ESF Eurovisie Songfestival
Het Eurovisie Songfestival
Zo na het festival gaan we geleidelijk in onze ESF-zomerslaap. Om die periode wat levendig te houden, is dit een reeks met potentiële discussiepunten voor het ESF komend jaar en de periode erna. Het ESF gaat in 2024 naar Zweden. Dat is een land dat graag invloed uitoefent op de gang van zaken op het festival. De grote baas van het Songfestival is ook een Zweed, genaamd Martin Österdahl (en zijn naam had een minimale invloed op de TT). Dat telt natuurlijk mooi op naar een festival met veel potentiële verbeteringen om de show in de ogen van de organisatie nog mooier te maken. Maar wat de organisatie mooi vindt, is niet noodzakelijkerwijs hetzelfde als wat wij als liefhebbers op prijs stellen, dus dat kan voer zijn voor discussie. We hebben vandaag weer een voorbeeld daarvan.
N.B. de introductietekst hieronder bevat niet noodzakelijkerwijs mijn persoonlijke mening. Het is ook geen officieel standpunt van de EBU. En het is al helemaal geen afgewogen betoog. Het is vooral bedoeld als een prikkeling om de discussie op gang te brengen.
Deel 6: De aankondiging van de qualifiers
De finale van een ESF bestaat uit de BIG 5-landen, de host en de 10 beste landen uit de twee semi’s. Deze qualifiers uit de semi’s worden aan het eind van de shows op dinsdag en donderdag in willekeurige volgorde bekendgemaakt. Nagenoeg nooit is het laatste land de nummer 10 of nummer 1 uit de semi, omdat het op die manier spannend blijft. In de voorbije jaren is de EBU er wel van afgestapt om de tiende qualifier enigszins verrassend te maken. Tegenwoordig is dit altijd een land dat al op >80-90% kans om te kwalificeren stond bij de bookmakers. Een ieder die weleens op Twitter kijkt hoe de gemiddelde ESF-fan zich gedraagt, weet dat deze de Cursus Omgaan Met Teleurstellingen nooit gevolgd heeft, dus die kun je bij het laatste land beter voor een voldongen feit zetten, in plaats van sensationeel een jury-liedje uit Zwitserland of Albanië ofzo aan te kondigen.
De methodiek is redelijk constant over de jaren heen. Eerst waren het enveloppen. Later een animatie van enveloppen. Weer later een animatie zonder enveloppen. In Liverpool had de organisatie het idee om de methodiek van een talentenjacht te gebruiken, door alle artiesten op het podium te zetten, en de qualifiers één voor één eraf te roepen. De rest kon dan mooi even close in beeld gebracht worden voordat ze met de losersvlucht naar huis konden. Volgens ONZE Twan van den Nieuwenhuijzen was er maanden aan dit idee gewerkt door de organisatie, en had niemand het idee dat dit een gênant slechte methode zou zijn. Na de uitvoering tijdens de repetitie had men gelukkig toch de tegenwoordigheid van geest dat dit niet zo handig was.
Dit idee kwam er niet door.
Maar het geeft aan dat er wel over nagedacht wordt hoe dit proces verbeterd kan worden. Zoals altijd is Melodifestivalen, de voorronde in het land van Martin Österdahl, een mooie proeftuin. Waar op het ESF plompverloren alle 10 qualifiers worden opgenoemd en de aftiteling begint, hebben ze daar een eigen methode. Er is een eerste stemronde. Daarna wordt de winnaar van de semi bekendgemaakt, die dus gekwalificeerd is. En dan volgt nog een tweede stemronde waarin bepaald wordt wie de tweede qualifier is, wie er als nummers 3 en 4 naar de herkansingsronde gaan en wie er als 5, 6 en 7 worden bedankt voor hun bewezen diensten.
Zoiets zou op het ESF ook kunnen worden gedaan. Dat vindt u op voorhand natuurlijk helemaal niets, maar we gaan er toch even op door. Want het is natuurlijk wel een punt dat er een zekere mate van voorspelbaarheid in de qualifiers zit. Zo kon je dit jaar op kwalificatie van Loreen en Käärijä niets inzetten, omdat bookmakers de kans op groter dan 99% inschatten. Dat heeft twee consequenties. Enerzijds dat je bij de bekendmaking landen hebt waarvan iedere joker ziet aankomen dat ze gaan kwalificeren. Anderzijds stemmen veel mensen voor de kat zijn viool op liedjes die met een enorme marge doorgaan.
En dat kan dus beter. Je zou de bovenste ‘zoveel’ landen bekend kunnen maken als qualifiers, en vervolgens het publiek nog eens laten stemmen voor de overige landen. Stel dat je de bovenste 5 landen eerst zou noemen. Dan zou daar dit jaar misschien één wenkbrauwfronswaardig land tussen zitten, namelijk Polen dat derde werd in de tweede semi. Het was bij de bookmakers overigens wel een redelijk zekere qualifier, zij het niet in de Top 3. Daarna zou het publiek dan mogen doorstemmen voor de onderste 5 landen. Dat maakt de zaak spannender. Maar ergens ook eerlijker. Want het merendeel van de stemmen gaat nu naar de favorieten (uiteraard…) en naar buur- en diaspora-landen. En zodra de gemiddelde televoters hun handen vrij hebben om niet meer de zoveelste overbodige stem richting Cha Cha Cha te sturen, maar op wie de best-of-the-rest is, komen er dus potentiële stemmen bij voor landen die het net wel-net niet zouden redden, maar het moeten doen zonder de steun van buren of landgenoten elders in de wereld. Zo ging Servië dit jaar met drie punten marge door naar de finale, terwijl Letland van meer landen punten kreeg. Servië kreeg echter 10 punten van Kroatië (hun 12 ging naar Finland), en mede dat maakte het verschil. Letland kreeg vier 1’tjes, waar je nagenoeg niets aan hebt, maar met de Top 5 uit het spel, zouden die vermoedelijk wel stijgen naar hogere waarden, waarmee je moeiteloos compenseert voor de 10 Kroatische punten voor Servië die 12 punten zouden worden.
Zo heeft dit systeem weliswaar een nadeel, dat er op zijn minst een beeld wordt gegeven van de uitslag van de semi. En nog een zijdelings nadeel dat er voor een land als Nederland zelfs in jaren met Anouk, S10 of OG3NE nog een nagelbijtende tweede ronde nodig zou zijn. Maar het heeft zeker voordelen. Meer spanning richting het einde van de show, meer kans dat de echte favorieten van de gemiddelde kijker de finale halen, meer televotinginkomsten voor de EBU en meer kans voor landen zonder buren- en diaspora-voordeel. Kortom, deze methode kan de promotie maken van Melodifestivalen naar het echte ESF.
De stelling is dus: Het wordt tijd dat de Zweedse methode van het aankondigen van de qualifiers op het ESF wordt gebruikt.
Laat hieronder vooral weten wat jouw mening is!
N.B. de introductietekst hieronder bevat niet noodzakelijkerwijs mijn persoonlijke mening. Het is ook geen officieel standpunt van de EBU. En het is al helemaal geen afgewogen betoog. Het is vooral bedoeld als een prikkeling om de discussie op gang te brengen.
Deel 6: De aankondiging van de qualifiers
De finale van een ESF bestaat uit de BIG 5-landen, de host en de 10 beste landen uit de twee semi’s. Deze qualifiers uit de semi’s worden aan het eind van de shows op dinsdag en donderdag in willekeurige volgorde bekendgemaakt. Nagenoeg nooit is het laatste land de nummer 10 of nummer 1 uit de semi, omdat het op die manier spannend blijft. In de voorbije jaren is de EBU er wel van afgestapt om de tiende qualifier enigszins verrassend te maken. Tegenwoordig is dit altijd een land dat al op >80-90% kans om te kwalificeren stond bij de bookmakers. Een ieder die weleens op Twitter kijkt hoe de gemiddelde ESF-fan zich gedraagt, weet dat deze de Cursus Omgaan Met Teleurstellingen nooit gevolgd heeft, dus die kun je bij het laatste land beter voor een voldongen feit zetten, in plaats van sensationeel een jury-liedje uit Zwitserland of Albanië ofzo aan te kondigen.
De methodiek is redelijk constant over de jaren heen. Eerst waren het enveloppen. Later een animatie van enveloppen. Weer later een animatie zonder enveloppen. In Liverpool had de organisatie het idee om de methodiek van een talentenjacht te gebruiken, door alle artiesten op het podium te zetten, en de qualifiers één voor één eraf te roepen. De rest kon dan mooi even close in beeld gebracht worden voordat ze met de losersvlucht naar huis konden. Volgens ONZE Twan van den Nieuwenhuijzen was er maanden aan dit idee gewerkt door de organisatie, en had niemand het idee dat dit een gênant slechte methode zou zijn. Na de uitvoering tijdens de repetitie had men gelukkig toch de tegenwoordigheid van geest dat dit niet zo handig was.
Dit idee kwam er niet door.
Maar het geeft aan dat er wel over nagedacht wordt hoe dit proces verbeterd kan worden. Zoals altijd is Melodifestivalen, de voorronde in het land van Martin Österdahl, een mooie proeftuin. Waar op het ESF plompverloren alle 10 qualifiers worden opgenoemd en de aftiteling begint, hebben ze daar een eigen methode. Er is een eerste stemronde. Daarna wordt de winnaar van de semi bekendgemaakt, die dus gekwalificeerd is. En dan volgt nog een tweede stemronde waarin bepaald wordt wie de tweede qualifier is, wie er als nummers 3 en 4 naar de herkansingsronde gaan en wie er als 5, 6 en 7 worden bedankt voor hun bewezen diensten.
Zoiets zou op het ESF ook kunnen worden gedaan. Dat vindt u op voorhand natuurlijk helemaal niets, maar we gaan er toch even op door. Want het is natuurlijk wel een punt dat er een zekere mate van voorspelbaarheid in de qualifiers zit. Zo kon je dit jaar op kwalificatie van Loreen en Käärijä niets inzetten, omdat bookmakers de kans op groter dan 99% inschatten. Dat heeft twee consequenties. Enerzijds dat je bij de bekendmaking landen hebt waarvan iedere joker ziet aankomen dat ze gaan kwalificeren. Anderzijds stemmen veel mensen voor de kat zijn viool op liedjes die met een enorme marge doorgaan.
En dat kan dus beter. Je zou de bovenste ‘zoveel’ landen bekend kunnen maken als qualifiers, en vervolgens het publiek nog eens laten stemmen voor de overige landen. Stel dat je de bovenste 5 landen eerst zou noemen. Dan zou daar dit jaar misschien één wenkbrauwfronswaardig land tussen zitten, namelijk Polen dat derde werd in de tweede semi. Het was bij de bookmakers overigens wel een redelijk zekere qualifier, zij het niet in de Top 3. Daarna zou het publiek dan mogen doorstemmen voor de onderste 5 landen. Dat maakt de zaak spannender. Maar ergens ook eerlijker. Want het merendeel van de stemmen gaat nu naar de favorieten (uiteraard…) en naar buur- en diaspora-landen. En zodra de gemiddelde televoters hun handen vrij hebben om niet meer de zoveelste overbodige stem richting Cha Cha Cha te sturen, maar op wie de best-of-the-rest is, komen er dus potentiële stemmen bij voor landen die het net wel-net niet zouden redden, maar het moeten doen zonder de steun van buren of landgenoten elders in de wereld. Zo ging Servië dit jaar met drie punten marge door naar de finale, terwijl Letland van meer landen punten kreeg. Servië kreeg echter 10 punten van Kroatië (hun 12 ging naar Finland), en mede dat maakte het verschil. Letland kreeg vier 1’tjes, waar je nagenoeg niets aan hebt, maar met de Top 5 uit het spel, zouden die vermoedelijk wel stijgen naar hogere waarden, waarmee je moeiteloos compenseert voor de 10 Kroatische punten voor Servië die 12 punten zouden worden.
Zo heeft dit systeem weliswaar een nadeel, dat er op zijn minst een beeld wordt gegeven van de uitslag van de semi. En nog een zijdelings nadeel dat er voor een land als Nederland zelfs in jaren met Anouk, S10 of OG3NE nog een nagelbijtende tweede ronde nodig zou zijn. Maar het heeft zeker voordelen. Meer spanning richting het einde van de show, meer kans dat de echte favorieten van de gemiddelde kijker de finale halen, meer televotinginkomsten voor de EBU en meer kans voor landen zonder buren- en diaspora-voordeel. Kortom, deze methode kan de promotie maken van Melodifestivalen naar het echte ESF.
De stelling is dus: Het wordt tijd dat de Zweedse methode van het aankondigen van de qualifiers op het ESF wordt gebruikt.
Laat hieronder vooral weten wat jouw mening is!
De Sahara is zonder meer erg droog.
Correct. Wat mij betreft hoeft hier echt niks aan te veranderen. Ok, de shock qualifier mag weer terug op plekje 10, omdat ik best wel van een beetje ophef hou.quote:Dat vindt u op voorhand natuurlijk helemaal niets.
Ongeïnteresseerd maar toch aanwezig.
Alessandra was dit jaar de opener van de semi en de laatste die uit de envelop kwam. Of lees ik deze zin nu verkeerd?quote:Nagenoeg nooit is het laatste land de nummer 10 of nummer 1 uit de semi, omdat het op die manier spannend blijft.
Nummer in de uitslag, niet volgorde van optreden.quote:Op maandag 19 juni 2023 17:52 schreef NailQueen het volgende:
[..]
Alessandra was dit jaar de opener van de semi en de laatste die uit de envelop kwam. Of lees ik deze zin nu verkeerd?
Ongeïnteresseerd maar toch aanwezig.
Zo’n ESF in Zweden is niet helemaal jouw ding, heb ik zo het vermoedenquote:Op maandag 19 juni 2023 16:58 schreef Cyan9 het volgende:
[..]
Correct. Wat mij betreft hoeft hier echt niks aan te veranderen. Ok, de shock qualifier mag weer terug op plekje 10, omdat ik best wel van een beetje ophef hou.
De Sahara is zonder meer erg droog.
Ah zoquote:
[..]
Nummer in de uitslag, niet volgorde van optreden.
Ik had dit jaar dus heel erg stiekem de hoop dat Finland won, omdat naast dat ik Finland zelf leuker vond, ik ook geen zin had in gedoe met veel veranderingen aan het format. Dus naast dat het Cyan z'n ding misschien niet is, vind ik het op het gebied van mogelijke veranderingen in elk geval heel erg stom dat het volgende ESF in Zweden isquote:
[..]
Zo’n ESF in Zweden is niet helemaal jouw ding, heb ik zo het vermoeden
Ja, ik vrees er ook voor dat de Mello-ficatie van het ESF best wel weer doorgezet kan worden dit jaar. En meestal zijn dat dingen die de charme van de show weghalen, en het ESF vooral aantrekkelijker moeten maken voor de minder geïnteresseerde kijker.quote:
[..]
Ik had dit jaar dus heel erg stiekem de hoop dat Finland won, omdat naast dat ik Finland zelf leuker vond, ik ook geen zin had in gedoe met veel veranderingen aan het format. Dus naast dat het Cyan z'n ding misschien niet is, vind ik het op het gebied van mogelijke veranderingen in elk geval heel erg stom dat het volgende ESF in Zweden is
Al zou ik dit systeem van het bepalen van de finalisten verder niet zo'n ramp vinden.
De Sahara is zonder meer erg droog.
Op zich weten ze in Zweden altijd een goede en strakke show neer te zetten, maar ik hou niet zo van het veranderen om maar te veranderen. En zo voelt het wel in bepaalde opzichten.quote:
[..]
Zo’n ESF in Zweden is niet helemaal jouw ding, heb ik zo het vermoeden
Ongeïnteresseerd maar toch aanwezig.
Enige wat ik zou veranderen is dat de non qualifiers ook een momentje krijgen om te shinen.
Anderzijds weet ik niet hoe je dat in zou vullen, het is moreel ook een beetje dubieus om iemand in beeld te brengen die net verloren heeft
Anderzijds weet ik niet hoe je dat in zou vullen, het is moreel ook een beetje dubieus om iemand in beeld te brengen die net verloren heeft
freedom comes when you learn to let go, creation comes when you learn to say no.
Ik zie twee enorme nadelen:
Allereerst is er de lengte van de halve finales. Die zijn op dit moment 2 uur lang, eindigen rond 11 uur 's avonds, wat redelijk is op een doordeweekse avond. Met een extra stemronde en een extra aankondigingsronde komt daar zo een half uur bij. Als we tegelijk zien dat de finale veel en veel te lang duurt, is dat een zorgelijke ontwikkeling.
De tweede reden is de impact op de finale. Deze manier van bekendmaken betekent dat het per halve finale openbaar wordt wie de onderste 5 waren, en wie in de finale dus minder kans maken. Nu is dat sowieso wel een beetje te voorspellen, maar de gevolgen voor een eerlijke competitie zijn behoorlijk negatief.
Allereerst is er de lengte van de halve finales. Die zijn op dit moment 2 uur lang, eindigen rond 11 uur 's avonds, wat redelijk is op een doordeweekse avond. Met een extra stemronde en een extra aankondigingsronde komt daar zo een half uur bij. Als we tegelijk zien dat de finale veel en veel te lang duurt, is dat een zorgelijke ontwikkeling.
De tweede reden is de impact op de finale. Deze manier van bekendmaken betekent dat het per halve finale openbaar wordt wie de onderste 5 waren, en wie in de finale dus minder kans maken. Nu is dat sowieso wel een beetje te voorspellen, maar de gevolgen voor een eerlijke competitie zijn behoorlijk negatief.
|
|
