[Giro] Etappe 9: Savignano sul Rubicone - Cesena (ITT) #1

Tappa 9: Savignano sul Rubicone - Cesena (Technogym Village Tudor ITT), 35 km

Zo, de achtste rit leek lang op een sof uit te draaien maar uiteindelijk kregen we dan toch nog te maken met een spectaculair slot. Daar waren we ook wel aan toe, na die blamage tijdens de 7e rit. De klassementsrenners gaven de wind de schuld, terwijl ik zelf de vroeg lossende Henok verdedigde door het op het weer te gooien. Als ik zijn story op instagram mag geloven zat ik er niet heel ver naast. Althans, als ik zijn cryptische woorden goed interpreteer. It's good day for breakaway opportunity but I feel not good because o father cold I will fighting for another day. Hij had het koud, of hij is verkouden, of iets in die geest. In ieder geval zuiveren we hem bij dezen van alle blaam en geven we de weergoden de schuld, of de hevig in het peloton rondgaande virussen. Als het zonnetje had geschenen hadden WE gewonnen, pijnlijk. Hoe dan ook, de achtste rit werd opnieuw een prooi voor de vluchters. Ditmaal reed er een grotere en sterkere groep weg, al duurde dat wel even. In eerste instantie reden er maar vier renners weg, dat werden er vijf en heel veel kilometers later sloten er nog een aantal aan. Uiteindelijk mochten we het met 13 man doen, maar eigenlijk was er maar één renner vooraan die echt telde. Healy zat in de kopgroep en dus had de rest een groot probleem. De Ier, eigenlijk helemaal geen Ier, maakte de hype volledig waar. Op de eerste de beste serieuze klim liet hij de rest van de groep meteen achter. Hij wilde de spelletjes voor zijn en besloot de rest met 50 kilometer te gaan ter plaatste te laten. Zijn voorsprong liep snel op naar een minuut of twee en dat was het dan voor de spanning. Een eenvoudige zege voor Healy, hij maakt zijn status helemaal waar. Bij de beloften was Healy al een renner die opviel door zijn lange ontsnappingen, die trend zet hij bij de elite volledig door. In die zin komt deze ritzege niet uit de lucht vallen, zeker niet als je zijn prestaties in de Amstel Gold Race en Luik-Bastenaken-Luik er nog eens bij optelt. Hij doet het eigenlijk altijd vanuit de vlucht, maar het lukt hem dus ook best vanuit het peloton.

Over het peloton gesproken, daar gebeurde vrij lang vrij weinig. Maar op de muurtjes aan het eind van de rit werd er toch wat tempo gemaakt door enkele ploegen. Het was vooral Jumbo dat het tempo opvoerde, terwijl ook Ineos en Bora zich zo nu en dan lieten zien. Jumbo moest haast wel een plannetje hebben, anders sloeg al dat werk nergens op. En op de laatste klim van de dag bleek dat inderdaad zo te zijn. Bora begon hard op kop te rijden, terwijl Roglic steeds verder naar voren schoof. Op zo'n manier dat een aanval eigenlijk onvermijdelijk leek. En de aanval kwam. Kämna sprong op het wiel, Leknessund wilde dolgraag volgen, terwijl Evenepoel op een gat kwam te zitten. Net als de rest. Even leek Evenepoel dan toch naar Roglic toe te rijden, maar de Sloveen voerde het tempo in iedere bocht net weer een beetje meer op en zo bleef het gat stabiel. Tot hij na een laatste versnelling dan toch Evenepoel wist te kraken. Al klinkt dat dan weer heel heftig, maar de benen van de Belg liepen wel vol en hij kon het laatste gat niet meer dichten. Andere renners deelden de klim anders in en reageerden niet echt op Roglic. Geoghegan Hart en Thomas reden op hun eigen tempo omhoog en kwamen in de buurt van de top in de buurt van Roglic. In de afdaling sloten ze aan en met z'n drieën reden ze verder omlaag. Het was vooral Roglic zelf die al het werk mocht doen, met een Evenepoel en de rest van de favorieten op achterstand hadden de jongens van Ineos waarschijnlijk beter wat eerder kunnen overnemen, al blijft Roglic natuurlijk een concurrent. De achtervolgers kwamen in de afdaling en het laatste vlakke stukje richting de finish niet meer terug, al bleven de verschillen beperkt. Een tikje voor Evenepoel, die bergop niet ongenaakbaar is. Kan liggen aan zijn valpartijen van een paar dagen geleden, of misschien is Roglic wel gewoon gigantisch op de brommer. Daar komen we over ongeveer een week pas achter, nog even geduld. De Belg gaf 14 seconden toe op Roglic, klein bier als je bedenkt dat er nu een tijdrit van 35 kilometer gaat volgen. We sluiten de eerste week van de Giro af met een lange individuele opdracht, een kolfje naar de hand van Evenepoel. Hij verloor gisteren 14 seconden, hij wint er vandaag met een beetje pech 140.




De laatste rit van de eerste week gaat van start in Savignano sul Rubicone, een plaats in de provincie Forli-Cesena, regio Emilia-Romagna, waar ongeveer 18.000 mensen wonen. De Giro komt hier nooit op bezoek voor een vertrek of aankomst, toch zijn we hier de afgelopen jaren al een aantal keer geweest. In de Giro van 2021 reden we tijdens de vijfde etappe van Modena naar Cattolica, het was een volledig vlakke rit die in de sprint werd gewonnen door Caleb Ewan. Een paar maanden eerder, eind 2020, reden we tijdens de coronagiro van Cesenatio naar Cesenatico. Dat was een volledig verregende etappe, die zich voornamelijk afspeelde in de heuvels. Het werd een prooi voor de vluchters, Jhonatan Narvaez was die dag bijzonder sterk en ging met de zege lopen. Onderweg reden we door Savignano sul Rubicone, waar nu de tijdrit van start zal gaan. Savignano sul Rubicone is vooral bekend vanwege de lokale Ponte Romano, waar een heel verhaal aan vast is geknoopt. Op deze locatie zou Julius Caesar de Rubicon zijn overgestoken, waarna hij Rome veroverde. Daar zit een hele geschiedenis aan vast, maar daar hebben we natuurlijk geen tijd voor. Een klein stukje: In 50 v.Chr. beval de senaat aan Julius Caesar om terug te keren naar Rome. Zijn termijn als consul was afgelopen, hij was tot staatsvijand (hostis) uitgeroepen en Caesar moest terecht staan voor vele aanklachten van corruptie en machtsmisbruik. Dit was een unaniem besluit van de senaat. Brutus (zoon van Servilia, de vroegere maîtresse van Caesar) was een van de senatoren, maar waarschijnlijk had hij geen andere keuze. Caesar was overigens wel populair bij een groot deel van de bevolking. Ook omdat door het bewind van Pompeius de stad tot wanorde was vervallen waar straatbendes vrij spel hadden. In 49 v.Chr. kwam hij ook terug. Door Italië loopt de rivier de Rubicon. Ten noorden van deze rivier was Caesar consul en genoot hij onschendbaarheid en hij mocht zijn troepen niet meenemen ten zuiden van de rivier. Caesar lag met zijn leger aan de Rubicon. De hele avond moet hij peinzend langs het water hebben gelopen. Hier sprak hij in het Grieks woorden die in het Latijn vertaald werden als "Alea iacta est" ("De teerling is geworpen" oftewel "Er is geen weg terug"). De volgende dag trok hij met zijn leger in geforceerde dagmarsen naar Rome. En niet om het voor de stadspoorten te ontbinden. Het oversteken van de Rubicon zou hij dus in Savignano sul Rubicone gedaan hebben, op de historische plek staat bij de Ponte Romano een beeld van Caesar. Savignano sul Rubicone heette eerst overigens Sagignano nel Romagna, Benito Mussolini gaf het bevel tot deze hernoeming, waarmee het riviertje dat door de stad stroomt voortaan als de Rubicon aangeduid werd. Er is over getwist of dit watertje overeenkomt met de Rubicon die beroemd werd door de overtocht van Julius Caesar, omdat historische bronnen niet duidelijk waren en het stroomgebied in de loop van de eeuwen veranderd kan zijn. De stroom van riviertjes wil nog wel eens veranderen, soms onder invloed van de mens en soms onder invloed van natuurlijke verschijnselen. Of dé Rubicon van Caesar door dit plaatstje stroomt is nog altijd een punt van discussie, al denkt men het ondertussen toch wel zeker te weten. Meer valt er overigens niet echt over Savignano te vertellen, of het moet zijn dat er hier een museum valt te vinden met wat Romeinse voorwerpen. Daarna beginnen ze al over de villa van Secondo Casadei, blijkbaar de Strauss van Romagna. Steek die brug maar snel over.



De tijdrit gaat van start in het centrum van Savignano sul Rubicone, een paar meter voorbij de befaamde brug. De renners vertrekken vanaf het Piazza Bartolomeo Borghesi, een pittoresk pleintje waar we enkele opvallende gebouwen zien. Een kerk bijvoorbeeld, Chiesa Parrocchiale di Santa Lucia V.M. En er is een zuil met een beeld erop, midden op het plein, het Monumento ai Caduti. Tegenover de kerk vinden we dan weer het lokale gemeentehuis, ook geen onaardig gebouw. Na de start op het met klinkers gevulde pleintje slaan de renners meteen rechtsaf, waarna ze een paar meter later op de geasfalteerde Corso Giulio Perticari terechtkomen. Deze weg volgen we een meter of 600, goeddeels rechtdoor. We verlaten vervolgens het centrum en komen op een brede weg terecht die ons Savignano sul Rubicone zal laten verlaten. Na een halve kilometer over deze weg te gereden hebben volgt er een flinke bocht naar links en dan komen we de eerste uitdaging van de dag tegen, een viaduct. Het gaat een paar meter omhoog en daarna natuurlijk omlaag, aan de andere kant van het viaduct komen de renners een rotonde tegen waar ze weinig last van zullen hebben. Voorbij de rotonde gaat het een kleine kilometer rechtdoor over een brede en vlakke weg, tot aan de volgende rotonde. Hier gaan we bij de watertoren in de vorm van een lantaarnpaal naar links en dan rijden we rechtdoor San Mauro Pascoli binnen. De plaats is vernoemd naar de poëet Giovanni Pascoli, een poëet die ver voor de Tweede Wereldoorlog overleed. Tijdens die Tweede Wereldoorlog werd bijna het hele dorp verwoest, een kapelletje ter eren van de gevallenen verschijnt in het blikveld van de renners als ze lang rechtdoor fietsen in San Mauro Pascoli. Als we bijna rechtdoor bij het kapelletje naar binnen fietsen wordt het tijd om linksaf te slaan, heel snel daarna volgt een bocht naar rechts en dan volgt ook meteen een rotonde. Bij die rotonde gaan we schuin naar rechts en 400 meter later slaan we na een paar flauwe bochten en een paar meter over steentjes gereden te hebben linksaf, een brede bocht. 200 meter daarna gaat het bij de volgende rotonde naar links, rijden we over het tweede viaduct van de dag en dan zit de enigszins technische passage in San Mauro Pascali er weer op. Nu al meer bochten gehad dan tijdens de openingstijdrit.



Aan de andere kant van het viaduct komen we na een lange bocht naar links een rotonde tegen. Midden in de rotonde staat een grote schoen met een hoge hak. Dit omdat er in San Mauro Pascoli heel veel schoenen worden geproduceerd, de lokale economie loopt daardoor goed. Bij de rotonde gaat het naar links en daarna volgen we vier kilometer dezelfde vlakke weg richting de kust. Of nouja, ik zeg vlak, maar het loopt dus steeds een beetje vals plat naar beneden want we fietsen naar de zee en dus zeeniveau. De weg is breed en kent wat flauwe bochten, maar de enige mogelijke tegenstander in dit stuk van de tijdrit is de wind. Blijkbaar gaat er wel wat wind staan, hier vooral schuin tegen. Tot aan het eerste tussenpunt vooral tegenwind, belangrijk om je tijdrit goed in te delen en je niet meteen op te blazen in het begin. Het is in dit stuk van vier kilometer zo open als wat, de wind gaat een factor zijn. Aan het eind van deze weg komen de renners uit bij een rotonde, waar ze uiteindelijk linksaf moeten slaan. Er is kans op regen gedurende de dag, vooral in de ochtend. De wegen zouden nat kunnen liggen en als dat het geval is vormt iedere bocht een groot probleem. Vooral dit soort bochten bij rotondes, een bocht die normaal doodsimpel is kan nu ineens levensgevaarlijk blijken te zijn. Na de bocht naar links bij de rotonde rijden de renners door wat meer beschut terrein 800 meter rechtdoor, waarna ze als een ware Julius Caesar via een smallere brug de Rubicone oversteken. Aan de andere kant van het watertje slaan we meteen scherp rechtsaf en tien meter daarna volgt een scherpe bocht naar links. Een listige, technische passage. Na deze bochtencombinatie fietst men een 500 meter rechtdoor, waarna we uitkomen bij de volgende rotonde. Hier lijken we in eerste instantie rechtdoor te gaan, maar na de eerste afslag overgeslagen te hebben duiken we alsnog rechtsaf een smaller weggetje in. Een lastige bocht, vooral omdat het meteen smaller wordt. De smallere weg is wel vlak en loopt een kleine meter rechtdoor, we slaan vervolgens linksaf en dan rijden we rechtdoor het eerste tussenpunt tegemoet. Na een kleine twee kilometer rechtdoor te hebben gereden in open terrein met tegenwind over de vlakke weg bereiken we na 13 kilometer het eerste tussenpunt in het dorpje Fossa. Klein viaductje tussendoor, terwijl het echt volledig rechtdoor loopt.



We bevinden ons in Fossa op een paar meter van de kust, iets verderop ligt Gatteo a Mare en ook Cesenatico is dichtbij. Het is een regio waar de koers vaker passeert, het bewijs wordt meteen geleverd als je via streetview jezelf een weg door het parcours klikt. Kom je op de rotonde richting de wegversmalling gewoon ineens een auto tegen van Colombia Tierra de Atletas. Dat was een continentale ploeg waar vooral Colombiaanse jeugd voor reed. Vorig jaar reden ze nog rond en zakten ze regelmatig af richting Italië, dit jaar zijn ze samengesmolten met de restanten van Androni. GW Shimano-Sidermec is het nu, we gaan ze de komende tijd ook weer regelmatig in Italië zien. Benieuwd of Gianni Savio het nog voor elkaar kan krijgen om deze continentale ploeg uit te laten groeien tot een ProTeam en dat we hem en zijn Colombianen over een tijdje weer in de grote Giro gaan zien. Enfin, dit even terzijde, we gaan weer snel door met de koers. Voorbij het eerste tussenpunt in het nietige Fossa gaat het een halve kilometer rechtdoor over een keurig geasfalteerde weg, daarna volgt een brede bocht naar links. Na die bocht rijden we een tijd over een licht kronkelende weg, om aan het eind van die weg dan weer rechtsaf te slaan. Een makkelijke bocht, waarna we weer over een hele brede weg mogen fietsen. Die weg volgen we een dikke kilometer, onderweg alleen onderbroken door een rotonde. We zijn inmiddels gedraaid en krijgen vanaf dit moment wat meer wind in de zij. Zodra er een bijzonder lelijke blauwe brug in beeld komen slaan de renners scherp linksaf, na een paar meter rechtdoor te hebben gereden in het dorpje Sala volgt er bij een rotonde in het centrum een bocht naar rechts en na dit obstakel rijden we rechtdoor over dezelfde weg het tweede tussenpunt tegemoet. Of nouja, rechtdoor, we komen uiteraard wel wat bochten tegen, maar het zijn allemaal van die flauwe bochtjes waar je in je eentje fietsend amper iets van merkt. Af en toe is het terrein wat meer open, terwijl we ook door wat dorpjes fietsen. De wind staat hier volledig schuin in de zij. Van wind in de rug zal deze tijdrit weinig sprake zijn, het is vooral een continu gevecht met tegenwind en zijwind. Het is geen stormkracht, maar het gaat zeker merkbaar waaien. Geen feest op de tijdritfiets, in die positie en met die wielen ben je altijd net een beetje extra vatbaarder voor een stevige windvlaag. Enfin, zonder verder gedoe komen we na 23,1 kilometer uit in een gehuchtje met wat tuinbouw dat blijkbaar naar de naam Ruffio luistert. Hier volgt de tweede tussentijd van de dag, op 12 kilometer van het eind.



Na het tweede tussenpunt komen we vrij snel een brede rotonde tegen, hier gaat het min of meer rechtdoor en daarna volgen we 3,5 kilometer dezelfde weg tot in Ponte Pietra. Aan het begin van deze weg komen we weer een viaduct mee, we pakken weer een paar spaarzame hoogtemeters mee en dalen uiteraard ook weer een paar meter af. De weg van 3,5 kilometer is behoorlijk recht, we komen alleen wat flauwe bochten tegen en daar merk je als eenzame fietser weinig van. We rijden wel weer weg van de kust en in het binnenland is er net iets meer reliëf te vinden, maar het gaat op zo'n subtiele manier metertje voor metertje omhoog dat we daar totaal niets van merken. In Ponte Pietra volgt een brede bocht naar links, daarna volgen we een kleine twee kilometer dezelfde brede weg. Onderweg komen de renners alleen een brede rotonde tegen, de Rotonda Madonna del Dipanatoio. In het midden van deze rotonde staat een kapelletje, een lichtelijk onpraktische locatie maar verder wel leuk. Als de weg nat ligt is dit weer een gevaarlijke rotonde, anders, ja, niet. De renners fietsen rechtdoor Cesena binnen, in het centrum van deze stad wordt de tijdrit toch weer wat technischer. Aan het eind van de rechte strook volgt er een lopende bocht naar links, we rijden daarna weer een viaduct op. De renners dalen dit viaduct af en komen aan het eind meteen een rotonde tegen, hier gaat het naar rechts. Hoge snelheid door het afdalinkje, dus een listige bocht. Enkele meters later volgt er een lopende bocht naar links en aan het eind van die bocht gaat het direct een stuk steviger naar rechts. Na deze bocht gaat het een meter of 800 rechtdoor, met onderbreking van een rotonde. We komen uit bij een ovalen rotonde, die passeren we en meteen daarna gaat het schuin naar links. Na deze bocht loopt de weg een paar hectometer merkbaar omhoog, maar heel snel wordt het toch weer gewoon vlak. We fietsen recht op de Porta Santi af, een prima poortje. Vlak voor we onder die poort door zouden fietsen slaan we echter stevig rechtsaf en meteen daarna gaat het naar links. Na deze bocht rijden we langs het derde tussenpunt, dat na 29 kilometer volgt in het centrum van Cesena.



We zijn dan al wel in finishplaats Cesena, maar stiekem finishen we helemaal niet in de stad. We finishen zes kilometer verderop op een industrieterrein. De weg rond het derde tussenpunt is enorm breed en buigt steeds een beetje af naar rechts. Na een paar rechte meters even verderop slaan de renners rechtsaf de Corso Cavour in en verlaten ze het centrum van Cesena weer. We rijden een meter of 400 rechtdoor en slaan dan rechtsaf, om heel snel daarna linksaf te slaan. Na een paar rechte meters en een schuine bocht naar rechts rijden we vervolgens over de volgende brug heen, er wachten weer een paar artificiële hoogtemeters op ons. We dalen vervolgens de brug af en komen aan het eind meteen weer een rotonde tegen, hier gaat het zonder pardon zeer scherp naar links. Heel kort daarna volgt er dan weer een scherpe bocht naar rechts. Na deze bocht lijkt het even heel mooi rechtdoor te gaan over een brede weg, maar dan volgt er toch weer een bocht naar links. Na een flauwe bocht naar rechts gaat het nu wel rechtdoor tot op twee kilometer van de finish. Een dikke twee kilometer volledig rechtdoor in heel minimaal dalende lijn. De weg begint breed en wordt iets minder breed, eventueel vervelend als je hier nog auto's en renners moet inhalen. In het begin is de weg beschut, maar richting het eind wordt het terrein toch weer wat meer open. De laatste strookjes met tegenwind. Op twee kilometer van het eind slaan we rechtsaf, de laatste bocht van de tijdrit. Rechtdoor tot aan de finish bij de Technogym Village. Een brede weg richting de finish, met eindelijk een beetje wind in de rug. Toch nog een redelijk technische tijdrit, met uitzondering van de laatste vier kilometer. Het eind is ongekend eenvoudig, doodleuk twee kilometer rechtdoor over die brede weg. Als je in de verte iemand ziet rijden kun je er hier aan het eind mooi nog een laatste sprintje uitpersen.




Finishen doen we voor de poorten van Technogym Village, of Technogym Cesena. We vinden hier het hoofdkantoor van Technogym, een fabrikant van fitnessapparatuur. Het bedrijf werd in 1983 opgericht door Nerio Alessandri. In Italië is alles te koop, we hebben hier te maken met een voorzichtig gesponsorde aankomst. Het bedrijf heeft een intrigerende Wikipagina, het zijn maar een paar zinnetjes maar ze weten wel meteen de aandacht te grijpen: In 1985 bracht Technogym haar eerste lijn van krachtapparatuur uit. In 1990 werden ook cardioproducten toegevoegd. In 2002 verschenen de eerste fitnessapparaten met ingebouwd televisiescherm. Vanaf juli 2014 ging het bedrijf een samenwerking aan met ontwerper Antonio Citterio voor een serie van thuisapparatuur. Deze serie bevat een ingebouwde tabletcomputer. In 1993 was Technogym sponsor van het Formule 1-team Benetton Formula. Technogym was ook sponsor van fitnessapparaten voor de Olympische Spelen in Sydney, Athene, Turijn en Peking. Ik denk dat er amper relevantere informatie bestaat op het internet. De officiële site van Technogym heeft ook een Nederlandse variant en daar vinden we dan weer dit soort pareltjes: Wat is Technogym Village? Technogym Village is het hoofdkantoor van het bedrijf. Het is de plaats waar wellness tot leven komt, waar personeel en bezoekers elk aspect van de wellness lifestyle kunnen ontwikkelen, bevorderen en ervan kunnen genieten. In Technogym Village kom je de Technogym University tegen, de T-Wellness Science Centre en natuurlijk de T-Factory! Ze produceren hier hometrainers, loopbanden, crosstrainers, van die roeiapparaten en wat al niet meer. Zo prijzen ze zichzelf aan via hun officiële site:

quote:

Er zijn vele soorten fitness apparatuur beschikbaar voor zowel thuisgebruik als voor sportscholen. Veelvoorkomende apparaten voor thuisgebruik zijn onder andere loopbanden, crosstrainers, hometrainer fiets, roeimachines, dumbbells en gewichtenbanken. Voor sportscholen zijn er vaak meer professionele versies van deze apparaten beschikbaar, evenals grotere en meer uitgebreide toestellen zoals krachtstations, leg press machines en smith machines.

Leven volgens het Technogym wellness-concept omvat regelmatige lichaamsbeweging, de juiste voeding en een positieve instelling. Technogym onderstreept dit met de beste fitness apparatuur, services, wetenschappelijk onderbouwde wellness-oplossingen en trainingsprogramma’s. Zowel voor de zakelijke als de particuliere markt. We zijn continu actief op het gebied van sport, innovatie en onderzoek. Door unieke technologieën zijn we wereldwijd met elkaar verbonden zodat iedereen een optimale wellness ervaart. Dit noemen we ‘Wellness Connected Experience’. Via de Technogym-apps en fitnesstoestellen heb je altijd en overal toegang tot je eigen content en trainingsprogramma’s. Technogym heeft 's werelds meest complete aanbod in fitness apparaten voor cardiotraining, krachttraining, functionele training en groepstrainingen. Ervaar de kwaliteit, gebruiksvriendelijkheid en de veiligheid en train op hoogwaardige apparatuur als een echte pro.

's Werelds meest complete aanbod in fitnessspatiegebruik.nlapparaten, jawel! De marketing werkt, want Technogym is een van de Official/Technical Suppliers van Jumbo-Visma. Nou, interessant. Ben ik gewoon reclame aan het maken voor een bedrijf dat loopbanden en kettlebells maakt, ik vervloek Mauro Vegni. Op het terrein van Technogym Village staan enkele opvallende bouwwerken, het geld klotst hier overduidelijk tegen de plinten. Om te vieren dat ze met hun geld een aankomst in de Giro hebben kunnen kopen werd een van de gebouwen op het terrein roze gemaakt. Origineel, heeft nog nooit iemand eerder bedacht.



Technogym Village, ik vind dit denk ik nog erger dan die uit de kluiten gewassen slagerij waar de Vuelta altijd op bezoek komt. Laten we om deze vieze smaak weg te spoelen het dan toch maar even over Cesena hebben. Een stad in de regio Emilia-Romagna, samen met Forlì de hoofdstad van de provincie Forlì-Cesena. De stad ligt aan de rivier de Savio op vijftien kilometer van de Adriatische Zee. De plaatselijke economie draait vooral op de landbouw en de voedingsmiddelenindustrie. En loopt op banden, dus. De stad is officieel in de derde eeuw voor Christus ontstaan als Romeinse stad onder de naam Caesena. Waarschijnlijk werd deze plaats aan de voet van de Apennijnen daarvoor al bewoond door de Etrusken. Het hedendaagse Cesena heeft een compact stadscentrum. De hoofdstraat is de Corso Garibaldi, die een voortzetting van de historische Via Emilia is. In Cesena zijn diverse parken. Cesena bezit een van de drie nog bestaande 'kettingbibliotheken' met circa 300.000 boeken waarvan 1753 met de hand geschreven. Boh, een kettingbibliotheek. Cesena is verder natuurlijk vooral de plaats waar Marco Pantani werd geboren. Zijn Italiaanse wiki is precies op een manier die je niet vaak ziet: Marco Pantani werd geboren om 11:45 op 13 januari 1970 in het "Maurizio Bufalini" ziekenhuis in Cesena , de tweede zoon van Ferdinando Pantani, bekend als Paolo, en Tonina Belletti, die wraps en waterkers verkochten in een kiosk aan de kust van Cesenatico. Ieder jaar doet de organisatie een poging om een of meerdere ritten te koppelen aan Pantani, dit is er weer eentje. Overal waar Pantani is geweest zijn we in de Giro de afgelopen jaren ook geweest. Nu dus eens in zijn geboorteplaats, ofschoon hij verder opgroeide in Cesenatico, een stukje verderop aan de kust, maar in Cesenatico waren we een paar jaar geleden nog. Een passage in Cesena zelf is langer geleden, tijdens de editie van 2021 reden we nog wel even door de stad heen maar voor een aankomst moeten we helemaal terug naar 2008. Toen won Alessandro Bertolini vanuit de vlucht, solo. Een solo zagen we ook in 2004, toen kwam het absolute fenomeen Emanuele Sella hier ver voor de rest aan. Zijn eerste profzege in zijn eerste jaar als prof, later zou hij nog veel meer mooie dingen laten zien in de Giro. In de stad waar naast Marco Pantani ook Manuel Belletti werd geboren kwam vorig jaar de Giro voor vrouwen voorbij. Annemiek van Vleuten klopte Mavi Garcia in een sprintje, terwijl de rest van het peloton helemaal overhoop werd gereden. Enkele bezienswaardigheden in Cesena zijn het Rocca Malatestiana Cesena, een kasteel uit 1380, de Duomo Cesena, een 14de-eeuwse kathedraal, de Abbazia di Santa Maria del Monte, abdij van Santa Maria del Monte met Galleria dei dipinti antichi della Cassa di Risparmio di Cesena (geen idee wat hier staat), de brug Ponte Clemente uit 1732 over de rivier de Savio, het Teatro Alessandro Bonci, de Piazza del Popolo met fontein in 1591 gemaakt door Francesco Masini en het Palazzo Comunale di Cesena, gemeentehuis. Dat lijkt me wel weer meer dan genoeg. Of je moet willen weten dat de motorcoureur Nicky Hayden in een ziekenhuis in Cesena overleed nadat hij tijdens een rondje fietsen in de buurt van Rimini werd aangereden door een automobilist. Italië, waar iedere weg de gevaarlijkste is.



Het heeft er alle schijn van dat we te maken krijgen met een natte tijdrit. Al wil ik graag een slag om de arm houden, de afgelopen dagen heeft men meer regen voorspeld die dan uiteindelijk niet kwam opdagen. Toch lijkt het zo te zijn dat het vooral aan het begin van de middag stevig gaat regenen, waarna het later op de dag droger zal worden. Een potentiële ramp, want de tijdrit is toch behoorlijk technisch. Iedere bocht en iedere rotonde is met een een gevaar als je over natte Italiaanse wegen moet fietsen. Het zou richting het eind van de tijdrit kunnen opdrogen, wat in het voordeel zou zijn van de klassementsrenners, maar helemaal droog zal het wegdek vast niet meer worden als het tot 16:00 blijft druppelen. Naast de factor regen hebben we ook nog te maken met de factor wind. Gedurende de hele dag zal er een stevig briesje te voelen zijn, al zwakt het wellicht wat af richting het eind van de middag. Nog een extra nadeel voor de vroege starters derhalve. De wind komt uit het noordwesten en dat zorgt ervoor dat we in het eerste deel van de tijdrit vooral met tegenwind te maken hebben en dat daarna de wind vooral schuin tegen zal staan. Pas aan het eind staat de wind wat meer in de rug. Een lastige tijdrit wordt daardoor nog wat lastiger, bovendien is tegenwind een voordeel voor de meest aerodynamische renners. De topfavoriet, om er maar eentje te noemen. Een lastig dagje, zelfs met lekker weer, maar als de voorspellingen een beetje kloppen wordt het helemaal een enerverend geheel. Of we ditmaal daadwerkelijk met regen te maken krijgen gaan we meemaken vanaf 13:15, want dan staat Veljko Stojnic van Corratec als eerste aan het vertrek. Een minuut later start een ploeggenoot van hem, de mannen van Corratec doen wel uitstekende zaken als het gaat om het winnen van de zwarte trui. Cerny vertrekt om 13:39, dat is waarschijnlijk de eerste die een mooie richttijd neer kan zetten. Al vertrekken vrij snel na hem ook De Bod en Affini. Stefan Küng vertrekt om 15:18, daar moeten we wel even naar uitkijken. Daarna moeten we vooral veel geduld hebben, om 16:01 gaat Lennard Kämna van start en hij is voorlopig de nummer 10 van het klassement. Ze vertrekken na hem om de drie minuten, Leknessund begint om 16:28 als laatste aan de opdracht. In het onderstaande documentje kun je vanaf pagina 31 de volledige startvolgorde terugvinden.

https://mcusercontent.com(...)lia_2023_Stage_8.pdf



Een tijdrit van 35 kilometer, voor hedendaagse begrippen is dat lang. Hij lijkt simpel, want we komen amper hoogteverschil tegen, maar makkelijk is anders. Het is toch een redelijk technische tijdrit, met onderweg de nodige bochten en rotondes. Een aantal daarvan zijn zelfs in droge omstandigheden link, als we met natte wegen te maken krijgen kun je er donder op zeggen dat er renners op hun smoel zullen gaan. Met de tegenwind in het eerste deel is indelen van levensbelang, al is het in zekere zin 35 kilometer lang tegenwind. Een ontzettend zware tijdrit gaat het worden, zeker zo aan het eind van de eerste week. Een tijdrit voor de absolute specialisten. Er gaat met minuten gesmeten worden, ben daar maar zeker van.
1. Evenepoel. Gaat afgetekend winnen. Hoe afgetekend, dat hangt een beetje af van het feit of hij daadwerkelijk last heeft van zijn eerdere valpartijen en of hij een beetje op een comfortabele manier zijn tijdritpositie kan innemen. Als hij weinig last heeft zal er geen maat op staan en wint hij met meer dan een minuut voorsprong op de tweede. De eerste tijdrit van deze ronde gaf wat dat betreft al een aardige indicatie. Nu gaat de ajrokogel dan ook nog geholpen worden door de tegenwind, waar hij vanwege zijn positie op de fiets doorheen gaat klieven alsof het windstil is. Niets aan te doen, na het tikje van gisteren is het nu boeken toe.
2. Küng. Op gepaste afstand tweede, het leven van Stefan Küng.
3. Roglic. Zijn eerste tijdrit leek nergens op, wat deels te maken zou hebben dat hij er nog maar weinig op heeft kunnen trainen dit jaar. Dat zal nu niet ineens heel anders zijn, maar je hebt wel het gevoel dat hij zich in vorm aan het fietsen is. Met de benen van gisteren moet hij tijdens deze tijdrit beter voor de dag kunnen komen. Alsnog verliest ie minstens een minuut, maar ja.
4. Almeida. Werd derde in de openingstijdrit en toen deed Ganna nog mee. Als je het zo bekijkt zou hij nu zonder Ganna tweede moeten worden, maar dat gaat niet gebeuren. Wel een gemis dat Ganna er niet meer bij is, kutcorona.
5. Thomas. Al sluit ik niet uit dat hij op de grond eindigt. Mits hij op de fiets blijft zitten wel een gevaarlijke klant, waarbij ik het toch wel eindeloos verbazingwekkend vind dat hij nu ineens weer de topvorm te pakken heeft terwijl hij de rest van het jaar niet vooruit te branden was. Clownesk.

quote:

Op zondag 14 mei 2023 13:38 schreef Columbiafan het volgende:
Ik ben echt helemaal klaar met TUDOR.

Maar het is geen Tudor.