Amstel Gold Race 2023 #1

Na een jaar geruild te hebben met Parijs Roubaix (ivm de franse presidentsverkiezingen), staat de 3e zondag in April weer ‘traditioneel’ in het teken van Nederlands enige klassieker.
De Amstel Gold Race.

Vorig jaar kende de wedstrijd een zeer spannende ontknoping omdat lang onduidelijk was wie de winnaar was. Uiteindelijk was het Kwiatkowski die hier de winst pakte. Zijn 2e overwinning in de Amstle.



De winnaars van de laatste 10 edities.
o 2022: Michal Kwiatkowski
o 2021: Wout van Aert
o 2019: Mathieu van der Poel
o 2018: Michael Valgren
o 2017: Philippe Gilbert
o 2016: Enrico Gasparotto
o 2015: Michal Kwiatkowski
o 2014: Philippe Gilbert
o 2013: Roman Kreuziger
o 2012: Enrico Gasparotto


Doordat de dames wedstrijd dit jaar meer kilometers telt zijn er daardoor ook enkele wijzigingen nodig in de route bij de heren die dit jaar NA de dames van start gaan.
Deze wijzigingen zitten in het begin van het parcours. Zo vinden wij dit jaar weer de Maasberg terug in het parcours. De enige kasseienklim in Nederland.
Daarnaast komen de heren ‘slechts’ 2 maal over de Cauberg, waar dit in het verleden zelfs wel eens 4x was. Wat dat betreft een pluim voor Leo.

Een uitgebreidere voorbeschouwing op de route zal ik in de loop van de week hier posten.

De Route en hellingen voor 2023



De hellingen:
o 1 Maasberg
o 2 Adsteeg
o 3 Bergseweg
o 4 Korenweg
o 5 Nijswillerweg
o 6 Rijksweg (N278)
o 7 Wolfsberg
o 8 Loorberg
o 9 Schweibergerweg
o 10 Camerig
o 11 Vaalserberg (Drielandenpunt)
o 12 Gemmenich
o 13 Epenerbaan/Vijlenerbos
o 14 Eperheide
o 15 Gulpenerberg (Bergweg) (oostkant)
o 16 Plettenberg
o 17 Eyserweg
o 18 St.Remigiusstraat / Huls
o 19 Vrakelberg
o 20 Sibbergrubbe
o 21 Cauberg
o 22 Geulhemmerberg
o 23 Keerderberg
o 24 Bemelerberg
o 25 Loorberg (2e maal)
o 26 Gulperbergweg (2e maal/Noordkant)
o 27 Kruisberg
o 28 Eyserbosweg
o 29 Fromberg
o 30 Keutenberg
o 31 Cauberg (2e maal)
o 32 Geulhemmerberg (2e maal)
o 33 Bemelerberg

Zoals gezegd zal ik dit jaar een uitgebreide voorbeschouwing maken over het parcours.
Gezien hij anders erg lang wordt, verdeel ik hem over 5 dagen, waarbij ik elke dag circa 50km van de route uitleg.

Het startschot klinkt in de Provinciehoofdstad van Limburg.
Maastricht, of ‘Mestreech’ zoals de Maastrichtenaren zeggen.
Met 122.692 inwoners tevens de grootste stad van Limburg.

Vanaf het Vrijthof gaan de renners geneutraliseerd op weg richting de Markt en dan de Maas over.
Zodra we het industrieterrein Beatrixhaven naderen gaat de vlag omlaag en zijn we echt onderweg.
Bekendste werkgever op dit industrieterrein is waarschijnlijk de Mora. Met wat geluk zien de renners wellicht Cora nog staan.


Na het industieterrein hebben we Maastricht echt verlaten en slaan linksaf richting Bunde.
We volgen de doorgaande weg door het dorp, dus echt problemen zal dit niet opleveren.
Ook passeren de renners Dolmans landscaping een van de sponsoren bij SD Worx.
Via gehuchten als Brommelen en Oostbroek komen we aan in Geulle.
De laatste jaren gingen de wedstrijd hier rechts omhoog de Slingerberg op.
Dit jaar slaan we aan de voet linksaf. De weg wordt redelijk smal en leidt ons parallel aan het Julianakanaal naar Elsloo.
Wie Elsloo zegt, zegt natuurlijk: de Maasberg (500mtr a 4,2%). De enige kasseienklim in Nederland.
Voor we deze opdraaien zien we aan de linkerkant nog het wielermonument liggen.
Deze ligt er voor de vele profwielrenners die het kleine Elsloo heeft voortgebracht:
Sjefke Janssen. Jan Nolten, Gebroeders Steevens, Rene Lotz. Wie kent ze niet?


Jammer genoeg slaat Leo hier de plank een beetje mis.
Waar we na het passeren van Elsloo prima linksaf hadden kunnen gaan richting Stein, kiest Leo ervoor om de Randweg te kiezen. Na amper 15km koers komen we dus weer op een industrieterrein dat aan een zijde ook nog eens begrensd wordt door de A2. Veel publiek kunnen wij hier waarschijnlijk niet verwachten.

Op een stuk van 5 km passeren wij 6 rotondes, duiken we onder de A76 en de A2 door en komen we ook nog bij een Van der Valk hotel voorbij.
Kortom, skippen dit gedeelte.

Nadat we onder de A2 door gaan komen we op de Urmonderbaan terecht.
We rijden nu een lusje rondom het chemiecomplex waar oa DSM gevestigd is.
Benieuwd of de renners van die ploeg hier net als op de ‘Kortekeer’ het blok erop zetten.
Diversen renners zullen dit stukje nog wel herkennen uit de legendarische ‘Hammer series’ waar dit gedeelte oa in de ploegentijdrit zat.

We zijn aanbeland aan de rand van Sittard, het noordelijkste puntje van de wedstrijd.
Links ligt de Sportzone Sittard met naast het Fortuna Sittard stadion ook nog het Tom Dumoulin Bikepark (ook die kennen we nog van de Hammer Series). Daarnaast sloeg op de naastgelegen hockeyvelden ex international Maartje Paumen haar eerste balletjes.

Nadat we onder de spoorlijn Sittard-Maastricht zijn doorgereden gaan we wederom rechtsaf over de Westelijke Randweg rondom Geleen.
Geleen kennen we natuurlijk van Pinkpop dat hier in vroeger jaren plaatsvond. Tegenwoordig ligt op de plek een wielerbaan, met in het midden een Ijsbaan. Redelijk uniek in Nederland. Wat ik heb begrepen zal eea komende jaren ook overdekt worden.


Aan de rand van Geleen tikken we wederom de rand van een industrieterrein aan.
Maargoed, na het passeren van de A76 is het iets meer dan 2km voor we linksaf slaan voor de tweede beklimming van de dag. De Adsteeg (620mtr a 4,7%). In het verleden vonden hier diversen NK’s plaats.
De laatste keer in 2010 toen Niki Terpstra als winnaar over de streep kwam.
Recentelijk vond hier het NK paracycling plaats en de sloteppe van Olympia’s tour.

Circa 1,5km na de top komen we langs een molen die (m.n. door buitenlandse fotograven) op de foto wordt gezet tijdens het passeren van de koers.


Hierna vind er (tov voorgaande jaren) weer een koerswijziging plaats.
In het gehucht Oensel ging de wedstrijd in het verleden rechtsaf richting Ulestraten en Meerssen om daar de Lange Raarberg te beklimmen.
Dit jaar blijven we in Oensel rechtdoor rijden en rijden we via Schimmert en een lusje door de straten van Hulsberg naar Klimmen.
Hier nemen we de brede weg naar Voerendaal waar we rechtsaf slaan voor de derde klim van de Amstel. De Bergseweg (2200mtr 3,8%).
Bovenop de top ligt het plaatsje Ubachsberg.
Mocht je op hoog niveau willen eten, dan kan dat.
Hier ligt restaurant de Leuf, met 1 Michelinster. Als ik het goed ook het hoogstgelegen restaurant in Nederland met zo'n ster.


Normaal zou de wedstrijd hier rechtsaf gaan op weg naar Valkenburg, maar omdat de dameswedstrijd (in het kader van emancipatie) extra kilometers maakt slingert het mannenpeloton zich over smalle weggetjes richting een nieuw klimmetje. De Korenweg. Ik weet dit klimmetje te liggen, maar Wikipedia heeft nog geen info over de lengte.
Andere bronnen spreken van 900mtr a 5,7%. Opmerkelijk is dat er halverwege ook nog een klein dalend stuk in zit.

Er heeft iemand liggen slapen bij het maken van het ronde boek

https://imgur.com/a/so5ZDap

Nu is de ronde van Vlaanderen sinds de aankomst in Oudenaarde ook veel draaien en keren geworden. Lees in het ronde boek van de Amstel dat op verzoek van de coureurs (m.n. Gilbert) men de grote wegen (zoals tussen gulperberg en Kruisberg) eruit heeft gehaald ten faveure van smallere wegen.

Voorbeschouwing op het parcours deel 2. km 50 tot 100.

Via smalle weggetjes door gehuchten als Mingersborg en Bosschenhuizen komen we aan in Simpelveld.
Hier gaat het lichtjes bergop via de Nijswillerweg (1300mtr, 2,7%).
Mocht je hier wat damp zien, dat klopt. Hier vlakbij is het vetrekpunt van de stoomtreinen van de Miljoenenlijn. Aanrader om daar eens een ritje mee te maken.


Boven op de grote weg slaan we rechtsaf en gaat het omlaag naar Nijswiller.
Links zien we nog net de contouren van de Abdij Sint Benedictusberg waar Paus Johannes Paulus II zou hebben geslapen tijdens zijn bezoek in Nederland in de jaren 80.


Ook hier lijkt Leo even de weg kwijt.
Terwijl de Vaalserberg en het Vijlenerbos op een paar kilometer liggen gaat het parcours rechtsaf over de Rijksweg. We passeren plaatsjes als Wahlwiller, Partij en Gulpen. Leuk dat de AMSTEL gold race hier de brouwerij van GULPENER passeert.
Na Gulpen gaat het zelfs bergop. Over de Rijksweg 3000mtr aan 2,9%. Wielerflits geeft een lengte van 3000mtr, maar de laatste kilometer is nagenoeg vlak. In praktijk een niet bijster spectaculaire klim maar hier zal waarschijnlijk wel het nodige publiek staan. Vaag kan ik me nog herinneren dat hier ooit ergens de finish lag van een NK.
Daarnaast lag hier ooit een pretparkje met als thema vissen, en dan met name Forellen. Foreldorado. Bij de al wat oudere wielervolger zal die naam zeker een belletje doen klinken. Het was korte tijd sponsor van een wielerploeg.


Na 11km praktisch rechtdoor gereden te hebben, vond Leo het genoeg.
Terwijl we in Margraten anders het Amerikaans kerkhof (Het grootste van Nederland) zouden passeren gaat de wedstrijd om onbegrijpelijke redenen plots linksaf en gaan we via het gehucht Honthem om het kerkhof heen.

Daarna komen we weer terug….. op de Rijksweg.

We zijn in Cadier en Keer, waar we linksaf de Örenberg afgaan.
Ook wel bekend als ‘Bij d’r Mathieu’. Niet Mathieu van der Poel maar de lokale garage.

Inmiddels zijn we in het diepe zuiden van Limburg aanbeland.
Dat betekend over het algemeen smallere wegen.
Heel lang duurt dit gelukkig niet. Via Eckelrade komt het peloton in Sint Geertruid.
Hier pakken we doorgaande weg op, die flink glooiend is.
De Hoesberg en Mheerelindje zaten 2 weken geleden nog in de Volta Limburg Classic.
Daar waren het beklimmingen, hier worden ze meegenomen als afdaling.

Ondanks dat we hier over flink glooiende wegen rijden is het al 20km geleden dat we de laatste officiële beklimming in het parcours hadden.

Daar komt na Noorbeek verandering in. De komende 35km krijgen we maar liefst 5 beklimmingen.
We beginnen met de Wolfsberg 500mtr 5,8% niet bijster zwaar en denk zelfs het makkelijkste heuveltje in het parcours. Maargoed wil je de Amstel winnen dan moet je ook deze op fietsen.
Bovenaan steken we de kruising bij Hoogcruts over en begint de afdaling van de Piemert richting Slenaken. Stiekem jammer dat deze helling tegenwoordig niet meer in de ‘AGR’ zit.
We komen nu in een stuk waar we wat langere beklimmingen krijgen.

In de dorpskern van Slenaken slaan we linksaf en na het bruggetje over de Gulp begint de 1,5km lange klim van de Loorberg 1600mtr 5,1%. Waar zelfs nog een haarspeldbocht in zit.


Op de top ligt het plaatsje Heijenrath, hier slaan we linksaf en via een smalle weg komen we uiteindelijk uit op de top van de Koning van Spanje en Gulperberg. Deze laatste gaan we (ongetwijfeld tussen het rijen dikke publiek) berg af, aangezien we hier straks weer omhoog rijden
Via Partij en de straten van Mechelen komen we aan bij de volgende klim. Schweiberg 3000mtr 3,7%.
Ook deze klim is met 3km lengte erg lang voor Nederlandse begrippen.

Feitelijk hebben we nu een rondje van 13km gemaakt, want als je op de top rechtsaf gaat kom je weer uit in Heijenrath.

[ Bericht 0% gewijzigd door Sjoerd102 op 12-04-2023 07:05:26 ]

Ach de weg zal 20min. Dicht zijn daarvoor en daarna kun je gewoon door.

Gezien ik vanavond mijn verjaardag vier nu alvast deel 3
Km 100-150

We slaan op de top linksaf de Eperheide omlaag.
Nu komen we op het mooiste stukje van de route, en waarschijnlijk ook het mooiste stukje Nederland.
Jammer genoeg zit deel dermate vroeg in het parcours dat dit nooit op tv komt.

Neem alleen al het uitzicht
In zuidelijk richting kijk je diep België in, en met helder weer is ook de Eifel zichtbaar.


De renners hebben hier bergaf waarschijnlijk geen oog voor. Gelukkig komen we hier straks terug.
Enfin terug naar de koers.

Onderaan Eperheide is het hard remmen en gaan we voor de kroeg en supermarkt rechtsaf door de dorpskern van Epen.
We gaan wel nog iets berg af, slaan nog een keer linksaf. En volgen dan de weg die naar rechts buigt.
Net na het bruggetje over de Geul passeren we de bekende ijskraam. Niet zo zeer de smaak, maar meer de grote van de porties is hier berucht. Oh ja, en of je om 10u ’s ochtends of ’s avonds komt. Steevast wordt je met een Goedemorgen welkom geheten.

Voor ons doemt de langste (en zwaarste) klim van Nederland op. De Camerig. 3600mtr 7%
Nu kloppen die 3600mtr niet helemaal.
Wikipedia vertelt ons namelijjk het volgende: De klim kent een viertal stijgende delen, eerst circa 1100 meter omhoog (maximum 9%) tot circa 200 meter hoogte.
Dan circa 300 meter vlak, daarna 200 meter klimmen (maximum 8%) tot circa 212 meter hoogte.
Direct gevolgd door 300 meter afdalen naar 200 meter hoogte.
Nu 600 meter klimmen (maximum 9%) gevolgd door 300 meter vlak en 200 meter licht dalend tot circa 209 meter hoogte.
Tot slot 600 meter klimmen naar de top op 260 meter hoogte (maximum 7%).
Weten we dat ook weer.

Bovenaan gaan we opnieuw een lusje rijden. We zouden rechtsaf direct richting Vaals kunnen gaan, echter zou de wedstrijd zichzelf hier dan kunnen kruisen. Derhalve gaan we bovenaan linksaf en dalen we door het bos af naar het hoogst gelegen plaatsje in Nederland: Vijlen.
Mede om die reden mocht Vijlen namens Nederland meedoen aan het EK voetbal voor bergdorpen (het bestaat echt).


Hier gaat het via glooiende wegen naar de uiterste zuidoosthoek van Nederland.
We slaan voor kasteel Vaalsbroek linksaf. Tijdens het Europees kampioenschap 2000 sliep ‘der Mannschaft’ hier. Met weinig succes overigens, want na de groepsfase was het ‘Tschuss und auf wiedersehen’. Einde weg rechts en dan gaat het weer omhoog voor de 11e klim van de dag: Drielandenpunt/Vaalserberg 2600mtr 4,2%.
Met 321mtr. niet alleen het ‘dak’ van de AGR, maar ook van Nederland. Nouja van het europese deel van Nederland dan.
Voor de ‘thrillseekers’ is de uitzichttoren aan de Nederlandse kant (en ja aan de belgische kant staat er ook een) voorzien van een glazen plateau. Wie durft?


Op de top zullen ongetwijfeld nietsvermoedende toeristen zich wezenloos schrikken als het peloton zich over het smalletje weggetje langs de drie grenspalen/stenen wringt.
De renners noemen de Amstel Gold Race weleens een doolhof. Wellicht dat er om die reden op de Vaalserberg ook eentje aangelegd is


Tot 1918 was het hier overigens een 4 landenpunt.
Het Neutrale Moresnet zou eigenlijk een apart hoofdstuk in deze voorbeschouwing verdienen, maar dan waren we na 10 pagina’s nog niet klaar.

We zitten op de Route des Trois Bornes en dus in België, meer specifiek Wallonië.
Hoogst bijzonder is dat de Belgen deze weg een paar jaar geleden opnieuw geasfalteerd hebben. Je verwacht het niet in België.
Op dit punt viel Philippe Gilbert in 2017, bleef lang liggen en won uiteindelijk toch de Amstel. Na de finish bleek hij een gescheurde nier te hebben opgelopen tijdens de val.
Ondertussen rijden we op, over en onder de spoorlijn door die ook wel bekend staat als de Montzenroute. Omdat tijdens WOI Nederland neutraal was en het spoorvervoer via de IJzeren rijn (thv Roermond) daardoor beperkt was werd er een lijn precies om Limburg heen gelegd.
Bekend punt op deze spoorlijn is het Viaduct van Moresnet. Met 1200mtr ook de langste spoorbrug (en volgens mij ook de hoogste) van België


Genoeg over spoorlijnen, terug naar de koers.

Onderaan slaan we haaks berg af en beginnen we aan de klim van Gemmenich 2000mtr 5,4%.
Een goede 750mtr klimmen en dan staat boven op de top weer het bord ‘Nederland’.
Vroeger lag hier de hoogst gelegen douanepost van Nederland, maar dankzij de europese eenheid is dat verleden tijd.

Als we rechtdoor zouden rijden komen we op een punt waar we 10minuten geleden reden.
Onderaan het drielandenpunt.
Waarschijnlijk zal op het moment dat de kopgroep Nederland binnenrijdt het peloton daar net rijden.
Dat zou chaos betekenen als de wedstrijd zich kruist.
Leo is geen domme jongen dus na de grens gaan we direct linksaf via het gehucht Wolfhaag.
We gaan eens links, gaan eens rechts over een smalle weg en 2,5km later komen we weer uit bij Kasteel Vaalsbroek.


Nu gaan we linksaf en beginnen we direct aan de volgende klim. Epenerbaan / Vijlenerbos. 1800mtr 5,1%

Hier zitten we precies op de helft van de koers.
Feitelijk is dit de achterkant van de Camerig. Op de top waren we 20km geleden, dus eigenlijk gaan we nu een deel in omgekeerde volgorde afleggen.
Dat betekend: Camerig af, dan de Eperheide 2300mtr 5,4% omhoog. (nu hebben de renners wellicht iets meer tijd om van het uitzicht te genieten.
Bovenaan rechts de Schweiberg omlaag (deze reden we straks al reeds omhoog).
Slingeren ons door Mechelen en Partij en slaan in die laatste plaats in de S bocht linksaf.
Op naar de volgende klim de Gulpenerberg (Bergweg) 600mtr 9,8%. Als we op top rechtsaf slaan kunnen we aan de rechterkant het monument van de legendarische Jean Nelissen zien staan.


De oplettende renner ziet in de diepte ook de doorgaande weg liggen waar we over een paar minuten rijden. Met een beetje pech voor de koplopers zijn deze hier ook te zien door het peloton.
Enfin via een steile afdaling gaan we onderin vol in de remmen om rechtsaf te slaan.
James Vanlandschoot vergat dit enkele jaren geleden en klapte hier tegen de stoeprand. Gevolg: beide sleutelbenen, een schouderblad en vier ribben gebroken. Opletten dus.
Langs het busstation van Gulpen belanden we op de Rijksweg.
We gaan circa 1,7km rechtdoor over de grote weg waar het peloton even tijd heeft om op adem te komen en zich even te oriënteren in dit doolhof door Zuid Limburg.

Bij de verkeerslichten slaat het peloton linksaf. We passeren het bekende klooster in Wittem en na 300mtr gaan we rechtsaf de Plettenberg 1200mtr 3,7% op. Het was op dit punt dat Valverde een streep kon zetten door zijn Tour van 2006 na een fikse valpartij.
Het gaat na de top even flink bergaf waarbij we ook de nodige Cipressen passeren waardoor dit stukje ook wel ‘het Toscane van Limburg’ genoemd wordt.

Na 1200 mtr klimmen gaat het bergaf en slingeren we Eys binnen. Wie Eys zegt, zegt de Eyserbosweg. Die laten we nu echter (letterlijk) links liggen. We slaan 60mtr verder (voor de kerk) linksaf de Eyserweg 2100mtr 4,4% op. Het minder steile broertje van de Eyserbosweg.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

[ Bericht 0% gewijzigd door Sjoerd102 op 12-04-2023 21:23:44 ]

quote:

Op woensdag 12 april 2023 07:50 schreef gianni61 het volgende:

[..]
Ik vind dit inderdaad wel een vreemd gekozen stuk. Niet alleen voor de renners is het een heel saai stuk, maar het is ook een lang stuk over 1 van de grotere verbindingswegen in het zuiden. Niet ideaal voor de mensen die nog ergens met de auto naar toe zouden willen.
Maar goed. Het voordeel is wel dat ik ze nu 4x in eigen dorp kan zien als ik wil.

In inderdaad, dat NK zal bijna 30 jaar geleden zijn. Finish lag voor de deur van de brouwerij.

Persoonlijk zou ik ervoor gekozen hebben om na Sittard de windraak erin te zetten en dan wat klimmetjes rondom Oirsbeek/Puth meepakken en bv de kleekampsweg in Heerlen. Maar dat zijn relatief smalle klimmetjes waar je vroeg in de wedstrijd met een vrijwel compleet peloton overheen moet.

We gaan verder met de route. Vandaag kilometer 150-200

Het punt bovenaan komt de renners waarschijnlijk bekend voor.
100km geleden kwamen we in de wedstrijd hier van de andere kant voor bij. Toen gingen we links, en nu gaan we dus rechts over de smalle afdaling naar Bosschenhuizen.
Net na Bosschenhuizen wordt de weg weer breder en komen we aan in Simpelveld.
Echt tijd om op adem te komen krijgen de renners niet, want 2,5 km na de top van de laatste klim doemt in Simpelveld de volgende helling op.
Voor degene die de tel kwijt zijn. Nummer 18 St.Remigiusstraat / Huls 900mtr 8,3%.
Door de sjiekere wijk van Simpelveld gaat het hier omhoog.
Vanochtend kwamen via de Bergseweg aan de noordkant Ubachsberg binnen. Nu via de zuidoostkant.
We zitten hier ook vlakbij ‘Vrouwenheide’ Hier ligt de hoogstgelegen windmolen van Nederland 216mtr boven NAP.
Lang werd gedacht dat dit ook het hoogste punt van Nederland was, aangezien je vanaf hier als het ware ‘over’ de Vaalserberg heen kon kijken naar de (nog) hoger gelegen Eifel.
Kwestie van gevalletje optisch bedrog.

We gaan linksaf, en we gaan rechtsaf en belanden op de Vrakelbergweg.
Een verwarrende situatie in de route.
De weg is vlak, en dus geen sprake van een berg. Na 1,9km slaan we rechtsaf waar het wel bergop gaat. Dit is echter de Kruishoeveweg.
In het rondeboek is dit dus de Vrakelbergweg 600mtr. 7,7%.

Smalle en korte klim waar we boven aangekomen meteen linksaf gaan.
1,7km over een niet al te brede weg tussen de akkers door brengt ons op een punt waar we in de finale nog eens voorbijkomen. De top van de Fromberg.
Rechtsaf en dan nog een klein stukje berg af.
Een klein stukje vlak, en dan 1,5km in dalende lijn. Aan de overkant van het dal kunnen we de Keutenberg zien, en ook de contouren van Valkenburg zijn reeds zichtbaar. Maar dat is voor straks.
Goed opletten in de afdaling, enkele jaren geleden belanden Kelderman hier pardoes in een akker.
We duiken een tunneltje door en draaien dan op de grote weg rechtsaf.
Ongeveer 300mtr van dit punt vond een van de meest iconische opnames uit een nederlandse film plaats.


We volgen de rijksweg door Schin op Geul, Strucht en Oud Valkenburg.
Na iets meer dan 3KM naderen we de bebouwde kom van Valkenburg, en slaan we linksaf de smalle weg in. We zijn aan de voet van de Sibbergrubbe 2000mtr 3,75%.
Niet alleen de Efteling kent een sprookjesbos. Ook aan de voet van deze klim ligt een sprookjesbos.
Sterker nog deze is zelfs ouder dan de Efteling.
Vorig jaar kwam dit park in het nieuws toen van een attractie een gondel afbrak. ‘Gelukkig’ bleef het alleen bij lichamelijk letsel.


Dat brengt ons in een klap terug naar de koers.
De Sibbergrubbe dus, andermaal een smal klimmetje dat ons naar het plaatsje Sibbe brengt.
Toen de finish boven op de Cauberg lag ging men in de laatste kilometers deze helling berg af.
De uitholling boven aan de klim fungeerde daarbij mening maal als ‘springschans’ voor de cameraman achterop de motor.

In Sibbe slaan we rechtsaf de Dorpstraat in die ons na 700mtr op een rotonde brengt.
Mocht je eens door de grotten willen mountainbiken, dan moet je hier zijn.
Rechtdoor brengt ons rechtstreeks naar de rijksweg in Vilt waar de finishlijn getrokken is.
Echter wil het tokkie publiek in Valkenburg ook iets van de Amstel zien.
We dalen de Daalhemmerweg af, en onder aan het Grendelplein zullen we ongetwijfeld ‘alpe d’huez’achtige taferelen zien. Schatje mag ik je foto. Snollebollekes en alle andere meuk voor het publiek dat niet weet of er zand of lucht in een fietsband zit.


Onder die orkaan van geluid beginnen we aan (waarschijnlijk) de bekendste beklimming van Nederland. De Cauberg 800mtr 6,6%.
Elke beetje Nederlandse koers neemt deze helling in zijn wedstrijd op, dus ook de Amstel Gold Race.
Ik hoef jullie niet te vertellen dat hier op de top tot 2012 de finishstreep getrokken lag.
Om een meer opener koers te krijgen (De echte reden is overigens dat er 1,5km verderop veel meer ruimte was voor het aankomstdorp) werd de streep naar Vilt verplaatst.

Omdat er hier zoveel koersen passeren heeft men de vluchtheuvels zo ontwikkeld dat deze eenvoudig verwijderd kunnen worden.
Zover ik echter weet gebeurd dit alleen bij het WK en dus de Amstel.

Direct na de finish slaan we rechtsaf de de woonwijk in, gaan einde weg weer links. En na 400mtr rechts de Vogelzangweg omlaag. Lokaal ook wel bekend als de Brakke berg.
Onderaan de afdaling ligt Kasteel Geulzicht, het kasteel waar wijlen Jean Nelissen heeft gewoond.
Deze zal ongetwijfeld door de regie in beeld gebracht worden, dus bespaar ik jullie de foto.
We volgen de weg naar links, en komen langs nog een stukje Amstel Gold Race historie, maar daarover straks meer.

We gaan weer links en beginnen aan de helling die als nummer 22 in het rondeboek staat.
De Geulhemmerberg 1000mtr 5,8%.
Aan de voet van de klim passeren we nog enkele heuse grotwoningen, al wordt deze al bijna 100 jaar niet meer bewoond. Desondanks een beschermd monument


Een relatief lange klim die ons via de straten van Berg en Terblijt weer terugbrengt naar de Rijksweg Valkenburg-Maastricht. Op de rotonde slaan we rechtsaf en dalen de Rasberg af.
De komende kilometers gaan we over brede weg, waar alleen wat rotondes en vluchtheuvels liggen.

De renners kunnen hier (zover als mogelijk) genieten van een schitterend uitzicht over Maastricht en omgeving. Links in de verte zijn (met helder weer) ook de voorsteden van Luik, waar we over een week te gast zijn.
Bij het binnenrijden van Maastricht slaan we net voor de opname studio’s van Andre Rieu, linksaf de Vijverdalseweg op.


Ook hier vinden we een parcourswijziging.
Andere jaren slingerde wedstrijden zich door de straten in het oosten van Maastricht, om vervolgens net voor Gronsveld bij de molen linksaf de smalle Bronckweg richting Cadier en Keer te volgen.

Ondanks dat Leo blijft roepen dat de Amstel smallere wegen opzoekt, pakken we hier dus dit jaar een brede ipv smalle weg.
Jammer, want dit was een doorsteekje waarbij je binnen een paar km de koers 2x kon zien.
We volgen vanaf Maastricht de N278 richting Cadier en Keer.
Net na de bebouwde kom gaat het berg op, en mogen we weer een helling afvinken in het rondeboek: Keerderberg 1900mtr 3,9%.

Bovenop de rotonde gaat het linksaf en wordt de weg weer smaller, we slingeren ons door het gehucht Antoniusbank en belanden in Bemelen.
Hier rechtsaf en staat de ook niet onbekende Bemelerberg 1000mtr 4,4% op het menu.
Al klopt dit niet helemaal.
We rijden hier op de Krekelberg waarvandaan je uitkijkt op de Bemelerberg.
Maargoed, wij noemen hem al jaren de Bemelerberg.
Radillion op het circuit van Spa-Francorchamps wordt ook door iedereen Eau Rouge genoemd.

We rijden boven om groeve ’t Rooth heen wat een mini Grand Canyon idee heeft (levert leuke helikopterbeelden op)

We dalen weer af naar Cadier en Keer. Gaan wat op en neer en duiken in Cadier en Keer onder de eerder genoemde N278 door. De wegen op de komende 10km zijn smal tot zeer smal dit stuk blijven smal, dus vooraan zitten is het devies.
Via plaatsjes als Honthem, Bruisterbosch en Banholt slingert de route zich over glooiende wegen zuidwaarts.
Bij Terlinden draaien we de N598 op een grote doorgaande weg waar de kaap van 200km beslecht wordt. Hier komen we uit bij het kruispunt in Hoogcruts.

[ Bericht 0% gewijzigd door Sjoerd102 op 13-04-2023 16:28:55 ]