Nou, ik ben wel voor weer eens een keer nationale voorronde, maar dan wel één met een goeie voorselectie en diversiteit. Dit hoeft niet meteen jaarlijks plaats te vinden. En misschien beter niet komend jaar want anders gaan Mia & Dion de boeken in als degenen die het NSF hebben teruggebracht.
Voor wie geen zin heeft dit allemaal te lezen, er staat een tl;dr onder aan het bericht. Diversiteit en openheid ontbreekt in de huidige selecties Wat mij onwijs begint te storen aan de huidige commissie is dat zij elke keer weer voor die veilige singer-songwriter nummers gaan. Of het nou country of een trieste ballade is. Ik ben daar klaar mee. Verandering van spijs doet eten. De commissie begint voor mij te voelen als een elitair clubje. Vooral ook omdat ze verder zo geheimzinnig doen over de selectie en wij niet mogen weten wie de andere potentiële winnaars zijn geweest.
Juist die geslotenheid en dat gebrek aan diversiteit doet mij verlangen naar een nationale voorronde. Mocht er dan bagger uit komen, prima. Ik heb dan veel liever een Snollebollekes waar (mogelijk) niemand op stemt dan zo'n Burning Daylights. Nou was S10 nog wel relatief anders en eens een keer in het Nederlands, maar het kan nog veel anders. S10 was geweldig trouwens, daar niet van.
Competentie selectiecommissie Voor dit jaar heb ik in ieder geval al vanaf het begin er moeite mee om erop te vertrouwen dat Burning Daylights inderdaad de beste optie was. Na alles wat sinds de presentatie allemaal heeft voorgevallen en vooral deze laatste weken geloof ik er sowieso niks meer van. Het is daarnaast op zijn minst opmerkelijk te noemen dat een commissie bestaande uit zes verschillende personen
unaniem (vrij) direct weten dat dit het beste nummer is.
Dan moet je je afvragen of zij wel een eigen mening hebben. Worden ze door elkaar beïnvloed? Worden ze beïnvloed door de naam Duncan Laurence? Zo ja, dan zijn zij ongeschikt als commissieleden wegens het ontbreken van onafhankelijkheid en onpartijdigheid. Zijn zij specifiek op zoek naar emotionele piano- en gitaarnummers van het liefst jonge artiesten? Of hebben zij gewoon geheel toevallig
exact dezelfde smaak met zijn allen? Ook in deze gevallen zijn de leden ongeschikt, want dan hebben zij als commissie géén open blik.
Als zes bop-enthousiastelingen 10 jaar lang voor de beste
slay queen gaan heb je vast ook een keer een Eleni Foureira of een Chanel. De kunst is juist om een Chanel te kiezen wanneer die de eerste plek zou kunnen behalen en een Common Linnets wanneer zíj daar beter kans op maken. Je hoeft niet 10x iets vergelijkbaars te sturen tot je vanzelf beet hebt (of juist de plank volledig misslaat zoals nu lijkt te gebeuren).
Wat mij betreft mag het één en ander dus veranderen. Ja, Nederland doet het redelijk goed de afgelopen jaren maar dat betekent niet dat andersoortige muziek ongeschikt is of dat Nederland het niet beter kan doen. Nederland mag van mij best wat vaker in de top 5 belanden in plaats van veilig rond de 11e plek en het mag simpelweg vaker wat anders sturen. Mede voor de fans.
Mogelijke aanpassingen (anders dan NSF)De oplossing hiervoor hoeft niet per se een nationale voorronde te zijn, maar veel liever zie ik dat dan nog een keer zo een zeiknummer. Ik zie wel wat in dat idee van een geheim demoscopische jury van 100 man, náást de selectiecommissie. Dus 50/50. Graag wel met serieuze mensen die enige aantoonbare affiniteit hebben met het Songfestival. Een korte muzieksmaak-assessment mag daar best deel van uitmaken.
Een geheel nieuwe commissie is sowieso wel een goed idee. En dan zonder BN'ers erin. Zonder personen die verbonden zijn aan een radio- of televisieprogramma. De commissieleden moeten deskundig, ervaren en het liefst succesvol zijn in de muziekwereld (radio maken valt hier niet onder). Ook moeten zij een verschillende achtergrond of muzieksmaak hebben.
Wat ook al zou helpen wat mij betreft is dat bijvoorbeeld de top 5 van de afgevallen nummers verplicht wordt bekendgemaakt, tegelijkertijd met de uiteindelijk gekozen artiest. Op die manier creëer je openheid en kan het publiek zelf zien wat de andere al dan niet goede inzendingen waren. Vervolgens kan iedereen voor zichzelf nagaan of de juiste beslissing is gemaakt. Je zult wel gezeur en gespeculeer blijven houden zoals nu, maar men krijgt in ieder geval veel meer begrip ervoor terug. Ook wordt zo duidelijk of de commissie te veel één kant op denkt.
Voorwaarden nationale voorrondeZoals gezegd ben ik wel voor een Nationaal Songfestival, echter enkel onder bepaalde voorwaarden.
Ten eerste moet er een goede voorselectie worden gemaakt. Dit betekent kwaliteit en diversiteit in elk nummer. Niet twee keer het zelfde genre of de zelfde sound of soort artiest. Überhaupt niet twee keer de zelfde componist of producer. Laat ze maar hun beste nummer/artiest insturen en anders valt de rest automatisch af in de voorselectie.
Die voorselectie moet net zo gedaan worden als nu: een selectiecommissie die álle nummers serieus beluistert en beoordeelt. Slechte zang valt net als nu af. Een goed live-optreden voor de commissie blijft een vereiste. Geen nonsens zoals met de Toppers dat de commissie alleen een artiest kiest, of nog erger de liedjesschrijver. Dat al die jaren NSF niks brachten, was vooral doordat er weinig te kiezen viel. Artiest stond al vast en die mocht zelf z'n matige nummers voordragen. Het jaar van Joan had nog 2 best aardige nummers, maar dat kwam ook allemaal uit dezelfde hoek (TROS/The Voice). Met een betere performance/act had Joan zich denk ik ook wel gekwalificeerd.
De show zelf moet overzichtelijk blijven. Daarom moet het aantal artiesten beperkt blijven. Ook om de kwaliteit te waarborgen van zowel de show als de nummers. Ik denk zelf aan 5-8 artiesten in één show. Geen wekenlange getreuzel met slechte nummers en getetter. Ook in deze ene show moet niet te veel worden gepraat. Houd de vaart erin zodat de show niet langer duurt dan maximaal anderhalf uur.
Daarnaast lijkt mij een mix van een jury en televotes het beste. De jury moet zijn mond houden gedurende de show. De jury moet niet bestaan uit BN'ers. Dus inderdaad geen Carlo Boszhard en Ali B types die zich ermee bemoeien; ook niet via een "deskundigenpanel". Het liefste heb ik een internationale jury met punten uit elk land apart. Dit kan eventueel 25/25 gecombineerd worden met een nationale jury, waarbij de overige 50 voor de televote is.
Voor de rest wil ik sowieso geen BN'ers in de show zien. Geen infantiel gelach. Geen Hilversumse onderonsjes. En eigenlijk dus ook geen Paul de Leeuw als presentator. Een leuke, maar serieuze presentator. Chantal Janzen bijvoorbeeld. Al mag dat ook best Cornald zijn of Frits Sissing ofzo. Als het maar niet iemand is van al die tv-programma's nu zoals Carlo Boszhard, Martien Meiland, Jeroen van Koningsbrugge. Of van die 'talenten' die geen presentator zijn (Tim Douwsma, Yolanthe e.d.). Maar goed, wie het presenteert is ondergeschikt aan wie meedoet en wie meebeslist.
Tot slotExcuus voor de lange post en als ik nu overkom alsof ik mezelf belangrijk vind, want zo leest het een beetje. Maar geloof mij, ik vind mijzelf alles behalve belangrijk.
Ik wilde een keer alles opschrijven van hoe ik erover nadenk na een paar dagen alleen maar lezen en
liken. Ik heb geprobeerd het overzichtelijk te houden.
TL;DRWe sturen te veel hetzelfde en de commissie is te gesloten. De commissie is mogelijk partijdig/afhankelijk/niet divers en dus ongeschikt. We doen het goed maar we kunnen ook scoren met andere nummers.
Tijd voor een nieuwe commissie met enkel niet-BN'er deskundigen. Een interne demoscopische jury van 100 man is ook een optie. Interne top 5 afvallers moeten bekend worden gemaakt.
Een eventueel Nationaal Songfestival moet kort zijn (5-8 deelnemers, max 1,5 uur), zonder BN'ers in de jury of show, zonder spreekrecht voor de jury. Een combinatie van (internationale) jury en televote. Max 1 nummer per genre/sound en per componist/producer.
Dus nummer en artiest worden samen gekozen. Niet een show met één artiest en 5 matige nummers.