Hallo,
Ik probeer het bericht een beetje kort te houden, maar wel met duidelijke achtergrond informatie.
Ik ben een man met autisme, en alleen opgevoed door m'n moeder.
In het verleden behoorlijk het buiten beentje geweest, veel gepest.
Door m'n beperking kwam ik op de 'Goudse waarden' te zitten in Gouda, speciaal onderwijs was dat in die tijd.
Ik werd daar enorm gepest door jongens van Marokkaanse orgine, het begon met 'poets mijn schoenen'.. Ik was toen angstig en had totaal geen eigenwaarde, dus dat deed ik maar.
En toen werd die groep steeds groter, na een tijdje kwamen er op het schoolplein wel 7 jongens naar mij toe, allemaal met de vraag 'poets mijn schoenen'.
Het ging steeds verder omdat ze zagen dat ik een kwetsbaar slachtoffer was, ze begonnen geld te vragen, ik moest het stelen van mijn moeder, en als ik het niet deed kreeg ik in de kleedkamers elke keer een extra stomp in mijn maag erbij...
Uiteindelijk ben ik zwaar mishandeld geweest net buiten school, en afgevoerd met een ambulance, ze dachten eerst dat m'n rug gebroken was, door het getrap, maar gelukkig had ik enkel kneuzingen.
Een agent kwam bij mij thuis, en ik hoefde voor de aangifte niet naar het politiebureau, dat was super vriendelijk.
Later bleek die jongen die mij zwaar mishandeld had, ook een beperking te hebben, waardoor zijn straf slechts 40 uur was.. Gewoon een taakstraf dus.
Later ben ik volledig gestopt met school door angsten, ik heb meerdere keren de leerplicht ambtenaar thuis gehad, en ik moest naar een psychiater... Daar kreeg ik het medicijn 'haldol' voorgeschreven, en werd na een tijdje gedwongen om naar een 'inrichting' te gaan...
Toen ik 18 werd stopte eigenlijk alle hulp, ik had alleen een coach die af en toe controleerde of ik mijn eigen huis niet vervuilde, en ze deed boodschappen met mij, en koken..
Dat ging eigenlijk allemaal super, ik hield in die tijd mijn huis super goed schoon, ik kon na een tijdje wel koken (deed het nooit uitgemak zucht uiteindelijk

) waardoor de coaching is stopgezet.
Ook job-coaching is allang stopgezet, omdat ik naar vrijwilligerswerk ging, omdat normaal werk niet werkte.
En ik merk eigenlijk dat het steeds slechter gaat.
Door wat mijn Turkse vader mijn moeder heeft aangedaan, en wat ik op school meemaakte kreeg ik steeds meer een 'vervelend gevoel' bij islamitische mensen...
En dat is steeds radicaler geworden, ik verwaarloosde mijzelf, omdat ik niet naar de kruidvat wou, omdat ik daar altijd Arabische mensen tegenkom die een hoofddoek dragen, ik kon het ook niet meer online bestellen omdat mijn pakketbezorger van mijn postcode een Arabische man is met een baardje..
Dus kocht steeds minder producten, en na een tijdje bezorgde mijn moeder alles bij mij thuis.
Ik bezocht steeds meer websites die anti immigratie waren, en de 'teloorgang' beschreven van de Westerse wereld, en dat Europa uiteindelijk een IS kalifaat zou worden.. En ik raakte steeds meer in paniek, zeker met alle cijfers die ik elke dag bestudeer van het aantal irreguliere migranten die jaarlijks de EU binnen komt.
Ik vermijd steeds meer plekken waar immigranten lopen, en vervolgens kwam ik alleen nog in tuincentrums, natuurgebieden, en vooral in mijn eigen huis..
Ik sloot mezelf op, en werd steeds banger voor Arabisch uitziende mensen, nu moest ik enkele dagen geleden toch naar de Ikea, en dat deed ik bij Ikea Delft..
En ik liep in een druk gangpad, en zag Turkse mensen lopen, Arabisch sprekende mensen.. Overal hoofddoekjes, en ik begon een angstaanval te krijgen, precies wat die websites beschreven de 'verovering van het Westen' werd bevestigd.. Want ik zag alleen maar mensen met een immigratieachtergrond om mij heen.
Ik ben toen huilend naar huis gereden, en uit machteloosheid heb ik mezelf net zo lang geslagen tot ik onder het bloed zat en blauwe plekken...
En nu ben ik dus op het punt, dat ik denk.. Het gaat zo niet verder.
Ik leef nou eenmaal in een land met veel immigranten en veel moslims.. En er zullen de komende 20 jaar door oorlogen in het Midden Oosten en Afrika nog vele bijkomen... Als ik op deze manier blijf denken, dan heb ik gewoon geen leven meer..
Ik probeer er niet op te letten, maar ik ben doods bang voor die mensen, en ik kan gewoon niet op de meubels letten, ik kan alleen maar kijken of ze niet gevaarlijk zijn..
Ik zou gewoon weer normaal willen leven, zonder het gevoel te hebben dat ik naar Polen of Hongarije moet immigreren.. Dat zou financieel niet eens kunnen gezien ik gebonden ben aan een wajong uitkering.
Afijn, ik heb mijzelf dus aangemeld voor psychische hulp.
Heeft iemand een ervaring met een psycholoog, en zou dit echt kunnen helpen, dat ik minder bang ga worden voor moslims, en dat ik niet direct boos / angstig ben als ik weer vluchtelingen zie lopen bijvoorbeeld?
Ik heb nu geen leven, ik zit vrijwel 7 dagen per week opgesloten thuis, omdat ik zo angstig ben geworden voor asielzoekers en veiligelanders. Ik woon ook nog eens in Rotterdam wat niet echt meewerkt om je veilig te voelen.