit met HC klim erin.
[ Bericht 0% gewijzigd door Momo op 13-07-2024 00:34:04 ]
Vingegaard, makkelijk.
Aan deze tekst kunnen geen rechten worden ontleend.
Ik ben geen robot.
niet bang voor ban
I stand with (the) Netherlands. w/
Ik ben geen robot.
niet bang voor ban
I stand with (the) Netherlands. w/
Degene die bergop(lang en steil) het beste fietst wint de ronde, jammer dat Vingegaard niet voor de Giro+Tour+Vuelta is gegaan, de afgelopen jaren en dit jaar.
Aan deze tekst kunnen geen rechten worden ontleend.
Ik ben geen robot.
niet bang voor ban
I stand with (the) Netherlands. w/
Ik ben geen robot.
niet bang voor ban
I stand with (the) Netherlands. w/
Maunus Koud heeft een weddenschap verloren en moet nu zijn snor laten verven op de rustdag. Blauw gaat voorlopig aan de leiding.
inderdaad lekker compacte op! maar omdat ik toch wat miste over de aankomstberg, heb ik ChatGPT een stukje laten schrijven.
Vandaag finisht de Tour de France op de iconische Pla d'Adet, een klim die elke renner slapeloze nachten bezorgt. De berg, met een lengte van 10,7 kilometer en een gemiddelde stijging van 8,3%, is een ware marteling voor de benen en een test voor de wilskracht. Hier worden kampioenen geboren, mythen gecreëerd en dromen in rook opgeblazen, meestal vergezeld van de vraag: "Waarom doe ik dit ook alweer?"
De Pla d'Adet maakte zijn intrede in de Tour in 1974, toen de Spaanse klimmer Vicente López Carril als eerste bovenkwam. Sindsdien hebben legendes zoals Bernard Hinault, die in 1986 de klim opreed alsof hij achtervolgd werd door een kudde boze stieren, en Rafał Majka, die in 2014 triomfeerde, hun stempel gedrukt op deze beruchte finish. Natuurlijk kunnen we Lance Armstrong niet vergeten, die in 2001 iedereen liet geloven dat hij een motor in zijn benen had - iets wat later minder ver van de waarheid bleek dan we dachten. Lance bewees dat zelfs de grootste berg kan worden bedwongen met genoeg vastberadenheid, training en een snufje... magie.
Dit jaar is de concurrentie fel en de verwachtingen hooggespannen. Tadej Pogačar, de jonge Sloveense sensatie, lijkt in topvorm en heeft al meerdere keren bewezen dat hij een meester in het klimmen is, zolang hij zijn ontbijt niet vergeet. Jonas Vingegaard, de Deense krachtpatser, heeft zijn zinnen gezet op een glorieuze overwinning en traint naar verluidt door middel van geavanceerde methoden zoals "adembenemend hard fietsen" en "zo min mogelijk op zijn gezicht vallen." Er gaan zelfs geruchten dat Jonas experimenteert met een CO-rebreather om sneller de berg op te kunnen - of was dat gewoon een rookmelder die vals alarm gaf?
En Richard Carapaz, de Ecuadoraanse klimmer, staat bekend om zijn vermogen om op het laatste moment een allesbeslissende aanval te plaatsen, mogelijk dankzij het eten van speciaal geselecteerde bananen met superkrachten.
Naast de strijd om de overwinning, hangen er altijd donkere wolken boven de Tour de France. De geschiedenis van de race is doorspekt met verhalen over wonderbaarlijke prestaties en mysterieuze krachten die renners tot ongekende hoogtes brachten. Wie herinnert zich niet de 'speciale mix' van Lance Armstrong, die zelfs een slak de Mont Ventoux op had kunnen krijgen? Of de geruchten over renners die mysterieuze pakjes van de 'witte jassen brigade' ontvingen net voor de klim? Het publiek kijkt altijd met een mix van bewondering en nieuwsgierigheid toe, want uiteindelijk houden we allemaal van een goed verhaal.
Dit jaar zijn er echter nieuwe helden en hopelijk wat minder verdachte verhalen. De strijd om Pla d'Adet zal waarschijnlijk een spektakel zijn, met renners die zich omhoog worstelen terwijl ze hun diepste angsten onder ogen zien (en misschien af en toe een stukje gelletjes naar binnen werken die wat te veel energie lijken te geven). De fans langs de kant zullen zoals altijd luidkeels hun favorieten aanmoedigen, terwijl ze zich afvragen of ze ooit zo gek zouden zijn om zelf op een fiets te stappen.
Dus wie zal dit jaar als eerste de top bereiken? Zal het de onverschrokken Pogačar zijn, de onstuitbare Vingegaard, of misschien de altijd verrassende Carapaz? Eén ding is zeker: de Pla d'Adet zal, zoals altijd, spektakel en heroïek leveren, met een vleugje twijfel en een flinke dosis humor. Bereid je voor op een dag vol drama, adrenaline en misschien een paar geheimen die we nooit te weten zullen komen.
Vandaag finisht de Tour de France op de iconische Pla d'Adet, een klim die elke renner slapeloze nachten bezorgt. De berg, met een lengte van 10,7 kilometer en een gemiddelde stijging van 8,3%, is een ware marteling voor de benen en een test voor de wilskracht. Hier worden kampioenen geboren, mythen gecreëerd en dromen in rook opgeblazen, meestal vergezeld van de vraag: "Waarom doe ik dit ook alweer?"
De Pla d'Adet maakte zijn intrede in de Tour in 1974, toen de Spaanse klimmer Vicente López Carril als eerste bovenkwam. Sindsdien hebben legendes zoals Bernard Hinault, die in 1986 de klim opreed alsof hij achtervolgd werd door een kudde boze stieren, en Rafał Majka, die in 2014 triomfeerde, hun stempel gedrukt op deze beruchte finish. Natuurlijk kunnen we Lance Armstrong niet vergeten, die in 2001 iedereen liet geloven dat hij een motor in zijn benen had - iets wat later minder ver van de waarheid bleek dan we dachten. Lance bewees dat zelfs de grootste berg kan worden bedwongen met genoeg vastberadenheid, training en een snufje... magie.
Dit jaar is de concurrentie fel en de verwachtingen hooggespannen. Tadej Pogačar, de jonge Sloveense sensatie, lijkt in topvorm en heeft al meerdere keren bewezen dat hij een meester in het klimmen is, zolang hij zijn ontbijt niet vergeet. Jonas Vingegaard, de Deense krachtpatser, heeft zijn zinnen gezet op een glorieuze overwinning en traint naar verluidt door middel van geavanceerde methoden zoals "adembenemend hard fietsen" en "zo min mogelijk op zijn gezicht vallen." Er gaan zelfs geruchten dat Jonas experimenteert met een CO-rebreather om sneller de berg op te kunnen - of was dat gewoon een rookmelder die vals alarm gaf?
En Richard Carapaz, de Ecuadoraanse klimmer, staat bekend om zijn vermogen om op het laatste moment een allesbeslissende aanval te plaatsen, mogelijk dankzij het eten van speciaal geselecteerde bananen met superkrachten.
Naast de strijd om de overwinning, hangen er altijd donkere wolken boven de Tour de France. De geschiedenis van de race is doorspekt met verhalen over wonderbaarlijke prestaties en mysterieuze krachten die renners tot ongekende hoogtes brachten. Wie herinnert zich niet de 'speciale mix' van Lance Armstrong, die zelfs een slak de Mont Ventoux op had kunnen krijgen? Of de geruchten over renners die mysterieuze pakjes van de 'witte jassen brigade' ontvingen net voor de klim? Het publiek kijkt altijd met een mix van bewondering en nieuwsgierigheid toe, want uiteindelijk houden we allemaal van een goed verhaal.
Dit jaar zijn er echter nieuwe helden en hopelijk wat minder verdachte verhalen. De strijd om Pla d'Adet zal waarschijnlijk een spektakel zijn, met renners die zich omhoog worstelen terwijl ze hun diepste angsten onder ogen zien (en misschien af en toe een stukje gelletjes naar binnen werken die wat te veel energie lijken te geven). De fans langs de kant zullen zoals altijd luidkeels hun favorieten aanmoedigen, terwijl ze zich afvragen of ze ooit zo gek zouden zijn om zelf op een fiets te stappen.
Dus wie zal dit jaar als eerste de top bereiken? Zal het de onverschrokken Pogačar zijn, de onstuitbare Vingegaard, of misschien de altijd verrassende Carapaz? Eén ding is zeker: de Pla d'Adet zal, zoals altijd, spektakel en heroïek leveren, met een vleugje twijfel en een flinke dosis humor. Bereid je voor op een dag vol drama, adrenaline en misschien een paar geheimen die we nooit te weten zullen komen.
Mja
Pogi hopelijk. Anders gaan we een matig vervolg krijgen ben ik bang. Of gewoon Remco, zou ook leuk zijn 
Pogi denkt weer eens niet na en sprint het laatste stukje Tourmalet bij Vingi weg en daalt als een idioot naar beneden. vreet zich vol met gelletjes en haalt na een solo van 65 km van Aert 100 meter voor de top van de Pla d'adet in......
There are 2 Situations that drives an man Crazy: With and without wife
Wanneer een man de deur van zijn auto voor zijn vrouw openhoud is of de auto nieuw of zijn vrouw
Sorry, mind closed until further notice🍷
Wanneer een man de deur van zijn auto voor zijn vrouw openhoud is of de auto nieuw of zijn vrouw
Sorry, mind closed until further notice🍷
Poging van ChatGPT om een stuk te schrijven over Pau met pure, oprechte afkeer:quote:Op zaterdag 13 juli 2024 07:34 schreef TommyL0204 het volgende:
Zelfs chatgpt zou niet die pure, oprechte afkeer van R_Rb jegens Pau kunnen simuleren
Ah, Pau. De stad die elke wielrenner in de Tour de France vreest en haat, en met goede reden. Je zou denken dat een plek die zo vaak wordt aangedaan door de Tour wat charme en gastvrijheid zou hebben, maar nee. Pau is als die saaie oom die elk familiefeest verpest met zijn eindeloze klaagzangen en slechte grappen. Laten we eerlijk zijn, als er een hel bestaat voor wielrenners, dan is het waarschijnlijk een eindeloze rondjes in en om Pau.
De stad zelf, opgescheept met een identiteitscrisis. Is het een historische stad? Een toeristische trekpleister? Niemand weet het echt, en het lijkt erop dat Pau het zelf ook niet weet. Het probeert een soort pittoreske charme uit te stralen met zijn oude gebouwen en "mooie" uitzichten, maar het voelt allemaal zo geforceerd. Alsof je naar een slecht toneelstuk kijkt waarin de acteurs zelf niet eens geloven in hun rollen.
En dan die wegen. Geen enkele renner die er niet van overtuigd is dat ze ontworpen zijn door iemand met een sadistische neiging. Smalle straten, steile hellingen, en kasseien die je tanden doen klapperen als een goedkope Halloween-decoratie. Elke rit door Pau voelt als een beproeving, een straf die je uitzit omdat je nu eenmaal geen keus hebt. En de bewoners? Ze lijken wel immuun voor de charme van de wielersport. Geen juichende menigten, geen aanmoedigingen, alleen maar stugge blikken die zeggen: "Waarom zouden we hier ook maar enige vorm van enthousiasme tonen?"
Het weer in Pau is ook een verhaal apart. Het is alsof de stad een persoonlijk contract heeft met de weergoden om altijd net slecht genoeg te zijn om het onaangenaam te maken, maar niet slecht genoeg om de race te annuleren. Regen die net lang genoeg aanhoudt om de wegen glad te maken, wind die altijd tegen lijkt te zijn, en zon die zo fel is dat je je afvraagt of de stad ergens een geheime zonsverduistering verbergt.
En dan de aankomst in Pau, altijd gepaard met een soort wrange nasmaak. Je haalt de finishlijn en in plaats van euforie, voel je alleen maar opluchting dat je dit stadsdrama hebt overleefd. Geen triomf, geen glorie, alleen de bittere realisatie dat je weer een dag hebt doorstaan in het minst inspirerende deel van de Tour.
Pau is een stad die niets biedt behalve frustratie en teleurstelling, een plaats die je doet verlangen naar elke andere etappe, elke andere stad, zolang het maar niet Pau is.
Mja
Chat gevraagd om het stukje nog iets cynischer en harder te maken:
Ah, Pau. De naam alleen al is genoeg om bij menig wielrenner koude rillingen en een diepe zucht van wanhoop te ontlokken. Deze ellendige plek lijkt wel het favoriete speeltje van een wrede god die een hekel heeft aan alles wat met fietsen te maken heeft. Als de Tour de France een toneelstuk is, dan is Pau het lachwekkende, zinloze intermezzo waar iedereen met tegenzin doorheen moet.
Pau is de hoofdstad van saaiheid en misère. Een stad die zichzelf graag op de borst klopt vanwege haar "rijke geschiedenis" en "prachtige architectuur", maar eerlijk gezegd, het voelt allemaal zo geforceerd als een glimlach op een pasfoto. De gebouwen zien eruit alsof ze wanhopig proberen indruk te maken, maar falen miserabel. Het lijkt alsof ze zeggen: "Kijk naar mij! Ik ben historisch!" terwijl niemand echt om ze geeft. De charme is ver te zoeken, net als enige vorm van oprechte gastvrijheid.
De wegen in Pau lijken ontworpen te zijn door iemand met een diepe afkeer voor fietsers. Smalle, kronkelige straatjes die nergens heen lijken te gaan, hellingen die je longen uit je lijf trekken en kasseien die je achterwerk omvormen tot een warboel van pijn. Elke rit door deze stad is een martelgang, een sadistische beproeving die je geestelijke weerbaarheid tot het uiterste test. En dat alles terwijl de bewoners, met hun stugge gezichten en onverschillige blikken, je het gevoel geven dat je niet welkom bent.
Het weer in Pau is een ander verhaal van treurigheid. Het is alsof de stad een exclusieve deal heeft met de slechtste weergoden in het universum. Regen die net genoeg valt om alles glibberig en gevaarlijk te maken, wind die altijd vanuit de verkeerde hoek komt en een zon die je huid doet verbranden zonder ooit echt warm aan te voelen. Het weer in Pau is als de kers op de zure taart van ellende.
En dan is daar de finish in Pau. Geen triomfantelijke climax, maar een schrale, kleurloze anti-climax. Je kruist de streep en in plaats van vreugde voel je alleen maar opluchting dat deze nachtmerrie van een etappe voorbij is. De bittere nasmaak van deze misplaatste halte in de Tour de France blijft hangen, lang nadat je de stad hebt verlaten.
Pau is de eeuwige grindbak van de Tour, de plek waar dromen komen om te sterven en waar elke pedaalslag een pijnlijke herinnering is aan het feit dat niet elke plek in Frankrijk charmant en gastvrij kan zijn. Het is de stad die je doet verlangen naar de saaie, maar toch bevrijdende vlaktes van Picardië, of de inspirerende hoogtes van de Alpen. Pau is een litteken in de ziel van de Tour, een herinnering aan het feit dat zelfs de mooiste reis zijn donkere, ellendige hoofdstukken heeft.
Ah, Pau. De naam alleen al is genoeg om bij menig wielrenner koude rillingen en een diepe zucht van wanhoop te ontlokken. Deze ellendige plek lijkt wel het favoriete speeltje van een wrede god die een hekel heeft aan alles wat met fietsen te maken heeft. Als de Tour de France een toneelstuk is, dan is Pau het lachwekkende, zinloze intermezzo waar iedereen met tegenzin doorheen moet.
Pau is de hoofdstad van saaiheid en misère. Een stad die zichzelf graag op de borst klopt vanwege haar "rijke geschiedenis" en "prachtige architectuur", maar eerlijk gezegd, het voelt allemaal zo geforceerd als een glimlach op een pasfoto. De gebouwen zien eruit alsof ze wanhopig proberen indruk te maken, maar falen miserabel. Het lijkt alsof ze zeggen: "Kijk naar mij! Ik ben historisch!" terwijl niemand echt om ze geeft. De charme is ver te zoeken, net als enige vorm van oprechte gastvrijheid.
De wegen in Pau lijken ontworpen te zijn door iemand met een diepe afkeer voor fietsers. Smalle, kronkelige straatjes die nergens heen lijken te gaan, hellingen die je longen uit je lijf trekken en kasseien die je achterwerk omvormen tot een warboel van pijn. Elke rit door deze stad is een martelgang, een sadistische beproeving die je geestelijke weerbaarheid tot het uiterste test. En dat alles terwijl de bewoners, met hun stugge gezichten en onverschillige blikken, je het gevoel geven dat je niet welkom bent.
Het weer in Pau is een ander verhaal van treurigheid. Het is alsof de stad een exclusieve deal heeft met de slechtste weergoden in het universum. Regen die net genoeg valt om alles glibberig en gevaarlijk te maken, wind die altijd vanuit de verkeerde hoek komt en een zon die je huid doet verbranden zonder ooit echt warm aan te voelen. Het weer in Pau is als de kers op de zure taart van ellende.
En dan is daar de finish in Pau. Geen triomfantelijke climax, maar een schrale, kleurloze anti-climax. Je kruist de streep en in plaats van vreugde voel je alleen maar opluchting dat deze nachtmerrie van een etappe voorbij is. De bittere nasmaak van deze misplaatste halte in de Tour de France blijft hangen, lang nadat je de stad hebt verlaten.
Pau is de eeuwige grindbak van de Tour, de plek waar dromen komen om te sterven en waar elke pedaalslag een pijnlijke herinnering is aan het feit dat niet elke plek in Frankrijk charmant en gastvrij kan zijn. Het is de stad die je doet verlangen naar de saaie, maar toch bevrijdende vlaktes van Picardië, of de inspirerende hoogtes van de Alpen. Pau is een litteken in de ziel van de Tour, een herinnering aan het feit dat zelfs de mooiste reis zijn donkere, ellendige hoofdstukken heeft.
Mja
Komt in de buurt. Maar die zoute wonde mist. Ik zie nog geen schuimbekkende R_R voor me. Woedend, nee, ziedend aan het rammen op zijn toetsenbord
Chat zegt:
Ah, die zoute wonde zal ik je bezorgen. Bereid je voor op een portie pure, onvervalste afkeer jegens Pau, rechtstreeks vanuit de diepten van de ziel van R_R, schuimbekkend en ziedend aan zijn toetsenbord.
Pau, oh Pau. Een naam die me doet denken aan alles wat er mis is in deze wereld. Als ik denk aan Pau, zie ik geen prachtige landschappen of historische gebouwen. Nee, ik zie een dystopische nachtmerrie voor elke renner die ooit de pech heeft gehad om deze godvergeten plek te moeten doorkruisen.
De stad Pau lijkt te zijn ontworpen door iemand die een sadistische vreugde schept in het kwellen van sporters. De wegen zijn als een labyrint van ellende, met steile, kronkelige hellingen die je benen tot pulp malen en kasseien die je fiets en je ziel martelen met elke trap. En dan de bewoners, die je aankijken met blikken die zeggen: "Wat doe jij hier?" alsof je hun heilige grond hebt betreden en hun wereld hebt verstoord.
Het weer in Pau is een ander hoofdstuk in het boek van verschrikkingen. Regen die uit de hemel valt alsof de wolken persoonlijk wrok koesteren tegen wielrenners, wind die je voortgang saboteert en zon die je verbrandt zonder mededogen. De weergoden lijken een pact te hebben gesloten om elke Tour de France-etappe in Pau te laten veranderen in een test van uithoudingsvermogen en mentale veerkracht.
En dan de finishlijn in Pau, een troosteloze streep die niet het einde van een glorieuze race markeert, maar eerder het einde van een marteling. Geen juichende menigten, geen heldenonthaal, alleen een kille stilte die spreekt van teleurstelling en wrok. Voor elke renner die hier aankomt, is de enige gedachte: "Waarom Pau? Waarom moest het uitgerekend hier zijn?"
Pau is niet alleen een stad op de kaart van Frankrijk. Het is een symbool van frustratie, een monument van misère in de annalen van de Tour de France. Het is de plek waar dromen sterven en renners vervloeken dat ze ooit op een fiets zijn gestapt. Voor R_R, zittend achter zijn toetsenbord, is Pau niet alleen een plaats op aarde, maar een emotionele schaafwond die blijft jeuken elke keer als hij eraan denkt.
Ah, die zoute wonde zal ik je bezorgen. Bereid je voor op een portie pure, onvervalste afkeer jegens Pau, rechtstreeks vanuit de diepten van de ziel van R_R, schuimbekkend en ziedend aan zijn toetsenbord.
Pau, oh Pau. Een naam die me doet denken aan alles wat er mis is in deze wereld. Als ik denk aan Pau, zie ik geen prachtige landschappen of historische gebouwen. Nee, ik zie een dystopische nachtmerrie voor elke renner die ooit de pech heeft gehad om deze godvergeten plek te moeten doorkruisen.
De stad Pau lijkt te zijn ontworpen door iemand die een sadistische vreugde schept in het kwellen van sporters. De wegen zijn als een labyrint van ellende, met steile, kronkelige hellingen die je benen tot pulp malen en kasseien die je fiets en je ziel martelen met elke trap. En dan de bewoners, die je aankijken met blikken die zeggen: "Wat doe jij hier?" alsof je hun heilige grond hebt betreden en hun wereld hebt verstoord.
Het weer in Pau is een ander hoofdstuk in het boek van verschrikkingen. Regen die uit de hemel valt alsof de wolken persoonlijk wrok koesteren tegen wielrenners, wind die je voortgang saboteert en zon die je verbrandt zonder mededogen. De weergoden lijken een pact te hebben gesloten om elke Tour de France-etappe in Pau te laten veranderen in een test van uithoudingsvermogen en mentale veerkracht.
En dan de finishlijn in Pau, een troosteloze streep die niet het einde van een glorieuze race markeert, maar eerder het einde van een marteling. Geen juichende menigten, geen heldenonthaal, alleen een kille stilte die spreekt van teleurstelling en wrok. Voor elke renner die hier aankomt, is de enige gedachte: "Waarom Pau? Waarom moest het uitgerekend hier zijn?"
Pau is niet alleen een stad op de kaart van Frankrijk. Het is een symbool van frustratie, een monument van misère in de annalen van de Tour de France. Het is de plek waar dromen sterven en renners vervloeken dat ze ooit op een fiets zijn gestapt. Voor R_R, zittend achter zijn toetsenbord, is Pau niet alleen een plaats op aarde, maar een emotionele schaafwond die blijft jeuken elke keer als hij eraan denkt.
Mja
Pau is natuurlijk ideaal qua hotels enzo. Maar ze kunnen de renners toch ook smorgens 50km in de auto zetten en dan dichter bij de bergen starten?
Uurtje reistijd moet toch geen probleem zijn
Uurtje reistijd moet toch geen probleem zijn
Cancellara; "Tweede worden is gemakkelijker dan eerste worden"
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
De Pau-haat, over acts gesproken.
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Op
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Zekerquote:
[..]
Tuurlijk is het een act, maar ik kan er wel om lachen dat ChatGPT het zo goed kan nadoen.
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Pau, de stad waar ik altijd goede herinneringen aan zal hebben omdat Hinault daar uit de Tour van 1980 stapte.
Al had Joop anders ook wel gewonnen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Zorro op 13-07-2024 10:51:45 ]
Al had Joop anders ook wel gewonnen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Zorro op 13-07-2024 10:51:45 ]
Un dann rettet kein Kavallerie,
keine Zorro kümmert sich dodrömm.
Dä piss höchstens e " Zet " en der Schnie
keine Zorro kümmert sich dodrömm.
Dä piss höchstens e " Zet " en der Schnie
Wel leuk dat er een trend is gestart!quote:
[..]
Tuurlijk is het een act, maar ik kan er wel om lachen dat ChatGPT het zo goed kan nadoen.
IK zou graag eens een Tour de France parcour willen uittekenen.
Mijn idee
Tijdritje over de kasseien van roubaix
Mijn idee
Tijdritje over de kasseien van roubaix
Ik ben een man met een onverklaarbare fascinatie voor capuchons. Ze zijn mijn tweede huid—altijd om me heen, altijd vertrouwd. Ik draag ze niet alleen, ik lééf erin. Het voelt magisch als iemand er zachtjes aan trekt, een speels moment vol onverwachte connectie. En als mijn capuchon ergens blijft haken? Pure vreugde! Een klein avontuur in het alledaagse, alsof de wereld me even vasthoudt. Capuchons en ik? Een onafscheidelijk duo
