Raad je Plaatje #214

quote:

Op woensdag 23 augustus 2023 18:13 schreef tong80 het volgende:
Nee

quote:

Op donderdag 24 augustus 2023 09:23 schreef tong80 het volgende:
Rotterdam.

quote:

Op donderdag 31 augustus 2023 11:12 schreef tong80 het volgende:
FOK! leeft.

quote:

Op zondag 10 september 2023 15:05 schreef tong80 het volgende:
Goed gegokt.

quote:

Op dinsdag 12 september 2023 07:43 schreef Z het volgende:
Nelly Frijda.

quote:

Op donderdag 14 september 2023 13:07 schreef tong80 het volgende:
[ afbeelding ]

quote:

Op donderdag 14 september 2023 13:27 schreef tong80 het volgende:
Nee. Was meer van de alcohol.

quote:

Op dinsdag 19 september 2023 12:47 schreef tong80 het volgende:
R.....C.....

quote:

Raymond Clevie Carver, Jr. (Clatskanie, 25 mei 1938 – Port Angeles, 2 augustus 1988) was een Amerikaans schrijver en dichter. Hij werd vooral bekend door zijn puntige, schijnbaar laconiek geschreven korte verhalen. Het grootste deel van zijn leven kampte hij met ernstige alcolholproblemen en zat hij financieel volledig aan de grond. Maar op zijn veertigste slaagde hij erin zijn leven op orde te krijgen. Binnen 10 jaar schreef hij literaire meesterwerken, die veelal gaan over mensen aan de onderkant van de maatschappij. Hij schrijft vooral over relaties die stuklopen, de uitzichtloosheid van het leven en het vergetelheid zoeken in de drank.

Carver wordt tegenwoordig beschouwd als een van de grootste Amerikaans auteurs van de 20ste eeuw en de belangrijkste kracht achter de heropleving van de Amerikaanse short story.

quote:

Grootmeester Carver
Frits Abrahams
Goed nieuws: het werk van Raymond Carver is in Nederlandse vertaling weer verkrijgbaar. Er verscheen onder de titel Een kleine weldaad een fraaie uitgave van al zijn verhalen, voortreffelijk vertaald door Sjaak Commandeur. Hij vertaalde al eerder een groot aantal van Carvers verhalen en voegde daar nu nog 200 pagina’s aan toe.

Het is een moedige daad van uitgeverij Van Oorschot, want het werk van Carver is nooit erg aangeslagen in Nederland. Net zomin trouwens als de verhalen van Amerikaanse generatiegenoten als John Cheever en John Updike. De recensenten waren doorgaans positief, maar het lezerspubliek dat nu eenmaal liever kiest voor de roman dan voor het korte verhaal, bleef gereserveerd.

Dat Carver op de korte baan een grootmeester is geworden, is geen toeval. In enkele essays achterin deze bundel legt hij uit dat hij het als ploeterend gezinshoofd („die moordende ouderschapsjaren”) te druk had om zich aan een roman te wagen. Het korte verhaal en de poëzie – dat lukte nog net.

Carver beschrijft in een zeldzaam bondige stijl beslissende voorvallen in het leven van gewone mensen. „Het is mogelijk”, schrijft hij in het essay ‘Schrijverschap’, „om in een gedicht of verhaal over alledaagse dingen en voorwerpen te schrijven in alledaagse maar dan wel precieze taal en die dingen (…) een immense, zelfs aangrijpende lading mee te geven.” Zijn belangrijkste middelen daarbij zijn „dreiging of besef van onraad” en suggestie „door wat wordt weggelaten”.

Vooral dankzij zijn bijzondere stijl – denk aan Bint van Bordewijk – werd Carver al door zijn eerste twee bundels een befaamd schrijver. De eeuwige vraag die boven dit oeuvre zal blijven hangen: in hoeverre had hij die stijl te danken aan zijn redacteur, Gordon Lish? Bij de eerste bundel, Will You Please Be Quiet, Please? had Lish al de nodige invloed. Bij de tweede bundel, What We Talk About When We Talk About Love, liep het uit de hand. Lish kortte als een razende, liet personages weg, veranderde de afloop.

Carver liet het allemaal toe. In Collected Stories, de Amerikaanse uitgave waarop de Nederlandse editie is gebaseerd, staat een wanhopige brief van Carver waarin hij Lish smeekt de ingrepen ongedaan te maken. „Please hear me. I’ve been up all night thinking on this, and nothing but this, so help me.” Hij geeft toe dat de versies van Lish soms beter zijn, maar hij vindt de wijzigingen nu te ingrijpend, hij kan het niet langer tegenover zijn vrienden verantwoorden.

Maar Lish houdt voet bij stuk en Carver capituleert. Dit in tegenstelling tot Vladimir Nabokov, die de inmenging van Lish in een van zijn romans schamper afwees: „Wie is die knaap en wat doet hij?”. Ook Carver gaat in zijn latere werk zijn eigen, uitvoeriger, gang, maar dat neemt niet weg dat hij beroemd werd met twee bundels die sterk onder invloed van Lish hebben gestaan. De originele Carver-versies van de verhalen uit What We Talk About staan, op een enkele uitzondering na, niet in deze bundel. Ze verschenen al in 2010 onder de titel Beginners bij De Bezige Bij, ook in de vertaling van Commandeur. Ik heb de Carver-originelen destijds nauwkeurig vergeleken met de Lish-versies. Mijn gemengde conclusie: soms maakte Lish ze beter, soms slechter.