[Giro 2024] Etappe 17: Selva di Gardena - Passo del Brocon #1

Ergens achter een zware houten deur uitkomend op de kasseien van een smal oplopend straatje in een stadje met Romeinse roots, zitten een paar oude gerimpelde Italianen die elke dag onberispelijk gekleed hun espresso en grappa wegtikken terwijl ze de Giro kijken. En wat spelen ze tijdens dit spelletje? Een Giro Bingo. Op elke bingokaart staan andere dingen:
- De GPS die elke seconde de voorsprong met een seconde laat toenemen,
- een ongecategoriseerde klim van 8 kilometer tegen 8%,
De oerconservatieve Silvio heeft zelfs nog iets over de jurken van de rondemissen.

Midden op die Bingo-kaart staat bij Luca, Andrea, Gianni, bij iedere speler, hetzelfde: Een bergrit wordt ingekort wegens dreigende sneeuwval en hondenweer, vervolgens krijgen de renners ruzie met de organisatie en na veel geruzie en waardeloze communicatie vanuit de RCS besluiten ze om op het allerlaatste moment toch per bus de eerste tientallen kilometers af te leggen waardoor de etappe opeens drastisch veranderd.

Thijs, Thijs, waarom toch altijd die over-acting?

Jullie hebben het vast gezien. Geen directe zaagtand om 11.30 na de rustdag maar een aflopend dal halverwege de middag terwijl het regende dat het goot. Dit zorgde wel voor het snelste openingsuur van de Giro tot nu toe, en aanvalletjes totdat een viertal met onder andere Piccolo en Alaphilippe wegreed. Movistar hield het gat klein voor iets wat naar later bleek zelfs voor een comedy sketch er nog te dik bovenop lag.

Alaphilippe had goede benen en bleef het langste over. In de klimmende slotfase van deze rare Unipuerto kwam het peloton door de werken van Movistar steeds dichterbij. Op een gegeven moment demarreerde Pelayo Sanchez; een doorgewinterde kijker vermoedde hier een springplank te zien. Vervolgens gebeurde er iets dat, in tegenstelling tot het schrappen van een hoge bergpas in de Giro, nog nooit vertoond was: Quintana ging knechten. Dat moest toch wel betekenen dat Rubio de aangewezen man was voor de Movistar aanval. De zaken werden ingewikkelder toen Sanchez vervolgens werd ingehaald door het peloton met Quintana, zelf op kop ging rijden, vervolgens opnieuw demarreerde, en door problemen met zijn schakelsysteem uiteindelijk parkeerde en achter het peloton belandde.

We zullen nooit weten welke briljante acties de Movistar-equipe zonder de technische malheur nog voor ons in petto had gehad; we kunnen gissen en dan is het nog maar de vraag of wij stervelingen het 4D-schaak van Unzue en zijn soldaten uberhaupt kunnen voorspellen.

Het peloton had Alaphilippe binnen schootsafstand. Er kwam nog een alleraardigste anticipatie van Pellizzari met Costiou en Scaroni, maar daarna hengelde Pogacar uiteraard de ritzege binnen. Het groepje klassementsmannen spatte uiteen in de regen en het steile slotmuurtje van 2 kilometer, we zagen dat Martinez het uitstekend deed en dat ook Arensman zeer goed aan de derde week begonnen is. Wel allemaal achter de vijfvoudig ritwinnaar Tadej, een godstalent. Pellizzari werd nog beloond met een podiumplek en een roze trui van Pogacar.

Op de woensdag blijven we in de bergen:
Selva di Gardena - Passo del Brocon (159 km)




We starten vlakbij waar we Etappe 16 zijn gefinisht, te Selva di Gardena of, in poëtisch Duits, Wolkenstein in Groden. Een prachtnaam. Weer eens wat anders dan Harderwijk.

IJS en WEDER dienende (en die dienen momenteel heel erg slecht, dus dit is allemaal onder enorm voorbehoud) beginnen we ook vandaag weer direct met klimmen. Ik geef vast even mee dat deze rit de potentie heeft om voor heel veel vuurwerk te zorgen, maar dan moet het wel een beetje goed vallen.

Het is direct knallen met de Passo Sella (Cat. 2, 9 km, 7%). Omdat de startplek erg hoog ligt, klimmen we direct naar de 2244 meter boven zeeniveau. We zetten een streep door de naam van Alejandro Valverde. De Passo Sella is uiteraard vernoemd naar de legendarische dopeur Emanuelle Sella. Voor de jongeren onder ons (zijn die er?) een absolute aanrader om eens wat werken van deze lolbroek op te sporen. In het ultieme CERA-tijdperk waar grootheden als Danilo Di Luca, Riccardo Ricco, Alberto Contador de dienst uitmaakten bergop, wist Emanuelle maar liefst 3 etappes te winnen in de Giro van 2008. Hij werd zesde in het eindklassement en won met overmacht de bergtrui.

Een sfeerimpressie van hoe het er toen aan toe ging in de koers, de etappe met finish op de Fedaia waar Sella zijn tweede bergrit op rij wint.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Even zonder gekheid, dit is de pas dus:

Relatief steil midden maar nergens echt heel zwaar. Toch zal de strijd om weg te geraken hier gevoerd worden en dat gaat pijn doen bij de slechte klimmers. Julius van den Berg is op tijd afgestapt om zichzelf dit te besparen.

Een redelijk lange afdaling richting het zuiden - als we die gaan doen, de weersverwachtingen zijn niet heel geweldig; dikke kans dat we die hele Passo Sella overslaan - brengt ons bij een tussensprint in Predazzo na een kleine 50 kilometer, waarna we oostwaarts trekken over de Passo Rolle (Cat. 1, 20km, 4,8%). Eveneens een gevleugelde naam. Deze klim komt regelmatig terug. Het was ooit Bartali die hier voor het eerst won in 1937, dus dit feitje zal wel uitgebreid benoemd gaan worden, met verplichte vermeldingen voor Coppi. Een van de twee was fout of juist goed in de oorlog trouwens, ze hadden sowieso een compleet ander karakter.


Een ongelooflijke loper. Mocht je hier door een slechte openingsfase zonder knechten op achterstand zitten, dan kan het heel snel gaan; een beetje een treintje kan goed vaart maken op deze klim. Het is dus zaak om bij de voet in het groepje te zitten waar je wil zitten. Voor de toerist en neutrale kijker is het overigens een prachtige klim. De liefhebber kan hier echt genieten en dat is ook een van de redenen dat deze pas zo vaak aangedaan wordt; het blijft toch een soort lange reclame, die Giro.


We dalen af richting het zuiden en dan zijn we al over de helft van de etappe als we direct weer mogen klimmen. Het is eigenlijk geen meter vlak vandaag, waardoor het in potentie ook geen moment stil hoeft te vallen. Een kort klimmetje voordat de finale voorzichtig begint, de Passo Gorbera (Cat. 3, 6km, 5%). De voet van deze klim bevindt zich op 600 meter hoogte, terwijl de top van de Passo Rolle nog op 1900 meter zat. Een afzink van 25 kilometer en 1300 hoogtemeters, alsof het niks is.

Na deze Passo Gorbera gaan we iets heel raars doen. We gaan opnieuw klimmen - dat is niet zo vreemd, de dag ligt bezaait met beklimmingen. Echter, na de eerste Passo Brocon (Cat.2 15,4 kilometer, 5,6%) dalen we af om via een derde weg nogmaals dezelfde pas op te gaan en daar te finishen, de Passo Brocon (Cat.1 11,8km, 6,6%). Volgt u het nog?

Enfin, de Passo Brocon. Wat is dat dan? Hier komen beide profielen.
Eerste keer:

Tweede keer:


Vanuit Pieve Tesno zitten er wel een paar serieus steile kilometers tussen, wat het dan ook wel de geschikte slotklim maakt. Ik word er verder niet heel warm van. Enkel als iemand snode plannen heeft en die in een eerder stadium al uitspeelt, gaat hier voor het klassement niet veel gebeuren.

Een erg korte voorbeschouwing dreigt, waarvan het langste stuk op de helling staat door het onweder dat op komst is in combinatie met Adam Hansen die toch echt een hele carrière gemaakt heeft van stilzwijgend en onopvallend etappes uitrijden zonder te klagen, ronde na ronde na ronde na ronde na ronde.

Is er dan nog wat te melden over de regio? We bevinden ons in Trente, je struikelt er over de skimogelijkheden. Ze hebben er ongetwijfeld hun eigen kaassoort en pastavarianten. Hier komt de Giro-site mee aanzetten wat betreft de start:

Dit, wat we hier boven zien, is de ENIGE GOEDE MANIER om die pastavorm te combineren met die saus, en dan moet het eigenlijk in de rifugi van je oma worden opgediend. Al het andere is HEILIGSCHENNIS.

En ook de finishregio heeft uiteraard zijn eigen kaas, de Malga

Het water loopt je toch in de mond bij het aanschouwen van deze semi-harde, gerijpte bergkaas.

Genoeg daarover, hoe gaat de etappe verlopen.
Ik kan niet vaak genoeg benadrukken dat de start wellicht heel ergens anders op de route gaat plaatsvinden dan bij het moment van schrijven voor ogen is. Weervrouw @Momo is driftig alle ICON-Harmonie-ECMWF-GFS-UKMO-voorspellingen aan het F5'en, want het sneeuwt en het regent en het is kutweer, en dan fietsen ze ook nog eens op 2000 meter hoogte, dus die zal morgen wel met het verlossende woord komen.

Stel de etappe gaat door zoals gepland, dan gaat deze, helaas, voor de vluchters zijn. Ik zou graag willen dat BORA de chaos van de start gebruikt om in de afdaling van de Sella het heft in handen te nemen en vervolgens de Passo Rolle op te boren alsof dit de laatste etappe van de Giro is, maar dat gaan ze niet doen. Ze hebben er de ploeg niet voor en de mindset evenmin. Bahrein of Movistar hebben we ook al wat druk zien geven; misschien dat het van die twee komt, maar hun kopmannen staan al een stukje verder in het AK, dus ik betwijfel het. Voor de dagwinst hoef je het immers sowieso niet te doen: Pogacar geeft geen cadeautjes.

Omdat de vlucht met redelijke kans wegblijft:
1. Nairo Quintana. Ja, vandaag dan wel. Gisteren opeens een vlakke aanloop, dat gooide roet in het eten. Zelfs met annulering van de halve etappe ga je nog geen meter vlak vinden, dus hij kan mee in de vlucht.
2. Damiano Caruso. Die is echt in goede vorm. Als hij vrijheid krijgt van kattenmoordenaar Tiberi, dan kan hij hier het zegegebaar maken.
3. Filippo Zana. Iets minder uit de rustdag gekomen. Laat hem stoppen met aanklampen en gewoon eens gaan aanvallen.
4. Atilla Valter. Rijdt ook best redelijk omhoog, heeft een goede motor wat gaat helpen bij de vele lopers die ze moeten bedwingen. Mocht hij winnen valt er bij het geteisterde Visma-LAB nog wat te lachen.
5. Michael Storer. Ik geloof er niet in, hij werd in zijn hemd gezet afgelopen zondag naar Livigno. Dan had ik nog beter voor Steinhauser kunnen gaan.

Het is jammer dat de bergen niet zo steil zijn in een verder uitstekend uitgetekende etappe. Onderschat echter nooit de chaos van een start bergop, zeker niet als die berg 9 kilometer is. Hoewel de etappe van dinsdag werd ingekort en zo beduidend minder hoogtemeters bevatte, is het niet uit te sluiten dat de Bijbelse weersomstandigheden toch zijn sporen in deze toch al door ziektes geteisterde Giro heeft nagelaten. Vermoeide benen, een etappe die op en af gaat, veel hoogtemeters en veel mogelijkheden om te verrassen - ik zou bij de start (om 12.30) toch maar eventjes inschakelen voor deze potentiële topshow.

[ Bericht 0% gewijzigd door VoMy op 22-05-2024 10:02:36 ]

De klim begint pas over 3 kilometer volgens de visuals

Peloton nog een mannetje of 40-50.

Rot eens op met Adam Blythe.

Er worden nou wel serieus namen gelost zo vlak voor de top

quote:

Op woensdag 22 mei 2024 13:13 schreef Mexicanobakker het volgende:

[..]
Het klassement zit al in een plooi.

Plek 2/3/4/5/6 kan nog wel schuiven.

Ineos Zit je met 3 man in een oncontroleerbaar favorietengroepje, doe je alledrie niets.