Dag allemaal,

Het heeft me veel moeite gekost om onderstaande te schrijven, maar ik ben op een punt gekomen dat het mij bijna echt doet (drastische) beslissingen nemen, en moest het daarom even kwijt. Ik heb dit nog nooit met iemand anders (dan mijn partner) besproken. Het gaat om het volgende:

Ik vind dat de persoonlijke hygiëne van mijn partner (voor alle duidelijkheid, ik ben een man, en mijn partner is een vrouw) ver onder de lat ligt die ikzelf ‘normaal’ vind. Dit klinkt heel grof, maar ik vind dat je als persoon op dat vlak wel wat mag ‘verwachten’ van je partner. Op dit moment is het zover gekomen dat ik haar eigenlijk niet meer aanraak. Ik heb het dan niet alleen over seks maar zelfs over doodgewone aanrakingen in het dagelijks leven. Een afscheidskus geven we al héél lang niet meer. En het is niet dat ik niet ‘wil’, maar ik kan me er zelf niet meer toe brengen.

Voorbeelden? Zij wast zich volledig gemiddeld om de 2 à 3 dagen (bad), maar soms zou het ook al eens 4 dagen zijn. Op de dagen dat ze niet in bad gaat, poetst ze enkel haar tanden. Ze gaat dus regelmatig werken met slaap in haar ogen. Haar haren zijn heel regelmatig vettig. Ze heeft regelmatig een lijfgeur/zweetgeur. Ze draagt soms twee dagen op rij hetzelfde ondergoed (heb het dan over de slip, niet de bh). Ook qua andere verzorging (kleren, sieraden, enz…) is er geen creativiteit of gedane moeite. Nieuwe kleren koopt ze misschien 1 keer per jaar. Een keer iets ‘leuks’ aandoen, is het nu voor mij of zichzelf, doet ze nooit. Deze nacht nog heb ik een kussen tussen ons in gelegd omdat haar adem in mijn richting mij letterlijk uit mijn slaap hield.
Ik weet dat ik heel grof overkom, maar het is zo dat alle fysieke aantrekkingskracht van mij naar haar toe volledig verdwenen is. Heb ik het hier al met haar over gehad? Al talloze keren. Onze relatie is nu 8 jaar oud en ik heb het gemiddeld 1 à 2 x per jaar al opgebracht (uitgezonderd de eerste jaren, want toen was het geen probleem). Dan reageert ze meestal niet of heel koel, is er een kleine verbetering te merken de weken daarop, en daarna verglijdt het weer. Ik snap het niet, moest mijn partner dit zeggen tegen mij, ik zou alles op alles zetten om dit recht te zetten. Je wil toch niet dat je eigen partner met een boog om je heen loopt?

Ik verwacht helemaal niet dat ze elke ochtend een uur in de badkamer zit om zich helemaal op te maken alsof ze naar een trouwfeest gaat. Het enige wat ik verwacht zijn de “basiszaken inzake persoonlijke hygiëne”. Ik persoonlijk neem elke dag een douche, poets mijn tanden, zorg dat de slaap uit mijn ogen is, doe een klein geurtje op, en trek vers ondergoed aan. Meer verwacht ik niet. En ik ga naar de kapper zodra het nodig is (zij wacht altijd tot op het allerlaatste moment tot het echt niet meer om aan te zien is).

Dit alles begint echt een probleem te worden, het stoort mij dat wij elkaar letterlijk niet meer aanraken en ik begin me ook echt te ergeren aan het feit dat ze zich niet verzorgt. Vroeger had ik er enkel ‘verdriet’ over maar nu word ik inwendig ook boos. Het gaat zo ver dat ik ook niet meer echt praat met haar omdat ik zoiets heb van ‘als jij je al niet simpelweg kan verzorgen voor mij, dan heb ik geen zin meer om te vertellen hoe mijn dag was’. Het begint dus ook impact te hebben op andere aspecten van ons leven.

Het feit dat ik er al meermaals met haar over gepraat heb, maar er niets verandert, drijft mij tot wanhoop. Zij vindt oprecht dat er geen probleem is, een andere verklaring heb ik niet.
Het gaat zo ver dat ik effectief overweeg om de relatie stop te zetten. Eigenlijk is de enige reden dat ik dat nog niet gedaan heb, ons zoontje van een dikke twee jaar oud. Het is trouwens ook zo dat ik vind dat zij onze zoon niet goed genoeg verzorgt als het gaat om fysieke verzorging. Zo was ik zijn gezicht en vooral zijn ogen elke ochtend met een washandje, maar zij doet dit niet als zij de 'ochtendshift' op zich neemt. Ook wassen in bad is voor haar hem gewoon in een sopje steken, terwijl ik overal wil overgegaan zijn met een washandje.

Overdrijf ik nu of hoe moet ik dit zien? Wat is nog het verschil tussen een goede vriend en een partner als je elkaar niet meer aanraakt? En wie kan er samenleven met iemand die je soms letterlijk ontwijkt omdat je zijn/haar lichaamsgeur wil omzeilen? Dat kan toch niet?
Bedankt om dit even te willen lezen.

Beste groeten