Assertiviteit

quote:

Op dinsdag 26 maart 2024 20:50 schreef ToT het volgende:

[..]
Heb ik ook gedaan toen mijn begeleidster en haar baas over me heen walsten toen ik in een burn-out zat.
Reken maar dat je daar een berg zelfvertrouwen van krijgt en FLINK assertief van wordt!

quote:

Op dinsdag 26 maart 2024 21:01 schreef ToT het volgende:

[..]
Thanks!

Ja het toppunt was toen de leidinggevende van mijn begeleidster me echt als een volslagen debiel zat te behandelen om me een peperdure service aan te bieden waarbij hij mijn financiën zou gaan beheren.
Ik had net de diagnose van autisme gekregen en hij was gespecialiseerd in het "begeleiden" van autisten.
"Ja meneer ToT, kijk, straks open je een enveloppe niet die is binnen gekomen en daar zit dan een re-ke-ning in, en als je niet ziet dat er een re-ke-ning in zit, dan betaal je die re-ke-ning niet. En als je die re-ke-ning niet betaalt, komt er een zogeheten 'aan-ma-ning', maar hee: die re-ke-ning heb je al niet geopend, dus dan open je die 'aan-ma-ning' ook al niet, en dan komt er straks ineens een meneer aan de deur die zegt: Hallo meneer ToT, u hebt niet op de 'aan-ma-ning' gereageerd en nu kom ik het geld ophalen!
Maar, ToT, dat geld heb je dan niet, anders had je die re-ke-ning wel betaald, dus dan zegt die meneer: Oh meneer ToT, wat een mooie televisie hebt u daar! Die ga ik verkopen om een deel van uw re-ke-ning mee te betalen! Maar dat dekt de hele re-ke-ning niet, dus kom ik daarna terug om nog meer van uw spulletjes te verkopen!"

Ik heb hem, mijn begeleidster en één of andere stagiair zo de deur uit geflikkerd en het bedrijf gebeld met de mededeling dat ik echt diep medelijden heb met alle autistische cliënten die hen inschakelen! Als dit de manier was hoe ze met die kwetsbare mensen omgaan, dan zitten ze heel veel mensen echt finaal uit te buiten!

Ze wisten niet hoe snel ze hun excuses moesten aanbieden!

quote:

Op woensdag 27 maart 2024 08:35 schreef Lucky_Strike het volgende:

[..]
Het hoeft allemaal niet zo extreem he? Je hebt het nu een keer gevraagd. Vraag het morgen nog een keer, dinsdag nog een keer. En niet of hij wil overleggen met de psych maar of hij een afspraak voor je wil maken.

"Hoi, heb je de psych al gesproken? Ik wil hem/haar echt heel graag snel spreken want ik voel me zo slecht en ga me steeds slechter voelen".

Dat doe je elke paar dagen. Geen hele verhalen, daar heeft hij uiteindelijk niets mee te maken en dat verhaal heb je al verteld. Gewoon een heel duidelijke hulpvraag neerleggen.

Misschien werkt dat gewoon. En anders kan je eens informeren bij een van de andere actoren in jouw team.

Je bent nu aan het invullen dat er na 1 keer een vraag neerleggen die vraag zeker weten niet beantwoord gaat worden en dat er zeker weten een klachtenprocedure volgt. Dat lijkt me niet heel bevorderlijk voor je welbevinden

quote:

Op woensdag 27 maart 2024 11:05 schreef heywoodu het volgende:

[..]
Autisten hebben het niveau van kleuters, allemaal.

Aldus zulke mensen

quote:

Op woensdag 27 maart 2024 11:03 schreef summer2bird het volgende:

[..]
Zo herkenbaar dit. Ik had eens een begeleidster vers van de opleiding die wou dat ik zon picto plan systeem ging volgen. Ik heb meerdere keren nee gezegd maar ze luisterde totaal niet. Iets met dat alle autisten picto planning doen en dat ze dat heeft geleerd enzo.

Staat mevrouw voor de deur met repen klitteband en tonnen gelamineerde plaatjes met dingen als 'opstaan" "aankleden" "tandenpoetsen " met bijbehorende groep 1 plaatjes.

Heb de hele zooi in de vuilnis gegooid

Had ook eens een mevrouw van de sociale dienst die domweg niet wilde geloven dat ik in mijn eentje naar de bioscoop ging, omdat dat "te eng" was voor mensen zoals ik.

Ik had zoiets van oke, maar nu moet je weg gezien de film over een uurtje begint en ik wil nog snacks halen.

quote:

Op woensdag 27 maart 2024 11:32 schreef heywoodu het volgende:

[..]
Excuus, ik zei het wat verkeerd denk ik

Ik bedoelde dat je vaak ziet dat mensen denken dat mensen met beperking X of Y ineens niks kunnen, maar jij kan ook gewoon dingen (zoals dit aanpakken, volgens mij ben je hier uitstekend mee bezig!), ik kan ook gewoon dingen, we kunnen allemaal ook gewoon dingen

quote:

Op woensdag 27 maart 2024 14:26 schreef Lienekien het volgende:

[..]
Volgens mij kun je het heel slecht verdragen als je eens voor jezelf opkomt en de ander daarop zegt: sorry, dat deed ik niet goed. Dan draai je het direct om en ga jij je excuses aanbieden, omdat jij te heftig oid zou zijn geweest.

Als je het nou over assertiviteit hebt: dan mag jij gewoon reageren zoals je deed op de ‘kleuter’-opmerking (=assertief), dan zijn excuses van degene die met ‘kleuter’ kwam mooi meegenomen, maar dan hoef jij niet daarop weer jouw excuses aan te bieden - alsof het onterecht was dat je wat zei over de ‘kleuter’-opmerking.

Je komt voor jezelf op, dat is belangrijk. Jouw gevoelens tellen. Als een ander dan excuses aanbiedt, dan is dat erkenning. Wees blij met die erkenning.

quote:

Op woensdag 27 maart 2024 23:12 schreef r_one het volgende:

[..]
Wijze woorden van @:Lienekien , het was mij ook opgevallen.

Je hoeft echt geen excuses aan te bieden als je terecht (en respectvol) je oprechte mening ventileert en de ander je -voor de verandering eens- gewoon gelijk geeft.

Je HEBT dan gewoon gelijk. Hou dat vast!

quote:

Op zondag 31 maart 2024 13:00 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Het valt mij in deze situatie weer op dat zo'n psych conclusies trekt zonder eerst na te gaan of hij jouw situatie voldoende begrijpt.

De vinger wordt altijd naar de 'patiënt' gewezen als het gaat over te snel conclusies trekken en situaties niet in de juiste context kunnen zien, maar behandelaars hebben daar ook nogal een handje van. Dan kunnen ze het vervolgens weer afschuiven op de vermeende hoge werkdruk, maar die creëren ze daarmee vooral zelf, want het is ten eerste ontzettend vermoeiend om voor een ander te denken en voor een ander te bepalen wat goed is en wat niet. Ten tweede levert dat altijd gelazer op, want niemand kan in elkaars hoofd kijken.

Als hij vindt dat je beter geen medicatie moet slikken, zou hij in de eerste plaats die mening eens kunnen onderbouwen met duidelijke argumenten. En dan kan jij daaruit afleiden in hoeverre zijn gedachten aansluiten op jouw situatie.

Als ik voor advocaat van de duivel speel, zou ik kunnen bedenken dat zijn gedachte is dat jij met die medicatie pijnlijke emoties probeert te vermijden, terwijl je uiteindelijk juist die moet kunnen toelaten om het traumatische verleden te kunnen verwerken. Zolang je dat blijft vermijden, blijf je in het patroon waarin je nu zit. Waarschijnlijk snap je dit best wel.

Maar dan zou hij moeten kunnen snappen dat het voor mensen met PTSS heel erg frustrerend is om dat aan te horen, omdat het 'toelaten' van die emoties in zoverre dat mogelijk is, enorm heftig kan zijn met paniekaanvallen en herbelevingen etc. Als jij bereid zou zijn om het een keer te proberen, lukt het alleen als daar iets tegenover staat. Bijvoorbeeld dat je er gerust op kunt zijn dat je opgevangen wordt als je merkt dat je de stress niet meer trekt.

Alleen al deze manier hoe het eraan toegaat, kan je nou niet bepaald 'veilig' noemen. Het is waarschijnlijk tot op zekere hoogte hetzelfde patroon als van vroeger: niet weten waar je aan toe bent als je in een positie zit waarbij je afhankelijk bent van de zorg van anderen.

~~~~~~

Ik zou proberen heel duidelijk te benoemen dat jij je klein gehouden voelt en dat het jou veel stress geeft als hij afspraken niet nakomt.

Als hij zich daartegen verdedigt met dat het het protocol is en nou eenmaal hun manier van werken, kan jij erop zeggen dat je de problemen waar je erg onder lijdt niet daarnaar kunt aanpassen: als je dat kon, had je ze ook kunnen oplossen en dan had je dat állang gedaan, toch?

Een behandelaar kan jou alleen helpen als hij jou begrijpt en als jij andersom hem begrijpt. Dat lukt alleen met goede communicatie en dat moet van BEIDE partijen komen, niet alleen van jou.