Olá! bem-vindo a este tópico! We beginnen in het Portugees, want de Ronde van Spanje van 2024 zal van start gaan in het land van W52, het land van Efapel, het land van Glassdrive, het land van buitenaardse klimrecords, het land van weggeschroeid asfalt, en het land dat in z'n bek wordt gepist met een werkelijk onwaardige Gran Salida. Voor we onze blik gaan richten op de editie van 2024 moeten we uiteraard eerst nog even stilstaan bij de hallucinante editie van 2023. We kunnen daar veel woorden aan vuil gaan maken, maar soms zeggen foto's meer dan tienduizend woorden.
:quality(80)/cloudfront-us-east-1.images.arcpublishing.com/semana/6E7I72QA6JBDDBQAYPAEKBOYR4.jpg)
Nu we definitief een streep onder de bespottelijke editie van 2023 hebben gezet kunnen we door met die van 2024. Van start gaan we in Portugal, een land waar de Vuelta opmerkelijk weinig is geweest. Ooit, in 1997, ging de Vuelta eveneens van start in Lissabon, sindsdien zijn we nooit meer in Portugal geweest. In 2020 had de Vuelta hier langs moeten komen, maar toen kwam corona voorbij en sloegen we de passage in Portugal over. De organisatie heeft zich toen wel voorgenomen om alle locaties die in 2020 niet bezocht konden worden of alleen zonder publiek zouden in de komende jaren opnieuw bezocht worden en daarom bevinden we ons nu voor een Gran Salida in Portugal. Zonder grootheden als Mauri Moreira, Fred Figueiredo, Antwan Tolhoek en Delio Fernandez, maar wel met wat andere willekeurige krabbelaars.
Etappe 1: Lissabon - Lissabon (ITT)
Op 17 augustus gaat de Vuelta van start in Portugal, in Lissabon om precies te zijn. Beginnen doen we met een korte individuele tijdrit van 12 kilometer. Een keer geen ploegentijdrit, maar voor de verandering dus een individuele opdracht. Een rondje langs de Taag, aldus Fernando Escartin. Een snelle tijdrit, al zal in de praktijk wel weer gaan blijken dat er honderd bochten op het parcours liggen en dat het donker wordt tijdens de tijdrit. Zin in. Hoe dan ook, geen al te slecht begin van een grote ronde. Kunnen we nog wel mee leven.
Etappe 2: Cascais - Ourém
Het lollige van de tweede rit is dat we direct vanuit het vertrek meteen met de eerste klim te maken krijgen. Eerste rit in lijn, na negen kilometer bereiken we de top van de eerste klim. Dat is de Vuelta. Denk je, want daarna wordt het ineens een rit van helemaal niets. In de finale van de rit volgt er nog wel een klimmetje, maar dit wordt natuurlijk een rit voor de sprinters. Tijdens de tweede rit mag dat op zich wel, maar hiervoor had je niet naar Portugal hoeven te trekken. De renners door 50 graden laten fietsen voor dit, is dat nodig?
Etappe 3: Lousã - Castelo Branco
Tijdens de derde rit loopt de Portugese start helemaal in het honderd. Gaan we serieus drie dagen koersen door Portugal zonder echt te klimmen? Ja, dus. De mythische Volta a Portugal heeft mij geleerd dat er genoeg geaccidenteerd terrein te vinden is in Portugal, waarom doen we dan dit? Waarschijnlijk omdat de WT-profs het niet aandurven om dezelfde beklimmingen te bedwingen als de mutanten van het Portugese circuit. Zo'n Jonas Vingegaard is leuk en aardig, maar hij is natuurlijk geen Raul Alarcon. Geen Torre, geen Senhora da Graca, geen wat dan ook, we noteren een buitengewone flopstart. Al zullen de sprinters hun zegeningen tellen, veel kansen krijgen ze niet, dus deze Portugese start gaan ze optimaal moeten benutten.
Etappe 4: Plasencia - Pico Villuercas
Na drie dagen op Portugees grondgebied bevinden de renners zich tijdens de vierde rit ineens in Spanje. Hier gaat de rit van start in Plasencia, gelegen in het verlaten Extremadura. Deze rit zal zich afspelen in de armzaligste regio van het land, waar de Vuelta steeds vaker te vinden is. In 2022 bijvoorbeeld nog, toen er een rit aankwam op de Alto de Piornal. Dat was de rit waar Robert Gesink lang op weg leek naar de zege, maar hij in de laatste meters nog overvleugeld werd door Remco Evenepoel. De klim naar Piornal komt vroeg tijdens deze rit terug, het is een stevig begin na drie makkelijke dagen (op de temperatuur na, waarschijnlijk). Door dit stevige begin bestaat de kans dat er een sterke kopgroep gaat ontstaan, waardoor een renner van het type Kuss hier wellicht weer een kans geboden krijgt om een flinke tijd in het rood rond te rijden. Na de Piornal loopt deze rit alleen wel een beetje weg, we gaan vervolgens voor actie moeten wachten op de slotklim. Een klim die we kennen van de Vuelta van 2021, toen Romain Bardet hier won vanuit de vlucht en onbenul Jay Vine nog tweede wist te worden nadat hij eerder zichzelf onderuit kegelde door tegen een auto aan te rijden. Tijdens die etappe reden we twee keer over Pico Villuercas. Tijdens de finale ging men omhoog vanuit het bedevaartsoord Guadalupe, terwijl men eerder in de rit van een andere kant omhoog reed over een waanzinnig steile weg die voorzien was van hormigón. U voelt hem vast al aankomen, we gaan nu tijdens de finale van deze rit omhoog over die waanzinnig steile betonnen weg. Zoals op het profiel van de rit al te zien is wordt het achterlijk steil richting de top. De eerste aankomst bergop is meteen een serieuze, de laatste vijf kilometer van de rit gaan loodzwaar zijn. Hier gaan meteen verschillen ontstaan, al is het nadeel uiteraard dat we voor die laatste vijf kilometer niet veel gaan zien. Maar goed, dag vier, dus dat zien we dan maar even door de vingers? Drie kilometer dik boven de 10% vlak voor de top, dat wordt dan op z'n minst nog vermakelijk.
Etappe 5: Fuente del Maestre - Sevilla
Dit wordt minder vermakelijk. Gewoon, een sprint. De derde in vijf dagen, waardoor je het vermoeden krijgt dat dit een geweldige Vuelta wordt voor de sprinters. Maar die vlieger zal uiteindelijk toch niet helemaal opgaan.
Etappe 6: Jerez de la Frontera - Yunquera
De Vuelta gaat verder met een echte heuvelrit. We bevinden ons inmiddels in Andalusië en hier gaan we een flink deel van het binnenland verkennen. In principe lijkt dit me een rit voor de vluchters, de klimmetjes zijn ogenschijnlijk niet lastig genoeg om de klassementsrenners uit te dagen. De Puerto Martinez in de finale ziet er nog wel steil uit, maar op een kilometer aan 8% na heeft die klim verder weinig om het lijf. De klim richting finishplaats Yunquera is ook niet echt heel lastig, op een paar stroken aan 6% na gaat het verder vooral heel vriendelijk omhoog. Nee, dit zal voor de vluchters zijn, en een optocht of hooguit een sprintje bergop tussen de klassementsrenners. Het terrein kan verraderlijk blijken te zijn, maar nee, daar gaan we voorlopig nog maar niet vanuit.
Etappe 7: Archidona - Córdoba
Hey, een klassiekertje. De Alto del 14% en dan een afdaling waarna we finishen in Córdoba, dat hebben we de afgelopen jaren vaker gedaan. In 2021 nog, toen Magnus Cort hier won voor Bagioli, Matthews en Trentin. Het werd na een hectische finale toch nog een sprintje, al was die rit lastiger dan deze. Een enkele beklimming van de klim van 14% (die op een klein piekje na amper de 14% haalt) doet ons eerder terugdenken aan de Vuelta van 2011, toen Liquigas hier met Sagan en Nibali de boel op een hoop reed in de afdaling. Tussendoor won Degenkolb dan weer een vrij geschiedenisloze rit in Córdoba met ook een passage over de Alto del 14%, kortom, het kan hier alle kanten op. Gezien de rit verder zo simpel is als wat mogen we een sprint zeker niet uitsluiten. Maar het is dus mogelijk om een hoop mensen overboord te gooien, is het niet bergop dan wel bergaf. Al ga ik gezien het povere aantal kansen voor de sprinters toch maar uit van het gegeven dat ze hier geen risico gaan nemen. Een uitgedunde sprint, mag u noteren.
Etappe 8: Úbeda - Cazorla
Dit is dan weer een typische Vueltarit. Kort, nutteloos, explosief einde. Een einde dat me overigens nog niet helemaal duidelijk is, Sierra de Cazorla is een gans natuurgebied en geen specifieke aankomstplaats. In 2015 kwam er al eens een rit aan in Sierra de Cazorla, toen eindigden we een stukje boven het plaatsje Cazorla. Esteban Chaves won toen de rit door vrij vroeg in de aanval te gaan, Dan Martin en de in het rood gehulde klimmer Dumoulin kwamen in de laatste meters nog kort, maar wisten de Colombiaan niet meer te achterhalen. Die finish lag alleen een meter of 150 lager dan de finish van nu. We gaan ten opzichte van 2015 dus nog een stukje verder omhoog, als ik het goed heb begrepen naar een klooster dat in de heuvels boven Cazorla ligt. Tot aan Cazorla rijden de renners vrij gelijkmatig over een brede weg omhoog, waarna ze in de laatste kilometers over een smallere en steilere weg verder omhoog mogen. Een typische Vueltaklim, bijna alles is typisch aan deze rit. Geen idee waar de finish precies ligt, geen idee wat de toegevoegde waarde van deze rit is, geen idee. Een sprintje bergop van een paar kilometer aan het eind in een etappe die verder weinig zal toevoegen aan de koers. Behalve dat we nog maar eens een dag door Andalusië rijden eind augustus, dat wordt lachen. Recent kwam dit nieuwsbericht nog voorbij:
Nou, dat speciale protocol kan deze hele eerste week van toepassing zijn, met een beetje pech. Van Portugal naar Andalusië eind augustus, ik ben blij dat ik geen wielrenner ben.quote:De UCI gaat het Extreme Weather Protocol uitbreiden met een speciaal protocol bij extreem hoge temperaturen. Als Medical Director bij de UCI heeft professor Xavier Bigard zijn voorstel gepresenteerd aan alle belangstellenden tijdens een recent congres over de WorldTour en Women’s WorldTour. Begin 2024 gaat het UCI Management Committee erover stemmen.
Etappe 9: Motril - Granada
Eerlijk is eerlijk, de laatste rit van de eerste week is wel heel erg vet. We gaan een kilometer of 80 moeten wachten voor het echt leuk wordt, maar zodra we Granada bereiken begint het feest. Purche en daarna een dubbele Hazallanas, daar hoef ik verder weinig woorden aan toe te voegen. Gruwelijk zwaar. De eerste serieuze bergrit van deze Vuelta, hier kan met tijd worden gesmeten als de renners zin hebben. Een leuke toevoeging is dat we na de tweede Hazallanas gaan afdalen naar Granada, waar de finish ligt. Een keer geen aankomst bergop, maar juist een aankomst naar een afdaling. Dat zien we in de Vuelta niet ontzettend vaak en is een welkome afwisseling. De renners die iets willen gaan er ver van de finish aan moeten beginnen, een voordeel voor de kijker. Eventjes zeven kilometer aan 10% afhandelen en dan dalen naar de finish, kan lollig worden. Niets meer aan doen.
- rustdag -
Etappe 10: Ponteareas - Baiona
Om onduidelijke redenen bevinden de renners zich na de eerste rustdag ineens in Galicië, meer dan 1000 kilometer verderop. In het kader van de CO2-uitstoot van de koers beperken is het lastig uit te leggen om in Portugal te beginnen, naar Andalusië te fietsen en dan naar Galicië te vliegen, dat had men beter kunnen en moeten uittekenen. De rit zelf is, op het feit na dat het weer vrij kort is, wel vrij aardig. Behoorlijk snel na de start volgt de eerste serieuze klim al, na de rustdag (zeker met zo'n lange reis erbij ook nog eens) kan dit een aanslag vormen op de benen van enkele renners. We kunnen hier wat meemaken, met wat mazzel. Al is het na die eerste klim wel vrij lang vlak, waardoor alles wel weer zal samensmelten. Er zal een kopgroepje ontstaan en die zullen vermoedelijk voor de zege mogen strijden. Om deze rit te kunnen winnen zul je aardig moeten kunnen klimmen, want de finale staat bol van de typische Galicische hellingen. Het zijn niet de langste beklimmingen, maar ze zijn over het algemeen wel steil. De combinatie van Mabia en Mougás kennen we nog van de mythische 20e rit van de Vuelta van 2021. Toen mistte Miguel Angel Lopez hier de slag en stapte hij boos uit koers, genieten. Volgens mij ging het toen mis op de Alto de Mougás, wat nu de laatste klim van de rit is. Een kleine 10 kilometer aan 6%, met een eerste deel van zes kilometer aan bijna 8%. Best aardig, in 2021 hebben we gezien dat de koers hier volledig kan ontploffen. De dag na de rustdag verwacht ik ook wel dat hier het een en ander gaat gebeuren, al ligt de lat na 2021 hoog. De kans dat er opnieuw renners boos de koers verlaten lijkt me verwaarloosbaar.
Etappe 11: Padrón - Padrón
Dit is een voorzichtig gesponsorde rit. We gaan van start en we finishen voor de deur van het bedrijf Cortizo. Volgens het internet is CORTIZO de internationale referentie in aluminiumsystemen voor architectuur. Cortizo is tevens de sponsor van een amateurploeg, en die amateurploeg is sinds een paar jaar gekoppeld aan de profploeg Burgos-BH. Met de Guatemaltees Sergio Chumil en de Spaanse klimmers David Delgado en Sinuhe Fernandez rijden er volgend jaar liefst drie renners van Cortizo voor Burgos. Dat het bedrijf Cortizo nu geld op tafel legt voor een volledige rit doet bij mij het vermoeden ontstaan dat Burgos ook volgend jaar weer aanwezig zal zijn in de Vuelta. Een gotspe, maar het voorsorteren is al lang en breed begonnen. Guillen hanteerde ooit een rouleersysteem, maar Burgos koopt dat systeem ieder jaar af. Walgelijk. Enfin, dan de rit zelf: er waren eerst geruchten dat we een tijdrit zouden afwerken rond de fabriek van Cortizo, maar het is een rit in lijn geworden. Een heuvelrit, enigszins vergelijkbaar met de vorige. We trekken weer een dag de Galicische heuvels in, al komen we nu alleen maar korte klimmetjes tegen. In principe ziet deze rit er op papier prima uit, al is het de vraag of we veel actie gaan zien. Het is ook de vraag of het een slimme zet is om de zwaarste klim voor het laatst te bewaren, op acht kilometer van de finish komen de renners boven op Cruxeiras, een klimmetje van drie kilometer aan 10%. Iedereen mag alles dus weer op gaan sparen voor de laatste inspanning. Dan even snel afdalen terug naar de fabriek voor de finish. Meer aankomsten in dalende lijn dan normaal, valt nu al op. Blij met af en toe een aankomst in dalende lijn, blij met af en toe een heuvelrit, maar of twee van zulke ritten achter elkaar dan weer veel zin heeft weet ik ook niet. Isoleer je de rit dan is het helemaal prima, als onderdeel van een groter geheel is het toch maar weer lastig om de samenhang te vinden. In de Tour was dit een vlakke rit geweest, dat dan weer wel, dus we tellen onze zegeningen maar met deze heuvelrit. Dat laatste muurtje aan het eind zal wel lollig worden, al had ik er in een ideale wereld een kilometer of 40 en een muurtje of twee aan vastgeplakt.
Etappe 12: Ourense - Manzaneda
In een ideale wereld had deze rit niet bestaan. Ondanks wat ongecategoriseerde klimmetjes onderweg is dit natuurlijk de eerste echte ______/ van deze Vuelta. De lengte is een lachertje, 133 kilometer is niet serieus, en de slotklim is al helemaal niet acceptabel. We fietsen naar het skistation van Manzaneda, waar de Vuelta in 2011 voor het laatst was. Toen won David Moncoutie vanuit de vlucht, terwijl de klassementsrenners met een mannetje of 15 in dezelfde tijd eindigden. Zoiets zal het nu ook gaan worden. Een vluchter mag, waarschijnlijk voor de derde dag op rij, met de bloemen gaan lopen, terwijl de klassementsrenners er een optocht van maken. Een kilometer of 16 klimmen aan een procent of zes, nee, hier komt de Vuelta niet in een plooi te liggen. Nutteloze aankomst bergop, gezien de lengte van de etappe überhaupt een zinloze onderneming. Jammer, bepaalde fouten worden helaas jaar na jaar herhaald. Als het skistation van Manzaneda geld op tafel wilde leggen had je hetzelfde moeten doen als tijdens de Ceratizit Challenge by La Vuelta van 2021: een klimtijdrit! Daar is deze klim wél geschikt voor, maar voor een aankomst bergop, nah.
Etappe 13: Lugo - Ancares
Van enige balans is tijdens deze tweede week van de Vuelta geen sprake. Weer een rit vol hindernissen, met weer een aankomst bergop. Voor het laatst kwam ie in 2014 voorbij, maar we gaan nu weer eens naar de Puerto de Ancares. Een klim met een geografisch element dat altijd voor gedoe zorgt. De top van de Puerto de Ancares vormt de grens tussen Galicië en Castilië en Leon. Deze rit gaat van start in Lugo, in Galicië, normaal gesproken eindigen we dan aan de Galicische kant van de klim, want die Galiciërs hebben al betaald voor de start en willen dan vaak het liefst een rit volledig op hun eigen grondgebied. Maar nee, we eindigen ditmaal aan de kant van Castilië en Leon. In die regio hebben ze ditmaal gelapt voor de finish en dat houdt in dat ze willen dat het laatste deel van de rit uitsluitend op hun grondgebied plaatsvindt. Kinderachtig gedoe, vooral gedoe dat de koers in de weg zit. Er zijn meerdere wegen omhoog naar de Puerto de Ancares. Als grenzen niet bestonden kon je hier een leuk rondje uittekenen met een dubbele beklimming van de Ancares, maar omdat de regio's altijd aan het bakkeleien zijn komt het nooit van een rondje. Enfin, de finale van de rit werken we dus af op het grondgebied van Castilië en Leon, na de Lumeras (zeven kilometer à 6%) gaat het na een kort stukje vallei 7,5 kilometer aan 9% omhoog naar de grens met Galicië. De Ancares is van deze kant een stuk korter, maar wel bijzonder steil. Een typische aankomst voor de Vuelta, met andere woorden. Kilometertje of vier aan meer dan 10% aan het eind, je kent het wel. De vorige keren dat we naar de Ancares gingen deden we dat vanuit Galicië, met vergelijkbare percentages maar meer kilometers klimwerk, nu is het een paar kilometer korter maar alsnog krachtig. Wel weer zo'n rit dat je continu aan het wachten bent op de slotklim, maar die slotklim is lastig genoeg om flinke verschillen te laten ontstaan.
Etappe 14: Villafranca del Bierzo - Villablino
De langste rit van de Vuelta, net onder de 200 kilometer. Lachwekkend, maar we zijn niets anders gewend van de Vuelta. Ik vraag me bij deze rit nog wel het meest af wat het praktisch nut is. Het is een rit van 200 kilometer die als 2000 kilometer zal aanvoelen. De Puerto de Leitariegos is een klim van 26 kilometer aan 4%, grofweg. De klim kent geen steilere stroken, het gaat continu aan 4% omhoog. Als er ooit één klim een loper genoemd mag worden dan is het nog wel de Leitariegos. Hier gaat letterlijk niets gebeuren, helemaal niets. Dat wordt met een groep van een man of 80 naar de finish rijden, ongetwijfeld weer ver achter een groep vluchters. Bijzonder weekje, wel. Ik snap deze rit niet, moet ik heel eerlijk toegeven. Als jullie het wel weten hoor ik het graag. Op papier ziet zo'n lange klim met daarna een afdaling naar de finish er wel lollig uit, maar je hoeft maar een korte blik te werpen op het profiel van die lange klim om al het enthousiasme uit je te laten zuigen. Dit is straight up een 0/10.
Etappe 15: Infiesto - Cuitu Negru
Om deze gebalanceerde tweede week af te sluiten: een bergrit, met een aankomst bergop. We kennen de Vuelta als een ongenuanceerde ronde, maar het gaat nu wel echt heel erg ver. Vooral omdat we ook nog eens afsluiten met Cuitu Negru, een beest van een klim. Wat overigens niet direct een aanbeveling is. De Cuitu Negru is een klim die we één keer eerder hebben gezien, in de Vuelta van 2012. Toen won Dario Cataldo hier vanuit de vlucht. De klim naar Cuitru Negru is er eentje in twee delen. Om te beginnen rijden we eerst naar de Puerto de Pajares, een pas die Asturië met Castilië en Leon verbindt. Oja, we bevinden ons inmiddels in het onvermijdelijke Asturië, jawel. Zodra we de top van de Pajares bereiken na een paar vals platte kilometers en daarna een kilometer of 13 kilometer serieus klimmen slaan de renners rechtsaf, op weg naar weer een Asturische hel. Na vier wat makkelijkere kilometers volgt er een slotstuk dat niet voor de poes is. Over een smal weggetje gaat het richting de finish een dikke twee kilometer aan 14% omhoog. Gewoon. We sluiten de tweede week af met een tweetal kilometer aan 14%, dan kunt u zelf de rest al invullen. De beklimmingen onderweg liggen er voor de sier, alles zal hier te doen zijn in het slotstuk van de Cuitu Negru. Dit wordt een feestje van wachten, wachten, wachten en dan even knallen in die laatste, steile stroken. Het is een beestachtige klim, maar doordat het juist pas specifiek in die laatste twee kilometer echt lastig wordt ben ik bang dat dit geen heel leuk spektakel wordt voor de kijker. Al zullen de verschillen aan het eind flink oplopen, maar voor die tijd bestaat er nogal een kans op redelijk wat groeiend gras. Deze klim nodigt niet uit tot een vroege aanval.
- rustdag -
Etappe 16: Luanco - Lagos de Covadonga
Na de tweede rustdag gaan we verder waar we gebleven waren, in Asturië. En in Asturië volgt een klim die we maar al te goed kennen, we gaan maar weer eens naar Lagos de Covadonga. De vorige keer dat we dat deden kregen we een fenomenale rit te zien. We zagen toen een dubbele beklimming van de Collada Llomena en van die klim maakte Bernal gebruik om vroeg in de aanval te gaan. Roglic schoof mee en de rest van de rit reden ze met z'n tweeën voorop, tot dat Roglic Bernal overboord gooide op Lagos de Covadonga. Voor het eerst in tijden was een rit met aankomst op Lagos de Covadonga weer eens de moeite waard. Die aankomst wil ook nog wel eens tegenvallen, maar in 2021 was het een heus feest. De Collada Llomena keert nu terug, al blijft het bij een enkele beklimming ditmaal. Het is hoe dan ook een goede toevoeging aan de rit, al ligt de verwachting na 2021 weer onrealistisch hoog. Hoe dan ook, een bergrit meteen na de rustdag, dat is wel wat we willen zien. Een iets explosiever begin was prettig geweest, maar verder is dit geen slechte manier om de derde week af te trappen. Hopen en bidden dat er weer een Bernal opstaat die vroeg de knuppel in het hoenderhok gooit en dan zijn we vertrokken.
Etappe 17: Arnuero - Santander
Als er nog sprinters in koers zijn dan krijgen zij eindelijk ook weer eens een kans. De hele tweede week geen kans gehad, maar dit is er wel eentje. Al is het uiteraard ook weer geen volledig vlakke rit. Onderweg komen de renners de Alto de La Estranguada tegen, dat is dus gewoon een klim met een kilometer aan 14,5% en daarna een kilometer aan 16%, lololol. Gezien de positie op 90 kilometer van de finish zal het weinig verschil maken, dit is een klim die ze nog maar eens in het parcours moeten stoppen in de finale van een rit. Na de Caracol is het de rest van de - wederom lachwekkend korte - rit zo goed als vlak, al weten we na al die jaren wel dat het aan de Cantabrische kust nooit helemaal vlak is. Waar we normaal vaak finishen in een van de dorpjes rond Santander finishen we nu een keer in de hoofdstad van Cantabrië zelf, waar je toch echt verwacht dat we gaan sprinten. De namen die hier om de zege gaan strijden zullen niet heel groots zijn, er gaan überhaupt al weinig sprinters beginnen aan deze Vuelta en er gaan er inmiddels een hoop afgehaakt zijn. Waardoor het ook alsnog een rit zou kunnen worden voor de vluchters, zo'n dag dus.
Etappe 18: Vitoria-Gasteiz - Maeztu
Door deze rit voel ik me persoonlijk beledigd. We keren terug naar het Baskenland voor... dit? Dit is een rit zonder potentie om de koers mooier te maken, er schuilt louter een toeristische gedachte achter dit misbaksel. Zo rijden we vanuit Vitoria-Gasteiz snel langs Salinas de Añana, dankzij de zoutwinning een bijzonder plaatsje. Even later komen we uit in de Rioja Alavesa, het stukje Rioja in het Baskenland, waar vooral heel veel wijnranken te vinden zijn. We scheuren door Elciego, waar uiteraard het bijzondere gebouw van Marques de Riscal in beeld zal komen, waarna dan eindelijk de eerste serieuze klim van de dag zal volgen. De Puerto de Herrera van de zware kant, vijf steile kilometers met flink wat stroken boven de 10%. Na de Herrera volgt er een golvend rondje op weg naar het nationale park van Izki, een schitterend natuurgebied, maar met minder schitterende klimmetjes. Het laatste, ongecategoriseerde klimmetje, is er eentje van twee kilometer aan 6%. Daarvoor kom ik m'n bed niet uit. Als ze rustig aan doen kan dit zelfs een rit voor de sprinters zijn, zo dramatisch is het. Maar waarschijnlijker is het dat de vluchters opnieuw een kans krijgen. Rittenkapers moeten echt naar deze Vuelta trekken, zoveel kansen krijgen ze niet vaak meer. In ieder geval, deze rit gaat heel veel mooie plaatjes opleveren, maar koerstechnisch gezien is dit het Baskenland niet waardig.
Etappe 19: Logroño - Alto de Moncalvillo
Tijdens de vorige rit reden de renners een tijdje door de Rioja Alavesa, nu gaan ze van start en eindigen ze in La Rioja. Van start gaan we in Logroño, daar zijn we de afgelopen jaren ook wel vaker geweest. Finishen doen we op de formidabele klim van Moncalvillo, een klim die we in de Vuelta van 2020 zagen debuteren. Dat was zo'n klim zonder publiek, want corona. Guillen wil terugkeren naar alle plaatsen waar we toen zijn geweest en waar het publiek toen niet bij kon zijn, om dezelfde plaatsen nu wel vol volk te zien staan. Daarom is de Moncalvillo snel weer terug, wat hopelijk niet de enige reden is. Het was toen namelijk ook echt een fantastisch schouwspel. Roglic en Carapaz maakten elkaar het leven zuur, slag om slinger demarreerden ze. Dan weer leek Carapaz op weg naar de zege, dan weer Roglic, dan toch weer Carapaz en uiteindelijk was het dan toch Roglic die met de ritzege aan de haal ging. Ik vond het toen echt een ontzettend mooie klim en ik heb er wat dat betreft ook geen bezwaar tegen om de klim naar Moncalvillo weer terug te zien, al heb ik dan wel weer mijn bedenkingen bij de rest van de rit en de plaatsing. Het is weer praktisch een unipuerto, dat ene klimmetje onderweg is niet heel serieus te nemen, technisch gezien is het een _____/ dus. En dan ook nog eens een _____/ die gevolgd gaat worden door de wellicht zwaarste rit van de ronde. Dit is niet heel handig gedaan, met andere woorden. Je had bij wijze van spreken deze rit en de vorige rit beter kunnen omdraaien. Nu wordt het echt weer wachten op de slotklim en dan vermoedelijk ook nog eens de laatste kilometers van die slotklim. Een beetje een weggegooide dag, maar daar zijn ze in Spanje expert in.
Etappe 20: Villarcayo - Picón Blanco
Dit is een knaller van een rit. Een enigszins acceptabele lengte, maar vooral acceptabel veel beklimmingen. Picón Blanco kennen we, schittert jaarlijks in de Ronde van Burgos en kwam ook nog eens voorbij in de Vuelta van 2021. Meestal komt de Picón Blanco voorbij in een rit zonder veel andere beklimmingen, nu blijkt dat er in de omgeving van deze klim genoeg andere hellingen te vinden zijn. Direct vanuit het vertrek gaat het al explosief omhoog en daarna blijft het de hele dag op en af gaan, dit wordt een loodzware rit. Helemaal aan het eind van de Vuelta gaat dit er enorm inhakken. Mijn enige vraag is of deze rit niet de rest van de Vuelta gaat blokkeren. Je kunt het in de 19 dagen voordien af en toe wat rustiger aanpakken omdat je weet dat deze rit nog gaat komen. Of het handig is om deze rit hier te positioneren, dat weet ik dan weer niet, maar de rit op zich is enorm goed. Zeker voor Vueltabegrippen, zo'n zware aaneenschakeling van bergen tekenen ze eigenlijk nooit uit. Escartin heeft hier een klap van de molen gehad en dat komt ons goed uit. Tenzij deze rit alle andere ritten blokkeert, die mogelijkheid bestaat. Maar goed: de Lunada, Sia, dan nog Los Tornos, het zijn allemaal beklimmingen die de moeite waard zijn. Al moeten we voor de hoogste percentages wel wachten op de slotklim: de Picón Blanco is de zwaarste van allemaal. Een kilometer of acht aan negen procent, dat is de afsluiter van deze Vuelta. Een klim die bekend is bij veel renners, vaak een nadeel. Het zwaarste voor het laatst bewaren, vaak ook een nadeel. Al is de klim ook weer niet dusdanig lastig dat niemand voorzien iets zal durven. De kans bestaat hier echt wel dat de koers vroeger opengebroken wordt. Deze rit kan geweldig worden, Escartin biedt de renners een keer de mogelijkheid om er wat van te maken.
Etappe 21: Madrid - Madrid (ITT)
De Vuelta van 2024 gaat onvoorzichtig gesponsord zijn. We gaan in Jerez de la Frontera van start bij de lokale Carrefour, we rijden in Galicië een keer een rondje om de fabriek van Cortizo heen en we eindigen bij het hoofdkantoor van Telefonica. Opvallend genoeg sluiten we de Vuelta af met een tijdrit. Geen optocht in Madrid, nee, de renners moeten ook op de laatste dag nog aan de bak. Een relatief korte tijdrit, dat is geen verrassing, maar iets langer had wel gemogen. Met de tijdrit aan het begin en aan het eind komen we samen op 34 kilometer, dat is niet heel erg veel. Een paar kilometer erbij aan het begin en een paar kilometer erbij hier, dan was het helemaal mooi geweest. De laatste rit van de Vuelta van 2023 werd nog best mooi doordat Groves in de aanval ging, een optocht kan leuk zijn, maar voor de variatie vind ik het helemaal niet verkeerd om een keer op een andere manier af te sluiten. Een paar jaar terug sloten we af in Santiago de Compostela met een tijdrit, daar was ook weinig mis mee. Het is wel zo dat je met dit slot de renners dwingt om richting de laatste dagen nog wat over te hebben in de benen. Eerst de zware klim naar Moncalvillo, dan de zwaarste rit in Burgos rond de Picón Blanco en dan ook nog een tijdrit. Het kan zijn dat de renners in het begin van de ronde wat behoudender gaan koersen, dat zou in ons nadeel zijn. Of dit slim is uitgetekend zal moeten blijken, maar ik kan wel leven met een keer een tijdrit op de laatste dag. Of het na zoveel klimwerk in de voorgaande weken nog spannend is, mwah, dat zal wel niet.
Tot zover het parcours van de Vuelta van 2024. Nog meer bergen dan normaal, lijkt het. Als alles meezit voor de sprinters krijgen ze zes kansen, als alles tegenzit zijn het er maar drie, dat is ook wel ongezien. Een paar aardige heuvelritten onderweg, dat zijn we ook niet echt gewend van de Vuelta. Wat meer aankomsten in dalende lijn, dat is niet erg. Maar ook weer een paar dramatische ritten. Een aantal keer ____/, een totaal weggegooide start in Portugal, er valt genoeg op deze Vuelta aan te merken. Een einde dat wellicht de hele koers gaat blokkeren, ze nemen wel een flink risico. En al die korte ritten weer, jeetje, jongens, kom op. Veel ritten waar je alleen koers gaat zien in de laatste paar kilometer. Ik denk dat we met veel pijn en moeite tot een zesje kunnen komen, vanuit de kerstgedachte.
Wij feliciteren het zeer sympathieke Kern Pharma en het totaal nutteloze Euskaltel-Euskadi met hun wildcards.
Guillén komt toch terug op zijn woorden van een paar jaar geleden, er wordt weer gekozen voor het rouleren van de wildcards. De afgelopen jaren was Burgos er steevast bij, ook al waren ze aan de beurt om overgeslagen te worden, maar al mijn complottheorieën kunnen bij dezen de prullenbak in, want Burgos slaat nu daadwerkelijk even een jaartje over. Caja Rural was er vorig jaar bij en dus is het logisch dat ook zij ontbreken, zeker als we ook nog even rekening houden met Operatie Ilex en het feit dat een van de renners van Caja Rural vorig jaar 'ziek' moest afstappen wegens betrokkenheid bij dat onderzoek. Kern Pharma en Euskaltel waren er vorig jaar allebei niet bij, dus deze wildcards zijn met de gedachte van het rouleren in het achterhoofd volkomen logisch. Lang nadenken over de kwaliteiten van deze ploegen hoeven we niet te doen, het gaat niet om kwaliteit, het gaat erom dat iedereen een keer een kans krijgt om de Vuelta te rijden.
Dat er zoveel vaste wildcards zijn en er zo weinig speelruimte overblijft voor de organisatie blijft een doorn in het oog. Het rouleren van de lokale ProTeams dat de organisatie daardoor moet doen blijft dan weer vrij willekeurig, je had een Kern Pharma bijvoorbeeld liever vorig jaar gezien dan dit jaar, maar goed. We gaan ons alsnog vast opmaken voor de glorieuze overwinning van Pablo Castrillo.
Euskaltel is er vroeg bij. Op zich wel de namen die je mag verwachten.
Ik word hier niet heel warm van.
Kan dit?
Zolang ze maar geen sanitaire stop maken in gangpad 6quote:
Vingegaard die nog even langs de visafdeling gaat.
G. die nog even snel een biertje mee snaait voor onderweg.
Ik zie genoeg potentie ja
Aan zijn insta te zien ligt G nu al dronken ergens.quote:Op dinsdag 30 juli 2024 23:38 schreef TommyL0204 het volgende:
Kelderman die bij de start een DNF noteert na een val bij de koelingen.
Vingegaard die nog even langs de visafdeling gaat.
G. die nog even snel een biertje mee snaait voor onderweg.
Ik zie genoeg potentie ja
Guillen eist Ayuso.
Gaan er nog wat fatsoenlijke sprinters naar de Vuelta of kan Wout hier een karrevracht aan ritten gaan binnenharken?quote:
Mathieu gaat toch ook misschien naar Vuelta?quote:Op zondag 4 augustus 2024 13:19 schreef Pistolero het volgende:
[..]
Gaan er nog wat fatsoenlijke sprinters naar de Vuelta of kan Wout hier een karrevracht aan ritten gaan binnenharken?
Het roadbook, voor de liefhebber.
Geen Ayuso.
Movistar met een ander truitje.
Geen Kiko Galvan en Jon Agirre vind ik zeer opmerkelijk.
Vooral letten op Berrade, Castrillo en Miquel.
Ik geloof dat ze bij Astana niet heel veel zin hebben in deze koers.
Oier wordt nog even uitgeperst voor hij naar Bora vertrekt.
Martinez als schaduwkopman zou ook zomaar de Vuelta kunnen winnen.quote:
Dat is wel een mooi ploegje om UAE uit te dagen. Met de grote vraag hoe fit Roglic is
Wat een rommel van dsm. En Jurdie gaat de vertrekkers nog even uitpersen.quote:
Ik had Poels wel verwacht. Vuelta ligt hem meestal wel goed.quote:
voorlopig staat er voor Gesink na de Vuelta niets meer op het programma. Dit zal toch niet zijn laatste echte koers worden?quote:
Bij Gesink weet je dat nooitquote:
[..]
voorlopig staat er voor Gesink na de Vuelta niets meer op het programma. Dit zal toch niet zijn laatste echte koers worden?
Maar als hij niet crasht, zal hij vast het Italiaanse najaar nog wel rijden
Van Aert, Groves, Strong, Bittner en dan euuhhhh. Dan kom je al bij zo'n Arne Marit of Aberasturi uit
Sam Oomen en Tao samen in een race in hetzelfde team, die kunnen straks startnummers uitwisselen.quote:
Mollema weer gepasseerd of was het voorzien dat hij niet zou rijden?quote:
Het aantal sprintkansen is ook wel extreem klein dit jaar. Al zal dat voor een Van Aert of Groves wellicht nog meevallen. Maar ik denk niet dat een Casper van Uden oid hier veel te zoeken had gehad.quote:
Ze hebben in de Vuelta wel vaker een mager sprintveld, maar dit jaar is het wel heel extreem
Van Aert, Groves, Strong, Bittner en dan euuhhhh. Dan kom je al bij zo'n Arne Marit of Aberasturi uit
Groves is nog niet bevestigd en zou Alpecin gaan verlaten. Dus eerst zien of hij aan de start staatquote:
Ze hebben in de Vuelta wel vaker een mager sprintveld, maar dit jaar is het wel heel extreem
Van Aert, Groves, Strong, Bittner en dan euuhhhh. Dan kom je al bij zo'n Arne Marit of Aberasturi uit
Da’s waar, maar hij was wel mee op trainingskamp en het blijft de grootste kans op een ritzege.quote:
[..]
Groves is nog niet bevestigd en zou Alpecin gaan verlaten. Dus eerst zien of hij aan de start staat
Geloof niet dat ze daar bij Alpecin heel moeilijk over doen, gezien Kragh Andersen en Laurance gewoon de Tour hebben gereden. De laatste stand van zaken is overigens dat Groves alsnog bij Alpecin zou kunnen blijven, Astana zou het in ieder geval niet gaan worden.quote:
[..]
Groves is nog niet bevestigd en zou Alpecin gaan verlaten. Dus eerst zien of hij aan de start staat
Aanmelden allen, er zijn er nog maar 5.quote:
De FOK! subleague p/b uitlaatgassen
ww: Cofidisbelgen
Heeft ook al veel gereden dit seizoen natuurlijk, begrijp het wel.quote:
Geen Vuelta voor Matje, die twijfelde nog eerder
Lol.quote:Inmiddels heeft hij ook de knoop doorgehakt over het vervolg van zijn seizoen. Dat zal dus niet via de Spaanse ronde gaan, een koers die hij graag nog eens zou doen om de trilogie in ritzeges én leiderstruien vol te maken. Het zal voor een ander jaar zijn. Bronnen bevestigen aan ons dat MVDP voor een programma kiest ‘met wedstrijden die beter bij hem passen’. Over welke koersen dit gaat, is nog niet bekend. Wel dat hij op dit moment geniet van een spaarzame rustperiode in zijn jaar. De laatste was van na het voorjaar.
Het altijd op de hand van Mathieu zijnde FOK! heeft zichzelf drie weken lang gezegd dat het allemaal voor Parijs was, waar hij uiteindelijk hooguit 5 minuten in de wedstrijd heeft gezeten. Ben razend benieuwd waar ze zich ditmaal aan optrekken. Misschien wordt er al reikhalzend uitgekeken naar de Druivenkoers tegen, ja, Arno Claeys of zo?quote:Op woensdag 14 augustus 2024 06:13 schreef DiegoFuser het volgende:
Acht echte koersdagen en drie weken blokjestraining in Frankrijk. Die jongen is doodop.
Bereidt zich natuurlijk al voor op het veldseizoen!quote:
[..]
Het altijd op de hand van Mathieu zijnde FOK! heeft zichzelf drie weken lang gezegd dat het allemaal voor Parijs was, waar hij uiteindelijk hooguit 5 minuten in de wedstrijd heeft gezeten. Ben razend benieuwd waar ze zich ditmaal aan optrekken. Misschien wordt er al reikhalzend uitgekeken naar de Druivenkoers tegen, ja, Arno Claeys of zo?
Je kunt je achteraf zeker afvragen of het verstandig was zo zwaar op de Olympische wegrit in te zetten als je weet dat je het nooit kunt controleren en ook afhankelijk bent van geluk. Hij was natuurlijk prima in orde in Parijs aangezien iedereen moest lossen of zat te huilen in het wiel op Monmartre. Maar tegelijkertijd heeft het in zijn termen niets opgeleverd en was er ook één man sterker. Als je naar het parcours kijkt was er uiteindelijk ook te weinig aan korte steile hellingen om het verschil te maken.quote:
[..]
Het altijd op de hand van Mathieu zijnde FOK! heeft zichzelf drie weken lang gezegd dat het allemaal voor Parijs was, waar hij uiteindelijk hooguit 5 minuten in de wedstrijd heeft gezeten. Ben razend benieuwd waar ze zich ditmaal aan optrekken. Misschien wordt er al reikhalzend uitgekeken naar de Druivenkoers tegen, ja, Arno Claeys of zo?
Als je iets verder kijkt is Van der Poel steeds meer geëvolueerd tot een Vlaamse eendagsrenner. Luik was dan misschien verrassend goed in hoogvorm, hoewel hij ook nooit echt in aanmerking kwam voor meer dan de sprint winnen van het groepje. Ik kan me voorstellen dat het wel tot een interessante vraag leidt nu hij het Vlaamse voorjaar uitgespeeld heeft en wereldkampioen is. Wat wil hij nog en waar kan hij ook echt winnen. Als ik eerlijk ben - en ik ben een groot liefhebber - denk ik dat er op zwaarder terrein altijd iemand beter is en dan komt de MTB toch snel om de hoek kijken. Hij kan dan Veldrijden, Vlaams voorjaar rijden en vervolgens nog eens proberen wereldkampioen MTB te worden. Dat is bij de mannen nog een unieke prestatie zo lang Pidcock geen wereldkampioen op de weg wordt.
Alleen: Vinden de sponsors het goed gat hij de tour vanaf nu links laat liggen?
Misschien dat ie nog in Groot-Brittannië gaat rijden, of de Eneco-Tour? Canada zou wel gaaf zijn maar dat matcht wua tijdzones niet met zijn einddoel lijkt me? Ik verbaas me er trouwens over dat hij het WK wil gaan rijden, dat zou je in principe toch kunnen bestempelen als 'te zwaar'. Nederland kan ook geen echte ondersteuning meesturen want WE kunnen geen heuvelklassiekers meer rijden.
Rood en een ritzege in de Vuelta lijkt mij nog de best iets waar hij interesse voor heeft, helemaal als halve Spanjaard die die tegenwoordig is. En met een korte tijdrit en niet al te lastige heuvelrit op zondag lag daar best een mogelijkheid voor.
Ik denk dat het een vooruitgang wordt als ronden van Groot-Brittannië en eventueel Duitsland worden uitgebreid naar anderhalve week.quote:
VdPoel vindt etappekoersen volgens mij ook gewoon saai. En daar heeft ie in zekere zin gelijk in, wat is er nou leuk aan de Dauphiné als je Mathieu bent? Niets. Dus waarom zou je er dan starten? Deze Vuelta oogt ook niet echt boeiend, of je zou voor de puntentrui moeten willen strijden tegen WOUT
Misschien dat ie nog in Groot-Brittannië gaat rijden, of de Eneco-Tour? Canada zou wel gaaf zijn maar dat matcht wua tijdzones niet met zijn einddoel lijkt me? Ik verbaas me er trouwens over dat hij het WK wil gaan rijden, dat zou je in principe toch kunnen bestempelen als 'te zwaar'. Nederland kan ook geen echte ondersteuning meesturen want WE kunnen geen heuvelklassiekers meer rijden.
[ Bericht 38% gewijzigd door Idisrom op 14-08-2024 17:01:02 ]
Zoveel pelotonvulling deze Vuelta.
Deze koers had absoluut een Mathieu kunnen gebruiken, al zijn er niet veel ritten waar hij iets kan uitrichten. Alsnog was het logischer geweest om gewoon de Vuelta te rijden dan een rustperiode te nemen om vervolgens toe te werken naar een WK dat veel te zwaar voor hem is. Tot zover was er weinig mis met zijn programma, maar nu begint het wel een beetje onnozel te worden.
Groot-Brittannië is al heel lang, maar het parcours is compleet waardeloos. Duitsland heeft helaas totaal geen fietscultuur, het is een wonder dat daar überhaupt nog iets op de kalender staat.quote:
De Vuelta weer inkorten naar 2½ week, zoals vroeger. Dan denk ik dat het weer aantrekkelijk wordt voor veel renners, die nu vier weekenden achterelkaar teveel vinden, zoals Mathieu van der Poel.
[..]
Ik denk dat het een vooruitgang wordt dan ronden van Groot-Brittannië en eventueel Duitsland worden uitgebreid naar anderhalve week.
Verder wel eens met wat je zegt hoor.
Deze ploegen is veel matigheid bij elkaarquote:
[ x ]
[ x ]
Zoveel pelotonvulling deze Vuelta.
Deze koers had absoluut een Mathieu kunnen gebruiken, al zijn er niet veel ritten waar hij iets kan uitrichten. Alsnog was het logischer geweest om gewoon de Vuelta te rijden dan een rustperiode te nemen om vervolgens toe te werken naar een WK dat veel te zwaar voor hem is. Tot zover was er weinig mis met zijn programma, maar nu begint het wel een beetje onnozel te worden.
Wat ik me ook afvraag: zouden er in de zomer niet wat meer top eendags wedstrijden moeten komen. Je hebt de Klasikoa en de wedstrijden in Canada maar verder is het niet veel tussen de start van de Giro en het WK. Daarna heb je in Italië nog wel een paar mooie koersen.
Je hebt Plouay en Hamburg nog!quote:
[..]
Deze ploegen is veel matigheid bij elkaar
Wat ik me ook afvraag: zouden er in de zomer niet wat meer top eendags wedstrijden moeten komen. Je hebt de Klasikoa en de wedstrijden in Canada maar verder is het niet veel tussen de start van de Giro en het WK. Daarna heb je in Italië nog wel een paar mooie koersen.
Maar een koers als Zürich ooit mis je wel ja
Kan Landa de Vuelta winnen?quote:
Op basis van de Tour moet je toch zeggen van wel.quote:
Denk je dat jij Mathieus programma beter kunt uitstippelen dan hijzelf en zijn coaches? Misschien spelen er dingen op de achtergrond; vermoeidheid, gebrek aan motivatie, persoonlijke problemen ... geen idee. Of misschien heeft hij gewoon geen zin in weer 3 weken lijden voor een paar kansjes op een etappe.quote:
[ x ]
[ x ]
Zoveel pelotonvulling deze Vuelta.
Deze koers had absoluut een Mathieu kunnen gebruiken, al zijn er niet veel ritten waar hij iets kan uitrichten. Alsnog was het logischer geweest om gewoon de Vuelta te rijden dan een rustperiode te nemen om vervolgens toe te werken naar een WK dat veel te zwaar voor hem is. Tot zover was er weinig mis met zijn programma, maar nu begint het wel een beetje onnozel te worden.
Arme Kokkaar.quote:
Die wordt gewoon aan z'n lot overgelaten hij de hoop dat hij nog wat UCI-punten kan schrapen.quote:
Cattaneo heeft kaal haar.quote:
Landismosaurus Rex
De fuck is dit en waarom doen ze alsof Floyd Landis er bij staat.quote:
Op Sponsorgedoe, ze heten deze Vuelta T-Rex Quick-Stepquote:Op donderdag 15 augustus 2024 16:37 schreef heywoodu het volgende:
[..]
De fuck is dit en waarom doen ze alsof Floyd Landis er bij staat.
https://www.soudal-quicks(...)oars-into-the-vuelta
quote:
The Electric Warrior is wel een van mijn twee meest gedraaide LP's in dit jaarquote:
De andere is Aladdin Sane.
Mag hoorquote:
wellicht niet het juiste topic, maar hebben we nog behoefte aan een Vuelta Nostradamus ?
Kan je alleen niet helpen met de vragen deze keer, maar als je het gaat doen gewoon lekker creatief denken. Kan niet gek genoeg qua vragen
Zou dan wel proberen vandaag op te starten, anders wordt het wel krap qua invultijd.
Hier hadden ze meer mee kunnen doen. Alleen Maurisaurus lijkt ergens op.quote:
Wat een gek verhaal.
quote:
[..]
Bij Gesink weet je dat nooit
Maar als hij niet crasht, zal hij vast het Italiaanse najaar nog wel rijden
https://www.teamvismaleaseabike.nl/robert-gesink/
Dit is echt de laatste.
Je zou als sprinter een week mee kunnen rijden, dan heb je 3 (of als een beetje kan klimmen) misschien wel 4 kansen. Fake je daarna een ziekte.quote:
Ze hebben in de Vuelta wel vaker een mager sprintveld, maar dit jaar is het wel heel extreem
Van Aert, Groves, Strong, Bittner en dan euuhhhh. Dan kom je al bij zo'n Arne Marit of Aberasturi uit
De Maurisaurus. Ook wel bekend om zijn ernstig wiegende loopstijl. Daarom ook vroeg uitgestorvenquote:
[..]
Hier hadden ze meer mee kunnen doen. Alleen Maurisaurus lijkt ergens op.
De Geesquote:
[..]
[ x ]
https://www.teamvismaleaseabike.nl/robert-gesink/
Dit is echt de laatste.
Meer dan 20 jaar gevolgd. Zo veel tegenslag, hopelijk in ieder geval een mooi en veilig slot de komende weken.
Starttijden morgen (+1 uur voor de Nederlandse tijden)
quote:
https://www.tissottiming.com/2024/vue/stage-1/startlist
Starttijden morgen (+1 uur voor de Nederlandse tijden)
20.30 onze tijd is nog geen schemer daar?
Zonsondergang 20:28 lokale tijd daar morgen, zonnig weer hele dag.quote:
[..]
[ afbeelding ]
20.30 onze tijd is nog geen schemer daar?
Kan deze haardracht?
Nee, volslagen idioot.quote:
[ afbeelding ]
Kan deze haardracht?
Knotverdomme neequote:
[ afbeelding ]
Kan deze haardracht?
Ja?quote:
[ afbeelding ]
Kan deze haardracht?
Ik vind niet dat jij als kaal persoon in de positie bent om hier een mening over te hebben.quote:
?Daniel Wiffen bestaat ook dus dan zal dit ook welquote:
Dus die heeft straks ook een knotje?quote:
[..]
Daniel Wiffen bestaat ook dus dan zal dit ook wel
https://www.instagram.com/p/C-vUaY3tJXN/?igsh=dTJld2w3bnFkNmIx
Gaan we nu al voor de race vallen?quote:Op vrijdag 16 augustus 2024 19:59 schreef Pino112 het volgende:
Marginal gains bij Roglic
https://www.instagram.com/p/C-vUaY3tJXN/?igsh=dTJld2w3bnFkNmIx
Nee, ik zou hem aanzien voor een Duitser. Tijd voor een oorbelletje.quote:
[ afbeelding ]
Kan deze haardracht?
Je hebt de metamorfose van Wiggo toch ook gezien?quote:
[..]
Dus die heeft straks ook een knotje?
Tien jaar geleden ook al en toen won hij direct een rit in Azerbaijan.quote:
Marginal gains bij Roglic
https://www.instagram.com/p/C-vUaY3tJXN/?igsh=dTJld2w3bnFkNmIx
Ik zou Gaudu (of Wiffen) toch niet zo snel vergelijken met Wiggo, ook al niet tijdens z’n carrièrequote:
[..]
Je hebt de metamorfose van Wiggo toch ook gezien?
https://www.hln.be/wielre(...)bben-gehad~a9cd295d/
Ik neem aan dat je al een preorder hebt uitstaan? @DiegoFuser
De winnaar is gekend.quote:Thomas De Gendt mikt in zijn tiende Vuelta en laatste grote ronde op vertrek door de grote poort: “Ik ben all-in gegaan”
Nog één keer wil Thomas De Gendt (37) het weten. Voor zijn 25ste en laatste grote ronde heeft de cultfiguur van Lotto Dstny gedaan en gelaten wat een profrenner hoort te doen en laten. Hij mikt in zijn tiende Vuelta op een vertrek door de grote poort. “Ik won twee etappes in Tour en Giro en eentje in de Vuelta. Mijn doel is dus duidelijk.” Tijd voor het ultieme gesprek.
Dertien jaar is het geleden dat Thomas De Gendt aan de start stond van zijn eerste grote ronde. Het Nederlandse Vacansoleil stuurde de toen 24-jarige Semmerzakenaar meteen naar de Tour. Philippe Gilbert zou de eerste etappe winnen, De Gendt finishte op Mont des Alouettes op een anonieme 122ste plaats. Toch zou hij in die Tour al van zich doen spreken in de slotweek: vijfde op l’Alpe d’Huez na een ganse dag in de aanval, derde een dag later in de individuele tijdrit in en om Grenoble. De Gendt besefte tijdens die Tour dat grote rondes zijn habitat waren, er zouden er nog vierentwintig volgen. Vijf keer zou hij er ook een rit winnen, hij groeide doorheen de jaren uit tot één van de meest attractieve renners van het peloton. En geliefd ook.Omwille van zijn gevatte humor op X, het voormalige Twitter. Maar ook omdat hij als atleet zijn breekbare kant durfde tonen, getuige zijn pakkende biografie ‘Solo’ waarin hij de keerzijde van het profbestaan een verhaal gaf.
“Vroeger volstonden drie stages in Calpe om het seizoen door te komen”, mijmerde Thomas De Gendt afgelopen woensdag op de luchthaven van Zaventem, net voor hij het vliegtuig met bestemming Lissabon instapte. “Nu volstaat dat allang niet meer. En dus ben ik ter voorbereiding op mijn laatste grote ronde op hoogte getrokken, naar Andorra.”
“Voor die laatste grote ronde wilde ik er nog eens alles voor doen en laten. Hoogtestage, hittetraining, voeding… Ik ben all-in gegaan zodat ik achteraf nergens spijt van zou hebben”
Wat opvalt: het aangezicht van De Gendt straalt een haast nooit eerder geziene scherpte uit. “Met dank aan haar”, knikt De Gendt richting nutritioniste Lara Van Genechten. “Ze dacht eerst dat het een grap was toen ik in de WhatsApp-groep om advies vroeg. Niet dus. Ik wilde niets aan het toeval overlaten, ook niet wat de voeding betreft. Ik ben intussen al een jaartje ouder. Gewicht verliezen in het vooruitzicht van een grote ronde wordt er dan niet makkelijker op en dus heb ik hulp ingeroepen. Voor die laatste grote ronde wilde ik er nog eens alles voor doen en laten. Hoogtestage, hittetraining, voeding… Ik ben all-in gegaan zodat ik achteraf nergens spijt van zou hebben. Rijd ik de volgende drie weken geen deuk in een pakje boter, dan is het zo. Dan zal ik mij troosten met de gedachte dat ik alles heb gedaan wat ik hoorde te doen. Maar ik hoop dat ik de beste drie weken van mijn leven zal hebben en dat ik een niveau haal dat mij in staat stelt om een etappe te winnen.”
Speciaal
De Gendt staat in Lissabon aan de start van zijn tiende Vuelta, zijn 25ste grote ronde in totaal. “Natuurlijk is het speciaal dat dit mijn laatste grote ronde wordt”, klinkt het. “Ik kijk uit naar mijn 25ste maar ben tegelijk ook een beetje triest. Als ik deze Vuelta uitrijd, dan zal de twintigste etappe mijn 500ste in een grote ronde worden. Waarin ik gestart ben, voor alle duidelijkheid. (droogjes) Helaas is de 20ste etappe die met aankomst bovenop de Picon Blanco, de koninginnenrit.”
“In de Vuelta kon ik voorlopig nog maar één keer winnen. Het is al van het begin van dit jaar mijn brandende ambitie om ook daar een tweede ritzege te boeken”
Successen in Tour, Giro en Vuelta hebben zijn carrière gemaakt, beseft de Schorpioen van Semmerzake. Met mythische ritzeges op Stelvio en Mont Ventoux, met een podiumplaats in de Giro van 2012 en dus ook met een ritzege in de Vuelta, intussen zeven jaar geleden. De Gendt: “Ik won twee etappes in de Tour en twee in de Giro. In de Vuelta kon ik voorlopig nog maar één keer winnen. Net daarom wilde ik er in deze Vuelta absoluut bij zijn. Het is al van het begin van dit jaar mijn brandende ambitie om ook daar een tweede ritzege te boeken, zo heb ik het ook aan Kurt (Van de Wouwer, red.) en Stéphane (Heulot, red.) uitgelegd, om hen te overtuigen. Ik wil die double triple. Het is niet dat het mijn carrière maakt of kraakt maar het zou wel een extra kers zijn op een nu al mooie taart. Wat als het 3-2-2 wordt? Tja, dan beëindig ik mijn carrière met een ongelijk aantal zeges in grote rondes. (lacht) Okay, ik zal stoppen bij twee zeges! Waar ik win, maakt me niet zoveel uit. Dat mag op Lagos de Covadonga zijn, dat mag op Picon Blanco zijn. Of zelfs zaterdag in de openingstijdrit. Ik ben niet kieskeurig en besef tegelijk dat ik de lat zeer hoog heb gelegd.”
Voorop met Van Aert
Is het voor een 37-jarige überhaupt nog wel realistisch om in een snel evoluerende sport als het wielrennen te dromen van een ritzege in een grote ronde? De Gendt is overtuigd van wel en heeft daar zijn redenen voor. “Omdat er in deze Vuelta enorm veel kansen liggen voor renners met mijn kwaliteiten”, zegt de ouderdomsdeken van Lotto Dstny. “Als je zoals in de Tour met renners als Pogacar, Vingegaard of Evenepoel aan de start staat, dan wordt er minder agressief gereden en meer gecontroleerd. In deze Vuelta zal er weer traditioneler gekoerst worden, met ruimte voor aanvallers. Ik reken op zeker tien mogelijkheden op een succesvolle vlucht. Zelf heb ik nog niet één etappe aangeduid. Heb ik bij de start een goed gevoel, dan probeer ik mee te gaan en de etappe te winnen. En dat mag met een sterke kopgroep zijn, met Wout van Aert. Zijn aanwezigheid zou eerder een voordeel zijn omdat er dan naar hem wordt gekeken. Bij mijn laatste ritzege in de Giro zaten Van der Poel en Girmay ook in de kopgroep. Iedereen keek naar hen, ik werd vergeten en won de etappe. Of recenter nog de ritzege van ploegmaat Victor Campenaerts in de Tour. Iedereen keek in de kopgroep naar Van Aert om het gat dicht te rijden. Hij deed dat niet en Victor won de rit.”
Niet meer dezelfde sport
De Gendt zal zijn 25 grote rondes gereden hebben in een tijdspanne van dertien jaar. In al die jaren heeft hij veel zien veranderen. “Ik denk spontaan aan het materiaal, de manier van koersen, de voeding. Zelfs de manier van eten voor, tijdens en na een etappe is volledig veranderd. Moest je mijn eerste dag in de Tour van 2011 naast mijn laatste dag in de Vuelta van 2024 leggen, je zou een verschil van dag en nacht zien. Het is niet meer dezelfde sport die ik beoefen. Ik zit nog wel op een fiets maar alles daar omheen — manier van trainen, hoeveelheid personeel dat erbij betrokken is — zorgen voor een gigantisch verschil tussen 2011 en 2024.”
Bijna vijfhonderd etappes in een grote ronde hebben uiteraard een korf vol herinneringen opgeleverd, mooie en slechte. De Gendt moet niet lang nadenken. “Mijn mooiste herinnering is met voorsprong mijn ritoverwinning in de Tour met aankomst in Saint-Etienne (De Gendt bleef er vanuit de vroege vlucht nipt uit de greep van het duo Pinot-Alaphilippe, red.). Het scenario van die etappe was zo onwaarschijnlijk met een ongelooflijk spannend slot, mooier kon echt niet. Mijn slechtste herinnering is een rit in de Giro van 2014 waar het aan het sneeuwen was terwijl we over Gavia en Stelvio reden om in Val Martell te finishen, bij een temperatuur van min vijf. De organisatie weigerde de etappe stil te leggen. Vier uur hebben we op de fiets gezeten maar in mijn herinnering duurde die etappe drie dagen. Het was gewoon de hel. Al kies ik voor deze Giro-rit om niet naar de val van mijn vriend Kris Boeckmans in de Vuelta van 2015 te moeten verwijzen (Boeckmans viel zwaar en zou pas weken later uit een coma ontwaken, red.). Dat was mijn slechtste herinnering ooit maar dan op een heel ander niveau.”
Gaat helaas niet lukkenquote:
[..]
Mag hoor
Kan je alleen niet helpen met de vragen deze keer, maar als je het gaat doen gewoon lekker creatief denken. Kan niet gek genoeg qua vragen
Zou dan wel proberen vandaag op te starten, anders wordt het wel krap qua invultijd.