Hester Zitvast schrijft over dat wat haar opvalt in het nieuws. Dit keer over de rechtszaak tegen Thijs Römer. ’Van wat ik daar vandaag over gelezen heb, ziet het er allemaal niet best uit voor de acteur. Maar eerlijk? Nul medelijden. Als je als volwassen vent van 37 aan een 14-jarige meisje ’vingertips’ geeft, ben je af, hoeveel spijt je daar ook van hebt.’
„Thijs is al de hele dag trending op social media, net als Nena, een van de vrouwen die aangifte tegen hem deed. Dat ze die moed had, heeft ze geweten. Ze zou aandachtsgeil zijn en knettergek. Ze was een groupie en had alles verzonnen. Ik sprak haar een tijdje terug voor een interview over een heel ander onderwerp en hoorde een strijdbare, maar beschadigde vrouw. ’Wat als ze mijn dochter zou zijn geweest’, dacht ik na afloop.
Amsterdamse opvoeding
En nu denk ik dat weer, als ik de berichtgeving van Saskia Belleman lees. Thijs verklaarde dat de gesprekken die hij met de meisjes over seksualiteit had, misschien wel kwamen omdat hij acteur is. Of het was zijn Amsterdamse opvoeding. Thijs is er nou eenmaal redelijk onbeschaamd in, dat heeft hij nodig om zijn werk te kunnen doen.
Ongecontroleerde lust
Hij deelde met een van de meisjes gevoelens over zijn scheiding van Katja en had het met hen over masturberen, vingeren en de clitoris. Thijs gaf ze vingertips en wilde ze een goed gevoel geven, mentorachtig, omschrijft hij. Hij ging een grens over, maar kan de voorzitter van de rechtbank niet vertellen waarom. Ik wel. Ongecontroleerde lust. Geiligheid. Machtsmisbruik.
Koninklijke onderscheiding
Thijs moest iets om de leegte na zijn scheiding op te vullen. Opgewonden werd hij er niet van, althans, niet dat hij zich herinnert. Zijn psychologe zegt dat hij te veel als hulpverlener in het verhaal is komen te staan. Daar had Thijs zelf niet aan gedacht, maar het zou best eens kunnen kloppen. Eigenlijk verleende hij de meisjes dus gewoon een dienst. En daar beland je in dit land dus mee in de rechtbank hč? Een koninklijke onderscheiding, een lintje, had beter gepast.
Niet zwaarder maken
De gesprekken waren voor de meisjes groter dan voor Thijs, voor hem betekende het niet zoveel, stelt hij. Dat hij zelfs adviseert over het aantal vingers dat ze het best kunnen gebruiken bij het masturberen (twee of drie), lijkt ook weer een stukje hulpverlening te zijn. Een heel normaal gesprek met een 14-jarige, aldus Thijs. Laten we het vooral niet zwaarder maken dan het is.
Ontmaagden
Onze Nationale Hulpverlener stuurde ook foto’s, van zijn geslachtsdeel. Dat kan hij zich dan weer niet helemaal herinneren. Ook kreeg een van de meisjes een aftrekfilmpje volgens een van de aangeefsters, naar ik gok alleen ter beeldend educatieve ondersteuning van zijn hulpvaardigheid. Dat hij het in de chat met een van de meisjes over ontmaagden had, was slechts een fantasie. Friendly reminder: laten we het vooral niet zwaarder maken dan het is.
Keukentafel
Bij Thijs aan de keukentafel gaat het regelmatig over seksualiteit. Maar aan welke keukentafel niet, eigenlijk? Een beetje dag in een beetje doorsnee gezin begint met een ontbijtje met wat uitwisselingen van masturbatie-ervaringen met de pubers, toch? Zie het als Amsterdamse opvoeding. En wie weet worden de kinders daardoor wel acteur.
Haaien
Nena heeft vandaag gebruik gemaakt van haar spreekrecht door Thijs recht in de ogen te kijken terwijl ze haar verhaal deed. Kuikentje, noemde Thijs haar en hij stuurde haar dickpicks. Liefde, dacht ze, want dat denk je op die leeftijd – helemaal als je het tekort komt. Mannen als Thijs voelen dat feilloos aan. Het zijn haaien en ze ruiken bloed.
Supermarkt
Maar laten we Thijs’ pijn niet vergeten, mensen, want ook hij lijdt. Het effect op zijn werkzame en persoonlijke leven is groot, gigantisch zelfs. Thijs trippelt toch anders door de supermarkt. ’Wat als zoiets uit de mond van de man zou komen die dit bij mijn dochter had gedaan’, dacht ik toen ik dat las. Je moet wel durven, in zo’n situatie over ongemakkelijkheid in de supermarkt te beginnen.
Well done
240 uur werktaak en dagje gevangenis is de eis. Voor die prijs – want laten we het geen straf noemen – mag je het leven van drie jonge en kwetsbare meisjes binnendringen, overhoophalen en kapotmaken. Als het mijn dochters waren geweest, was ik nog kwader geworden dan ik al was. 240 uur en een dagje brommen. Het is een trap na voor de slachtoffers en een vrijbrief voor alle mannen die hulpverleneraspiraties hebben. Well done.”
https://www.telegraaf.nl/(...)worden-dan-ik-al-was
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !