Mex' Olympisch land van de dag

Dag -6: Andorra

Vandaag nog een kleine buurman van Frankrijk. Wel 2x zo groot als Monaco. Het enige land waar Catalaans de belangrijkste taal is, al zul je er ook veel Spaans en Frans horen. Toch een beetje geholpen door de grotere broers. Andorra is sinds 1814 officieel onafhankelijk van oorden als Frankrijk, Aragon, Navarra of Spanje. Ook zo'n oord met veel wielrenners, lekker trainen in de Pyreneeën. Al zit je in Andorra wel erg afgelegen. Vroeger hadden ze nog gewoon deze vlag, maar dat gaf te veel gedoe.



Pas in 1976 deed Andorra voor het eerst mee. Daarmee het laatste land (buiten Vaticaanstad) uit West-Europa dat meedeed. Er was een bokser die in de achtste finale werd uitgeschakeld, maar negende door deelname, feest! Er waren ook twee schutters met de 33e plaats als beste resultaat. In 1980 was het boksen echter afgezworen en bleef men bij het schieten. Gaset Fris haalde plaats 24 op de Trap. Andorra deed overigens ook keurig mee onder de Olympische vlag, toch een beetje boycot. Gaset en Tomas waren opnieuw de 2 schutters in 1984, ditmaal deed Tomas het beter op Trap met P26. Daarna was het echter klaar voor de schutters. Josep Grealis mocht het in Seoul op de atletiekbaan proberen, maar overleefde de heats op de middenafstanden niet. De gebroeders Perez, die ongeveer 9 maanden na elkaar geboren zijn en een jaartje een profcontract kregen bij Festina, mochten in 1988 rijden. Toch bijzonder van moeder Perez, net gebaard en meteen weer zwanger. Ik zou het niet kunnen, maar wellicht komt dat ook omdat ik geen vrouw ben. Goed, Xavier deed weinig bijzonders, P59, maar Emili zat zowaar in de groep die sprintte om brons en werd daar 9e. Waarschijnlijk het beste moment voor Andorra in de Spelen tot nu toe.



In 1992 deden ze ook mee, maar P31 voor Xavier als beste resultaat spreekt toch minder. Er was ook een derde wielrenner die niet finishde. De gebroeders Ramon werden 27e in het zeilen, waarbij ze 1 van de 7 races als derde eindigden. Molne deed het wel beter in het judo, 23e maar zonder overwinning. Er was ook voor het eerst een vrouw bij: Margarida Moreno. Kwam tot 1 meter 70 op het hoogspringen. Tegenwoordig is dat in de meerkamp matig. Maar ja, eindelijk een vrouw. Er was ook weer een trapschutter bij. In 1996 waren er 8 deelnemers. Het atletiek zag een marathonloper, Molne en de gebroeders Ramon waren er ook weer bij. Molne werd in ronde 1 uitgeschakeld, maar daarmee kom je nog rond plaats 20 uit. Er waren ook voor het eerst 2 zwemmers en weer een trapschutter. Opvallend dat alle schutters zich richten op trap.

In 2000 was er een opvallende terugkeer. Joan Tomas Roca deed voor het eerst sinds 1984 weer mee en werd 39e in de Trap kwalificatie. Verder beperkte Andorra zich tot zwemmen en atletiek - niet de sporten om nog eens een top 10 te halen voor een dergelijk land. Lukte ook in 2004 niet. Antoni Bernardo mocht voor de derde keer de marathon lopen en er was een nieuwe schutter, uiteraard bij het Trap. De deelname werd met 1 verhoogd: Naast Atletiek, Schieten en Zwemmen was Toni Besoli erbij in het judo, maar na een ippon in Ronde 1 was het weer klaar. Bernardo was in 2008 alweer goed voor een mooie verre plaats bij de marathon, toch 4x deelgenomen. De beste prestatie was van Montserrat Garcia. De slalomkayakspecialiste werd 20e in de kwalificatie waarin beide runs bij elkaar werden opgeteld. Geen halve finale, maar wel het beste resultaat. In 2012 een paar wonderlijke dingen. Tomas Roca was er wéér bij bij het schieten. 61 jaar inmiddels, maar wel zijn vijfde Spelen. Maar Daniel Garcia liet zien toch wel een beetje te kunnen judoen: Hij was de eerste voor Andorra die een direct duel wist te winnen van zijn Paraguayaanse tegenstander. In de achtste finale ging het mis tegen zijn Spaanse tegenstander. Hier heeft hij een gaaf mugshot, wat een foto's altijd.



Een mooie top 9, iets wat in Rio niet nogmaals lukte. Ditmaal was de judoka van dienst een vrouw en was het verdict Ippon al na ronde 1, eruit dus. Ditmaal werd er ook weer iemand gestuurd bij het schieten: Esther Barrugues. Die deed aan luchtpistool, ook weer eens wat anders. Omdat er bij het zwemmen een man en een vrouw deelnamen en bij het atletiek een man waren er zowaar een keer meer vrouwen bij Andorra. Nouja, de zwemster startte niet. Dat was dan weer jammer voor haar. Afgelopen editie was de delegatie heel klein: Alleen 800 meter-loper Pol Moya en kanoer Monica Doria waren er bij. Doria haalde wel een 11e plaats in de Slalom C1, net niet genoeg voor een finale. Jammer, niet goed genoeg voor het beste resultaat ooit.

In 2024 zijn er andermaal slechts 2 deelnemers: Steepleloper Carabaña, afgelopen EK 7e geëindigd en nog altijd Doria, die dit keer de K1 overslaat en zich volledig richt op de C1. Nouja, en het Extreme Kayak. Dat lijkt me een loterij en dus een kleine medaillekans. Ik zie het niet gebeuren, maar beter dan 9e zou Doria wel moeten kunnen. In ieder geval eindelijk een Andorrees diploma.

Dag -5: Duitsland

De Duitsers. Een van de sterkste Olympische landen in de breedte, maar ook een met een lastige historie. 3x was het land geschorst vanwege de oorlogen, het land viel uit elkaar in 2 om eerst onder een eenheidsteam en daarna in twee verschillende teams deel te nemen, en er waren natuurlijk de spelen van 1936 met flink wat propaganda. Maar ja, Duitsland is wel een land dat op de winter- en zomerspelen consistent goed presteert, naast de twee grootste landen de enige. Opgebouwd uit een vereniging van stadsstraten is het wel een interessant land met allemaal kleine stukjes historie - in zekere zin hetzelfde als bij ons. Vlag bestaat uit zwart, geel en rood, dat zie je ook niet vaak. Ze deden nog wel eens mee terwijl ze een andere vlag hadden, maar die bespaar ik jullie. Toch iets te dubieus allemaal. Daarvoor hadden ze overigens een tijdje die Weimar-vlag, lijkend op de vlag van het keizerrijk die ze ook al hadden voor de eerste Wereldoorlog. Daar doen we het vandaag mee.



Duitsland deed 'slechts' 18 keer mee. Ja, we weten allemaal wel hoe dat komt. Meteen was het land er al bij en in 1896 was het land best of the rest achter de Amerikanen en Grieken. Opvallend was dat er 5x turngoud was, het zesde goud kwam van Carl Schuhmann bij het grieks-romeins worstelen, nota bene nadat hij al 3x goud had bij het turnen. Hiermee was hij de winnaar van het meeste onderdelen op de allereerste Spelen. Er waren wel meer dubbelaars, zo pakte Fritz Hofmann een dag na het dubbel teamgoud bij het turnen het zilver op de 100 meter. Dubbelen was vrij normaal in die tijd. Vier jaar later was het 'slechts' 4 goud, terwijl de competitie dichterbij was. Al het goud was bij watersporten: 2x Zwemmen, 1x roeien en 1x zeilen. Het turnen was helemaal verdwenen, er werden wel een sloot aan atleten gestuurd maar de beste werd slechts 29e. In St. Louis werden er liefst 18 atleten gestuurd. Lijkt weinig, was veel voor een Europees land. Alle 4 de goude medailles werden bij het zwemmen behaald. Omdat daar ook nog wat zilver en brons bij zat was het genoeg voor P2 op de Spiegel bij deze vreemde Spelen. Maar daarna bleek Duitsland eerder weg te zakken dan op te klimmen. Er was slechts 3x goud in Londen, waar Duitsland zich meteen noteerde op de wintersportkaart door goud te pakken bij het kunstrijden voor paren. Verder was er weer zwemgoud en goud bij het schoonspringen. Ook in 1912 was er vooral goud in het water: Walter Bathe won de 200 en 400 meter schoolslag. Dat had je toen, ja. Ook bij het roeien en schoonspringen was er weer goud, de vijfde gouden medaille kwam dan weer van de tennisbaan. Het waren met 25 medailles op zich wel Spelen waar Duitsland mee kon bouwen aan de toekomst. Maar ja, dat was een toekomst met oorlog en schorsing, waardoor Duitsland pas in 1928 weer mee mocht doen.

Toen was het wel zeer succesvol met 10 goud. Daarbij was Waterpologoud en voor het eerst dressuurgoud, een sport die voor Duitsland tegenwoordig zeer belangrijk is. Er was ook 3x goud voor de dames, bij schermen en atletiek was het zelfs de eerste voor heel Duitsland en Schrader pakte zwemgoud. In 1932 verstomde het succes weer, vooral qua goud. Roeien, gewichtheffen en worstelen leverden 1 stuks. De tijd dat zwemmen echt belangrijk was voor de medaillespiegel was voorbij. 20 medailles in totaal was dan weer niet zo slecht. Maar ja, in 4 jaar gebeurde er veel in Duitsland. Politiek, en daarom moesten de thuisspelen Duitsland op de kaart gaan zetten. Ja, deden ze behoorlijk, met 38 goud. Belangrijk waren het turnen met 6 goud, Paardrijden met 5 en Roeien met 5, al werd er ook op atletiek ingezet. Opvallend was dat zwemmen bepaald niet scoorde, 3x zilver was het beste wat we konden. Duitsland had helaas voor bepaalde lieden niet echt een poster boy, niemand die de gouden medailles aan elkaar reeg. Daardoor kom Amerikaan Jesse Owens die kans pakken. Nadat Duitsland wat genocide had gepleegd in de tussentijd en dus in 1948 op het strafbankje mocht plaatsnemen, was het in 1952 weer welkom. Dat waren bijzondere Spelen. 17 brons, 7 zilver en ja, 0 goud. Dat is nog altijd een record: 24 medailles zonder 1x goud. Vooral op de 4x100 voor dames was Duitsland dichtbij, ze liepen net als de Amerikanen 45.9, maar de Amerikanen liepen duidelijk als eerste over de lijn. Dit was de laatste keer dat Duitsland meedeed, voorlopig. Eerst 3x als verenigd Duits team, daarna onderverdeeld in Oost en West. West deed het oke, bijvoorbeeld bij het paardrijden waren ze er altijd bij. Oost deed het bijzonder goed, vooral bij het dameszwemmen en atletiek. Toevallig? Mwah, lijkt me niet. Daar werd flink wat in gepropt.

Nouja, na dat alles waren de Duitsers in 1992 weer in geheel terug, en de Oost-Duitse dope werkte nog steeds behoorlijk. In combinatie met wat goede West-Duitse invloed. Jens Lehmann, niet die keeper maar wel die sportbestuurder, pakte wielergoud. Bekende namen uit Oost-Duitsland waren Heike Drechsler die het verspringen won en Birgit Fischer, toen nog Birgit Schmidt die de K1 500m won. Dat is alles bij elkaar opgeteld de beste Duitse Olympiër aller tijden.



Ook andere sporten waren belangrijk. 4x goud bij het Wielrennen was behoorlijk, maar Kanovaren spande dus de kroon. 33 goud was goed voor een 3e plaats, bizar veel eigenlijk. Vier jaar later was het al een stuk minder. Maar 1 goud bij het wielrennen, wel meer god bij het kanovaren en 4x goud op het paard. Isabell Werth haalde haar enige individuele dressuurgoud. 5x tweede, dat blijft toch bizar. Buiten afwezigheid in 2004 en 2012 toch wel een aardige streak. Hier is ze, Isabell aan de voorkant voor de duidelijkheid.



Hierna was Duitsland eigenlijk altijd goed voor zo'n 50 medailles, en dan 10 tot 18 goud. In 2000 waren het er 13. Kanovaren, paardrijden en wielrennen waren opnieuw belangrijk, met goud voor Jan Ullrich op de weg. In 2004 was daar goud voor de dameshockeyploeg, die hadden WIJ natuurlijk moeten winnen maar Nederland leverde totaal niet. Er was ook judogoud en Ralf Schumann, niet te verwarren met Ralf Schumacher, won nog maar eens bij het schieten, 3x goud op hetzelfde onderdeel over de breedte van 16 jaar is knap gedaan. Na 2x 13 goud was het in 2008 16 stuks. Lena Schöneborn won de Moderne Vijfkamp en Britta Steffen deed wat Von Almsick nooit kon: Goud op de 100 vrij. Von Almsick met haar 10 medailles zonder goud, het blijft treurig. Steffen won ook op de 50 vrij. In 2012 was het dressuurteam helemaal zoek en kwam het van het eventing om toch weer paardrijgoud te pakken. Ook was er voor de derde keer hockeygoud, na in 2004 de dames nu al voor de tweede keer de heren. Met 11 goud was het allemaal net wat minder, maar ach. Het blijft toch veelal hetzelfde niveau. In 2016 pakte Jung weer goud op het eventing, met Werth weer terug in het Duitse team was er ook gewoon weer teamgoud voor de dressuurruiters. Ook wisten de Duitse voetbaldames eindelijk goud te pakken. Maar ja, Kanoën blijft kanovaren en leverde 4x goud op. Toch wel dé sport. Met 17 goud was het de meest succesvolle Duitse Spelen van deze eeuw. Dat viel echter tegen in 2021: 10x goud en bovendien maar 37 medailles, ook dat aantal loopt flink terug. Duurde sowieso even voordat er goud kwam, maar uiteindelijk leverde het paardrijden wel weer met 3 goud. Deze keer was er slechts 1x goud met de vlakwaterkano, al pakte Ricarda Funk wel goud in de slalom. Al met al mindere spelen.

Ik verwacht ook niet dat dat ineens veel beter zal gaan. Ja, er zijn genoeg Duitse toppers. Denk aan Weber, Neugebauer en Mihambo op de atletiekbaan, Sebastian Brendel in de kano, de dames op de baansprint en natuurlijk Werth en Jung, de toppers op het paard. En dan is er nog zwemmer Märtens en alle teams bij het hockey, handbal en damesvoetbal. Het zal zeker niet helemaal niks worden, maar 10-12 goud lijkt me wel het maximale.

Dag -4: Luxemburg

Luxemburg. Ook wel nep-Nederland qua vlag. Hadden ze toch wel wat beters op kunnen verzinnen. Lekker dichtbij en kennen we uit de sport toch vooral van hun grote wielerhelden. Officieel Groothertogdom Luxemburg en lid van de Europese Unie. Sinds 1867 is Luxemburg onafhankelijk en het zo'n beetje het rijkste land ter wereld, met dank aan de banken en de staalproductie. Dan moet je met 600000 inwoners toch wel wat medailles kunnen harken. Tijd voor de vlag van, jawel, Luxemburg. Alleen niet het Luxemburg waar we het vandaag over hebben.



Luxemburg was dodelijk efficient in 1900, de eerste deelname. Michel Théato is misschien wel een Fransman maar staat officieel als Luxemburg te boek. Hij liep de marathon in net iets minder dan 3 uur, indertijd goed voor goud. Uiteraard duurde het lang voordat het echt beter zou zijn. In 1912 werd er voor het eerst een heuse delegatie gestuurd. 21 man, behoorlijk wat. Het turnteam werd 4e met het Europese systeem en vijfde met het vrije systeem, wat dat ook moge zeggen. Dat was overigens wel 1x de laatste plek, maar daar letten we maar niet op. Verder waren er 2 atleten. In 1920 was de delegatie andermaal groot, vooral qua sporten. Er waren zwemmers, atleten, een wielrenner en zelfs een voetbalteam, dat met 3-0 verloor van Nederland. Met Jaap Bulder die scoorde, de grote man van Be Quick. Er werd ook geworsteld, maar het resultaat kwam van gewichtheffer Joseph Alzin. De zwaargewicht haalde zilver, knap werk.



In 1924 waren er de eerste vrouwelijke deelneemsters met Laury Koster die de finale 200 schoolslag haalde en daar 6e werd. Er werden ook weer 8 gymnasten en een voetbalteam gestuurd. Het team werd ditmaal slechts 8e. Ook in 1928 was er een turnteam dat nu slechts 9e werd en ook het voetbalteam en waterpoloteam waren niet al te succesvol. Wel werd er goud gewonnen in de kunstcompetities, die ze vroeger hadden. Zijn sinds 1952 afgeschaft en worden nu ook niet meer erkend door het IOC voor de medaillespiegel, maar toen kon je met een mooi stukje architectuur nog goud halen. Na een afwezigheid in 1932 was Luxemburg in 1936 terug om nooit meer te vertrekken. Bij veel sporten werd meegedaan, bijvoorbeeld het nieuwe kanovaren met een 6e plaats voor Treinen en boksen, waar een kwartfinale werd behaald. Er werd ook gefietst, toch dé sport in Luxemburg. Jacques Majerus deed mee, broer van Jean die nog wat Touretappes won in die tijd. Nic Scheitler werd 5e bij het gewichtheffen. Al met al doet Luxemburg toch echt wel mee voor zo'n klein land. Ook in 1948 gewoon weer een deelnemer of 50. De turners werden 11e in het allround en er was een flink aantal atleten, met Josy Barthel die 10e werd. Ook was er nog maar eens een voetbalteam en zelfs een schermteam dat vijfde werd met de degen. In het voetbal won Luxemburg zowaar. Van Afghanistan, maar toch. In 1952 was er voor het laatst een grote delegatie. 44 man, verdeeld over turners, voetballers, schermers en natuurlijk weer Josy Barthel, die nu het nog wat beter deed dan in 1948. Wat heet, goud op de 1500 meter. Voor de 2e keer, en nu écht voor de delegatie. Fenomenaal.



Barthel zou later sportbestuurder worden. Hij werd overigens in verband gebracht met doping, iets wat in die tijd nog niet per se illegaal was. In 1956 was de delegatie veel kleiner. Barthel zou de finale niet eens meer halen, en van de grote teams bleven alleen twee turners over. Het schermteam was er nog wel, maar dat zou nu de eerste ronde niet overleven. Het beste resultaat was van Rene Kohn, 13e op de 200 meter schoolslag. Met meer deelnemende landen en weinig inwoners was het voor Luxemburg zwemmen tegen snoeiharde stroming, al was de delegatie in 1960 groter met weer een turnteam, een team op de 4x400 meter, een wielerteam en ook weer een 5e plaats bij het schermen. Die groep van het degenteam was toch best consistent en sterk. Maar ja, een keer is het op en een keer was in Tokio. Alleen nog twee damesschermers, maar die haalden geen resultaat. Qua resultaten was het beperkt - daarvoor moeten we naar het snelwandelen kijken. Charel Sowa werd 9e op de 50 kilometer, dan ben je een echte. Ook 16e op de inferieure 20 km. Voor haters van snelwandelen was er een wielrenner die 19e werd. Johny Schleck om precies te zijn. Die naam klinkt wel bekend, hè? Een van zijn drie zoons zou nog ooit de Tour de France winnen met dank aan een iets te smakelijk biefstukje. Na dit uitje in Tokio werd Johny zelf ook prof en won zelf ook een rit in de Vuelta. Iets waar de Andy van na 2011 alleen nog maar zou hebben mogen dromen. Wel geinig, de Tour die hij met terugwerkende kracht won was zo'n beetje na zijn laatste redelijke resultaat, leuke rubriek.

Goed, terug naar de Spelen maar weer, 1968 zag maar 5 deelnemers, waarvan Sowa opnieuw de beste was. 16e op de 50 km ditmaal. Met het schieten, zwemmen, wielrennen en schermen was de delegatie nog wel verspreid, maar elke sport kende nog maar 1 deelnemer. Nee, de tijd van Luxemburg als relevant Olympisch land leek tanende. In 1972 was het in München naast de deur, maar meer dan een 14e plaats van een schermteam en een nieuwe 10e plaats van Charel Sowa was er niet. Bij het wielrennen deed nu de vader van een van die andere bekende zoons mee: Erny Kirchen ditmaal, vader van alles-net-niet-kunner Kim. Wel twee tourritten, waarbij hij allebei niet als eerste over de streep kwam. Benieuwd of we dit jaar ook 6 nieuwe ritwinnaars gaan krijgen, haha! Het viel allemaal nog wel mee, maar met het stoppen van Sowa was Montreal wel heel karig. Geen finish in de wegwedstrijd wielrennen, geen goede schermers, schieten leverde P48. Lucien Faber was de nieuwe snelwandelaar en werd 28e, maar dan wel op de 20 km. Die nemen we niet serieus. In 1980 slechts 3 deelnemers, maar Luxemburg was er wel (neutraal) bij. Schutter Jacoby werd 11e. In 1984 17e, maar Jeanette Goergen deed mee bij het boogschieten er werd daar 16e. De delegatie bestond ditmaal uit 5. Luxemburg hoorde bij de exoten inmiddels, pijnlijke conclusie. Geld is dus ook niet alles. De zoon van Sowa deed in 1988 mee, maar Marco Sowa deed wat veel snelwandelaars doen: een DQ pakken. Maar met de 7e plaats van Daniele Kaber was er het beste individuele resultaat sinds 1952. Het was van korte duur, in Barcelona waren er helemaal geen atleten. Maar goed, 1992 was al een succesverhaal door 2x zilver op de winterspelen. Lukte hier niet. De zwemmer, schutters en boogschutter haalden de top 25 niet, waardoor Igor Muller door mee te doen in het judo al de beste prestatie had. Was in Atlanta niet veel anders. Hier won hij wel in de eerste ronde en ging tegen de Olympisch kampioen ten onder, maar ook in de herkansing was het na 1 wedstrijdje klaar.

In 2000 werd meegedaan aan zwemmen, tafeltennis en tennis. Bij het tennis won Anne Kremer zowaar haar eerste wedstrijd en ook Ni Xialian won een wedstrijd tafeltennis. Maar ja, tsja. Het houdt niet over. Gelukkig is er dat wielrennen he? In 2004 mocht Luxemburg er 3 sturen. Helaas was in de grote groep de top 3 al weg, maar de al genoemde Kirchen sprintte naar een 6e plaats. Frank Schleck werd 16e. Je zou verwachten dat Kirchen ook de tijdrit zou doen, maar nee, die was voor Benoit Joachim. 26e. Zijn broertje heeft nog in Nederland gevoetbald bij RKC en Willem II. Ik kan Aurelién Joachim niet noemen zonder even 'De Badmeester' te zeggen. Hij gaf voordat hij profvoetballer werd echt zwemlessen in Luxemburg, vandaar deze bijnaam. Speelde uiteraard in het nationale elftal, waarvan ik mij precies 1 wedstrijd kan herinneren: Een 8-0 nederlaag tegen Zweden. Ach ach ach. Die winnen niet met 8-0, echt niet! In 2008 kwam Luxemburg nog dichterbij een medaille. 4e voor Andy, jammer, leuk geprobeerd. Het waren wel de gouden dagen van het Luxemburgse wielrennen, nu is er daar toch een stukje minder. Verder deed er eens een keer een zeiler mee, ook leuk. In 2012 waren er maar 2 wielrenners. Dat leverde geen succes, maar Marie Muller haalde de bronzen finale in het judo tot 52 kg. Helaas, verloren, weer geen medaille. Toch wel een aantal keer dichtbij. Laurent Carnol haalde zowaar de halve finale op de 200 meter schoolslag. Tegenwoordig is Christine Majerus zo'n beetje de beste wielrenner. Bij de dames, dus. Werd 18e op de wegrit in Rio. Ni Xialian deed alweer voor de 5e keer mee en haalde ditmaal ronde 3, waarin ze er af ging tegen een Singaporese. Ook in Tokio was ze er bij, voor de 6e keer alweer. Maar helaas was het nu al na 1 wedstrijd voorbij. Voor het eerst was er een dressuurruiter en er werd zowaar weer een atletiekfinale gehaald. Charles Grethen werd 6e in de halve finale 1500 meter, genoeg voor een finaleplek. Hij werd er 12e.

Ja, buiten het fietsen en een upset is Luxemburg misschien niet echt een exotenland, maar wel een land dat tekort komt voor medailles. In Parijs met 14 deelnemers, niet eens zo heel weinig. Bij het atletiek verwacht ik wel wat van Patrizia van der Weken, een 100 meter-loopster die de halve finales best kan halen. Verder zal het vooral in de marge zijn. Bij het wielrennen kan Alex Kirsch misschien leuk 16e worden ofzo. Geen hele slechte wielrenner voor wat alibiresultaten in een eendagskoers, maar een Diploma lijkt me al lastig zat.

[ Bericht 1% gewijzigd door Mexicanobakker op 22-07-2024 18:43:11 ]

Dag -3: België

Jawel, onze zuiderburen zijn dan eindelijk aan de buurt. Land van bier en frieten. En natuurlijk het land van de TV-zender waar wij allen de Spelen gaan volgen. En wij zijn allemaal zeker géén middelmaat. Sporza heeft het gewoon elk jaar weer beter voor elkaar dan de NOS. Laten we eens kijken naar de prestatie van de Belgen. Mooi ook altijd, die vlag met zwart, geel en rood. De vlag van Duitsland, natuurlijk.



In 1896 deed België zowaar niet mee, maar in 1900 werd dat ruim goedgemaakt, met 78 deelnemers. Daarbij waren boogschieten en paardrijden vooral belangrijk. Bij het paardrijden waren 5 medailles waarvan 3 goud, bijvoorbeeld bij het verspringen met paard en het onderdeel 'Mail coach'. En dan was er nog het boogschieten, een sport die populair is in België. Ook dat leverde 3x goud op onderdelen als Sur la Perche à la Herse. Allemaal rare Franse namen voor die onderdelen. In totaal 6x goud. Na een afwezigheid in 1904 was België terug in Londen. Vorige keer waren er een hoop medailles bij paardrijden en boogschieten, maar dit keer bleef het bij nul. Paul van Asbroeck pakte al brons in 1900 en was deze keer goed voor zilver met een schietteam en in zijn eentje op het 50 yard pistool pakte hij goud. 8 medailles, wel maar een keer goud. Wel over het algemeen op wat meer courante sporten. In deze fase was België een land dat meedeed op de Spelen, maar ook niet een van de absolute toplanden. Toch was er ook in 1912 weer goud, 2 maal zelfs. Paul Anspach pakte dubbel schermgoud, eenmaal met zijn team op de degen en eenmaal solo. Ook roeien en waterpolo waren medaillepakkers in deze tijd. Maar de grootste prijzen moesten komen in 1920. België was organiserend land en dat was in die tijd gewoon een dik voordeel. België had zeker dat voordeel. Zo werd het voetbaltoernooi gewonnen nadat Tsjechoslowakije in de finale van het veld liep vanwege een partijdige scheids. Daarnaast was er tumbling op het paard. Niet voltige, maar op een echt paard. België won daar beide gouden medailles. En er was een sloot aan boogschieten. Onderdelen als vast klein vogeldoel, vast groot vogeldoel, 28m bewegend vogeldoel, 33m bewegend vogeldoel en 50m bewegend vogeldoel maakten de medailles wel iets minder waard, zullen we maar zeggen. Daar is een schoolslagje of vlinderslagje niks bij. Oja, wat bij deze onderdelen ook meespeelde was dat er ook nog teamwedstrijden waren, waar vaak tussen de 1 en 3 teams aan deelnamen. Lekker goud harken. Vooral voor Hubert van Innis, die het 28m bewegend vogeldoel en 33m won, en ook de 33m en 50m met het team. Hij had ook al 2x goud in 1900, waarmee hij op 6 goud kwam en hij had ook al 3x zilver in totaal. Daarmee was hij in een klap de beste Belg ooit. Zou nooit meer verbeterd worden.



14 goud op de thuisspelen, goed voor P5 op de Spiegel, net als in 1900. Ja, dat ging natuurlijk niet veel beter meer worden, al was het in Parijs niet eens zo slecht. Delarge, Delpore en Huybrechts pakten goud bij wat meer courante onderdelen. Boksen, Degenschermen en een zeilboot - oke, daar waren wel steeds veel willekeurige klassen van in die tijd. Na 1924 gingen de meeste kermisonderdelen er wel af, nu moest het dus gaan komen van echte relevante sporten. En ja, toen zagen we meteen dat het arme België er niet veel van kon. In 1928 slechts 3 medailles, met worstelaar Spapen met zilver. en brons voor een bokser en roeier. Nederland was ook niet bepaald ver weg. Dat excuus ging niet op. Nee, het ziet er slecht uit voor de Belgen, zeker met 187 deelnemers. In LA was er alleen een schermteam. Ja, en brons voor stadsplanning. Het schermteam met de degen werd wel 4e en bij het floretschermen werd Jenny Addams ook 4e. Maar goed, voor het eerst uit de sport geen medailles. Dat moest natuurlijk beter in Berlijn. Ging het ook, er was nu 1x brons uit sporten naast brons uit de kunstcompetities. Het waterpoloteam pakte brons. Een sport waar België vroeger blijkbaar best goed in was. Dan vraag je je af waar dat is gebleven.

Na de oorlog ging het wel eindelijk wat beter. Gaston Reiff was de eerste Belg met atletiekgoud, hij won op de 5 km. Er was ook marathonbrons, begon België dan een atletiekland te worden? Ook werd er eindelijk eens gescoord op een traditiesport voor de Belgen: Wielrennen. Individueel werden de Belgen 3e en 4e, maar dat zorgde ervoor dat het team goud pakte. Ook was er zilver op de baan. Vier jaar later was er zelfs een 1-2 in de wegrit, Noyelle versloeg landgenoot Grondelaers. Zorgde ook voor teamgoud. Verder was er alleen roeizilver. Maar goed, door het fietsen staat België er voorlopig weer bij. Was in 1956 ook weer weg. Toen was de 23e plek de beste positie en moest men het doen met 2 andere zilveren medailles: Nelis bij het zeilen en Mewis bij het worstelen. In 1960 was er weer geen goud, wel 4 medailles. Moens met zilver op de 800 meter en Sterckx pakte dat op de wielersprint. Nelis pakte ditmaal brons en vooruit, deze keer leverde de wegrit weer brons op voor Willy van den Berghen. België dankt traditiesport wielrennen voor de meeste medailles in deze tijd: Goud voor Sercu op de kilometer tijdrit en zilver voor Godefroot op de wegrit was het verdict in Tokio, maar atletiek is een van de andere sporten waar België nu zo af en toe scoort. Gaston Roelants won bij de steeple. Maar ja, het is echt wel zoeken naar medailles sinds de kermisonderdelen zijn verdwenen. In Mexico City waren er bij het wielrennen best bekende namen met De Vlaeminck en Monseré, maar Roger werd slechts 18e en Monseré kwam nog wel in de buurt met P6, maar daar bleef het bij. Reding pakte wel zilver bij het gewichtheffen en op de tandem werd er brons gepakt. In 1972 was er voor het eerst in tijd geen wielermedaille, maar wel dubbel zilver in de atletiek. De duuronderdelen leverden, met de 10 km en de marathon goed voor zilver.

In Montreal was daar eindelijk weer eens een medaille met het paard: 2x brons bij het jumping, individueel en met een team. Paardrijden was in de beginjaren lucratief, maar nu al jaren niet meer. Grote naam was deze Spelen toch echt wel Ivo van Damme. 2x zilver, op de 800 en de 1500 meter. Helaas zou hij later dat jaar overlijden in een auto-ongeluk. In 1980 was er niet de Belgische vlag maar wel eindelijk weer eens goud. Robert van der Walle was goed voor judogoud, het eerste eremetaal in judo voor België. In 1984 was er eindelijk een medaille voor een Belgische vrouw: Ingrid Lempereur pakte brons op de 200 meter schoolslag. Daarna was er ook nog brons in de vrouwenskiff, maar tussendoor had Roger Ilegems al goud gepakt op de puntenkoers. Met 4 medailles en 1x goud was het allemaal niet slecht. In 1988 echter bleef het weer bij 2 brons. Nee, België levert niet in de sporten waar het echt om gaat. Van der Walle pakte weer een medaille, ditmaal dus brons. Ook in 1992 was het mager, met de skiff voor Bredael als enige zilver en verder 2 brons.

1996 waren eindelijk weer eens goede spelen. Judo is toch wel de belangrijkste sport na wielrennen in de recente jaren voor België. Ja, atletiek, maar daar is de concurrentie wel moordend. Ulla Webrouck pakte goud en er waren liefst 4x judomedailles. Werbrouck was nog een tijdlang onderdeel van LDD, een libertaire partij in België. Niet voor iedereen, dat libertarisme, zullen we maar zeggen. Wel lekker Amerikaans, nu we toch in Atlanta zijn. Deburghgraeve pakte daar ook goud, het eerste Belgische zwemgoud. Best goede Spelen voor België dus. Dat lukte in 2000 dan weer niet. Toen bleef het bij 2x wielerzilver en 3x brons. Nee, België heeft toch niet dezelfde inzet als Nederland, met toch de helft van de inwoners. Dan zie je dat het toch wel knap is wat WIJ leveren. Rond 2004 stond het damestennis in België aardig op punt met Clijsters en Henin. WIJ juichten natuurlijk voor de veel sympathiekere Clijsters, maar Henin won het Olympisch goud bij afwezigheid van Kim. Achja, was toch weer het enige goud, blij dat deze behaald werd. In 2008 werd er zowaar eens een team gestuurd, en nog een best goed voetbalteam ook. Verloor helaas de strijd in de halve finale en bronzen finale. Er werd ook gehockeyd, maar daar is België nog niet goed genoeg in. Wel was er dubbel atletiekgoud. Die van Tia Hellebaut was er al tijdens de spelen, die van de 4x100-dames pas na een diskwalificatie. Achteraf eigenlijk bizar dat een team met Olivia Borlee, Gevaert, Mariën en Ouedraogo goud kon pakken. Geen slecht team, maar goud jeetje. Hielp mee dat USA, GB en Jamaica allemaal de wissels hadden verpest, eigenlijk lachwekkend. Toch wel een van de grootste stunts in de recente atletiek, deze overwinning van de.... Rockets, zou het tegenwoordig zijn. Ugh, die vervelende rubriek van bijnamen erken ik niet. De 4x400 begon in die tijd ook te leven maar medailles leverde dat nog niet. 2012 viel zelfs vies tegen: 3 medailles en geen goud. Schutter Cox was de ietwat verrassende enige winnaar van zilver, met judoka van Snick en zeilster van Acker met het brons. Het hockeyteam werd wel al 5e, daar werd duidelijk gebouwd. In 2016 was het immers al zover met zilver, maar dat werd zeker wel overschaduwd door Timmers die zilver pakte op de 100 vrij en dubbel goud, voor Van Avermaet in de wegrit en Thiam die de zevenkamp won. Toch drie zeer prestigueuze onderdelen.
Gelukkig voor de Belgen lukte het wel bij het hockey in Tokio. Verder was Nina Derwael er die haar rol als topfavoriete waarmaakte in het turnen, eindelijk goud in die laatste grote sport. Maar de grootste was toch echt wel Nafi Thiam, die ondanks enige uitdaging van Vetter met een geweldige speerworp haar tweede gouden medaille veilig stelde.



Ja, die laatste spelen waren met 6 en 7 medailles en 2 respectievelijk 3 keer goud helemaal niet slecht. Geen absoluut topland, maar België doet echt wel mee. Bij het hockey lijken ze me ook voor 2024 licht favoriet en Thiam schaar ik ook maar weer onder de favorieten. En de 4x400 lijkt sterker dan ooit niet zozeer door de inmiddels wat verouderde Borlées, maar Sacoor en Doom moeten dan toch echt die medaille die iedere keer wel mogelijk was maar er maar niet kwam dan maar eens grijpen. En ja, dan is er nog wielrennen met de ijzersterke Kopecky en met Hem als de favoriet voor de tijdrit, durf ik toch wel te zeggen. Speelde nog in de jeugd van PSV, dan weten we dat het goed is. Ook zin in de herenmadison, vooral als Robbe Ghys achter de Nederlanders eindigt.

Dag -2: Spanje

We zijn bij het laatste buurland van Frankrijk aangekomen en ze beweren altijd dat je het beste tot het laatste moet bewaren. Nou, dat doen we dus totaal niet, want we gaan naar Spanje. In de basis een mooi land, maar schijn kan bedriegen. Politiek een rotzooi, iedereen is altijd boos op elkaar en qua bouwwerkzaamheden is het altijd vreselijke troep. Nouja, genoeg geroddeld. Op naar weer een land dat al 500 jaar bestaat. Nog een keer gek doen met gekke vlaggen: De vlag van de Republiek.



Spanje is niet zo'n heel succesvol Olympisch land. Best vaak was het land er niet bij. In 1900 won Spanje zowaar bij de eerste deelname 1x goud. Nouja, bij de eerste niet-deelname. Het zou de eerste wedstrijd zijn in het pelota, tegen 2 Fransen. Goud voor de winnaar zilver voor de verliezer. Maar ja, de Fransen kwamen niet opdagen en de Spanjaarden pakten goud. Jarenlang het enige goud door niet te spelen, fenomenaal. Kan alleen die luie Spanjaarden overkomen. Er werd ook meegedaan in wat andere sporten, maar zonder succes. Spanje zou thuisblijven tot aan 1920. Toen werden er 2 zilveren medailles. Het voetbalteam had mazzel dat de Tsjechoslowaken gediskwalificeerd werden, daardoor kon men zilver pakken. Verder was er polozilver, met onder andere de Hertog van Alva in het team. Nee, niet dié Hertog van Alva. Dat was beter dan in 1924. Er waren 2 boksers die de kwartfinale haalden maar bij het polo werd ditmaal 3 van de 4x kansloos verloren en dus slechts P4. Zeiler Santiago Amat werd ook 4e in de zeilfinale en er was een tennisser met een kwartfinale. Maar ja, geen medailles. Lukte in Amsterdam wel, op de allerlaatste dag. Weer met een team, ditmaal op het paard, springend. De eerste die solo een medaille won was Amat in 1932. In 1924 dus 4e, in Amsterdam moest hij het doen met P14. Maar in LA pakte hij de enige Spaanse bronzen medaille. Ja, in deze jaren was het schrapen voor het land.

Spanje was er in 1936 uiteraard niet bij. In 1931 was de koning afgezet maar de republiek was een onbestuurbare bende en de altijd vervelende Franco dacht dat het beter kon. Burgeroorlog, vele slachtoffers en een vriendje van de nazi's aan de macht, die door de Amerikanen niet werd afgezet omdat ze bang waren voor de Spaanse communisten. Nee, Spanje was bij terugkeer allesbehalve een gaaf land. Gewoon een kutland. In 1948 was er wel een medaille bij: Zilver voor opnieuw de springpaarden. Er werden een flink aantal 5e en 6e plaatsen gehaald, wat wel aangeeft dat Spanje echt wel meedoet, maar echte prijzen pakken is nog wat veel gevraagd. In Helsinki pakte Angel Léon, die vier jaar daarvoor 6e werd, het zilver bij het pistoolschieten. Deze keer waren er geen andere goede prestaties. Het waterpolo met de 8e plaats was het beste resultaat naast de bekende sporten. In 1956 was Spanje even net zo gaaf als Nederland, zij besloten ook te boycotten. Het is iets. Uiteindelijk werd er dus nog wel op het paard gereden met P6 voor het springteam.

Er werd weer een nieuwe teamsport gevonden in 1960. Spanje is een van die landen van de teamsporten. Basketbal werd qua deelname al gevonden, maar hockey leverde in 1960 brons op. Winst tegen de Britten, niet slecht. 1964 was voor Spanje een prachtig sportjaar met de EK-winst, maar winnen op de Spelen zat er niet in. Areta werd 6e bij het verspringen. Lopez werd 5e op de wegrit. Het hockeyteam werd zelfs vierde. Maar ja, top 3 zat er niet in. En dat gebeurde in 1968 nogmaals. Je zou zeggen dat zo'n dictator lekker sportswasht, maar dat valt smerig tegen zeg. Ditmaal was Santiago Esteva de beste Spanjaard, hij pakte de 5e plaats op de 200 meter rugslag. In 1972 was er eindelijk weer een bokser met een medaille: Enrique Rodriguez pakte brons. Ja, Spanje had het van dat soort sporten nodig, exotenland in spé. Nouja, wel exoten met 123 deelnemers. Het hockey en waterpolo zijn wel vaste deelnamesporten, maar echt dicht bij de medailles was het nu niet. Wel was er een 4e plaats op de 10 km

Rodriguez kwam in 1976 niet verder dan de achtste finale, maar gelukkig was daar bootje varen. In de kano is Spanje tegenwoordig best sterk, dat begon hier met zilver in de K4 1000m. Verder was er zeilzilver, ook een sport waar we Spanje vaker zien. Zeker in 1980, toen er goud werd gepakt. Spanje deed mee onder de Olympische vlag, in weer een tijd van intern gedoe. Menéndez had al zilver in de kano uit 1976, en pakte daar nu zilver en brons in de K2 500 en K2 1000 bij. Ook was er zilver bij het hockey en bij ons aller favoriete atletiekonderdeel: 50 km snelwandelen. Maar ja, eindelijk weer eens goud pas het derde in de Spaanse historie, in 1980. Moet je nagaan. Dat is eigenlijk best slecht voor zo'n groot land. In 1984 werd een nieuwe teamsport aangeboord. Nouja, helemaal nieuw was het niet, maar er werd zilver gepakt bij het basketbal. Ruime nederlaag tegen de VS in de finale, achja. Doreste en Molina pakten zeilgoud. Alweer zeilgoud voor Spanje. In 1988 was er 2x brons, 1x zilver, maar vooral het individuele goud voor José Doreste in de Finn staat ons natuurlijk bij. Voor het eerst individueel Spaans goud.



In 1992 waren er thuisspelen en voor de gelegenheid besloot Spanje ineens totaal te schroeien. 4x zeilgoud, met Luis Doreste die net als in 1984 goud pakte, de eerste Spanjaard met 2 goud. Familie dus zelfs al met 3 goud. Verder 2x judogoud, goud bij het snelwandelen en hockeygoud bij de dames. En natuurlijk het U23-voetbalteam, met fantastische namen: Luis Enrique en Pep Guardiola om maar even wat namen te noemen. Ook nog 7 zilver en 2 brons, dit is wel echt efficiënt schroeien ook. In 1996 bleef er nog wel wat over van het Spaanse schroeien, met weer 2x zeilgoud en het ritmische gymnastiek, een onderdeel waar Spanje altijd aardig meedoet. Indurain won de tijdrit, dat kon hij na een ingestorte Tour tegen Riis die nog meer ingespoten had zowaar wel. 5 goud is niet slecht. Spanje was sindsdien wel minder dan in 1992, maar wel eigenlijk standaard beter dan daarvoor. In 2000 bijvoorbeeld 3 goud, en dat bij 3 verschillende sporten. Joan Llaneras pakte goud bij de puntenkoers. Er waren ook weer 2 medailles bij teamsporten. Voetbal is een van dé sporten met maar weer eens zilver. Die Spaanse talenten komen echt van overal en nergens, al slagen ze niet altijd zoals Gabri en Luque, haha. Handbal leverde ditmaal brons. Maar ja, in Madrid en Barcelona hebben ze voor zo'n beetje alle sporten de topteams van Europa wat betreft teamsporten. Echt gek is het dus niet.

In 2004 werd er 11 keer zilver gepakt, onder andere door Llaneras. Er was ook 3x goud, bij het zeilen, voor kanoër David Cal en voor turner Gervasio Deferr. Er zijn behoorlijk wat Spanjaarden met 2x goud inmiddels, Deferr is er eentje van. 2008 was een topzomer, met behoorlijk wat grote namen met goud. Sammy Sanchez pakte de wegrit, de beste dag van zijn carrière. Zullen lieden zijn die zeggen dat hij dat niet voor Spanje deed, daar luisteren we even niet naar. Rafael Nadal kende misschien wel zijn beste tijden en pakte goud bij de singles. Llaneras was ook weer terug voor goud, en pakte op de madison ook nog eens zilver. Deferr pakte ook nog maar eens zilver om zijn collectie uit te breiden. Weer 11x zilver, Spanje is na 1992 nooit erg efficiënt geweest he. Ook Saul Craviotto, nog een kanovaarder, pakte goud. Was niet zijn laatste. Ook in 2012 weer: 10 zilver, maar 4 goud. Lydia Valentin eindigde als 4e bij het gewichtheffen, maar ja, het is gewichtheffen. Enkele jaren later was dat gewoon goud. Verder was er weer 2x zeilgoud, toch wel de sport van Spanje. Al is Taekwondo ook bewonderenswaardig, tegenwoordig zijn er best wat goede namen. Joel Gonzalez pakte het eerste goud in 2012. In 2016 was het met 7 goud wel weer een stuk beter dan de jaren ervoor, eindelijk werden die zilveren medailles omgezet naar goud. Wel op een paar karige onderdelen, Belmonte won een zwak bezette 200 vlinder en Beitia een mensonterende hoogspringfinale. Maar ja, wel weer goud voor Nadal, goud bij het badminton en de tweede keer Saul Craviotto. De enige met 2 goud en 5 medailles en daarmee de meest gelauwerde Spanjaard op de spelen.



Afgelopen editie viel dan weer zwaar tegen. Als deze Spelen in 2016 waren geweest was het zelfs nul goud geweest, maar gelukkig deed Spanje het goed in alle nieuwerwetse fratsen: Mixed teams overal, urban sports en Japanse foklore. Goud bij mixed trap, het matige format van gecombineerd waardoor Gines Lopez naar het klimgoud kon fluken en het mensonterend saaie Kata. Eigenlijk waren het echt vreselijk slechte spelen, we hebben het er maar niet over. Ook weer 2 teamfinales verloren, het zal eens niet.

In 2024 doet Spanje uiteraard ook weer mee, met liefst 382 atleten. Ik verwacht veel van het snelwandelen, daar is Spanje op het moment zo'n beetje het te kloppen land. Verder zal er bij het voetbal toch hopelijk wel weer eens een keer goud komen. Mannen zou kunnen maar bij de dames is Spanje toch wel de favoriet. Verder lijkt het qua boten allemaal wat minder dan voorheen, vooral bij het kanovaren zal het wel eens tegen kunnen vallen. Ik verwacht geen Spaanse topspelen, maar als alles goed valt, dan kan het wel.

Dag -1: Frankrijk

De vlaggenparade wordt afgesloten met het organiserend land en dat doen we ook hier: Op de voorlaatste dag is daar Frankrijk, organisator van de Spelen in 1900, 1924 en nu weer, in 2024. Een van de grootste sportlanden, koloniserende landen en whatever. De Fransen zijn een bijzonder slag volk, altijd maar in de revolutie of in de stakingsmodus. Hopelijk houden ze zich de komende 2 weken een beetje rustig en positief. Prachtig land, jammer dat er Fransen wonen. Vroeger hadden ze nog niet onze driekleur geleend, toen kregen we mooi dit.



Bij het debuut in 1896 was het meteen raak met 5 goud. Paul Masson was de grote man, scoorde 3x wielergoud. In totaal 4x wielergoud en 1x schermgoud. Toch wel dé 2 sporten die ik associeer met Frankrijk. 4e op de Spiegel, niet gek. Frankrijk is naast Amerika het enige land dat op enig moment in de Olympische historie boven de VS heeft gestaan op de medaillespiegel van alle zomerspelen aan het eind van een sportdag. Want ja, als thuisland pakte Frankrijk het meeste goud van allemaal en haalde P1 in de ranking. Met bijvoorbeeld 3 goud in het croquet en 5x zeilgoud en verder goud bij het onderwaterzwemmen. 3 heren pakten 2x goud. Sommige categorieën waarop de atleten worden blijven toch wonderlijk in die tijd. Ook in 1904 deed Frankrijk mee, maar goud was er niet. Gelukkig pakte Albert Corey, een naar Amerika gemigreerde Fransman, pakte zilver op de marathon. Hij was de enige deelnemer. Maar goed ook, door Corey haalt Frankrijk wel als vierde land de fameuze streak van deelname op alle Spelen. Sterker nog, Frankrijk haalde elke keer een medaille. Wat dat betreft doen alleen de Britten het beter. In Londen werd 5x goud gepakt, onder andere bij het motorboaten wat dus alleen in 1908 Olympisch was. 2 van de medailles waren bij het schermen met Gaston Alibert die individueel en met zijn team het degenschermen won. In die tijd was dat gewoon goed voor P4 op de Spiegel. In 1912 was er 7x goud, met Gobert die er vandoor ging met dubbel tennisgoud bij het indoor tennis, alleen toen was dat een onderdeel. Paul Colas schoot ook naar 2 maal goud en Marguerite Broquedis was de eerste dame met goud, ook al tennis. Na de oorlog was er een medailleinflux in algemene zin: Frankrijk pakte in Antwerpen 9x goud, maar dat leverde slechts de 8e plek op. Daarbij zaten 2x goud bij het gewichtheffen, goud bij het onderdeel individueel bewegend vogeldoel 50m bij het boogschieten en weer 2x tennisgoud. Suzanne Lenglen bij het tennis bij de singles en dan ook nog bij het gemengddubbel. Naar haar is een van de tennisvelden genoemd waar we de komende week balletjes gaan slaan.



De kracht van de organisatiebonus was in 1924 een stuk minder dan in 1900, te zien in de gouden plakken. Was het in 1900 nog 27, nu 1 minder dan de helft. Nog wel derde met 13 stuks, waarvan 4 bij Wielrennen en 3 bij schermen. De Franse sporten, ik noem het nog maar eens. Lucien Gaudin maakte zich in 1928 een van de grootste mannen in de schermsport, hij pakte toen goud bij het degen- en floretschermen, al leverde hij alleen het zilver van het floretteam deze keer. Daarmee kwam hij op 4 goud en 2 zilver, een hoeveelheid die in de zomer slechts geëvenaard werd, en uiteraard wel is verslagen door Martin Fourcade. El Ouafi won de marathon, ook leuk. Een Algerijn dus. Dit had overigens allemaal niet kunnen gebeuren, er werd een coach aangevallen door een bewaker van het stadion aan het begin van de Spelen, waardoor Frankrijk zich bijna terugtrok. Gelukkig voor al deze namen niet helemaal. In 1932 waren het zeer goede Spelen met 10x goud. 3x goud bij het gewichtheffen, nou niet echt de sport die ik associeer met Frankrijk. Maar blijkbaar toch wel indertijd. Dit bleven goede jaren voor de Fransen met 7 stuks goud in Berlijn. Toch ook weer gewoon 5e op de Spiegel en zowaar eens 2x boksgoud, het kan niet op. Frankrijk was in die tijd een vaste kracht, natuurlijk met uitschieters bij de thuisspelen, en vooral goud bij wielrennen, paardrijden en schermen. In 1948, na de oorlog, deed Frankrijk het eigenlijk best prima. 3e op de Spiegel weer met 10 goud. Micheline Ostermeyer pakte dubbel goud met de discus en de kogel, dat zijn mooie dubbels. Andere medailles kwamen weer van de klassiekers, wielrennen, paardrijden en schermen. In 1952 was er een gevaarlijk teken aan de wand, in Urk en Staphorst erkennen ze deze Franse spelen niet. 6x goud, 6x zilver en 6x brons. 666. Tsja. Ditmaal werd er voor het eerst goud gepakt bij het kanoën in de 10 km, toen vaarden ze nog zover met dat ding. De prestaties werden echter meer en meer uitgekleed met in 1956 slechts 4x goud en 14 medailles. Geen top 10 voor het eerste sinds 1904. Alain Mimoun won de marathon, weer een mooi onderdeel voor het Franse palmares. Christian d'Oriola pakte zijn tweede schermgoud individueel. Met het team had hij er ook al 2 gewonnen. Doordat hij ook zijn tweede zilver pakte werd hij de beste Fransman. Gedeeld, dat dan weer wel.



Hij was er nog steeds bij in 1960. Een vijfde goud zat er niet meer in. D'Oriola haalde wel de finale in de groep van het floretschermen, maar werd daar laatste met slechts 1x winst. In het teamtoernooi was er ook geen overwinning in de kwartfinale. Dit bleek exemplarisch voor Frankrijk: 5 medailles met 2 zilver en 3 brons. Jeetje, geen goud. Geen enkele medaille bij het schermen of wielrennen ook. Frankrijk is het echt helemaal kwijt. In 1964 was het weer d'Oriola. Niet Christian maar Pierre, zijn neef. Won al goud in 1952 bij het paardenspringen en nu in 1964 redde hij de Spelen van Frankrijk door als enige ooit weer goud te halen op dat onderdeel. Weer niet echt goed, al waren er in ieder geval weer 15 medailles. Dat was hetzelfde als in 1968, maar toen was het wel 7x goud. 4x bij het wielrennen, toch wel dé Franse sport. Niet alleen de Tour is het summum, maar Frankrijk is ook gewoon de leider in het algehele medailleklassement. Al is het alweer lang geleden dat we nog eens een Franse Tourwinnaar hadden. Franse wereldtoppers van de laatste 20 jaar zijn er toch ook maar beperkt. Ja, Alaphilippe. En daarna wordt het al krap. Ook op de baan is het niet wat het ooit was. Zoals in 1972 toen Daniel Morelon de 1000m sprint op de baan won. Het andere goud was er bij het zeilen. Weer maar 2 stuks. Frankrijk was grootmacht af in die tijd en toonde de zwakte van West-Europa in die tijd als geen ander. Ook in 1976 was er 2x goud met slechts 9 medailles. Dat moest anders in 1980 en dat ging anders. Ja, Frankrijk ging dus. Frankrijk pakte 3 van de 4 teamtoernooien bij het schermen en ook het floretschermen voor dames individueel. En Frankrijk vond een nieuwe sport: Judo. Nu vinden we dat een Franse sport, toen nog niet, blijkbaar. Of nouja, met Rey en Parisi voor het eerst. In 1984 haalde het Franse A-team EK-winst onder Platini, maar het B-team pakte Olympisch goud. Verder bleef het bij 5x goud, maar wel 16x brons. Qua hoeveelheid zit het wel goed, al vertekent 1984 natuurlijk.

In 1988 meer van hetzelfde met 6x goud. Daarbij zat ook weer eens judogoud. Wielrennen leverde juist al een tijdje weinig goud op, de concurrentie lijkt daar toch aardig te zijn toegenomen. Zowaar werd er dubbel zeilgoud gepakt. De sport die nu in Marseille zal worden afgewerkt, maar toch zeker wel aandacht verdient. Ook weer niet zo gek, al had het ook in Le Havre gekund ofzo. In 1992 was het met 8x goud het beste sinds 1948. 2 judokas pakten goud en Sebastien Flute won het boogschieten. Frankrijk werd 9e op de medaillespiegel, toch weer terug waar het hoorde. En daar voorbij, want in 1996 was het plots schroeien geblazen. Liefst 15 goud, met Perec die goud pakte op de 200 meter en 400 meter en Jeannie Longo, misschien wel de beste wielrenster ooit, pakte goud op de weg. 5x wielergoud 2x schermgoud en 3x judogoud, het kan niet op. Opvallend is dat er vooral veel goud wordt verdiend door dames. In 2000 was er slechts 13 goud, waarvan toch weer 4x wielergoud. Het Franse wielrennen is terug. Estanguet pakte kanogoud, zijn eerste van 3 in de Slalom C1. De enige Fransman die dat wist te flikken, 3x goud op hetzelfde onderdeel. Hij was de grote man achter deze Spelen, hoofd van het organiserend comité.

In 2004 ging het net iets minder, maar nog altijd 11 goud. Er was eindelijk weer eens turngoud, voor Emilie Le Pennec op de brug ongelijk. Het waren wel Spelen met veel verschillende onderdelen met goud, maar liefst 8 verschillende sporten en daar zat bijvoorbeeld judo niet eens bij. Beijing leverde handbalgoud op, eindelijk eens een keer. Zo goed is Frankrijk niet op teamsporten. Een keertje goud voor het voetbalteam en lang, lang geleden voor het waterpoloteam, dat was het wel. Handbal is ook wel dé Franse teamsport tegenwoordig. Verder werd de 100 vrij een keer geworden, door meestertechnicus Alain Bernard. Die pakkentijd was lachwekkend. Ook in 2012 was er weer 11 goud, met liefst 4x zwemgoud. Camille Muffat, helaas na een helikopterongeluk bij een Franse TV-show niet meer onder ons, pakte goud op de 400 vrij en de 4x100-ploeg pakte op de vrije slag de Amerikanen terug voor 2008. Ook andere grote namen als Riner en Lavillenie pakten goud. En Manaudou zorgde ervoor dat hij en zijn zus allebei Olympisch goud hadden. Laure al in de afgelopen 2 edities, Florent deze keer. In 2016 moest Frankrijk het doen met 10x goud. Boksen was zowaar de meest succesvolle sport met 2 goud, 2 zilver en 2 brons. Sowieso weer 7 verschillende sporten met goud. Ook in Tokio was het weer 10 goud, waarvan het judoteam het meest aansprak. Frankrijk had ook al 3 zilver te pakken en 1 goud bij het individuele toernooi. Maar ja toch knap om Japan te verslaan. Sowieso werd Frankrijk ineens een teamsportland: Goud bij het handbal, net als in 2008 en 2012. De dames zorgden bovendien voor de dubbel en er was ook goud bij een sport die ik niet per se heel Frans vind: Volleybal.

Frankrijk stuurt liefst 573 atleten - wel zo'n 20 minder dan Amerika dus. Als we kijken naar de statistieken, dan kan Frankrijk nog wel de beste Spelen sinds 1900 hebben. Zwemmer Marchand moet dan de grote naam worden en het judo zal de sport zijn van vele gouden medailles. Er lijkt me ook kans op een SWEEP bij het BMX. Ik denk dat sommige voorspellingen overdreven zijn, maar een gouden medaille of 20 kan zowaar best.

Dat was de laatste in deze stijl, maar morgen komt er nog eentje om het af te leren. Maar wel met een ietwat andere indeling.

Dag 0: Nederland

Vandaag doen we het anders. Het is de laatste dag, vandaag gaan we beginnen. Geen vermoeiende verhalen over Beppie van Klaveren, Anton Geesink en NSB Osendarp. Namen die we allemaal toch wel kennen. Nee, laten we voorbeschouwen. We hebben een hoop sporten met Nederlanders. Wat mogen we realistisch verwachten van deze namen?

Als eerste het boogschieten. Daar is wat mij betreft wel de grootste teleurstelling van de kwalificatie te noemen. De heren hadden wat mij betreft echt wel medaillekansen gehad bij deelname, maar wisten het in teamverband steevast niet te doen. Geen herenteam, dus alleen Steve Wijler aanwezig. Het is boogschieten, dat is een chokeloterij deluxe, dus verwachtingen uitspreken met maar 1 deelnemer is lastig. Wijler is ook niet enorm constant. Op een goede dag kan hij zo de halve finales halen, maar ik ben ook niet verbaasd als hij de tweede ronde eruit ligt. Van de dames hoop ik dat er 1 de finaledag haalt en dat ze de laatste 8 halen. Alles extra is bonus. Maar laatste 8 is ook weer niet gegarandeerd. Mixed team werd drie jaar terug natuurlijk tweede, maar Wijler en de beste dame zijn in principe niet beter dan in 2021. Omdat de kwalificatie al minder ging dan gehoopt moeten WE nu meteen tegen Korea of doen we niet eens mee, tsja. Dat wordt hem dus niet, jammer.

Bij het artistiek zwemmen hebben WE wel serieus kans met de zusjes de Brouwer. Ik moet zeggen dat ik de sport niet op de voet volg, maar een medaille behoort zelfs tot de mogelijkheden. Een medaille is serieus mogelijk, maar als het 6e wordt ofzo, dat kan ook zomaar. Ik heb geen idee of er afgelopen WK toppers misten. Bij het atletiek denk ik dat soms de finale halen al lastig wordt. Soms zelfs de halve finale al. Bij de heren lijkt alleen Laros mij echt kansrijk voor een finale. Nouja, Foppen loopt de 5 km, daar hoef je maar een rondje te overleven. Voor alle andere atleten lijkt me de halve finale wel gewoon een eis, halen ze die niet is dat teleurstellend. Bij Laros hoop ik op een finale. Dan hebben we nog de 4x100 ploeg, die zijn als zwakste geplaatst en daar moeten ze het mee doen. Bij de marathon heeft Abdi natuurlijk zilver te verdedigen, maar dat zal geen sinecure zijn: Top 10 is al mooi. Op het veld hebben we Vloon en Comenentia. Niet echt toernooisporters, die hebben vaak moeite met de kwalificaties. Van allebei niet te veel verwachten, dan kan het louter meevallen. Roosen en Taam mogen op de tienkamp. Roosen heeft ontzettend geschroeid in Götzis, maar juist daardoor verwacht ik nu dat het minder is. Taam heeft een aantal goede meerkampen gehad, maar had daar pech bij. Als hij zijn vorm nog kan doortrekken lijkt hij mij gewoon goed te gaan presteren, waarbij dat voor hem betekent dat hij net aan top 10 kan halen in een monsterlijk deelnemersveld.

Bij de dames zal het beter zijn, hoewel niet op alle fronten. Femke Bol haalt gewoon minimaal zilver. Kan niet anders. Van Sifan Hassan weet ik het niet. Ik kan me niet voorstellen dat ze werkelijk 4 nummers gaat doen. Ik hoop dat ze de 5k en de marathon pakt. Of de 10k. Hassan is de vrouw van vraagtekens, die kan 5e worden maar ook 2x goud pakken. Ik ga geen voorspelling doen. Verder verwacht ik een finale voor Lieke Klaver. Ook Nadine Visser kan een finale halen, evenals Cathelijn Peeters. De 4x400 ploegen, gedragen door Klaver en Bol, moeten toch zeker kans kunnen maken op een medaille. Maar goed, bij de mixed ligt het eraan wat toplanden inzetten. Vlak Ierland, Dominicaanse Republiek en de Britten niet uit. Bij de dames ben ik ook al blij met brons. Zit er wel in, maar dan moet het niet tegen zitten.

Koster, van Es, Luijten en Bakker doen mee in de finale, maar niet om de knikkers. Het 4x100 team zonder Samuel lijkt mij niet kansrijk voor een finaleplaats en Jiya en Tjin-a-Lim zijn weer gevalletjes de series overleven en that's it. Op het veld hebben we Van Klinken en Schilder, die moeten gewoon meedoen om de medailles, 2x. Dat betekent niet dat een medaille al vergeven is, de concurrentie is groot. Maar top 8 in de finale lijkt mij wel een minimale eis. Van Daalen is nog jong, 1 van de 2x finale halen lijkt me mooi, maar als het 2x niet lukt verbaast dat mij ook niet. Hondema verwacht ik ook geen finale van. Dan hebben we nog onze meerkampsters, die eremetaal te verdedigen hebben. Oosterwegel echter heeft sinds 2021 zelden meer op dat niveau kunnen presteren. Mat al 2 dames die 6800 gaan scoren zonder blessure lijkt zij mij kansloos voor een medaille, top 6 en een score rond de 6500 ben ik tevreden mee. Vetter zal naar 6650 moeten voor een medaille denk ik. Vetter is altijd lastig, vaak niet fit, soms wel. Ik kan haar moeilijk peilen, al is het laatste jaren redelijk constant. P3 moet kunnen. Voor Dokter is een score van 6300 mooi.

Nou, atletiek kan ik flink wat over zeggen, maar Badminton kunnen we kort over zijn. Tabeling/Piek moeten gewoon winnen van die Algerijntjes en dan hopelijk kunnen ze stunten tegen 1 van de 2 betere duo's. En anders na 3 potjes klaar, maar is geen schande. Het herenbasketbal heeft een 3x3 team geplaatst. Die moeten in ieder geval ervoor zorgen top 6 te eindigen om zich niet te blameren en daarna zich in ieder geval niet helemaal weg laten spelen door Servië en de USA. Je hoeft na de groep maar 2 potjes te winnen voor eremetaal, maar ja, dat wordt nog niet gemakkelijk. We sturen ook een dame naar proletensport boksen. Het feit dat die zich pas kwalificeerde via het laatste kwalificatietoernooi doet mij denken dat dat niet een van de topfavorieten is. Ik kijk deze sport niet, maar op de statistieken afgaand zou 1 potje winnen, afhankelijk van de loting, al prima zijn maar nog wel moeten kunnen. Als ze de kwartfinale haalt wordt het zeer lastig.

Bij het breakdancen is er een drietal. Weer zo'n sport waar ik geen klap van weet. Die kunnen 2e of 12e worden en ik geloof het allemaal. Ik wacht maar even af. Hopelijk halen ze allemaal de kwartfinale. In de kanoslalom hebben we Martina Wegman en Joris Otten. Voor Wegman hoop ik op een finale. Otten lijkt me minder waarschijnlijk. Bij Extreme Kayak kan alles gebeuren. We hebben blijkbaar ook Konijn en Vorsselman in de kano gezet. Continentaal ticket, het zou mij verbazen als die een finale halen. Maar leuk dat ze meedoen.

Wielrennen moet een van onze cashcows worden. In de wegrit verwacht ik alleen wat van Mathieu. Die heeft maar 2 man erbij in een race die echt enorm chaotisch gaat worden. Matje moet op alles reageren. Kan eerste of achttiende worden. Bij de dames hebben we in ieder geval 4 dames. Als Wiebes in de voorste groep zit bij de finish is het boeken toe. Vollering zou het alleen solo kunnen. Dat je van Dijk bij de tijdrit selecteert snap ik niet, maar als ze wel fit genoeg is kan ze wel top 3 rijden. Vollering zal wel net buiten de top 3 eindigen, en Hoole mag meedoen maar daarmee is het wel gezegd. Op de baan zal het van de keirin moeten komen bij de dames. Van der Peet is wel een slimme in de keirin. Maar het derde keiringoud achtereen verwacht ik niet bepaald. Een finale zou mooi zijn. Van de Wouw is het net niet, helaas. Dat wordt een kwartfinale in de sprint als het mee zit. Gelukkig hebben we bij de heren Lavreijsen. In de solosprint is dat gewoon de grootste zekerheid voor goud. De keirin is een loterij, maar een medaille moet daar kunnen. Van de teamsprint ben ik minder zeker, Australië zit al een tijdje dichtbij. Ik zeg zilver. Op de duuronderdelen verwacht ik minder. Schip en Havik rijden soms een leuke madison, maar nu iedereen op punt staat denk ik dat het P4 of P5 wordt. Wat Schip ook gaat doen in het omnium, leuk beginnen maar tijdens de puntenkoers is het op. van der Duin wordt ook 5e ofzo. Verder is er nog mountanbike met Pieterse en Terpstra. Terpstra wordt 10e ofzo, en Pieterse is wel een goede medaillekans. Ik hoop dat ze in de buurt kan blijven van PFP en zilver kan pakken, maar als ze 5e wordt ben ik ook niet verbaasd. Als laatste is er BMX. Bij de mannen waren we ooit goed, maar dat is al een tijdje minder en Kimmann is helaas geblesseerd. Jaymo Brink zal de halve finale normaal niet overleven. Bij de dames lijkt me wel dat we er 1 of 2 in de finale gaan zien, van de zusjes Smulders of Veenstra. Veenstra is het meest constant, maar minder van de uitschieters op het moment. Maar Laura heeft de ervaring. In zo'n finale is een medaille altijd mogelijk, maar het zijn niet de allerbeste van het veld, dus dan heb je geluk nodig.

We gaan door met schoonspringen. Else Praasterink is geen topper, maar mag wel meedoen. Eerst maar de eerste ronde overleven. Paardrijden vind ik geen sport, maar ons dressuurteam is nog altijd niet slecht. Top 3 wordt lastig, zullen wel gewoon Denemarken, Groot-Brittannië en Duitsland worden. Best of the rest zal het wel worden. Een hoge ereplaats individueel lijkt me niet, al zal er wel ergens een finale behaald worden met een leuke positie. Zowaar mogen we ook deelnemen bij eventing, maar eventing is niet onze sport. Daar peddelen we mee. P8 ofzo voor het team. Jumping is een loterij, kan altijd. Van der Vleuten en het gehele team lijken mij de beste kans te hebben. Maar ja, is dus een loterij. P2 en P12 zijn weer eens allebei mogelijk. Verder hebben we 1 schermer in Tristan Tulen. Zit niet in de bovenste helft van de loting neem ik aan. Dan wordt het lastig om ook maar één rondje te overleven.

De hockeydames moeten eigenlijk gewoon goud winnen en al het andere zou tegenvallend zijn. Natuurlijk kan het een keer niet helemaal draaien en op shootouts uitdraaien en net verliezen worden, als het na een goede wedstrijd is tegen een sterke tegenstander is prima. Maar je in de halve finale met 3-0 naar de slachtbank laten sturen door zeg, België, zou erg jammer zijn. Bij de heren is er ook kans, maar daar acht ik de Britten, Duitsers, Belgen en Australiërs toch minstens zo kansrijk. Allemaal kunnen de halve finale halen. Van andere landen dan deze 4 verliezen zou wel een teleurstelling zijn, maar tegen deze landen kan het gewoon mis. Golfen is andermaal een loterij, top 15 zou mooi zijn voor Anne van Dam. Maar ja, zelfs de toppers zijn slechts beperkt consistent. Gewoon een ontzettend moeilijke sport om op het juiste moment te leveren.

Bij het turnen zie ik weinig aanknopingspunten. Wevers en Veerman zijn niet helemaal kansloos voor een finaleplaats op hun toestel en als Van Pol doet wat ze op het NK deed kan ze misschien in de buurt komen van de allroundfinale. Een goede Lieke of Naomi moet dat ook kunnen. Bij de heren is Schmidt allround gewoon de beste, die moet de finale kunnen halen en De Munck is goed op het paard voor een mogelijke finale, maar top 5 zal daar dan ook weer lastig worden. Ik ben al blij met 1 teamfinale, geen van beiden kan echt prima. De concurrentie is echt heel goed. Bij het Handbal las ik dat de doelstelling halve finale is, maar tegen Denemarken, Zweden of Noorwegen kun je er zo uit in de kwartfinale. Mocht je die 3 ontlopen, dan hoop ik wel dat het een halve finale wordt. Dat lijkt me nog wel steeds het maximale, en dan weer lekker 4e worden as per usual. Als de groep niet overleefd wordt zou dat wel falen zijn.

Judo is nu de afgelopen jaren niet echt onze sport gebleken. Waar veel sporten gebaat zijn bij de centralisatie, lijkt dat voor judo allemaal minder gunstig. En toch hebben we echt wel wat kanshebbers op eremetaal. Op dag 1 niet, Tsjakadoea heeft het al niet tegen zitten als ie de kwartfinale haalt. Daarna hebben we 2 dagen pauze, maar op dag 4 is Joanne van Lieshout de deelneemster met de meeste punten door recent WK-goud te pakken. Maar goed, die categorie is ontzettend open, er zijn minimaal 8 dames die kunnen winnen. Ik hoop wel dat Van Lieshout de medaillesessie haalt, maar als het na de eerste herkansing voorbij zou zijn.. ja, dat kan in deze categorie. Hoeft niet te komen van Frank de Wit. Sanne van Dijke pakte 3 jaar terug als favoriete brons, nu heeft ze minder kans, al moet het kunnen. Van 't End werd ooit wereldkampioen, maar dat lijkt alweer eeuwen geleden. Die zie ik wel in ronde 1 eruit liggen, al kan hij ook ineens verrassen en de medaillewedstrijden halen. De voorlaatste dag lijkt de laatste goede kans met Korrel en Steenhuis die in de top 6 van de ranking staan en echt wel kans hebben op een medaille. Maar ook hier geldt weer: Kan ook zomaar een stukje eerder mis. Deze dag mag wel 1 van de 2 de finalesessie halen. Liefst allebei, maar zekerheidjes zijn het ook niet. Dat lijkt me de laatste dag dan weer niet. Snippe heel misschien. Kamps verwacht ik zeker niet. Al met al ben ik blij met één medaille en drie finalesessies. Krijgen we weer commentaar dat Judo te veel centen kost, zal allemaal best. Kunnen we dat geld mooi naar het roeien sluizen. Daar is 5x goud mogelijk, ik zeg het maar gewoon. Maar goed, ik vind ook niemand helemaal zeker. Karolien Florijn geef ik wel de beste kans op goud, na Lavrijsen onze grote zekerheid. Maar bij de skiff is persoonlijke vorm wel heel belangrijk. Zagen we bij Zeidler die 3 jaar geleden ineens niet leverde. Nu lijkt hij ver weg voor Van Dorp, die bij de herenskiff wel kans maakt op P2. Moet wel de finale halen wat mij betreft. Broenink/Twellaar moet een medaille kunnen halen, maar goud vind ik met bijvoorbeeld de Sinkovic-broers bepaald geen gegeven ondanks dat die verslagen werden afgelopen WK. De dames dubbeltwee verwacht ik niet heel veel van, ik ben blij als dat een finale zou worden. Ook de dubbelvier won afgelopen WK, maar die heb ik iets minder op het oog qua tegenstanders. Ik geloof wel in dit viertal op zich, maar ook hier gaan we het goud weer niet weggeven. Waren tijdens de world Bij de dames werd de dubbelvier afgelopen WK 2e, maar de Britten hebben daar zo'n sterke core dat het mij het maximale lijkt. Eerder naar onder kijken, ook hier is een finaleplaats mooi. Bij Clevering/Meester ben ik wel teleurgesteld zonder goud, eerlijk is eerlijk. Is dat dan een SJOOOOOK? Mwah, dat niet. Maar ietwat teleurstellend zou het wel zijn. De dames vierzonder wordt ook gewoon een medaille, schrijf maar op. De Skiff, Twee en Vier zijn toch wel de drie onderdelen die het gaan maken of breken bij de dames. Bij de herenvier hoop ik op een finale. Lukt dat een keer niet, is het ook geen drama. De herenacht moet in ieder geval meedoen om medailles, maar 4e zou ook niet erg zijn. Wel jammer, maar niet erg.

Nederland is een zeilland en bij drie klassen hebben we echt wel topboten. De IQFoil heeft echter een finalestructuur met enkele wedstrijden en bij zeilen is dat nogal een loterij. Dan kan je zo goud of zelfs een medaille mislopen. Maar Van Opzeeland is de favoriet. Wennekes is niet een van de allerbesten, maar hier speelt juist dat ze wel kan verrassen. De finaledag halen en dan vanuit daar bouwen. Kitesurfster Lammerts heeft wel een goede kans, maar ook hier geldt dezelfde loterijstructuur. Voor de rest hebben we de standaardbootjes: Het Laserzeilen brengt Duko Bos. Lijkt me niet echt kansrijk voor een medaille, maar als het meezit zou het zowaar kunnen. De medal race halen en een diplomaatje pakken. En misschien als alles dan goed valt heb je brons. Marit Bouwmeester was ooit onze topper, maar die is wel iets minder goed geworden dan voorheen. Kan wel nog steeds een medaille halen. Top 5 hoop ik wel op, en op constant zeilen. Geen dagen met P22 graag. Bij de 49ers hebben we wel twee topboten: Van Aanholt/Duetz en Lambriex/Van de Werken zijn goede kanshebbers op eremetaal. Lambriex-Van de Werken moeten 100% een medaille halen en waren een paar jaar terug bijna onverslaanbaar, maar nu is goud niet meer zeker met al wat mindere resultaten. Een medaille moet nog steeds prima haalbaar zijn. Van Aanholt/Duetz heeft sterkere concurrentie. Hier zet ik in op top 5, maar een medaille zou wel gewoon lekker zijn. Of gewoon goud. Dit zijn wel de boten die moeten leveren. De Nacra17 zou ook nog wel kunnen. Hopelijk zijn ze met de medal race nog in kansrijke positie, als dat niet zo is zou dat wel jammer zijn. Maar kan wel gebeuren, dit duo lijkt mij wel iets minder stabiel. Over minder stabiel gesproken: Skateboarden. Lekker vallen. Zwetsloot begon in Tokio heel goed, maar kon niet een extra trick landen. Ik hoop dat zij de finale weer haalt, maar dat is geen zekerheidje. De concurrentie is immens met de Braziliaanse, Japanse, Chinese en Amerikaanse dames. Zou wel leuk zijn om iemand uit een ander land te zien en dan is Zwetsloot wel een leuke om er bij te hebben. Keet Oldenbeuving geef ik nog minder kans op een finale, maar leuk dat ze er bij is. Vooral hopen dat ze hun tricks landen, maar ik snap ook wel dat ze niet op veilig gaan om de finale maar te halen.

Zwemmen is de laatste jaren niet echt onze sport gebleken, maar afgelopen WK - zonder veel topzwemmers - ging wel lekker. We hebben een flink aantal zwemmers al is het bij de heren wel karig. Kamminga was goed voor dubbel zilver in 2021, maar nu moeten we daar niet op rekenen. Op de 200 zijn de 3 medailles al vergeven, op de 100 is alleen brons mogelijk op zijn topniveau. Maar dat gaat hij niet halen, is niet meer top helaas. Ik verwacht wel beter dan Corbeau op de 100 school, minder op de 200 school. Daar mag Corbeau 5e worden ofzo. Verder mag Korstanje veel te hard af gaan op de 100 vlinder om vervolgens fameus in te storten, slecht uit te komen en 6e te worden. Ik hoop het niet, maar zo zwemt Korstanje altijd. De 50 vlinder is ook meer zijn terrein, maar niet Olympisch he? Voor Kenzo Simons, Renzo Tjon-a-Joe, Kai van Westering en Sean Niewold is een halve finale al mooi, al mag Simons nog wel in de buurt komen van een finaleplaats. Nee, het moet weer van de dames komen. Niet op de rugslag met Toussaint en de Waard, die gaan er allebei in de halve finale uit. Toussaint was ooit wat beter dan dat maar die tijd lijkt geweest. Op de 50 vrij verwacht ik ook niets van Busch/Van Roon, misschien dat die laatste net aan in de halve finale langs mag komen. Geldt ook voor Tessa Giele. Maar ja, die zijn er allemaal vooral voor de 4x100 vrij, waar Nederland wereldkampioen was bij afwezigheid van iedereen. Nu gewoon 5e of 6e en dat is gewoon prima voor dit Nederland. De 4x200 mag blij zijn met een finale, daar zit maar 1 topper bij. Eigenlijk geldt voor alle estafettes hetzelfde: Finale moet kunnen, daar scoren lijkt me weinig kansrijk en als dat een keer lukt is een prachtig resultaat. De 3 kansen op medailles zijn Steenbergen, Schouten en Van Rouwendaal. Steenbergen heeft de 200 vrij opgegeven vanwege de Australische dames en Haughey die de concurrentie gaan vernederen. Bij de 100 zijn die er ook, maar daar zit Steenbergen wat dichter. Op een goede dag is daar een medaillekans, maar brons zou al heel mooi zijn. Schouten lijkt me op de 100 school dan weer niet heel kansrijk, daar is een finale wat je wil zien op weg naar de 200, waar geen medaille voor mij wel een teleurstelling zou zijn. Dé topfavoriet is ze niet, ik denk dat de beste 3 schoolslagzwemsters heel dicht bij elkaar zitten. En als laatste Van Rouwendaal. Natuurlijk een geweldige openwaterzwemster, maar ze moet haar momenten meer en meer kiezen. Goud kan, vijfde kan ook. Zeker door de onvoorspelbare seine, of roeibaan, of weetikwat. Gaan we nog even door met tafeltennis. Daar hebben we enkel Britt Eerland. Ja, die gaat niet winnen. Hopelijk haalt ze de kwartfinale. In de derde ronde eruit kan ook. Hangt af van de loting.

Zijn we alweer bij het laatste blokje sporten. Te beginnen met tennis. Ik hoop dat we Koolhof/Schuurs krijgen bij het gemengddubbel, want met dat duo hebben we wel kans. Ik word niet vrolijk van het feit dat Koolhof/Rojer niet samen gaan, maar goed, moeten zij weten. We gaan er toch wel uit. Ik heb niet veel vertrouwen in het Nederlandse tennis. Maar Koolhof/Schuurs, dat wil ik nog wel een kansje geven. Al is Olympisch tennis toch een loterij, ik zie Swiatek nog wel verliezen. Bij het Triatlon werd Klamer in Tokio 4e. Het probleem van de Nederlandse dames is het zwemmen. Kunnen ze daar bijblijven, dan moet ik het allemaal nog wel zien. Al lijkt een medaille mij dan alsnog te veel. Klamer was een tijdlang echt enorm goed, maar wordt langzaam oud. Voor de estafette komen de heren tekort, maar leuk dat ze daardoor ook aan de individuele triatlon deel mogen nemen. Sluiten we af met twee teamsporten. Volleybal hebben WE met de hakken over de sloot gehaald. Net als allerlaatste door naar de Spelen, met alleen Frankrijk en de verplichte Afrikaanse deelnemer die minder zijn. Uiteraard zitten die in de andere 2 groepen. Ofwel 3 loodzware tegenstanders. Top 2 lijkt niet kansrijk en als je derde wordt dan lig je er waarschijnlijk als slechtste nummer 3 alsnog uit. Daar verwacht ik helemaal niets, maar leuk dat we er bij zijn. Er zijn 3 beachvolleybalteams. Van der Velde en Immers gunnen WIJ niets. Daar willen we niet eens een medaille van, dan staan we weer collectief voor lul. Doe maar zo snel mogelijk weg. Stam/Schoon is wel een goed duo. Ik hoop toch wel op minimaal kwartfinale, eerder eruit zou matig zijn. Meer dan de kwartfinale is bonus. Geldt eigenlijk ook voor het andere herenduo. Stam/Schoon heeft meer ervaring dus geef ik iets meer kans op een beter resultaat. Sluiten we af met Waterpolo. Als we een teammedaille moeten scoren buiten Hockey, dan is het hier. Nederland moet wat mij betreft de groep winnen, dan ontloop je de States hopelijk zo lang mogelijk. Al denk ik dat een halve finale tegen Spanje ook niet makkelijk is, maar daar wint Nederland makkelijker van. Halve finale is wel het minimale, als Nederland dat niet haalt is het een floptoernooi. En dan vanuit daar in ieder geval geen 4e worden, ook dat zou best zuur zijn.

Nou, dat was het wel zo'n beetje. En ik ga hier lekker naar verwijzen als mensen onterecht zuur gaan doen over bepaalde prestaties. Moeten ze deze lap tekst maar lekker doorlezen, kut voor ze.

15 medailles voor Nieuw-Zeeland ik was wat conservatief in mijn schattingen soms he?