VBL Voetbal
Van strafschop tot schwalbe. Hier vind je Voetbal en alles wat daarmee te maken heeft. VBL - United in Voetbal.
Luigi 'Gigi' Riva, de topscorer aller tijden van het Italiaans elftal, is op 79-jarige leeftijd overleden. De spits scoorde 35 keer in 42 interlands en laat op de eeuwige topscorerslijst onder anderen Giuseppe Meazza (33) en Silvio Piola (30) achter zich.
Riva werd met Italië in 1968 in eigen land Europees kampioen - in de met 2-0 van Joegoslavië gewonnen finale maakte hij het openingsdoelpunt - en verloor twee jaar later met de 'Azzurri' in Mexico de WK-finale van Brazilië.
De spits begon z'n carrière bij Legnano in de Serie C en trok na één jaar naar Cagliari. De linkspoot werd drie keer topscorer van de Serie A en veroverde in 1970 met de 'Rossoblù' de tot dusver enige landstitel van de club uit Sardinië.
Riva was van 1988 tot 2013 teammanager van de Italiaanse nationale ploeg, die in 2006 wereldkampioen werd in Berlijn.
Hij werd zondag in het ziekenhuis in Cagliari opgenomen na een hartstilstand. Eerder vandaag meldde het ziekenhuis dat Riva in stabiele toestand was. Later kreeg hij een nieuwe hartstilstand, waaraan hij maandagavond rond 19.30 uur overleed.
De halve finale op het EK 1988 was fraai (voor ons dan) en de WK-finale van 1974 was legendarisch maar dé wedstrijd van de vorige eeuw werd gespeeld in 1970, bijna een halve eeuw geleden. Italië-West-Duitsland op het WK van dat jaar in Mexico. Met een scoreverloop dat Alfred Hitchcock nog niet had kunnen bedenken (4-3 na verlenging).
Op een muur op het immense Azteken-stadion staat het bewijs op een plaquette en in Italië zijn er hele boeken volgeschreven over de Partita del secolo waarin vijf keer werd gescoord in de verlenging. De wedstrijd van de eeuw dus. Zelfs de Duitsers spreken van het Jahr Hundertspiel en ruimen in het nationale voetbalmuseum in Dortmund een hele wand in voor die halve finale van het WK.
,,Terecht”, vindt ook Italië-kenner David Endt die de wedstrijd beleefde op een jongenskamertje met zijn vrienden. ,,Op een piepkleine tv. We waren zestien en speelden die dagen op een pleintje dat we San Siro noemden. Natuurlijk waren we voor Italië.” Het bijzondere aan de wedstrijd was dat alles zich zo’n beetje afspeelde in de verlenging. De wedstrijd kabbelde zo’n beetje voort na de openingstreffer van Roberto Boninsegna, voor zover halve finales van een WK kunnen voortkabbelen. En als Duitsland in 1970 nog niet de reputatie had van het land dat altijd scoorde in de laatste minuut, dan begon dat voetbalcliché precies toen een bepaalde vorm aan te nemen. Het was Karl-Heinz Schnellinger namelijk die West-Duitsland in leven hield in de laatste minuut van de reguliere speeltijd. Het was voor Italië pas de tweede tegengoal van het toernooi (zie daar het tweede voetbalcliché). ,,Schnellinger scoorde met een slidingachtige tackle”, zo weet Endt nog.
Verlenging
En toen kwam dus die verlenging waarbij spelers bij voorbaat al op apegapen lagen. Neem Franz Beckenbauer. De sierlijke verdediger speelde door met zijn arm in een mitella. De twee wissels (voor het eerst toegestaan op een WK, net als gele en rode kaarten) waren al verbruikt. In het warme Mexico-stad zagen meer dan honderdduizend toeschouwers dat de doelpunten opeens vielen als rijpe appelen.
Even denkt West-Duitsland de wereldtitel voor het grijpen te hebben maar Europees kampioen Italië trekt alsnog aan het langste eind. De doelpunten komen ook van spelers die doorgaans niet vaak scoren. ,,Zoals de rechtsback van Italië, Tarcisio Burgnich.”
Het Italië van toen kent sowieso ‘honderden’ verhalen, weet Endt. ,,Doelpuntenmaker Boninsegna bijvoorbeeld ging op het laatste moment mee omdat Pietro Anastasi voor het WK een acute blindedarmontsteking kreeg. Al gaan er ook verhalen dat Anastasi een liesbreuk had opgelopen bij een wilde vrijpartij.”
De laatste, winnende treffer van Gianni Rivera was schitterend. ,,Hij, Rivera, was op zijn top op dat moment maar in deze wedstrijd was hij invaller. De bondscoach koos voor Sandro Mazzola. Hij kon nu eenmaal beschikken over twee nummers tien. Mazzola was meer de werker. Eerder nog bij de goal van Gerd Müller maakte Rivera een vergissing. Hij dacht bij een corner dat de bal naast zou gaan en greep niet in. Bij het doelpunt dat hij maakte, zette hij de Duitse doelman Sepp Maier op het verkeerde been. Zo werd hij de held. Om de steeds weer uitgevoerde wissel tussen de twee sterspelers, staffetta (estafette) werd bondscoach Ferruccio Valcareggi beroemd. En dat was niet per se positief.”
Dat de finale van het WK daarna werd verloren van het Brazilië van Pelé is in Italië inmiddels volledig geaccepteerd. Wereldkampioen werden ze daarna immers nog twee keer (1982 en 2006). En die plaquette op het Azteken-stadion gaat nooit meer weg. Het is aan de voetballers van de 21ste eeuw om ook ooit zo’n wedstrijd van de eeuw voort te brengen.
https://www.ad.nl/buitenl(...)e-eeuw-oud~a88bd8cb/
Riva werd met Italië in 1968 in eigen land Europees kampioen - in de met 2-0 van Joegoslavië gewonnen finale maakte hij het openingsdoelpunt - en verloor twee jaar later met de 'Azzurri' in Mexico de WK-finale van Brazilië.
De spits begon z'n carrière bij Legnano in de Serie C en trok na één jaar naar Cagliari. De linkspoot werd drie keer topscorer van de Serie A en veroverde in 1970 met de 'Rossoblù' de tot dusver enige landstitel van de club uit Sardinië.
Riva was van 1988 tot 2013 teammanager van de Italiaanse nationale ploeg, die in 2006 wereldkampioen werd in Berlijn.
Hij werd zondag in het ziekenhuis in Cagliari opgenomen na een hartstilstand. Eerder vandaag meldde het ziekenhuis dat Riva in stabiele toestand was. Later kreeg hij een nieuwe hartstilstand, waaraan hij maandagavond rond 19.30 uur overleed.
De halve finale op het EK 1988 was fraai (voor ons dan) en de WK-finale van 1974 was legendarisch maar dé wedstrijd van de vorige eeuw werd gespeeld in 1970, bijna een halve eeuw geleden. Italië-West-Duitsland op het WK van dat jaar in Mexico. Met een scoreverloop dat Alfred Hitchcock nog niet had kunnen bedenken (4-3 na verlenging).
Op een muur op het immense Azteken-stadion staat het bewijs op een plaquette en in Italië zijn er hele boeken volgeschreven over de Partita del secolo waarin vijf keer werd gescoord in de verlenging. De wedstrijd van de eeuw dus. Zelfs de Duitsers spreken van het Jahr Hundertspiel en ruimen in het nationale voetbalmuseum in Dortmund een hele wand in voor die halve finale van het WK.
,,Terecht”, vindt ook Italië-kenner David Endt die de wedstrijd beleefde op een jongenskamertje met zijn vrienden. ,,Op een piepkleine tv. We waren zestien en speelden die dagen op een pleintje dat we San Siro noemden. Natuurlijk waren we voor Italië.” Het bijzondere aan de wedstrijd was dat alles zich zo’n beetje afspeelde in de verlenging. De wedstrijd kabbelde zo’n beetje voort na de openingstreffer van Roberto Boninsegna, voor zover halve finales van een WK kunnen voortkabbelen. En als Duitsland in 1970 nog niet de reputatie had van het land dat altijd scoorde in de laatste minuut, dan begon dat voetbalcliché precies toen een bepaalde vorm aan te nemen. Het was Karl-Heinz Schnellinger namelijk die West-Duitsland in leven hield in de laatste minuut van de reguliere speeltijd. Het was voor Italië pas de tweede tegengoal van het toernooi (zie daar het tweede voetbalcliché). ,,Schnellinger scoorde met een slidingachtige tackle”, zo weet Endt nog.
Verlenging
En toen kwam dus die verlenging waarbij spelers bij voorbaat al op apegapen lagen. Neem Franz Beckenbauer. De sierlijke verdediger speelde door met zijn arm in een mitella. De twee wissels (voor het eerst toegestaan op een WK, net als gele en rode kaarten) waren al verbruikt. In het warme Mexico-stad zagen meer dan honderdduizend toeschouwers dat de doelpunten opeens vielen als rijpe appelen.
Even denkt West-Duitsland de wereldtitel voor het grijpen te hebben maar Europees kampioen Italië trekt alsnog aan het langste eind. De doelpunten komen ook van spelers die doorgaans niet vaak scoren. ,,Zoals de rechtsback van Italië, Tarcisio Burgnich.”
Het Italië van toen kent sowieso ‘honderden’ verhalen, weet Endt. ,,Doelpuntenmaker Boninsegna bijvoorbeeld ging op het laatste moment mee omdat Pietro Anastasi voor het WK een acute blindedarmontsteking kreeg. Al gaan er ook verhalen dat Anastasi een liesbreuk had opgelopen bij een wilde vrijpartij.”
De laatste, winnende treffer van Gianni Rivera was schitterend. ,,Hij, Rivera, was op zijn top op dat moment maar in deze wedstrijd was hij invaller. De bondscoach koos voor Sandro Mazzola. Hij kon nu eenmaal beschikken over twee nummers tien. Mazzola was meer de werker. Eerder nog bij de goal van Gerd Müller maakte Rivera een vergissing. Hij dacht bij een corner dat de bal naast zou gaan en greep niet in. Bij het doelpunt dat hij maakte, zette hij de Duitse doelman Sepp Maier op het verkeerde been. Zo werd hij de held. Om de steeds weer uitgevoerde wissel tussen de twee sterspelers, staffetta (estafette) werd bondscoach Ferruccio Valcareggi beroemd. En dat was niet per se positief.”
Dat de finale van het WK daarna werd verloren van het Brazilië van Pelé is in Italië inmiddels volledig geaccepteerd. Wereldkampioen werden ze daarna immers nog twee keer (1982 en 2006). En die plaquette op het Azteken-stadion gaat nooit meer weg. Het is aan de voetballers van de 21ste eeuw om ook ooit zo’n wedstrijd van de eeuw voort te brengen.
https://www.ad.nl/buitenl(...)e-eeuw-oud~a88bd8cb/
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Legendarische voetballer. 
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
quote:
quote:Op dinsdag 23 januari 2024 12:00 schreef Caland het volgende:
Vreemd dat user @:tong80 wel een topic opent n.a.v. het overlijden van één of andere Italiaan die niemand kent maar niet na het overlijden van Cruijff of Beckenbauer.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Nog meer te zeikenquote:
Op 
De negatieve pisvlekken overspoelen FOK!
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Bijzonder wel, met 35 goals topscorer zijn. Alle grote voetballanden hebben legendarische spitsen met veel goals in het nationale team. Italië blijft achter.
Op dinsdag 9 september 2003 13:57 schreef Dr.Daggla het volgende:
[13:57:43] <@Daggla> ik weet ei'k ook niet wie corleone is.. Uit ER ofzo?
[13:57:43] <@Daggla> ik weet ei'k ook niet wie corleone is.. Uit ER ofzo?
Die haalden hun succes dan ook meestal met catenaccio. De beste Italiaanse spelers zijn naast Meazza, Mazzola, Riva en Rivera vaker de verdedigers. Rossi zijn status heeft-ie ook alleen door een paar gestolen doelpunten op het WK-82. Naast Rossi, en 60 jaar geleden Sivori, heeft Italië maar één Europees voetballer van het jaar. Een verdediger.....Cannevaro. Maldini, Fachetti, Baresi, Zoff, Buffon waren eerder van wereldklasse.quote:Op woensdag 24 januari 2024 09:21 schreef mitt het volgende:
Bijzonder wel, met 35 goals topscorer zijn. Alle grote voetballanden hebben legendarische spitsen met veel goals in het nationale team. Italië blijft achter.
Is Nederland geen groot voetballand ? Cruijff, van Basten en Gullit zijn bij lange na geen topscorer in Oranje. Daar staat tegenover de laatste man Koeman internationaal de meest scorende verdediger is.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ach wij hadden Memphis gehad als hij niet ineens veel blessures had gekregen.quote:
Bijzonder wel, met 35 goals topscorer zijn. Alle grote voetballanden hebben legendarische spitsen met veel goals in het nationale team. Italië blijft achter.
Die speelt in de slechtste voetbalperiode ooit.quote:
[..]
Ach wij hadden Memphis gehad als hij niet ineens veel blessures had gekregen.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik kan mij niet herinneren dat die legendarische wedstrijd uit 1970 in Mexico destijds rechtstreeks werd uitgezonden op de TV. Volgens mij zagen wij alleen maar een samenvatting.
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
|
|
