Goede Docu's?! #8

quote:

Op vrijdag 22 maart 2024 14:59 schreef junkiesietze het volgende:

Quiet on Set: The Dark Side of Kids TV (TV Mini Series 2024) - Reference View - IMDb
Vanavond "Quiet on Set" kijken, docu over Nickelodeon en de zwarte kant van kinder programmas

quote:

Wat als je van je kind houdt, maar doodongelukkig bent in je rol als moeder? 'Spijtmoeders' is een film over moeders die, als ze opnieuw mochten kiezen, liever geen moeder zouden zijn. Regisseur Milou Gevers sprak tientallen moeders en vond drie vrouwen bereid hier eerlijk over te spreken.

Meer over deze documentaire
De vrouwen vertellen over hun worstelingen met het moederschap, de schaamte en schuld die zij voelen, en de hoge verwachtingen die de maatschappij aan hen stelt.

De angst voor oordelen van anderen is groot bij de vrouwen in de documentaire Spijtmoeders: wat als mensen denken dat ze geen goede moeders zijn, dat ze niet goed voor hun kind zorgen? Wat als ze denken dat ze niet van hun kind houden? Ouderschap is hard werken, en het beeld dat het moederschap voor elke vrouw de ultieme ‘lotsbestemming’ is en haar ‘natuurlijk’ of ‘intuïtief’ af zou moeten gaan levert veel druk op.

Spijtmoeders roept belangrijke sociaal-politieke vragen op. Is spijt van het moederschap een individueel probleem, of is het een groter maatschappelijk vraagstuk? Zijn vrouwen wel zo vrij als we denken in de keus of ze wel of geen kinderen willen? Het ouderschap is voor veel vrouwen de eerste ervaring met ongelijkheid. Nog steeds ligt het grootste deel van de zorg bij de moeder. Door het verlies van werk, vrije tijd en hobby’s ervaren veel van hen een vorm van identiteitsverlies rondom het moederschap, en moeten zij opnieuw uitvinden wie zij zijn. De documentaire houdt de kijker een spiegel voor en zet die/hem aan het denken over zijn eigen aannames over genderrollen en het moederschap.

Regisseur Milou Gevers: 'Ik heb een dochter van twee jaar oud. Hoewel ik zelf wél opnieuw de keuze zou maken om moeder te worden, kan ik moeders die dat niet nog eens zouden doen wel beter begrijpen sinds ik zelf moeder ben. Door de verhalen van de vrouwen die ik sprak, werd ik me des te meer bewust van de uitdagingen waarvoor vrouwen (ja, ook nu nog) staan. Bovendien heb ik beseft dat spijtmoeders geen daders zijn, maar vrouwen die lijden onder een systeem waarin we veel minder ver zijn op het gebied van man-vrouwverhoudingen dan ik dacht.'

De film is gebaseerd op het boek Regretting Motherhood van schrijfster Orna Donath.

Donath: 'De film kijken is alsof je luistert naar het geluid van stilte. De film geeft niet alleen een stem aan de drie opmerkelijke vrouwen die erin voorkomen, maar weerspiegelt ook hoe mythisch de sociale verwachtingen zijn van moeders van vlees en bloed, die daar nooit volledig aan zullen en kúnnen voldoen.'

Vorm
De verhalen van de moeders worden verteld door hyperrealistische poppen, maar wel met hun echte stemmen. Door de vrouwen onherkenbaar in beeld te brengen konden ze vrij praten over hun ervaringen. De poppen worden afgewisseld met stop-motionscènes die de innerlijke wereld en de sleur van het dagelijks leven van de moeders verbeelden.


Regie: Milou Gevers
Omroep: VPRO
Producent: Stepping Stone

quote:

Chaos, geweld en corruptie waren de ingrediënten van een heftige taxioorlog die woedde in Amsterdam aan het begin van deze eeuw. De nieuwe vierdelige documentaireserie biedt een onthullende blik achter de schermen van een sector die werd verscheurd door een nieuwe landelijke taxiwet in 2000.

Voor het eerst blikken oud-minister Netelenbos en de voormalige recherchechef terug op deze periode, samen met woedende taxichauffeurs en onderzoeksjournalist Sander 't Sas, misdaadverslaggever John van den Heuvel en Royce de Vries.

quote:

In de documentaire 'Het verraad van Hilversum' onderzoekt programmamaker Alfred Edelstein de houding van de omroepen tijdens WOII.

‘Er bestaan nog steeds velen die van geestelijke rasverschillen niet willen hooren, en eveneens verzet een aantal Joden zich er tegen een aangeboren geestelijk verschil tusschen zichzelf en niet-Joden te erkennen. Zelfs het woord ras hooren ze in dit verband niet graag, maar met een dergelijke overgevoeligheid komen we niet verder in de hoogst ernstige tijden, die wij thans beleven.’

Gelijk maar door de zure appel heen bijten: bovenstaand citaat is afkomstig uit Vrije Geluiden in januari 1939: Vrije Geluiden, de voorloper van de VPRO Gids.

Zeg ‘Tweede Wereldoorlog’ en ‘radio’ en de eerste reactie zal zijn: ‘Radio Oranje’ en ‘verzet’, maar in de documentaire Het verraad van Hilversum waarin bovenstaand citaat is opgenomen, blijkt dat over de radio in oorlogstijd nog een heel ander verhaal te vertellen is. De kro ontsloeg al in oktober 1939 de vijftien Joodse leden van het kro-orkest. Avro-directeur Willem Vogt ontsloeg zijn Joodse medewerkers nog voordat de Duitsers hem daartoe opdracht gaven.

‘Toen direct na de capitulatie Sonderführer Arthur Freudenberg optrok naar Hilversum om de radio over te nemen, met in zijn gevolg vrachtwagens vol zendapparatuur, want hij rekende op sabotage, werd hij tot zijn verbazing in de Avro-studio allervriendelijkst ontvangen,’ zegt programmamaker Alfred Edelstein. ‘Ze konden diezelfde avond nog met uitzenden beginnen.’

De omroepen continueerden hun amusementsuitzendingen, iets waarvan ook de Duitsers het belang inzagen, brood en spelen immers. Propaganda werd uitgezonden gesandwiched tussen muziekprogramma’s, opdat luisteraars niet zouden uitschakelen.

‘Er was niemand die zei: nou jongens het is mooi geweest, we kappen ermee. Zelfs de Vara niet, die het meest principieel is geweest. Het was meelopen, toegeven, accommoderen en kijken hoe lang we dat kunnen redden: ik denk dat de omroep in postzegelformaat weergeeft wat in de hele samenleving gebeurde.’

Alle aanleiding voor zelfreflectie kortom, maar, zo blijkt uit de film, al maakten omroepen sinds 1945 ontelbare programma’s over de oorlog, over het eigen oorlogsverleden bleef het stil. ‘Ik heb bij de Avro gewerkt, bij het voormalige radiojournaal, dat is opgericht door Gustav Czopp. Czopp werd door Vogt ontslagen, zou in Dachau omkomen, maar op de redactie hing niets wat daaraan herinnerde, het kwam nooit ter sprake. Een serie waarin dat oorlogsverleden voorkwam, werd door de directeur probleemloos gevetood.’

Nog altijd heeft niet iedereen behoefte aandacht te besteden aan dat niet zo fraaie verleden. Avrotros weigerde medewerking aan de uitzending: ‘We kijken liever vooruit.’ De voorzitter van de NPO, Frederique Leeflang, mailde dat het niet paste in haar agenda.

‘Een monument voor al diegenen die bij de omroep werkten en vermoord zijn, dat zou mooi zijn,’ zegt Edelstein, ‘en de omroepen moeten aan de bak, onderzoek laten doen, programma’s gaan maken. Er is nog zoveel uit te zoeken en te vertellen, en ja, zeker, dat geldt ook voor de VPRO.’

https://www.vprogids.nl/d(...)en-tijdens-WOII.html

quote:

Op maandag 19 augustus 2024 22:38 schreef Nober het volgende:
De Taxioorlog (4 delig, Powned)
[..]
https://npo.nl/start/serie/de-taxioorlog

Er is ook een boek:
[ x ]

quote:

Op vrijdag 23 augustus 2024 21:00 schreef Nober het volgende:
Het verraad van Hilversum
[..]
Woensdag 28 augustus om 22:05 uur op NPO 2

quote:

Hilversum - De oproep van documentairemaker Alfred Edelstein in De Telegraaf wordt gehonoreerd. De vergeten en vermoorde oorlogsslachtoffers bij de omroepen krijgen een eigen monument. ’Eindelijk gerechtigheid’.

De NPO ondersteunt een herdenkingsmonument voor medewerkers die in de Tweede Wereldoorlog omkwamen tijdens hun werk bij de omroepen. Aanleiding vormt de documentaire Het Verraad van Hilversum die vanavond is te zien bij de EO op NPO 2.

Daarin komt naar voren hoe de omroepen hun duistere oorlogsverleden negeren en bagatelliseren. Alfred Edelstein, die de docu maakte, riep zaterdag in deze krant op om de vermoorde slachtoffers met een monument te herdenken en daarmee het collaboratie-verleden van de publieke omroep eindelijk te onderkennen.

Orkestleden
De NPO geeft gehoor aan zijn verzoek. Het monument zal onder meer vijftien Joodse leden van het KRO radio-orkest eren. Die werden ontslagen meteen na de inval van de Duitsers. Hun lot is nooit opgehelderd, blijkt uit de documentaire. Ook AVRO-sportverslaggever Han Hollander en reporter Gustav Czopp zullen herdacht worden. Beiden Joodse AVRO-prominenten kwamen om in concentratiekampen. AVRO-voorzitter Willem Vogt ontsloeg de mannen om de Duitsers te behagen, aldus sprekers in de documentaire.

NPO-bestuursvoorzitter Frederieke Leeflang, die aanvankelijk niet wilde reageren in de documentaire, heeft Edelstein de opdracht gegeven om het monument op te richten. ’De documentaire laat zien dat de omroepen destijds de bezetter te welwillend hebben gefaciliteerd. Dat vraagt om een diepe reflectie van de NPO als overkoepelend orgaan van de betrokken omroepen. En dat vereist dat we niet bang zijn om naar ons eigen verleden te kijken, ook als dat met inzichten van nu tot ongemak leidt’, reageert Leeflang in een verklaring.

Edelstein is blij met het gebaar. ’Eindelijk gerechtigheid. Na het jarenlange wegkijken is er eindelijk aandacht voor de slachtoffers.’

Collaboratie omroepen
De feiten over de collaboratie van de omroepen waren wel grotendeels bekend, maar kregen nooit gevolgen. In 1974 onthulde journalist Dick Verkijk al over de collaboratie van de omroepen in het geruchtmakende boek: Radio Hilversum: 1940-1945. Daar kwam toen geen reactie op in Hilversum. De documentaire, met daarin nieuwe inzichten, vormt de katalysator om het eigen verleden nu wél onder de loep te nemen.

Eerder dit jaar verscheen ook de serie De Joodse Raad die de opmaat vormde voor een hernieuwde discussie over schuld en boete in de Tweede Wereldoorlog. Edelstein hoopt dat het monument een prominente plek krijgt. In de krant pleitte hij ervoor om het herdenkingsmonument te plaatsen bij binnenkomst op het Mediapark. „Het moet niet ergens worden weggestopt.”

https://www.telegraaf.nl/(...)voor-de-slachtoffers

quote:

Huibert van Wijk zet zijn geadopteerde broer Tim en zijn vader Lex tegenover elkaar. Beiden kijken anders terug op de adoptie. Een schaduwkant waar ouder en zoon nog altijd moeite mee hebben.

Zowel vader als zoon kijken anders terug op de adoptie. Kind van de Tijd schetst via een persoonlijke familiegeschiedenis een beeld van de internationale adoptiepolitiek vanaf de jaren ‘70 tot nu.

Met archiefbeelden, interviews, en een reis naar Indonesië reconstrueert regisseur Huibert van Wijk hoe de adoptie en de jeugd van zijn geadopteerde broer Tim tot stand kwam en wat voor effect dat had op het gezin. Na zijn adoptie vond Tim het namelijk moeilijk om te aarden in Nederland. Hij zet zich hard af tegen zijn Nederlandse adoptievader Lex.

Ook adoptievader Lex worstelt met hetgeen dat hij ooit zo goed bedoelde, nu het adoptieproces in een ander daglicht is komen te staan. De filmmaker brengt zijn vader en zijn adoptiebroer samen in een serie familieopstellingen, waardoor zij zich in elkaars perspectief kunnen verplaatsen.

Interlandelijke adoptie is al jaren een maatschappelijk heet hangijzer. Het werd in 2021 stilgelegd, na een vernietigend rapport van de commissie-Joustra over wereldwijde misstanden. De effecten van de schaduwzijde van de adoptie-industrie, die in de jaren zeventig begon, zijn tot op de dag van vandaag voelbaar.

https://www.2doc.nl/documentaires/2024/09/kind-van-de-tijd.html

quote:

Wat hebben de vrouwen en kinderen in de Japanse kampen in Nederlands-Indië meegemaakt? Welke wonden en trauma’s zijn daarbij achtergebleven en hoe zijn ze daar tijdens hun leven mee omgegaan?

Als ik mijn ogen sluit is een film over de vrouwen en meisjes die de Japanse kampen overleefden en hoe zij hier later in hun leven mee omgingen. De Japanse kampen lieten immers grote littekens na, en veel van die littekens zijn nog niet genezen of verdwenen.

De verhalen van de overlevenden werden na de oorlog in Nederland niet meer gehoord of erkend en voor de overlevenden is het moeilijk om te accepteren dat veel mensen weinig weten over deze periode. Dit roept gevoelens van woede op veroorzaakt opnieuw intense pijn.

Als de vrouwen hun ogen sluiten, komen deze ‘vergeten’ verhalen weer bovendrijven. Wij als kijker kruipen hiermee in de hoofden van de vrouwen die de kampen hebben overleefd. Van de kampen bestaan weinig foto’s en er is haast geen filmmateriaal. Wel zijn er door de vrouwen en kinderen in het kamp honderden tekeningen gemaakt.

Regisseur Pieter van Huijstee heeft zelf ook een persoonlijke band met deze geschiedenis, aangezien zowel zijn moeder als oma tot de overlevenden van kamp Tjideng behoorden. Omdat hij met zijn moeder nauwelijks over haar ervaringen heeft gesproken, stelt hij in de film juist de vragen die hij nu niet meer aan zijn overleden moeder kan stellen.

https://www.2doc.nl/docum(...)mijn-ogen-sluit.html

quote:

Op vrijdag 11 oktober 2024 18:44 schreef RobertoCarlos het volgende:
Vanaf volgende week op BNN/Vara een 4-delige docu over Theo van Gogh

https://www.televizier.nl/actualiteiten/bnnvara-brengt-docuserie-over-theo-van-gogh

quote:

Op zaterdag 12 oktober 2024 14:51 schreef tong80 het volgende:

[..]
Hier verheug ik me echt op.

quote:

Op maandag 19 augustus 2024 22:38 schreef Nober het volgende:
De Taxioorlog (4 delig, Powned)
[..]
https://npo.nl/start/serie/de-taxioorlog

Er is ook een boek:
[ x ]

quote:

Vanaf morgen is bij de NPO een documentaire te zien over de moord op oma Mok, in 1993. Zes jongeren zaten jarenlang vast voor de moord. In 2015 bleef het vonnis in deze zaak in stand, ondanks twijfels over de bekennende verklaringen van de verdachten. Nu zijn er nieuwe sporen opgedoken, die wijzen naar de schuld van een mogelijke andere, Aziatische dader.

Om het leven gebracht
Tijdens een warme zomernacht in Breda, begin juli 1993, wordt in restaurant Peacock een 56-jarige vrouw (in de buurt bekend als oma Mok) op gewelddadige wijze om het leven gebracht. De Chinese vrouw Tim Mui Cheung, ook wel bekend als Oma Mok, werd vermoord in het restaurant van haar zoon. Ze was gewurgd en geslagen met een wok. De gokkast was leeggeroofd.

Veroordeeld
De rechter veroordeelt een jaar later drie jonge mannen en drie jonge vrouwen, destijds in de leeftijd van 17 tot 20 jaar. Het vonnis blijft in 2015 na een herzieningsprocedure in stand, ondanks sterke twijfels over de bekennende verklaringen van de vrouwelijke verdachten. Ook zijn er nooit ooggetuigen gevonden of dna-sporen aangetroffen die in hun richting wijzen.

Fouten
In De restaurantmoord brengen onderzoeksjournalisten van KRO-NCRV nieuwe feiten en getuigenissen naar buiten over fouten en misstanden in het strafrechtelijk onderzoek. Advocaat Geert-Jan Knoops, die vier van de zes veroordeelden bijstaat, zegt dat deze nieuwe feiten door het Openbaar Ministerie niet genegeerd mogen worden: ‘De zaak moet op basis van deze documentaire heropend worden. Als dat niet gebeurt, dan laten wij in Nederland een enorme dwaling in stand die zes mensenlevens heeft vernietigd.’

De drie veroordeelde mannen vertellen in De restaurantmoord hun verhaal en houden vol onschuldig te zijn. De drie vrouwen doen via hun advocaat mee, maar zeggen te beschadigd te zijn door politie en justitie om voor de camera te spreken. De zes veroordeelden strijden al ruim 30 jaar voor eerherstel.

Onderzoek
In 2008 deed rechtspsycholoog Peter van Koppen al onderzoek naar de mogelijke misstanden in de zaak. Daaruit kwam onder meer naar voren dat de verdachte vrouwen in de zaak door intimidatie door rechercheurs vals waren gaan bekennen. In 2012 pleitte de advocaat-generaal bij de Hoge Raad nog voor een herziening in de zaak. Die werd in 2015 afgewezen. De verdachte vrouwen in de zaak zeiden jaren na de eerste zittingen dat ze hadden bekend onder druk van hun verhoorders, of in de hoop dat ze dan naar huis mochten. Maar in de herziening bepaalde de rechter dat de verklaringen voldoende betrouwbaar waren om te gebruiken als bewijs. Er waren wel nieuwe sporen gevonden die niet bewezen dat de mannen bij de moord betrokken waren, maar ook niet dat ze er niet bij betrokken waren.

In februari 2023 heeft de Hoge Raad nieuwe sporenonderzoek naar de zaak toegestaan, na een verzoek van de advocaten Geert-Jan Knoops en Carrie Hamburger. Daaruit is gebleken dat er op drie plekken op de kleding van oma Mok en op een handdoek die ernaast lag, dna blijkt te zitten van een onbekende Aziatische man. In een allereerste onderzoek naar de moord, was er ook al een Aziatische verdachte in beeld.

Verfilmd
In de serie van de KRO-NCRV is het verhaal – op basis van het originele strafdossier – verfilmd in samenwerking met gerenommeerde fictiemakers. Regisseur Joost van Wijk: ‘Er waren geen opnames van de verhoren. Daarom hebben we gekozen om de belangrijkste verhoren letterlijk te verfilmen en dat ook te doen bij veel andere feiten uit het dossier. Daarbij verwijzen we bij iedere scène naar de onderliggende stukken en houden we ons aan de feiten. Op deze manier kunnen we een papieren verhaal letterlijk tot leven wekken.’

De restaurantmoord is vanaf donderdag 23 januari exclusief te streamen bij KRO-NCRV op NPO Start.

https://www.crimesite.nl/(...)ld-andere-verdachte/

https://kro-ncrv.nl/programmas/de-restaurantmoord

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Volgens sommige onderzoeken kun je qua CO₂-uitstoot beter iedere week van Amsterdam naar New York vliegen dan een kind krijgen. Als het krijgen van een kind daadwerkelijk zo veel impact heeft, waarom rept dan geen enkele politieke partij, hoe groen en duurzaam ook, over het geboortevraagstuk? Pieter Hulst onderzoekt in de documentaire 'Over bevolking' de impact van een kind op de leefbaarheid van de aarde.

https://www.vpro.nl/programmas/etc/over-bevolking.html

quote:

Op zondag 6 april 2025 23:52 schreef highender het volgende:

[..]