quote:
Het zijn zoals al gezegd niet mijn eigen aanbevelingen, maar de aanbevelingen van experts.
En ja, ik heb ook ooit een hier geboren katertje laten wennen aan water. En ja hij was nog erg jong destijds... iets van 8 tot tien weken. Maar het was wel warm (maar geen heet) water. Hij stribbelde in het begin een beetje tegen, maar onderging het wel, als was het een training voor zijn opleiding tot volwassen kat.
Maar later leerde ik dat geen enkele katachtige van water houdt, anders dan dit te drinken.
Maar ga er niet vanuit dat alle katten gewend zijn aan water. De meeste katten zien dit als iets vijandigs.
Misschien heb jij en van mijn 3 katers overgenomen... Ik heb ze dit alle drie geleerd... maar alleen de laatste behouden omdat hij in zijn zinnelijkheid-proces te ver achter lag, zodat de geïnteresseerde afhaakte.
Nooit spijt van gehad! De bond die ik met hem had... Echt de stuntelaar van de 3, waar hij zijn pootje ook tussen deed (een deur, een raam, een kastje etc.) Het eindigde altijd met een afgrijselijke kreet, van pijn.
Zelfs een keer, toen ik de huisdeur naar de tuin wilde dichtdoen, en dat niet in 1 keer ging (en ik al wat was gewend dat die deur soms klemde) , dacht ik... nog even goed aantrekken... tot de ijzingwekkende gekrijs van mijn Olly.
Ja dat had ik gedaan... en vanaf toen wist ik zeker, dat ik hem even in bescherming moest nemen. En ik legde hem op mijn borst, terwijl ik TV keek. En die kleine kitten bleef daar meer dan 3 uur liggen.
Uit eindelijk werd ons Olly mijn beste vriend van de 3 katertjes die hier werden geboren... dus hij mocht blijven toen er een afzegging was.
En ja, hij bleef nog wel een breke beentje... hij zat mijn voorste raamkozijn toen een buurkater Joy via dit raam naar binnen wilde komen. En ja deze kater sloeg mijn Olly met nagels en kaken van het raamkozijn af.
Maar katten onthouden!
Twee jaar later had Olly veel meer levenservaring... en was zelfs al mijn andere katten de baas.
En toen kwam Joy nogmaals in mijn voortuin, zoals zo vaak.. Joy leek mij te zien als een 2e baasje... in elk geval voelde hij zich erg thuis in mijn voortuin. En ja, ik vond het ook prima dat hij er was.
Maar ineens leek het of alle frustratie van Olly die hij had opgespaard jegens Joy, er in eens uitkwam! Die Joy die als sinds ik hier woonde de baas van de straat was (en misschien nog wel iets verder) werd aangevallen door mijn Olly... snel, geruisloos en zonder mededogen.
Alsof Olly alle frustraties van zich af wilde gooien en die "arme" Joy uit de buurt wilde verjagen, volgens mij zelfs voorgoed.
Ja en zo was mijn Olly (het brekebeentje na 2 tot 3 jaar) de dominante kater in de buurt! En nee dat lag niet aan zijn lichaam... hij was nog altijd een van de kleinere katers in de straat. Maar het was een soort van kleine Napoleon!
En nee, hij was zelden agressief naar andere katers in de buurt, alleen mijn eigen katers en Joy kregen er van langs. Vooral tijdens etenstijd. Kortom, Olly kreeg zijn tijd vanaf dan in de hal... mijn andere katten kregen hun eten in de keuken... (want anders zou hij hun eten ook opeten).
Maar wat ik het leukste vond, dat als het 17.00 uur eten werd opgediend door mij... dan liep Olly als een hondje... elke stap met mij mee, en dan ook echt aan mijn rechter voet. Zijn hoofdje net hoog genoeg om mijn hoofd in de gaten te houden... en ja echt recht in mijn pas!
En natuurlijk had hij ook vaak ruzie met mijn andere katten...maar op de een of andere manier liet hij mijn eerste kater (Pushka) wel meer met rust dan zijn moeder en inmiddels andere katers.
Okay hij had vaak ruzie (fitties) met de andere katten in mijn huis en met enkele buurtkatten... maar verder ging hij niet in de buurt. Hij nam genoegen met een territorium vlak bij huis. Katten die niet of zelden in zijn territorium kwamen, liet Olly doorgaans met rust.
Helaas gold dat niet altijd voor mijn eigen katten. En als Olly hoog in zijn emoties zat (zoals dat tegenwoordig heet).. ja dan was dat ook te merken!
Dan kon ik mijn katten wel uit elkaar houden... en toch als alle katten uit elkaar waren gehaald, bleef Olly nog steeds langere tijd hoog in zijn emotie zitten, zodat hij ook nog minuten later naar mij siste!
Ja, ik kon er nog wel om lachen omdat Olly mij nooit iets zou aandoen. En dat heeft hij dan ook nooit gedaan.
R.I.P. Olly. Jij zal gemist worden! Van brekebeen tot Alfa kater! Altijd in mijn hart....