Enig kind

quote:

Op vrijdag 31 maart 2023 14:38 schreef ZarB het volgende:
(Jonge) kinderen die zeggen dat ze een sibling willen vind ik persoonlijk wel de laatste reden om voor nog een kind te kiezen. Ze hebben geen flauw idee wat het inhoudt. Ouders projecteren daar allerlei volwassen redenen op.

Ze zien iets dat zij niet hebben dus denken ze: hey dat wil ik ook. Want veel kinderen hebben wel een broertje of zusje. Maar als hun vriendje een roze fiets krijgt willen ze die ook, bij wijze van.

Ik denk dat er sowieso maar één reden is om voor een (eerste, tweede, derde, etc) kind te kiezen: je wil (samen met je partner indien van toepassing) een kind.

quote:

Op vrijdag 31 maart 2023 14:40 schreef miss_sly het volgende:

[..]
Ik denk dat er sowieso maar één reden is om voor een (eerste, tweede, derde, etc) kind te kiezen: je wil (samen met je partner indien van toepassing) een kind.

True, maar ik hoorde dit toevallig laatst ook weer. "Mijn oudste wilde een zusje". En nu hebben ze niks met elkaar. Balen.

quote:

Op vrijdag 31 maart 2023 15:12 schreef ZarB het volgende:

[..]
True, maar ik hoorde dit toevallig laatst ook weer. "Mijn oudste wilde een zusje". En nu hebben ze niks met elkaar. Balen.

Tja. Net als een kind omdat de relatie niet zo lekker loopt. Paar keer gehoord in mijn omgeving, geen van die relaties bestaat nog.

quote:

Op vrijdag 31 maart 2023 15:12 schreef ZarB het volgende:

[..]
True, maar ik hoorde dit toevallig laatst ook weer. "Mijn oudste wilde een zusje". En nu hebben ze niks met elkaar. Balen.

Zouden die mensen dat echt doen omdat het kind dat wilde, of roepen ze dat alleen maar?

Mijn dochter wilde ook een zusje, kreeg ze ook niet.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op vrijdag 31 maart 2023 15:30 schreef SQ het volgende:

[..]
Zouden die mensen dat echt doen omdat het kind dat wilde, of roepen ze dat alleen maar?

Mijn dochter wilde ook een zusje, kreeg ze ook niet.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Hoop het toch niet maar ik geloof ook wel dat ouders vatbaar zijn voor dat soort uitspraken. Omdat ze hun kind niet willen teleurstellen.

Ik ben biologisch gezien enig kind maar woonde van mijn 4e tot 10e ofzo met een stiefbroer en stiefzusje. Vanaf daarna altijd alleen met mijn ouders. Ik vond het ideaal. Toen ik jonger was had ik een broer en zusje om mee te spelen, als puber heb ik het nooit gemist.
Wij wilden graag meer dan één kind, maar ik heb niet het idee dat het een beter is dan het ander. Wat hierboven al aangehaald is speelt inderdaad wel vind ik, dat je er als enig kind alleen voor staat wanneer je ouders ouder en hulpbehoevender worden.

quote:

Op vrijdag 31 maart 2023 19:29 schreef Smart_ass het volgende:
Wat hierboven al aangehaald is speelt inderdaad wel vind ik, dat je er als enig kind alleen voor staat wanneer je ouders ouder en hulpbehoevender worden.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

[ Bericht 13% gewijzigd door Elpis op 01-04-2023 14:06:43 ]

Ja en het ligt natuurlijk voornamelijk aan de band die je als ouders met je kind(eren) hebt.

Zelf heb ik meerdere zussen en broers. Ik heb zelf 1 kind en we gaan voor een tweede. Ook al zal er veel leeftijdsv tussen zitten omdat onze dochter 8 is.

Ik ben dus geen enig kind. Maar ik merk nu mijn ouders op leeftijd zijn, dat het hebben van Boers en zussen echt heel fijn is.
Vriend heeft geen Boers of zussen en die beseft nu ook dat alleen maar alleen is. Als kind had hij er weinig tot geen last van. Maar nu alle ouders op een bepaalde leeftijd komen zet het je toch wel aan het denken.

Ook de man van m’n zus heeft aangegeven dat het ineens tot je door begint te dringen dat je dan zo goed als “alleen” over blijft. Hij had daar vroeger blijkbaar ook echt geen problemen mee. Maar merkt nu ook wel dat het anders is.

Zelf wil ik graag voor mijn dochter dat ze nog een deel van haar jeugd het hebben van één of meerdere broertjes/zusjes kan hebben. En op latere leeftijd er niet “alleen” voor hoeft te staan. Zoals ik dat niet nu hoef te doen.

En nee, het ja geen garantie dat de familiebanden goed en sterk zijn. Maar ik moet toch echt toegeven. Als ik mijn zussen niet had gehad, dan had ik echt niet geweten hoe ik dingen moest doen. Er zal dan wel een andere weggeweest zijn. Maar toch.

Daarnaast de gezelligheid en alle leuke dingen die je samen kunt doen gun ik m’n dochter ook. Ik gun haar zelfs de “ruzies” die ontstaan tussen broers/ zussen. Herinneringen maken en ophalen…

Ik wil echt niet zeggen dat je altijd eenzaam of alleen bent zonder broers of zussen, maar ik zou ze voor geen goud willen missen en ik gun ze daarom ook m’n kind.

Ook het tante zijn vind ik zelf heel leuk. Ik was al jong tante waardoor er een aantal nu al in de 20 zijn.
Daarmee heeft onze dochter ook goed contact, dus mocht een tweede kindje ons niet gegund zijn, hoef ik in elk geval al niet bang te zijn dat ze ooit zonder familie komt te zitten. Maar dan nog gun ik haar een broertje of zusje.

Buiten dat alles zou ik het ook gewoon heel gezellig vinden om meer kindjes in huis te hebben en om ze allemaal zien op te groeien tot volwassenen met ieder eigen karakters en dingen.

Ik zeg ook niet dat het met 1 kind niet gezellig is, of dat het altijd eenzaam is… of wat dan ook. Maar ik zou het gewoon heel leuk vinden.

quote:

Op vrijdag 31 maart 2023 15:12 schreef ZarB het volgende:

[..]
True, maar ik hoorde dit toevallig laatst ook weer. "Mijn oudste wilde een zusje". En nu hebben ze niks met elkaar. Balen.

Kan altijd nog op latere leeftijd. Een van m’n zussen en ik, kregen pas een klik op latere leeftijd. (20-30)

Ik ben enig kind in een eenouder gezin.
Als kind stond ik er nooit veel bij stil dat ik geen broer of zus had, ik had wel nichtjes en neefjes om me heen. En een jonge zus van mijn moeder die eigenlijk meer mijn oudere zus is. Nu mijn moeder ouder wordt en haar gezondheid slechter is vind ik het wel wat eng om overal alleen voor te staan. Ik zal mijn stinkende best doen om haar zo goed mogelijk te verzorgen mocht dat nodig zijn, maar ik sta er natuurlijk wel alleen voor. Bovendien realiseer ik me de laatste tijd wel dat het maar zo over kan zijn, en daar kan ik wel wakker van liggen. Mijn man en ik hebben geen kinderen en mijn man heeft net als ik(bijna)geen familie. Soms toch wel een dingetje hoor.

Off topic maar ik moest wel lachen om je titel. Veel mensen gebruiken het woord enigst verkeerd en zeggen bijvoorbeeld “dat is het enigste boek in mijn kast”, waar je dan eigenlijk enige zou gebruiken. In jouw situatie is enigst juist wel het goede woord, het enigste kind.

On topic. Ik heb zelf broers en zussen en heb dat altijd wel leuk gevonden, we speelden vaak samen en ook nu we volwassen zijn hebben we een goede band. Maar ik zie bij vrienden om mij heen dat een enigste kind ook erg gelukkig kan zijn en niet zoveel mist. Één kind lijkt voor veel mensen ook nog wel te doen te zijn maar als er twee kinderen zijn zie ik veel ouders aardig instorten.

quote:

Op maandag 3 april 2023 19:05 schreef Ed1234 het volgende:
Off topic maar ik moest wel lachen om je titel. Veel mensen gebruiken het woord enigst verkeerd en zeggen bijvoorbeeld “dat is het enigste boek in mijn kast”, waar je dan eigenlijk enige zou gebruiken. In jouw situatie is enigst juist wel het goede woord, het enigste kind.

Ehm, nee.... "enig kind" is correct.
https://onzetaal.nl/taall(...)st%20kind,is%20de%20'nette'%20variant.

Het enigste kind is het leukste/schattigste kind van een groep kinderen, dat kan prima een kind met broertjes en/of zusjes zijn.

quote:

Op maandag 3 april 2023 18:00 schreef LadyTagliatelle het volgende:

[..]
Kan altijd nog op latere leeftijd. Een van m’n zussen en ik, kregen pas een klik op latere leeftijd. (20-30)

Maar je snapt waar het om gaat toch. Dat kinderen geen idee hebben wat ze bedoelen met "ik wil een broertje/zusje" en dat ouders daar vaak heel volwassen redenaties aan vast plakken. Dus dat het een beetke dom is om een 2e kind te nemen puur omdat je andere jonge kind dat heel graag wil.

quote:

Op maandag 3 april 2023 19:33 schreef ZarB het volgende:

[..]
Maar je snapt waar het om gaat toch. Dat kinderen geen idee hebben wat ze bedoelen met "ik wil een broertje/zusje" en dat ouders daar vaak heel volwassen redenaties aan vast plakken. Dus dat het een beetke dom is om een 2e kind te nemen puur omdat je andere jonge kind dat heel graag wil.

Uiteraard. Dat is hetzelfde principe met puppies en zo. Kinderen weten ook niet écht hoe het is om een hond te hebben en die elke dag goed te verzorgen.
Daarom vind ik een hond voor een kind aanschaffen ook altijd zoiets raars.
Tenzij je het zelf graag wil maar niet wil toegeven en het dan daaronder schuift. Maar dat vind ik tegelijkertijd ook een raar iets.

Maar goed. Een kindje erbij voor je andere kinderen vind ik ook niet echt handig. Maar ik denk dat dit nooit de hoofdzaak is, en dat die ouders het zelf ook gewoon graag willen. Maar dat dat niet altijd benoemen.

quote:

Op maandag 3 april 2023 18:54 schreef Seeburg54 het volgende:
Ik ben enig kind in een eenouder gezin.
Als kind stond ik er nooit veel bij stil dat ik geen broer of zus had, ik had wel nichtjes en neefjes om me heen. En een jonge zus van mijn moeder die eigenlijk meer mijn oudere zus is. Nu mijn moeder ouder wordt en haar gezondheid slechter is vind ik het wel wat eng om overal alleen voor te staan. Ik zal mijn stinkende best doen om haar zo goed mogelijk te verzorgen mocht dat nodig zijn, maar ik sta er natuurlijk wel alleen voor. Bovendien realiseer ik me de laatste tijd wel dat het maar zo over kan zijn, en daar kan ik wel wakker van liggen. Mijn man en ik hebben geen kinderen en mijn man heeft net als ik(bijna)geen familie. Soms toch wel een dingetje hoor.

Lijkt me echt wel heftig ja. Dat is precies wat ik bedoelde met mijn post.

Je hebt verder wel lieve mensen om je heen?

quote:

Op maandag 3 april 2023 19:32 schreef Leandra het volgende:

[..]
Ehm, nee.... "enig kind" is correct.
https://onzetaal.nl/taall(...)st%20kind,is%20de%20'nette'%20variant.

Het enigste kind is het leukste/schattigste kind van een groep kinderen, dat kan prima een kind met broertjes en/of zusjes zijn.

quote:

Op maandag 3 april 2023 18:54 schreef Seeburg54 het volgende:
Ik ben enig kind in een eenouder gezin.
Als kind stond ik er nooit veel bij stil dat ik geen broer of zus had, ik had wel nichtjes en neefjes om me heen. En een jonge zus van mijn moeder die eigenlijk meer mijn oudere zus is. Nu mijn moeder ouder wordt en haar gezondheid slechter is vind ik het wel wat eng om overal alleen voor te staan. Ik zal mijn stinkende best doen om haar zo goed mogelijk te verzorgen mocht dat nodig zijn, maar ik sta er natuurlijk wel alleen voor. Bovendien realiseer ik me de laatste tijd wel dat het maar zo over kan zijn, en daar kan ik wel wakker van liggen. Mijn man en ik hebben geen kinderen en mijn man heeft net als ik(bijna)geen familie. Soms toch wel een dingetje hoor.

Enig kind, mijn pa ging dood in de puberteit en mijn ma was psychisch verziekt dus die heb ik jaren geleden de deur gewezen. Ik vond het laatste juist hierin een voordeel dat ik geen broers of zussen had omdat ik gewoon verder kon zonder een hoop heibel. Had ik broers of zussen gehad dan wilden zij misschien wel bemiddelen of wat dan ook. Of stel dat zij wel nog contact hielden dan zou ik daar bijv weinig trek in hebben en dat kon weer voor conflicten zorgen. Maar goed, heel andere situatie natuurlijk.

Maar er alleen voor staan? Bloedband is toch niet alles. Je staat er imo alleen voor als je geen partner of vrienden of familie of kennissen hebt. Niet omdat je enig kind bent. Er zijn genoeg mensen die geen enkele steun van hun broers of zussen krijgen.

quote:

Op zaterdag 8 april 2023 07:48 schreef LadyTagliatelle het volgende:

[..]
Lijkt me echt wel heftig ja. Dat is precies wat ik bedoelde met mijn post.

Je hebt verder wel lieve mensen om je heen?

Jawel, ook echt wel een paar die zeker wel voor me klaar staan.

Het gaat toch om alleen staan in de zorg voor je ouders als ze oud en hulpbehoevend zijn
En ik snap dat het lastig voor te stellen is als je zelf uit een dysfunctioneel gezin komt, maar als je uit een liefdevol gezin komt kan dat idee best beklemmend zijn. Dan kun je nog zo veel vrienden hebben, dat is dan toch echt niet hetzelfde in die situatie.

Maar de afdronk blijft dat je het doet met wat je hebt, dat is je waarheid en dat is het fundament waarop je gebouwd bent. Voor iemand zonder broers of zussen precies zo legitiem als voor iemand met broers of zussen. Of voor iemand met broers of zussen die er geen contact meer mee heeft.

En of iemand vindt of het liever anders had moeten zijn is zo te lezen ook ontzettend verschillend. Dus als ouders maak je je keuze hopelijk gebaseerd op 1 gegeven en dat is je eigen wens voor een kind.

quote:

Op zaterdag 8 april 2023 07:54 schreef roos94 het volgende:

[..]
Enig kind, mijn pa ging dood in de puberteit en mijn ma was psychisch verziekt dus die heb ik jaren geleden de deur gewezen. Ik vond het laatste juist hierin een voordeel dat ik geen broers of zussen had omdat ik gewoon verder kon zonder een hoop heibel. Had ik broers of zussen gehad dan wilden zij misschien wel bemiddelen of wat dan ook. Of stel dat zij wel nog contact hielden dan zou ik daar bijv weinig trek in hebben en dat kon weer voor conflicten zorgen. Maar goed, heel andere situatie natuurlijk.

Maar er alleen voor staan? Bloedband is toch niet alles. Je staat er imo alleen voor als je geen partner of vrienden of familie of kennissen hebt. Niet omdat je enig kind bent. Er zijn genoeg mensen die geen enkele steun van hun broers of zussen krijgen.

Dat klopt. Mijn grootouders hadden 7 kinderen, toen mijn grootvader alleen overbleef was er uiteindelijk maar een van zijn kinderen die voor hem klaar stond.
Waar ik weleens aan denk is hoe het zal gaan als ik oud zou worden en alleen over zou blijven. Mijn vrienden en kennissen zijn dan ook al oud of dood. De jongere generatie is toch een stuk minder empatisch dan oudere generaties vind ik.

Wij hebben een zoon van 2,5 en daar blijft het bij. Ik vond de babytijd zwaar en mijn man wil geen tweede (voor hem vierde). En met zijn gezondheid gaat het ook niet zo geweldig dus het is niet haalbaar.

Ik kom zelf uit een gezin van 4 kinderen. Met m'n oudste zus heb ik wel een goeie band, als in: met haar kan ik praten. Met de rest ervaar ik regelmatig teleurstelling omdat ze weinig tot geen moeite doen. Dus ik doe dat nu ook niet meer. En vroeger was het helemaal kut, ik had elke dag ruzie met iemand en vaak was het ook iedereen tegen Seven.

Mijn man komt wel uit een gezin waarin mensen als volwassenen heel fijn met elkaar omgaan . Elk huisje heeft zijn kruisje maar in dit gezin voel ik me veel meer gewaardeerd en geliefd.

Ik heb ook mogen opgroeien in een liefdevol gezin. Beter dan m’n biologische ouder mij ooit hadden kunnen bieden. Ondanks dat ik diverse broers en zussen heb, vind ik het wel eng dat m’n ouders zichtbaar ouder worden en tegen de 80 aanlopen.
Ik heb een goede band met m’n zussen en ben daar echt heel blij om. We verdelen de eventuele zorg en staan altijd voor elkaar klaar. Maar dat neemt niet weg dat de situatie soms niet moeilijk of emotioneel is. Ik moet er alleen niet aan denken om het zonder ze te moeten doen.
Vrienden zijn niet hetzelfde als broers of zussen, biologisch of niet. Ze kunnen je toch echt wel steunen en helpen in dergelijke situaties.

quote:

Op vrijdag 31 maart 2023 10:11 schreef DjVero het volgende:
Ter introductie, vorig jaar april een dochtertje erbij gekregen, want voor degene die het niet weten, we hebben ook een 14-jarige. Nu is dat nog erg close tussen die twee, maar dat gaat een keer uit elkaar lopen (= aanname). Gebeurt al een beetje; hij gamet graag en zij pakt zijn controller graag af .

Afijn, eventjes off-topic hierboven. De eerste vijf maanden waren zwaar, loodzwaar. Nu vind ik het helemaal geweldig en zo. Na die vijf maanden heb ik lang gedacht, hier moet nog een baby’tje bij. Toch ben ik daar de laatste tijd aan gaan twijfelen, voornamelijk omdat we nu een goede balans hebben tussen vrijheid-blijheid, waar ik eigenlijk enorm veel waarde aan hecht, en zorg voor de kinderen, waarvan de 14-jarige zichzelf grotendeels redt natuurlijk. Mijn vrouw wil niet meer; ik heb een tijdje gehoopt dat ze bij zou draaien, niet gebeurd, maar inmiddels heb ik daar vrede mee.

Maar even los van onze eigen beweegredenen en even los van onze puber, want die kwam pas op 10-jarige leeftijd bij ons en bewandelt, zoals gezegd, inmiddels voornamelijk zijn eigen pad; zijn er hier ouders van “één kind”? Wat zijn jullie ervaringen? Heb je er bewust voor gekozen, en waarom? Wat zijn plus- en minpunten?

En van de andere kant, als enig kind zijnde, hoe heb je dat zelf ervaren? Heb je ooit een broertje of zusje gemist? Of wist niet je niet beter, even oneerbiedig gezegd?

Het staat ouders van twee kinderen of meer uiteraard vrij om te reageren, maar zijn niet de ervaringsverhalen waar ik naar op zoek ben.

Ik ben een enig kind. Dat is in principe geen probleem, maar er zijn wel momenten geweest waarop ik iemand gemist heb. Daarentegen heb ik ook de strijd en het gezeik 'gemist'. Ik zie met name op tegen de periode waarin mijn ouders ouder worden en ik in mijn eentje bepaalde beslissingen moet gaan nemen. Dat laatste is in jullie geval niet van toepassing natuurlijk.

Ow en sinterklaas en feestdagen waren altijd kut. Geen lange avonden met spelletjes en surprises met de hele familie enzo.

[ Bericht 2% gewijzigd door Troel op 11-04-2023 13:58:14 ]

Hier hebben we een enig kind van bijna 4 en hopelijk komt er nog een tweede bij maar de kans is ook aanwezig dat het ons niet zal lukken (vruchtbaarheidsproblemen).

Omdat we beide uit een groot gezin komen, heb ik vaak het gevoel niet goed te weten 'hoe het werkt', één kind hebben. Ik vraag me vaak af wat hij mist, waarvoor we zouden moeten compenseren, en ik heb sterk de overtuiging dat dit niet de wenselijke manier van opgroeien is voor hem. Daarbij speelt ook dat hij wel veel neefjes/nichtjes heeft maar die zijn allemaal flink ouder én wij wonen ver bij iedereen vandaan. Ook zijn we zelf niet enorm sociaal, we hebben wel wat goede vrienden maar er gaan ook dagen/weken voorbij dat we voornamelijk met z'n drietjes zijn.
Ook zit ik zelf momenteel in een pittige mantelzorgsituatie: een plotselinge CVA bij mijn vader en tegelijktijdig beginnende dementie bij mijn moeder. Hoewel het niet altijd gemakkelijk samenwerken is, ben ik heel blij dit te kunnen delen met mijn 4 siblings.

Vanwege bovenstaande redenen zou ik graag een groter gezin willen. Mijn eigen kinderwens is daar secundair aan; ik vind het ook wel prettig om meer tijd en ruimte aan mezelf en carriere te kunnen besteden, en zou er wel een beetje tegenop zien om weer voor zo'n periode me te moeten voegen naar het leven met een kleine baby.

Wat wel relativeert is dat het hebben van één broer of zus ook heel ongelukkig uit kan pakken. De klik kan ontbreken of er kunnen andere redenen zijn waarom een sibling meer een last is dan dat het je voordeel oplevert. Wij hebben zelf ook wel siblings met wie het minder goed klikt. Maar als je er veel hebt zit er ook altijd wel iemand bij met wie je het wel goed kunt vinden

[ Bericht 5% gewijzigd door BobbyMcGee op 16-04-2023 16:36:47 ]