R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hallo allemaal,
Deze week was echt een rollercoaster en ik wil heel graag mijn ei kwijt en misschien ook wat tips of een hart onder de riem.
Gisteren ben ik met wat familieleden, mijn partner en zoontje naar een pretpark geweest. Ik keek er al maanden naar uit en had er veel zin in. Ik heb alleen een angststoornis waardoor ik moeite heb met drukke plekken. Ik raak dan snel overprikkeld en vind het dan lastig mezelf over te geven aan het moment en echt te genieten. Ik wil zo graag genieten maar dat lukt dan niet altijd.
Toen we er al van 10:00 tot 16:00 waren geweest, was eigenlijk mijn batterij leeg. Ik heb al een drukke en volle week gehad met weinig slaap en heb dat ook aangegeven. De rest wilde nog blijven tot 18:00. Nogmaals heb ik aangegeven dat dat voor mij eigenlijk niet haalbaar was. Toch tot 18:00 gebleven en ik was op. Het regende al heel de dag, ik had het koud, had honger was zo moe. Toen we richting uitgang gingen werd het allemaal teveel en brak ik. Ik ben toen alvast uit het park gelopen om mezelf te herpakken. Ik schaamde me enorm dat ik zo emotioneel werd.
Eenmaal thuis gaf mijn partner aan dat hij het heel lastig vond dat ik het zichtbaar niet naar mijn zin had, ik niet kon verwachten van iedereen dat we weg zouden gaan vanwege mijn stress en dat ook ons zoontje niet snapte waarom mama verdrietig was. Hierdoor voelde ik me een slechte moeder en nog schuldiger. Het voelde alsof hij het me kwalijk nam dat ik die angststoornis heb en het kwetste me enorm.
Ik wil ook zo graag plezier maken en genieten, wat ook lukte die dag alleen om 16:00 lukte dat niet meer. Tuurlijk verwacht ik niet dat iedereen zich dan aanpast aan mij maar nog een steek na (wat hij niet zo bedoelde maar wel zo voelde) maakte me zo verdrietig. Ik sta al op de wachtlijst voor therapie maar hier moet ik nog even op wachten. Ik doe al enorm mijn best op mijn manier.
Deze week was echt een rollercoaster en ik wil heel graag mijn ei kwijt en misschien ook wat tips of een hart onder de riem.
Gisteren ben ik met wat familieleden, mijn partner en zoontje naar een pretpark geweest. Ik keek er al maanden naar uit en had er veel zin in. Ik heb alleen een angststoornis waardoor ik moeite heb met drukke plekken. Ik raak dan snel overprikkeld en vind het dan lastig mezelf over te geven aan het moment en echt te genieten. Ik wil zo graag genieten maar dat lukt dan niet altijd.
Toen we er al van 10:00 tot 16:00 waren geweest, was eigenlijk mijn batterij leeg. Ik heb al een drukke en volle week gehad met weinig slaap en heb dat ook aangegeven. De rest wilde nog blijven tot 18:00. Nogmaals heb ik aangegeven dat dat voor mij eigenlijk niet haalbaar was. Toch tot 18:00 gebleven en ik was op. Het regende al heel de dag, ik had het koud, had honger was zo moe. Toen we richting uitgang gingen werd het allemaal teveel en brak ik. Ik ben toen alvast uit het park gelopen om mezelf te herpakken. Ik schaamde me enorm dat ik zo emotioneel werd.
Eenmaal thuis gaf mijn partner aan dat hij het heel lastig vond dat ik het zichtbaar niet naar mijn zin had, ik niet kon verwachten van iedereen dat we weg zouden gaan vanwege mijn stress en dat ook ons zoontje niet snapte waarom mama verdrietig was. Hierdoor voelde ik me een slechte moeder en nog schuldiger. Het voelde alsof hij het me kwalijk nam dat ik die angststoornis heb en het kwetste me enorm.
Ik wil ook zo graag plezier maken en genieten, wat ook lukte die dag alleen om 16:00 lukte dat niet meer. Tuurlijk verwacht ik niet dat iedereen zich dan aanpast aan mij maar nog een steek na (wat hij niet zo bedoelde maar wel zo voelde) maakte me zo verdrietig. Ik sta al op de wachtlijst voor therapie maar hier moet ik nog even op wachten. Ik doe al enorm mijn best op mijn manier.
Hoi!Kloontje, of nieuw?
Anyway, hoe lang heb je deze angst- en prikkelverwerkingstoornis? Wist je partner er al van af?
Kun je moeilijk je grenzen aangeven? Of voel je zelf ook moeilijk waar die ongeveer liggen?
Ik vind dat je partner en de rest van het gezelschap best wat meer rekening met je mogen houden op zo'n dag.
En ik hoop dat je snel aan je therapie kunt beginnen.
En ik hoop dat je snel aan je therapie kunt beginnen.
Deze vind ik wel bijzonder. Imo heb je een prima dag gehad als je van 10.00 tot 16 uur ergens bent geweest en moet je aardig wereldvreemd zijn om vervolgens zelf niet weg te willen ondanks dat jij aangeeft het niet meer te trekken om dan ook nog te gaslighten naderhand… Iets om over na te denken TS.quote:Eenmaal thuis gaf mijn partner aan dat hij het heel lastig vond dat ik het zichtbaar niet naar mijn zin had, ik niet kon verwachten van iedereen dat we weg zouden gaan vanwege mijn stress en dat ook ons zoontje niet snapte waarom mama verdrietig was.
Wij zijn afgelopen zomer naar de Efteling geweest met de hele familie, een paar dagen zelfs. Ik ken mezelf, dus ik heb vooraf al wat momenten ‘vrij’ ingepland. En vooraf ook al aangegeven dat mijn man en ik ons af en toe zouden losmaken van de groep.
Ik kon af en toe terug naar het huisje, maar als het om een dag gaat zou ik even op een bankje of in een restaurant gaan zitten, evt met noise cancelling koptelefoon. En dan zoeken ze het maar even uit.
Ik weet hoe het voelt als je over de grens heen gaat
Ik kon af en toe terug naar het huisje, maar als het om een dag gaat zou ik even op een bankje of in een restaurant gaan zitten, evt met noise cancelling koptelefoon. En dan zoeken ze het maar even uit.
Ik weet hoe het voelt als je over de grens heen gaat
Je moet je grenzen aangeven en ook gewoon zeggen "dit is wie de fok ik ben." En je partner moet daar ook voor staan.
Ik heb ook last van angst. En één ding wat het zo veel erger maakt is vrienden die je meesleuren of niet accepteren wie je bent. En dat ligt echt niet aan jou omdat je niet mee kan draaien. Een groot deel is vooral te danken aan bezig zijn met wat anderen denken of vinden.
Ik heb ook last van angst. En één ding wat het zo veel erger maakt is vrienden die je meesleuren of niet accepteren wie je bent. En dat ligt echt niet aan jou omdat je niet mee kan draaien. Een groot deel is vooral te danken aan bezig zijn met wat anderen denken of vinden.
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
Meerdere dagen in de Efteling, wat een hel moest dat zijn geweest!quote:Op zaterdag 23 maart 2024 10:56 schreef _Arual_ het volgende:
Wij zijn afgelopen zomer naar de Efteling geweest met de hele familie, een paar dagen zelfs. Ik ken mezelf, dus ik heb vooraf al wat momenten ‘vrij’ ingepland. En vooraf ook al aangegeven dat mijn man en ik ons af en toe zouden losmaken van de groep.
Ik kon af en toe terug naar het huisje, maar als het om een dag gaat zou ik even op een bankje of in een restaurant gaan zitten, evt met noise cancelling koptelefoon. En dan zoeken ze het maar even uit.
Ik weet hoe het voelt als je over de grens heen gaat
Ik heb soortgelijke situaties meegemaakt als TS, ook geen begrip gekregen behalve van andere aanwezigen.
En ook nog extremer, helaas.....
En dat terwijl de persoon in kwestie precies op de hoogte van mijn problematiek was.
En ook nog extremer, helaas.....
En dat terwijl de persoon in kwestie precies op de hoogte van mijn problematiek was.
Heb je dit van te voren met iedereen besproken?
Pretparken zijn niet de meest goedkope plekken, dus ik kan wel begrijpen dat men daar het meeste uit wil halen; je gaat er immers niet elke dag heen.
Als je dus niks hebt gezegd begrijp ik wel dat men niet zo zit te springen om weg te gaan omdat één persoon weg wil en de rest wilt blijven. Daarentegen was het goed geweest als je je een aantal keer misschien had afgesplitst van de groep om tot rust te komen en pauze te nemen.
En probeer de volgende keer afspraken te maken over hoe lang je blijft. Als je niet weet hoe lang je je goed blijft voelen, communiceer dat dan duidelijk zodat voor iedereen duidelijk is wat ze van elkaar kunnen verwachten. En als dit allemaal te veel is, probeer dan dit soort activiteiten te vermijden.
Verder is het niet de eind van de wereld allemaal!
Pretparken zijn niet de meest goedkope plekken, dus ik kan wel begrijpen dat men daar het meeste uit wil halen; je gaat er immers niet elke dag heen.
Als je dus niks hebt gezegd begrijp ik wel dat men niet zo zit te springen om weg te gaan omdat één persoon weg wil en de rest wilt blijven. Daarentegen was het goed geweest als je je een aantal keer misschien had afgesplitst van de groep om tot rust te komen en pauze te nemen.
En probeer de volgende keer afspraken te maken over hoe lang je blijft. Als je niet weet hoe lang je je goed blijft voelen, communiceer dat dan duidelijk zodat voor iedereen duidelijk is wat ze van elkaar kunnen verwachten. En als dit allemaal te veel is, probeer dan dit soort activiteiten te vermijden.
Verder is het niet de eind van de wereld allemaal!
En Allah weet het het beste
Je zou toch verwachten dat juist je partner je zou steunen in dit soort situaties. Zeker als er al een angststoornis is, die vast niet vorige week is opgekomen.
Tsja je hebt het vooraf duidelijk gezegd en nog eens tijdens het uitje. Dus terecht dat je dan hier ook naar handelt.
Dat achteraf jou dit dan kwalijk wordt gemaakt is niet jouw schuld. Dan nogmaals benadrukken dat je dit vooraf hebt gecommuniceerd en dat men bij dit soort activiteiten rekening met jou moet houden, omdat je anders afhaakt.
Ook in het vervolg gewoon binnen je grenzen blijven van wat voor jou haalbaar is en duidelijk blijven communiceren met de buitenwereld zou ik zeggen...
Dat achteraf jou dit dan kwalijk wordt gemaakt is niet jouw schuld. Dan nogmaals benadrukken dat je dit vooraf hebt gecommuniceerd en dat men bij dit soort activiteiten rekening met jou moet houden, omdat je anders afhaakt.
Ook in het vervolg gewoon binnen je grenzen blijven van wat voor jou haalbaar is en duidelijk blijven communiceren met de buitenwereld zou ik zeggen...
Je bent een waardeloze agent.
Ik zag er als een berg tegenop, maar het werd uiteindelijk heel leuk! Maar toch: nóóit meer!quote:Op zaterdag 23 maart 2024 11:22 schreef TonyMalony het volgende:
[..]
Meerdere dagen in de Efteling, wat een hel moest dat zijn geweest!
Ja of ga eens een keer wat minder calvinistisch door het leven en erken dat je niet altijd het maximale uit je geld moet willen halen ten koste van je partner.quote:Op zaterdag 23 maart 2024 11:47 schreef GewoonUitNL het volgende:
Heb je dit van te voren met iedereen besproken?
Pretparken zijn niet de meest goedkope plekken, dus ik kan wel begrijpen dat men daar het meeste uit wil halen; je gaat er immers niet elke dag heen.
Als je dus niks hebt gezegd begrijp ik wel dat men niet zo zit te springen om weg te gaan omdat één persoon weg wil en de rest wilt blijven. Daarentegen was het goed geweest als je je een aantal keer misschien had afgesplitst van de groep om tot rust te komen en pauze te nemen.
En probeer de volgende keer afspraken te maken over hoe lang je blijft. Als je niet weet hoe lang je je goed blijft voelen, communiceer dat dan duidelijk zodat voor iedereen duidelijk is wat ze van elkaar kunnen verwachten. En als dit allemaal te veel is, probeer dan dit soort activiteiten te vermijden.
Verder is het niet de eind van de wereld allemaal!
[ Bericht 0% gewijzigd door Pizzakoppo op 23-03-2024 13:23:24 ]
Haar partner en of familieleden kunnen we ook vast adviezen geven over wat ze beter kunnen doen, maar we hebben alleen TS hier die we kunnen adviseren. Dat lijkt me dan ook het meest nuttige voor haar in dit topic.quote:
[..]
Ja of ga eens een keer wat minder calvinistisch door het leven en erken dat je niet altijd het maximale uit je geld moet willen halen ten kosten van je partner.
Verder lezen we dit verhaal maar van één kant en weten we niet of haar partner *altijd* het maximale uit zijn geld wilt halen ten koste van zijn partner noch of hij zo graag wilde blijven of juist de familieleden.
[ Bericht 1% gewijzigd door GewoonUitNL op 23-03-2024 13:17:18 ]
En Allah weet het het beste
Als mijn vriendin zou zeggen hey ik wil naar huis ik voel mij niet goed dan zeg ik ook niet ja boeien we blijven tot 18u...
I think that it’s extraordinarily important that we in computer science keep fun in computing
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
? Wat TS beschrijft neigt meer richting een burn-out of naderende depressie, daar moet je niet lichtvaardig mee omgaanquote:
[..]
Ja of ga eens een keer wat minder calvinistisch door het leven en erken dat je niet altijd het maximale uit je geld moet willen halen ten koste van je partner.
Le Diable
Dat snap ik. In november ben ik daar voor het eerst geweest en zeker nóóit meer!quote:
[..]
Ik zag er als een berg tegenop, maar het werd uiteindelijk heel leuk! Maar toch: nóóit meer!
Ik heb zelf ook last van angst, zwak tot middelmatig, maar ik manage wel prima op zich. Hoe dan ook, het verschil tussen "aaaah, ga nog effe mee tot 18u, kom op joh" en "Oké prima, ga lekker naar huis en neem je rust" is echt gigantisch. Het eerste kan me echt zo verschrikkelijk neerslaan, terwijl bij het tweede alles ineens van je schouder valt.quote:Op zaterdag 23 maart 2024 13:12 schreef FlippingCoin het volgende:
Als mijn vriendin zou zeggen hey ik wil naar huis ik voel mij niet goed dan zeg ik ook niet ja boeien we blijven tot 18u...
Overigens doe je aan die angst ook helemaal geen flikker.
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
Heey, wat fijn, al die lieve reacties. Ook de kritische vind ik top, daar kan ik wat mee.
Om even iedereen zijn vraag te beantwoorden en wat meer context te geven: iedereen weet van mijn psychische problemen af en ook dat ik snel last heb van overprikkeling. De familieleden die mee waren hadden zoiets van, de kinderen willen nog ergens heen dus doen we dat ook en we zijn er al lang niet geweest. Dit hadden ze zonder te overleggen ook al beloofd aan die kinderen op voorhand. Ik denk dan anderzijds, dit is niet de allerlaatste keer dat je ooit naar de Efteling zult gaan... Buiten dat waren ook nog alle familieleden vrij daarna of pas tegen de middag aan op het werk verwacht, waar ik weer half zes naast mijn bed moest staan. Later hoorde ik dat ze ook nog terwijl ik even naar het toilet was gingen overleggen wie er aan mij ging vertellen dat we pas over 2!! Uur weg zouden gaan en dat er ook nog de een na de ander zei, nou, dat ga ik niet doen. Dat voelde al helemaal denigrerend.
Mijn partner valt niet veel kwalijk te nemen, afgezien van die opmerkingen achteraf, want de familieleden die mee waren hebben geen rijbewijs en reden dus met mijn partner mee. Hij vond het dus niet kunnen om dan te bepalen om te gaan op dat moment. Hij heeft de wensen van mijn familie boven mijn wens gezet. Dit doet ook pijn. Ik voel me echt vreselijk, ben opgebrand en dan denk ik, moet ik me dan een halve week zo intens kunt voelen omdat/zodat anderen nog even twee uur kunnen genieten, wat ze heel de dag al hebben gedaan, dankzij de uitnodiging mee te gaan in de auto want anders kom je niet in de Efteling. Waarom is het dan zo egoïstisch van MIJ om twee uur eerder weg te willen als het mij letterlijk schade aan doet? En indirect dus ook mijn gezin, mijn zoontje snapte het niet en was er ook boos om. Mocht ik wel een vreselijke egoïst zijn, please let me know.
Om even iedereen zijn vraag te beantwoorden en wat meer context te geven: iedereen weet van mijn psychische problemen af en ook dat ik snel last heb van overprikkeling. De familieleden die mee waren hadden zoiets van, de kinderen willen nog ergens heen dus doen we dat ook en we zijn er al lang niet geweest. Dit hadden ze zonder te overleggen ook al beloofd aan die kinderen op voorhand. Ik denk dan anderzijds, dit is niet de allerlaatste keer dat je ooit naar de Efteling zult gaan... Buiten dat waren ook nog alle familieleden vrij daarna of pas tegen de middag aan op het werk verwacht, waar ik weer half zes naast mijn bed moest staan. Later hoorde ik dat ze ook nog terwijl ik even naar het toilet was gingen overleggen wie er aan mij ging vertellen dat we pas over 2!! Uur weg zouden gaan en dat er ook nog de een na de ander zei, nou, dat ga ik niet doen. Dat voelde al helemaal denigrerend.
Mijn partner valt niet veel kwalijk te nemen, afgezien van die opmerkingen achteraf, want de familieleden die mee waren hebben geen rijbewijs en reden dus met mijn partner mee. Hij vond het dus niet kunnen om dan te bepalen om te gaan op dat moment. Hij heeft de wensen van mijn familie boven mijn wens gezet. Dit doet ook pijn. Ik voel me echt vreselijk, ben opgebrand en dan denk ik, moet ik me dan een halve week zo intens kunt voelen omdat/zodat anderen nog even twee uur kunnen genieten, wat ze heel de dag al hebben gedaan, dankzij de uitnodiging mee te gaan in de auto want anders kom je niet in de Efteling. Waarom is het dan zo egoïstisch van MIJ om twee uur eerder weg te willen als het mij letterlijk schade aan doet? En indirect dus ook mijn gezin, mijn zoontje snapte het niet en was er ook boos om. Mocht ik wel een vreselijke egoïst zijn, please let me know.
Moeilijke situatie; de dag eerder afkappen voor meerdere personen omdat jij het zwaar hebt.
Jij hebt groot gelijk omdat als je het niet meer trekt, er ook echt vandaan moet en voor hen is het weer begrijpelijk dat ze zo'n mooie dag niet zo snel willen afkappen.
Maar misschien had je ff een tijdje op jezelf ergens kunnen zitten, snuit in je mobieltje, beetje FOK!ken enzo?
Maar dat had je dan moeten doen voordat je al echt volkomen over je grenzen heen was.
Of een volgende keer juist tussendoor dat soort pauzes inlassen om deze overprikkeling te voorkomen?
Jij hebt groot gelijk omdat als je het niet meer trekt, er ook echt vandaan moet en voor hen is het weer begrijpelijk dat ze zo'n mooie dag niet zo snel willen afkappen.
Maar misschien had je ff een tijdje op jezelf ergens kunnen zitten, snuit in je mobieltje, beetje FOK!ken enzo?
Maar dat had je dan moeten doen voordat je al echt volkomen over je grenzen heen was.
Of een volgende keer juist tussendoor dat soort pauzes inlassen om deze overprikkeling te voorkomen?
Nieuw 😊 Ik heb dit al heel lang, mijn partner en familie weet dit ook heel goed. Ik kan zeker moeilijk mijn grenzen aangeven, maar ik heb wel geleerd Ze beter te herkennen VOOR het te laat is. Dus heb in die reden ook al ruim van tevoren aangegeven hoe en wat. Om 15:00 uur, joh, ik word het een beetje zat. Om 16:00 uur, mijn batterij is leeg, het wordt teveel, ik wil gaan. Om 17:00 uur, jongens, het regent. Ik heb het koud. Jas was doornat. Ik moet nog heel het weekend werken. Maar ik kreeg gewoon geen reactie! Twee hadden het beloofd aan hun kind en wilden echt tot sluitingstijd blijven en nog 1 "had gewoon geen zin om al te gaan".quote:
Kloontje, of nieuw?
Anyway, hoe lang heb je deze angst- en prikkelverwerkingstoornis? Wist je partner er al van af?
Kun je moeilijk je grenzen aangeven? Of voel je zelf ook moeilijk waar die ongeveer liggen?
Eens, die pauzes heb ik ook meerdere keren ingelast hoor. Ik had het ook echt naar mijn zin tot 16:00 uur ongeveer. Kreeg nog het voorstel om dan maar een uur in mijn eentje in een restaurant te gaan zitten. Achteraf denk ik nu, had ik dat maar gedaan. Maar ook denk ik, uhhh, het is toch samen uit samen thuis? Vind het lastig.quote:
Moeilijke situatie; de dag eerder afkappen voor meerdere personen omdat jij het zwaar hebt.
Jij hebt groot gelijk omdat als je het niet meer trekt, er ook echt vandaan moet en voor hen is het weer begrijpelijk dat ze zo'n mooie dag niet zo snel willen afkappen.
Maar misschien had je ff een tijdje op jezelf ergens kunnen zitten, snuit in je mobieltje, beetje FOK!ken enzo?
Maar dat had je dan moeten doen voordat je al echt volkomen over je grenzen heen was.
Of een volgende keer juist tussendoor dat soort pauzes inlassen om deze overprikkeling te voorkomen?
Nou welkom hier!quote:
[..]
Nieuw 😊 Ik heb dit al heel lang, mijn partner en familie weet dit ook heel goed. Ik kan zeker moeilijk mijn grenzen aangeven, maar ik heb wel geleerd Ze beter te herkennen VOOR het te laat is. Dus heb in die reden ook al ruim van tevoren aangegeven hoe en wat. Om 15:00 uur, joh, ik word het een beetje zat. Om 16:00 uur, mijn batterij is leeg, het wordt teveel, ik wil gaan. Om 17:00 uur, jongens, het regent. Ik heb het koud. Jas was doornat. Ik moet nog heel het weekend werken. Maar ik kreeg gewoon geen reactie! Twee hadden het beloofd aan hun kind en wilden echt tot sluitingstijd blijven en nog 1 "had gewoon geen zin om al te gaan".
Kleine waarschuwing; sommigen kunnen nogal direct in hun opmerkingen zijn! Geen reactie krijgen is gewoon lomp.
Een belofte aan het kind dat je tot het eind blijft....ja die kun je ook niet zomaar breken.
In het vervolg echt duidelijk dingen VOORAF bespreken met elkaar over je beperkingen en hoe er mee om te gaan, en wat de rest dan gaat doen in die situatie.
Ja nee, samen uit samen thuis gaat moeilijk als 1 persoon in de groep snel overprikkeld raakt en de batterij snel leeg heeft en dat er kinderen zijn voor wie het een waanzinnig avontuur is om daar te zijn en die het liefst 5x in iedere attractie willen zitten, als het ff kan van de ene kant van het park naar de andere en dan kris-kras overal doorheen.quote:
[..]
Eens, die pauzes heb ik ook meerdere keren ingelast hoor. Ik had het ook echt naar mijn zin tot 16:00 uur ongeveer. Kreeg nog het voorstel om dan maar een uur in mijn eentje in een restaurant te gaan zitten. Achteraf denk ik nu, had ik dat maar gedaan. Maar ook denk ik, uhhh, het is toch samen uit samen thuis? Vind het lastig.
Dan zul je toch moeten leren er mee om te gaan dat je soms in je uppie even op adem moet komen; voor kinderen is het een verschrikkelijke straf om een uur lang stil te moeten blijven zitten omdat er iemand moe is, terwijl er zo veel te beleven is.
|
|
