Ik probeer het bericht een beetje kort te houden, maar wel met duidelijke achtergrond informatie.
Ik ben een man met autisme, en alleen opgevoed door m'n moeder.
In het verleden behoorlijk het buiten beentje geweest, veel gepest.
Door m'n beperking kwam ik op de 'Goudse waarden' te zitten in Gouda, speciaal onderwijs was dat in die tijd.
Ik werd daar enorm gepest door jongens van Marokkaanse orgine, het begon met 'poets mijn schoenen'.. Ik was toen angstig en had totaal geen eigenwaarde, dus dat deed ik maar.
En toen werd die groep steeds groter, na een tijdje kwamen er op het schoolplein wel 7 jongens naar mij toe, allemaal met de vraag 'poets mijn schoenen'.
Het ging steeds verder omdat ze zagen dat ik een kwetsbaar slachtoffer was, ze begonnen geld te vragen, ik moest het stelen van mijn moeder, en als ik het niet deed kreeg ik in de kleedkamers elke keer een extra stomp in mijn maag erbij...
Uiteindelijk ben ik zwaar mishandeld geweest net buiten school, en afgevoerd met een ambulance, ze dachten eerst dat m'n rug gebroken was, door het getrap, maar gelukkig had ik enkel kneuzingen.
Een agent kwam bij mij thuis, en ik hoefde voor de aangifte niet naar het politiebureau, dat was super vriendelijk.
Later bleek die jongen die mij zwaar mishandeld had, ook een beperking te hebben, waardoor zijn straf slechts 40 uur was.. Gewoon een taakstraf dus.
Later ben ik volledig gestopt met school door angsten, ik heb meerdere keren de leerplicht ambtenaar thuis gehad, en ik moest naar een psychiater... Daar kreeg ik het medicijn 'haldol' voorgeschreven, en werd na een tijdje gedwongen om naar een 'inrichting' te gaan...
Toen ik 18 werd stopte eigenlijk alle hulp, ik had alleen een coach die af en toe controleerde of ik mijn eigen huis niet vervuilde, en ze deed boodschappen met mij, en koken..
Dat ging eigenlijk allemaal super, ik hield in die tijd mijn huis super goed schoon, ik kon na een tijdje wel koken (deed het nooit uitgemak zucht uiteindelijk
) waardoor de coaching is stopgezet. Ook job-coaching is allang stopgezet, omdat ik naar vrijwilligerswerk ging, omdat normaal werk niet werkte.
En ik merk eigenlijk dat het steeds slechter gaat.
Door wat mijn Turkse vader mijn moeder heeft aangedaan, en wat ik op school meemaakte kreeg ik steeds meer een 'vervelend gevoel' bij islamitische mensen...
En dat is steeds radicaler geworden, ik verwaarloosde mijzelf, omdat ik niet naar de kruidvat wou, omdat ik daar altijd Arabische mensen tegenkom die een hoofddoek dragen, ik kon het ook niet meer online bestellen omdat mijn pakketbezorger van mijn postcode een Arabische man is met een baardje..
Dus kocht steeds minder producten, en na een tijdje bezorgde mijn moeder alles bij mij thuis.
Ik bezocht steeds meer websites die anti immigratie waren, en de 'teloorgang' beschreven van de Westerse wereld, en dat Europa uiteindelijk een IS kalifaat zou worden.. En ik raakte steeds meer in paniek, zeker met alle cijfers die ik elke dag bestudeer van het aantal irreguliere migranten die jaarlijks de EU binnen komt.
Ik vermijd steeds meer plekken waar immigranten lopen, en vervolgens kwam ik alleen nog in tuincentrums, natuurgebieden, en vooral in mijn eigen huis..
Ik sloot mezelf op, en werd steeds banger voor Arabisch uitziende mensen, nu moest ik enkele dagen geleden toch naar de Ikea, en dat deed ik bij Ikea Delft..
En ik liep in een druk gangpad, en zag Turkse mensen lopen, Arabisch sprekende mensen.. Overal hoofddoekjes, en ik begon een angstaanval te krijgen, precies wat die websites beschreven de 'verovering van het Westen' werd bevestigd.. Want ik zag alleen maar mensen met een immigratieachtergrond om mij heen.
Ik ben toen huilend naar huis gereden, en uit machteloosheid heb ik mezelf net zo lang geslagen tot ik onder het bloed zat en blauwe plekken...
En nu ben ik dus op het punt, dat ik denk.. Het gaat zo niet verder.
Ik leef nou eenmaal in een land met veel immigranten en veel moslims.. En er zullen de komende 20 jaar door oorlogen in het Midden Oosten en Afrika nog vele bijkomen... Als ik op deze manier blijf denken, dan heb ik gewoon geen leven meer..
Ik probeer er niet op te letten, maar ik ben doods bang voor die mensen, en ik kan gewoon niet op de meubels letten, ik kan alleen maar kijken of ze niet gevaarlijk zijn..
Ik zou gewoon weer normaal willen leven, zonder het gevoel te hebben dat ik naar Polen of Hongarije moet immigreren.. Dat zou financieel niet eens kunnen gezien ik gebonden ben aan een wajong uitkering.
Afijn, ik heb mijzelf dus aangemeld voor psychische hulp.
Heeft iemand een ervaring met een psycholoog, en zou dit echt kunnen helpen, dat ik minder bang ga worden voor moslims, en dat ik niet direct boos / angstig ben als ik weer vluchtelingen zie lopen bijvoorbeeld?
Ik heb nu geen leven, ik zit vrijwel 7 dagen per week opgesloten thuis, omdat ik zo angstig ben geworden voor asielzoekers en veiligelanders. Ik woon ook nog eens in Rotterdam wat niet echt meewerkt om je veilig te voelen.
" Afijn, ik heb mijzelf dus aangemeld voor psychische hulp."
Ik ben heel blij en trots op je dat je deze stap heb durven nemen, ik weet zeker dat jij daar een beter mens van word.
Ik kon vroeger niet tegen groepen mensen. Heb EMDR gehad voor mijn klachten, en dat hielp.quote:Op maandag 2 oktober 2023 22:38 schreef BMW1993 het volgende:
Heeft iemand een ervaring met een psycholoog, en zou dit echt kunnen helpen, dat ik minder bang ga worden voor moslims, en dat ik niet direct boos / angstig ben als ik weer vluchtelingen zie lopen bijvoorbeeld?
Bedankt voor je tip, dat klinkt eigenlijk niet verkeerd.quote:Op maandag 2 oktober 2023 23:20 schreef Metalfrost het volgende:
[..]
Ik kon vroeger niet tegen groepen mensen. Heb EMDR gehad voor mijn klachten, en dat hielp.
Ik geraak behoorlijk overprikkeld van groepen mensen, zeker in drukke winkelstraten.
Wat toevallig!quote:Op maandag 2 oktober 2023 23:08 schreef cherrycoke het volgende:
Ik heb op de goudse waarden op de kanaalstraat gezeten, er was geregeld ruzie tussen de marrokanen en de molukkers
" Afijn, ik heb mijzelf dus aangemeld voor psychische hulp."
Ik ben heel blij en trots op je dat je deze stap heb durven nemen, ik weet zeker dat jij daar een beter mens van word.
Bedankt voor je mooie woorden.
Het leven zal zoveel makkelijker worden als je in vrede kan leven met jezelf, en met anderen.
Angst kan je hele leven overnemen, en stapje bij stapje ben je eigenlijk 'gegijzeld' .. Zonde eigenlijk.
Dat zal al behoorlijk schelen inderdaad.quote:
Een psycholoog, kan iig psycho educatie geven. Dan weet je wat meer hoe het werkt en hoe je daar mee zou kunnen omgaan.
Tijdens het wandelen op de stad probeer ik al op anderen dingen te letten.
Ik probeer dan voornamelijk meer op de natuur te letten, vogels in de bomen, een kat die ergens op een bankje ligt.
En minder om de mensen om mij heen.. Maar toch verval ik steeds weer in het oude patroon, wellicht dat zo'n therapie zou kunnen helpen, dankje
Ik heb ook op die school gezeten.quote:
Ik heb op de goudse waarden op de kanaalstraat gezeten, er was geregeld ruzie tussen de marrokanen en de molukkers
.
Eerst toen het nog "De nieuwe vaart" heette daarna "Gouwelanden" en na de fusie "De goudse waarden".
Het was een echte tokkie school maar niet zoals TS zegt, speciaal onderwijs.
De marokkanen daar vielen in mijn tijd wel mee al zat er echt wel tuig tussen.
De meeste leerkrachten waren overigens wel tof.
Dan praat ik over 1991 tot 1995
Zou een aanpassing moeten zijn maar verkeerd aangetikt
Ik wens je veel succes en hoop dat je een goeie psycholoog krijgt!
Een radicaal idee trouwens, misschien zou het helpen als je ooit wat vrijwilligerswerk met die doelgroep gaat doen? Zodat je ook mensen in die doelgroep ontmoet en ontdekt dat ze net zijn zoals jezelf. De bibliotheek doet bijvoorbeeld taal en it cursussen voor die doelgroepen en zoeken altijd vrijwilligers ervoor.
Dit hoeft niet direct he
Btw, op de TT antwoordde. Ik heb de afgelopen jaren groot succes gemaakt met EMDR. Ben een totaal ander mens dan ik was voorheen (op de positieve manier
)[ Bericht 31% gewijzigd door summer2bird op 03-10-2023 16:22:25 ]
Ik heb daar aan de winterdijk op speciaal onderwijs gezeten het hete toen de Maria school, later fuseerde het in Park en Dijk, ik was vroeger doof en kreeg niks mee totdat ik buisjes kreeg, ik verveelde mij op schoolde en gooide er met de pet naartoe.quote:
[..]
Ik heb ook op die school gezeten.
Eerst toen het nog "De nieuwe vaart" heette daarna "Gouwelanden" en na de fusie "De goudse waarden".
Het was een echte tokkie school maar niet zoals TS zegt, speciaal onderwijs.
De marokkanen daar vielen in mijn tijd wel mee al zat er echt wel tuig tussen.
De meeste leerkrachten waren overigens wel tof.
Dan praat ik over 1991 tot 1995
Heb jij nog een Meneer van Dam gekend van Consumptief op de goudse waarden? die liep altijd met vier dienbladen vol met glazen over de stoelen heen te lopen.
Sterkte!
Klopt ja, uit mijn hoofd was dat een lom school?quote:
[..]
Ik heb daar aan de winterdijk op speciaal onderwijs gezeten het hete toen de Maria school, later fuseerde het in Park en Dijk, ik was vroeger doof en kreeg niks mee totdat ik buisjes kreeg, ik verveelde mij op schoolde en gooide er met de pet naartoe.
Heb jij nog een Meneer van Dam gekend van Consumptief op de goudse waarden? die liep altijd met vier dienbladen vol met glazen over de stoelen heen te lopen.
Nee die naam komt mij niet bekend voor.
Mijn praktijkleraren waren Bouman en Verhoeff.
Ik kan nog maar 1 naam herinneren en dat was Hans Werker.
Ik herinner me ook nog een leraar Nederlands en die kon mooie verhalen vertellen en rookte gewoon tijdens het lesgeven. En een natuurkundeleraar met de bijnaam Pino.
Verder weet ik niet veel meer.
Wees je bewust dat je uiteindelijk pas echt van je angst afkomt door wel in aanraking te komen met die mensen. Dat klinkt nu eng, maar straks niet meer.
Ik heb issues met mannen door slechte ervaringen en mag jij raden wat ik van de psycholoog moest doen. Juist, op dates gaan.
ik heb medicatie gevonden, een antipsychoticum, na heel erg ziek en depressief geweest te zijn door antipsychoticum. er zijn ±20 soorten antipsychotica, dus je hebt vaak niet de eerste de beste te pakken, en door de bijwerkingen kan je dan zwaar depressief worden en dat duurt dan weer 'n hele tijd voor je daar weer uit bent, maar nu, na de zoveelste dip, heb ik eindelijk geschikte medicatie gevonden die mij veel rust geeft.
Rust is heel erg belangrijk, je moet jezelf kalm kunnen voelen, rustig zijn, als je goed rustig kan zijn dan heft dat heel veel problemen op.
Anyway, als je je daar hebt aangemeld, is het belangrijk dat je het volgende aangeeft:
Je loopt tegen problemen aan bij diverse levensgebieden. Je hebt hulp nodig van iemand die zowel voldoende kennis en inzicht heeft over autisme als over psychotrauma en jou kan helpen bij alle levensgebieden om je te kunnen ontwikkelen tot iemand die zelfredzamer in het leven kan staan, minder beperkt wordt door de angsten en zorgen die nu hebt en daardoor meer voldoening uit jouw leven kunt gaan ervaren.
Ik vind persoonlijk dat wie dan ook binnen de psychische zorgverlening dit uit zichzelf moet kunnen bedenken en ik vind het schandalig dat het lijkt alsof het merendeel bestaat uit achterlijke wichten met een moedercomplex die trucjes geleerd hebben hoe ze een "vertrouwensband met iemand met een psychische kwetsbaarheid" kunnen opbouwen, terwijl ze in werkelijkheid totaal niet luisteren, hun cliënten ervan proberen te overtuigen dagbesteding te gaan doen wat zelfs kinderen van de peuterspeelzaal al beschouwen als te infantiel en vervolgens steken ze een veer in hun reet wat een dankbaar beroep ze hebben en hoe geweldig ze zijn door zich te bekommeren over de kneusjes van de maatschappij.
Om die reden kiezen behandelaars en begeleiders die hun vak wel verstaan (en bijvoorbeeld in staat zijn om onderscheid kunnen maken tussen iemand daadwerkelijk helpen vs zelf het gevoel hebben dat ze een hulpvaardig mens zijn) om voor zichzelf te beginnen of werkzaam zijn binnen een kleinschaligere organisatie.
Om concreet antwoord te geven op jouw vraag: Een goede psycholoog kan écht helpen tegen angsten. Hetgeen wat jij beschrijft in de OP is heel typerend voor trauma-gerelateerde problemen. Belangrijk is wel dat de communicatie tussen jou en de behandelaar goed verloopt. Aangezien jij autisme hebt, wordt zoiets een extra uitdaging, echter als je samen met de behandelaar of begeleider eerst een helder plan van aanpak proberen op te stellen, kan je al zo ontzettend ver komen. Voor zowel jou als de behandelaar/begeleider moet het duidelijk zijn:
- wat precies jouw problemen zijn
- waar hij jou mee kan helpen
- waar hij jou niet mee kan helpen
- of je voor hetgeen waarmee hij jou niet kan helpen hulp bij iemand anders kunt zoeken of dat het iets is wat je zelf moet doen
Als je iemand treft die het ermee eens is dat het belangrijk is dat jullie elkaar begrijpen en met jou zo'n plan van aanpak wilt opstellen, dan is de kans erg groot dat je er baat bij gaat hebben. Als je daarentegen iemand treft die daar negatief of ontwijkend op reageert en bijvoorbeeld stelt dat je niet zo eigenwijs moet doen en dat je naar hem moet luisteren want hij is immers de expert die ervoor geleerd heeft, dan ga je daar echt geen enkele baat bij hebben. Het gaat immers over jou en jij bent de enige die kan ervaren wat je denkt en wat je voelt.